Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Chrzanowska-Kluczewska, Elżbieta" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-7 z 7
    Tytuł:
    Tropological space: the imaginary space of figuration
    Autorzy:
    Chrzanowska-Kluczewska, Elżbieta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/634653.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
    Tematy:
    microtropes, macrotropes, mega (meta)tropes, tropological space
    Opis:
    The paper is devoted to the concept of tropological space, introduced by Michel Foucault in 1966 and alluded to in Hayden White’s tropics of discourse (1973, 1978, 2000), but never described in any detail in literary semantics or linguistic stylistics. The author presents her theory of a triple functional subdivision of stylistic figures and, consequently, of tropes (micro-, macro- and mega (meta)-level of description) and relates it to a gradually expanding tropological space of particular figures, their chains and groupings within a text. The author postulates that tropological space, the imaginary space created through figuration, is a sub-space of the Wittgensteinian logical space as well as a sub-space of textual / discursive space. Although the discussion refers mostly to literary texts, tropology – a branch of stylistics / poetics / rhetoric makes generalizations valid for the study of all kinds of texts / discourses. Figuration is assumed here to be an inherent feature of conceptual and linguistic expression. Finally, the author raises a methodological query as to the ontological status of tropological space, opting for the approach which treats it as a peculiar kind of semantic space rather than a mere metaphoric term. The discussion is based mostly on the Anglo-American studies on figuration (K. Burke, H. White, P. de Man, J. Hillis Miller, G. Hartman) that are rooted in the neo-classical rhetoric and writings of G. Vico. This line of thinking draws its philosophical inspiration from the European hermeneutics of P. Ricoeur, the Foucaultian theory of discourses and the Derridean deconstructionist ideas on the operation of language. The author brings additionally into consideration the conception of artistic space propagated by the Russian semiotic tradition and V. N. Toporov (1983/2003) in particular.
    Źródło:
    Studia Linguistica Universitatis Iagellonicae Cracoviensis; 2010, 127
    2083-4624
    Pojawia się w:
    Studia Linguistica Universitatis Iagellonicae Cracoviensis
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Humorous nonsense and multimodality in British and American childrens poetry
    Autorzy:
    Chrzanowska-Kluczewska, Elzbieta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2143119.pdf
    Data publikacji:
    2017-11-21
    Wydawca:
    Krakowskie Towarzystwo TERTIUM
    Tematy:
    children's poetry
    nonsense
    humour
    multimodality
    visual modality
    Opis:
    Nonsense and humour are two cognitive and linguistic phenomena that frequently overlap. The focus of this article falls on chosen instances of humorous nonsense poetry, targeted at English-speaking children, which contains verbal and visual modes of expression. Formal sources of nonsense-creation in natural language can be several, among others semantic anomaly, syntactic ill-formedness and structural ambiguity, phonetic and graphological experimentation. The interplay of nonsense with the visuality of the text in children's poetry assumes three distinct forms: 1) visual poems, 2) multimodal texts,, where illustrations, often nonensical and funny in themselves, support the verbal text, and 3) texts based on the phonetic play. Examples will be drawn from the classics of the Anglophone children's poetry: Mother Goose, the Victorian classics L. Carroll and E. Lear, 20th-c. British and American poets - L. Hughes, e.e. cummings, T. Hughes, J. Agard, as well as the Polish-British pair W. Graniczewski and R. Shindler. In all the poems to be analyzed multimodality has an important role to play in the creation and strengthening of the effect of humorous bisociation/incongruity. A tight intertwining of the phonetic, semantic and visual layers in such texts becomes an additional challenge for their translators. The theoretical keystone for our considerations remains H. Bergson's study Laughter (1900/2008), which deftly combines the Superiority, the Incongruity and the Release Theory of Modern Humour Studies. Bergson rightly links the sources and effects of the nonsensical and the comic to the notion of game/play and to the idea of dream-like illusion they create.
    Źródło:
    The European Journal of Humour Research; 2017, 5, 3; 25-42
    2307-700X
    Pojawia się w:
    The European Journal of Humour Research
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pomiędzy studiami nad tekstem literackim a semiotyką artystyczną
    Between the studies of literary texts and artistic semiotics
    Autorzy:
    Chrzanowska-Kluczewska, Elżbieta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/615231.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski
    Tematy:
    artistic semiotics
    intermediality/convergence of arts
    schematicity
    verbal and visual tropes
    semiotic stylistic universals
    Opis:
    The article focuses on the comparison of verbal and non-verbal visual artworks (paintings) conceived as texts in a broad semiotic understanding, thus addressing the issue of intermediality (convergence of arts). The first problem discussed is that of a degree of underdetermination/schematicity present in literary texts and visual artworks. The opinions of philosophers and theoreticians of art on this theme have been divergent, with the outstanding Polish phenomenologist Roman Ingarden favouring literary texts as less “gappy” than paintings (due to the capacity of natural language to invoke several sensations) and thus easier to “concretize” (i.e. fill in during interpreta- tion) and with E. H. Gombrich treating paintings as less “handicapped” in sensory perception (more detailed, open to holistic instant scrutiny). The second major query concerns the presence of tropes in non-verbal texts. The author supports the thesis that tropes exist not only in verbal texts but are also capable of structuring all kinds of visual and spatial texts, such as paintings, sculptures, installations, architectural works, urban and garden spaces, as well as products of artistic design. The discussion proceeds against a larger background showing the camp of supporters of visual tropes – representatives of several disciplines (Jakobson, Barthes, Todorov, Gombrich, Porêbski, Wys³ouch, and the cognitive scholars) set against the group of non-believers in the visuality of tropes (Arnheim, Foucault, Ziomek, partly Mayenowa). Although the author remains sceptical about the possibility of finding a common “grammar” for all semiotic artistic systems in the sense of imposing on them morphology and syntax in the strictly linguistic understanding, she strongly believes that all aesthetically marked semiotic texts share a common stylistic core, in which figuration (and tropes in particular) qualify as semiotic stylistic universals. The list of such universal tropes may be claimed to include the four master tropes: metaphor, metonymy, synecdoche and irony, extended by: simile, antithesis, catachresis (semantic anomaly), euphemia, suppression and antithesis (cf. Chrzanowska-Kluczewska 2013).The discussion of visual tropes is carried out on the example of four capriccios – oil paintings featuring the seasons of the year/elements by the mannerist artist Giuseppe Arcimboldi.  
    Źródło:
    Stylistyka; 2015, 24; 113-130
    1230-2287
    2545-1669
    Pojawia się w:
    Stylistyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Language of Fear in Children’s Literature: A Case Study of Ted Hughes’s Poems for Children
    Autorzy:
    Chrzanowska-Kluczewska, Elżbieta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2030264.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-14
    Wydawca:
    Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
    Tematy:
    fear
    Joseph LeDoux
    children's poetry
    Ted Hughes
    lexicon and figuration of fear
    anthropomorphism
    verbal and visual imagery
    fear-management
    strach
    poezja dla dzieci
    leksykon i figuracja strachu
    antropomorfizm
    obrazowanie werbalne i wizualne
    zarządzanie strachem
    Opis:
    The article tackles the issue of the language of fear exploited in children’s literature, taking Ted Hughes’s Nature poems for young readers as an object of analysis. The author has chosen a neuroscientific paradigm for the two closely related emotions – fear and anxiety – as propagated by American researcher J. LeDoux, most prominently in his work Anxious (2015).  LeDoux maintains that the feeling of fear is not inborn but rather a cognitive construct emergent from the use of one’s native language practiced within a particular socio-cultural context. A unique atmosphere of Hughes’s poetry has been achieved by a rich lexicon of fear-related notions and a skillfully applied figuration (anthropomorphisms, similes). His poetic imagery powerfully complements the vocabulary and troping in calling to life fictional worlds, often uncanny and menacing, remote from the young readers’ experience.  The author of this article perceives in the lexicon, figuration and imagery (both verbal and visual, that is illustrations in picture-books) an important didactic device that teaches children how to manage fearsome experiences. This capability will also prepare children to face anxiety, the emotion typical of adult life and related mostly to existential problems.
    Artykuł podejmuje temat języka strachu wykorzystywanego w literaturze dziecięcej na przykładzie poezji Natury adresowanej do młodego czytelnika autorstwa Teda Hughesa, brytyjskiego poety II połowy XX w. Autorka przyjęła dla opisu dwu blisko spokrewnionych ze sobą emocji – strachu (fear) i obawy/lęku (anxiety) – model propagowany przez amerykańskiego neurobiologa Josepha LeDoux, w szczególności w jego dziele Anxious (2015). W opinii LeDoux uczucie strachu nie jest nam wrodzone, lecz powstaje jako konstrukt kognitywny wyłaniający się w procesie używania języka ojczystego w określonym kontekście społeczno-kulturowym. Szczególna atmosfera poezji Hughesa to rezultat zastosowania bogatego słownika terminów powiązanych z uczuciem strachu, jak również zręcznie powiązanej z nim figuracji (antropomorfizmy, porównania). Poetyckie obrazowanie skutecznie dopełnia leksykon i tropy, powołując do istnienia światy fikcyjne, często dziwne i groźne, odległe od doświadczenia młodego odbiorcy. Autorka postrzega leksykon, figurację i obrazowanie (zarówno werbalne, jak i wizualne poprzez ilustracje w książkach dla dzieci) jako ważny instrument dydaktyczny, uczący dzieci, jak stawić czoła przerażającym doświadczeniom. Ta umiejętność przygotowuje też młodych czytelników do zmierzenia się w przyszłości z obawą/lękiem, emocją typową dla dorosłego życia, a związaną głównie z problemami egzystencjalnymi.
    Źródło:
    Tematy i Konteksty; 2021, 16, 11; 453-471
    2299-8365
    Pojawia się w:
    Tematy i Konteksty
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Konsiliencja, czyli o porozumieniu między naukami w trzecim tysiącleciu
    Consillience – Consensus Between Sciences in the Third Millenium/21st Century
    Autorzy:
    Chrzanowska-Kluczewska, Elżbieta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1192155.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Krakowskie Towarzystwo TERTIUM
    Tematy:
    consilience
    structure
    game theory
    necessity vs. contingency
    combination of opposites
    konsiliencja
    struktura
    teoria gier
    konieczność a przypadek
    łączenie przeciwieństw
    Opis:
    Konsiliencja (termin wywodzący się z logiki indukcyjnej a „zmodernizowany” w latach 1990-tych przez E. O. Wilsona, twórcę socjobiologii) odnosi się do odwiecznego marzenia ludzkości o unifikacji wiedzy z wszelkich dziedzin – od nauk ścisłych, poprzez nauki społeczno-ekonomiczne, aż do humanistyki a nawet sztuk wizualnych. Jest to poszukiwanie wspólnego systemu dla całokształtu wiedzy ludzkiej, oparte na wierze w jedność natury i uporządkowanie świata. We współczesnej nauce znalazło odzwierciedlenie w Ogólnej Teorii Systemów, naukach hybrydycznych i studiach interdyscyplinarnych. Autorka dowodzi, że metodologiczne poszukiwania współczesnego językoznawstwa, które zajmuje miejsce centralne w stosunku do wielu nauk, mogą wskazać nam drogę ku konsiliencji poprzez poszukiwanie kategorii o wielkiej ogólności (konieczność kontra przypadkowość, model matematyczny kontra model niematematyczny, struktura gry, itp.). Ostatecznie konsiliencja jest pytaniem o możliwość wypracowania wspólnego języka i wspólnej problematyki dla naukowców w obliczu postępującej wąskiej specjalizacji i szczegółowości w badaniach.
    Consilience (the term originating in inductive logic and “modernized” in the 1990s by E. O. Wilson, the creator of sociobiology) refers to the age-long dream of humanity that one day all branches of learning will see their unification – from the sciences, through social an economic studies, to humanities and even visual arts. Thus, consilience is a search for a common system that would underlie the totality of human knowledge, rooted in the belief in the unity of nature and orderliness of our universe. It has found its reflection in the General Systems Theory, hybrid disciplines and interdisciplinary studies. The author argues that the methodological quests of modern linguistics, which occupies a central position in relation to several disciplines, can direct us towards reaching consilience by focusing on categories and concepts of great generality (necessity vs. contingency, mathematical vs. non-mathematical modelling, the structure of game, etc.). Ultimately, consilience raises a question as to the feasibility of working out a common language and a common set of problems for all scholars and scientists despite the progressing narrowness of specialization and minuteness of research.
    Źródło:
    Półrocznik Językoznawczy Tertium; 2016, 1, 1&2; 40-49
    2543-7844
    Pojawia się w:
    Półrocznik Językoznawczy Tertium
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Mikrotropy, makrotropy, metatropy
    Autorzy:
    Chrzanowska-Kluczewska, Elżbieta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/48899552.pdf
    Data publikacji:
    2021-03-17
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski
    Opis:
    The author proposes the triple subdivision of semantic stylistic devices according to the level of language at which they operate and according to their scope (range of text which is their functional domain). Microtropes, the semantic figures oftraditional poetics and rhetoric, operate within syntagms which cover phrases and, at most, sentences. Macrotropes, in tum, organize seąuences of sentences, i.e. fragments of texts or even entire texts (usually short lyrical poems). To them belong, most typically, extended similes and metaphors, as well as oxymoronic and paradoxical constructions (based on antonymy), illustrated by ąuotations from F. Holderlin, A. Mickiewicz and W. Szymborska. The concept of macrotropes, whose origin lies in the distinction drawn by R. Jakobson between the metaphoric and metonymic modes operative across various discourses, merges indiscemibly with the third level of description, viz. metatropes. The author perceives in them "huge figures" which structure entire discourses as if from the outside. The idea can be traced to H. White's tropological tetrad consisting of metaphor, metonymy, synecdoche and irony. The author, however, extends this list, according to indirect suggestions present in postmodemist literary criticism ofR. Barthes, P. de Man, G. Hartman, and J. Hillis Miller, as well as to proposals ofRussian and Polish critics and stylisticians. The enlargedlist of rnetatropes includes, conseąuently, antithesis, inversion, chiasmus, catachresis, paronomasia, euphemisrn, suppression, hyperbole, anomaly, allegory and mythization. Metatropes are taken to perform here the combined functions of: models of text, rhetorical modalities, great figures of interpretation, and components of the unceasing game of language and of senses (after Barthes and Derrida). In a word, they are figures of the second order, operative within the discourse whose subject is another discourse, be it linguistic (literary or non-literary) or extra-linguistic (reality perceived as a coded hypertext, which calls for interpretation).
    Źródło:
    Stylistyka; 2003, 12; 207-224
    1230-2287
    2545-1669
    Pojawia się w:
    Stylistyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Gramatyka języka angielskiego w nauczaniu studentów polskich
    Autorzy:
    Chrzanowska-Kluczewska, Elżbieta
    Mańczak-Wohlfeld, Elżbieta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/634479.pdf
    Data publikacji:
    2008
    Wydawca:
    Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
    Opis:
    Od dłuższego czasu stało się oczywiste, że gramatyka języka angielskiego jest warunkiem sine qua non w programach nauczania na filologiach angielskich w Polsce. Z tego powodu obejmują one trzy typy kursów z gramatyki: gramatykę opisową, tzw. praktyczną gramatykę języka angielskiego oraz angielsko-polską gramatykę kontrastywną. Opis tych kursów został ograniczony do przedstawienia obecnie realizowanych zajęć w Instytucie Filologii Angielskiej Uniwersytetu Jagiellońskiego. Dominującym modelem językoznawczym, w ramach którego gramatyka języka angielskiego jest wykładana studentom I i II roku, pozostaje tradycyjny strukturalizm. Celem artykułu jest zwrócenie uwagi na konieczność korzystania z podręczników opierających się na danych korpusowych. W związku z tym, że takie podręczniki są nieliczne, postuluje się włączenie odpowiednich danych z korpusów językowych do materiałów pedagogicznych, jak i stworzenie w miarę kompletnego „korpusu błędów", które pojawiają się w angielszczyźnie Polaków.
    Źródło:
    Studia Linguistica Universitatis Iagellonicae Cracoviensis; 2008, 125
    2083-4624
    Pojawia się w:
    Studia Linguistica Universitatis Iagellonicae Cracoviensis
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-7 z 7

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies