- Tytuł:
- Zanieczyszczenia gleb substancjami ropopochodnymi z uwzględnieniem biologicznych metod ich oczyszczenia
- Autorzy:
- Gałązka, Anna
- Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/1177417.pdf
- Data publikacji:
- 2015
- Wydawca:
- Polskie Towarzystwo Przyrodników im. Kopernika
- Opis:
-
W ciągu ostatnich dwóch dekad przeprowadzono wiele badań w celu określenia trwałości wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych w różnych środowiskach naturalnych, ich biodostępności oraz wpływu mikroflory autochtonicznej na stopień rozkładu tych zanieczyszczeń. Szacuje się, że ponad 90% całkowitego zanieczyszczenia WWA znajduje się w powierzchniowej warstwie gleby. Znanych jest szereg biologicznych metod rekultywacji gleby z zanieczyszczeń substancjami ropopochodnymi. Większość procesów bioremediacyjnych polega na stymulacji wzrostu mikroorganizmów obecnych w skażonym środowisku albo wprowadzaniu do gleby nowych szczepów bakteryjnych lub grzybowych zdolnych do rozkładu zanieczyszczenia. Poprawnie przeprowadzony proces bioaugmentacji polega nie tylko na wprowadzeniu do gleby aktywnego szczepu zdolnego do katabolicznego rozkładu węglowodoru ale również zdolnego do logarytmicznego wzrostu w warunkach skażenia. W glebie występuje najczęściej mieszanina węglowodorów aromatycznych dlatego też, degradacja zachodzi podczas licznych interakcji mikroorganizmów glebowych tj.: ko-metabolizm, indukcja. Ryzodegradacja jest procesem rozkładu zanieczyszczenia przy udziale mikroorganizmów obecnych w przykorzeniowej warstwie gleby tzw. ryzosferze. Fitoremediacja (fitoekstrakcja, fitostabilizacja, fitotransformacja) jest metodą in situ rozkładu węglowodoru z zastosowaniem roślin zdolnych do wzrostu na zanieczyszczonej powierzchni. Na podstawie szeregu badań dotyczących biologicznych metod oczyszczania gleb z substancji ropopochodnych można stwierdzić, iż biologiczne metody w porównaniu do metod fizykochemicznych są metodami tańszymi, bezpieczniejszymi i dającymi bardzo dobre efekty rozkładu zanieczyszczenia gleb wielopierścieniowymi węglowodorami aromatycznymi.
During the last two decades numerous investigations were performed to determine the persistence of poly-aromatic hydrocarbons (PAH) in different natural environments and a possible role of indigenous microflora in the degradation of these contaminants. It is estimated that more than 90% of the total burden of PAH's resides in the surface layer of soils. There are known many biological methods of soil reclamation from oil pollution. Bioremediation of PAH's-contaminated sites has largely been carried out either by stimulation of microorganisms already present in the contaminated site or through bioaugmentation. Successful bioaugmentation requires not only a catabolically active inoculum but also a microbial strains or consortium that can survive in the target environment. PAH's are often present in the form of a mixture of compounds, so that their degradation may involve various interactions among PAH-degrading bacteria, such as co-metabolism, inhibition, induction. Rhizodegradation (also called enhanced rhizosphere biodegradation, phytostimulation, and plant assisted bioremediation) is the breakdown of organic contaminants in the soil enhanced by soil dwelling microbes living in the rhizosphere. Phytoremediation (phytoextraction, phytostabilization, phytotransformation) - the use of green plants able to grow in polluted sites was found to be a feasible approach for in situ clean-up of surface soils with from PAH's and diesel fuels. Results of many comparative investigations suggest that biological methods of soil reclamation from oil pollutants look as very promising owing to their low costs. - Źródło:
-
Kosmos; 2015, 64, 1; 145-164
0023-4249 - Pojawia się w:
- Kosmos
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł