Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Gliniecki, Wojciech" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-5 z 5
    Tytuł:
    Pojęcie „dystansu” w relacji pacjent – personel medyczny i jego wymiar personalistyczny
    The concept of „distance” in the relationship between the patient and the medical staff and its personalistic dimension
    Autorzy:
    Gliniecki, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31033705.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Wydawnictwo Bernardinum
    Tematy:
    dialog
    dystans zawodowy
    komunikacja
    pacjent
    personalizm
    personel medyczny
    uczucia
    communication
    dialogue
    feelings
    medical personnel
    patient
    personalism
    professional distance
    Opis:
    Pobyt osoby chorej w szpitalu jest często momentem jej buntu i niezrozumienia sytuacji. Personel medyczny ma rolę fundamentalną nie tylko leczyć, ale i wejść w dialog z pacjentem, towarzyszyć w akceptacji danej sytuacji. W niniejszej pracy autor wprowadza pojęcie właściwego dystansu jako przestrzeni dialogu między personelem medycznym a pacjentem. Artykuł akcentuje szczególnie charakter personalistyczny dialogu. Tak ujęta relacja chroni człowieka jako osobę, jego człowieczeństwo i godność. Nasze refleksje ukazują konieczność dystansu personelu medycznego z osobą chorą po to, aby relacja między nimi była właściwa i ukierunkowana na dobro osobiste człowieka. Dystans nie jest zatem brakiem uczuć. Jest to przestrzeń właściwego dialogu, opartego na szacunku do osoby chorej, jak i do personelu.
    Hospitalisation is often a moment of rebellion or at least of incomprehension. In such a situation the medical personnel has a fundamental role not only to treat but also to dialogue with the patient, to provide information, and to assist in accepting a given situation. In this paper the author introduces the concept of a correct distance as a space for dialogue between the medical staff and the patient. The article emphasizes in particular the personalistic character of this dialogue which always protects the human being and valorises his or her humanity and dignity. The distance is necessary for creation of a relationship which would be appropriate and focused on the personal welfare of both the staff, and the ill person. The paper shows that the distance is not a lack of feelings, indifference, or coldness. On the contrary, it is a space for proper dialogue, based on the respect of both the sick person and the staff. It must be said that the personalistic approach is the basis of the right distance because it presumes the dignity of the human being, his or her freedom, the respect for the body and the spiritual dimension that always favours the humanity of each person. After all, a doctor or a nurse are judged precisely on the basis of their humanity and not only on their professionalism and proficiency.
    Źródło:
    Studia Pelplińskie; 2022, 56; 157-171
    0239-4456
    Pojawia się w:
    Studia Pelplińskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Osobowe ujęcie relacji pacjent – personel medyczny. Wpływ wymiaru personalistycznego na jakość relacji interpersonalnych w przestrzeni medycznej i jego znaczenie w procesie leczenia
    A personalistic approach of the patient-medical staff relationship. The influence of the personalistic dimension on the quality of interpersonal relations in the medical area and its significance in the treatment process
    Autorzy:
    Gliniecki, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2077222.pdf
    Data publikacji:
    2022-01-14
    Wydawca:
    Wydawnictwo Bernardinum
    Tematy:
    action
    autonomy
    communication
    dialogue
    dignity
    gift
    medical person
    patent-medical staff relationship
    personalism
    autonomia
    dar
    dialog
    godność
    komunikacja
    działanie medyczne
    osoba
    personalizm
    relacja personel medyczny-pacjent
    Opis:
    W punkcie wyjścia autor określa dialog między personelem medycznym a chorym jako formę relacji o charakterze naturalnym. Autor analizuje personalistyczne ujęcie tej relacji. Jakość relacji interpersonalnych zależy od wizji człowieka, poprzez którą ujmuje się rzeczywistość. Wymiar personalistyczny pozwala patrzeć na chorego jako na osobę odrębną i autonomiczną, uwzględnić prawdziwe dobro i dostrzec wymiar duchowy. Zaakcentowana została konieczność kształtowania wartości i sumienia. Spojrzenie osobowe jest relacją „dar – kontra-dar”, w której personel jest darem dla chorego, a ten nadaje poczucie sensu posługi w szpitalu. Prowadzi to do uczłowieczenia relacji, gdyż osobowe ujęcie istoty ludzkiej pozwala zawsze podkreślać niezbywalną godność każdego człowieka w działaniach medycznych.
    To begin with, the author defines the dialogue between the medical personel and the patient as a special form of relationship because of its natural character. In this article, the author analyzes the significance of the personalistic dimension of relationships in medical practice. He emphasizes that the quality of interpersonal relations depends on a specific vision of a human being. One must first “know” in order to “act”. The personalistic dimension allows to look at the sick person as at an integral and autonomous individual. Personalism helps to identify the spiritual dimension as constitutive in the medical personnel-patient relation. Moreover, the necessity of forming values and conscience, which helps to avoid routine in medical actions has been highlighted. Consequently, the author puts forward the thesis that the hospital personnel must, above all, do not disrespect their own dignity and show that it is manifested in actions, reflected in the relationship with the patient. The personal approach is therefore a “gift – versus-gift” relationship that benefits both sides. The medical personnel is a “gift” to the patient, and the patient also contributes to the meaning of service in the hospital. In conclusion, the author states that the personalistic approach leads to “humanization” of the relation with a sick person, on account of the global and integral vision of a human being always allowing to emphasize the inalienable dignity of every living person in medical actions.
    Źródło:
    Studia Pelplińskie; 2021, 55; 99-117
    0239-4456
    Pojawia się w:
    Studia Pelplińskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Miejsce "osoby" w decyzji medycznej. Analiza zagadnienia w świetle personalizmu Jacquesa Maritaina
    Autorzy:
    Gliniecki, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1830423.pdf
    Data publikacji:
    2019-12-20
    Wydawca:
    Wydawnictwo Bernardinum
    Tematy:
    human act
    human dignity
    Maritain
    medical decision
    personalism
    person
    reality
    czyn ludzki
    decyzja medyczna
    godność człowieka
    osoba
    personalizm
    rzeczywistość
    Opis:
    Pojęcie decyzji medycznej stanowi moment konstytutywny relacji między pacjentem a opiekunem (np. lekarzem). To spotkanie dwóch osób opiera się na konkretnych zasadach i normach etycznych. W niniejszym artykule autor dokonuje analizy owej problematyki w oparciu o personalizm Jacques’a Maritaina. Badając jego główne założenia antropologiczne, autor konkluduje, że decyzja zależy od tego, jaki mamy obraz rzeczywistości, w tym obraz człowieka. Następnie autor studiuje pojęcie czynu ludzkiego, aby pokazać, iż decyzja pozostaje w ścisłej relacji z wymiarem normatywnym każdego czynu. Analiza zagadnienia doprowadziła do następujących wniosków: godność ludzka nie może być ujęta tylko ontologicznie, lecz także praktycznie (powinny być stosowane dla chorego godne warunki), a moment spotkania powinien mieć wartość terapeutyczną. 
    The motion of medical decision refers to the foundational moment of the relationship between the patient and the care provider (a doctor, a nurse, a chaplain etc.) As such, it is based on the specific principles and the ethical standards. We discuss it from the perspective of Jacques Maritain’s personalism. Examining the main anthropological assumptions, the French philosopher shows that the medical depends on how we picture reality, including the concept of a being human. The decision making process comes from an integral and complex view of humanity with its physical and spiritual dimension. Then we analyse the human actions to show that the decisions are related to the normative dimension of what we do. We may conclude that the concept of human dignity is not purely ontological, but it has its consequences in the day-to-day practice. It allows us to improve the patient’s conditions and to enable the therapeutic value of the decision making. We must bear in mind that the human being transcends its own intellect and is still open to knowledge (intellect) and love (will). Any medical decision is therefore closely related to the natural human abilities. Therefore, because of our nature and with the help of others, we can make decisions based on objective premises.
    Źródło:
    Studia Pelplińskie; 2019, 53; 163-180
    0239-4456
    Pojawia się w:
    Studia Pelplińskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Uniwersalizm tomizmu i jego aktualność w świetle personalizmu Jacquesa Maritaina
    Autorzy:
    Gliniecki, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1830523.pdf
    Data publikacji:
    2018-10-20
    Wydawca:
    Wydawnictwo Bernardinum
    Tematy:
    intelekt
    istota
    Maritain
    modernizm
    personalizm
    prawda
    rzeczywistość
    tomizm
    Św. Tomasz z Akwinu
    uniwersalizm
    rationality
    substance
    modernism
    personalism
    truth
    reality
    Thomism
    St Thomas Aquinas
    universalism
    Opis:
    W niniejszym artykule autor studiuje poglądy filozoficzne Jacquesa Maritain, aby następnie przeanalizować jego ścisły związek z doktryną Św. Tomasza z Akwinu ujmując ją jako uniwersalną. W pierwszej części swojej pracy autor analizuje kontekst czasu i wynikające z niego procesy takie jak: degradacja inteligencji, marginalizacja metafizyki i zanegowanie wymiaru nadprzyrodzonego. Te elementy zostały w sposób szczególny omówione przez autora. Doktryna Św. Tomasza otwiera mu zatem nową perspektywę badań. W sposób szczególny pozwala ona dostrzec siłę intelektu i bogactwo rzeczywistości, rozpatrywanej nie tylko od strony istoty, ale i istnienia. Te aspekty tomizmu powodują, że Maritain określi doktrynę Akwinaty jako uniwersalną i wciąż aktualną, jako naukę, która ma zastosowanie w każdej epoce.
    In this article, the author studies the philosophical views of Jacques Maritain and considers his close relationship with the doctrine of Saint Thomas Aquinas, described as universal.  In the first part of his work, the author analyzes the context of time and its impact on the degradation of intelligence, the marginalization of metaphysics and the negation of the supernatural.  These topics are reviewed in detail by the author. The connection with the doctrine of Saint Thomas Aquinas opens a new research perspective for the author.   It provides clear perception of the power of intellect and the wealth of reality, considered not only from the aspect of being, but also from that of existence.  The Aquinas system becomes a point of support for Maritain in his vision of man, allowing him to enter into a dialogue with modernism.  These aspects of Thomism lead Maritain to define the doctrine of Aquinas as universal and valid as a science that is applicable in every age.  The most important aspect of this universalism is the realism proposed by Saint Thomas Aquinas in his doctrine.  Thanks to his analysis, Maritain discovers Thomism as a doctrine that allows one to fully understand the world and mankind.  The author concludes that for Maritain, the genius of Aquinas is to communicate with the future.  Thomism is fundamentally good and shows how one should live, but it must be constantly cultivated.  In this sense, it is a challenge for each new generation.
    Źródło:
    Studia Pelplińskie; 2018, 52; 157-174
    0239-4456
    Pojawia się w:
    Studia Pelplińskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Dobrze działać” i „dobrze żyć” – cnoty jako trwały fundament ludzkiego działania
    „To act well” and „to live well” – virtues as the solid foundation of human conduct
    Autorzy:
    Gliniecki, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31043998.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Wydawnictwo Bernardinum
    Tematy:
    action’s end
    virtue
    human act
    moral good
    Maritain
    personalism
    moral law
    cel działania
    cnota
    czyn ludzki
    dobro moralne
    personalizm
    prawo moralne
    Opis:
    Człowiek kieruje się w stronę jakiegoś dobra − cel działania. W naszej pracy skupimy się na stronie praktycznej ludzkiej egzystencji analizując następującą problematyką: w jaki sposób można kierować owym działaniem, aby realizować dobro właściwe tylko człowiekowi? Jakie warunki pozwalają człowiekowi możliwie najpełniej żyć zgodnie z wymaganiami prawa moralnego? W tym celu analizujemy cnoty rozumiane jako konkretne dyspozycje, które ukierunkowują człowieka na dobro i wyznaczają pewne imperatywy działania ludzkiego. Dochodzimy do wniosku, że cnoty pozwalają się człowiekowi rozwijać i afirmować jego specyfikę pośród innych stworzeń. Jest ona stałą sprawnością, która kieruje działanie i angażuje władze typowe dla człowieka: świadomości, rozumu i wolnej woli. Pozwala nie tylko dobrze działać, ale również dobrze żyć. W oparciu o personalistyczne ujęcie bytu człowieka stwierdzamy, iż cnota utożsamia się z dobrem moralnym i w ten sposób pomaga określić sens obiektywny tego działania.
    In our lives we always want to approach some good and the moral law itself indicates a particular way to achieve it (the purposefulness of action). This article focuses on the practical side of human existence by analysing the following questions: How an action may lead to achieving the good adequate only for the human being? What conditions enable us to live optimally and as fully as possible in accordance with the requirements of the moral law? In the interest of searching for answers to these questions, an analysis of virtues is undertaken understood as specific dispositions that not only direct a person to righteousness, but also determine certain imperatives of human action that should always be followed. The presented analysis guide to the conclusion that virtue allows not only to act well, but also to live well. Virtue is not a an acquired behavior pattern regularly followed until it becomes almost involuntary, yet a specific constant capability that addresses human action while engaging factors typical of a human being: consciousness, reason and free will. Such an approach to virtue reveals its rational dimension and thus shows the specificity of human action. Based on the personalistic view of human existence, it can be state that virtue is equated with the moral good and on that account helps to determine the objective meaning of action.
    Źródło:
    Studia Pelplińskie; 2023, 57; 83-98
    0239-4456
    Pojawia się w:
    Studia Pelplińskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-5 z 5

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies