Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Gumowska-Grochot, Ilona" wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Polska BIEDA w perspektywie etymologicznej, historycznojęzykowej i dialektologicznej
The Polish bieda (poverty) from the perspective of etymology and historical linguistics
Autorzy:
Gumowska-Grochot, Ilona
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/34605579.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
bieda
misery
etymology
poverty
ethnolinguistics
Polish
etymologia
etnolingwistyka
język polski
Opis:
The article deals with the Polish concept of bieda (poverty) from the perspective of etymology and historical linguistics. A diachronic analysis provides access to the evolution of the concept. The article references the major findings relating to the role of etymology in semantic research, especially in reconstructing the linguistic view of concepts within the framework of cognitive ethnolinguistics. The analytical part deals with data from etymological dictionaries, earlier stages in the history of Polish, and rural dialects. The analysis itself is concerned with two forms of the lexeme on hand: bieda ‘poverty, misery, misfortune’ and biada ‘woe’, which have undergone sibstitution. The semantic development of the concept progressed in three stages and involved the following senses: (1) ‘compulsion, necessity’; (2) ‘misfortune, misery, suffering’; and (3) ‘poverty’. The material-cum-immaterial nature of bieda reflects its etymological meaning and historical development, in which the subsequent senses did not give way to still others but incorporated them. The semantic development of bieda shows that the structure of the concept embraces two aspects: material and psycho-social. The semantic components that one can identify in the complex structure of that concept include above all: a material want and the need that accompanies that want; misfortune, hardship, and trouble; strife; danger of punishment; low value, quality, or number of something; low value of someone; that which is ominous or dangerous. Bieda can easily extend its meaning metaphorically, which is most clearly visible in dialects. As a euphemism, it helps avoid words subjected to linguistic taboo.
Autorka prezentuje ustalenia etymologiczne i historycznojęzykowe odnoszące się do pojęcia bieda w języku polskim. Analiza diachroniczna pozwala obserwować ewolucję pojęcia. W artykule przywołano najważniejsze spostrzeżenia dotyczące roli etymologii w badaniach semantycznych, zwłaszcza w rekonstrukcji językowego obrazu pojęć na gruncie etnolingwistyki kognitywnej. W części analitycznej autorka omawia kolejno dane zaczerpnięte ze słowników etymologicznych, polszczyzny historycznej oraz gwarowej. Analiza dotyczy dwóch form leksemu: bieda i biada, które w języku polskim podlegały substytucji. Ogólnie rozwój znaczeniowy pojęcia przebiegał w trzech etapach i obejmował znaczenia takie, jak: 1. ‘przymus, konieczność’; 2. ‘nieszczęście, niedola, cierpienie’; 3. ‘ubóstwo, nędza’. „Materialno-niematerialny” charakter biedy jest właściwie odbiciem etymologicznego znaczenia wyrazu i jego historycznego rozwoju, w którym kolejne ogniwa nie ustępowały miejsca nowym, ale przyłączały je. Uwzględnienie rozwoju znaczeniowego w rekonstrukcji językowego obrazu biedy pozwala na stwierdzenie, że w strukturze pojęcia łączą się dwa aspekty: materialno-bytowy oraz psychospołeczny. Komponenty semantyczne, jakie możemy wskazać w złożonej strukturze pojęcia bieda, to przede wszystkim: materialny brak i wiążąca się z nim potrzeba / konieczność jego zaspokojenia; nieszczęście, trud, kłopoty; walka, zmaganie się z trudnościami; groźba kary; niska wartość kogoś lub czegoś, niewystarczająca ilość lub słaba jakość czegoś; to, co groźne, niebezpieczne, wrogie człowiekowi. Bieda jest pojęciem, które z łatwością może rozszerzać swoje znaczenie o sensy metaforyczne, co najłatwiej obserwować w dialektach. Jako eufemizm pozwala unikać wyrazów obłożonych tabu językowym.
Źródło:
Etnolingwistyka. Problemy Języka i Kultury; 2020, 32; 51-65
0860-8032
Pojawia się w:
Etnolingwistyka. Problemy Języka i Kultury
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Leksyka bursztynnicza w Słowniku leśnym, bartnym, bursztyniarskim i orylskim Wiktora Kozłowskiego
Amber lexicon in Wiktor Kozłowski’s Słownik leśny, bartny, bursztyniarski i orylski
Autorzy:
Gumowska-Grochot, Ilona
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/33915384.pdf
Data publikacji:
2024-06-05
Wydawca:
Akademia im. Jakuba z Paradyża w Gorzowie Wielkopolskim
Tematy:
bursztyn
leksyka specjalna
Wiktor Kozłowski
słownik
amber
special lexis
dictionary
Opis:
The aim of this article is to examine the processes of nomination and ways of enriching the stock of special lexis concerning amber on the basis of the names collected in Wiktor Kozłowski’s Słownik leśny, bartny, bursztyniarski i orylski (Dictionary of Forestry, Beekeeping, Amber and Oryls, published 1846-1847). The author recorded vocabulary of varying territorial (mainly from central Poland) and socio-lectal range. We can arrange the recorded names semantically into three overarching groups: I. names pertaining to amber itself; II. names of people professionally involved in amber mining; III. names related to amber mining.This is the professional lexis used by amber workers when extracting amber from the ground. In the collection we find mainly nomenclatural names of objects. It contains lexemes taken from the general language and from dialects, as well as – conventionally enriching the stock of special lexis – word-forming neologisms, neosemantisms and borrowings.
Celem artykułu jest zbadanie procesów nominacji i sposobów wzbogacania zasobu leksyki specjalnej dotyczącej bursztynu na podstawie nazw zgromadzonych w Słowniku leśnym, bartnym, bursztyniarskimi orylskim (wyd. 1846-1847) Wiktora Kozłowskiego. Autor notował słownictwo o różnym zasięgu terytorialnym (głównie z Polski centralnej) i socjolektalnym. Utrwalone w słowniku nazwy możemy uporządkować pod względem semantycznym w trzy nadrzędne grupy: I. nazwy dotyczące samego bursztynu; II. nazwy osób zajmujących się zawodowo wydobyciem bursztynu; III. nazwy związane z wydobyciem bursztynu. Jest to leksyka profesjonalna, używana przez bursztynników przy wydobywaniu żywicy z ziemi. W zbiorze odnajdujemy przede wszystkim nazwy nomenklaturowe obiektów. Znajdują się w nim leksemy zaczerpnięte z języka ogólnego oraz z gwar, a także – konwencjonalnie wzbogacające zasób leksyki specjalnej – zapożyczenia, neologizmy słowotwórcze oraz neosemantyzmy.
Źródło:
Język. Religia. Tożsamość; 2024, 1 (29); 7-22
2083-8964
2544-1701
Pojawia się w:
Język. Religia. Tożsamość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies