Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Czornik, Katarzyna." wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 27
Tytuł:
Królestwo Jordanii w polityce Stanów Zjednoczonych wobec Bliskiego Wschodu w okresie pozimnowojennym
Autorzy:
Czornik, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/666408.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Opis:
Abstract: The Kingdom of Jordan in the US foreign policy towards the Middle East in the post‑Cold War era The US - Jordan relations, both during and after the Cold War, can be described as close, based on the pursuit of common goals and mutual respect. Although the United States of America and the Kingdom of Jordan have never concluded a formal treaty with each other, they cooperated on many levels, in the Middle‑Eastern region and internationally, both during the second half of the 20th century and in the first two decades of the 21st century. Despite the complex geopolitical situation in the Middle East, re‑occurring threats and challenges that may have weakened the bilateral relations between the two states, the informal alliance between the US and Jordan have survived, which is indicative of the importance of these relations and the strength of the partnership. The place and role of Amman in the foreign policy of Washington have many aspects and dimensions. One can observe certain evolution of the position that consecutive American governments attributed to Jordan depending on conditions that have been both extra‑regional (the Cold War rivalry between the US and the Soviet Union) and intra‑regional (the three Gulf Wars, the Middle‑Eastern peace process). It is also important to emphasize that after the collapse of the Eastern Bloc, the mutual relations have gained a different, more strategic dimension. Hence, it can be argued that Jordan’s importance in the US foreign policy has only reached its pinnacle during the post‑Cold War era. The present article seeks to pinpoint the place and role of the Kingdom of Jordan in the US policy towards the Middle East after the Cold War and to define the character of the relationship between the two states. Its main goal is to identify and describe both positive and negative factors determining the US - Jordan relations. The article will also attempt to answer the questions about the extent to which the Arab Spring has influenced the shape of the mutual links between Washington and Amman.Key words: United States of America, Middle East, Jordan, foreign policy
Źródło:
Studia Politicae Universitatis Silesiensis; 2014, 12
1895-3492
2353-9747
Pojawia się w:
Studia Politicae Universitatis Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Implikacje trzeciej wojny w Zatoce Perskiej dla demokratyzacji państwa irackiego w świetle strategii Stanów Zjednoczonych
Autorzy:
Czornik, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/666609.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Opis:
W artykule Implikacje trzeciej wojny w Zatoce Perskiej dla demokratyzacji państwa irackiego w świetle strategii Stanów Zjednoczonych Katarzyna Czornik dokonuje pogubionych rozważań dotyczących skutków trzeciej wojny w Zatoce Perskiej dla procesu demokratyzacji Iraku w kontekście strategii Stanów Zjednoczonych.
Źródło:
Studia Politicae Universitatis Silesiensis; 2007, 3
1895-3492
2353-9747
Pojawia się w:
Studia Politicae Universitatis Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Afaf Lutfi as Sajjid Marsot: Historia Egiptu Od podboju arabskiego do czasów współczesnych Przeł. Z. Landowski, Warszawa: Książka i Wiedza, 2009, ss. 208
Autorzy:
Czornik, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/666753.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Opis:
Autorka w Historii Egiptu. Od podboju arabskiego do czasów współczesnych ukazuje więc, jak na przestrzeni dziesiątków lat Egipcjanie widzieli główne wyzwania dla ich państwa, związane z zachodzącymi przemianami społeczno‑ekonomiczno‑politycznymi, powstaniem i upadkiem Imperium Osmańskiego, rozkwitem tendencji fundamentalistycznych i nawoływaniem do powrotu do źródeł islamu, działalnością Stowarzyszenia Braci Muzułmanów i delegalizacją tego ugrupowania, kształtowaniem się nowożytnego państwa egipskiego, jego funkcjonowania w okresie zimnej wojny i rywalizacji dwóch supermocarstw - USA i ZSRR - o pozyskanie go jako sojusznika, a w końcu procesem globalizacji, amerykanizacji świata, końcem zimnej wojny i skutkami tych zjawisk dla państwowości Egiptu, jego gospodarki, polityki, społeczeństwa, a nawet dla ruchów fundamentalistycznych działających w Egipcie. Obrazuje również kwestie związane z islamem i sytuacją kobiet w Egipcie na przestrzeni wieków, wokół których to kwestii narosło przez lata wiele mitów i nieporozumień.
Źródło:
Studia Politicae Universitatis Silesiensis; 2013, 11
1895-3492
2353-9747
Pojawia się w:
Studia Politicae Universitatis Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nowe akcenty w stosunkach amerykańsko rosyjskich w okresie administracji Baracka Obamy a bezpieczeństwo Polski
Autorzy:
Czornik, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/666802.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Opis:
Abstract: Poland’s national security in the light of the new priorities of the Obama administration in the Russo‑Americal relations Under the administration of Barack Obama, the Russo‑American relations took the form of a pragmatic partnership. The politycy of “reset” in the relations between Washington and Moscow, initiated in 2009, has delivered tangible benefits, such as the START III treaty, Russia’s modifying its stance on the Iranian nuclear programme in line with that of the U.S., the co‑operation in Afghanistan or U.S. military transit through Russian territory. Despite the recent improvement, the relations between Russia and the U.S. are not free from problematic issues and many disagreements remain unresolved. Nevertheless, althougt Russian and American interests often diverge, the need for concerted efforts between the two powers is apparent in order to tackle key international problems. The aim of this article is to demonstrate the new priorities of the Obama administration in the Russo‑Americal relations and, in this context, to discuss the importance and implications of these priorities for Poland’s national security. Having long strived for recognition as the U.S. key ally in Central Europe, Poland’s importance for the U.S. foreign policy has diminished under the Obama administration. For Washington’s point of view, the relations between Poland and the U.S. are not critical for the Americal interests in Europe. Poland remains an important partner of the U.S., but only one of many. It is the diplomatic relations with Moscow that the current Democratis administration considers as crucial, with Poland fitting into the broad diplomatic framework created around such relations.Key words: national security, pragmatic partnerskip, policy of “rest”, new priorities, diplomatic relations
Źródło:
Studia Politicae Universitatis Silesiensis; 2013, 11
1895-3492
2353-9747
Pojawia się w:
Studia Politicae Universitatis Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Saudi Arabia as a Regional Power and an Absolute Monarchy Undergoing Reforms. Vision 2030 – the Perspective of the End of The Second Decade of the 21st Century
Arabia Saudyjska jako mocarstwo regionalne i reformująca się monarchia absolutna. Vision 2031 Initiative – perspektywa z końca drugiej dekady XXI wieku
Autorzy:
Czornik, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1179057.pdf
Data publikacji:
2020-12-31
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Saudi Arabia
feudal monarchy
transformation
Vision 2030
Arabia Saudyjska
monarchia feudalna
transformacja
Opis:
The research objective of this paper is an analysis of the determining factors which allow Saudi Arabia at the end of the second decade of the 21st century to hold the position of a regional power and to maintain it at least in the medium-term perspective. This paper also aims at an analysis of the potential effectiveness of the reforms which have been implemented by the authorities in Riyadh in order to build a new, modified image of the feudal monarchy – Saudi Arabia as an enlightened (but permanently absolute) monarchy undergoing reforms. The hypothesis formed in this paper is as follows: Saudi Arabia at the end of the second decade of the 21st century is a regional power and an absolute monarchy undergoing reforms, which intends to build a new, positive and friendly image of the kingdom by way of reforms introduced in the economic, political and social spheres. The reforms, however, actually take place only at the economic level, which results from the fact that they do not undermine the foundations of the sharia law and the doctrine of Wahhabism. In the political and social spheres the reforms are just a façade. The methods used in this paper include: content analysis, systemic analysis and comparative method. The findings: the hypothesis posed above has been verified positively. Saudi Arabia at the end of the second decade of the 21st century is a regional power and an absolute monarchy undergoing reforms, which intends to build a new, positive and friendly image of the kingdom in the international community through introduction of reforms. The reforms undertaken within the framework of the Vision 2030 initiative are revolutionary, but actually they take place only in the economic sphere. However, in the political and social spheres – especially as regards granting further privileges and rights to Saudi women – although they are extremely important and even of breakthrough character and the very fact of their existence should be recognised, in reality they are only a façade and their implementation meets resistance not only from a part of political elites and radical clergy but also from the society itself, which is not mentally prepared for such changes.
Celem badawczym niniejszego artykułu jest dokonanie analizy determinant, które sprawiają, że Arabia Saudyjska u schyłku drugiej dekady XXI wieku posiada i w perspektywie co najmniej średnioterminowej utrzyma pozycję mocarstwa regionalnego. Celem jest również analiza potencjalnej efektywności reform, które wprowadzają władze w Rijadzie, na rzecz zbudowania nowego, zmodyfikowanego wizerunku feudalnej monarchii, jaką jest Arabia Saudyjska, na rzecz reformującej się i oświeconej monarchii (aczkolwiek permanentnie absolutnej). Hipoteza postawiona w niniejszym artykule, brzmi następująco: Arabia Saudyjska u schyłku drugiej dekady XXI wieku to mocarstwo regionalne i reformująca się monarchia absolutna, która poprzez wprowadzane reformy w sferach ekonomicznej, politycznej i społecznej zmierza do zbudowania nowego pozytywnego i przyjaznego wizerunku królestwa. Reformy faktycznie zachodzą jednak tylko w płaszczyźnie ekonomicznej, co wynika z faktu, iż nie godzi to w podstawy prawa szariatu i zasady wahabizmu. W płaszczyznach politycznej i społecznej, reformy mają tylko charakter fasadowy. Metody wykorzystane w artykule to analiza treści, analiza systemowa, jak również metoda komparatywna. Dokonane ustalenia: hipoteza postawiona na wstępie została pozytywnie zweryfikowana. Arabia Saudyjska u schyłku drugiej dekady XXI wieku to mocarstwo regionalne i reformująca się monarchia absolutna, która poprzez wprowadzane reformy zmierza do zbudowania nowego pozytywnego i przyjaznego wizerunku w społeczności międzynarodowej. Reformy w ramach Vision 2030 są rewolucyjne, ale faktycznie dokonują się tylko w sferze ekonomii. W płaszczyznach politycznej i społecznej – zwłaszcza w materii przyznawania Saudyjkom kolejnych przywilejów i praw – mimo iż są niezwykle istotne, a nawet przełomowe i należy docenić sam fakt ich zaistnienia, to jednak mają charakter fasadowy i jedynie wizerunkowy, a ich implementacja napotyka nie tylko na opór części elit politycznych, radykalnych duchownych, ale również saudyjskiego społeczeństwa mentalnie nieprzygotowanego do takich zmian.
Źródło:
Przegląd Strategiczny; 2020, 13; 179-198
2084-6991
Pojawia się w:
Przegląd Strategiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polityka USA wobec Bliskiego Wschodu po Arabskiej Wiośnie
US Middle East policy after the Arab Spring
Autorzy:
Czornik, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/506001.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Opis:
The Middle East has permanently occupied a key place in the foreign and security policy of the United States. The US strategy for the Middle East is determined by economic and security considerations as well as the need to maintain stability in the area. Accordingly, it has been closely interconnected with the US efforts to resolve the Israeli-Palestinian conflict. The White House has combined the implementation of its Middle-Eastern strategy with turning Arab countries into firm and stable American allies (clients). One of the elements of the American policy is to keep the status quo in terms of territorial borders in the region. Political conflicts and crises in the Middle East are viewed as disturbing the energy sector, which runs against the American interests. The Arab Spring has triggered inevitable socio-political changes in the Arab world, influencing thereby the US policy in the region. Until the Arab Spring broke out, Washington had supported several Arab regimes on condition that their policy should be pro-American and in line with the interests and goals of the US policy in the Middle East. Independently of the will of the White House, the Arab Spring has brought new accents into the American policy in the Middle East. The downfall of pro-American regimes and the growth in strength of fundamentalist factions which, through their political parties, used to win parliamentary elections in certain Arab countries, constitute a new challenge to the strategy of the White House towards the Middle East.
Źródło:
Krakowskie Studia Międzynarodowe; 2012, 1; 267-298
1733-2680
2451-0610
Pojawia się w:
Krakowskie Studia Międzynarodowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Intensyfikacja kurdyjskich dążeń niepodległościowych jako implikacja powstania i funkcjonowania tzw. Państwa Islamskiego
Intensification of Kurdish Independence Aspirations as an Implication of the Creation and Functioning of the So-Called Islamic State
Autorzy:
Czornik, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2092159.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydział Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych
Tematy:
Kurdystan
Bliski Wschód
IS
Afrin
Rożawa
Kurdistan
Middle East
Rojava
Opis:
W drugiej dekadzie XXI w. powstanie i terytorialna ekspansja Islamic State (IS) w sposób bezprecedensowy implikowały intensyfikację aspiracji niepodległościowych irackich (referendum niepodległościowe) i syryjskich Kurdów (autonomia regionu Rożawy). Czynnikiem temu sprzyjającym, była walka zbrojna, którą Kurdowie podjęli przeciwko tak zwanemu Państwu Islamskiemu, oraz sukcesy, które w niej odnosili. Nie bez znaczenia było przy tym wsparcie, które uzyskali ze strony Stanów Zjednoczonych. Działania militarne kurdyjskich bojowników w znacznym stopniu przyczyniły się zatem do upadku IS, a równocześnie stały się katalizatorem zmian w ich otoczeniu geopolitycznym. W drugiej dekadzie XXI w. Kurdystan utracił status regionu zapomnianego, co jednak zrodziło pytania o jego przyszłość, w tym możliwość powstania niepodległego państwa, czemu przeciwni są zarówno Ankara (interwencja zbrojna w Afrin i w północnym Iraku), jak i Bagdad.
In the second decade of the 21st century, the emergence and territorial expansion of the IS in an unprecedented way implied the intensification of independence aspirations of Iraqi Kurds (independence referendum) and Syrian Kurds (the autonomy of the Rojava region). The factor that favored this, was the armed fight that the Kurds started against the so-called Islamic State and their successes in it. The support they received from the United States was not without significance. Military activities of Kurdish militants contributed considerably to the fall of the IS and, at the same time, became a catalyst for changes in their geopolitical environment. In the second decade of the 21st century, Kurdistan lost the status of a forgotten region which raised questions regarding its future, including the possibility of emergence of an independent state, which is opposed by both Ankara (armed intervention in Afrin and in northern Iraq) and Baghdad.
Źródło:
Stosunki Międzynarodowe - International Relations; 2018, 54, 3; 175-200
0209-0961
Pojawia się w:
Stosunki Międzynarodowe - International Relations
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dariusz Krajewski, Stosunki USA i Iranu za prezydentury Mahmouda Ahmadinejada. Analiza sfery doktrynalnej irańskiej polityki zagranicznej, Wyd. Adam Marszałek, Toruń 2011, ss. 161
Autorzy:
Czornik, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2159406.pdf
Data publikacji:
2013-06-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Źródło:
Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne; 2013, 38; 250-255
1505-2192
Pojawia się w:
Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Stosunki amerykańsko-saudyjskie na przestrzeni XX i XXI wieku
U.S.-Saudi Relations in the 20th and 21st Centuries
Autorzy:
Czornik, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2165120.pdf
Data publikacji:
2012-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Opis:
The relationship between the Kingdom of Saudi Arabia and the United States of America is based on mutual respect and common interests – economic, political, technological and social. This relationship has never been an easy one. The U.S. -Saudi friendship, which began eighty years ago, has survived many regional conflicts, global challenges and bilateral crises (such as the one in the aftermath of September 11, 2001). The analysis of the strong and weak points in these relations shows that Saudi Arabia, regardless of its political and social regime, has for decades and without interruption constituted a crucial element of the American presence in the Middle-Eastern region, one of the cornerstones of the American policy in the Middle East and a source of American long-term economic ties with this region. On the one hand, Washington officially raises the problem of human rights violations and limited religious freedom in Saudi Arabia and some members of the U.S. Congress are skeptical about Riyadh’s declarations of its efforts to curtail religious extremism and to support the goals of the American foreign policy towards the Middle East and the South-east Asia. On the other hand, both the George W. Bush administration and the Barack Obama administration consistently indicated Saudi Arabia as an important economic, military and political partner in the region. The present article seeks to analyse the U.S.–Saudi relationship in the 20th and 21st centuries – to determine the leading tendencies in the bilateral relations between the U.S. and Saudi Arabia, to point out the main phases in these relations and to highlight the periods of particular intensity or stagnation in such relations. The article will also focus on the main areas of cooperation and conflicting interests between Riyadh and Washington, both during the Cold War and after its end.
Źródło:
Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne; 2012, 36; 205-227
1505-2192
Pojawia się w:
Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The education system in the development of total defence. Poland’s perspective
Autorzy:
Czornik, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2165729.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Tematy:
security education
education system
Polska
total defence
security
Opis:
One of the key pillars of total defence is an increased social resilience to aggression, which is inextricably linked to an adequate model of security education. Poland’s security in the 21st century is based on the state’s military capacity and on the military and political alliances formed by decision-makers. However, this model of building security is not sufficient in the face of constantly changing and evolving security threats and challenges. Therefore, security should be based not only on a hard dimension, but also on a soft one, whose main pillar is security education. The idea of an effective model of security education is that, apart from giving young people theoretical knowledge, it is necessary to instil in them practical skills related to responding in crisis situations, including situations posing a threat to human health and life. Security education should constitute the first stage in training society in total defence. The educational model currently functioning in Poland definitely needs to be reformed.
Źródło:
Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka; 2022, XLVIII, 3; 359-368
1899-6264
2451-0718
Pojawia się w:
Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Charles Tripp, Historia Iraku, przeł. Katarzyna Pachniak, Wydawnictwo Książka i Wiedza, Warszawa 2009, ss. 400
Autorzy:
Czornik, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2168193.pdf
Data publikacji:
2011-02-28
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Źródło:
Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne; 2011, 27; 181-186
1505-2192
Pojawia się w:
Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
New accents in the U.S.-Iran relations. The perspective of Joe Biden’s administration
Autorzy:
Czornik, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31343771.pdf
Data publikacji:
2023-12-29
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydział Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych
Tematy:
The United States
Iran
the Middle East
Joe Biden
Ebrahim Raisi
Opis:
The main aim of this article is to determine the leading interests and objectives, both articulated and unarticulated, in Joe Biden’s Iran policy, as well as to present the determining factors which could lead to a potential reorientation of American policy towards this state. The article also aims to identify elements of continuity and change in Biden’s Iran strategy as compared to the Trump administration. The main hypothesis of the article assumes that contrary to the Trump administration, Joe Biden has given priority to dialogue and diplomacy with Iran. However, the dialogue is not unconditional and does not constitute a sum of compromises on the part of the United States (U.S). The paper points that the objective of Joe Biden’s administration is to introduce new accents through partial departure from the strategy pursued by the Trump administration focused on sustaining purposefully and deliberately hostile relations with Iran, intentionally presented as a backlash state, which allowed the U.S. to favour and strengthen its allies and Iran’s adversaries in the Middle East – Israel and Saudi Arabia. The two leading goals in the new administration’s policy towards Tehran are to persuade Iran’s authorities to return to compliance with the Joint Comprehensive Plan of Action (JCPOA), which would become a platform for negotiating a new nuclear agreement, and to stop Iran’s support for Shia militias in Iraq and Syria. The key factor to determine the success or failure of such strategy is the victory of an ultraconservative candidate Ebrahim Raisi in the presidential election in 2021.
Źródło:
Stosunki Międzynarodowe - International Relations; 2022, 58; 25-41
0209-0961
Pojawia się w:
Stosunki Międzynarodowe - International Relations
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Próby stabilizacji Egiptu po Arabskiej Wiośnie. Military electoral authoritarianism
Attempts to stabilize Egypt after the Arab Spring. Military electoral authoritarianism
Autorzy:
Czornik, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/557060.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Tematy:
Egypt
the Arab Spring
the Middle East
terrorism
military electoral authoritarianism
Egipt
Arabska Wiosna
Bliski Wschód
terroryzm
wojskowy autorytaryzm wyborczy
Opis:
The Arab Spring in Egypt and the overthrow of the regime of Hosni Mubarak in January 2011 should be seen as one of the implications of the Jasmine Revolution in Tunisia. The Arab Spring was perceived by Western states as a process that should bring about the democratization of the Middle East and North Africa, as well as the emergence of civil societies in the countries of the region. The Arab Spring, despite the initial wave of rebellions, was supposed to imply stabilization of the region. The results of the Arab Spring, however, turned out to be completely different from the expected ones. In the case of Egypt, the regime change did not bring effective alternation in the socio-political order. Opposition groups, pro-democracy activists and subsequently moderate Islamists became the beneficiaries of Hosni Mubarak’s overthrow in the short term. The actual winner was the army and former military officers, including President General Abd al-Fattah as-Sisi re-elected in March, 2018. The Arab Spring initiated the next stage in the history of Egypt – military electoral authoritarianism, equally undemocratic as before January 25, 2011. In Egypt, the stability of the state is guarded by the army fighting with Islamic radicals and terrorists and having the support of the United States.
Arabską Wiosnę w Egipcie i obalenie reżimu Hosniego Mubaraka w styczniu 2011 r. należy rozpatrywać jako implikację Jaśminowej Rewolucji w Tunezji. Fala protestów postrzegana była przez państwa zachodnie jako proces, którego efektem miała być szeroko pojęta demokratyzacja Bliskiego Wschodu i Afryki Północnej, jak również powstanie w państwach regionu społeczeństw obywatelskich. Mimo że zrodzona z buntu społecznego, Arabska Wiosna miała prowadzić do stabilizacji regionu. Jej skutki okazały się jednak zupełnie inne niż oczekiwano. W przypadku Egiptu regime change stworzyła tylko pozory zmian społeczno-politycznych. Krótkoterminowo beneficjentami obalenia Mubaraka stały się ugrupowania opozycyjne, prodemokratyczni aktywiści i następnie umiarkowani islamiści. Faktycznym zwycięzcą była jednak armia i byli oficerowie wojskowi, w tym wybrany ponownie w marcu 2018 r. na urząd prezydenta gen. Abd al-Fattah as-Sisi. Arabska Wiosna zainicjowała więc kolejny etap w historii Egiptu – military electoral authoritarianism – równie niedemokratyczny jak przed 25 stycznia 2011 r. W Egipcie na straży stabilności państwa stoi armia, która walcząc z islamskimi radykałami i terrorystami, zyskała poparcie Stanów Zjednoczonych.
Źródło:
Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka; 2018, 3; 47-65
1899-6264
2451-0718
Pojawia się w:
Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Bliski Wschód jako region zintensyfikowanego oddziaływania i wpływów Chińskiej Republiki Ludowej w drugiej dekadzie XXI wieku
The Middle East as a Region of Intensification of China’s Influences in the Second Decade of the 21st Century
Autorzy:
Czornik, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/505527.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Tematy:
Bliski Wschód
Nowy Jedwabny Szlak
Chiny
Stany Zjednoczone
Xi Jinping
rywalizacja
the Middle East
The Belt and Road Initiative
China
the U.S.
rivarly
Opis:
In the second decade of the 21st century, there was a definite intensification of China’s interest in the Middle East. Since then, the Middle East has become one of the priority areas of Chinese investments, interests and goals represented by Beijing’s foreign policy. This resulted from several determinants. First of all, the beginning of the second decade of the 21st century marks the emergence of the so-called Fifth Generation of China’s Leaders. Xi Jinping abandoned the low profile strategy and gave priority to the implementation of Chinese Dream with its leading goal to reconstruct Greater China and experience the renaissance of the modern state that has already influenced various parts of the world, including the Middle East. Moreover, Beijing’s interest in the Middle East has focused on economic and technological determinants (oil imports), the absorbtion of technological innovations by the region’s countries (including 5G and cooperation with Huawai) as well as the countries’ location along the New Silk Road. Additionally, to achieve its goals in the Middle East, Beijing has to face competition with the United States. Therefore, China has adopted a strategy of non-military engagement in the Middle East without supporting any side of the conflict. Pax Americana versus Pax Sinica in the third decade of the 21st century will become a permanent determinant shaping the Middle East balance of power, with the permanent intensification of China’s influence in the region.
W drugiej dekadzie XXI w. nastąpiła zdecydowana intensyfikacja zainteresowania chińskich władz regionem Bliskiego Wschodu. Stał się on jednym z priorytetowych obszarów lokowania chińskich inwestycji, realizacji interesów i celów w polityce zagranicznej Pekinu. Taki stan rzeczy wynikał z kilku przesłanek. Przede wszystkim na początku drugiej dekady XXI w. do władzy doszła tzw. piąta generacja przywódców z Xi Jinpingiem na czele, który porzucił strategię low profile, a priorytet przyznał realizacji Chinese Dream. Jako wiodący cel wskazał odbudowę Wielkich Chin – zmodernizowanego i przeżywającego renesans nowoczesnego państwa, które posiada wpływy w różnych częściach globu, w tym również na Bliskim Wschodzie. Zainteresowanie Pekinu regionem bliskowschodnim zostało wówczas skoncentrowane wokół kilku determinant, w tym przesłanek gospodarczo-technologicznych (importu ropy naftowej), chłonności nowinek technologicznych (m.in. 5G i kooperacji z Huawai) przez państwa regionu, czy ich położenia na trasie Nowego Jedwabnego Szlaku. Żeby osiągnąć zamierzone cele w regionie Bliskiego Wschodu Pekin musi sprostać jednak konkurencji ze strony Stanów Zjednoczonych, co sprowadza się do kooperacji Pekinu z niemal wszystkimi podmiotami w regionie, w czym deklasuje USA. Co więcej, Chiny przyjęły strategię niezaangażowania militarnego na Bliskim Wschodzie i nieopowiadania się w sposób zdecydowany po żadnej ze stron konfl iktu. Pax Americana vs. Pax Sinica w trzeciej dekadzie XXI w. stanie się zatem stałą determinantą kształtującą bliskowschodni układ sił, przy permanentnej intensyfikacji chińskich wpływów w regionie.
Źródło:
Krakowskie Studia Międzynarodowe; 2020, 1; 121-146
1733-2680
2451-0610
Pojawia się w:
Krakowskie Studia Międzynarodowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
USA wobec Bliskiego Wschodu: od Baracka Obamy do Donalda Trumpa
U.S. towards the Middle East: from Barack Obama to Donald Trump
Autorzy:
Czornik, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/506198.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Tematy:
the Middle East
the United States of America
Barack Obama
Donald Trump
Bliski Wschód
USA
Opis:
The Middle East, as one of the most strategic and, at the same time, conflicting areas both in the twentieth and the first two decades of the 21st century, occupies a key place in the foreign policy of the United States. It is the region where, in various forms, American political, economic and military interests are being realized through competition the other actors in the international arena, taking actions to make the states clients of the United States, strengthening dependencies and links with the countries of the region (including Israel), taking initiatives to look for new allies or using military force as a means of implementing foreign policy in the Middle East, as exemplifi ed by the Gulf War, US involvement in Libya and Syria or the war with the so-called Islamic State. The essence of the Middle Eastern US policy has become a kind of sinusoidal variation in reaching for the instruments characteristic for the policy of hard and soft Wilsonianism. While the policy of Barack Obama towards the Middle East was marked by using soft power and an abandonment of the New Crusade and war on terrorism, characteristic for the administration of George W. Bush, Donald Trump presents an uncompromising strategy in accordance with the slogan Make America Great Again and the strategy of building American World Order in the Middle East.
Bliski Wschód zajmuje kluczowe miejsce w polityce zagranicznej USA. Jest to region realizacji amerykańskich interesów, rywalizacji z innymi aktorami areny międzynarodowej, podejmowania działań na rzecz uczynienia z państw arabskich client states, umacniania zależności z państwami regionu a także wykorzystywania przez USA siły militarnej jako środka realizacji polityki zagranicznej (wojny w Zatoce Perskiej, zaangażowanie USA w Libii i Syrii, wojna z ISIS). Istotą bliskowschodniej polityki USA stała się pewnego rodzaju sinusoidalna zmienność w sięganiu po instrumenty charakterystyczne dla polityki soft i hard wilsonianism. O ile bowiem politykę prezydenta Baracka Obamy wobec Bliskiego Wschodu cechowało odejście od The New Crusade i War on Terrorism charakterystycznych dla George’a W. Busha, o tyle Donald Trump prezentuje strategię (brak strategii?) bezkompromisowości zgodnie z przyjętym w kampanii wyborczej hasłem Make America Great Again i podejmuje działania na rzecz stworzenia American World Order również na Bliskim Wschodzie.
Źródło:
Krakowskie Studia Międzynarodowe; 2018, 3; 173-195
1733-2680
2451-0610
Pojawia się w:
Krakowskie Studia Międzynarodowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 27

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies