Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Burzyńska-Sylwestrzak, Joanna" wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-1 z 1
Tytuł:
The Image that Strengthens the Assault on Reason: Ohio Improptu by Samuelel Beckett
Autorzy:
Burzyńska-Sylwestrzak, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1202389.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uczelnia Lingwistyczno-Techniczna w Świeciu
Tematy:
image
iterability
experience beyond reason
the imaginal
koan
obraz
powtarzalność
doświadczenie
Opis:
The article entitled The Image that Strengthens the Assault on Reason: ‘Ohio Improptu’ by Samuel Beckett is an attempt to interpret the minimalist, experimental play by Samuel Beckett whose complexity reaches far beyond the cryptic simplicity of the text. As a drama specimen Ohio Improptu makes use of drama conventions(spoken word, stage visualization) yet, it incorporates them into an overall concept of iterability. As a result, the play does not yield to the interpretative tools of the methodology of drama interpretation. Moreover, it does not yield to any interpretation methods based on the categories of binary thinking that have their roots in the opposition reason-emotion used by a man equipped with the conceptual categories worked out by reason.There is a multifarious image at the centre of Ohio Improptu embracing various spaciotemporal dimensions, theatrical codes, conventions, based on iterability and transferring the sphere of experience beyond reason onto the recipient. The very mode of evoking the experience is strikingly similar to koan, a Buddhist prayer, which obliterates the meaning of the communicated words to give the full expression to experience.
Artykuł zatytułowany The Image that Strengthens the Assault on Reason: ‘Ohio Improptu’ by Samuel Beckett jest próbą odczytania minimalistycznej, eksperymentalnej sztuki Samuela Becketta daleko, w jej złożoności, wychodzącej poza szczupłość tekstu. Jako dzieło sztuki dramatopisarskiej Ohio Improptu czerpie wprawdzie z konwencji dramatu (np. słowo mówione, wizualizacja sceniczna), wkomponowując je, przede wszystkim, w derridowską koncepcję powtarzalności (iterability). W efekcie sztuka neguje nie tylko wszelkie możliwości interpretacyjne w zakresie metodologii badań dramatu, ale wręcz wszelkie możliwości interpretacyjne opierające się na kategoriach binarnego myślenia wywodzącego się z opozycji rozum-emocja, którymi człowiek współczesny wciąż posługuje się, dysponując instrumentarium koncepcyjnym wytworzonym przez rozum. W centrum Ohio Improptu znajduje się wieloaspektowy obraz sceniczny skupiający w sobie różne wymiary czasoprzestrzenne, kody teatralne, konwencje, oparty na powtarzalności, przeno- szący sferę doświadczenia (experience beyond reason) na odbiorcę. Sposób wywołania jednostkowego przeżycia (tytułowe improptu) przypomina buddyjską modlitwę, która w założeniach, zaciera sens przekazywanych słów na rzecz głębokiego doświad – czenia.
Źródło:
humanistica 21; 2017, 1; 193-214
2544-1345
Pojawia się w:
humanistica 21
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-1 z 1

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies