Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Grzymski, Jan" wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Granice Europy w wyobrażeniach i praktykach Europejskiej Polityki Sąsiedztwa i Partnerstwa Wschodniego
Autorzy:
Jan, Grzymski,
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/894797.pdf
Data publikacji:
2019-05-30
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
Europe’s borders
European Neighbourhood Policy
Eastern Partnership
European Studies
European Union
partnership
neighbourhood
Opis:
This article critically analyses the reconfiguration of imaginaries of Europe’s borders, which is presupposed and practiced within the European Neighbourhood Policy (ENP) and Eastern Partnership (EaP). Referring to borders studies and constructivism in European studies, this article addresses to what degree the political imaginaries of ENP and EaP’s political practices are based on a specific concept of Europe and its boundaries, where Europe’s border is being constructed by reproducing the deeply-seated opposition between Europe vs. non-Europe and Europe vs. Eastern Europe. It argues that it blurs the clear-cut divisions of the inside-outside, where the former is designated as being part of Europe by geography or “friend of Europe”, but still in the process of becoming fully “European”. The article studies how the policy instruments and ENP and EaP’s concepts of “neighbourhood” and “partnership” reframe the understanding of Europe’s borders and identity. Autor bada w niniejszym artykule wyobrażenia granic Europy zawarte w praktykach Europejskiej Polityki Sąsiedztwa i Partnerstwa Wschodniego. W nawiązaniu do badań nad granicami oraz zastosowaniem konstruktywizmu w studiach europejskich, autor przekonuje, że owe wyobrażenia i praktyki ujawniają niejednoznaczne rozumienie wyobrażonej przestrzeni Europy i jej granicy między Europą a „nie-Europą” oraz Europą a Europą Wschodnią, bez określenia całkowitego wnętrza i zewnętrza. Nie-Europa oraz Europa Wschodnia są wyobrażane w praktykach i poszczególnych instrumentach polityki sąsiedztwa, jako geograficzna część kontynentu europejskiego lub jako „sąsiad Europy”, ale będącymi zarazem w procesie stawania się bardziej „europejskimi”. Artykuł pokazuje jak instrumenty polityki sąsiedztwa zmieniają rozumienie granic i tożsamości Europy.
Źródło:
Przegląd Europejski; 2017, 3 (45); 58-76
1641-2478
Pojawia się w:
Przegląd Europejski
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wszechobecność władzy i postawa krytyczna. Inspiracje myślą Michela Foucaulta dla politologii
Ubiquitousness of power and critique: Michel Foucault’s inspiration for political science
Autorzy:
Grzymski, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1943297.pdf
Data publikacji:
2017-06-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
władza
krytyka
Michel Foucault
genealogia
gouvernementalité
politologia
power
critique
genealogy
governmentality
political science
Opis:
Artykuł przywołuje filozofię władzy Michela Foucaulta i pokazuje, jak może ona zainspirować polską politologię do przyjęcia innego podejścia do badania władzy. Autor wskazuje, jak Foucault analizował historyczne praktyki i techniki władzy „produkujące” podmiotowość i tożsamość jednostek. W takim ujęciu władza nie może być pojmowana jako własność jakiejś konkretnej osoby, grupy ludzi czy instytucji, ale jako pewnego rodzaju strategia działania. Autor ukazuje też, na czym może polegać zainspirowana myślą Michela Foucaulta formuła krytyki akademickiej, stanowiącej etos i określoną postawę badawczą.
This article recalls Michel Foucault’s political philosophy as the potential inspiration for the Polish political science. Its aim is to encourage the incorporation of Foucault’s view on power into political research in Poland. The author shows how Foucault analyzes the historical practices and technologies of power which ‘produce’ the forms of subjectivity and individual identity. In Foucault’s view, power is not distinguished by who possess it, either particular individuals, group of people, or institutions. Power manifests itself by the specific strategy of conduct. The authors shows how Foucault’s view on power can inspire the academic critique as an ethos and research position.
Źródło:
Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne; 2017, 54; 85-98
1505-2192
Pojawia się w:
Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
O powrocie Polski do Europy. Przyczynek do rekonceptualizacji dychotomii centrum-peryferie.
Autorzy:
Grzymski, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/441346.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Wyższa Szkoła Europejska im. ks. Józefa Tischnera
Tematy:
Zachód, Wschód
peryferie
Europa
Europa Wschodnia
orientalizacja
West
East
periphery
Europe
Eastern Europe
orientalisation
Opis:
Transformacja przeprowadzana w latach 90. miała, w powszechnym odczuciu,dokonać  modernizacji i europeizacji Polski oraz przeistoczyć ją (przetransformować) z kraju wschodniego w kraj zachodni. Zarówno z punktu widzenia entuzjastów, jak i krytyków westernizacji pytanie o bilans transformacji sprowadzałoby się więc do tego, czy Polska stała się już krajem centralnym, zachodnim i pozbyła się piętna wschodniości i peryferyjności? W artykule kreślę inny model interpretacji procesu transformacji, statusu peryferii i europeizacji Polski, wykraczający poza schemat udanej/nieudanej westernizacji, twórczej/imitacyjnej linearnej przemiany w kraj demokratyczny, wolnorynkowy, zachodni. Uznaję jednak za bardzo relewantną dychotomię przestrzenną Zachód-Wschód. W latach 90. pozycja Polski była ambiwalentna – zarazem w Europie i nie-wpełni-europejska, czego uosobieniem było traktowanie naszego kraju zarówno przez Zachód, jak i przez samych Polaków jako części Europy Wschodniej. Wschodniość odnosiła się do głęboko zakorzenionej reprezentacji peryferyjności i zacofania. Transformacja w Polsce i „wschodnie” rozszerzenie Unii Europejskiej, które, według wielu, wieńczyło reformy rozpoczęte w 1989 roku w dawnych krajach postkomunistycznych, były podtrzymywane w znaczącym stopniu przez esencjalizującą różnicę między Europą i Europą Wschodnią. Zamiast mówić o absolutnej dychotomii centrum-peryferie mieliśmy raczej do czynienia ze złożoną strukturą odcieni i stopniowania europejskości oraz wschodniości. W istocie każde miejsce w Europie Wschodniej czy w Polsce może być skonstruowane jako europejskie albo wschodnioeuropejskie. Przestrzeń oraz ludzie w Europie są bowiem klasyfikowani poprzez stopniowanie europejskości i wschodniości. Jest to gradacja Europy i Wschodu za pomocą bliskości i podobieństwa do wyidealizowanej Europy i zorientalizowanego Wschodu. W tym sensie paradoksalnie w centrum jest miejsce na peryferie, jak i na peryferiach jest miejsce dla centrum. Dyskurs „wschodniego” rozszerzenia UE zakładał podział Europy na w pełni europejskie centrum i nie-w-pełni-europejską Europę Wschodnią. Mimo że w latach 90. często przywoływano opozycję centrum-peryferie, w niniejszym artykule będę bronił tezy, że nie można mówić o całkowitym dualizmie tych dwóch pojęć.
The accession of Poland to the European Union (EU) is commonly regarded as the successful finalization of the consecutive stages in European integration and the end point of the transformation sarted after 1989. In an ecstatic style, Timothy Garton Ash announced after the first round of the so-called ‘Eastern’ Enlargement, that it eventually made Europe ‘whole and free’. Nevertheless, the process of both political transformations and integration efforts aiming to meet EU entry conditions revealed a distinction between Europe and Eastern Europe, where the latter represented the distance from and the lack of “Europeanness” (the essential and idealized Europe). One could argue that there was a kind of dual framing of Eastern Europe as being simultaneously in Europe and not yet European. In the meantime, Poland and most of the countries called either ‘Eastern’, ‘Central-Eastern,’ ‘South-Eastern’ or ‘Central’ European in bulk strongly referred to their profound Europeanness and their historiographies rendered it one of the most vital topos. Therefore, it seems to be paradoxical that during the post-socialist transformation the watchword, ‘the Return to Europe’ captured political and popular imaginations in those countries. For many, ‘being in transition’ meant linear passage from authoritarian rule to democratic, from a socialist, state-ruled economy to a market economy and finally from Europe’s East to Europe Proper. From this perspective the meaning of terms like ‘Europe’ and ‘democracy’ were predominantly taken for granted and treated as given, natural and transhistorical. Europe was perceived as doomed by the historical necessity to be ‘whole,’ ‘free’ and ‘democratic.’ In the enlargement discourse there was the categorization of Europe into a fully European core and not-yet-fully European Eastern Europe. The interesting, emerging question is how this discourse constructs the accession states as learners and adopters of European norms. The massive learning process employed by Central European politicians and intellectuals – i.e. adherence to the EU conditionality – was predominantly maintained by rhetorical strategies to discursively locate their own countries in ‘Europe’ while ‘othering’ their Eastern neighbours.
Źródło:
Kultura i Polityka; 2010, 7; 68-82
1899-4466
Pojawia się w:
Kultura i Polityka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies