Autor: Elżbieta, Zdankiewicz-Ścigała - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: A child in the face of death. How do children describe their experience of a loss of a close person?
Autorzy:: Elżbieta, Zdankiewicz-Ścigała
Magdalena, Herda
Ewa, Odachowska
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/896736.pdf
Data publikacji:: 2019-11-24
Wydawca:: Akademia Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej. Wydawnictwo APS
Tematy:: trauma
mourning
death
children’s narratives
Opis:: The aim of the current study was to examine how children describe an experience of losing their close ones. We analysed how children structure and make sense of their experiences of losing somebody. We also wondered, if, basing on the analysis of the experiences’ descriptions, it is possible to determine factors which make it easier or harder to handle the death of somebody close. The experiment was exploratory and descriptive, so the questions asked were as follows: (1) How do children describe their experience of losing somebody close? (2) Are there any significant qualitative differences in the way of describing the trauma connected with the loss of somebody close? The study was based on the psychological assumptions of the theory of experiencing a loss, on the division of the mourning into stages, and also on shaping and giving a meaning to the frame of mind by a narrative. Forming own needs can be a healing factor, and experiencing emotions, both positive and negative ones, helps to get through the process of mourning. In accordance with the stages of mourning it was assumed that a possibility of a farewell with the departed ones, even symbolic, influences the adaptation process after the loss and, therefore, the psychological wellbeing. It was also assumed that an important factor helpful in building a coherent history of a loss is a support of adults from the child’s surrounding. The study showed a number of correlations and relationships between analysed variables. The obtained results can be an implication for further analysis and they can set direction for following research.
Źródło:: Psychologia Wychowawcza; 2018, Special issue; 56-69
0033-2860
Pojawia się w:: Psychologia Wychowawcza
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Dziecko wobec śmierci. Jak dzieci opisują doświadczanie utraty bliskiej osoby?
Autorzy:: Elżbieta, Zdankiewicz-Ścigała,
Magdalena, Herda,
Ewa, Odachowska,
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/896527.pdf
Data publikacji:: 2018-09-14
Wydawca:: Akademia Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej. Wydawnictwo APS
Tematy:: trauma
żałoba
śmierć
dziecięce narracje
Opis:: Celem badania było sprawdzenie, jak dzieci opisują doświadczenie nieodwracalnej straty bliskiej osoby. Analizowano, w jaki sposób dzieci nadają sens i strukturalizują przeżycia oraz czy na podstawie analizy ich opisów można wyodrębnić czynniki zarówno utrudniające, jak i pomagające dziecku poradzić sobie z trudnym doświadczeniem zderzenia się ze śmiercią bliskiej osoby. Badanie miało charakter eksploracyjny oraz opisowy, stąd pytania badawcze przyjęły następującą postać: (1) Jak dzieci opisują swoje przeżycia dotyczące śmierci bliskiej osoby? oraz (2) Czy występują istotne jakościowe różnice w sposobie opisywania traumy związanej ze stratą bliskiej osoby? Badanie oparto na założeniach psychologicznych teorii dotyczących przeżywania straty i podziału żałoby na następujące po sobie fazy oraz na nadawaniu znaczenia i kształtowaniu samopoczucia poprzez narrację. Formułowanie własnych potrzeb może być czynnikiem leczącym, a przeżywanie emocji zarówno pozytywnych, jak i negatywnych pomaga przejść przez proces żałoby. Zgodnie z etapami przeżywania żałoby przyjęto, że możliwość pożegnania, choćby symbolicznego, z osobą zmarłą ma wpływ na proces adaptacji po stracie i tym samym na dobrostan psychiczny. Założono również, że ważnym czynnikiem pomagającym w budowaniu spójnej historii dotyczącej straty bliskich jest otrzymywane wsparcie bliskich dorosłych z otoczenia dziecka. Przeprowadzone badanie ukazało szereg związków i zależności między analizowanymi zmiennymi. Uzyskane rezultaty mogą stanowić implikację dla dalszych analiz i wskazywać kierunek kolejnych badań.
Źródło:: Psychologia Wychowawcza; 2018, 55(13); 25-38
0033-2860
Pojawia się w:: Psychologia Wychowawcza
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Parental attitudes and susceptibility to impulsive aggression. The mediation role of alexithymia
Autorzy:: Elżbieta, Zdankiewicz-Ścigała,
Joanna, Sikora,
Konrad, Ścigała, Dawid
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/896756.pdf
Data publikacji:: 2020-01-23
Wydawca:: Akademia Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej. Wydawnictwo APS
Tematy:: parental attitudes
alexithy¬mia
aggression
Opis:: Aim:The study aimed at analyzing the relationship between parental attitudes and impulsive aggression, including the mediation role of alexithymia. Method: The following tools were used in the study:Parental Bonding Instru¬ment; Toronto Alexithymia Scale; Buss- Perry Aggression Questionnaire (BPAQ). The study sample was randomly selected from the general population, 197 people aged 22 to 43 (M = 34.42; SD = 5.47) in total. The study sample included slightly more women (53.8%) than men. Considering the level of education, the largest number of people had higher educa-tion (74.1%); the others had secondary education (14.2%) or a bachelor’s degree (11.7%). Results:The analyses – correlation, regression, and mediation – showed a moderate relationship between maternal control and difficulties in identifying emotions as well as between fatherly control and overall alexithymia scores and also separately with one of its components – externally-oriented thinking. Maternal control is associated with the development of hostility. On the other hand, fatherly control increases the tendency to physical aggression, hostility, and anger. Alexithymia is strongly related to physical aggression, hostility, and anger and it is an important mediator between maternal and fatherly control and various aspects of aggression, increasing its intensity. Age correlates positively with the intensity of alexithymia. Conclusions:The study shows strong relationships between parental attitudes, mainly control, and the tendency to develop alexithymia and to various manifestations of aggression. Alexithymia blocks the processes of identification and verbalization of emotions. As a result, the language is no longer used to regulate and control excitement and thus, it increases the risk of aggressive behavior. The results show that future research on the relationship between parental attitudes, alexithymia and aggression shall also include other dimensions of the emotional regulation.
Źródło:: Psychologia Wychowawcza; 2019, Supplement; 106-125
0033-2860
Pojawia się w:: Psychologia Wychowawcza
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Parental attitudes and a tendency to impulsive aggression. A mediating role of alexithymia
Autorzy:: Elżbieta, Zdankiewicz-Ścigała,
Joanna, Sikora,
Konrad, Ścigała, Dawid
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/896482.pdf
Data publikacji:: 2019-08-20
Wydawca:: Akademia Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej. Wydawnictwo APS
Tematy:: parental attitudes
alexithymia
aggression
Opis:: Aim: The aim of the study was an analysis of a relationship between parental attitudes and a tendency to impulsive aggression with a consideration of a mediating role of alexithymia. Method: The experiment used the following scales: Parental Bonding Instrument, Toronto Alexithymia Scale, and The Aggression Questionnaire, BPAQ. The study’s sample was a randomly selected group of people. There were 197 participants aged between 22 and 43 years old (M = 34.42; SD = 5.47). There were slightly more females (53.8%) than males. In terms of educational history, there were mostly people with higher education (74.1%), there rest were participants with mid-level education (14.2%) and at a bachelor’s level (11.7%). Results: As a result of conducted analysis, correlations, regression, and mediation, a moderate relationship between maternal control and difficulties with emotional identification and father’s control and alexithymia as a whole and, separately, with an operative way of thinking were identified. Maternal control is associated with a development of a tendency to hostility. In turn, father’s control increases a tendency to physical aggression, hostility, and anger. Alexithymia is strongly connected with physical aggression, hostility and anger and is a significant mediator in a relationship between maternal and father’s control and various aspects of aggression, increasing its intensity. Age correlates positively with alexithymia intensity. Conclusions: The current experiments suggests an existence of strong relationships between parental attitudes, mainly control, and a tendency to a development of alexithymia and also a tendency to various types of aggression. Alexithymia, blocking processes of emotional identification and verbalisation, results in a language no longer serving regulation and impulse control, increasing therefore a risk of aggressive behaviours. The current experiment suggests, that in the following research, there should be included also other dimensions of emotional regulation when looking at relationships between parental attitudes, alexithymia, and aggression.
Źródło:: Psychologia Wychowawcza; 2018, 56(14); 134-154
0033-2860
Pojawia się w:: Psychologia Wychowawcza
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Postawy rodzicielskie a skłonność do impulsywnej agresji. Mediacyjna rola aleksytymii
Parental attitudes and a tendency to impulsive aggression. A mediating role of alexithymia
Autorzy:: Elżbieta, Zdankiewicz-Ścigała
Joanna, Sikora
Dawid Konrad, Ścigała
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/896474.pdf
Data publikacji:: 2019-01-02
Wydawca:: Akademia Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej. Wydawnictwo APS
Tematy:: postawy rodzicielskie
aleksytymia
agresja
parental attitudes
alexithymia
aggression
Opis:: Cel: Celem badania była analiza związku między postawami rodzicielskimi a skłonnością do impulsywnej agresji z uwzględnieniem mediacyjnej roli aleksytymii. Metoda: W badaniu użyto następujących narzędzi: Kwestionariusz Retrospekcyjnej Postawy wobec Rodziców (Parental Bonding Instrument); Kwestionariusz do pomiaru aleksytymii (Toronto Alexithymia Scale); Kwestionariusz Agresji Buss-Perry (The Aggression Questionnaire, BPAQ). Badanie przeprowadzono na losowo wybranej grupie osób z populacji ogólnej. W sumie 197 osób w wieku od 22 do 43 lat (M = 34,42; SD = 5,47). W próbie nieznacznie większy odsetek stanowiły kobiety (53,8%). Pod względem poziomu wykształcenia dominowały osoby posiadające wyższe wykształcenie (74,1%); pozostały procent stanowiły osoby z wykształceniem średnim (14,2%) oraz licencjackim (11,7%). Rezultaty: W wyniku przeprowadzonych analiz, korelacji, regresji oraz mediacji wykazano umiarkowany związek między kontrolą matki a trudnościami w identyfikacji emocji oraz kontrolą ze strony ojca a aleksytymią, jako całością, oraz osobno z operacyjnym stylem myślenia. Kontrola ze strony matki wiąże się z rozwojem skłonności do wrogości. Z kolei kontrola ze strony ojca zwiększa skłonność do agresji fizycznej, wrogości i gniewu. Aleksytymia silnie wiąże się z agresją fizyczną, wrogością oraz gniewem i jest istotnym mediatorem w relacji między kontrolą matki i ojca a różnymi aspektami agresji, zwiększając jej natężenie. Wiek koreluje pozytywnie z natężeniem aleksytymii. Konkluzje: Przeprowadzone badanie wskazuje na istnienie silnych związków między postawami rodziców, głównie kontrolą, a tendencją do rozwoju aleksytymii oraz skłonnością do różnych przejawów agresji. Aleksytymia, blokując procesy identyfikacji i werbalizacji emocji powoduje, że język nie służy do regulacji i kontroli pobudzenia, zwiększając tym samym ryzyko wystąpienia zachowań agresywnych. Przeprowadzone badanie wskazuje, że w kolejnych badaniach należy uwzględnić także inne wymiary dotyczące regulacji emocji, badając związki między postawami rodzicielskimi, aleksytymią a agresją.
Aim: The aim of the study was an analysis of a relationship between parental attitudes and a tendency to impulsive aggression with a consideration of a mediating role of alexithymia. Method: The experiment used the following scales: Parental Bonding Instrument, Toronto Alexithymia Scale, and The Aggression Questionnaire, BPAQ. The study’s sample was a randomly selected group of people. There were 197 participants aged between 22 and 43 years old (M = 34.42; SD = 5.47). There were slightly more females (53.8%) than males. In terms of educational history, there were mostly people with higher education (74.1%), there rest were participants with mid-level education (14.2%) and at a bachelor’s level (11.7%). Results: As a result of conducted analysis, correlations, regression, and mediation, a moderate relationship between maternal control and difficulties with emotional identification and father’s control and alexithymia as a whole and, separately, with an operative way of thinking were identified. Maternal control is associated with a development of a tendency to hostility. In turn, father’s control increases a tendency to physical aggression, hostility, and anger. Alexithymia is strongly connected with physical aggression, hostility and anger and is a significant mediator in a relationship between maternal and father’s control and various aspects of aggression, increasing its intensity. Age correlates positively with alexithymia intensity. Conclusions: The current experiments suggests an existence of strong relationships between parental attitudes, mainly control, and a tendency to a development of alexithymia and also a tendency to various types of aggression. Alexithymia, blocking processes of emotional identification and verbalisation, results in a language no longer serving regulation and impulse control, increasing therefore a risk of aggressive behaviours. The current experiment suggests, that in the following research, there should be included also other dimensions of emotional regulation when looking at relationships between parental attitudes, alexithymia, and aggression.
Źródło:: Psychologia Wychowawcza; 2018, 56(14); 134-154
0033-2860
Pojawia się w:: Psychologia Wychowawcza
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Relationship between Parental Bonding, Alexithymia and Dissociation in Adults with PTSD
Autorzy:: Zdankiewicz-Ścigała, Elżbieta
Strzeszkowska, Patrycja
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2129216.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:: attachment
trauma
alexithymia
dissociation
PTSD
Opis:: Objective: The aim of this study was to examine the importance of social bonds for our ability to cope with traumatizing incidents. It is theorized that the dysfunctions related to trauma, such as alexithymia and dissociation can be linked to certain parental attitudes towards a child in an early developmental stages together with characteristics of the trauma itself, namely the identity of the perpetrator, understood as his or her social closeness to the victim. Participants: A total number of 60 participants, selected randomly from a population, psychiatric hospital patients as well as psychotherapy centers were tested using four questionnaires (TAS-26, PSD, CES, PBI). Results: The analyses revealed that high alexithymia levels are related to demanding attitude of the caregivers, whereas dissociation is more common in people who remember their parents as inconsequent and emotionally labile. Findings related to the connection between the identity of a perpetrator of the trauma and the sequelae showed that the dissociation levels were significantly higher in victims who suffered abuse from the hands of family member or friends than those who were harmed by unknown people.
Źródło:: Polish Psychological Bulletin; 2018, 49, 4; 458-465
0079-2993
Pojawia się w:: Polish Psychological Bulletin
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Early childhood trauma, alexithymia, dissociation and the power of the body self
Wczesnodziecięca trauma, aleksytymia i dysocjacja a siła Ja cielesnego
Autorzy:: Zdankiewicz-Ścigała, Elżbieta
Odachowska, Ewa
Tworek, Barbara
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/942248.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: alexithymia
dissociation
the body self
trauma
Opis:: Objective: The aim of the study was to verification the hypotheses about the relationship of trauma suffered in early childhood, alexithymia and dissociation with the power of the body self. Furthermore, it was examined whether regular physical activity as well as its type may affect the power of the body self. Material and method: The study involved 56 persons – 31 women (55.4%) (average age: M = 31.7) and 25 men (44.6%) (average age: M = 35.3). The subjects were divided into three groups: persons beginning yoga practice, persons starting exercises to improve their fitness (gym) and persons who were not taking any regular physical exercise. Self-description questionnaires were used to assess the intensity of: trauma – the Traumatic Experiences Checklist (TEC), alexithymia – the Toronto Alexithymia Scale (TAS-20), dissociation – the Curious Experiences Survey (CES) as well as a questionnaire for the body self. The assessment was conducted twice: after the recruitment of a given participant and after 3 months from the end of the first stage. Results: It was established that trauma, alexithymia and dissociation are significant predictors of the power of the body self in the study group. Emotional neglect and emotional abuse were demonstrated to have a particularly strong impact. In the case of alexithymia, the difficulty in identifying emotions and the difficulty in verbalising them were highly relevant with respect to the power of the body self. Dissociation had a significant impact on the power of the body self. As a result of physical activity, the power of the body self underwent statistically significant change as far as the interpretation of sensations in terms of emotions was concerned and the effect was greater in the group of persons practising yoga. Discussion: The results obtained not only shed new light on the pathogenic influence of trauma, alexithymia and dissociation on the power of the body self, but also demonstrated that a particular form of physical activity can, by increasing the level of interoception, change the power of the body self with respect to the ability to distinguish emotions from physical sensations. Conclusion: Traumatic experiences in early childhood become the basis for fostering permanent defence mechanisms: alexithymia and dissociation. It is these mechanisms, not the traumatic experience itself, which contribute to the development of the disorders of the body self. As it is clear from the analysis, the greatest role in this process is attributable to the difficulties in identifying emotions and depersonalisation.
Cel: Celem badania była weryfikacja hipotez dotyczących związku traumy doznanej we wczesnym dzieciństwie, aleksytymii i dysocjacji z siłą Ja cielesnego. Ponadto sprawdzono, czy regularna aktywność fizyczna i jej rodzaj mogą wpływać na siłę Ja cielesnego. Materiał i metoda: W badaniu wzięło udział 56 osób – 31 kobiet (55,4%) (średnia wieku: M = 31,7) i 25 mężczyzn (44,6%) (średnia wieku: M = 35,3). Badani zostali podzieleni na trzy grupy: rozpoczynających praktykę jogi, rozpoczynających ćwiczenia poprawiające kondycję fizyczną (siłownia) oraz niewykonujących regularnie żadnych ćwiczeń fizycznych. Wykorzystano kwestionariusze samoopisowe do badania natężenia traumy – Traumatic Experiences Checklist (TEC), aleksytymii – Toronto Alexithymia Scale (TAS-20), dysocjacji – Curious Experiences Survey (CES), a także kwestionariusz Ja cielesnego. Pomiaru dokonywano dwukrotnie: po zgłoszeniu uczestnika do badania i po 3 miesiącach od zakończenia pierwszego etapu. Wyniki: Okazało się, iż trauma, aleksytymia i dysocjacja są istotnymi predyktorami siły Ja cielesnego w badanej grupie. Szczególny wpływ wykazano dla zaniedbania emocjonalnego i przemocy emocjonalnej. W przypadku aleksytymii duże znaczenie dla siły Ja cielesnego miały trudność w identyfikacji emocji oraz trudność w werbalizacji emocji. Dysocjacja istotnie wpływała na siłę Ja cielesnego. Wskutek aktywności fizycznej istotnej statystycznie zmianie ulegała siła Ja cielesnego w zakresie interpretacji doznań w kategorii emocji, a siła efektu okazała się większa w grupie osób praktykujących jogę. Omówienie: Uzyskane wyniki rzucają nowe światło nie tylko na patogenny wpływ traumy, aleksytymii i dysocjacji na siłę Ja cielesnego – pokazują również, że określona forma aktywności fizycznej może, podnosząc poziom interocepcji, zmienić siłę Ja cielesnego w zakresie różnicowania emocji od doznań fizycznych. Wnioski: Wczesnodziecięce doświadczenia traumatyczne stają się podstawą do wykształcenia trwałych mechanizmów obronnych: aleksytymii i dysocjacji. To właśnie wymienione mechanizmy, nie zaś samo doświadczenie traumatyczne, przyczyniają się do rozwoju zaburzeń Ja cielesnego. Jak wynika z analiz, największą rolę w tym procesie przypisać należy trudnościom w identyfikacji emocji i depersonalizacji.
Źródło:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2018, 18, 3; 255-270
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki