Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Dębska, Sylwia" wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Leczenie systemowe chorych na raka piersi z nadekspresją HER2. Część I
Systemic treatment of HER2+ breast cancer patients. Part 1
Autorzy:
Dębska, Sylwia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1031063.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
HER receptor family
HER2 gene amplification
HER2 overexpression
amplifikacja genu HER2
antibody-dependent cellular cytotoxic reaction
cytotoksyczność komórkowa zależna od przeciwciał
czynniki prognostyczne w raku piersi
nadekspresja HER2
prognostic factors in breast cancer
rodzina receptorów HER
trastuzumab
Opis:
In Poland, morbidity associated with breast cancer has been increasing over the past 40 years. Current advances in our understanding of breast cancer biology preclude considering this condition as a homogenous nosologic entity. Several subtypes of breast cancer: luminal A (ER+, PR+, HER2-), luminal B (ER+, PR+, HER2+), HER2-dependent (ER-, PR-, HER2+) and the so-called triple-negative or basic (ER-, PR-, HER2-) differ in clinical course and prognosis and require an individualized therapeutic approach. HER2 receptor is one of a family of human growth factor receptors. It may become expressed in different tissues, participating in growth and differentiation of cells. HER2 overexpression in breast cancer cells correlates with worse prognosis, but also enables implementation of targeted, anti-HER2 molecular therapies. As estimated, about 25% of breast tumors are HER2-positive and in these patients the use of “targeted” therapy should be considered. Therefore, at present, standard histological study of breast cancer should include immunohistochemical assessment of HER2 receptor expression. Patients with equivocal result of the IHC study (HER2 2+) require quantitative analysis of HER2 gene copies in cancer cells using the FISH technique. Only patients with HER2 receptor overexpression (HER2 3+) or HER2 gene amplification are candidates for targeted molecular treatment. The first drug of this kind is monoclonal antibody trastuzumab, binding with the HER2 receptor and blocking HER2-dependent intracellular processes, while triggering a cytotoxic cellular antibody-dependent immune reaction directed against cancer cells.
W Polsce od 40 lat obserwuje się rosnącą umieralność z powodu raka piersi. Poszerzająca się wiedza o biologii raka piersi nie pozwala obecnie postrzegać tego nowotworu jako jednorodnej jednostki chorobowej. Różne podtypy raka piersi - luminalny A (ER+ lub PR+ i HER2-), luminalny B (ER+ lub PR+ i HER2+), HER2-zależny (ER- i PR- i HER2+) czy tzw. potrójnie ujemny/podstawny (ER- i PR- i HER2-) - charakteryzują się odmiennym przebiegiem klinicznym i rokowaniem, a także wymagają indywidualnej strategii terapeutycznej. Receptor HER2 należy do rodziny ludzkich receptorów dla czynników wzrostu. Może ulegać ekspresji w różnych tkankach, gdzie zaangażowany jest we wzrost i różnicowanie komórek. Nadekspresja HER2 w komórkach raka piersi związana jest z gorszym rokowaniem, ale także z możliwością zastosowania u tych chorych terapii ukierunkowanych molekularnie anty-HER2. Szacuje się, że około 25% guzów piersi jest HER2-pozytywnych - u tych chorych należy rozważyć wdrożenie leczenia „celowanego”. Z tego względu w chwili obecnej standardowym elementem każdego badania histopatologicznego raka piersi powinna być immunohisto-chemiczna ocena ekspresji receptora HER2. U chorych z niejednoznacznym wynikiem badania IHC (HER2 2+) należy ocenić ilość kopii genu HER2 w komórkach raka piersi metodą FISH. Tylko chore z nadekspresją receptora (HER2 3+) albo amplifikacją genu HER2 kwalifikują się do leczenia ukierunkowanego molekularnie. Pierwszym lekiem z tej grupy jest przeciwciało monoklonalne trastuzumab, które po połączeniu z HER2 nie tylko blokuje procesy wewnątrzkomórkowe zależne od pobudzenia receptora, ale także uruchamia odpowiedź immunologiczną przeciw komórkom nowotworowym w mechanizmie cytotoksyczności komórkowej zależnej od przeciwciał.
Źródło:
Current Gynecologic Oncology; 2011, 9, 4; 227-237
2451-0750
Pojawia się w:
Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Leczenie systemowe chorych na raka piersi z nadekspresją HER2. Część II
Systemic treatment of HER2-positive breast cancer. Part II
Autorzy:
Dębska, Sylwia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1031083.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
HER2 overexpression
cardiotoxicity
kardiotoksyczność
lapatinib
lapatinib side effects
lapatynib
nadekspresja HER2
neratinib
neratynib
pertuzumab
skutki uboczne leczenia lapatynibem
trastuzumab
trastuzumab-DM1
Opis:
HER2-positive breast cancer is associated with an aggressive clinical course and poor prognosis. At present, these patients may be offered targeted therapies directed against a specific molecular target, i.e. HER2 receptor. Standard agents of this class include trastuzumab (monoclonal antibody) and lapatinib (small-molecule inhibitor of HER2- receptor-associated tyrosine kinase). As estimated, about 25% of breast tumors are HER2-positive, and these patients are candidates for trastuzumab therapy. A precondition for initiation of the treatment is confirmation of overexpression of HER2 protein or amplification of HER2 gene in tumor cells. Trastuzumab administered as adjuvant treatment improves recurrence-free survival by 7% and overall survival by 3%. On the other hand, the same drug combined with chemotherapy in patients with disseminated breast cancer increases objective response rate, improves progression-free survival and overall survival as compared with chemotherapy alone. As estimated, only about 50% of HER2-positive patients obtained a clinical benefit following trastuzumab-based palliative treatment. There are several theories explaining the phenomenon of primary and secondary resistance to antibody-treatment. Patients previously undergoing with anthracycline- and taxoid-based chemotherapy, who experience recurrence or progression after trastuzumab, may benefit from administration of lapatinib, a HER1/HER2-associated small-molecule tyrosine kinase inhibitor, combined with capecitabine. Studies of novel therapeutic strategies in patients with HER2-positive breast cancer are underway, testing both new anti-HER2 antibodies (T-DM1, pertuzumab) and other small-molecule tyrosine kinase inhibitors (neratinib).
HER2-dodatni rak piersi charakteryzuje się bardziej agresywnym przebiegiem i gorszym rokowaniem. W chwili obecnej istnieje możliwość zastosowania u tych chorych terapii ukierunkowanych na cel molekularny, jakim jest receptor HER2. Standardowo stosowanymi lekami tej grupy są przeciwciało monoklonalne trastuzumab i drobnocząsteczkowy inhibitor kinazy tyrozynowej receptorów HER2 i HER1 – lapatynib. Szacuje się, że około 25% guzów piersi jest HER2-pozytywnych – u tych chorych należy rozważyć wdrożenie terapii trastuzumabem. Warunkiem koniecznym rozpoczęcia leczenia jest wykazanie nadekspresji białka HER2 lub amplifikacji genu HER2 w komórkach nowotworowych. Trastuzumab stosowany w ramach leczenia uzupełniającego zwiększa przeżycie wolne od nawrotu o 7%, a przeżycie całkowite o 3%. Z kolei lek stosowany w skojarzeniu z chemioterapią u chorych z rozsianym rakiem piersi zwiększa odsetek obiektywnych odpowiedzi, wydłuża czas przeżycia wolny od progresji oraz czas przeżycia całkowitego w porównaniu z samą chemioterapią. Szacuje się, że tylko połowa chorych HER2-pozytywnych odnosi korzyść kliniczną z terapii paliatywnej opartej na trastuzumabie. Istnieje kilka teorii tłumaczących zjawisko pierwotnej i wtórnej oporności na leczenie przeciwciałem. U chorych leczonych wcześniej chemioterapią opartą na antracyklinach i taksoidach, u których dochodzi do nawrotu lub progresji po leczeniu trastuzumabem, można zastosować drobnocząsteczkowy inhibitor kinaz tyrozynowych HER1/HER2 – lapatynib w skojarzeniu z kapecytabiną. Obecnie trwają badania nad nowymi strategiami terapeutycznymi u chorych z HER2-pozytywnym rakiem piersi. Są to zarówno nowe przeciwciała „anty-HER2” (T-DM1, pertuzumab), jak i kolejne drobnocząsteczkowe inhibitory kinaz tyrozynowych (neratynib).
Źródło:
Current Gynecologic Oncology; 2012, 10, 1; 10-24
2451-0750
Pojawia się w:
Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Aliskiren reduces albuminuria after kidney transplantation
Autorzy:
Tylicki, Leszek
Debska-Slizien, Alicja
Lizakowski, Slawomir
Przybylska, Milena
Heleniak, Zbigniew
Renke, Marcin
Chamienia, Andrzej
Biedunkiewicz, Bogdan
Rutkowski, Przemyslaw
Małgorzewicz, Sylwia
Rutkowski, Boleslaw
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1038634.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Biochemiczne
Tematy:
albuminuria
aliskiren
kidney transplantation
renoprotection
Opis:
Background: The renoprotective effects of the direct renin inhibitor, aliskiren, in renal transplant recipients have been supposed, but not finally proven. We performed an exploratory double-blind, losartan controlled, cross-over study to evaluate the influence of aliskiren, direct renin inhibitor, on albuminuria and other surrogate markers of kidney injury in patients after renal transplantation. The safety of this therapy was also evaluated. Method: 16 of 18 patients (12 M, 4 F), 48.3 ± 9.0 years, 57.7 ± 9.1 months after kidney transplantation, with hypertension and stable serum creatinine 1.4 ± 0.08 mg/dl without proteinuria, completed the protocol. Each patient underwent two 8-week treatment periods (one with 150 mg of aliskiren, and one with 50 mg of losartan) in random order, allowing an 8-week placebo washout between them. Results: There were no differences in albuminuria, transforming growth factor β-1 and 15-F2t-isoprostanes urine excretion between aliskiren and losartan. Creatinine serum level, eGFR, 24 h systolic and 24 h diastolic blood pressure were stable through the study. There were no differences in haemoglobin and potassium serum concentration between studied drugs. Conclusion: Aliskiren decreases albuminuria in renal transplant recipients with clinically minimal side effects. The effect does not differ from that of losartan.
Źródło:
Acta Biochimica Polonica; 2017, 64, 2; 221-226
0001-527X
Pojawia się w:
Acta Biochimica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies