Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Cichosz, Wojciech" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 46
Tytuł:
Współczesne dylematy edukacyjne
Autorzy:
Cichosz, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/558459.pdf
Data publikacji:
2003
Wydawca:
Gdańskie Seminarium Duchowne
Opis:
Nowadays nobody doubts that teachers and tutors are marked by fate in some spaecial way. These are not only „non-verbal" ornaments or meaningless words because taking up a teacher's or tutor's vocation itself, is an extremely important, delicate and responsible ąuestion. Being a teacher is first of all realizing that we have got an enormous gift, and making use of it in one's life is a personal responsibility for oneself and for the other man. Being an educator, I strongly believe that certain authorities both in Poland and in Europę were historically and culturally given to people together with their position. Regardless of fulfiling the teacher's, priesfs or policeman's vocation, one had a certain social status. It was like that only yesterday but it isn't so today because „today" bacame history. Nowadays the authority is not defined by a habit, law, decrees or by working in some particular institution. It's defined by our own humanity. A strong position at school has to be worked out by teachers themselves and by the way they „fulfil" being teachers and tutors. Everybody goes back in their mind to some teachers'personalities which appeared in our lives. It happens very often that the credit for our success and scientific achievements goes to some brilliant teacher or tutor who was a great educator with a passion. Taking for the consideration the teacher 's ethos and responsibility, we reach the conclusion that he or she was fantastic and really made the truth in love. A statement that school does not educate nowadays, is not true. If we change the lyrics of Jerzy Stuhr's song, we can state: everybody can educate, one better and the other can do it worse..., nevertheless, school does educate. And it may happen that one school educates bitter than the other. Could it be a bitter justification of Jean Jacąues Rousseau's words: Everything is good when it comes out of the Creator's hands but it becomes distorted in human hands? The word passion (my article's title) is very crucial here. It may be understood both as giving from oneselves or as experiencing some torment. At school, there are three entities which educate and are being educated: first of all - a student, because if there were no student, there would be no school; second of all - a parent and it is only the third location where we find a teacher. After the teacher, there come institutions that manage schools: educational board, headmaster, territorial profile, department of education, ministry. The educator's role, although it has got only the third location, is extremely vital, because this is the educator who takes care of the most important entity-object in the whole educational process: the student. Undoubtedly, teaching results says a lot about the quality of teaching itself, but it is far more probable that the non-modernist, immeasurable sphere gives the greatest satisfaction of all. The truth is that the most satisfying moments are when some naughty student who is causing a lot of educational problems and seems to be „lost", finally finds the right track. Such a success is completely immeasurable and rarely reflected in some materialistic sphere, high position in a school ranking or in a letter of commendation. In order to reach the teacher's work's aim, not only should one aim to all great measurable results, but to educationalresults, as well. These educational aims should be perceived in terms of the three entities: educating and being educated:a child, parent and school. And even if this work isn't appreciated at the moment, we must not forget that a real joy for a real educator is the fact that: the Republic is going to be like the education of young people is (J. Zamoyski, 1595). A good teacher, make the truth in love.
Źródło:
Studia Gdańskie; 2002-2003, 15-16; 163-172
0137-4338
Pojawia się w:
Studia Gdańskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Początki pisma i książki. Rekonesans historyczno-kulturowy
The Beginning of Writing and Books. Historical and Cultural Reconnaissance
Autorzy:
Cichosz, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/558538.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Gdańskie Seminarium Duchowne
Opis:
Wstęp; 1. Egipt; 2. Mezopotamia; 3. Daleki Wschód i Chiny; 4. Grecja; 5. Rzym; Zakończenie.
The development of a nation’s culture cannot be fully understood without at least a rudimentary knowledge of its past. Culture does not evolve separately from a country’s history and social and political relations. Ancient civilizations, such as those in Egypt, Babylonia, Assyria, India or China had an amazingly highly-developed culture. These countries formed between 4,000 to 3,000 BC and their inhabitants knew how to use a calendar and calculate the course of celestial bodies, they used their knowledge in practice for irrigation and to channel rivers, they built roads and ships, and they also knew various systems of writing. These countries were slave monarchies in which priests played the dominant role. They wielded enormous influence on science and culture, including writing. That was, however, a practical solution necessary to retain power. Numerous elements of the book culture that we know today emerged as early as these ancient times. Some systems of writing that had appeared in the previous era, including ideographic and verbal ones on the one hand (e.g. the Chinese system of writing), and on the other alphabetical ones (Latin), have survived till the present day. In ancient times people knew several types of writing materials, such as stone, metal, wood or clay tablets, papyrus, parchment and even linen. Scribes created texts using a stylus, a brush, or a bird’s feather. Three basic book forms developed in ancient times: a scroll, a codex and an epigraph (statues and tablets). There were standards defining the linguistic, writing and publishing techniques. Because of the interest that books attracted, there was a trade dealing with this aspect of life at that time, and books were gathered in libraries for the sake of the contemporary people and their descendants. In the then existing libraries, which belonged to temples, palaces, schools or which were public, books were catalogued, and theoretical studies were written about the regulations concerning the functioning of book collections. As it entered the Middle Ages, the book had a clearly defined shape and it was becoming a more and more desirable object.
Źródło:
Studia Gdańskie; 2009, 25; 245-258
0137-4338
Pojawia się w:
Studia Gdańskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Współczesne pochłaniacze: o konsumpcjonizmie
Autorzy:
CICHOSZ, WOJCIECH
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/558568.pdf
Data publikacji:
2004
Wydawca:
Gdańskie Seminarium Duchowne
Opis:
A human being of the beginning of the 21st century can be proud of various achievements in different aspects of life. Rapid technological development and achievements concerning medicine make our future quite optimistic. However, the same economic development and achievements of human intellect are causing even bigger need for the consumption of goods and services. One could wonder if the future of our earthly society is safe in the face of growing consumption. For an average consumer, huge shopping centres are becoming temples. The omnipresent consumption is instilling an idea of more, faster and easier including the upbringing, social pressure and advertising, simultaneously creating some kind of a vicious circle. Consumption, together with other cultural and sociological phenomena, leads to some dangerous crisis the human crisis. Contemporary people are behaving like small children. They keep on fighting for everything, demanding more and more to possess and conquer (practical materialism and hedonistic consumptionism). Like children who cant concentrate long enough on one toy, contemporary people arent able to stop consuming new goods. What is it heading for? What will our future be like? Will we still subscribe to such a motto: I am what I possess and what I consume? There is no doubt that every worried person should ask themselves: To have or to be? Lets hope that the answer will be: to be. In a biblical imperative from the Book of Genesis, not the earth and ruling it (matter) is the most significant, but a human being.
Źródło:
Studia Gdańskie; 2004, 17; 181-189
0137-4338
Pojawia się w:
Studia Gdańskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
KONCEPCJA OSOBY LUDZKIEJ W FILOZOFII ŚW. TOMASZA Z AKWINU
Autorzy:
CICHOSZ, WOJCIECH
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/558644.pdf
Data publikacji:
2000
Wydawca:
Gdańskie Seminarium Duchowne
Opis:
While reading an extensive literaturę on the topie of a person and personality one can notice that unequivocal reading and understanding of the above mentioned notions is not entirely possible. The word person, which comes from the Greek prosopon (npoaono\) and Latin persona, has an ample history and meaning. The case is similar with words such as personality and personalism, which originate from it. Nevertheless, one thing is certain - everything took its beginning in the ancient Greek culture. At first the Greek word prosopon signified a mask used by an actor on the stage while playing the role of mythical hero or gods. As the time went by this term was used to signify the actor himself. Christian religion was a powerful impulse in the process of crystalisation of the meaning of the word person. It should be remembered that in the Bibie God is a person. The Hebrew word phaneh should be translated as: the figurę, or countenance expressing the whole human individual or God himself. Usually the way Boethius formulated this notion is treated as elementary: persona est naturae rationalis individua subtantia (a person is an individual substance of rational nature). The conception of a person suggested by Saint Thomas is characterised by the following features: • the notion of the person consists of autonomy, reasoning and individual existence; • this notion also includes wholeness, therefore separately existing human soul is not a person; • the name of the person indicates inseparability or individuality of entity existing in any nature; • a person signifies a concrete man, and this stands for uniqueness and exclusivity; • a person is something far more than an individualised naturę; • not every individual entity is a person, although it is included in the generic notion of substance, but this refers only to an entity that exists by itself (per se); • a person also signifies independence from any whole. A human person cannot be reduced to any worldly value, as man consists of both body and soul, which is spiritual, non-materialistic and timeless; • only a man can be called a person because he is the only singular entity (singulare) characterised by thinking naturę that exists in natural world. Saint Thomas preserves the substantialistic theory of human person while referring back to both Aristotle and Boethius. Nevertheless, he sees the ontological condition of a person in a different element than Boethius. He assumes that the condition of the reality of the substance is the act of existence. Such attitude is a typically existential formulation and it is based on ascribing real existence to something only then if a given substance was originated by the act of existence.
Źródło:
Studia Gdańskie; 2000, 13; 175-186
0137-4338
Pojawia się w:
Studia Gdańskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Historische Wurzeln, das heutige Bild und Substanz der katholischen Schule in Polen
ŹRÓDŁA, OBRAZ I TOŻSAMOŚĆ SZKOŁY KATOLICKIEJ W POLSCE
Autorzy:
Cichosz, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/559053.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Gdańskie Seminarium Duchowne
Opis:
1. HISTORISCHE WURZELN DER KATHOLISCHEN SCHULEN IN POLEN. 2. DIE HEUTIGEN KATHOLISCHEN SCHULEN IN POLEN: VON DER KOMMUNISTISCHEN ZUR NACHKOMMUNISTISCHEN ZEIT. 3. WAS BEDEUTET KATHOLISCHE SCHULE? 4. WARUM KATHOLISCHE SCHULE HEUTE? 5. SUBSTANZ DER KATHOLISCHEN SCHULE.
Liczne opracowania wskazują, że najwięcej szkół katolickich w Polsce znajduje się w dużych aglomeracjach miejskich, które równocześnie są dużymi ośrodkami akademickimi. Właśnie w dużych miastach, w których uczelnie kształcą nauczycieli, spotyka się środowiska przyjazne powstawaniu tego typu placówek. Nie brakuje w nich kadry o dużej świadomości moralnej i religijnej, związanej często z prężnie działającym różnego rodzaju duszpasterstwem studentów. W Polsce naukę szkolną podejmuje około 6,8 mln uczniów, z czego około 2 % tej liczby w szkołach katolickich. Niektóre z nich znajdują się w rankingach najlepszych szkół w Polsce. Od 1994 roku wszystkie szkoły katolickie są zrzeszone w powołanej przez Konferencję Episkopatu Polski Radzie Szkół Katolickich z siedzibą w Warszawie. Na szczególną uwagę w tego typu szkołach zasługuje nie tylko znacznie poszerzony ramowy plan nauczania, ale przede wszystkim program wychowawczy oparty na wartościach chrześcijańskich i Tradycji Kościoła. W Polsce, oprócz przekazywania wiedzy i kształcenia poszczególnych sprawności u wychowanków, szczególną uwagę zwraca się na formację dojrzałej i pełnej osobowości uczniów poprzez realizację tzw. 4 filarów edukacyjnych: uczyć, aby wiedzieć; uczyć, aby działać; uczyć, aby żyć wspólnie oraz uczyć, aby być. Szkoły katolickie w zdecydowanej większości są powoływane – podobnie jak w minionych wiekach – przede wszystkim w celu kształtowania elit. Plan pracy obejmuje zatem teoretyczne opracowanie i praktyczne wdrożenie w życie zrównoważonej integracji edukacji i ewangelizacji (zarówno nauczycieli, jak i uczniów), budowanej w oparciu o koncepcję teologiczną, eklezjalną, filozoficzną, pedagogiczną i sprawdzone doświadczenie wielu szkół katolickich. By móc zrealizować owe cele, należy postulować powrót do odzyskania przez współczesną szkołę katolicką jej pełnej tożsamości i to w potrójnym wymiarze: 1) kształcenia (efektywności edukacyjnej) – szacunku do metodologii danego przedmiotu, ukazywania związków na płaszczyźnie fides et ratio, chrześcijańskiej nauki o pochodzeniu i naturze świata i człowieka; 2) wychowania (kultury bycia i życia) – promocji człowieka integralnego (formacji osobowościowej, społecznej, obywatelskiej i patriotycznej, kulturowej, prorodzinnej i seksualnej, religijnej), ukazywania eklezjalnego wymiaru wspólnoty, wskazywania celów pośrednich, nadrzędnych i ostatecznych, nauki życia we współczesnym pluralizmie światopoglądowo-kulturowym; 3) ewangelizacji (formacji życia duchowego i sakramentalnego) – chrystocentryzmu, moralizmu ewangelicznego, personalizmu i humanizmu chrześcijańskiego. Wobec powyższych sformułowań, należy stwierdzić, że szkoła katolicka albo będzie tożsama ze szkołą Jezusa Chrystusa, albo jej wcale nie będzie, bo „jeśli sól utraci swój smak, czymże ją posolić?” (Mt 5,13).
Źródło:
Studia Gdańskie; 2008, 23; 191-201
0137-4338
Pojawia się w:
Studia Gdańskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
DE L’ECOLE CHRETIENNE A L’ECOLE LAÏQUE
OD SZKOŁY KOŚCIELNEJ DO SZKOŁY ŚWIECKIEJ
Autorzy:
CICHOSZ, WOJCIECH
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/559368.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Gdańskie Seminarium Duchowne
Opis:
1. LES PRINCIPES FONDAMENTAUX-METHODOLOGIQUE. 2. LE DEBUT „DE L’ECOLE CHRETIENNE”. 3. SOCIETATIS JESU – L’ACTIVITE EDUCATIVE DU MONASTERE. 4. LA NOUVELLE QUALITE CULTURELLE – SIECLE DES LUMIERES. 5. LA LAÏCISATION DE L’ENSEIGNEMENT. 6. CONCLUSION: CUIUS REGIO, EIUS EDUCATIO!
Jak daleko sięgamy w historię Europy czasów chrześcijańskich, edukacja nie tylko od samego początku była obecna w Kościele (zarówno dydaktyka, jak i wychowanie), ale stała się swoistą mistrzowską sztuką: ars artium et scientia scientiarum. Szkoły były związane z instytucjami kościelnymi: z parafiami, zakonami czy też z katedrami, a z biegiem czasu powstawały również zakładane i promowane przez Kościół uniwersytety. Było to zatem nauczanie, które wychodziło z Kościoła i którego patronem był Kościół; nauczanie typowo kościelne, związane nie tylko z problematyką teologiczną, czy, mówiąc jeszcze prościej, kościelną, ale wychowanie rozumiane jako służba spełniana przez Kościół w odniesieniu do społeczeństwa, do poszczególnych ludzi – dzieci, młodzieży i dorosłych. W sekularyzującym się współcześnie świecie warto zapytać o główne przyczyny oraz kontekst historyczno-kulturowy przekształcenia tradycyjnej szkoły kościelnej (fr. l’école chrétienne) w laicką (świecką) szkołę publiczną (fr. l’école laïque). Szczególnie interesujące wydają się pytania: Jak należy rozumieć laicyzację? Co historycznie legło u jej podstaw? Czy słowo zeświecczenie (laicyzacja) nacechowane jest współczesnymi treściami (rozumiane jako ateizacja oraz walka z Kościołem i religią w ogóle), czy też może w historii wychowania ma ono nieco inne odniesienie i tym samym znaczenie (konotacje etymologiczne: dowartościowanie tego, co świeckie: gr. laikos, łac. laicus – świecki, ludowy)? Owa czytelność języka jest niesłychanie ważna, gdyż często „używamy tych samych słów i korzystamy z tych samych znaków, a zupełnie się nie rozumiemy” . W kontekście zachodzących współcześnie przeobrażeń cywilizacyjnych powyższe pytania wydają się istotne, wręcz fundamentalne, gdyż oblicze Europy, z jednej strony, ukazuje swój chrześcijański charakter, a z drugiej – postępującą laicyzację i sekularyzację. W XVIIII wieku nastąpiło – z różnych i nie zawsze łatwych do uchwycenia przyczyn – zawładnięcie wychowaniem kościelnym przez państwo, które kierowało się nierzadko inspiracjami filozoficznymi, dalekimi od myśli chrześcijańskiej. Laicyzacja szkolnictwa, nacechowana głównie znamionami filozofii oświeceniowej, nie może być rozumiana jako zwykła ateizacja wychowania czy też walka z Kościołem i religią w ogóle, gdyż w historii wychowania przybrała konotacje etymologiczne (dowartościowanie tego, co świeckie). Z czasem, w niektórych częściach Europy mogła przybrać postać bardziej zdecydowaną i ideologiczną (Rewolucja Francuska), a wyrażającą się w redukowaniu różnych dziedzin życia uniwersalistycznej cywilizacji chrześcijańskiej (łac. respublica christiana) do wymiaru świeckiego (horyzontalnego) i stopniowym eliminowaniu Kościoła i religii w ogóle z życia społeczeństwa. Laicyzacja szkoły była procesem długotrwałym, a uchwycenie jej wszystkich wątków i okoliczności jest wręcz niemożliwe. Niemniej jednak, można dziś stwierdzić z dużym przekonaniem, że choć „szkolnictwo kościelne” ulegało zeświecczeniu, to proces ten należy rozumieć przede wszystkim jako przekazanie nadzoru nad wychowaniem ludziom świeckim (nie jak początkowo – duchownym). Właśnie laikat (stąd zeświecczenie), choć duchowni w dalszym ciągu odgrywali znaczącą rolę w wychowaniu jako elita wykształcona, stał się odpowiedzialny za edukację młodego pokolenia, a wyrazem tego miały być następujące elementy: 1) świecki charakter edukacji poprzez nadzór państwowy; 2) udoskonalona organizacja wychowania publicznego; 3) tworzenie edukacji wielokulturowej i wielowyznaniowej; 4) szkolnictwo prywatne poddane kontroli państwowej; 5) tworzenie ogólnego planu edukacji i spisu obowiązujących podręczników; 6) przygotowanie kadry nauczycieli świeckich; 7) postępująca autonomia nauki; 8) dostosowanie szkoły do potrzeb życia codziennego i wymagań narodowych; 9) prowadzenie zajęć szkolnych i nauki w ogóle w języku ojczystym; 10) przesunięcie punktu ciężkości z wykształcenia gramatyczno-retorycznego, na moralno-obywatelskie; rozszerzenie treści przedmiotowych o przedmioty przyrodnicze; 11) ograniczenie nauczania religii do wykładu katechizmu i Pisma Świętego na niższym stopniu; 12) przeniesienie życia religijnego do kościołów. Współczesne szkoły kościelne, istniejące wraz z państwowymi (publicznymi), czasami zagrożone wychowaniem ateistycznym, a więc nie tylko pomijającym wychowanie chrześcijańskie, ale często zwalczającym takie wychowanie, ukazują w XXI wieku nowy (właściwie tradycyjny!) kierunek wychowania, mianowicie związania szkoły nie tylko z Kościołem jako instytucją wspierającą, patronującą czy instytucją będącą mecenasem wychowania, ale także z Kościołem, który przez ludzi jako świadków wiary kształci nowe pokolenie. Tak jak w Oświeceniu wyraźnie dał się zauważyć proces zawłaszczenia „szkoły kościelnej” przez „szkołę świecką” – zgodnie z zasadą: cuius regio, eius educatio – tak dziś, państwowa szkoła świecka – z coraz to większym powodzeniem – współistnieje w pluralistycznej edukacji ze szkołą prowadzoną przez Kościół (szkoła katolicka). Ta ostatnia uświadamia wychowankom poczucie kulturowej więzi z Europą, ukształtowanej na fundamencie dziedzictwa antyku i tradycji chrześcijańskiej.
Źródło:
Studia Gdańskie; 2007, 21; 376-396
0137-4338
Pojawia się w:
Studia Gdańskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ks. Józef Krukowski, ks. Wiesław Kraiński, ks. Mirosław Sitarz (red.), Organizacja i funkcjonowanie administracji w Kościele, seria „Scripta Theologica Thoruniensia” t. 20, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, Toruń 2011, ss. 246.
Autorzy:
Cichosz, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/943674.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Gdańskie Seminarium Duchowne
Źródło:
Studia Gdańskie; 2012, 30; 283-286
0137-4338
Pojawia się w:
Studia Gdańskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ks. Grzegorz Szamocki, Motyw bramy w Nowym Testamencie. Przyczynek do teologii biblijnej, Wydawnictwo Diecezji Pelplińskiej "Bernardinum", Pelplin 2001, ss. 272.
Autorzy:
Cichosz, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/943681.pdf
Data publikacji:
2003
Wydawca:
Gdańskie Seminarium Duchowne
Źródło:
Studia Gdańskie; 2002-2003, 15-16; 228-232
0137-4338
Pojawia się w:
Studia Gdańskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Stanisław Suwiński – Zbigniew Wanat (red.), Odkrywać dar chrztu świętego (Scripta Theologica Thoruniensia; 44), Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, Toruń 2017, s. 169.
Autorzy:
Cichosz, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/943730.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Gdańskie Seminarium Duchowne
Źródło:
Studia Gdańskie; 2018, 43; 297-299
0137-4338
Pojawia się w:
Studia Gdańskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Stanisław Suwiński – Zbigniew Wanat (red.), Żyć łaską chrztu świętego (Scripta Theologica Thoruniensia; 45), Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, Toruń 2017, s. 141.
Autorzy:
Cichosz, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/943732.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Gdańskie Seminarium Duchowne
Źródło:
Studia Gdańskie; 2018, 43; 301-302
0137-4338
Pojawia się w:
Studia Gdańskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 46

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies