Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Dryżałowski, Paweł" wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Guillain-Barre syndrome as a paraneoplastic syndrome in a 17-year- old boy
Zespół Guillain-Barre jako zespół paranowotworowy u 17-letniego chłopca
Autorzy:
Dryżałowski, Paweł
Sołowiej, Elżbieta
Okruciński, Damian
Jóźwiak, Sergiusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1836001.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Neurologów Dziecięcych
Tematy:
Guillain-Barre syndrome
hodgkin lymphoma
paraneoplastic syndrome
polyneuropathy
demyelination
Zespół Guillain-Barre
chłoniak hodgkina
zespół paranowotworowy
polineuropatia
demielinizacja
Opis:
Guillain-Barre syndrome (GBS) is an acute inflammatory polyneuropathy, characterised by progressive, symmetrical muscle weakness and sensory disorder due to autoimmunologic myelin nerve sheats and/or peripheral nerves axonal damage. The course of the disease in children is usually milder than in adults. The most common variant of GBS is acute inflammatory demyelinating polyneuropathy (AIDP). GBS is a rare disorder with morbidity rate of 0,5-1,5/100 000/ year, more often seen in males. The course of disease in children is usually milder than in adults. Early diagnosis and proper treatment enables complete recovery in 80% of cases, while approximately 10% of patients suffer from symptoms recurrence, mainly after infection. Almost 2/3 of GBS cases are preceded by upper respiratory or gastrointestinal infection. The emergence of antibodies in various mechanisms, which cross react with nerve sheats or axon antigens (through a phenomenon known as molecular mimicry), leads to development of the syndrome. Known triggers inducing GBS include viral and bacterial infections, injuries, surgery, bone marrow transplantation and rarely childhood vaccinations. In still rarer cases, GBS may develop in the course of paraneoplastic syndrome (PNS), and be the first symptom of an underlying neoplastic process.
Zespół Guillain-Barre (GBS) jest ostrą zapalną polineuropatią, charakteryzującą się postępującym, symetrycznym osłabieniem mięśni i zaburzeniami czuciowymi, wynikającymi z autoimmunologicznego uszkodzenia osłonek mielinowych nerwów i/lub uszkodzenia aksonalnego nerwów obwodowych. Najczęstszym rodzajem GBS jest ostra zapalna polineuropatia demielinizacyjna (AIDP). GBS to rzadkie schorzenie o współczynniku zachorowalności 0,5– 1,5 / 100 000 / rok, częściej obserwowane u mężczyzn. Przebieg choroby u dzieci jest zwykle łagodniejszy niż u dorosłych. Wczesna diagnoza i odpowiednie leczenie umożliwiają całkowite wyleczenie w 80% przypadków. Około 10% pacjentów cierpi na nawrót objawów, głównie po zakażeniu. Wielu pacjentów skarży się na przetrwałe zmęczenie. Niewydolność oddechową obserwuje się u 10–20%, a zgon występuje w 3–5% wszystkich przypadków. Prawie 2/3 przypadków GBS poprzedzone jest infekcją górnych dróg oddechowych lub przewodu pokarmowego. Pojawienie się w różnych mechanizmach przeciwciał, które reagują krzyżowo z osłonkami nerwów lub antygenami aksonów (poprzez zjawisko zwane mimikrą molekularną), prowadzi do rozwoju zespołu. Pośród czynników wywołujących GBS, wymienić można te związane ze szczepieniami, urazami lub przeszczepem szpiku kostnego. GBS może być także zespołem paraneoplastycznym (PNS), często obserwowanym jako jako pierwszy objaw procesu nowotworowego.
Źródło:
Neurologia Dziecięca; 2020, 29, 58; 86-88
1230-3690
2451-1897
Pojawia się w:
Neurologia Dziecięca
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Biomarkery epileptogenezy – nadzieje i możliwości
Biomarkers of epileptogenesis – hopes and possibilities
Autorzy:
Franckiewicz, Milena
Strzelecka, Jolanta
Dryżałowski, Paweł
Jóźwiak, Sergiusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2077792.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Neurologów Dziecięcych
Tematy:
biomarkery
epileptogeneza
padaczka
biomarkers
epileptogenesis
epilepsy
Opis:
Prawie 30% chorych z padaczką cierpi na padaczkę lekooporną. Pomimo stosowania nowych leków odsetek ten nie obniża się. W wielu klinikach i pracowniach nauk podstawowych poszukuje się obecnie metod skuteczniejszego leczenia. Ostatnie lata przyniosły ogromne zainteresowanie czynnikami, za pomocą których można modyfikować proces powstawania i ewoluowania padaczki (epileptogenezę). Czynniki te nazywane biomarkerami epileptogenezy, należą do różnych grup. Wyróżnia się biomarkery immunologiczne, elektroencefalograficzne, neuroobrazowe, biomarkery "obwodowe", w tym biomarkery znajdowane w krwi obwodowej pacjenta. Najczęściej używanym biomarkerem jest badanie EEG. Współcześnie w Europie jest realizowanych wiele projektów badawczych dotyczących biomarkerów w padaczce. Celem tych badań jest lepsze poznanie mechanizmów powstawania padaczki i przełożenie tego na praktykę kliniczną. Biomarkery powinny pomóc podjąć decyzję w następujących kwestiach: "kogo leczyć?", "kiedy rozpocząć leczenie?" i "jaki sposób leczenia wybrać?". W ostatnim czasie dzięki ustaleniu biomarkerów, które pozwalają przewidzieć chorobę oraz dzięki opracowaniu skutecznych terapii antyepileptogennych, pacjenci z grup ryzyka wystąpienia padaczki mogą być leczeni jeszcze przed wystąpieniem napadów padaczkowych.
In almost 30% of epilepsy cases seizures remain uncontrolled. Despite the introduction of new drugs this percentage does not decrease. New methods of epilepsy treatment are investigated in many clinical departments and basic research institutes. In recent years a great attention has been paid to factors which may modify epileptogenesis and a course of epilepsy. These factors are called "biomarkers of epileptogenesis". They belong to different groups classified into : immunological, electroencephalographic, neuroimmaging, and "peripheral" biomarkers which may be found in peripheral blood. Currently the most frequently used biomarker is electroencephalography. There are several ongoing studies on epilepsy biomarkers in Europe. Their aim is to learn better about the mechanisms of epileptogenesis and translate this knowledge to clinical practice. Biomarkers should help to decide "who should be treated?", "when to start treatment?", "which treatment should be applied"? In recent years, due to the biomarkers which may predict an epilepsy and due to new antiepileptogenic therapies, patients with high risk of epilepsy may be treated even before the onset of first epileptic seizures.
Źródło:
Neurologia Dziecięca; 2017, 26, 52; 55-62
1230-3690
2451-1897
Pojawia się w:
Neurologia Dziecięca
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies