Autor: Brzozowska, Aleksandra - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: A Pseudo-Ionic Blocked-out Capital at Nea Paphos
Autorzy:: Brzozowska, Aleksandra
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/484051.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Instytut Kultur Śródziemnomorskich i Orientalnych PAN
Tematy:: Nea Paphos
‘Hellenistic House’
architectural decoration
blocked-out capital
‘Nabatean’ capital
Opis:: The paper discusses recent studies on the capital of a column found in the western courtyard of the ‘Hellenistic House’ at Nea Paphos in 2008. The capital presents a very specific set of features which allows us to identify it with the architectural decoration in the Nabatean type known from Petra, Egypt and Cyprus. The comparative analysis allowed the author to recognize the capital from the ‘Hellenistic House’ as analogous to the so-called pseudo-Ionic ones, so far known only from Petra. However, this term, suggesting that capitals of that type originated from the Ionic order, seems to be inappropriate due to specific features of the pseudo-Ionic capitals. The paper discuses one of the three recognized so far types of the blocked-out capitals in the ‘Nabatean’ style from the site; the other will be presented in further papers.
Źródło:: Études et Travaux (Institut des Cultures Méditerranéennes et Orientales de l’Académie Polonaise des Sciences); 2016, 29; 43-65
2084-6762
2449-9579
Pojawia się w:: Études et Travaux (Institut des Cultures Méditerranéennes et Orientales de l’Académie Polonaise des Sciences)
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: ‘Hellenistic’ House in Nea Paphos, Cyprus – A First Summary of Its Architecture
Autorzy:: Brzozowska-Jawornicka, Aleksandra
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1975687.pdf
Data publikacji:: 2021-12-31
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Instytut Kultur Śródziemnomorskich i Orientalnych PAN
Tematy:: ‘Hellenistic’ House
Nea Paphos
Roman period Cyprus
ancient residence
Opis:: This paper presents preliminary observations and analyses of the architecture of the ‘Hellenistic’ House, an ancient residency from Roman times built in Nea Paphos on Cyprus. The House was erected as an extensive edifice around several courtyards of a very interesting architectural frame and rich decoration. Unfortunately, the residence was destroyed by an earthquake and afterwards rebuilt with new edifices, primarily the Villa of Theseus, and as such its remains are in a very poor state. However, the preserved fragments of walls, floors, technical infrastructure as well as pieces of architectural decoration permit the conducting of architectural studies of the residence’s layout, structure and functional arrangement.
Źródło:: Études et Travaux (Institut des Cultures Méditerranéennes et Orientales de l’Académie Polonaise des Sciences); 2021, 34; 93-121
2084-6762
2449-9579
Pojawia się w:: Études et Travaux (Institut des Cultures Méditerranéennes et Orientales de l’Académie Polonaise des Sciences)
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Architecture of the Official Spaces of Selected Residences in Nea Paphos, Cyprus
Autorzy:: Brzozowska-Jawornicka, Aleksandra
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1774581.pdf
Data publikacji:: 2020-09-11
Wydawca:: Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:: Nea Paphos
residences
official spaces
Opis:: This paper deals with public areas in ancient residences. These zones, emphasising the social status of the owners of the houses, are analysed in several large residences erected in the Graeco-Roman Period in Nea Paphos, Cyprus: the ‘Hellenistic’ House, the Villa of Theseus, and the House of Aion. Particularly, the special arrangement of the layout and the architectural decoration of three major public zones were studied: the entrance, the main courtyard, and the main room.
Źródło:: Światowit; 2019, 58; 87-105
0082-044X
Pojawia się w:: Światowit
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Who Could ‘the Godless Ishmaelites from the Yathrib Desert’ Be to the Author of the Novgorod First Chronicle? The "Apocalypse of Pseudo-Methodius" in Medieval South and East Slavic Literatures
Autorzy:: Brzozowska, Zofia Aleksandra
Gucio, Katarzyna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/682178.pdf
Data publikacji:: 2019
Wydawca:: Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:: Apocalypse of Pseudo-Methodius
Church Slavic
Old Bulgarian literature
Old Russian literature
Novgorod First Chronicle
Opis:: The work of Pseudo-Methodius, whose creation (in the original Syrian version) dates back to ca. 690, enjoyed considerable popularity in Medieval Slavic literatures. It was translated into Church Slavic thrice. In all likelihood, these translations arose independently of each other in Bulgaria, based on the Greek translation, the so-called ‘first Byzantine redaction’ (from the beginning of the 8th century). From Bulgaria, the Slavic version of the Apocalypse of Pseudo-Methodius spread to other Slavic lands – Serbia and Rus’. In the latter, the work of Pseudo-Methodius must have been known already at the beginning of the 12th century, given that quotations from it appear in the Russian Primary Chronicle (from the second decade of the 12th century). In the 15th century, an original, expanded with inserts taken from other works, Slavic version also came into being, known as the ‘interpolated redaction’. All of the Slavic translations display clear marks of the events that preceded them and the circumstances of the period in which they arose. Above all, the Saracens – present in the original version of the prophecy – were replaced by other nations: in the Novgorod First Chronicle we find the Mongols/Tatars (who conquered Rus’ in the first half of the 13th century).
Źródło:: Studia Ceranea; 2019, 9; 369-389
2084-140X
2449-8378
Pojawia się w:: Studia Ceranea
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Sofia – upersonifikowana Mądrość Boża. Dzieje wyobrażeń w kręgu kultury bizantyńsko-słowiańskiej
Sophia – the Personification of Divine Wisdom: the History of the Notion in the Byzantine-Slavonic Culture
София – олицетворенная Премудрость Божия. История сюжета в византийско- славянской культуре
Autorzy:: Brzozowska, Zofia Aleksandra
Naumowicz, Józef
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/books/30146626.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Opis:: Książka powstała na podstawie rozprawy doktorskiej, przygotowanej w Katedrze Historii Bizancjum UŁ i obronionej w kwietniu 2015 r. W centrum zainteresowania jej Autorki znajdują się wyobrażenia na temat Sofii – upersonifikowanej Mądrości Bożej, charakterystyczne dla kultury duchowej wschodniego chrześcijaństwa, zwłaszcza zaś Bizancjum i obszaru Slavia Orthodoxa. Zofia Brzozowska stara się znaleźć odpowiedź na pytanie, kim, zdaniem średniowiecznych twórców bizantyńskich i słowiańskich, była Mądrość Boża, ukazywana w żeńskiej postaci: czy mamy w jej przypadku do czynienia z symbolicznym przedstawieniem Boga (Chrystusa – Logosu lub Ducha Świętego) czy też z wyobrażeniem o drugiej, kobiecej naturze Stwórcy? Głównym celem książki jest ukazanie miejsca, zajmowanego przez Sofię w kulturze obszaru Slavia Orthodoxa. Analizie poddano zatem wybrane zabytki średniowiecznego piśmiennictwa południowo- i wschodniosłowiańskiego: teksty, w których Mądrość Boża została utożsamiona z Chrystusem, skojarzona z Bogurodzicą lub też pojawia się jako byt autonomiczny, posiadający jednoznacznie kobiecą tożsamość. Ponadto Autorka stawia sobie za cel zebranie i skonfrontowanie ze sobą możliwie wielu przykładów ikonograficznych wyobrażeń upersonifikowanej Mądrości Bożej, pojawiających się na ikonach, miniaturach zdobiących rękopisy, mozaikach i malowidłach naściennych.
The images of Sophia – the personified God’s Wisdom became popular in the art of Orthodox Slavs (in wall paintings, miniatures adorning manuscripts and on icons) in the period between fourteenth and sixteenth century. The representation of Wisdom as almost an independent being of the Creator, which is present and acts in the history of humanity as an independent female figure should be considered a very old motif having its roots in the pre-Christian tradition. In the three books of the Old Testament: The Book of Proverbs, The Book of Sirach and The Book of Wisdom of Solomon, one can find the passages with an image of the hypostatic Sophia sitting with Yahweh on one throne and providing thorough assistance to him. In Eastern Christian literature, starting from the times of the Fathers of the Church, it was assumed to identify the Old Testament Wisdom with the second person of the Trinity – the Son of God. The Hagia Sophia churches in Byzantium were devoted just to Him, the theological treatises and hymnographic texts were written in honor of Him and He was represented on “Sophia” icons. The female personification of the God’s Wisdom was however a very rare motif in early Byzantine art. The oldest representations of this type known to modern art historians can be connected with miniatures adorning Eastern Christian (mainly Greek) manuscripts. The above-mentioned iconographic type is formed finally in the period between tenth and eleventh century in the era of the so-called “Macedonian Renaissance”, when Byzantine art returns to ancient patterns. Since then, Sophia has been presented in the form of a young and beautiful woman, who resembles an ancient muse due to her dress and hairstyle, rather than a saint of the Eastern Church. Beginning from tenth century, the medieval culture of South and East Slavs was under a strong, direct, and multi-faceted influence of Byzantine civilization. Certain passages of the Old Testament, theological texts of the Fathers of the Church, and the works of later Byzantine writers were successively translated into Old Church Slavonic. Relatively early Slavic authors also became acquainted with the motif of Sophia. Evidence of this is, above all, the presence of this subject in the oldest written texts in Old Church Slavonic devoted to Saints Constantine-Cyril and Methodius. Moreover, in Bulgaria and Russia, soon after Christianization of those countries, the temples of Holy Sophia (Hagia Sophia) began to be built. The representations of the personified God’s Wisdom popular in the art of South and East Slavs in the period between fourteenth and sixteenth century can be assigned to three specific types of iconography: 1. Sophia – the inspiration of Holy Men (Evangelists, Saints and Fathers of the Church) – the only scheme with specific patterns in the Byzantine painting, i.e. miniatures adorning the manuscripts from the period between tenth and eleventh century, containing the representations of the personified God’s Wisdom in the form of “Christian muse”. Representations of this kind began to appear on the ground of South Slavic art at the end of the thirteenth century. At first, they became popular in wall paintings – a feminine silhouette of Sophia placed next to the figures of Evangelists can now be found on the pendentives under the central dome of many temples in Serbia and western Bulgaria. The oldest examples of the use of the analyzed motif on the miniatures in South Slavic manuscripts are dated back to the mid-fourteenth century. At that time, the iconography of Sophia – the inspiration of Holy Men – began to appear in Old Russian art: in wall paintings, miniatures, and also on icons from the end of the fifteenth century. 2. Wisdom’s Feast – this type is an illustration of a specific passage of the ninth chapter of the Old Testament Book of Proverbs: Wisdom hath built herself a house (Proverbs 9: 1-6). That text became widespread in Old Russian literature within liturgical books containing passages of the Old Testament. Also the comment of Anastasius Sinaites for Proverbs 9: 1-6 was translated into Old Church Slavonic. Iconographic images of the Wisdom’s feast scene should be considered as a phenomenon typical of South Slavic wall paintings from the period of fourteenth century. Later on, the discussed motif became popular in Old Russian art and began to appear on the East Slavic icons. 3. The Novgorodian iconography of God’s Wisdom was definitely formed in the second half of the fifteen century. According to the scheme, which was known in the late Middle Ages to Russian artists only, Sophia was presented as a woman sitting on a throne, enshrouded with imperial purple and gold robes, with a sceptre in her right hand and red wings. It should also be mentioned that from the period of thirteenth century, the idea of Sophia – Divine Wisdom – served as a symbol of independence and identity of the republic in the political culture of Novgorod the Great. In Old Russian chronicles and other narrative sources, which can be connected with Novgorod, one may find statements, showing that – in the eyes of the Novgorodians themselves – Holy Wisdom was not only one of the main attributes of God, but also a separate character. A kind of divine being, who could be interpreted as patronesses and supernatural protectress of the city-state. Construction of the temple of Divine Wisdom in Novgorod is usually dated to 1045–1050. In the source material one can find information, that the Novgorodian Sophia church was undoubtedly the most significant and important monument in the city. The theme of Divine Wisdom is also a very prominent topic in Novgorodian historiography and literature. Moreover, the feminine personification of God’s Wisdom can also be found on coins distributed by the city-state since 1420.
Изображения Софии – олицетворенной Премудрости Божией получили широкое распространение в искусстве (стенописи, книжной миниатюре и иконописи) православных славян в XIV–XVI вв. Однако представление о Премудрости как о почти независимом от Господа божественном существе, проявляющемся и действующем в истории человечества как самостоятельная, женственная личность, стоит считать очень древним сюжетом, восходящим своими корнями к дохристианской традиции. В трех книгах Ветхого Завета: Притчей Соломоновых, Премудрости Иисуса сына Сирахова и Премудрости Соломона можно обнаружить фрагменты, содержащие повествование о гипостатической Софии, заседающей с Яхве на одном престоле и оказывающей ему помощь во всех делах. В восточнохристианской литературе, начиная со времен Отцов Церкви, принято отождествлять ветхозаветную Премудрость со вторым лицом Святой Троицы – Сыном Божьим. Именно в его честь строились в Византии храмы Святой Софии, ему посвящались богословские трактаты и духовные песнопения, его писали на «софийных» иконах. Женская персонификация Премудрости Божией являлась очень редким мотивом в ранневизантийском искусстве. Древнейшие, известные современным искусствоведам, изображения стоит относить к миниатюрам, украшающим восточнохристианские (прежде всего греческие) рукописи. Вышеупомянутый сюжет окончательно складывается в X–XI вв., в эпоху т.н. «македонского ренессанса», когда византийское искусство возвращает к античным образцам. С тех пор София изображается в виде молодой и красивой женщины, своим нарядом и прической больше напоминающей образы муз дохристианского периода, чем иконы святых Восточной церкви. Средневековая культура южных и восточных славян, начиная с X столетия, находилась под сильным, непосредственным и всесторонним влиянием византийской цивилизации. Определенные фрагменты Ветхого Завета, богословские сочинения Отцов Церкви и тексты позднейших греческих писателей постепенно переводились на древнецерковнославянский язык. Относительно рано православные славянские книжники познакомились и с софийным сюжетом – свидетельствует о том, прежде всего, присутствие этой темы в древнейших литературных памятниках, посвященных св. Константину-Кириллу и Мефодию. Кроме того, в Болгарии и на Руси, сразу после крещения этих стран, стали появляться храмы Святой Софии. Изображения олицетворенной Премудрости Божией, широко распространившиеся в искусстве южных и восточных славян в XIV–XVI вв., относятся к трем определенным иконографическим типам: 1. София – вдохновительница и советница святых мужей (евангелистов, святых, Отцов и учителей Церкви) – единственная схема, для которой можно обнаружить непосредственные прообразцы в византийской живописи, т.е. книжные миниатюры X–XI вв., содержащие изображение олицетворенной Премудрости в виде своеобразной «христианской музы». Образы такого рода стали появляться на почве южнославянского искусства в конце XIII в. Первоначально они встречаются в стенописи – женственный силуэт Софии, помещенный рядом с фигурами евангелистов, можно с тех пор найти в росписи центрального купола многих храмов на территории Сербии и западной Болгарии. Древнейшие примеры использования обсуждаемой схемы в южнославянской книжной миниатюре датируются серединой XIV столетия. В это же время иконография Софии – вдохновительницы святых мужей начинает существовать и в древнерусском искусстве: в стенописи, книжной миниатюре, а с конца XV в. – также в иконописи. 2. Пир Премудрости – этот тип является иллюстрацией определенного фрагмента девятой главы ветхозаветной Книги Притчей Соломоновых: Премудрость созда[ла] себе дом (Притч. 9:1-6). Вышеупомянутый текст распространился в древнерусской письменности в составе паремейников (богослужебных книг, содержащих фрагменты Ветхого Завета). На древнецерковнославянский язык было переведено также толкование Анастасия Синаита на эту тему. Живописные изображения сцены т.н. Пира Премудрости следует считать явлением, свойственным южнославянской стенописи XIV в. В последующее время обсуждаемый сюжет распространился в древнерусском искусстве и стал появляться на восточнославянских иконах и изделиях мелкой пластики. 3. Новгородская иконография Премудрости Божией, сложившаяся окончательно во второй половине XV в. – следуя этой схеме, известной в позднем Средневековье только севернорусским художникам, София изображалась в виде огнезрачной женщины, заседающей на престоле, в багряно-золотых царских одеждах, со скипетром в правой руке и алыми крыльями за спиной. Здесь стоит также отметить, что в общественно-политической жизни Великого Новгорода идея Премудрости Божией начиная с XIII в. служила символом независимости и самоидентичности купеческой республики. В древнерусских летописях, а также в других письменных источниках, возникших в среде новгородских книжников, можно обнаружить свидетельства того, что для жителей упомянутого города Премудрость Божия была почти самостоятельным божественным существом, активно действующим как покровительница республики. Источники содержат информацию, что важнейшим зданием в Великом Новгороде считался храм Премудрости Божией, т.н. Софийский собор, воздвигнутый в 1045–1050 гг. Софийные сюжеты пользовались также огромной популярностью в новгородской литературе. Кроме того, женская персонификация Премудрости Божией находится на серебряных монетах, чеканеных в Великом Новгороде с 1420 г.
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Książka

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: In Search of the Module in the Architectural Design of the ‘Hellenistic’ House in Nea Paphos, Cyprus
Autorzy:: Brzozowska-Jawornicka, Aleksandra
Kubicka-Sowińska, Anna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1975674.pdf
Data publikacji:: 2021-12-31
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Instytut Kultur Śródziemnomorskich i Orientalnych PAN
Tematy:: cosine quantogram
architectural module
metrology
‘Hellenistic’ House
Nea Paphos
Cyprus
Opis:: Ancient Graeco-Roman architecture was designed with the application of mathematical harmony as a key compositional principle used in planning the dimensions and proportions of particular elements, larger parts of buildings or whole edifices. Therefore, application of metrology studies based on a cosine quantogram supports architectural analysis leading to an indication of the predominant stylistic influence on any particular building. Such a dual approach helps to establish the origins of the major artistic tradition in architectural design, especially of buildings excavated in a complex multicultural archaeological context. The aim of this paper is to determine the existence and nature of a module in the architectural decoration as well as in the general design of the ‘Hellenistic’ House, a spacious residence in Nea Paphos, Cyprus, erected in Roman times, but according to the artistic Ptolemaic tradition.
Źródło:: Études et Travaux (Institut des Cultures Méditerranéennes et Orientales de l’Académie Polonaise des Sciences); 2021, 34; 123-140
2084-6762
2449-9579
Pojawia się w:: Études et Travaux (Institut des Cultures Méditerranéennes et Orientales de l’Académie Polonaise des Sciences)
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Ropnie narządów wewnętrznych jako przejaw interakcji między organizmem ludzkim a środowiskiem
Abscesses of internal organs as a sign of interactions between human organism and environment
Autorzy:: Skoczylas, Michał
Uruska, Aneta
Wojtowicz, Iwona
Żywicka, Katarzyna
Brzozowska, Aleksandra
Puchalska-Niedbał, Lidia
Sawicki, Marcin
Walecka, Anna
Malinowski, Jerzy
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1034403.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Przyrodników im. Kopernika
Tematy:: medycyna środowiskowa
ropień
ropień okołozębowy
ropień wewnątrzbrzuszny
Opis:: Rozwój ropni u człowieka jest warunkowany obecnością drobnoustrojów w środowisku życia. Nie jest to jednak jedyny czynnik środowiskowy wpływający na częstość ich występowania. W ostatnich kilkudziesięciu latach opublikowano dane wskazujące na wpływ ciśnienia atmosferycznego i temperatury na rozwój ropni ścian i struktur jamy ustnej. Istnieją również doniesienia o zależności częstości występowania ropni oczodołu, wątroby i śledziony od pory roku. Uwzględnienie modyfikującego wpływu środowiska na zapadalność na zapalenie ropne poszerza zakres możliwych analiz populacyjnych i klinicznych.
Development of abscesses in humans is conditioned by the presence of microorganisms in the living environment, but this is not the only one environmental factor affecting the frequency of their occurrence. Data indicating the importance of atmospheric pressure and temperature for the development of abscesses in walls and structures of the oral cavity was published overpast several dozen years. There are also reports of the incidence of orbital abscesses and abscesses of the liver and spleen depending on the seasons. Taking into account the modifying effect of the environment on the incidence of purulent inflammation broadens the range of possible population studies and clinical thinking.
Źródło:: Kosmos; 2016, 65, 4; 583-590
0023-4249
Pojawia się w:: Kosmos
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Procesy inkluzji migrantów a więzi i sieci społeczne wśród małżeństw mieszanych
Autorzy:: Brzozowska, Anita
Grzymała-Kazłowska, Aleksandra
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/652336.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:: małżeństwa mieszane
więzi społeczne
migranci z Ukrainy
struktura społeczna
Opis:: Integracja imigrantów wiąże się nie tylko z takimi elementami, jak postawy i relacje migrantów z członkami społeczeństwa przyjmującego, ale także z ich wchodzeniem w strukturę społeczną, czyli osiąganiem określonego statusu społecznego. W procesie tym bardzo ważną rolę odgrywają nieformalne i formalne sieci powiązań tworzące kapitał społeczny migrantów. Szczególnie istotna w tym kontekście jest analiza znaczenia silnych i słabych więzi dla wytwarzania kapitału społecznego i inkluzji migrantów. Celem artykułu jest analiza związków między więziami i sieciami społecznymi a wielowymiarowymi procesami włączania jednostek i grup do społeczeństwa przyjmującego i jego instytucji. Główne zagadnienie badawcze podjęte w artykule stanowi proces wytwarzania pomostowego i wiążącego kapitału społecznego w małżeństwach mieszanych uwarunkowany różnymi typami posiadanych przez migrantów więzi oraz sieci, których są członkami. Postawione pytanie badawcze dotyczy wpływu kapitału społecznego na miejsce migrantów w strukturze społecznej kraju przyjmującego oraz inne wymiary integracji imigrantów. Przedmiotem rozważań są procesy zachodzące wśród małżeństw mieszanych, w których jeden ze współmałżonków jest imigrantem osiedlonym w Polsce. Zagadnienie te zostały przeanalizowane na przykładzie ukraińskich imigrantów będących współmałżonkami Polaków osiedlonych w województwie mazowieckim. Do analizy wykorzystane zostały dane z reprezentatywnego badania sondażowego wśród obywateli Ukrainy osiedlonych w Polsce.
Źródło:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Sociologica; 2014, 50
0208-600X
2353-4850
Pojawia się w:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Sociologica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: From Drifting to Anchoring. Capturing the Experience of Ukrainian Migrants in Poland
Autorzy:: Grzymała-Kazłowska, Aleksandra
Brzozowska, Anita
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/498595.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:: social anchoring
Ukrainian migrants
integration
adaptation
settlement
Opis:: The article applies the concept of anchoring, defined as the process of searching for footholds and points of reference which allows individuals to acquire socio-psychological stability and security and function effectively in a new environment, to explore complex, multidimensional and flexible adaptation and settlement processes among migrants from Ukraine in Poland. Based on 40 in-depth interviews and questionnaires with migrants resident in Warsaw and its vicinity, we argue that the traditional categories employed for analysing migrants’ adaptation and settlement such as 'integration' or 'assimilation' are not always adequate to capture the way of functioning and experience of contemporary Ukrainian migrants. Rather than traditional categories, we propose to apply the concept of anchoring which enables us to capture Ukrainians’ 'fluid' migration, drifting lives and complex identities as well as mechanisms of settling down in terms of searching for relative stability rather than putting down roots. The paper discusses the ambiguous position of Ukrainian migrants in Poland constructed as neither the strangers nor the same, gives insight into their drifting lives and illuminates ways of coping with temporariness and establishing anchors providing migrants with a sense of stability and security. This approach, linking identity, security and incorporation, emphasises, on the one hand, the psychological and emotional aspects of establishing new footholds and, on the other hand, tangible anchors and structural constraints. Its added value lies in the fact that it allows for complexity, simultaneity and changeability of anchoring and the reverse processes of un-anchoring to be included.
Źródło:: Central and Eastern European Migration Review; 2017, 6, 2; 103-122
2300-1682
Pojawia się w:: Central and Eastern European Migration Review
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki