Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Figzał-Janikowska, Magdalena" wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-12 z 12
Tytuł:
W stronę dziecięcej wrażliwości
Towards Children’s Sensitivity
Autorzy:
Figzał-Janikowska, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27177590.pdf
Data publikacji:
2023-12
Wydawca:
Instytut im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu
Opis:
Teatr Zagłębia w Sosnowcu Frances Hodgson Burnett Tajemniczy ogród reżyseria i dramaturgia: Justyna Sobczyk, scenariusz i dramaturgia: Daria Kubisiak, scenografia: Magdalena Łazarczyk, kostiumy: Wisła Nicieja, muzyka: Wojtek Błażejczyk, choreografia: Anna Jurek, wideo: Jan Domicz, reżyseria świateł: Monika Stolarska premiera: 23 września 2023 (13. Festiwal Muzyki Współczesnej dla Dzieci „Mała Warszawska Jesień”, 66. Międzynarodowy Festiwal Muzyki Współczesnej „Warszawska Jesień”), 29 września 2023 (Teatr Zagłębia w Sosnowcu)
Źródło:
Didaskalia. Gazeta Teatralna; 2023, 178; 248-255
2720-0043
Pojawia się w:
Didaskalia. Gazeta Teatralna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Poszerzanie pola
Autorzy:
Figzał-Janikowska, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1953427.pdf
Data publikacji:
2021-12
Wydawca:
Instytut im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu
Opis:
64. Międzynarodowy Festiwal Muzyki Współczesnej „Warszawska Jesień”
Źródło:
Didaskalia. Gazeta Teatralna; 2021, 166; 320-330
2720-0043
Pojawia się w:
Didaskalia. Gazeta Teatralna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Między ciałem a dźwiękiem: teatr Wojtka Blecharza
Between Body and Sound: The Theatre of Wojtek Blecharz
Autorzy:
Figzał-Janikowska, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1817015.pdf
Data publikacji:
2020-12
Wydawca:
Instytut im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu
Tematy:
Wojtek Blecharz
opera
musical theatre
performativity
body
Opis:
The article attempts a synthetic overview of Wojtek Blecharz’s major theatrical projects, including specifically his opera productions, such as Transcryptum, Park-Opera, Body-Opera, Fiasko (Fiasco) and Rechnitz-Opera (Anioł Zagłady (The Exterminating Angel)). What these shows have in common is a clear tendency to transcend traditional operatic conventions, associated with both the form of the genre and its reception. The composer’s musical and theatrical experiments focus on sound – its performativity and inseparable link to corporality. The privileging of the body and musical gesture goes hand in hand with enhancing the visual aspect of music, which makes it possible to see even Blecharz’s autonomous compositions in terms of performance and often also instrumental theatre. This article presents the operatic work of Blecharz against the background of contemporary theories related to the performativity of music and its intermedia contexts.
Źródło:
Didaskalia. Gazeta Teatralna; 2020, 160; 155 - 181
2720-0043
Pojawia się w:
Didaskalia. Gazeta Teatralna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dźwięk, ciało, maszyna
Autorzy:
Figzał-Janikowska, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/889509.pdf
Data publikacji:
2020-02
Wydawca:
Instytut im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu
Opis:
Międzynarodowy Festiwal Muzyki Współczesnej „Warszawska Jesień”, 20-28 września 2019
Źródło:
Didaskalia. Gazeta Teatralna; 2020, 155; 1-10
2720-0043
Pojawia się w:
Didaskalia. Gazeta Teatralna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Usłyszeć ciało, zobaczyć dźwięk
To Hear the Body, to See the Sound
Autorzy:
Figzał-Janikowska, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/3201191.pdf
Data publikacji:
2023-04
Wydawca:
Instytut im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu
Opis:
Nowy Teatr w Warszawie Pierre Jodlowski Touch (Dotyk) na kontrabas i elektronikę kontrabas: Masashi Yamamoto premiera polska: 21 grudnia 2022 Nowy Teatr w Warszawie Michał Pepol, Paweł Sakowicz KCKM w ramach cyklu Dotykafonie wiolonczela i performans: Michał Pepol, choreografia i performans: Paweł Sakowicz premiera: 8 stycznia 2023
Źródło:
Didaskalia. Gazeta Teatralna; 2023, 174; 239-247
2720-0043
Pojawia się w:
Didaskalia. Gazeta Teatralna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
(Nie)śmiertelność
(Im)mortality
Autorzy:
Figzał-Janikowska, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1358691.pdf
Data publikacji:
2021-06
Wydawca:
Instytut im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu
Opis:
Nowy Teatr w Warszawie Odyseja. Historia dla Hollywoodu reżyseria: Krzysztof Warlikowski, scenariusz: Krzysztof Warlikowski, Piotr Gruszczyński (współpraca: Adam Radecki, Szczepan Orłowski, Jacek Poniedziałek), scenografia, kostiumy: Małgorzata Szczęśniak, współpraca artystyczna: Claude Bardouil, dramaturgia: Piotr Gruszczyński (współpraca: Anna Lewandowska), muzyka: Paweł Mykietyn, reżyseria świateł: Felice Ross, wideo i animacje: Kamil Polak, zdjęcia do filmu Przesłuchanie: Paweł Edelman premiera: 4 czerwca 2021
Źródło:
Didaskalia. Gazeta Teatralna; 2021, 163/164; 354-368
2720-0043
Pojawia się w:
Didaskalia. Gazeta Teatralna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Władysław Hasior: od rzeźby do performansu
Władysław Hasior: from Sculpture to Performance
Autorzy:
Figzał-Janikowska, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1830700.pdf
Data publikacji:
2021-10
Wydawca:
Instytut im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu
Tematy:
Władysław Hasior
visual arts performance
ephemeral action
stage design
theatre of the elements
Opis:
The aim of this article is to draw attention to the theatrical and performative aspect of visual works by Władysław Hasior. The Zakopane artist is presented not only as an acknowledged sculptor, creator of assemblages and banners, but above all, as a performer, stage designer, director of a peculiar “theatre of the elements”, and the author of open-air shows with complex dramaturgy and precisely defined course. The author of the article attempts to indicate the sources of Hasior’s theatrical interests and their development. The issue of theatricality is examined in relation to the way in which the artist’s works are displayed, and to his scenographic projects or his own artistic performances. These activities reveal the Hasior’s fascination with theatrical means of expression and the idea of a collective gathering of ceremonial nature. The ephemerality of the Hasior’s open-air shows means that they have been the area least explored by researchers to date.
Źródło:
Didaskalia. Gazeta Teatralna; 2021, 165; 53-80
2720-0043
Pojawia się w:
Didaskalia. Gazeta Teatralna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Electro-opera
Electro Opera
Autorzy:
Figzał-Janikowska, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2164528.pdf
Data publikacji:
2022-12
Wydawca:
Instytut im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu
Opis:
Teatr Polski w Bielsku-Białej Faraon fantasmagoria na chóry i solistów, na motywach powieści Bolesława Prusa i opery Aida Giuseppe Verdiego adaptacja i dramaturgia: Grzegorz Niziołek, reżyseria: Cezary Tomaszewski, scenografia i kostiumy: BRACIA (Agnieszka Klepacka i Maciej Chorąży), światła: Jędrzej Jęcikowski, muzyka: Giuseppe Verdi, Karol Nepelski, przygotowanie chóru: Anna Ostrowska premiera: 4 czerwca 2022
Źródło:
Didaskalia. Gazeta Teatralna; 2022, 172; 272-278
2720-0043
Pojawia się w:
Didaskalia. Gazeta Teatralna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Miejskie performanse Władysława Hasiora
Władysław Hasior’s Urban Performances
Autorzy:
Figzał-Janikowska, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32083652.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Władysław Hasior
performans miejski
sztuka partycypacyjna
akcja efemeryczna
sztuka site-specific
urban performance
participatory art
ephemeral action
site-specific art
Opis:
Artykuł poświęcony jest performatywnej twórczości Władysława Hasiora, w szczególności jego działaniom aranżowanym w przestrzeni miejskiej. Potrzeba dialogowania z odbiorcą, początkowo wyrażana przez Hasiora jedynie w eksponatach, począwszy od lat siedemdziesiątych przybiera formę bardzo wyrazistych manifestacji artystycznych zakładających bezpośredni udział widzów w kreowaniu zdarzenia performatywnego, a także znoszenie dystansu między artystą a społeczeństwem. Ze względu na ontologiczny status tych zdarzeń, ich efemeryczny i ulotny charakter, stanowią one jak dotąd najmniej zbadany obszar twórczości artysty. W artykule analizie poddane zostały najważniejsze miejskie i plenerowe performanse Władysława Hasiora, takie jak Pochód sztandarów w Łącku (1973), realizacja Solspann w Södertälje (1973–1976) czy wreszcie uroczysta Przeprowadzka z internatu „Szkoły Kenara” do nowej pracowni w Zakopanem (1984). Działania te autorka rozpatruje w kontekście współczesnych rozważań nad sztuką partycypacyjną, zarówno w świetle antagonistycznej teorii partycypacji Claire Bishop, jak i koncepcji sztuki dialogicznej Granta H. Kestera, zauważając, że Hasior w swoich projektach performatywnych łączył dwie strategie sztuki partycypacyjnej: potrafił współtworzyć efemeryczne dzieła razem z publicznością, a jednocześnie reżyserować działania odbiorców.
This article discusses the performative art of Władysław Hasior, particularly his actions in the urban space. Initially expressed only in his artworks, since the 1970s Hasior’s need for dialogue with the spectator took the form of very expressive artistic manifestations involving audience participation, direct involvement of spectators in the creation of the performative event, and abolition of the distance between the artist and society. Due to the ontological status of these events, their ephemeral and fleeting nature, they have been the least explored area of Hasior’s work. The article analyzes his most important urban and open-air performances, such as the Procesja sztandarów (Banner Procession) in Łącko (1973), Solspann in Södertälje (1973–1976), and finally the ceremonial Przeprowadzka (Move) from the dormitory of Antoni Kenar school of fine arts to a new atelier in Zakopane (1984). These actions are considered in the context of contemporary discussions on participatory art: Claire Bishop’s antagonistic theory of participation and Grant H. Kester’s concept of dialogical art. It is argued that Hasior’s performative projects combined two strategies of participatory art; he was able to co-create ephemeral works together with the audience, while at the same time directing the spectators’ actions.
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 2022, 71, 1; 11-32
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Od rytmizacji do oper i baletów. Wokół muzycznych inscenizacji Jana Dormana
From Rhythmisation to Operas and Ballets. About the Musical Staging in Jan Dorman’s Theatre
Autorzy:
Figzał-Janikowska, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/36141504.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Jan Dorman
muzyka teatralna
rytmizacja
opera
balet
Karol Szymanowski
theatre music
rhythmisation
ballet
Opis:
Artykuł podejmuje zagadnienie muzyczności w teatrze Jana Dormana, ze szczególnym uwzględnieniem ostatnich przedstawień reżysera, w których muzyka staje się punktem wyjścia dla inscenizacyjnej koncepcji. „Muzyczne” myślenie o teatrze towarzyszyło Dormanowi od początku jego artystycznej działalności. O dźwiękowym charakterze pierwszych inscenizacji reżysera decydowały przede wszystkim dziecięce piosenki i wyliczanki, w kolejnych funkcję taką zaczęła pełnić również ścisła rytmizacja tekstu. Komponowanie spektaklu na wzór muzycznej partytury, które staje się znakiem rozpoznawczym teatru Jana Dormana osiąga swój najpełniejszy wymiar w inscenizacjach inspirowanych wielkimi formami muzycznymi – koncertem, baletem i operą. Powstają one w końcowym okresie twórczości artysty, stanowiąc jednocześnie syntezę rozmaitych tropów muzycznych, obecnych i rozpoznawanych w teatrze Dormana na różnych etapach jego rozwoju.
The paper addresses the issue of musicality in the theatre of Jan Dorman, in particular his last productions, in which music was a starting point for the staging concept. “Musical” thinking about the theatre always had a strong impact on Dorman’s creative process. His first productions included children’s songs and counting rhymes, and this led to a rhythmisation of the text in the subsequent ones. Composing the spectacle along the lines of a musical score, which became the hallmark of Jan Dorman’s theatre, is especially prominent in his last theatre works inspired by larger musical forms, such as concert, ballet and opera. These performances represent a synthesis of various musical tropes and signs that were so characteristic of  Dorman’s theatre at various stages of its development.
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 2019, 68, 3/4; 141-160
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Przepisywanie” dramatu jako przykład transferu literackich mitów
„Rewriting” Drama as a Transfer of the Literary Myths
Autorzy:
Figzał-Janikowska, Magdalena Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/467727.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
przepisywanie, transfer, mit literacki, dramat XX wieku, Heiner Müller, Pier Paolo Pasolini
rewriting, transfer, literary myth, 20th century drama, Heiner Müller, Pier Paolo Pasolini
Opis:
The article is focused on “rewriting” classic dramas as a tendency which is representative for dramaturgy of the second half of the 20th century. This phenomenon is strictly related to the paradigm shift in literature and theatre. “Rewriting” is based on re-interpretation and re-contextualisation of the well-known literary myths, and as a method of writing it helps to discover the new meanings of classic literature. “Rewriting” can also be considered as a transfer of the original classic text to a new cultural, social, and historical reality. The article is an attempt to characterise this kind of dramaturgy using selected plays of Heiner Müller and Pier Paolo Pasolini.
Artykuł traktuje o zjawisku „przepisywania” klasycznych tekstów jako tendencji charakterystycznej dla dramaturgii drugiej połowy XX wieku, ściśle związanej z przemianami na gruncie literatury oraz zmianą paradygmatu w zakresie sztuk widowiskowych. Jako praktyka dramatopisarska „przepisywanie” polega na reinterpretacji i rekontekstualizacji utrwalonych kulturowo mitów literackich, dzięki czemu mogą one odsłonić całkiem nowe znaczenia. Dochodzi tu zatem do swoistego transferu pierwotnego tekstu do nowej rzeczywistości społecznej, historycznej i kulturowej, którego celem staje się poszukiwanie punktów stycznych między tradycją a współczesnością. Powyższe zjawisko zobrazowane zostaje na przykładzie tekstów dwóch współczesnych dramatopisarzy: Heinera Müllera i Piera Paolo Pasoliniego.  
Źródło:
ER(R)GO: Teoria – Literatura – Kultura; 2019, 39; 25-38
1508-6305
2544-3186
Pojawia się w:
ER(R)GO: Teoria – Literatura – Kultura
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Between Body and Sound: The Theatre of Wojtek Blecharz
Autorzy:
Figzał-Janikowska, Magdalena
Wawrzyńczak, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1955913.pdf
Data publikacji:
2021-12
Wydawca:
Instytut im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu
Tematy:
Wojtek Blecharz
opera
musical theatre
performativity
body
Opis:
The article attempts a synthetic overview of Wojtek Blecharz’s major theatrical projects, including specifically his opera productions, such as Transcryptum, Park-Opera, Body-Opera, Fiasko [Fiasco] and Rechnitz-Opera (Anioł Zagłady [The Exterminating Angel]). What these shows have in common is a clear tendency to transcend traditional operatic conventions, associated with both the form of the genre and its reception. The composer’s musical and theatrical experiments focus on sound – its performativity and inseparable link to corporality. The privileging of the body and musical gesture goes hand in hand with enhancing the visual aspect of music, which makes it possible to see even Blecharz’s autonomous compositions in terms of performance and often also instrumental theatre. This article presents the operatic work of Blecharz against the background of contemporary theories related to the performativity of music and its intermedia contexts.
Źródło:
Didaskalia. Gazeta Teatralna; 2021, English Issue 2021; 141-166
2720-0043
Pojawia się w:
Didaskalia. Gazeta Teatralna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-12 z 12

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies