Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Florek, Michał" wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
Reconstruction of the Miocene depositional architecture of the Carpathian Foredeep basin based on geophysical data
Autorzy:
Stefaniuk, Michał
Florek, Marzena
Maćkowski, Tomasz
Hadro, Piotr
Cygal, Adam
Pieniądz, Krzysztof
Łapinkiewicz, Artur P.
Wachowicz-Pyzik, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/24202121.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Wydawnictwo AGH
Tematy:
Carpathian Foredeep
Miocene
geophysical data
Opis:
The Carpathian Foredeep in Poland is divided into two parts, eastern and western, with different tectonic frameworks and conditions of the Neogene sedimentary fill. The boundary is the so-called Krakow Ridge associated with the contact of two regional tectonic units: Upper Silesian and Malopolska blocks. The width of the Foredeep varies regionally and significantly differs in the western and eastern parts. It was developed within the epi-Variscan platform. Two zones can be distinguished in the Foredeep: the inner (older) zone and the outer zone. The subject of the presented work is the eastern part of the outer zone of Foredeep located in front of the head of the Carpathian thrust and filled mainly by autochthonous Miocene formations. The meridional width of this zone of the basin varies from about 10 km in the vicinity of Krakow to nearly 100 km in the central part. Its tectonic framework is defined from the south and south-west by marginal structures of the Carpathian overthrust and tectonic units of the folded Miocene. From the north-east and north-west, the border is marked by a system of faults in the foreground of Roztocze Upland and the Holy Cross Mountains. In the Sub-Cenozoic basement, a set of large faults of NW-SE length, with different times of formation and activity, is marked. These faults locally define horst structures and tectonic grabens. Some of the faults continue under the Carpathians, under which there is also a system of transversal faults in relation to the main axis of the orogeny. The influence of the tectonic structures of the basement is noticeable within the Miocene cover by faults disappearing towards the surface and continuous deformations of the adaptive type. The outer foreland basin is filled with marine molasse type deposits of the unfolded autochthonous Middle Miocene with a thickness of up to approx. 3.500 m. The complex of Miocene formations is formed, in the lower, south-western and central part, by strongly differentiated submarine fan deposits accompanied by basin plain formations and gravitational flow deposits, including turbidite deposits characteristic of flysch sedimentation. The outer part of the fans smoothly transitions into the zone of fine-clastic sedimentation of the basin plain. Above the complex of submarine fan sediments, there are thick complexes of sediments of deltaic origin, which are also intensively variable facies, creating a set of channel (coarse-grained) and extra-channel (finegrained) facies. The highest, relatively thin part of the sediments is formed by shallow coastal shelf formations. Submarine fans and river deltas developed mainly in the zone of the south-western and southern coasts of the Miocene reservoir, surrounded by river mouths providing an abundant supply of material from the rising and eroded Carpathians. In the north-eastern and locally even in the middle part of the basin, sediments may appear, for which the feeding area was located in the hinterland of the northern and north-eastern coast of the Miocene Sea. The limited scope of extraction of drill cores resulting from the exploratory and exploitation nature of drilling makes it necessary to use borehole and surface geophysical data to reconstruct the depositional architecture. Processing and interpretation of geophysical data for a complex of Miocene sediments with such characteristics are problematic and ambiguous. Numerous sources of sedimentary material supply in the form of river mouths and submarine channels cause a significant diversification of the depositional architecture of the Miocene basin, making it difficult to trace uniform stratigraphic and lithological and facies boundaries. Sedimentary conditions cause, on the one hand, a certain monotony of the sediments, dominated by clastic formations, enriched by evaporate sediments horizons, and on the other hand, great lateral and depth facies differentiation. Geophysical well-logging data allows to recognize the lithological and facies variability of sediments and to determine the sequence of changes along the borehole trajectory. Seismic reflection data was used to track lateral variability. For the seismic reflective method, the reflective boundaries, characterized by a significant, abrupt change in acoustic impedance, are of primary importance. Within the Miocene basin, numerous reflective boundaries with high lateral variability and non-obvious stratigraphic identification are observed. In a complex of siliciclastic deposits, seismic wave reflections are recorded from the boundaries separating fine-grained lithofacies and medium- and coarse-grained facies. Due to the dominance of deltaic sediments and submarine fans in the depositional architecture of the Miocene complex, the regional continuity of such boundaries is problematic, and their unambiguous stratigraphic identification is practically impossible. To sum up, intense lithological and facies variability of clastic deposits, both lateral and vertical, should be expected within the Miocene complex. The sediments of individual fragments of submarine fans and deltas overlap each other, and there may also be overlaps with the sediments of neighboring fans. Such characteristics of the complex translate into a variable seismic pattern with numerous reflective boundaries and intense lateral variability of the seismic signal characteristics
Źródło:
Geotourism / Geoturystyka; 2023, 1-2 (72-73); 68--69
1731-0830
Pojawia się w:
Geotourism / Geoturystyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Podstawowe zasady leczenia przełyku Barretta
Treatment basics of Barrett’s oesophagus
Autorzy:
Wojtuń, Stanisław
Gil, Jerzy
Florek, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1032393.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
Barrett’s oesophagus
adenocarcinoma
endoscopic treatment
oesophagus carcinoma
treatment
przełyk barretta
endoskopia
rak gruczołowy przełyku
rak przełyku
leczenie
Opis:
Barrett’s oesophagus, reflux disease complication is a raising and important clinical issue. Basic diagnostic tool facilitating intestinal metaplasia diagnosis in squamous epithelium of lower part of oesophagus is endoscopy with histopathological samples. Because of high risk of malignant transformation endoscopic surveillance is required in patients with Barrett’s oesophagus. On the basis of histopathological type of lesion, length, and its location different procedure should be implemented. In the paper we discuss current treatment paradigm of Barrett’s oesophagus. Pharmacotherapy and anti‑reflux procedures can be implemented in patients with symptoms and without dysplasia. Endoscopic procedures (mucosectomy) or surgical (lower part of oesophagus removal) should be used in patients with high grade dysplasia and adenocarcinoma. In case of neoplastic lesion findings following rules should be used. Neoplastic lesion of low grade – endoscopic resection all visible lesions. In case of high grade neoplasia lesions endoscopic resection of all neoplastic lesions and all Barrett’s epithelium ablation is required. In case of patients with Barrett’s oesophagus and high grade dysplasia or intraepithelial carcinoma when oesophagus removal is planned they should be referred to surgical centers specialized in upper part of gastrointestinal tract cancer and dysplasia treatment.
Przełyk Barretta jako powikłanie choroby refluksowej przełyku stanowi istotny i narastający problem kliniczny. Wiemy, że nadal podstawowym badaniem pozwalającym na stwierdzenie obecności metaplazji jelitowej w obrębie nabłonka wielowarstwowego płaskiego w dolnym odcinku przełyku jest klasyczne badanie endoskopowe z pobraniem wycinków do badania histopatologicznego. Ponieważ istnieje wysokie ryzyko transformacji nowotworowej w przełyku Barretta, w pracy wskazano na potrzebę prowadzenia nadzoru endoskopowego u tych chorych. W zależności od rozpoznania histopatologicznego, typu zmiany i długości zajmowanego odcinka ustala się sposób postępowania z chorym. W artykule omówiono współczesne metody leczenia przełyku Barretta. U chorych z dolegliwościami klinicznymi i bez dysplazji zastosowanie mają farmakoterapia lub zabiegi antyrefluksowe, z kolei u chorych z dysplazją wysokiego stopnia i gruczolakorakiem stosuje się zabiegi endoskopowe (mukozektomia) lub chirurgiczne (wycięcie dolnego odcinka przełyku). W przypadku stwierdzenia zmian neoplastycznych proponuje się następujące zasady postępowania: neoplazja niskiego stopnia wymaga resekcji endoskopowej wszystkich widocznych zmian, neoplazja wysokiego stopnia – resekcji endoskopowej wszystkich ognisk neoplastycznych i ablacji pozostałego nabłonka Barretta. Chorych z przełykiem Barretta z dysplazją wysokiego stopnia lub z rakiem śródnabłonkowym, u których rozważa się wycięcie przełyku, należy kierować do ośrodków chirurgicznych specjalizujących się w leczeniu raka i dysplazji wysokiego stopnia w górnym odcinku przewodu pokarmowego.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2012, 8, 4; 308-314
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Endoskopowa ultrasonografia w diagnostyce i leczeniu zmian patologicznych dwunastnicy
Endoscopic ultrasonography in the diagnosis and treatment of duodenal lesions Klinika Gastroenterologii, Centralny Szpital Kliniczny Ministerstwa
Autorzy:
Dyrla, Przemysław
Wojtuń, Stanisław
Gil, Jerzy
Kasińska, Ewa
Florek, Michał
Mackiewicz, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1032852.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
duodenum lesion
endoscopy
endosonografia
endosonography
submucosal lesion/tumour
guz/zmiana podśluzówkowa
endoskopia
zmiana organiczna dwunastnicy
Opis:
In presented study our main aim was to assess the diagnostic yield in submucosal lesions, duodenum wall thickening and surface roughness diagnostics with use of endoscopic ultrasonography. We analysed 41 patients (22 female and 19 male) hospitalized in Military Institute of Medicine in Warsaw between 2009 and 2012 because of duodenum lesion diagnosed in upper gastrointestinal tract endoscopy. In all patients endosonography was performed. In 32 (78.1%) cases organic lesion was diagnosed in gastrointestinal tract wall and in 9 (21.9%) cases normal anatomical structures were found. On the basis of ultrasonography procedure result patients were qualified to surgical, endoscopic or oncology treatment. In 20 (48.8%) cases the change was limited to the mucosa and submucosa and therefore subject to treatment/surveillance endoscopy. In other cases diagnosed infiltration beyond the muscle membrane (n = 21; 51.2%), qualifying of patients for surgery or oncology. Endoscopic ultrasound plays a key role in the diagnosis of submucosal lesions allow proper qualifications to appropriate treatment.
Podstawowym celem pracy było ustalenie przydatności endoskopowej ultrasonografii w wykrywaniu zmian podśluzówkowych oraz pogrubienia i nierównych zarysów ścian dwunastnicy. Przeanalizowano 41 pacjentów (22 kobiety i 19 mężczyzn) hospitalizowanych w latach 2009–2012 w Klinice Gastroenterologii Wojskowego Instytutu Medycznego z powodu patologii dwunastnicy stwierdzonej w badaniu gastroskopowym. U wszystkich chorych wykonano w kolejnym etapie badanie endosonograficzne, w którym stwierdzono w 32 (78,1%) przypadkach zmianę organiczną w zakresie ściany dwunastnicy, a u 9 (21,9%) pacjentów prawidłowe struktury położone poza przewodem pokarmowym. Na podstawie zaawansowania zmian w obrębie ściany dwunastnicy w badaniu endosonograficznym zakwalifikowano chorych do jednej z trzech metod terapii: endoskopowej, chirurgicznej lub onkologicznej. U 20 (48,8%) pacjentów zmiana była ograniczona do błony śluzowej i podśluzowej, a więc podlegała terapii/nadzorowi endoskopowemu. W pozostałych przypadkach rozpoznano naciek przekraczający błonę mięśniową (n = 21; 51,2%), kwalifikując chorych do leczenia chirurgicznego lub onkologicznego. Badanie endosonograficzne odgrywa kluczową rolę w diagnostyce zmian podśluzówkowych, umożliwiając prawidłową kwalifikację do odpowiedniej metody leczenia.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2013, 9, 2; 160-164
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Diagnostyka przełyku Barretta
Diagnosis of Barrett’s oesophagus
Autorzy:
Gil, Jerzy
Florek, Michał
Wojtuń, Stanisław
Dyrla, Przemysław
Stelmaszuk, Tomasz
Maj, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1030102.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
Barrett’s oesophagus
chromoendoscopy
endocytoscopy
narrow‑band imaging
optical coherent tomography
obrazowanie wąską wiązką
przełyk Barretta
optyczna tomografia koherencyjna
chromoendoskopia
endocytoskopia
Opis:
Barrett’s oesophagus (BE) is premalignant condition of oesophagus connected with long‑term oesophageal reflux disease and is defined as a process of replacing normal squamous epithelium above Z‑line in intestinal columnar epithelium. This premalignant condition is connected with higher risk of adenocarcinoma of the oesophagus. Actually, upper gastrointestinal endoscopy with oesophageal biopsy is recommended in diagnosing Barrett’s oesophagus. The frequency of endoscopic examination depends on presence of grade of dysplasia. Prague Criteria helps us to define spreading of intestinal epithelium. In this classification, the maximal length (M) (including tongues) of Barrett’s oesophagus as well as the length of the circumferential Barrett’s segment (C) are measured during endoscopy. Due to the technical progress there are many new endoscopic technics which are tested in diagnosing Barrett’s oesophagus. They should have the highest specificity and sensitivity and must be characterised by minimal invasiveness to the human body. Nowadays we use such technics as: classical and electronic chromoendoscopy, narrow band imaging, autofluorescence, high resolution endoscopy, magnification endoscopy, confocal laser endomicroscopy. In this view we will try to present the most important modern endoscopic methods which may be useful in diagnosing and monitoring of Barrett’s oesophagus.
Przełyk Barretta jest zaliczany do stanów przednowotworowych przełyku będących powikłaniem wieloletniej choroby refluksowej przełyku. Jest on definiowany jako zamiana nabłonka wielowarstwowego płaskiego powyżej linii Z w nabłonek walcowaty z metaplazją typu jelitowego. Obecność tego stanu przednowotworowego zwiększa ryzyko zachorowania na gruczolakoraka przełyku. Diagnostyka opiera się na wykonaniu badania endoskopowego górnego odcinka przewodu pokarmowego i pobraniu wycinków do badania histopatologicznego. Częstość wykonywania kontrolnych badań endoskopowych uzależniona jest od stwierdzenia dysplazji oraz stopnia zaawansowania zmian. Do oceny stopnia zaawansowania zmian endoskopowych używana jest Klasyfikacja Praska określająca proksymalny zasięg zmian okrężnych obejmujących cały obwód przełyku (C) oraz proksymalny zasięg pojedynczych wypustek łososiowej błony śluzowej (M). Obie wartości podawane są w centymetrach. W związku z coraz nowocześniejszym wyposażeniem pracowni endoskopowych zastosowanie znajdują nowoczesne techniki endoskopowe, które mają na celu minimalizację inwazyjności badań oraz zwiększenie ich czułości i swoistości w wykrywaniu patologii błony śluzowej przełyku. Obecnie używane lub testowane są następujące techniki: chromoendoskopia klasyczna i elektroniczna (chromoendoscopy), obrazowanie wąską wiązką (narrow band imaging, NBI), autofluorescencja (autofluorescence, AFI), endoskopia wysokiej rozdzielczości (high resolution endoscopy, HRE), endoskopia z powiększeniem obrazu (magnifying endoscopy, ME), laserowa endomikroskopia konfokalna (confocal laser endomicroscopy, CLE). W pracy postaramy się scharakteryzować najważniejsze metody endoskopowe, które mogą być przydatne w diagnostyce i monitorowaniu przełyku Barretta.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2012, 8, 4; 304-307
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies