Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Cicha-Szot, Renata" wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Interakcja wodoru ze skałą zbiornikową
Interaction of hydrogen with reservoir rock
Autorzy:
Cicha-Szot, Renata
Leśniak, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31348148.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Instytut Nafty i Gazu - Państwowy Instytut Badawczy
Tematy:
magazynowanie wodoru
interakcja
skała
solanka
wodór
rozpuszczanie
minerał
hydrogen storage
rock
brine
hydrogen
interaction
dissolution
mineral
Opis:
Istnieje szereg metod magazynowania wodoru, do których zaliczyć można stosowanie zbiorników napowierzchniowych, wiązanie w wodorkach metali, nanorurkach węglowych, sieciach metaloorganicznych, ciekłych organicznych nośnikach wodoru czy adsorbentach. Jednak to podziemne magazynowanie wodoru w strukturach geologicznych (PMW) wydaje się kluczowe dla rozwiązania problemu długoterminowego magazynowania dużych ilości energii oraz zwiększenia stabilności sieci energetycznej i poprawy wydajności systemów energetycznych. Kryteria wyboru struktury do magazynowania wodoru obejmują szereg czynników technicznych, ekonomicznych, ekologicznych i społecznych. Jednym z najmniej rozpoznanych obszarów badawczych dotyczących PMW jest utrata wodoru in situ wywołana reakcjami geochemicznymi, które mogą wpływać na parametry petrofizyczne oraz wytrzymałość skał uszczelniających. W artykule przeanalizowano reakcje, jakie mogą wystąpić podczas magazynowania wodoru w strukturach geologicznych. Na podstawie studium literaturowego wskazano grupy minerałów, które mogą wpływać na zmiany pojemności magazynowej oraz na czystość gazu. Należą do nich w szczególności węglany, anhydryt, ankeryt i piryt, które stanowiąc skład matrycy skalnej lub cementu, mogą znacząco wpływać na potencjał magazynowy analizowanej struktury. Podczas kontaktu z wodorem minerały te ulegają rozpuszczeniu, w wyniku czego uwalniane są m.in. jony Fe2+, Mg2+, Ca2+, SO42−, HCO3, CO32−, HS. Jony te wchodzą nie tylko w skład minerałów wtórnych, ale również na skutek dalszych reakcji z wodorem zanieczyszczają magazynowany nośnik energii domieszkami CH4, H2S i CO2, co ogranicza możliwości dalszego wykorzystania wodoru. Zwrócono również uwagę na możliwość wystąpienia rozpuszczania kwarcu, którego szybkość zależy od stężenia jonów Na+ w solance złożowej oraz pH. Ponadto pH wpływa na reaktywność wodoru i zależy w dużej mierze od temperatury i ciśnienia, które w trakcie pracy magazynu będzie podlegało częstym cyklicznym zmianom. W artykule omówiono wpływ warunków termobarycznych na analizowany proces, co powinno stanowić podstawę do szczegółowej analizy oddziaływania skała–wodór– solanka dla potencjalnej podziemnej struktury magazynowej.
There are several hydrogen storage methods, including surface tanks, metal hydrides, carbon nanotubes, organometallic networks, liquid organic hydrogen carriers, or adsorbents. However, underground hydrogen storage (UHS) appears to be crucial in solving the problem of long-term storage of large amounts of energy, increasing the power grid's stability and improving energy systems' efficiency. The criteria for selecting a hydrogen storage structure include a number of technical, economic, ecological, and social factors. One of the least recognized research areas concerning UHS is the in situ loss of hydrogen caused by geochemical reactions that may affect sealing rocks' petrophysical parameters and strength. The article presents the reactions that may occur during hydrogen storage in geological structures. Based on a literature study, groups of minerals that may affect changes in storage capacity and gas purity have been indicated. These include, in particular, carbonates, anhydrite, ankerite, and pyrite in both the rock matrix and the cement. Upon contact with hydrogen, these minerals dissolve, releasing, among others, Fe2+, Mg2+, Ca2+, SO42– , HCO3, CO32– , HS ions. These ions are not only components of secondary minerals but also, as a result of further reactions with hydrogen, pollute the stored energy carrier with admixtures of CH4, H2S and CO2, which limits the possibilities of further hydrogen use. The possibility of quartz dissolution, the rate of which depends on the concentration of Na+ ions in the reservoir brine and the pH, was also noted. Moreover, pH influences the reactivity of hydrogen and depends mainly on temperature and pressure, which will be subject to frequent cyclical changes during the operation of the storage. This review paper discusses the influence of thermobaric conditions on the analyzed process, what should be a base for detailed analysis of the rock-hydrogen-brine interaction for the potential underground storage structure.
Źródło:
Nafta-Gaz; 2022, 78, 8; 580-588
0867-8871
Pojawia się w:
Nafta-Gaz
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Interakcja skała–solanka–CO2
Rock–brine–CO2 interaction
Autorzy:
Cicha-Szot, Renata
Leśniak, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20227423.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
Tematy:
interakcje CO2
solanka
skała zbiornikowa
geologiczna sekwestracja
CCS
CO2 interactions
brine
reservoir rock
Opis:
The rock–brine–CO2 interaction significantly affects the mechanism and efficiency of the geological storage process. Therefore, learning and understanding the processes occurring in the pore space is extremely important to ensure the safe large-scale storage of this gas. A measurement procedure was developed to assess changes in petrophysical parameters under the influence of CO2. A specialized test stand was designed and built to simulate rock–brine–CO2 interaction under simulated reservoir conditions. The research was carried out on samples of carbonate rocks and Cambrian sandstones. In most cases, an improvement of filtration parameters in the 5–20% range was observed. In the case of samples in which the dominant mineral was calcite, the increase in filtration parameter values reached 200–400%. An increase in the diameter of the pore channels and a change in the surface roughness, as well as greater hydraulic connectivity of the pore space, will affect the capillary forces and the loss of continuity of the non-wetting fluid flow, limiting capillary trapping in the near-wellbore zone.
Źródło:
Przegląd Geologiczny; 2023, 71, 4; 164-168
0033-2151
Pojawia się w:
Przegląd Geologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Microbial assisted waterflood effectively increases production from a mature Carpathian oil field: Project results and analysis of economic efficiency at eighty months
Nawadnianie mikrobiologiczne jako sposób zwiększenia stopnia sczerpania starych złóż ropy naftowej. Wyniki projektu i analiza efektywności ekonomicznej po 80 miesiącach trwania projektu
Autorzy:
Falkowicz, Sławomir
Cicha-Szot, Renata
Nelson, Sidney
Launt, Phillip
Rogaliński, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1835004.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Instytut Nafty i Gazu - Państwowy Instytut Badawczy
Tematy:
MAW
Carpathian oil fields
incremental oil
decline curve
microbial assisted waterflood
MEOR
MNZ
karpackie złoża ropy
dodatkowa produkcja ropy
krzywa spadku produkcji
nawadnianie mikrobiologiczne
Opis:
This paper relates to the possibilities of applying Microbial Assisted Waterflood (MAW) technology in mature Carpathian oil fields. The geological structure of the Polish Carpathian Foothills is summarized, and a rational is given for continued use of microbial oil recovery technology in Polish Foreland reservoirs. Additionally, a recommendation is made to investigate the use of microbial oil recovery methods for other Carpathian reservoirs throughout the region where appropriate conditions exist. In support of this rational, the results from 80 months of an active MAW project at the Plawowice oil field are presented. Results of laboratory tests simulating the microbial flooding process at Plawowice have been presented earlier. From the beginning, the project was designed to economically improve the recovery factor (RF) from this depleted Carpathian Foreland reservoir. Phase I field work at Plawowice began in September, 2011. The initial biopreparation was produced by INiG and delivered to the Plawowice oilfield. Once on site, it was further amplified in volume and then injected into the Pl-311 injector in one large slug. Phase II in September, 2014 is marked by microbial re-treatment and project expansion. In June, 2017 the project moved into Phase III and as of March, 2019 it is halfway into the 8th year of continuous operation. Proper design and implementation of MAW technology at Plawowice has proven capable of increasing production rates from all three oil wells currently involved in the MAW project. Production from the Pl-52, Pl-159 and Pl-111 oil wells all show significant increases in production that substantially above their production rates before microbial treatment, with average values of these increments being 147%, 39% and 112% respectively. An assessment is made of the overall economic efficiency of the Project, concluding that an extension of the productive life of all project wells was achieved by phase III of the project.
W artykule przedstawione zostały przesłanki do stosowania technologii nawadniania mikrobiologicznego mającego na celu poprawę stopnia sczerpania starych złóż ropy naftowej Karpat i przedgórza Karpat. Budowa geologiczna oraz warunki eksploatacyjne starych złóż ropy naftowej umożliwiają stosunkowo tanie wdrożenie technologii nawadniania mikrobiologicznego na większości złóż ropy naftowej na tym obszarze. Przekonującym dowodem są pozytywne technologiczne i ekonomiczne wyniki osiemdziesięciu miesięcy trwania projektu Pławowice. Wyniki testów laboratoryjnych symulujących proces mikrobiologicznego nawadniania złoża ropy przedstawiono wcześniej. Były one podstawą opracowania założeń projektu Mikrobiologicznego Nawadniania Złoża (MNZ) wdrożonego na złożu ropy naftowej Pławowice, który od samego początku miał na celu podniesienie wskaźnika sczerpania złoża, tzw. recovery factor. Projekt rozpoczęto we wrześniu 2011 roku, kiedy to na teren KRN Pławowice dostarczono, przygotowany w przemysłowym reaktorze INiG – PIB, biopreparat o wymaganych parametrach. Następnie na terenie kopalni uzyskano ciecz roboczą w ilości około 16 m3 i zatłoczono do złoża odwiertem Pl-311, rozpoczynając w ten sposób projekt MNZ Pławowice, który trwa do dnia dzisiejszego. Prawidłowy dobór cieczy roboczej i technicznych warunków prowadzenia projektu zaowocował znaczącym przyrostem produkcji we wszystkich objętych projektem odwiertach. Produkcja w odwiertach Pl-52, Pl-159 i Pl-111 znacząco wzrosła – odpowiednio o 147%, 39% i 112% w porównaniu z produkcją sprzed rozpoczęcia projektu. Wdrożenie projektu nie wymagało żadnych nakładów inwestycyjnych na infrastrukturę czy personel KRN Pławowice, a w czasie całego okresu trwania projektu nie zanotowano żadnych problemów technicznych. W artykule pokazane zostały wyniki produkcyjne wybranych odwiertów oraz rezultaty analizy efektywności technologiczno-ekonomicznej projektu. Wyniki te są podstawą do rozważenia wdrożenia technologii MNZ na pozostałych jeszcze w eksploatacji złożach ropy naftowej Karpat i przedgórza Karpat.
Źródło:
Nafta-Gaz; 2019, 75, 3; 131-138
0867-8871
Pojawia się w:
Nafta-Gaz
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies