Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Dumitraşcu, Nicu" wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Orthodox Commentary on the Culture of Christian Indifference in the Modern Society
Prawosławna interpretacja kultury chrześcijańskiego indyferentyzmu w społeczeństwie współczesnym
Autorzy:
Dumitraşcu, Nicu
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31343385.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
sekularyzm
kryzys moralny
Ojcowie Kapadoccy
patrystyka
modernizm
indyferentyzm
ortodoksja
Secularism
Moral Crisis
Cappadocian Fathers
Patristics
Modernity
Indifference
Orthodoxy
Opis:
Artykuł rozpatruje kryzys moralny, który napotykają współczesne społeczeństwa wraz z wyalienowaniem europejskiej myśli teologicznej z myśli chrześcijańskiej; dyktatura indyferentyzmu, która ilustrowana jest w zmaganiach Ojców Kapadockich, staje wobec religijnej faktografii. Choć św. Bazyli i św. Atanazy odnoszą się do spraw religijnych, w karierach Euzebiusza z Cezarei i Euzebiusza z Nikomedii ujawnia się polityczny wymiar. Podobnie, współcześni przywódcy religijni zaniedbują odniesienie do zagadnień politycznych. Dzisiejszy Kościół wymaga jedności wiary i potrzebuje raczej odnowy niż modernizacji. Prawosławne wymaga większej przejrzystości w akomodowaniu norm etycznych Ojców Kapadockich i stawania wobec wymagań odnoszących się do organizacji struktur „panprawosławnych”.
This article examines the moral crisis facing contemporary society with the alienation of European political thought from Christian values; a dictatorship of indifference which is paralleled in the struggles of the Cappadocian Fathers, faced with religious factionalism. Although St Basil and St Athanasius responded to religious matters, political exigency is revealed by the careers of Eusebius of Caesarea and Eusebius of Nicomedia. Similarly, modern religious leaders often fail to address political issues. The Church today requires a unity of faith and needs renewal rather than modernization. Orthodoxy requires greater transparency in accommodating the ethical norms of the Holy Fathers and faces challenges in its organization of pan-Orthodox structures.
Źródło:
Roczniki Teologii Ekumenicznej; 2012, 4; 79-89
2081-6731
Pojawia się w:
Roczniki Teologii Ekumenicznej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Papal primacy in the service of the unity of the Church – one Orthodox theological perspective (comments and notes)
Autorzy:
Dumitrașcu, Nicu
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2041176.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Opis:
Sobór Watukański II, który był największym wydarzeniem we współczesnej historii chrześcijaństwa, zainicjował proces otwarcia i reformy Kościoła katolickiego na niespotykaną dotąd skalę. Przez tryz lata były dyskutowane najważniejsze tematy, zarówno natury czysto teologicznej i eklezjalnej, jak i pastoralnej i misyjnej. Jednym z tych soborowych tematów było także ożywienie braterskich relacji między katolikami i nie-katolikami. W artykułe dokonano analizy jednego z najważniejszych teologicznych tematów, który niestety pozostał w wyniku soborowej i postsoborowej dyskusji przeszkodą w rzeczywistym dialogu o przywróceniu jedności między katolikami a prawosławnymi. Jest nim prymat papieski, który prawosławni postrzegają jako wynik ludzkiej inwencji, pozbawioną solidnych biblijnych i patrystycznych podstaw. Ternin ten pojawił się po 1054 roku jako podstawowa cecha polityki religijnej związanej z prymatem Rzymu. Kościół prawosławny wierzy w możliwość przywrócenia jedności chrześcijan, jednak nie zgadza się na interkomunię bez uprzedniego osiągnięcia jedności w wierze. Stąd też oczekuje się decyzji Kościoła katolickiego porzucenia roszczenia prymatu i papieskiej nieomylności bądź też ich przekształcenia zgodnie tradycją pierwszych wieków. Również oczekuje się redefinicji relacji mi edzy biskupem Rzymu a kolegium katolickich biskupów w sensie rzeczywistej i efektywnej synodlaności. 
The Second Vatican Council, the biggest event in the modern history of Christianity, triggered a process of opening and reforming of the Catholic Church in an unprecedented scale. For three years the issues of major concern have been discussed in detail, both with purely theological and ecclesiastical nature, and also pastoral or missionary implications. One of the concerns of the Council was also the revitalization of the fraternal relations between Catholics and non-Catholics. This article examines one of the most important theological themes, which unfortunately, remained also after the conciliar or post conciliar discussions, an obstacle to a real dialogue between Catholics and Orthodox, to restore Christian unity: papal primacy, that the Orthodox sees it as a human invention, without biblical and patristic solid bases, the term appeared after 1054, as a general feature of the religious policy of the Roman leadership. The Orthodox Church believes in the possibility of restoring Christian unity, but can not admit the general intercommunion without prior achievement of the unity in faith. Therefore, it  expects a decision from the Catholic Church to abandon the claim of primacy and papal infallibility, or a restatement in accordance with the tradition of the first Christian centuries, and also, a redefinition of the relationship between the bishop of Rome and the Catholic Bishops College, in the spirit of a real and effective synodality.
Das II. Vatikanische Konzil, das das wichtigste Ereignis in der gegenwärtigen Geschichte des Christentums war, initiierte den Prozess der Öffnung und Reform der katholischen Kirche in einem bisher nie dagewesenen Umfang. Drei Jahre lang wurden wichtige Themen, sowohl der rein theologischer und ekklesiologischer, als auch praktischer und missiologischer Natur diskutiert. Eines dieser Themen war die Wiederbelebung der brüderlichen Relation zwischen Katholiken und Nicht-Katholiken. Im Artikel wurde die Analyse eines der wichtigsten theologischen Themen unternommen, das leider im Zuge der konziliaren und nachkonziliaren Diskussion ein Hindernis im wirklichen Dialog über die Wiederherstellung der Einheit zwischen Orthodoxen und Katholiken geblieben ist. Es ist der päpstliche Primat, der von Orthodoxen für das Resultat einer menschlichen Invention gehalten wird, beraubt der soliden biblischen und patristischen Grundlagen. Der Begriff erschien nach dem Jahr 1054 als ein grundlegendes Merkmal einer mit dem römischen Primat verbundenen Religionspolitik. Die orthodoxe Kirche glaubt an die Möglichkeit der Wiederherstellung der Einheit der Christen, stimmt jedoch einer Interkommunion nicht zu, ohne die vorherige Herstellung der Einheit im Glauben. Daher wird erwartet, dass sich die katholische Kirche entscheidet, auf den Anspruch des Primats und der päpstlichen Unfehlbarkeit zu verzichten, gemäß der Tradition der ersten Jahrhunderte. Ebenfalls erwartet sie eine erneuerte Definition der Relation zwischen dem Bischof von Rom und dem Kollegium der katholischen Bischöfe im Sinne einer wirklichen und effizienten Konziliarität.          
Źródło:
Studia Nauk Teologicznych PAN; 2015, 10; 145-160
1896-3226
2719-3101
Pojawia się w:
Studia Nauk Teologicznych PAN
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies