Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Grozdew-Kołacińska, Weronika" wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-6 z 6
Tytuł:
W stronę etnomuzykologii stosowanej - Pracownia Muzyki Tradycyjnej IMiT
Autorzy:
Grozdew-Kołacińska, Weronika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/687281.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Ludoznawcze
Tematy:
traditional music
applied ethnomusicology
continuity
safeguarding
Traditional Music Laboratory
muzyka tradycyjna, etnomuzykologia stosowana, kontynuacja, ochrona, Pracowania Muzyki Tradycyjnej
Opis:
The text describes the activities of Traditional Music Laboratory of the Institute of Music and Dance, which was established on 17 June 2015 in Warsaw. The main objective of the Laboratory’s programs is to support traditional music transmission in a direct „master-apprentice” relationship and to facilitate an interdisciplinary, long-term collaboration between animators, researchers, scholars, artists, pedagogues and civil servants under subsidy of Polish Ministry of Culture and National Heritage. Ideas discussed in this paper arise from the content of the UNESCO Convention for the Safeguarding of the Intangible Cultural Heritage (2003) as well as the assumptions of applied ethnomusicology (the International Council for Traditional Music, Study Group on Applied Ethnomusicology). The question that needs to be asked in the context of the above-mentioned perspectives is how to describe the problem of the continuity of the traditional forms of musical practices in the context of new phenomena, such as the “revival”, “return”, “revitalization” or “reconstruction”, in Poland. The paper focuses on a brief overview of educational and cultural actions taken by chosen NGOs, foundations and associations organized in an informal initiative known as the Forum of Traditional Music.
Tekst dotyczy działalności Pracowni Muzyki Tradycyjnej, powołanej 17 czerwca 2015 roku przy Instytucie Muzyki i Tańca. Tłem inicjatyw podejmowanych w ramach Pracowni są idee wynikające z treści Konwencji UNESCO w sprawie ochrony niematerialnego dziedzictwa kulturowego z 2003 roku oraz koncepcje działań w duchu etnomuzykologii stosowanej. Tekst porusza problem kontynuacji tradycyjnych form praktyki muzycznej w kontekście nowych zjawisk określanych mianem revival, „powrotu”, „rewitalizacji” lub „rekonstrukcji”. Prezentuje skrótowy przegląd modelowych działań edukacyjno-kulturalnych, prowadzonych przez stowarzyszenia i fundacje skupione wokół nieformalnej organizacji pod nazwą Forum Muzyki Tradycyjnej. Działania te stanowią podstawę systemowych, długofalowych programów, koordynowanych przez Pracownię i subwencjonowanych ze środków budżetowych MKiDN. Istotą programów Pracowni jest wspieranie bezpośredniego przekazu tradycji muzycznych w relacji „mistrz – uczeń” oraz interdyscyplinarna współpraca animatorów, badaczy, uczonych, artystów, pedagogów oraz urzędników państwowych.
Źródło:
Łódzkie Studia Etnograficzne; 2016, 55
2450-5544
Pojawia się w:
Łódzkie Studia Etnograficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Muzyka tradycyjna i folkowa w Polsce – dialog międzykulturowy vs. hermetyzacja swojskości
Autorzy:
Grozdew-Kołacińska, Weronika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/687319.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Ludoznawcze
Tematy:
multiculturalism
homeliness
traditional music
folk music
multicultural dialogue
międzykulturowość
swojskość
muzyka tradycyjna
muzyka folkowa
dialog międzykulturowy
Opis:
The author discusses the issue of extreme socuio-cultural attitudes observable in the city milieus associated with traditional and folk music in Poland. He presents them in the context of two categories: those of “homeliness” and “multiculturalism”, pointing to the signs of a hermetic stance towards some universal values derived from the musical heritage, as well as to the ideologization of those values and an instrumental approach to them. He also discusses the problem of the superficial nature of the knowledge concerning the sources of both native and foreign musical traditions that constitute the inspiration and the basis for artistic practices. He also gives examples of “good practice” in the area of intercultural dialogue in the areas of traditional music and music inspired by it.
Autorka podnosi problem skrajnych postaw społeczno-kulturowych obserwowanych w środowiskach miejskich związanych z muzyką tradycyjną i folkową w Polsce. Ukazuje je w kontekście dwóch kategorii: „swojskości” i „międzykulturowości”. Wskazuje na przejawy hermetyzacjipewnych wartości uniwersalnych, płynących z muzycznego dziedzictwa kulturowego, jak również na ideologizację oraz instrumentalne ich traktowanie. Porusza także problem powierzchowności wiedzy w zakresie źródeł tradycji muzycznych (rodzimych i obcych), stanowiących inspiracje i podstawy działalności artystycznej. Autor również przykłady „dobrych praktyk” w zakresie międzykulturowego dialogu w sferze muzyki tradycyjnej i nią inspirowanej.
Źródło:
Łódzkie Studia Etnograficzne; 2018, 57
2450-5544
Pojawia się w:
Łódzkie Studia Etnograficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Fenomen „bułgarskich głosów” – od archaicznej diafonii do współczesnej chóralistyki
The Phenomenon of ‘Bulgarian Voices’: From Archaic Diaphony to Contemporary Choral Singing
Autorzy:
Grozdew-Kołacińska, Weronika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/30147326.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
bułgarskie głosy
bułgarska polifonia
bułgarskie chóry
bułgarski śpiew tradycyjny
obrabotka
Bulgarian voices
Bulgarian polyphony
Bulgarian choirs
Bulgarian traditional singing
Opis:
Polifonia bułgarska kojarzona jest powszechnie z żeńskimi chórami, wykonującymi utwory bułgarskich kompozytorów z lat 50-80 XX wieku, inspirowane pieśnią ludową. Oryginalny styl wykonawczy, wykorzystujący tradycyjne ludowe techniki emisji głosu, przyczynił się do postrzegania tych zespołów oraz twórczości przez nie prezentowanej jako reprezentatywnych form współczesnego bułgarskiego folkloru muzycznego. W artykule została podjęta próba przedstawiania idei i procesów społeczno-kulturowych, które doprowadziły do popularności „bułgarskich głosów” na świecie oraz do powstania charakterystycznego gatunku kompozytorskiego zwanego „obrabotką”. Procesy te – jak się wydaje – mają trojakie podłoże: 1. występowania archaicznych form wielogłosu; 2. ruch społeczno-artystyczny związany ze śpiewem chóralnym i polifonią w duchu zachodnioeuropejskim (na fali budzenia się idei wolnościowo-narodowych i „powracania do Europy”); 3. muzyka religijna – jej najstarsze i reformowane gatunki. W artykule zostały scharakteryzowane wszystkie przejawy tradycyjnego wielogłosu bułgarskiego wraz ze szczegółowym zasięgiem ich występowania oraz  najważniejszymi etapami badań nad nimi. Wyłuszczone zostały cechy i elementy charakterystyczne śpiewów wielogłosowych, często o charakterze reliktowym, które nie tylko stanowią o specyfice tradycyjnej polifonii w Bułgarii, ale także miały znaczenie, jako tworzywo i źródło inspiracji, w powojennej twórczości chóralnej. Opisane zostały także konteksty historyczno-społeczne powstania ruchu chóralistycznego i narodzin nowożytnej muzyki bułgarskiej, która czerpała przede wszystkim z doskonale zachowanych pokładów bardzo zróżnicowanej muzyki ludowej (bo tylko ta mogła się rozwijać w dobie osmańskiego panowania na Bałkanach) oraz cerkiewnej tradycji starobułgarskiej, wykorzystując jednocześnie zdobycze europejskiej sztuki komponowania, do której dostęp mieli twórcy bułgarscy poprzez edukację w zagranicznych konserwatoriach muzycznych oraz w szkołach i gimnazjach, prowadzonych na terenach bułgarskich przez katolickich misjonarzy. Odnotowane zostały także polskie ślady w życiu muzycznym Bułgarów. W artykule przedstawiono również najbardziej charakterystyczne morfologiczne i brzmieniowe cechy twórczości chóralnej wybranych kompozytorów bułgarskich pierwszego i drugiego pokolenia, ze wskazaniem na ewolucję sposobu myślenia o ludowym substracie, będącym źródłem twórczej inspiracji.
Bulgarian polyphony is commonly associated with female choirs which perform pieces by Bulgarian composers of the 1950s to 1980s inspired by folksongs. Their original performance style, making use of traditional folk vocal production techniques, has contributed to perceiving these choirs and their repertoires as representative of contemporary Bulgarian music folklore. My paper is an attempt to discuss the ideas and socio-cultural processes which have resulted in the worldwide popularity of the ‘Bulgarian voices’ and in the emergence of a characteristic genre of music composition known as obrabotka. These processes seem to have had three sources: 1. the presence of archaic polyphonic forms in Bulgaria; 2. a social and artistic movement focused on choral singing and Western-European-style polyphony (developing on the rising tide of national liberation ideology and of a ‘return to Europe’); 3. sacred music, as represented by both its oldest and reformed genres. In my paper I characterise all the forms and manifestations of traditional Bulgarian polyphony, the specific scope of their use, and the main stages in research done on this subject so far. I have discussed the qualities and elements typical of those forms of polyphonic singing, which are frequently relicts of early practice. Not only do those forms decide about the unique character of traditional polyphony in Bulgaria, but they were also important as the material and inspiration for postwar choral writing in that country. I analyse the historical-social contexts of the choral movement, and the birth of modern Bulgarian music, which drew, first and foremost, on very well-preserved strata of highly varied folk music (the only form of Bulgarian music allowed to develop under the Ottoman rule in the Balkans), as well as on Old Bulgarian Orthodox Church music, while at the same time taking advantage of the achievements of European composition techniques, which Bulgarian composers could learn by attending foreign music conservatories as well as primary and secondary schools run in the Bulgarian territories by Catholic missionaries. I also note the Polish traces in Bulgarian music life, and present the most characteristic qualities of the morphology and sound of choral music by selected Bulgarian composers of the 1st and 2nd generations, demonstrating the evolution of thinking about the folk component, which was a source of their artistic inspiration.
Źródło:
Muzyka; 2020, 65, 3; 122-149
0027-5344
2720-7021
Pojawia się w:
Muzyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Maria Małanicz-Przybylska, „Bez muzyki, bez śpiewu nie ma świata”. Muzyka w Wilamowicach, Warszawa 2019 Wydział „Artes liberales” Uniwersytetu Warszawskiego, ss. 228. ISBN 978-83-63636-82-1
Autorzy:
Grozdew-Kołacińska, Weronika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28096880.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
muzyka ludowa
życie muzyczne w Wilamowicach
folk music
musical life in Wilamowice
Źródło:
Muzyka; 2020, 65, 1; 155-162
0027-5344
2720-7021
Pojawia się w:
Muzyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Style wykonawcze w polskim śpiewie tradycyjnym – próba typologii subiektywnej
Performance Styles in Polish Traditional Singing: A Subjective Typology
Autorzy:
Grozdew-Kołacińska, Weronika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/26046726.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
polska muzyka tradycyjna
style śpiewu
styl dawny
styl klasyczny
styl prosty
styl ornamentalny
styl sentymentalny
Polish traditional music
singing styles
old style
classical style
simple style
ornamental style
sentimental style
Opis:
Artykuł podnosi problem typologii wykonawczych stylów wokalnych w polskiej muzyce tradycyjnej. Jest to pierwsza tego typu próba na gruncie etnomuzykologii polskiej. Głównym kryterium zastosowanym w badaniach jest subiektywna percepcja wrażeniowa oparta na analizie audytywnej. Pozostałe kryteria odnoszą się do czynników formalnych, morfologicznych i strukturalnych śpiewu jako czynności muzycznej – zarazem zdarzeniowej i procesualnej, jego cech ontologicznych oraz uwzględniają determinanty zewnętrzne – jak czas i miejsce wykonania, sytuację nagrania (konteksty), warunki psycho-fizjologiczne. Wyodrębnienie i zdefiniowanie stylów zostało dokonane na podstawie prezentacji indywidualnych śpiewaków, których nagrania znajdują się w zasobach archiwalnych Zbiorów Fonograficznych Instytutu Sztuki PAN, a także w odniesieniu do własnych doświadczeń autorki w praktykowaniu śpiewu tradycyjnego. Wyłoniono pięć głównych stylów śpiewu: dawny, klasyczny, prosty, ornamentalny, sentymentalny. Jednym z najistotniejszych elementów badań było zastosowanie określeń nawiązujących do metody semantycznego opisu barwy głosu – wykorzystano określenia, którymi posługiwali się wcześniejsi badacze i zbieracze pieśni ludowych, a także te, które zostały zebrane w toku eksperymentu psychoakustycznego, dotyczącego badań nad barwą głosu śpiewaczek kurpiowskich, prowadzonego przez autorkę we współpracy z Katedrą Akustyki Muzycznej UMFC. W artykule podjęto również refleksję nad stylem wykonawczym jako kategorią poznawczą i kulturową, w odniesieniu do problematyki indywidualności i kanoniczności w tradycyjnej kulturze wokalnej, oraz zwrócono uwagę na kategorię naturalności i jej rolę w kształtowaniu różnych poziomów dyskursu o tradycyjnym wykonawstwie wokalnym.     
This article represents an attempt (the first of its kind in Polish ethnomusicology) to formulate a typology of vocal performance styles in Polish traditional music. The main research criterion is subjective impression-related perception based on auditory analysis. The other criteria concern the formal, morphological and structural aspects of singing as a musical action, both an event and a process, its ontological qualities and its external determinants, such as the time and place of performance, recording contexts and psycho-physiological conditions. The styles are distinguished and defined on the basis of individual singers’ performances, recordings of which are held in the Phonographic Collection of the Institute of Art of the Polish Academy of Sciences, with reference to the author’s own experiences of traditional singing practice. Five main styles are distinguished: old, classical, simple, ornamental and sentimental. One of the key elements of the study is the application of terms related to the semantic method of voice timbre description, including those used by earlier researchers and folksong collectors, as well as others collected over the course of a psychoacoustic experiment concerning the study of the vocal timbre of Kurpian singers which was conducted by the author in collaboration with the Department of Musical Acoustics and Multimedia at the Fryderyk Chopin University of Music in Warsaw. The author also discusses performance style as a cognitive and cultural category, in relation to issues of individuality and canon in traditional vocal culture. She refers to the category of naturalness and its role in shaping various levels of discourse on traditional vocal music performance.
Źródło:
Muzyka; 2021, 66, 4; 3-36
0027-5344
2720-7021
Pojawia się w:
Muzyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-6 z 6

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies