Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Chłopek, M." wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 46
Tytuł:
Wstępne badania nad wytworzeniem kompozytów gradientowych o sterowanym czasie resorpcji
Fabrication and preliminary study of graded composites with controlled resorption time
Autorzy:
Ziąbka, M.
Stodolak, E.
Kilanowicz, K.
Chłopek, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/285681.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Polskie Towarzystwo Biominerałów
Tematy:
kompozytowe materiały gradientowe
alginiany
degradacja polimerów
alginate
graded composites
polymer degradation
Opis:
Celem pracy były wstępne badania nad wytworzeniem i scharakteryzowaniem biopolimerowego materiału, który stanowiłby jedną z faz modyfikujących resorbowalną osnowę. Tak wytworzony materiał wykorzystany został do otrzymania kompozytowych materiałów gradientowych różniących się trwałością w środowisku in vitro. Wyjściowym materiałem był alginian sodu (NaAlg), który poddawano kąpielom formującym w roztworach soli: NaCl2 lub ZnCl2. W ten sposób otrzymano dwa rodzaje modyfikatora różniącego się średnicą (300-400 mim). Dla otrzymywanego materiału określono: skurcz (ds.), czas resorpcji (woda/37 stopni Celsjusza, płyn Ringera/37 stopni Celsjusza) oraz morfologię powierzchni (mikroskop stereoskopowy). W następnym etapie materiał biopolimerowy (kulki alginianowe o różnej średnicy i wyjściowy proszek z alginianu sodu) wprowadzono do osnowy z poli-L-laktydu (PGLA) otrzymując w ten sposób serię materiałów kompozytowych o zróżnicowanym czasie resorpcji. Kompozyty o różnym udziale objętościowym modyfikatora poddano badaniom degradacji stosując jako medium immersyjne bufor fosforanowy (PBS). Stopień degradacji określano na podstawie zmian pH medium, a także na podstawie zmian powierzchniowych - obserwacje w mikroskopie optycznym.
The aim of his study was estimation of production a new biopolymeric material, which could be use as a modification phase for resorbable matrix. Such material was used to fabricate graded composites with various durability in in vitro conditions. An initial material was sodium alginate (NaAlg), which was put into shaping bath in saline solutions such as: CaCl2 or ZnCl2. It allowed to produce two types of modifiers in form of spheres with different diameters (300-400 mim). For this material (air-dried) shrinkage (ds), resorption time in different media (water/37 degrees of Celsius, Ringer solution/37 degrees of Celsius) and the surface morphology were examined (stereoscopic microscope). In the next stage, biopolymeric material (alginate spheres with different diameter, and initial sodium alginate powder) were introduced into poly-L-lactide (PLLA) matrix. By this method, a number of composite materials with diversified resorption time were received. Composites with various volume fraction of modifier were put to the degradation tests, in which as an immersion medium phosphate buffer (PBS) was used. Degradation degree was defined on the basis of pH changes of the immersion medium, as well as the material surface changes - optical microscopic study.
Źródło:
Engineering of Biomaterials; 2007, 10, no. 69-72; 106-110
1429-7248
Pojawia się w:
Engineering of Biomaterials
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wstępne badania nad wytworzeniem gąbek magnezowych infiltrowanych polimerem resorbowalnym
Preliminary study of the magnesium sponges infiltrated with resorbable polymer
Autorzy:
Szaraniec, B.
Ziąbka, M.
Zygmunt, K.
Kucharski, R.
Chłopek, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/284552.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Polskie Towarzystwo Biominerałów
Tematy:
kompozyty
materiały resorbowalne
magnez
composites
resorbable materials
magnesium
Opis:
W pracy przeprowadzono ocenę zachowania się w środowisku biologicznym resorbowalnych kompozytów polimerowo-metalicznch. Stanowiące fazę metaliczną gąbki magnezowe impregnowano kopolimerem PLDLA metodą zanurzania w roztworze. Na podstawie testów in vitro określono stopień degradacji kompozytów (pH, przewodnictwo). Przeprowadzono analizę mikrostruktury (SEM, μCT) oraz oszacowano porowatość całkowitą próbek. Stwierdzono, że zastosowany polimer może spełnić funkcję bariery opóźniającej resorpcję implantu magnezowego. Proces ten wymaga jednak dalszych badań i optymalizację warunków imersji ponieważ polimer nie zabezpieczył w dostatecznym stopniu powierzchni magnezu przed zbyt szybko postępującą korozją.
The work concerns the assessment of resorbable polymer-metallic composite behaviour in the biological solution. Magnesium sponges were immersed with copolymer (PLDLA). On the basis of in vitro tests the degradation rate of composites was determined (pH and conductivity). Microstructure analyses (SEM, μCT) and total porosity for all samples were estimated. It was found that the polymer used can perform a function of inhibition barrier for implant's resorption. This process still requires another research and optimization of immersion's conditions due to the magnesium surface insufficient polymer protection against the rapid corrosion progress.
Źródło:
Engineering of Biomaterials; 2008, 11, no. 81-84; 90-93
1429-7248
Pojawia się w:
Engineering of Biomaterials
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wstępna ocena biologiczna kompozytów polioksymetylen/nanosrebro
Preliminary biological evaluation of polyoxymethylene/nanosilver composites
Autorzy:
Ziąbka, M.
Mertas, A.
Król, W.
Chłopek, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/285552.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Polskie Towarzystwo Biominerałów
Tematy:
nanokompozyty
polioksymetylen
nanosrebro
bakteriobójczość
cytotoksyczność
nanocomposites
polyoxymethylene
nanosilver
bactericidal
cytotoxicity
Opis:
W pracy przedstawiono ocenę morfologiczną i biologiczną kompozytu polioksymetylen/nanocząstki srebra otrzymanego w procesie wytłaczania i wtrysku. Badania komórkowe przeprowadzono metodą bezpośredniego kontaktu. Na podstawie zmian w morfologii komórek (fibroblasty mysie 3T3 Balb), ich przeżywalności i zdolności do proliferacji oceniono stopień toksyczności materiałów. Wykorzystując tech-nikę osadzania powierzchniowego przeprowadzono badania oceny aktywności przeciwbakteryjnej wobec bakterii Gram-dodatnich – Staphyloccocus aureus i Gram-ujemnych – Escherichia coli. Przeprowadzone badania komórkowe pokazały, że zarówno czysty polioksymetylen jak i modyfikowany nanosrebrem nie posiadają działania cytotoksycznego. Testy aktywności bakteriobójczej dowiodły natomiast, że materiały modyfikowane nanosrebrem wykazują niewielkie działanie bakteriobójcze wobec badanych bakterii.
This paper presents morphological and biological evaluation of polyoxymethylene / silver nanoparticle composite produced in extrusion and injection moulding. Studies of cellular interactions were performed using direct contact method. The toxicity rate of materials was assessed on the basis of changes in cellular morphology (mouse fibroblasts 3T3 Balb), cell survivability and proliferation rates. Antibacterial activity against Gram-positive – Staphyloccocus aureus and Gram-negative – Escherichia coli bacteria was evaluated by means of surface deposition method. In studies of cellular interactions, both, pure polyoxy-methylene and nanosilver-modified polyoxymethylene produced no cytotoxicity. Also, nanosilver-modified materials showed slight bactericidal activity against the tested bacteria.
Źródło:
Engineering of Biomaterials; 2009, 12, no. 89-91; 197-200
1429-7248
Pojawia się w:
Engineering of Biomaterials
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Współczesne kierunki badań w zakresie modyfikacji warstwy wierzchniej biomateriałów tytanowych przeznaczonych na śródkostne wszczepy stomatologiczne
Recent trends in surface modification of the titanium biomaterials used for endoosseus dental implants
Autorzy:
Pokrowiecki, R.
Szaraniec, B.
Chłopek, J.
Zaleska, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/285798.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Polskie Towarzystwo Biominerałów
Tematy:
tytan
modyfikacja powierzchni
implanty stomatologiczne
mikrostruktura
nanostruktura
titanium
surface modification
dental implants
microstructure
nanostructure
Opis:
Celem pracy była charakterystyka współczesnych poglądów na zagadnienie warstwy wierzchniej i jej roli w procesie osteointegracji wszczepów stomatologicznych. Przedstawiono parametry powierzchni, które bezpośrednio wpływają na inicjację procesu integracji implantu oraz jego późniejsze funkcjonowanie w organizmie. Szczególną uwagę poświęcono zagadnieniu struktury powierzchni implantów dentystycznych oraz metodom modyfikacji umożliwiającym funkcjonalizację powierzchni z wykorzystaniem biomolekuł. Współczesne kierunki inżynierii powierzchni skupiają się na zwiększeniu biozgodności materiałów metalicznych i intensyfikacji procesów osteointegracji w oparciu o zasady biomimetyki. Liczne badania in vitro, in vivo oraz wstępne badania kliniczne wskazują, że uzyskanie nanotopografii zapewnia szybszą osteointegrację implantów dentystycznych w porównaniu ze standardowymi wszczepami o powierzchni mikrostrukturalnej. Zastosowanie biomolekuł takich jak: kolagen, sekwencje peptydowe lub czynniki wzrostu przyspieszają procesy wgajania się implantów, co zostało również potwierdzone w badaniach in vitro oraz in vivo. W pracy poruszony również został problem biofilmu bakteryjnego, który jest szczególnie zauważalny w implantologii stomatologicznej. Zjawisko kolonizacji powierzchni abiotycznych przez mikroorganizmy jest szczególnym problemem implantologii stomatologicznej. Ocenia się, że powstający na powierzchni implantu biofilm bakteryjny jest jedną z najczęstszych przyczyn utraty wszczepu. Dlatego też obserwuje się dążenia do opracowania nowych metod walki z zakażeniami okołowszczepowymi, wśród których szczególną uwagę poświęca się odpowiedniej modyfikacji warstwy wierzchniej. Obecnie uważa się więc, że oprócz osiągnięcia dobrej osteointegracji, biomateriały powinny wykazywać właściwości umożliwiające zahamowanie adhezji bakterii, a tym samym formowania biofilmu, który może być przyczyną utraty implantu.
The aim of this work is to present modern directions in the field of surface layer and its role in the process of dental implants osseointegration. The subject of analysis were parameters of the surface that directly initiate process of integraton of the implant with the tissue and its further functioning in the body. The thorough attention was paid to the micro- and nanostructure of dental implant surface and the methods of its modification using biomolecules in order to make the implant functional. Another subject of the study was bacterial biofilm formation, which is particularly noticeable and dangerous in dental implantology. Having read the literature about modifications of titanium biomaterials surface, it can be concluded that modern trends in surface engineering focus on maximizing the biocompatibility of implants and their osseointegration on the basis of biomimetics. Numerous in vitro, in vivo tests and clinical research suggest that using nano-topographic materials results in faster osseointegration of dental implants in comparison with standard microstructure implants. Furthermore, introducing such biomolecules like collagen, peptide sequences or growth factors accelerate the implant healing process, which has been proven by in vitro and in vivo tests. The long-term implant functionality might also depend on using additional agents which prevent bacterial adhesion and subsequent formation of biofilm, leading to the implant loss.
Źródło:
Engineering of Biomaterials; 2014, 17, 124; 2-10
1429-7248
Pojawia się w:
Engineering of Biomaterials
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wpływ wzmocnionego włóknami węglowymi kopolimeru glokolidu z laktydem na odpowiedź komórkową
The impact of polylactide-co-glycolide reinforced with carbon fibres on cellular response
Autorzy:
Cieślik, M.
Król, W.
Mertas, A.
Morawska-Chochół, A.
Ziąbka, M.
Chłopek, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/285677.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Polskie Towarzystwo Biominerałów
Tematy:
biomateriały
kopolimer PLGA
włókna węglowe
cytotoksyczność
test MTT
test LDH
osteoblasty ludzkie
badania biologiczne
biomaterials
copolymer PLGA
carbon fibres
cytotoxicity
MTT assay
LDH assay
human osteoblasts
biological evaluations
Opis:
W pracy dokonano oceny cytotoksycznego wpływu wzmocnionego włóknami węglowymi kopolimeru glikolidu z laktydem (PLGA+CF) na ludzkie osteoblasty linii hFOB 1.19. Przeprowadzono w tym celu pomiar aktywności dehydrogenazy mitochondrialnej metodą MTT oraz dehydrogenazy mleczanowej (test LDH) w warunkach in vitro. Oba testy nie wykazały toksycznego działania badanego kompozytu na ludzkie komórki kościotwórcze.
This work evaluates the cytotoxic impact of poly-lactide-co-glycolide reinforced with carbon fibres (PLGA+CF) on the hFOB 1.19 human osteoblastic cell line. To this end the levels of miochondrial dehydrogenase (MTT method) and lactate dehydrogenase (LDH test) were measured in vitro. Neither test showed a toxic effect of the studied composite on the human osteogenic cells.
Źródło:
Engineering of Biomaterials; 2008, 11, no. 81-84; 40-44
1429-7248
Pojawia się w:
Engineering of Biomaterials
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Włókna resorbowalne dla zastosowań medycznych
Resorbable fibres for medical application
Autorzy:
Zdebiak, P.
Piątek, M.
Fray, M. el
Szaraniec, B.
Ziąbka, M.
Morawska-Chochół, A.
Chłopek, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/285647.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Polskie Towarzystwo Biominerałów
Tematy:
polimery resorbowalne
włókna resorbowalne
resorbable polymers
resorbable fibres
Opis:
W pracy przedstawiono sposób otrzymywania i analizę właściwości mechanicznych 8 rodzajów włókien resorbowalnych. Dwa rodzaje włókien otrzymano z polimerów handlowych (skrobi i polilaktydu z dodatkiem skrobi), a pozostałe z kopolimeru PEE oraz terpolimerów TEEE, których syntezy przeprowadzono uprzednio w procesie polikondensacji. Dzięki zróżnicowaniu struktury chemicznej i udziałów segmentów polimerowych możliwe było sterowanie właściwościami materiałów. Włókna formowano metodą przędzenia ze stopu. Charakterystyka mechaniczna włókien pozwoliła na ich wstępne pogrupowanie w zależności od przeznaczenia. Sztywne włókna o największej wytrzymałości i małym odkształceniu mogą zostać zastosowane jako faza wzmacniająca w kompozytach, zaś włókna bardziej podatne na odkształcenia, o niższym module sprężystości, mogą posłużyć do przygotowania elastycznych elementów zespalających.
The method of manufacturing and analysis of mechanical properties of different resorbable fibres (8 types) were presented in the paper. Polymer fibres were obtained from two groups of materials: (i) commercially available polymers (starch material and polylactide modified with starch) and (ii) PEE copolymer and TEEE terpolymers synthesized by the melt polycondensation. Due to the diversity of chemical structure and concentration of constitute segments in PEE and TEEE it was possible to control the properties of materials. The polymer fibres were prepared by spinning from the melt. Their mechanical characteristics allow the fibres to be grouped depending on their potential future application. Stiff and stronger fibres with low strain were proposed to be used as reinforcement in composites, while fibres with high strain and with lower Young's modulus can be applied by preparation of elastic joining elements.
Źródło:
Engineering of Biomaterials; 2007, 10, no. 69-72; 111-114
1429-7248
Pojawia się w:
Engineering of Biomaterials
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Właściwości mechaniczne stabilizatorów zewnętrznych "Carboelastofix" z kompozytów polimerowowęglowych do zespalania kości
Mechanical properties of polymer-carbon composite external stabilizers "Carboelastofix" for bone fixation
Autorzy:
Ambroziak, M.
Herman, J.
Szatkowski, P.
Chłopek, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/285597.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Polskie Towarzystwo Biominerałów
Tematy:
biomateriały
stabilizatory kości
kompozyty węglowe
ortopedia
bone stabilizer
biomaterials
carbon composite
regeneration
orthopaedic
Opis:
Zrost pourazowy kości zależy od wielu czynników. Jednym z najważniejszych jest uzyskanie izoelastycznego zespolenia, którego sztywność będzie zmniejszać się w miarę postępu gojenia, i które umożliwi niewielkie ruchy poosiowe w szczelinie złamania, stymulując tym samym tworzenie kostniny. Zespolenie to powinno eliminować ruchy skrętne i kątowe utrudniające zrost kostny. W artykule opisano badania nad innowacyjnym podejściem do stabilizatorów kości. Zaproponowano dwa stabilizatory węglowe (różniące się kształtem przekroju) zastępujące obecnie stosowanie stabilizatory metalowe, które składały się z płytek węglowych zespolonych razem śrubami do uszkodzonej kości. Zbadano właściwości mechaniczne stabilizatorów. Materiał kompozytowy włókno węglowe-żywica epoksydowa okazał się materiałem, którego sztywność umożliwia mikroruchy w szczelinie złamania w zakresie bezpiecznego zrostu kostnego. Niewątpliwą zaletą stabilizatorów z laminatów węglowych jest ich niska waga oraz estetyczny wygląd. Sztywność tych układów podlega regulacji poprzez odejmowanie płytek węglowych, co pozwala na sterowanie sztywnością zespolenia w funkcji czasu i tym samym stwarza możliwość leczenia czynnościowego. Badania statyczne udowodniły, że mniejszą elastyczność zespolenia wykazuje stabilizator Carboelastofix2 o konstrukcji przestrzennej, natomiast mikroruchy w szczelinie międzyodłamowej występują podczas statycznych badań rozciągania zarówno w stabilizatorze z płytkami namiotowymi, jak i przestrzennymi. Badania mechaniczne obu konstrukcji stabilizatora przeprowadzone w ramach tej pracy wraz badaniami klinicznymi przeprowadzonymi w Katedrze i Klinice Ortopedii i Traumatologii Narządu Ruchu w Warszawie potwierdzają skuteczność leczenia złamań kości z wykorzystaniem konstrukcji stabilizatora Carboelastofix.
Traumatic bone fixation depends on many factors. One of the most important is to achieve izoelastic fusion, which stiffness will decrease with the progress of healing, and which allows small axial movement in the fracture gap, thereby stimulating the formation of callus. This fusion should eliminate torsional and angular movements, which hinder bone fixation. Two composite carbon stabilizers (different cross-sectional shape) replacing currently used metal stabilizers, which consisted of carbon composite plates and screws enabling fixation into the damaged bone were proposed. Mechanical properties of the stabilizers were tested. A composite material consisting of carbon fiber and epoxy resin exhibits stiffness allowing the micro-movements in the gap fracture in terms of safe bone union. An important advantage of the carbon stabilizers is their low weight and aesthetic appearance. The stiffness of the system is regulated by subtracting the carbon plates, thereby controlling the stiffness of fixation as a function of time and thus providing the possibility of functional treatment. Static tests demonstrated that the Carboelastofix2 - stabilizer with spatial structure has lower fusion flexibility, while micro-movements in the gap between bone fragments occur during the static tensile test in both stabilizers – tent-shaped plates and spatial plates. Mechanical tests of both stabilizers presented in this work, including clinical studies conducted in the Chair and Department of Orthopedics and Traumatology of Locomotor System in Warsaw confirm the efficiency of the treatment of bone fractures with the use of Carboelastofix stabilizer.
Źródło:
Engineering of Biomaterials; 2016, 19, 137; 30-38
1429-7248
Pojawia się w:
Engineering of Biomaterials
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Właściwości mechaniczne kompozytów polimerowo-metalicznych
Mechanical properties of polymer-metal composites
Autorzy:
Ziąbka, M.
Chłopek, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/286084.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Polskie Towarzystwo Biominerałów
Tematy:
kompozyty
polietylen
nanosrebro
właściwości mechaniczne
composites
polyethylene
nanosilver
mechanical properties
Opis:
Celem badań była ocena właściwości mechanicznych kompozytów na osnowie z polietylenu o wysokiej gęstości (HDPE) z dodatkiem nanocząstek srebra, przeznaczonych na implanty medyczne. Materiały zostały otrzymane metodą wytłaczania i wtrysku. Przeprowadzono badania mechaniczne obejmujące statyczną próbę rozciągania, twardość według Brinel-la oraz dynamiczne badania zmęczeniowe metodą trójpunktowego zginania. Kompozyty polietylenowe modyfikowane nanosrebrem poddawano pomiarom rozchodzenia się podłużnej fali ultradźwiękowej. Na podstawie otrzymanych wyników stwierdzono, że dodatek nanosrebra nie wpływa na wytrzymałość natomiast podnosi moduł Younga i obniża twardość kompozytów. W wyniku przeprowadzonych testów w warunkach zmęczeniowych (8 milionów cykli) nie wykazano zniszczenia materiałów. Nie odnotowano również zmiany prędkości fali ultradźwiękowej, co świadczyło o stabilnym zachowaniu się materiałów.
The aim of this study was to evaluate mechanical properties of composites of high density polyethylene (HDPE) and silver nanoparticles. Such materials are supposed to be applied as medical implants. Tested materials were obtained by extrusion and injection moulding. Mechanical tests were carried out and included: static tensile test, Brinell hardness testing and fatigue testing determined by three-point bending method. Polyethylene composites modified with nanosilver were studied by using longitudinal ultrasonic wave measurement. Mechanical tests showed that nanosilver addition does not influence composite’s tensile strength but increases Young modulus and decreases hardness. Fatigue tests (8 million cycles) did not show materials decomposition. There were no changes in the ultrasonic wave velocity, which indicated a stable behavior of the materials.
Źródło:
Engineering of Biomaterials; 2010, 13, 95; 18-21
1429-7248
Pojawia się w:
Engineering of Biomaterials
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Właściwości mechaniczne i przebieg degradacji kompozytów PLA/włókna alginianowe
Mechanical properties and degradation behaviour of PLA/alginate fiber composites
Autorzy:
Bartkowiak-Jowsa, M.
Kwiatkowska, A.
Szaraniec, B.
Chłopek, J.
Będziński, R.
Witkiewicz, W.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/284142.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Polskie Towarzystwo Biominerałów
Tematy:
kompozyty
degradacja
alginiany
composites
degradation
alginian
Źródło:
Engineering of Biomaterials; 2011, 14, no. 106-108; 164-166
1429-7248
Pojawia się w:
Engineering of Biomaterials
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The influence of the degradation process on the PLA/TCP locking bolt thread strength as a part of intramedullary locking nail system
Autorzy:
Gryń, K.
Szaraniec, B.
Ziąbka, M.
Morawska-Chochół, A.
Chłopek, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/285252.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Polskie Towarzystwo Biominerałów
Tematy:
degradation
intramedullary nailing
bioresorbable materials
Opis:
Intramedullary nailing has received increased attention for the treatment of distal femoral fractures. There are many types of nailing systems commonly used. Among them there is locked intramedullary nailing, which combines closed nailing with a special locking piece (bolt), which expands distal part of a nail and anchoring it when a central screw is tightened. Compared to other interlocking nail systems it is very effective and not so invasive way of fractured long bone treatment. However, it is not perfect and has one major disadvantage related to material (metal) and necessity of removing all parts of the system after the bone is recovered. The biggest issue is connected with the locking piece removal. That is why there was a need to find a material for this piece which is biodegradable and strong enough to maintain its mechanical function at the same time. Poly-L-lactide (PLA) is nowadays one of the most used bioabsorbable materials. Unfortunately, this polymer may not meet some application requirements due to inadequate mechanical properties and its degradation characteristics. One of the easiest ways to overcome these obstacles is to introduce an inorganic phase into the polymer matrix to create a composite. In this article a production method of a biodegradable composite (PLA/TCP, 90/10) locking piece of an interlocking intramedullary nail called "OLIVE" and the influence of degradation process in simulated physiological conditions (H2O, PBS) on its mechanical properties is shown. Main stress was placed on the inner thread strength to discover how it changes with time. A special device for mechanical testing machine imitating working conditions was fabricated. 148 Based on SEM observations, pH and electric conductivity monitoring after 14 days no degradation was found. However, mechanical testing shown, that after incubation for such period of time the material was more ductile. Instead of cracking, what was observed for not incubated samples, they changed their shape during the testing process. Nevertheless, it didn't radically influence on the inner thread strength and didn't change mechanical function of the olive. No inner thread destruction was discovered contrary to a metallic screws which in all cases were broken. Preliminary results indicate that proposed composite and an implant made of this material might be used as a locking piece in a locked intramedullary nailing system.
Źródło:
Engineering of Biomaterials; 2012, 15, no. 116-117 spec. iss.; 148
1429-7248
Pojawia się w:
Engineering of Biomaterials
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Study on sensitivity of national annual pollutant emission from passenger cars to traffic patterns
Autorzy:
Bebkiewicz, K.
Chłopek, Z.
Stosio, G.
Szczepański, K.
Zimakowska-Laskowska, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/133719.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Naukowe Silników Spalinowych
Tematy:
motor vehicles
inventory of pollutant emission
COPERT
pojazdy silnikowe
inwentaryzacja emisji zanieczyszczeń
Opis:
The paper presents the results of the study on the sensitivity of the national annual pollutant emission from passenger cars to traffic patterns. The study was carried out in accordance with the methodology applied in the COPERT 4 software. The traffic pattern was modelled as the share of road lengths under various traffic conditions: urban, rural and on motorways and expressways, in the total length of trips covered by vehicles. A relatively small and less varied sensitivity of the national annual pollutant emission from passenger cars to the traffic pattern was found due to the substance emitted. This was considered to be a valuable proposal for the selection of parameters for the total emission model of vehicular pollutants, in view of the difficulty of estimating the share of road lengths under model traffic conditions.
Źródło:
Combustion Engines; 2017, 56, 4; 170-174
2300-9896
2658-1442
Pojawia się w:
Combustion Engines
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sodium hyaluronate/ graphene oxide hydrogels for cartilage tissue engineering
Autorzy:
Hunger, M.
Domalik-Pyzik, P.
Chłopek, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/285780.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Polskie Towarzystwo Biominerałów
Tematy:
hydrogels
tissue engineering
cartilage
Źródło:
Engineering of Biomaterials; 2018, 21, 148; 88
1429-7248
Pojawia się w:
Engineering of Biomaterials
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Searching for a trace of Artemisia campestris pollen in the air
Poszukiwanie śladów ziaren pyłku Artemisia campestris w powietrzu
Autorzy:
Grewling, L.
Kasprzyk, I.
Borycka, K.
Chlopek, K.
Kostecki, L.
Majkowska-Wojciechowska, B.
Malkiewicz, M.
Myszkowska, D.
Nowak, M.
Piotrowska-Weryszko, K.
Puc, M.
Stawinska, M.
Balwierz, Z.
Szymanska, A.
Smith, M.
Sulborska, A.
Weryszko-Chmielewska, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27159.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Tematy:
aerobiology
mugwort
phenology
biogeography
land use
allergy
human disease
Artemisia campestris
pollen
distribution
air
Opis:
The aim of the study was to determinate whether Artemisia campestris was present in the vicinity of 8 pollen monitoring stations in Poland by examining temporal variations in daily average airborne Artemisia pollen data recorded by Hirst type volumetric traps. Three day moving averages of airborne Artemisia pollen were examined by Spearman’s rank correlation test. Results show that Artemisia pollen seasons in Poland generally display similar unimodal patterns (correlation coefficients r > 0.900; P < 0.05). The only exception was the Artemisia pollen concentration noted in the outskirts of Poznań (Morasko), where the bimodal pattern was revealed. Correlations between Artemisia pollen data recorded at Poznań-Morasko and the other Polish sites were the lowest in the investigated dataset; this was particularly noticeable in the second part of pollen season (r ~0.730). We show that the typical bimodal pattern in Artemisia pollen seasons, which is characteristic of the presence of both A. vulgaris (first peak) and A. campestris (second peak), does not occur at the majority of sites in Poland and is restricted to the outskirts of Poznań. In fact, it was noted that the pollen monitoring site in Poznań-Centre, just 8 km from Morasko, only exhibited one peak (attributed to A. vulgaris). This shows that the influence of A. campestris on airborne pollen season curves is limited and can be largely disregarded. In addition, this study supports previous records showing that the spatial distribution of airborne Artemisia pollen within a city (urban-rural gradient) can vary markedly, depending on the species composition.
Celem pracy było stwierdzenie, czy bylica polna (Artemisia campestris) występuje w pobliżu 8 stacji monitoringu aerobiologicznego w Polsce, poprzez prześledzenie czasowej zmienności dobowych wartości stężenia ziaren pyłku Artemisia zarejestrowanych za pomocą aparatów wolumetrycznych typu Hirst. Trzydniowe średnie ruchome średnich wartości stężenia ziaren pyłku bylicy w poszczególnych miastach zostały porównane ze sobą za pomocą testu korelacji rang Spearmana. Wyniki wykazały, że sezony pyłkowe bylicy w Polsce mają generalnie podobny jednomodalny przebieg (współczynnik korelacji > r = 0.900; P < 0.05). Jedynym wyjątkiem była stacja monitoringu aerobiologicznego zlokalizowana na przedmieściach Poznania (Morasko), gdzie sezon pyłkowy Artemisia miał dwumodalny przebieg. Współczynniki korelacji pomiędzy stężeniem ziaren pyłku bylicy odnotowanym na Morasku a innymi miastami w Polsce były najniższe w analizowanej bazie; było to szczególnie widoczne w drugiej części sezonu pyłkowego (r ~0.730). Wykazaliśmy, że typowy dwumodalny przebieg sezonu pyłkowego bylicy, który związany jest z obecnością ziaren pyłku bylicy pospolitej, A. vulgaris (pierwszy szczyt pylenia) i bylicy polnej, A. campestris (drugi szczyt pylenia), nie występuje w większości badanych stanowisk miejskich i jest ograniczony jedynie do terenów podmiejskich Poznania. Co ciekawe, sezon pyłkowy bylicy w centrum Poznania, oddalonego jedynie 8 km od stacji pomiarowej Morasko, charakteryzuje się tylko jednym szczytem pylenia (przypisanym A. vulgaris). Wyniki te pokazują, że wpływ ziaren pyłku bylicy polnej na przebieg sezonu pyłkowego rodzaju Artemisia na obszarach miejskich jest bardzo ograniczony. Badania te, wspierają wcześniejsze prace, wykazujące, że przestrzenny rozkład stężenia ziaren pyłku bylicy w mieście (na osi centrum miasta – tereny podmiejskie) waha się znacząco w zależności od występujących tam gatunków z rodzaju Artemisia.
Źródło:
Acta Agrobotanica; 2015, 68, 4
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:
Acta Agrobotanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Resorbowalne pokrycia polimerowe na drutach ze stopu magnezu modyfikowane TCP i ZnO
Resorbable polymer coatings modified with tricalcium phosphate and zinc oxide for magnesium alloy wires
Autorzy:
Morawska-Chochół, A.
Domalik-Pyzik, P.
Sikora, O.
Reczyński, W.
Rzewuska, M.
Chłopek, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/284122.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Polskie Towarzystwo Biominerałów
Tematy:
stopy magnezu
polikaprolakton
polilaktyd
fosforan trójwapnia
bioaktywność
pokrycia polimerowe
magnesium alloys
polycaprolactone
polylactide
tricalcium phosphate
bioactivity
polymer coatings
Opis:
Magnez i jego stopy mogą stanowić obiecującą alternatywę dla tradycyjnie stosowanych biomateriałów metalicznych. Główne zalety materiałów na bazie Mg to: biozgodność, biodegradowalność, osteokonduktywność, antybakteryjność oraz gęstość i moduł Younga zbliżone do naturalnej kości. Największą wadą jest ich zbyt gwałtowna degradacja, która może prowadzić do gromadzenia się wodoru oraz znacznego wzrostu pH w okolicznych tkankach; a także do przedwczesnej redukcji parametrów mechanicznych. Naukowcy próbują rozwiązać ten problem na różne sposoby: przez dobór pierwiastków stopowych, obróbkę powierzchniową, czy stosowanie pokryć. Przedstawiona praca dotyczy zastosowania resorbowalnych materiałów polimerowych na pokrycia drutów ze stopu magnezu. Powłoki otrzymano metodą zanurzeniową z roztworów polilaktydu (PLA) i polikaprolaktonu (PCL) o różnych stężeniach. Otrzymane materiały inkubowano w buforze fosforanowym i wodzie destylowanej przez 7 tygodni. Monitorowano zmiany pH, przewodnictwa jonowego oraz uwalnianie kationów Mg2+. Wykazano wpływ stężenia roztworu polimeru na jakość pokrycia i skuteczność ochrony antykorozyjnej oraz korzystniejsze parametry powłoki PCL. W drugiej części pracy zaproponowano modyfikację wybranego pokrycia fosforanem trójwapnia (TCP) i tlenkiem cynku (ZnO), które zostały wprowadzone do matrycy polimerowej. Badania właściwości mechanicznych wykazały, że w rezultacie równoczesnego zastosowania TCP i ZnO wzrasta moduł Younga, a spada wytrzymałość i odkształcalność folii PCL/TCP/ ZnO, jednak nie powinno to wpłynąć niekorzystnie na skuteczność pokrycia. Analizy SEM i EDS powierzchni próbek inkubowanych w SBF potwierdziły potencjalną bioaktywność opracowanych układów.
Magnesium and its alloys can be a promising alternative for traditionally used metallic biomaterials due to their: biocompatibility, biodegradability, osteoconductivity, antibacterial activity, and resemblance of density and Young’s modulus to the natural bone. Rapid corrosion, Mg alloys main disadvantage, causes hydrogen accumulation, harmful pH level increase in surrounding tissues, and premature loss of mechanical parameters. In order to solve those issues, scientists select appropriate alloying elements and apply different surface treatments or coatings. This research considers application of resorbable polymers as coating materials for magnesium alloy wires. Samples were dip-coated with various concentration polylactide (PLA) and polycaprolactone (PCL) solutions. Immersion tests were conducted for 7 weeks in phosphate buffered saline and distilled water; pH and ionic conductivity changes, and release of Mg2+ ions were monitored. We show the influence of polymer solution concentration on the coating quality and effectiveness of anticorrosive protection, as well as superior parameters of polycaprolactone. In the second part of the study, selected coating was modified with tricalcium phosphate (TCP) and zinc oxide (ZnO), that were incorporated into the polymer matrix. Mechanical studies revealed that after modification with those two types of particles Young’s modulus increased, while tensile strength and elasticity of the foils decreased, however it should not affect the effectiveness of the coating. SEM and EDS analysis confirmed potential bioactivity of investigated materials.
Źródło:
Engineering of Biomaterials; 2016, 19, 136; 28-35
1429-7248
Pojawia się w:
Engineering of Biomaterials
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Resorbowalne płytki polimerowe w chirurgii twarzowo-szczękowej
Resorbable polymer plates in maxillofacial surgery
Autorzy:
Szaraniec, B.
Dworak, M.
Chłopek, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/286088.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Polskie Towarzystwo Biominerałów
Tematy:
polilaktyd
pełzanie
kompozyty polimerowe
polylactide
creep
polymer composites
Opis:
Praca przedstawia wstępne wyniki dotyczące otrzymywania i badań właściwości mechanicznych resorbowalnych płytek dla chirurgii twarzowo-szczękowej wykonanych z polilaktydu oraz kompozytu polilaktyd/TCP. Płytki otrzymano metodą wtrysku z biodegradowalnego, termoplastycznego poli-L-laktydu (PLLA, Biomer) oraz proszku fosforanu triwapnia (TCP, Fluka). Na maszynie wytrzymałościowej Zwick 1435 przeprowadzono badania mechaniczne. W próbie rozciągania określono wytrzymałość, moduł sprężystości, odkształcenie przy sile maksymalnej oraz na podstawie testów pełzania wyznaczono zależność pomiędzy naprężeniem a czasem zniszczenia.
The presented work demonstrates preliminary results on manufacturing and mechanical properties assessment of pure PLLA and PLLA/TCP compo-site plates, as potential candidates for maxillofacial surgery application. Biodegradable, thermoplastic polymer poly-L-lactide (PLLA, Biomer) and tricalcium phosphate (TCP, Fluka) particles were applied for the samples manufacturing in injection moulding process. The plates were investigated using universal testing machine Zwick 1435 – in static tensile and creep tests. The mechanical properties (tensile strength, Young modulus, elongation) of the polymer and its composite were determined and the lifetime, performed with the scope of their potential application in osteosynthesis, were predicted.
Źródło:
Engineering of Biomaterials; 2009, 12, 88; 20-23
1429-7248
Pojawia się w:
Engineering of Biomaterials
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 46

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies