Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Evans, S.E." wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-11 z 11
Tytuł:
Revealing body proportions of the enigmatic choristodere reptile Khurendukhosaurus from Mongolia
Autorzy:
Matsumoto, R.
Tsogtbaatar, K.
Ishigaki, S.
Tsogtbaatar, C.
Enkhtaivan, Z.
Evans, S.E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22991.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Opis:
Khurendukhosaurus is an enigmatic genus of choristodere, recorded from the Lower Cretaceous of East Asia, Mongolia, and Siberian Russia. Until now, it was known only from isolated skull and postcranial elements, limiting comparison with other genera. Three major morphotypes have been recognised within Choristodera: longirostrine neochoristoderes with short-necks, and brevirostrine non-neochoristoderes with either short or long necks. The morphotype of Khurendukhosaurus was uncertain, although it had been inferred to be long-necked, based on cervical and caudal vertebral morphology shared with the Chinese Hyphalosaurus and on the results of phylogenetic analysis that placed it within a clade of Sino-Japanese long-necked taxa. Newly discovered material from the Mongolian type locality, Khuren-Dukh, preserves most major postcranial elements of a single individual. This specimen confirms that Khurendukhosaurus belongs to the long-necked morphotype, in having at least 13 cervical vertebrae. Moreover, a new phylogenetic analysis supports the placement of Khurendukhosaurus as a sister group of the Hyphalosaurus + Shokawa clade. Based on the new material, Khurendukhosaurus is estimated to have been roughly 1 m in total length, placing it at the upper end of the size range for long-necked choristoderes.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 2019, 64, 2
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Positronium for antihydrogen production in the AEGIS experiment
Autorzy:
Consolati, G.
Aghion, S.
Amsler, C.
Bonomi, G.
Brusa, R.
Caccia, M.
Caravita, R.
Castelli, F.
Cerchiari, G.
Comparat, D.
Demetrio, A.
Di Noto, L.
Doser, M.
Evans, C.
Fanì, M.
Ferragut, R.
Fesel, J.
Fontana, A.
Gerber, S.
Giammarchi, M.
Gligorova, A.
Guatieri, F.
Haider, S.
Hinterberger, A.
Holmestad, H.
Kellerbauer, A.
Khalidova, O.
Krasnicky, D.
Lagomarsino, V.
Lansonneur, P.
Lebrun, P.
Malbrunot, C.
Mariazzi, S.
Marton, J.
Matveev, V.
Mazzotta, Z.
Müller, S.
Nebbia, G.
Nedelec, P.
Oberthaler, M.
Pacifico, N.
Pagano, D.
Penasa, L.
Petracek, V.
Prelz, F.
Prevedelli, M.
Ravelli, L.
Rienaecker, B.
Robert, J.
Røhne, O.
Rotondi, A.
Sandaker, H.
Santoro, R.
Smestad, L.
Sorrentino, F.
Testera, G.
Tietje, I.
Widmann, E.
Yzombard, P.
Zimmer, C.
Zmeskal, J.
Zurlo, N.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1057954.pdf
Data publikacji:
2017-11
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Fizyki PAN
Tematy:
04.80.Cc
07.77.-n
36.10.Dr
78.70.Bj
Opis:
The primary goal of the Antihydrogen Experiment: Gravity, Interferometry, Spectroscopy (AEGIS) collaboration is to measure for the first time precisely the gravitational acceleration of antihydrogen, H̅, a fundamental issue of contemporary physics, using a beam of antiatoms. Indeed, although indirect arguments have been raised against a different acceleration of antimatter with respect to matter, nevertheless some attempts to formulate quantum theories of gravity, or to unify gravity with the other forces, consider the possibility of a non-identical gravitational interaction between matter and antimatter. We plan to generate H̅ through a charge-exchange reaction between excited Ps and antiprotons coming from the Antiproton Decelerator facility at CERN. It offers the advantage to produce sufficiently cold antihydrogen to make feasible a measurement of gravitational acceleration with reasonable uncertainty (of the order of a few percent). Since the cross-section of the above reaction increases with n⁴, n being the principal quantum number of Ps, it is essential to generate Ps in a highly excited (Rydberg) state. This will occur by means of two laser excitations of Ps emitted from a nanoporous silica target: a first UV laser (at 205 nm) will bring Ps from the ground to the n=3 state; a second laser pulse (tunable in the range 1650-1700 nm) will further excite Ps to the Rydberg state.
Źródło:
Acta Physica Polonica A; 2017, 132, 5; 1443-1449
0587-4246
1898-794X
Pojawia się w:
Acta Physica Polonica A
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The choristoderan reptile Monjurosuchus from the Early Cretaceous of Japan
Autorzy:
Matsumoto, R
Evans, S.E.
Manabe, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/19928.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
Reptilia
Early Cretaceous
Japan
Choristodera
fossil
Cretaceous
Monjurosuchus
Kuwajima Formation
paleontology
choristoderan reptile
Tetori Group
Opis:
The choristoderan reptile Monjurosuchus is described from the Lower Cretaceous Tetori Group of Japan on the basis of an associated specimen from the Kuwajima Formation, Ishikawa Prefecture, and more fragmentary remains from the contemporaneous Okurodani Formation, Gifu Prefecture. This is the first report of Monjurosuchus from Japan, but a long−necked choristodere, Shokawa, has already been recorded from these deposits. Monjurosuchus was first described from the Lower Cretaceous Jehol Biota of China, although it has only recently been recognised as a choristodere. As reconstructed, the Japanese Monjurosuchus differs from the type species, Monjurosuchus splendens, in the structure of the postorbital region, reduction of the quadratojugal, a slender parietal with a deep groove along the interparietal suture, and elongation of the jugal. As in M. splendens, the lower temporal fenestrae are closed. A cladistic analysis was performed in order to place Japanese and Chinese taxa, including the incompletely described Chinese long−necked Hyphalosaurus lingyanensis, into choristoderan phylogeny. The results support the monophyly of Neochoristodera and of a Sino−Japanese clade of long necked choristoderes. The placement of the European Tertiary Lazarussuchus remains problematic, but the analysis supports its placement within Choristodera rather than on the stem. The identification of Monjurosuchus from Japan provides an additional link between the fossil assemblages of the Tetori Group and those of the slightly younger Jehol Biota of China.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 2007, 52, 2
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
A new short-bodied salamander from the Upper Jurassic-Lower Cretaceous of China
Autorzy:
Wang, Y
Evans, S.E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20232.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
Lower Cretaceous
Cretaceous
China
Upper Jurassic
Pangerpeton sinensis
deposit
Jurassic
salamander
paleontology
Opis:
Abundant well−preserved salamander fossils have recently been recovered from localities across northeastern China. Pangerpeton sinensis gen. et sp. nov. is represented by a nearly complete skeletal impression of a postmetamorphosed salamander from the Late Jurassic/Early Cretaceous locality of Wubaiding, Liaoning Province. It is characterised by a short wide skull and only 14 presacral vertebrae. Associated soft tissue impressions suggest a warty skin and a broad body outline. Phylogenetic analysis indicates a basal position within Caudata, either just within or just outside crown−group Urodela.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 2006, 51, 1
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Early Cretaceous lizard Dalinghosaurus from China
Autorzy:
Evans, S E
Wang, Y.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22763.pdf
Data publikacji:
2005
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Opis:
The Early Cretaceous lizard genus Dalinghosaurus from the Yixian Formation of Liaoning, China, was originally described on the basis of a partial postcranial skeleton characterised by extremely long slender hind feet and a long tail. The skull has remained unknown and the systematic position is undetermined. Here we describe the skeletal anatomy of this lizard in detail based on a series of new specimens in the collections of the Institute of Vertebrate Paleontology and Paleoanthropology, Beijing. The adult animal is small, with a well−ossified skull having a characteristic pattern of pustulate sculpture on the roofing bones and an expanded angular flange on the lower jaw. Skin impressions show a pattern of fine granular dorsal scales, rhomboidal ventral scales, and elongate tail scales arranged in annulae. In many features, the skull resembles that of the living Xenosaurus and Shinisaurus, as well as Carusia from the Late Cretaceous of Mongolia and China. Phylogenetic analysis using three different data sets provides some support for that interpretation. The postcranial skeleton is characterised by long hind limbs and short forelimbs, but the delicacy of the long pes and the slender claws suggest this animal may have been a climber rather than a facultative bipedal runner.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 2005, 50, 4; 725-742
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
New lizards and rhynchocephalians from the Lower Cretaceous of Southern Italy
Autorzy:
Evans, S E
Raia, P.
Barbera, C.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20920.pdf
Data publikacji:
2004
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
predation
Italy
Cretaceous
Rhynchocephalia
Squamata
new lizard
Lepidosauria
lizard
paleobiogeography
paleontology
Opis:
The Lower Cretaceous (Albian age) locality of Pietraroia, near Benevento in southern Italy, has yielded a diverse assemblage of fossil vertebrates, including at least one genus of rhynchocephalian (Derasmosaurus) and two named lizards (Costasaurus and Chometokadmon), as well as the exquisitely preserved small dinosaur, Scipionyx. Here we describe material pertaining to a new species of the fossil lizard genus Eichstaettisaurus (E. gouldi sp. nov.). Eichstaettisaurus was first recorded from the Upper Jurassic (Tithonian age) Solnhofen Limestones of Germany, and more recently from the basal Cretaceous (Berriasian) of Montsec, Spain. The new Italian specimen provides a significant extension to the temporal range of Eichstaettisaurus while supporting the hypothesis that the Pietraroia assemblage may represent a relictual island fauna. The postcranial morphology of the new eichstaettisaur suggests it was predominantly ground−living. Further skull material of E. gouldi sp. nov. was identified within the abdominal cavity of a second new lepidosaurian skeleton from the same locality. This second partial skeleton is almost certainly rhynchocephalian, based primarily on foot and pelvic structure, but it is not Derasmosaurus and cannot be accommodated within any known genus due to the unusual morphology of the tail vertebrae.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 2004, 49, 3
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
A basal archosauriform from the Early Triassic of Poland
Autorzy:
Borsuk-Bialynicka, M
Evans, S.E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22940.pdf
Data publikacji:
2003
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
Osmolskina czatkowiensis
Polska
bone
Middle Triassic
Early Triassic
Czatkowice
basal archosauriform
geographic distribution
Early Olenekian
Archosauriformes
deposit
distribution
paleontology
Opis:
Basal Archosauriformes had a wide geographic distribution through the Lower to Middle Triassic. Osmolskina czatkowiensis gen. et sp. nov. from Early Olenekian karst deposits at Czatkowice, west of Cracow, provides the first record from Poland. The reconstructed skull and attributed postcranial elements show a morphology closely resembling that of the Early Anisian African genus Euparkeria Broom, 1913, while differing at generic level. Both genera display the same mosaic of plesiomorphic and apomorphic character states, but share no unique apomorphic character state. They might thus be combined in the family Euparkeriidae Huene, 1920, but could also constitute two plesions of the same grade lying just below the Archosauria + Proterochampsidae node. Currently, Euparkeriidae remains monotypic because no other genus can be assigned to it with confidence. Until this problem is resolved, the term “euparkeriid” essentially denotes a grade of Lower to Middle Triassic non−archosaurian archosauriforms that are more derived than proterosuchid grade taxa, but lack the specializations of either erythrosuchids or proterochampsids. They were probably Pangaean in their distribution.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 2003, 48, 4
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
New albanerpetontid amphibians from the Early Cretaceous of Morocco and Middle Jurassic of England
Autorzy:
Gardner, J D
Evans, S.E.
Sigogneau-Russell, D.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/21595.pdf
Data publikacji:
2003
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
Early Cretaceous
Middle Jurassic
Cretaceous
England
Albanerpetontidae
amphibian
albanerpetontid amphibian
Ramonellus
Morocco
Jurassic
paleontology
Lissamphibia
Opis:
A third albanerpetontid genus, Anoualerpeton gen. nov., is erected for two new species: An. unicussp. nov. (type species) from the Early Cretaceous (Berriasian) of Morocco and An. priscus sp. nov. from the Middle Jurassic (late Bathonian) of England. Anoualerpeton differs from the exclusively Laurasian albanerpetontid genera Albanerpeton (Early Cretaceous– Paleocene, North America; Miocene, Europe) and Celtedens (?Late Jurassic and Early Cretaceous, Europe) in a unique combination of primitive and derived character states of the jaws and azygous frontals. Monophyly of Anoualerpeton is supported by two synapomorphies of the maxilla and dentary (occlusal margin convex in labial outline and teeth strongly heterodont in size anteriorly) that are convergent with an unrelated, relatively derived Late Cretaceous species of Albanerpeton from North America. The two species of Anoualerpeton differ in character states of the premaxilla and azygous frontals. Cladistic analysis of 20 characters scored for ten albanerpetontid taxa postulates Anoualerpeton as the sister−taxon of Albanerpeton + Celtedens. The sister−pair of Albanerpeton + Celtedensis founded on one or, perhaps, two premaxillary synapomorphies. Anoualerpeton unicus documents the only known Gondwanan occurrence for the Albanerpetontidae and provides a minimum age of basal Cretaceous for the establishment of the clade in Africa. Characters of the mandible, vertebrae, and limbs support the interpretation that Ramonellus (Aptian; Israel) is a caudate, not an albanerpetontid.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 2003, 48, 2
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The scapulocoracoid of an Early Triassic stem-frog from Poland
Autorzy:
Borsuk-Bialynicka, M
Evans, S.E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20856.pdf
Data publikacji:
2002
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
scapulocoracoid
Triassic
Polska
pectoral girdle
Anura
Triadobatrachus
stem-frog
Salientia
Early Triassic
paleontology
Czatkowice
Opis:
The scapulocoracoid of Czatkobatrachus polonicus Evans and Borsuk−Białynicka, 1998, a stem−frog from the Early Triassic karst locality of Czatkowice (Southern Poland), is described. The overall type of scapulocoracoid is plesiomorphic, but the subcircular shape and laterally oriented glenoid is considered synapomorphic of Salientia. The supraglenoid foramen is considered homologous to the scapular cleft of the Anura. In Czatkobatrachus, the supraglenoid foramen occupies an intermediate position between that of the early tetrapod foramen and the scapular cleft of Anura. The cleft scapula is probably synapomorphic for the Anura. In early salientian phylogeny, the shift in position of the supraglenoid foramen may have been associated with an anterior rotation of the forelimb. This change in position of the forelimb may reflect an evolutionary shift from a mainly locomotory function to static functions (support, balance, eventually shock−absorption). Laterally extended limbs may have been more effective than posterolateral ones in absorbing landing stresses, until the specialised shock−absorption pectoral mechanism of crown−group Anura had developed. The glenoid shape and position, and the slender scapular blade, of Czatkobatrachus, in combination with the well−ossified joint surfaces on the humerus and ulna, all support a primarily terrestrial rather than aquatic mode of life. The new Polish material also permits clarification of the pectoral anatomy of the contemporaneous Madagascan genus Triadobatrachus.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 2002, 47, 1
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
A microvertebrate assemblage from the Early Triassic of Poland
Zespol malych kregowcow z wczesnego triasu Polski
Autorzy:
Borsuk-Bialynicka, M
Cook, E
Evans, S E
Maryanska, T
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22711.pdf
Data publikacji:
1999
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
fauna kopalna
Lepidosauromorpha
trias
Prolacertiformes
archozaur
Procolophonia
Polska
Salientia
kregowce
prokolofony
Czatkowice k.Krakowa
paleontologia
utwory krasowe
Opis:
The Early Triassic microvertebrate assemblage from karst deposits of Czatkowice quarry, Kraków Upland, Poland, has been dated as of latest Olenekian age at youngest. The assemblage contains mainly small reptiles: three to four possible genera of procolophonids, a small predatory archosaur of proterosuchid or pre-proterosuchid grade, a prolacertiform, and one or two genera attributable to Lepidosauromorpha, one of them, very small, being a possible stem-lepidosaurian. Furthermore there are some less numerous amphibians, including the first European salientian (stem-frog) - Czatkobatrachus polonicus Evans & Borsuk-Bialynicka, 1998, as well as fishes. The bones are disarticulated but fairly well preserved. The assemblage provides a glimpse of the Early Triassic diversity of small taxa, otherwise poorly known, and has a considerable potential in highlighting the earliest phylogeny of such groups as lepidosauromorphs and salientians which are virtually unknown from other roughly contemporaneous horizons. The Czatkowice microvertebrate community appears to have lived under the mesic conditions of a freshwater oasis with the otherwise arid circumequatorial belt of Scythm Northern Pangea.
Praca obejmuje wstępne opracowanie zespołu małych kręgowców z wczesnotriasowych utworów krasowych stanowiska Czatkowice k/Krakowa, z leja krasowego Czatkowice 1, na tle porównywalnych zespołów faunistycznych z terenu Pangei. Na podstawie sytuacji geologicznej Paszkowski i Wieczorek (1982) datują utwory Czatkowic 1 na scytyk. Według tych autorów sedymentacja Czatkowic 1 mogła rozpocząć się w późnym permie, lecz musiała zakończyć się z transgresją retu, która zalała ten rejon całkowicie. Opracowany zespół kręgowcow obejmuje jeden rodzaj archozaura, przypuszczalnie poziomu ewolucyjnego proterosuchidowego, dwa rodzaje Lepidosauromorpha, jeden rodzaj Prolacertiformes, kilku przedstwicieli Procolophonia oraz wczesnego przedstawiciela Salientia, bliskiego plazom bezogonowym (Czatkobatrachus polonicus Evans & Borsuk-Bialynicka, 1998), a także niewielką domieszkę szczątków rybich. Zespół ten potwierdza wczesnotriasowy wiek utworów, sugerując późną część tej epoki. Wskazuje na to pewne podobieństwo niektórych przedstawicieli fauny Czatkowic do rodzajów znanych z triasowych utworów wschodniej Europy. Obecne tu prokolofony wykazują podobieństwo do rodzajów Burtensia i Kapes z późnego oleneku, zaś archozaur do Ctenosauriscus ze środkowego pstrego piaskowca oraz do nieco młodszego, środkowotriasowego rodzaju Sarmatosuchus. Także przedstawiciel Prolacertiformes nawiązuje do późnego oleneku przypominając wydłużeniem kręgów szyjnych rodzaj Tanystropheus z górnego pstrego piaskowca Europy zachodniej, a Czatkobatrachus przypomina Triadobatrachus z wczesnego oleneku (Shevyrev 1990) Madagaskaru, jest jednak bardziej nowoczesny niz ten ostatni. Jednak wobec ubóstwa szczątków Lepidosauromorpha i Salientia w utworach dolnego triasu odkrycie przedstawicieli tych grup w faunie czatkowickiej ma przede wszystkim znaczenie filogenetyczne, ponieważ na wczesny trias przypada najprawdopodobniej moment powstania linii ewolucyjnej płazów bezogonowych (Anura), których dotychczasowa dokumentacja kopalna sięga tylko wczesnej jury, a także gadów łuskonośnych (Lepidosauria). Opracowany zespół fauny występował w obrębie równoleżnikowego pasa klimatu suchego, który we wczesnym triasie rozdzielał strefy Pangei o bardziej zróżnicowanym klimacie, położone na północ i na południe od niego. Najbardziej typowe dla tego pasa są utwory pstrego piaskowca Europy zachodniej i formacja Moenkopi Ameryki Pn. (m.in. Shishkin & Ochev 1993). Zespół Czatkowic 1 musiał powstać w warunkach oazy, w sąsiedztwie zbiornika słodkowodnego. Unikalność zespołu polega na selektywnym zachowaniu kręgowców o bardzo małych rozmiarach, nadzwyczaj słabo poznanych skądinąd. Brak dużych temnospondyli i gadów ssakokształtnych utrudnia porównania z faunami równowiekowymi.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1999, 44, 2; 167-188
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
A stem-group frog from the Early Triassic of Poland
Wczesnotriasowa pra-zaba z Polski
Autorzy:
Evans, S E
Borsuk-Bialynicka, M
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20581.pdf
Data publikacji:
1998
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
fauna kopalna
plazy bezogonowe
kregi przedkrzyzowe
kregi krzyzowe
trias
Polska
Anura
kamieniolom Czatkowice
Salientia
kosci ramienne
kregi ogonowe
transgresja retu
ewolucja zwierzat
linie filogenetyczne
Czatkobatrachus polonicus
Triadobatrachus massinoti
filogeneza
kosci
paleontologia
kosci biodrowe
kosci kopalne
zaby
wczesny trias
Opis:
Described on the basis of disarticulated postcranial bones (vertebrae, humeri, ilia) from karst deposits of Scythian age at the locality of Czatkowice in the Kraków Upland, Poland, Czatkobatrachus polonicus gen. et sp. n. is the first salientian known from the Triassic of the Northern part of Pangea. It may be only slightly younger (about 5 MA) than Triadobatrachus massinoti (Piveteau, 1936) from Madagascar, the only Early Triassic salientian known hitherto. Czatkobatrachus resembles Triadobatrachus but is more derived in some features of the vertebrae and elbow joint. It provides evidence of a global distribution of stem-frogs at the very beginning of the Mesozoic, and suggests that the origin of the group must be sought in the Permian.
Czatkobatrachus polonicus gen. et sp. n. jest drugim w świecie, po Triadobatrachus massinoti (Piveteau, 1936), triasowym przedstawicielem linii filogenetycznej płazow bezogonowych (Anura). Jest on równocześnie pierwszym przedstawicielem tego odcinka filogenezy spoza Gondwany. Fragmenty szkieletu pozaczaszkowego zaliczone do Czatkobatrachus polonicus pochodzą z brekcji kostnej wypełniającej struktury krasowe rozwinięte w wapieniach karbońskich w kamieniołomie Czatkowice koło Krakowa. Brekcja ta tworzyła się w permsko-wczesnotriasowej fazie krasowienia wapieni, a końcem tej fazy była transgresja retu (Paszkowski & Wieczorek 1982). Zespół fauny, do którego należy Czatkobatrachus (Borsuk-Białynicka et al. w opracowaniu), jest więc najprawdopodobniej wieku scytyjskiego (wczesny trias). Materiał kostny zaliczony do Czatkobatrachus polonicus składa się z ok. 40 okazów. Wśród nich są liczne lecz niekompletne kości biodrowe (Fig. 2A), kości ramienne (Fig. 2B, C) i kręgi, w tym kręgi krzyżowe (Fig. 3B, E), przedkrzyżowe (Fig. 3A), ogonowe (Fig. 3C, D) i dźwigacz (Fig. 3F, G) oraz pojedynczy fragment proksymalnego zakończenia kości łokciowej (Fig. 2D). Kości te zostały wybrane spośród setek luźnych okazów uzyskanych drogą preparacji chemicznej i przemywania wielu kilogramów brekcji. Przynależność okazów do jednego gatunku opiera się na połączeniu w nich cech żabich (budowa kości biodrowych, ramiennych i dźwigacza, brak szwów między łukami a trzonami kręgów) z jednolitą budową i rozmiarami szcząków (trzony kręgów ektochordalne o podobnej długości i delikatnej budowie, różniące się od innych kregów tego zespołu faunistycznego) oraz podobieństwem względem rodzaju Triadobatrachus (np. rozmiary guzka grzbietowego Fig. 1). Grupa Salientia, do której rodzaj Czatkobatrachus został zaliczony, obejmuje płazy bezogonowe (Anura), znane od jury i ich prymitywnych krewniaków, reprezentowanych dotąd wyłącznie przez Triadobatrachus z wczesnego triasu Madagaskaru. Jako drugi przedstawiciel triasowych Salientia Czatkobatrachus uzupełnia wiadomości na temat tego bardzo słabo poznanego etapu filogenezy, rzacając światło na proces ewolucyjny powstawania samych Anura. W kladogramie ilustrującym stosunki pokrewieństwa wczesnych Salientia (wg Baez & Basso 1996) lokuje się on jako pierwsza grupa zewnętrzna w stosunku do Anura (Fig. 4). Podstawą takiej lokalizacji jest wykształcenie wyrostków poprzecznych kręgów przedkrzyżowych związane z redukcją żeber (a zatem i ruchów bocznych kręgosłupa) uznane za synapomorfię Czatkobatrachus i Anura. Pod względem wykształcenia stawu łokciowego Czatkobatrachus jest także bardziej nowoczesny niż Triadobatrachus, który lokuje się jako dalsza grupa zewnętrzna. Tak skonstruowany kladogram wskazuje, że wydłużenie kości biodrowej i redukcja ruchów bocznych kregosłupa nastąpiła w linii płazow bezogonowych wcześniej niż zrosty podramienia i podudzia oraz powstanie urostylu. Stanowi to wskazanie dla przyszłych rekonstrukcji procesu powstawania żabiego sposobu lokomocji. Laurazyjskie położenie stanowiska z Czatkobatrachus potwierdza światowy zasięg prymitywnych Salientia w triasie (ekstapolowany wcześniej na podstawie rozmieszczenia jurajskich żab), implikując równocześnie długą, może permską, wcześniejszą historię tej linii płazów.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1998, 43, 4; 573-580
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-11 z 11

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies