Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Bubnys, Remigijus" wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Theoretical Preconditions for [a] Change in the Student Assessment System: Toward Good Practices
Warunki teoretyczne dla zmiany w systemie oceniania studentów: dążąc do dobrych praktyk
Autorzy:
Volbikienė, Asta
Vilkaitė-Vaitonė, Neringa
Bubnys, Remigijus
Girdzijauskienė, Rūta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1373247.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie. Instytut Spraw Społecznych
Tematy:
student assessment
assessment changes
reflection-based assessment
change
change management
ocena studentów
zmiany w ocenianiu
ocena w oparciu o refleksję
zmiana
zarządzanie zmianą
Opis:
Student formal assessment is the core axis of the educational process that affects the whole teaching / learning activity, its quality, students’ success experience, their self-respect and self-esteem, and the perception of self-efficacy. By recognising prospects as the main learning objective and defining the outcome as personal and authentic learner progress, the assessment raises the need to pay a due attention to reflection, deep consideration, and feedback to all participants of the educational process. Against this background, doubts are started to be raised about appropriateness of the grade, currently being one of the most popular methods of the formal student assessment, leading to the scientific problem of this article. Over the last few decades, a shift in the assessment has been observed, from the focus exclusively on the end result to a stronger orientation toward the whole educational process, with an emphasis on motivating students to learn and strengthening their involvement in the educational process. These changes are illustrated by the Finnish good practice where, in an environment based on mutual trust and respect, and without questioning the importance and need for testing learners’ knowledge, abilities, and skills in the teaching / learning process, alternative assessment methods: portfolio assessment and learning conversations, are successfully used. To transfer examples of the good practice and adapt them to the national context, it seems reasonable to apply theories and models of change management. Achieving a targeted and effective change in the area of the assessment requires a process-focused approach to the change management.
Formalna ocena studentów stanowi główną oś procesu edukacji, wpływającą na całość aktywności nauczania/uczenia, jej jakość, odnoszone przez studentów sukcesy, ich szacunek do siebie samych i samoocenę, jak również na postrzeganie własnej skuteczności. Poprzez rozpoznanie perspektyw jako głównego celu uczenia się oraz zdefiniowania wyników jako osobistych i rzeczywistych postępów osoby uczącej się, ocena wymaga zwrócenia odpowiedniej uwagi na refleksję, dogłębne rozważania oraz przekazanie informacji zwrotnych wszystkim uczestnikom procesu edukacji. Na tym tle ocena jako jedna z najpopularniejszych metod oceniania studentów, zaczyna wzbudzać wątpliwości co do swojej odpowiedniości, co prowadzi do problemu naukowego rozpatrywanego w niniejszym artykule. W ciągu ostatnich kilku dekad zaobserwowano przesunięcie w ocenianiu z koncentracji wyłącznie na wyniku końcowym w kierunku większego ukierunkowania na cały proces edukacji, z naciskiem na motywowanie studentów do nauki i wzmocnienie ich zaangażowania w proces edukacji. Zmiany te ilustruje fińska dobra praktyka, gdzie z powodzeniem stosuje się inne metody oceny: ocenę portfolio oraz rozmowy kształcące, w środowisku, którego podstawą jest wzajemne zaufanie i szacunek, bez kwestionowania istotności i konieczności sprawdzenia wiedzy, zdolności i umiejętności osób uczących się w ramach procesu uczenia /nauczania. Aby przenieść przykłady dobrej praktyki i dostosować je do kontekstu krajowego, zasadnym wydaje się być zastosowanie teorii oraz modeli z zakresu zarządzania zmianą. Osiągnięcie ukierunkowanej i skutecznej zmiany w obszarze oceny wymaga podejścia do zarządzania zmianą ukierunkowanego na proces.
Źródło:
Labor et Educatio; 2020, 8; 73-93
2353-4745
2544-0179
Pojawia się w:
Labor et Educatio
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
A Multidisciplinary Perspective of the Existential Loneliness of Older People
Multidyscyplinarna perspektywa egzystencjalnej samotności osób starszych
Autorzy:
Virbalienė, Akvilė
Šiurienė, Aurelija
Bubnys, Remigijus
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2007645.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie. Instytut Spraw Społecznych
Tematy:
existential loneliness
loneliness
the elderly
samotność egzystencjalna
samotność
osoby starsze
Opis:
Research by psychologists in the late 1990s has shown that older people have significant needs that cannot be met by sychotherapy, social work or other areas of help, as older people face meaning, dignity, religion, love necessity, morality, death and other existential issues (Erichsen, Buessing, 2013). Most often, professionals working with the elderly have noticed a problem of loneliness caused by self-alienation and selfrejection (Moustakas, 2008). These experiences clearly illustrate the phenomenon of existential loneliness in the lives of the elderly. If the problem of existential loneliness is not solved, it causes psychosocial problems that turn into existential anxiety and cause a sense of meaninglessness, which Yalom (1980) identifies as one of the four existential “gifts” next to death, freedom, and isolation. Studies focusing on the loneliness of older people in the European context are rare. However, the existential needs and existential loneliness of the elderly are discussed instead by Edberg & Bolmsjö (2019) and Sjöberg et al. (2019) . The aim of this study is to reveal a multidisciplinary perspective on the existential loneliness of elderly wives. A scientific analysis of the literature was performed. The method of this study was chosen to reveal the phenomenon of existential unity from a multidisciplinary perspective, revealing the holistic, existential nature of loneliness. Existential loneliness is associated with a social problem, the origins of which lie in diminished social skills and individual differences between the individuals. The loneliness of the elderly is closely linked to the value system of society and the spread of solidarity in society. From a sociological point of view, existential loneliness is treated as a multi-faceted construct related to the historical and cultural context of society and is therefore in a constant negative transformation within social groups. From the point of view of psychology, existential loneliness is related to the possibilities of a person’s development, deeper self-knowledge, discovery of creativity, on the other hand, existential loneliness has a negative connotation of sadness, helplessness, grief, meaninglessness, or suffering. In the philosophical-theological perspective of the perception of existential loneliness, two aspects emerge related to loneliness as an inevitable existential part of a person and isolation from oneself. From a Christian point of view, this is equated with the need for religious loneliness, whose task is to discover meaning in loneliness while acknowledging its undeniable spiritual value.
Badania psychologów z końca lat 90. XX wieku wykazały, że osoby starsze mają znaczące potrzeby, które nie mogą być zaspokojone przez psychoterapię, pracę socjalną czy inne obszary pomocy. Seniorzy mierzą się z takimi kwestiami egzystencjalnymi, jak: znaczenie, godność, religia, miłość i konieczność, moralność, śmierć i inne (Erichsen, Büssing, 2013). Pracujący z nimi profesjonaliści dostrzegają najczęściej problem samotności spowodowanej samoalienacją i odrzuceniem siebie (Moustakas, 2008). Doświadczenia te wyraźnie ilustrują zjawisko samotności egzystencjalnej w życiu osób starszych. Jeśli ten problem nie zostanie rozwiązany, powoduje trudności psychospołeczne, które przeradzają się w niepokój egzystencjalny i wywołują poczucie bezsensu. Yalom (1980) identyfikuje to poczucie jako jeden z czterech „darów” egzystencjalnych obok śmierci, wolności i izolacji. Badania koncentrujące się na samotności osób starszych w kontekście europejskim są rzadkie. Potrzeby egzystencjalne i samotność egzystencjalna osób starszych są jednak omawiane przez Edberg i Bolmsjö (2019) oraz Sjöberg i in. Celem niniejszego opracowania jest ukazanie multidyscyplinarnego spojrzenia na egzystencjalną samotność starszych żon. W niniejszym artykule dokonano naukowej analizy literatury przedmiotu. Metoda badania została wybrana w celu ujawnienia zjawiska egzystencjalnej samotności z perspektywy multidyscyplinarnej i pokazania jej holistycznego, egzystencjalnego charakteru. Samotność egzystencjalna wiąże się z problemem społecznym, którego źródła tkwią w obniżonych kompetencjach społecznych i różnicach indywidualnych między jednostkami. Samotność osób starszych jest ściśle powiązana z systemem wartości społeczeństwa i rozprzestrzenianiem się solidarności w społeczeństwie. Z socjologicznego punktu widzenia samotność egzystencjalna jest traktowana jako konstrukt wieloaspektowy, skorelowany z kontekstem historycznym i kulturowym społeczeństwa, a zatem podlegający ciągłym negatywnym przemianom w obrębie grup społecznych. Z perspektywy psychologicznej samotność egzystencjalna jest związana z możliwościami rozwoju osoby, głębszym samopoznaniem, odkrywaniem kreatywności. Z drugiej strony ma ona negatywną konotację smutku, bezradności, żalu, bezsensu czy cierpienia. W filozoficzno-teologicznym postrzeganiu samotności egzystencjalnej wyłaniają się dwa aspekty związane z ujmowaniem samotności jako nieuniknionej egzystencjalnej części człowieka oraz izolacji od samego siebie. Na płaszczyźnie chrześcijańskiej ten wymiar samotności utożsamia się z potrzebą samotności religijnej, której zadaniem jest odkrycie sensu samotności przy jednoczesnym uznaniu jej niezaprzeczalnej wartości duchowej.
Źródło:
Labor et Educatio; 2021, 9; 43-58
2353-4745
2544-0179
Pojawia się w:
Labor et Educatio
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Critical Thinking as a key competence and the factor of self-development of the modern teacher
Myślenie krytyczne jako kompetencja kluczowa oraz czynnik samorozwoju współczesnego nauczyciela
Autorzy:
Bubnys, Remigijus
Mróz, Anna
Zsigmond, Istvan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28410243.pdf
Data publikacji:
2023-12
Wydawca:
Uniwersytet Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie. Instytut Spraw Społecznych
Tematy:
critical thinking
teacher
self-development
key competence
myślenie krytyczne
nauczyciel
rozwój osobisty
kompetencja kluczowa
Opis:
Critical thinking is described as a competence for the future, a key competence in a global information society, enabling efficient and proactive action in a changing reality in which individuals must cope with information chaos. In addition, the competence of critical thinking is exceptionally important in the context of self-development, and especially – the development of teachers, because this professional group has to cope in its work with unpredictability, ambiguity, the need to constantly verify information, update existing competencies and acquire new ones. Critical thinking also makes it possible to discover weaknesses/deficiencies in one’s own thinking, shortcomings in one’s skills, and make judgments based on evidence/arguments. The article addresses the issue of critical thinking in the context of teacher development. Attention was paid to the understanding of the concept of “critical thinking” as a key competence in the modern world, and it was pointed out how critical thinking supports the process of self-development, especially among teachers.
Myślenie krytyczne jest określane jako kompetencja dla przyszłości, kluczowa w społeczeństwie globalnej informacji, umożliwiająca sprawne i aktywne działanie w zmieniającej się rzeczywistości, w której jednostki muszą sobie radzić z chaosem informacyjnym. Ponadto, kompetencja myślenia krytycznego wyjątkowo ważna jest w kontekście samorozwoju, a szczególnie – rozwoju nauczycieli, bowiem ta grupa zawodowa musi w swojej pracy radzić sobie z nieprzewidywalnością, niejednoznacznością koniecznością nieustannego wersyfikowania informacji, aktualizowania posiadanych kompetencji i nabywania nowych. Myślenie krytyczne pozwala także odkryć słabości/niedostatki własnego myślenia, braki w zakresie posiadanych umiejętności oraz wydawać oparte na dowodach/ argumentach sądy. W artykule podjęto problematykę myślenia krytycznego w kontekście rozwoju nauczyciela. Zwrócono uwagę na rozumienie pojęcia „myślenie krytyczne” jako kompetencji kluczowej we współczesnym świecie oraz wskazano, jak myślenie krytyczne wspiera proces samorozwoju, szczególnie wśród nauczycieli.
Źródło:
Labor et Educatio; 2023, 11; 41-54
2353-4745
2544-0179
Pojawia się w:
Labor et Educatio
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies