Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Fortuniak, W." wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Polysiloxane microcapsules, microspheres and their derivatives
Polisiloksanowe mikrokapsułki, mikrosfery i ich pochodne
Autorzy:
Slomkowski, S.
Fortuniak, W.
Chojnowski, J.
Pospiech, P.
Mizerska, U.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/945786.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Sieć Badawcza Łukasiewicz - Instytut Chemii Przemysłowej
Tematy:
polysiloxane microspheres
polysiloxane microcapsules
functionalized microparticles
synthesis of polysiloxane microparticles
carriers of catalysts
phase change materials
preceramic materials
sfunkcjonalizowane mikrocząsteczki
Opis:
The paper summarizes progress in synthesis of polysiloxane microspheres, as well as in preparation of their functional and ceramic derivatives. Synthesis of microcapsules with polysiloxane shells is also discussed. Structure and most important properties of the microparticles are analyzed. Presented routes used for formulation of microspheres include preparation the particles by a sol-gel process from the functional (e.g., containing vinyl groups alkoxysilanes) and by cross-linking of polyhydrosiloxanes with low molar mass or oligomeric divinyl compounds (in many instances also polysiloxanes). The minireview describes also synthesis of polysiloxanes from polyhydrosiloxanes and divinyl compounds in a process involving hydrolysis of ≡SiH groups to ≡SiOH silanols and their dehydrocondensation, carried out in dispersed systems. Synthesis of modified polysiloxane microspheres yielding the particles with controlled hydrophobic/hydrophilic balance [presence of the hydrophobic (CH3)3Si– or ≡SiOCH(CH3)2 and hydrophilic siloxane groups] is discussed. Preparation of the functionalized particles with epoxy, amine, and vinyl groups is presented. The paper describes modification of the routes of synthesis of the polysiloxane particles was yielding hybrid particles with the core-shell structure, in which polysiloxanes constitute the particles' cores or shells. In the latter case, the particles had the structure of polysiloxane microcapsules containing encapsulated inorganic or organic material. Preparation of composed microspheres, which in addition to polysiloxane contain a significant fraction of organic material is described. The paper depicts polysiloxane microspheres as an attractive preceramic material. Selected applications of polysiloxane based particles as carriers of catalysts, optical diffusers and phase-change microspheres are discussed.
Przedstawiono rozwój syntezy polisiloksanowych mikrosfer i ich funkcjonalnych oraz ceramicznych pochodnych. Omówiono syntezę mikrokapsułek z polisiloksanową otoczką, analizowano strukturę i najważniejsze ich właściwości. Opisano metody wykorzystane do formowania mikrosfer, obejmujące wytwarzanie mikrosfer w procesach zol-żel z komponentów funkcjonalnych (np. alkoksysilanów zawierających grupy winylowe), sieciowania polihydrosilanów oraz o małej masie molowej lub oligomerycznych substratów diwinylowych (w większości wypadków także polisiloksanów). Poniższy mini przegląd literatury dotyczy także syntezy polisiloksanów z polihydrosiloksanów i komponentów diwinylowych w procesie hydrolizy grup ≡SiH do ≡SiOH i następnej ich dehydrokondensacji w dyspersji wodnej. Syntetyzowanie modyfikowanych mikrosfer polisiloksanowych umożliwia otrzymanie cząsteczek o kontrolowanym bilansie hydrofilowo-hydrofobowym [obecność grup hydrofobowych (CH3)3Si– lub ≡SiOCH(CH3)2 i hydrofilowych grup siloksanowych]. Omówiono wytwarzanie cząsteczek zawierających epoksydowe, aminowe i winylowe grupy funkcyjne. Opisano modyfikacje metod syntezy polisiloksanowych cząsteczek, prowadzące do cząsteczek hybrydowych o strukturze rdzeń-otoczka, w których polisiloksany tworzą otoczkę lub rdzeń, a także syntezę polisiloksanowych mikrokapsułek zawierających enkapsulowany organiczny bądź nieorganiczny materiał. W artykule przedstawiono polisiloksanowe mikrosfery jako atrakcyjny preceramiczny materiał o potencjalnym zastosowaniu w charakterze nośników katalizatorów, dyfuzorów optycznych i zmiennofazowych mikrosfer.
Źródło:
Polimery; 2017, 62, 7-8; 499-508
0032-2725
Pojawia się w:
Polimery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Turbulent sensible heat flux in Łódź obtained from scintillometer measuerments - comparison of free and mix algorithms
Autorzy:
Zieliński, M.
Fortuniak, K.
Pawlak, W.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/100862.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Uniwersytet Śląski. Wydział Nauk o Ziemi
Tematy:
strumień turbulencyjny
ciepło
turbulencja
scyntylometr
klimat
miasto
sensible heat flux
turbulence
scintillometer
urban
climate
Opis:
The primary aim of this paper was to present the results of turbulent sensible heat flux (QH) measurements with Scintillometer Scintec BLS900 (LAS). The theoretical background of scintillation method has been presented as well as two different ways of sensible heat flux computation from LAS. The measurements presented here were conducted from April to December 2011. Diurnal and partially annual variability of QH has been analyzed, moreover the mean diurnal course of QH in considered months has been prepared. In order to choose the optimal method of QH computation from LAS the results obtained with three different Monin-Obuchov similarity theory functions as well as free convection assumption has been compared. In first case it has been proved that sensible heat flux differs significantly depending on chosen universal function. In turn in case of free convection assumptions it has been revealed that it is valid only for very unstable conditions. Therefore it does not apply to long-time heat flux measurement in case of Łódź. Nevertheless, this study has shown that scintillation method is valuable and reasonable source of path-averaged QH estimates in considered city.
Głównym celem pracy była prezentacja wyników pomiarów turbulencyjnego strumienia ciepła jawnego (QH) w Łodzi za pomocą scyntylometru Scintec BLS900. Przedstawione zostały założenia teoretyczne metody scyntylacyjnej, jak również metody wyznaczania strumienia ciepła jawnego za pomocą scyntylometru. Pomiary obejmowały okres od kwietnia do grudnia 2011 roku. Przeanalizowano dobową oraz częściowo roczną zmienność QH, wyznaczając przy tym średnie dobowe jego przebiegi dla poszczególnych miesięcy. W celu wyznaczenia optymalnej metody estymacji QH z pomiarów scyntylometrycznych porównano wyniki uzyskane przy wykorzystaniu trzech różnych funkcji uniwersalnych teorii podobieństwa Monina-Obuchova, jak również przybliżenia dla swobodnej konwekcji. W pierwszym przypadku wykazano, iż strumieni ciepła jawnego w znacznym stopniu różni się, w zależności od zastosowanej funkcji uniwersalnej. Z kolei założenie swobodnej konwekcji w Łodzi sprawdza się jedynie w przypadku silnie chwiejnej warstwy granicznej. Ponadto wykazano, iż w przypadku Łodzi metoda scyntylacyjna stanowi wiarygodną alternatywę wyznaczania strumieni turbulencyjnych.
Źródło:
Contemporary Trends in Geoscience; 2012, 1, 1; 109-117
2299-8179
Pojawia się w:
Contemporary Trends in Geoscience
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Porównanie wybranych metod uzupełniania luk w pomiarach kowariancyjnych strumienia ciepła utajonego w różnych typach środowiska
Comparison of Selected of Gap-Filling Techniques for Eddy Covariance Latent Heat Fluxes for Different Land Cover Types
Autorzy:
Siedlecki, M.
Pawlak, W.
Fortuniak, K.
Zieliński, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/163761.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polskie Towarzystwa Geofizyczne
Tematy:
strumień ciepła utajonego
metoda kowariancji wirów
klimat pola uprawnego
klimat terenów zurbanizowanych
korekcja danych pomiarowych
latent heat fluxes
eddy covariance techniques
urban climate
agricultural field climatology
Opis:
W pracy przedstawiono porównanie wybranych metod uzupełniania luk w kowariancyjnych pomiarach turbulencyjnego strumienia ciepła utajonego (Qe). Zastosowano metody: średniego dobowego przebiegu (MDV), metodę Penmana-Monteitha i regresji wielokrotnej. Badania przeprowadzono na podstawie serii wykonanych na trzech stanowiskach pomiarowych: obszar zurbanizowany, tereny bagienne i obszar rolniczy. Wartości uzyskiwane z zastosowanych metod uzupełniania luk pomiarowych są dość zbliżone do tych z obserwacji, szczególnie w ciepłej porze roku. Uzyskane wartości średniego błędu kwadratowego dla Qe w obszarach bagiennych i terenach rolniczych zawiera się w przedziale od 26 do 55 W m-2. W przypadku obszaru zurbanizowanego największą zgodnością cechują się wyniki z metody regresji wielokrotnej.
In this study, three different methods were used to fill the gap in latent heat flux (Qe) measurement. These methods were: mean diurnal variation (MDV), Penman-Monteith (P-M), multi regression (Regres). We used these methods to evaluated Qe values from different land cover types: urban area, wetland area and agricultural area. The Qe estimated by three different approaches was fairly close to the observed Qe especially during the warm seasons. The values of root mean square error ranging from 26 to 55 26 do 55 W m-2 at wetland and agricultural area. At urban area the best results showed the multi regression method.
Źródło:
Przegląd Geofizyczny; 2017, 3-4; 179-195
0033-2135
Pojawia się w:
Przegląd Geofizyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies