Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Golian, M." wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-8 z 8
    Tytuł:
    Increasing of selenium content and qualitative parameters in garden pea (Pisum sativum L.) after its foliar application
    Autorzy:
    Hegedűsová, A.
    Mezeyová, I.
    Hegedűs, O.
    Andrejiová, A.
    Juríková, T.
    Golian, M.
    Lošák, T.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/11543588.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie. Wydawnictwo Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie
    Opis:
    The presented paper deals with monitoring of the ways of selenium (Se) content increase by foliar biofortification with inorganic Se in two varieties of garden pea Pisum sativum L. (Premium, Ambassador) in the conditions of south Slovakia in 2014–2015. The results of experiments show that treatment of plants with two doses of Se concentration (50 g and 100 g Se ha–1 in the form of a sodium selenate anhydrous solution) at the flowering stage significantly increased the total Se content in the seeds of both varieties. Following the results by the consumption of 25 g of dried seeds of peas or 100 g of fresh pea seeds after the biofortification with 100 g Se ha–1 a recommended daily dose of Se in humans may be covered. The significantly positive influence of Se application on the total polyphenols content (TPC) has been confirmed in the both varieties after application of dosage in 100 g Se ha–1 (52% and 33%). A significant increase in the average value of total antioxidant capacity (TAC by DPPH method) in garden pea var. Ambassador was observed after the application of both doses of Se, in case of Premium variety only after application with a 100 g Se ha–1. Significantly increasing level of TAC by PCL (photochemiluminescence) method was found out only in case of var. Premium.
    Źródło:
    Acta Scientiarum Polonorum. Hortorum Cultus; 2017, 16, 6; 3-17
    1644-0692
    Pojawia się w:
    Acta Scientiarum Polonorum. Hortorum Cultus
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Physical properties and texture of gluten-free snacks supplemented with selected fruit additions
    Autorzy:
    Wójtowicz, A.
    Lisiecka, K.
    Mitrus, M.
    Nowak, G.
    Golian, M.
    Oniszczuk, A.
    Kasprzak, K.
    Widelska, G.
    Oniszczuk, T.
    Combrzyński, M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2082641.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Agrofizyki PAN
    Tematy:
    corn snacks
    chokeberry
    elderberry
    strawberries
    texture
    Opis:
    Extrusion-cooking is used to produce directly expanded gluten-free snacks, especially for consumers with celiac disease. The aim of the study was to evaluate the effect of various fruits type supplementation as well as the processing screw speed on the physical properties and texture of ready-toeat corn-based gluten-free snacks. Black elderberry, chokeberry and strawberry were dried and used in the amount of 5 to 20% as a corn grit replacement. The directly expanded snacks were processed with a single-screw extruder at various screw speeds (80 and 120 rpm) and tested to measure their expansion ratio, bulk density, colour profile as well as their texture profile. The results showed the various effects of adding different types and amounts of fruit on the physical properties and texture of supplemented gluten-free snacks. A higher amount of fruit resulted in a significant decrease in the expansion ratio and an increase in the bulk density of the snacks. Reduced lightness and a more pronounced red tint were observed when red fruits were added. The desired hardness of the snacks suggested that the addition of fruit should be retained below 15% of the recipe content. The screw speeds applied showed a significant effect on the expansion, bulk density and texture of the tested snacks.
    Źródło:
    International Agrophysics; 2019, 33, 4; 407-416
    0236-8722
    Pojawia się w:
    International Agrophysics
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Efektywność wybranych sposobów regulowania zachwaszczenia w uprawie selera korzeniowego (Apium graveolens L. var. Rapaceum (Mill.) Gaud.)
    Effectiveness of different methods of weed management in celeriac (Apium graveolens L. var. Rapaceum (Mill.) Gaud.)
    Autorzy:
    Golian, J.
    Anyszka, Z.
    Kohut, M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/335749.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Sieć Badawcza Łukasiewicz - Przemysłowy Instytut Maszyn Rolniczych
    Tematy:
    seler korzeniowy
    odchwaszczanie
    ściółki
    zabiegi mechaniczne
    badania
    celeriac
    weed control
    mulches
    mechanical treatments
    experimentation
    Opis:
    W latach 2010-2011 w Instytucie Ogrodnictwa w Skierniewicach przeprowadzono badania, których celem było porównanie efektywności wybranych metod ochrony przed chwastami, przydatnych w ekologicznej uprawie selera korzeniowego. Porównywano efektywność takich metod jak: odchwaszczanie mechaniczne, ściółkowanie gleby włókniną ściółkującą (PP), ściółkowanie włókniną z zastosowaniem biostymulatora AlgaminoPlant, folią biodegradowalną oraz pielenie ręczne. W badaniach przeprowadzono obserwacje stopnia zniszczenia chwastów, określono ich liczbę i masę oraz zachwaszczenie wtórne. Wykonywano też pomiary zawartości chlorofilu i względnej zmiennej fluorescencji chlorofilu w liściach selera, określono wysokość roślin i wielkość plonów selera. Bardzo dobre zniszczenie chwastów otrzymano w obiektach pielonych ręcznie i ściółkowanych użytymi materiałami, czego efektem był przyrost plonów selera. Pielenie mechaniczne dobrze niszczyło chwasty, jednak efekty działania były krótkotrwałe, a plony selera niższe niż z kontroli. Zawartość chlorofilu w liściach selera przed zbiorem była nieznacznie niższa w roślinach ściółkowanych użytymi materiałami, a względna zmienna fluorescencja chlorofilu przez cały okres wegetacji była najwyższa w roślinach pielonych mechanicznie.
    The studies conducted in 2010-2011 at the Research Institute of Horticulture in Skierniewice were aimed to compare the effectiveness of different weeds management methods useful in organic production of celeriac. The effectiveness of such methods as mechanical treatments, the usage of mulches (polypropylene and biodegradable films), the usage of polypropylene mulch with biostimulator AlgaminoPlant and hand weeded was compared. The weeds control, number and biomass of weeds and secondary weed infestation were determined during the experiments. The plants height and the yield of celeriac were measured also and additionally the ecophysiological indices such as relative variable chlorophyll fluorescence and chlorophyll content in the leaves. The best results of weed control were achieved in celeriac weeded by hand and grown in the soil mulched with used materials which was resulted in higher yields of celeriac. Mechanical treatments were control weeds well but the effects were short-lived and the yields of celeriac were lower than in the check. The chlorophyll content in the leaves before harvest was slightly lower in plants grown in mulches. The relative variable chlorophyll fluorescence was the highest throughout the growing season in mechanical weeded celeriac plants.
    Źródło:
    Journal of Research and Applications in Agricultural Engineering; 2012, 57, 3; 110-114
    1642-686X
    2719-423X
    Pojawia się w:
    Journal of Research and Applications in Agricultural Engineering
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zmiany w zachwaszczeniu i plonowanie wybranych gatunków warzyw w zależności od metody ochrony przed chwastami
    Changes in infestation and yielding of selected vegetable species depending on weed management method
    Autorzy:
    Kohut, M.
    Anyszka, Z.
    Golian, J.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/335970.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Sieć Badawcza Łukasiewicz - Przemysłowy Instytut Maszyn Rolniczych
    Tematy:
    zachwaszczenie
    warzywa
    plon
    metoda odchwaszczania
    infestation
    vegetables
    yield
    weed management method
    Opis:
    W Instytucie Ogrodnictwa w Skierniewicach zrealizowano badania, których celem było porównanie efektywności różnych metod ochrony przed chwastami i określenie ich wpływu na plonowanie selera korzeniowego, fasoli szparagowej, papryki w uprawie polowej i kapusty czerwonej. Dla każdego gatunku rośliny uprawnej przeprowadzono dwuletnie badania. W doświadczeniach porównywano skuteczność: pielenia mechanicznego, ściółkowania gleby włókniną ściółkującą i folią biodegradowalną, stosowania mulczu z roślin okrywowych, roślin okrywowych wymieszanych z glebą oraz pielenia ręcznego. Badania obejmowały obserwacje stopnia zniszczenia chwastów, określenie ich liczby i masy, ocenę zachwaszczenia wtórnego i wysokości plonów warzyw. Całkowite zniszczenie chwastów zanotowano w obiektach pielonych ręcznie i mechanicznie (papryka, kapusta czerwona). Spośród zastosowanych materiałów ściółkujących chwasty najlepiej niszczone były po osłonięciu gleby włókniną ściółkującą. Najwyższe plony korzeni selera i owoców papryki uzyskano z roślin pielonych ręcznie natomiast największy wzrost plonów główek kapusty czerwonej i strąków fasoli szparagowej otrzymano z obiektów osłanianych włókniną ściółkującą.
    The studies conducted at the Research Institute of Horticulture in Skierniewice were aimed to compare the effectiveness of different weeds management methods and determination of their influence on the yielding of celeriac, snap bean, outdoor grown pepper and red cabbage. Two-year experiments were carried out for each vegetable species. The effectiveness of such methods as mechanical treatments, the usage of mulches (propylene, biodegradable films and from cover crops), cover crops incorporated with the soil and hand weeded were compared. Weed control effect, number and biomass of weeds, secondary weed infestation and yield of vegetables were determined during the experiments. The best results of weed control were achieved in crops mechanically weeded (pepper, red cabbage) and weeded by hand. From all of applied mulches the propylene mulching caused the best weed control. The highest yields of celeriac roots and pepper fruits were obtained from crops weeded by hand and the highest increase of yields of red cabbage and snap bean was noted from plants grown in the soil mulched with polypropylene films. From crops weeded by hand and the highest increase of yields of red cabbage and snap bean was noted from plants grown in the soil mulched with polypropylene films.
    Źródło:
    Journal of Research and Applications in Agricultural Engineering; 2013, 58, 3; 255-260
    1642-686X
    2719-423X
    Pojawia się w:
    Journal of Research and Applications in Agricultural Engineering
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Effectiveness of selected methods of weed management and their effect on nutrition value and storage ability of red head cabbage
    Efektywność wybranych metod regulowania zachwaszczenia i ich wpływ na wartość biologiczną i trwałość przechowalniczą kapusty głowiastej czerwonej
    Autorzy:
    Golian, J.
    Anyszka, Z.
    Kossonen, R.
    Grzegorzewska, M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/337626.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Sieć Badawcza Łukasiewicz - Przemysłowy Instytut Maszyn Rolniczych
    Tematy:
    red cabbage
    weeds
    weeding
    mechanical treatments
    mulching
    biological value
    kapusta czerwona
    chwast
    odchwaszczanie
    zabiegi mechaniczne
    ściółkowanie
    wartość odżywcza
    Opis:
    The studies were conducted in the years 2011-2013 at the Research Institute of Horticulture in Skierniewice, to compare the effectiveness of selected methods of weed control, useful in organic production of red head cabbage and to determine their impact on the yield and nutritional value and storage ability. In experiments the effectiveness of such methods as: mechanical treatments, soil mulching with polypropylene (PP) and biodegradable black foil, the use of cover crops and hand weeding were evaluated. The results showed diverse effectiveness of weed control methods. Polypropylene and biodegradable foil mulches as well as hand weeding completely reduced the weeds infestation. Mechanical weeding was very effective in controlling weeds, but its effect was short-lived and shortly after the treatment re-emergence of weeds was observed. Cover crops cut into small pieces and left on the soil surface strongly limited the number and weight of weeds, in comparison to check, while effect of cover crops incorporated with soil was similar to the check. The highest yields were obtained for red cabbage grown in mulches from polypropylene and in biodegradable foil and the lowest from cover crops. After the storage the highest biomass weight losses were observed in red cabbage weeded mechanically, while the lowest in cabbage grown in mulch of cover crops. The highest content of total sugars characterized by a head of cabbage weeded mechanically and manually, both fresh and after storage and the lowest from polypropylene and biodegradable foil mulching as well as from cover crops cut and mixed with the soil. The highest nitrate content in fresh heads and after storage was observed in cabbage mulched with polypropylene and the lowest in fresh cabbage weeded mechanically. The low nitrate content after storage was also observed in the heads of cabbage grown in mulch of cover crops.
    W latach 2011-2013 w Instytucie Ogrodnictwa w Skierniewicach przeprowadzono badania, których celem było porównanie efektywności wybranych metod ochrony przed chwastami, przydatnych w ekologicznej uprawie kapusty głowiastej czerwonej, określenie ich wpływu na plonowanie oraz wartość odżywczą i trwałość przechowalniczą główek. Doświadczenia polowe przeprowadzono w latach 2011 i 2012, natomiast doświadczenia nad przechowywaniem w sezonach 2011/2012 i 2012/2013. Porównywano efektywność następujących metod: odchwaszczanie mechaniczne, ściółkowanie gleby włókniną ściółkującą (PP) i folią biodegradowalną (PE), mulczowanie gleby roślinami okrywowymi, pozostawionymi na powierzchni gleby, roślinami okrywowymi mieszanymi z glebą oraz pielenie ręczne. Wyniki badań wykazały zróżnicowaną skuteczność zastosowanych metod ochrony przed chwastami. Włóknina ściółkująca, folia biodegradowalna i pielenie ręczne całkowicie ograniczały wzrost chwastów. Pielenie mechaniczne skutecznie niszczyło chwasty, jednak efekty jego działania było krótkotrwałe i w krótkim czasie po jego wykonaniu obserwowano ponowne wschody chwastów. Rośliny okrywowe rozdrobnione i pozostawione na powierzchni gleby silniej ograniczały liczbę i masę chwastów, w porównaniu do kontroli. Natomiast w obiektach, w których rośliny okrywowe mieszano z glebą, stopień zachwaszczenia był podobny jak w kontroli. Najwyższe plony uzyskano w obiektach ściółkowanych włókniną i folią biodegradowalną, zaś najniższe obiektów mulczowanych roślinami okrywowymi. Po okresie przechowywania największe ubytki masy obserwowano w kapuście czerwonej odchwaszczanej mechanicznie, natomiast najmniejsze w kapuście uprawianej w mulczu z roślin okrywowych. Najwyższą zawartością cukrów ogółem charakteryzowały się główki kapusty odchwaszczanej mechanicznie i ręcznie (zarówno świeże, jak i po przechowywaniu), najniższą - ściółkowane folią i włókniną oraz uprawiane w mulczu z roślin okrywowych rozdrobnionych i mieszanych z glebą. Najwyższą zawartość azotanów w kapuście świeżej i po przechowywaniu odnotowano w kapuście ściółkowanej włókniną, a najniższą w świeżej kapuście pielonej mechanicznie. Niską zawartość azotanów, po okresie przechowywania, zanotowano też w główkach kapusty uprawianej w mulczu z roślin okrywowych.
    Źródło:
    Journal of Research and Applications in Agricultural Engineering; 2016, 61, 3; 144-150
    1642-686X
    2719-423X
    Pojawia się w:
    Journal of Research and Applications in Agricultural Engineering
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Distribution of Diazinon and Selenium in Various Tissues after Single and Common Intraperitoneal Administration
    Dystrybucja diazinonu i selenu w wybranych tkankach po pojedynczym podaniu dootrzewnowym
    Autorzy:
    Šiška, B.
    Toman, R.
    Golian, J.
    Bošiak, M.
    Kovac, S.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/388389.pdf
    Data publikacji:
    2009
    Wydawca:
    Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
    Tematy:
    dianizon
    selen
    wątroba
    nerki
    mięśnie
    tłuszcz
    podanie dootrzewnowe
    diazinon
    selenium
    liver
    kidney
    muscle
    fat
    intraperitoneal administration
    Opis:
    The aim of this study was to evaluate the distribution of diazinon and selenium in various tissues of laboratory rats after single and common intraperitoneal administration. Rats in the age of 135 days were randomly divided into 4 groups. Each group consisted of 10 males. Animals in the first group were administrated with diazinon 20 mg o kg-1 body weight intraperitoneally. Animals in the second group were administrated with selenium (Na2SeO3) 2 mg Se o kg-1 body weight intraperitoneally in physiological solution. Animals in the third group were given a mixture of diazinon 20 mg o kg-1 body weight and selenium 2 mg Se o kg-1 body weight intraperitoneally in physiological solution. The fourth group served as a control group and was administrated only with the physiological solution. 24 hours after the administration of tested substances, animals were sacrificed and samples of livers, kidneys, muscles and fat tissue were taken during the autopsy. The amount of diazinon in tissues was determined using gas chromatography with mass spectrometry. The amount of selenium was determined using atomic absorption spectrometry. We detected significant increase of selenium amount in livers, kidneys and muscles after single selenium administration and also after common administration of both substances. On the other hand we detected significant decrease of selenium amount in muscles and fat tissue after single diazinon administration. We also observed slight accumulation of diazinon amount in samples of kidneys and muscles and significant increase of diazinon in fat tissue after single diazinon administration and also after common administration of both substances.
    Celem pracy było określenie dystrybucji dianizonu i selenu w różnych tkankach szczurów laboratoryjnych po pojedynczym dootrzewnowym podaniu. Szczury w wieku 135 dni zostały losowo przyporządkowane do 4 grup. Każda grupa składała się z 10 samców. Zwierzętom z pierwszej grupy podano dootrzewnowo dianizon w dawce 20 mg o kg-1 masy ciała. Zwierzętom drugiej grupy podano dootrzewnowo selen w roztworze fizjologicznym (Na2SeO3) w dawce 2 Se mg o kg-1 masy ciała. Zwierzęta trzeciej grupy otrzymały dootrzewnowo mieszaninę dianizonu (20 mg o kg-1) i selenu (Na2SeO3 - 2 Se mg o kg-1) w roztworze fizjologicznym. Czwartą grupę stanowiły zwierzęta kontrolne, którym podano wyłącznie roztwór fizjologiczny. Po 24 godzinach od podania dianizonu i selenu zwierzęta uśmiercono, po czym pobrano próbki wątroby, nerek, mięśni i tkanki tłuszczowej. Poziom dianizonu w tkankach został zbadany przy użyciu chromatografii gazowej oraz spektrofotometrii masowej. Selen oznaczono metodą spektrofotometrii absorpcji atomowej. Stwierdzono istotny statystycznie wzrost poziomu selenu w wątrobie, nerkach i mięśniach po jednorazowym podaniu selenu, a także po podaniu mieszaniny selenu i dianizonu. Z drugiej strony odnotowano również istotny statystycznie spadek zawartości selenu w mięśniach i tkance tłuszczowej po jednorazowym podaniu dianizonu. Zaobserwowano także niewielki wzrost poziomu dianizonu w nerkach i mięśniach oraz istotny statystycznie wzrost zawartości tego związku w tkance tłuszczowej zarówno po jednorazowym podaniu dianizonu, jak i po podaniu mieszaniny dianizonu i selenu.
    Źródło:
    Ecological Chemistry and Engineering. A; 2009, 16, 12; 1617-1626
    1898-6188
    2084-4530
    Pojawia się w:
    Ecological Chemistry and Engineering. A
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Comparison of Suitability of two Commercially Used Methods ELISA and PCR for Detection of Defatted Soybean Powder
    Porównanie możliwości zastosowania metody ELISA i PCR do detekcji odtłuszczonej mąki sojowej
    Autorzy:
    Bošiak, M.
    Źidek, R.
    Golian, J.
    Šiška, B.
    Źiak, J.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/389176.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
    Tematy:
    odtłuszczona mąka sojowa
    PCR
    ELISA
    zakres wykrywalności
    zanieczyszczenie
    defatted soybean powder
    detection limit
    contamination
    Opis:
    The aim of this study was to compare the suitability of two methods enzyme-linked immunosorbent assay (ELISA) and polymerase chain reaction (PCR) used for detection of defatted soybean powder. We have analysed 20 artificially contaminated samples prepared by simple dilution with wheat flour. Sample one was prepared as a combination of l g of defatted soybean powder with l g of wheat flour. Sample has been homogenized by vortexing. Next sample was prepared as combination of one gram of previous sample and l g of wheat flour. According to this methodology all twenty samples were prepared. Detection of defatted soybean powder in artificially contaminated samples has been performed using both methods. We detected significant differences between both used methods. We were able to detect presence of defatted soybean powder in artificially contaminated samples with using of both methods. Wheat flour contamination by defatted soybean powder was detected at least in sample 13 (0.012 %/122 mg - kg-1) by PCR method. Defatted soybean powder was not detected in samples 14 up to 20. Samples from 1 to 10 have not been quantified because absorbance values ranged above detection limit. Samples from 11 to 20 were quantified, but only measured values of sample 16, 17 and 18 were in the guaranteed quantification range provided by ELISA kit manual. We have detected defatted soybean powder contamination in samples 19 and 20 but absorbance values were highly similar to absorbance of the control sample.
    Celem badań było porównanie możliwości zastosowania metod ELISA i PCR do detekcji odtłuszczonej mąki sojowej. Przeanalizowano 20 sztucznie zanieczyszczonych próbek mąki pszennej. Próbka pierwsza została przygotowana poprzez zmieszanie l g odtłuszczonej mąki sojowej z l g mąki pszennej. Próbka ta została zhomogenizowana przez wirowanie. Następną próbkę przygotowano przez zmieszanie l g próbki pierwszej z l g mąki pszennej. W ten sposób przygotowano 20 próbek o zmniejszającej się zwartości mąki sojowej. Obydwie metody, tj. ELISA, jak i PCR, umożliwiały stwierdzenie zanieczyszczenia mąką sojową. Odnotowaliśmy statystycznie istotne różnice między wynikami uzyskanymi przy stosowaniu tych dwóch metod badawczych. Metoda PCR pozwalała na wykrycie odtłuszczonej mąki sojowej do próbki 13 (0,012 %/122 mg o kg-1). Używając tej metody, nie można było wykryć mąki sojowej w próbkach od 14 do 20. Zawartość mąki sojowej w próbkach l do 10 była zbyt duża i przekraczała zakres oznaczalności metody ELISA. Możliwe było wykonanie oznaczeń w próbkach od 11 do 20, jednak wyłącznie wyniki z próbek 16, 17 i 18 zawierały optymalną ilość mąki sojowej do oznaczeń metodą ELISA. Wykryliśmy również mąkę sojową w próbkach 19 i 20, jednak wartości absorbancji były bardzo zbliżone do absorbancji w próbkach kontrolnych.
    Źródło:
    Ecological Chemistry and Engineering. A; 2010, 17, 1; 7-8
    1898-6188
    2084-4530
    Pojawia się w:
    Ecological Chemistry and Engineering. A
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Identyfication of the Common Carp (Cyprinus carpio) species using Real-Time PCR methods
    Identyfikacja gatunku karp zwyczajny (Cyprinus carpio) przy użyciu Real-Time PCR
    Autorzy:
    Bajzik, P.
    Golian, J.
    Zidek, R.
    Krall, M.
    Walczycka, M.
    Tkaczewska, J.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1201224.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Technologów Żywności
    Opis:
    Before being put out onto the market many fish species sold around the world need to be processed, which may result in the subsequent removal of characteristics used for their classification (head, fins, internal organs). The biochemical characterization of fish species could be achieved using proteins or DNA sequences as species-specific markers. However, since different fish products undergo different processes, the method of analysis has to be chosen according to the modifications undergone by fish constituents during processing. As DNA molecules are more resistant than proteins to various processes (including thermal treatment), DNA analysis appears to be a promising method for fish species identification. For the species identification of the Common Carp (Cyprinus carpio) among 15 different freshwater fish species a specific predesigned molecular - genetic marker of Common Carp (Cyprinus carpio) was used, which comes from the mtDNA control D - loop area. Next we analyzed the presence of mtDNA in DNA isolates of the 15 kinds of freshwater fish and compared them with the Common Carp markers by using the following two PCR identification methods. The isolates were diluted to 10 % concentration, using the TaqMan Real-Time PCR method and the SYBR® Green Real-Time PCR method. The results of using the optimized the SYBR® Green Real-Time PCR method for species identification of the Common Carp (C. carpio) pointed to its suitability. We were able to create an analysis of the monitored standard curve which represented the PCR positive control (C. carpio), containing the characteristic melting peak (up to the melting point 80.72 °C). A single peak indicated a single product (C. carpio) which can be verified upon characterization of the PCR product by agarose gel electrophoresis. The TaqMan Real-Time PCR method with a TaqMan probe is a very sensitive and reliable method of authentication used on food of animal origin. The suitability of this method, which we used for species identification of the Common Carp (C. carpio), was confirmed. Thanks to using this method, already in the 17th cycle of the PCR amplification procedure, the presence of the Common Carp gene (C. carpio) was detected in the positive control and not detected in the rest of the fish samples.
    Przed wprowadzeniem do obrotu ryby są wstępnie przetwarzane, co może spowodować usunięcie tych części anatomicznych (tj. głowy, płetwy, organy wewnętrzne), na podstawie których identyfikuje się gatunek. Do identyfikacji ryb można wtedy zastosować charakterystykę biochemiczną, którą dla danego gatunku mogą być specyficzne białka lub sekwencja DNA – specyficzne markery danego gatunku ryb. Jednak ryby podlegają różnym procesom przetwórczym, w związku z czym musi być opracowana taka metoda ich biochemicznej identyfikacji, która byłaby zgodna ze zmianami składników tkanki ryb, zachodzącymi podczas tego przetwarzania. Cząsteczki DNA są stosunkowo odporne na czynniki przetwórcze (włącznie z obróbką termiczną), dlatego analiza sekwencji DNA może być przydatną metodą do identyfikacji gatunkowej ryb. W celu gatunkowej identyfikacji karpia zwyczajnego, spośród 15 innych gatunków ryb słodkowodnych, opracowano specyficzny molekularno-genetyczny marker karpia zwyczajnego, który pochodził z mDNA (z obszaru pętli kontrolnej D). Następnie analizowano izobaty mDNA z 15 różnych gatunków ryb słodkowodnych, porównując je do markera karpia za pomocą dwóch metod identyfikacji PCR. Izolaty były rozcieńczane do 10 % stężenia w obu stosowanych metodach oznaczeń tj. TaqMan Real-Time PCR i SYBR® Green Real-Time PCR. Na podstawie wyników badań karpia zwyczajnego (Cyprinus carpio), uzyskanych zoptymalizowaną metodą SYBR® Green Real-Time PCR, wykazano jej przydatność do identyfikacji gatunkowej. Monitorowano krzywą standardową topnienia PCR (z maksimum w temp. 80,72 °C) świadczącą o pozytywnej weryfikację Cyprinus carpio oraz krzywe topnienia pozostałych próbek ryb. Maksima topnienia poszczególnych (15) próbek ryb były następnie weryfikowane metodą elektroforezy żelowej na agarozie. Druga z zastosowanych metod TaqMan Real-Time PCR, z wykorzystaniem próbnika TaqMan, jest bardzo dokładną i wrażliwą metodą identyfikacji (potwierdzania autentyczności) karpia zwyczajnego (Cyprinus carpio). Dzięki zastosowanie metody amplifikacji już w 17. cyklu potwierdzono obecność, poprzez PCR, genu Cyprinus carpio w próbce kontrolnej i brak obecności tego genu w pozostałych próbkach ryb.
    Źródło:
    Żywność Nauka Technologia Jakość; 2012, 19, 5
    1425-6959
    Pojawia się w:
    Żywność Nauka Technologia Jakość
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-8 z 8

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies