Autor: Brzeziński, Andrzej Maciej - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Dyplomacja polska a waszyngtońska Konferencja Rozbrojeniowa (12 XI 1921 - 6 II 192)
La diplomatie polonaise lace à la Conférence du Désarmement à Washington (12 XI 1921-6 II 1922)
Autorzy:: Brzeziński, Andrzej Maciej
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/16729241.pdf
Data publikacji:: 1991
Wydawca:: Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Opis:: La diplomatie polonaise s'intéressait à la Conférence du désarmement à Washington bien que la Pologne ne participait pas à la Conférence. À Varsovie on prévoyait entre autres, que durant la Conférence on discuterait le problème de la réduction des armements terrestres. Les autorités civiles et militaires polonais étaient d'avis, que la Pologne, nouvellement reconstituée, restant en mauvaises relations avec deux puissances voisines — Allemagne et Russie Soviétique — devait avoir une forte armée. Dans la moitié du 1921 l’armée polonaise comtait 430 mille soldats et occupait la deuxième place en Europe après l’armée française (810 mille soldats). La diplomatie polonaise soutenait la thèse de la France aliée — „d'abord la sécurité, après le désarmement". Dans le Ministère dos Affaires Étrangères en Pologne on était convaincu que la délégation française a Washington, avec A. Briand en tête, va s’opposer efficacement aux efforts de la réduction des armées de terre de la France et Pologne. La phase initiale de la Conférence de Washington a été suivie en Pologne avec une grande attention. Conformément aux suppositions antérieures, la délégation britannique demandait la discussion simultanée sur le désarmement naval et terrestre. Le bruit a couru qu’à Washington on, discutait la réduction des forces armées polonaises. La diplomatie polonaise a fait des démarches à Washington et à Paris, soulignant, quo le délégué de la Pologne doit participer à la discussion éventuelle sur le problème du désarmement terrestre. Avec le sentiment de satisfaction on a reçu à Varsovie la nouvelle, que Briand avait réussi à faire écarter le problème du désarmement terrestre du programme de la Conférence. Cela a été bien apprécié par les diplomates polonais, les dirigeants militaires et la presse. Au moment où l’on a éliminé le problème du désarmement terrestre, en Pologne on a arrêté un peu des discussions à Washington. A Varsovie il y avait l'opinion que la rénonciation de la France concernant la limitation des armements navals alfaiblissait la puissance de la France alliée.
Źródło:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica; 1991, 42; 91-99
0208-6050
2450-6990
Pojawia się w:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Dyplomacja polska wobec sowieckich inicjatyw rozbrojeniowych w okresie międzywojennym
Польская дипломатия и советские инициативы по разоружению в период между первой и второй мировыми войнами
Autorzy:: Brzeziński, Andrzej Maciej
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/18055645.pdf
Data publikacji:: 1996
Wydawca:: Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Opis:: Польская дипломатия занимала отрицательное отношение по радикальным разоруженным инициативам СССР в период между двумя войнами. В Варшаве советские проекты по разоружению принимались как пропагантские шаги, направленные в теоретические результаты Лиги Наций, в определение безопасности, арбитража и разоружения. Польская дипломатия добивалась на международном форуме признания особой ситуации Польши как соседа СССР, а тем самым освобождения ее от обязательств по разоружению пока Москва не одобрит всеобщий договор по разоружению разработанный Лигой Наций. Политическое сближение Польши и СССР, которого проявлением был договор о ненападении от 25 июля 1932 г., не устранило принципиальных разниц между польской и советской концепциями по разоружению.
Źródło:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica; 1996, 55; 91-103
0208-6050
2450-6990
Pojawia się w:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Polonia francuska wobec święta 3 Maja w dwudziestoleciu międzywojennym
La communauté polonaise en France face à la fête du 3 Mai dans lentre deux guerres
Autorzy:: Brzeziński, Andrzej Maciej
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/16538909.pdf
Data publikacji:: 1991
Wydawca:: Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Opis:: La communauté polonaise en France fêtait l'anniversaire du 3 Mai dans l'entre deux guerres comme une giando fête nationale. Les cérémonies du 3 Mai ont donné l’occasion de propager les liaisons polonaises à l'intérieur de rémigration polonaise et face à la patrie. La lète du 3 Mai était organisé avec le concours des postes consulaires et autorités polonaises à rémigration. Un des éléments caractéristiques de la fête c’était la manifestation, et surtout dans les années 20, de l'amité polono-française. Certaines entreprises étaient organisées en commun avec les autorités locales et organisations françaises. Dans la presse et les journaux polonais la Consituation du 3 Mai était présentée le plus souvent comme un effort ayant pour but la sauvegarde de l'état polonais ainsi comme un signe de la maturité et de la sagesse d'un petit groupe de citoyens. Comme conséquences de l’échec de la Constitution du 3 Mai on énumérait l'intervention des états envahisseurs. En 1939 la fête du 3 Mai s'est déroulée dans l'atmosphère de menace de la part de l'Allemagne.
Źródło:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica; 1991, 40; 127-136
0208-6050
2450-6990
Pojawia się w:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Rozbieżności pomiędzy Francją i Stanami Zjednoczonymi w sprawie rozbrojenia w dwudziestoleciu międzywojennym
Disarmament Differences between France and United States in Inter-War Period
Autorzy:: Brzeziński, Andrzej Maciej
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/16647574.pdf
Data publikacji:: 1995
Wydawca:: Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Opis:: The differences concerning disarmament were the permanent feature of the Franch-American relations in Inter-War Period. It was the consequence of the different geographical and political situation, military policy and strategy of the both Powers. The French diplomacy adhered the thesis about priority of security before disarmament and the principle of the interdependence of land, naval and air armaments. The US diplomacy estimated the disarmament as the mean leading to general security. The American concepi of qualitative disarmament of land forces was oriented mainly against France, which at that time, had the biggest amount of military land équipement. The navy fixed for US the most important strategic value, so American diplomacy was very active in the naval disarmament negotiations. France evaluated negatively the American tactic concerning limitation of navel armaments. The Americans wanted to obtain the naval superiority and treated France as secondary naval Power. Paris was opposed to American thesis that disarmament would allow for financial savings and it would facilitate repayment of debts incurred, among others, by France in the United States during the First World War. Contrary to France, US advocated the principle of equal rigts in armaments, which was demanded by Germany. United States, jointly with Great Britain and Italy, pressed on the French Government to accept this principle. Washington remained under a false impression that this concession would prevent Hitler’s armaments demand.
Źródło:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica; 1995, 53; 113-127
0208-6050
2450-6990
Pojawia się w:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Французско-советские расхождения по делу разоружения в период между двумя войнам
Rozbieżności francusko-radzieckie w kwestii rozbrojenia w okresie międzywojennym
Autorzy:: Brzeziński, Andrzej Maciej
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/16647704.pdf
Data publikacji:: 1994
Wydawca:: Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Opis:: W dwudziestoleciu międzywojennym Francja i Związek Radziecki zajmowały krańcowo różne stanowiska w kwestii rozbrojenia. Francuskiej tezie „najpierw bezpieczeństwo, potem rozbrojenie”, dyplomacja radziecka przeciwstawiała konsekwentnie postulat powszechnego i całkowitego rozbrojenia, które osiągnięte jednorazowo lub etapami byłoby „najskuteczniejszą” i „najbardziej uniwersalną” gwarancją międzynarodowego bezpieczeństwa. Różnice pomiędzy francuską a radziecką koncepcją rozbrojenia ujawniły się m.in. podczas konferencji genueńskiej w 1922 r., rzymskiej konferencji w sprawie ograniczenia zbrojeń morskich w 1924 r., oraz w toku prac Komisji Przygotowawczej do Konferencji Rozbrojeniowej w drugiej połowie łat dwudziestych. Z nową siłą wystąpiły one podczas kilkuletnich obrad światowej konferencji rozbrojeniowej. Różnice ideologiczne, odmienne cele polityki zagranicznej i wzajemna nieufność powodowały, że między delegacjami obu państw w Genewie nie doszło do zbliżenia stanowisk. Po wystąpieniu Niemiec hitlerowskich z konferencji rozbrojeniowej dyplomacja radziecka uznała, że jedynym sposobem zapobieżenia groźbie nowej wojny byłby system paktów regionalnych o pomocy wzajemnej. Okresowa współpraca francusko-radziecka na rzecz Paktu Wschodniego zakończyła się jednak niepowodzeniem. Zmiana taktyki radzieckiej w kwestii bezpieczeństwa i rozbrojenia nastąpiła wskutek pogarszającej się sytuacji międzynarodowej.
Źródło:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica; 1994, 51; 111-119
0208-6050
2450-6990
Pojawia się w:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Konferencja w Algeciras (16 1—7 IV 1906 r.) a Rosja
Конференция u Альжесирас (Algeciras) (16 1—7 IV 1906 г.) и Россия
Autorzy:: Brzeziński, Andrzej Maciej
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/16647989.pdf
Data publikacji:: 1981
Wydawca:: Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Opis:: Целью международной конференции n Альжесирас (Algeciras) было решение французско-немецкого спора по вопросу Марокко. Как Франция и Германия старались получит поддержку России, используя финансовые трудности царского правительства вызванные войной на Дальнем Востоке и революцией 1905 г. В этой ситуации планы царской дипломатии — играть в Альжесирас (Algeciras) роль посредника между Францией и Германией — оказались нереальными. Французское правительство поставило возможность предоставления, необходимого царизму, заема в зависимость от поддержки французких требований, касающихся марокканского вопроса. Признавая союз с Францией основой своей зарубежной политики, царское правительство было вынуждено принять условие Парижа. Это вызвало ухудшение отношений между Берлином и Петербургом, что, в свою очередь, умело использовала французская дипломатия. Место оскорблённой Германии, которая отказалась участвовать в предоставлении России заёма, заняла Англия. Предоставление России заёма, главными кредиторами которой были Франция и Англия, обозначало финансовую и политическую зависимость царского правительства от государств "сердечного соглашения".
Źródło:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica; 1981, 3; 47-58
0208-6050
2450-6990
Pojawia się w:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Dyplomacja francuska a „plan MacDonalda" z 16 marca 1933 r.
Французская дипломатия и „план МакДональда" от 16 марта 1933 г.
Autorzy:: Brzeziński, Andrzej Maciej
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/16647994.pdf
Data publikacji:: 1981
Wydawca:: Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Opis:: Британский проект конвенции по вопросам разоружения, известный под названием "план МакДональда" был предложен 16 марта 1933 г. Комиссии Всеобщей Конференции по разоружению в Женеве. Этот проект был попыткой удовлетворить требования Германии, касающиеся вопросов разоружения. Английское правительство хогело ограничить Германию клаузулами разоружения в рамках полной и всестоpoннeй конвенции, учитывающей, между прочим, немецкую и французскую точки зрения. Франция сначала относилась к „плану МакДональда" нежелательно и с резервом. По мнению политиков н дипломатов военных кругов британский проект разоружения не гарантировал Франции безопасности и одновременно давал возможность довооружения Германии. Французская дипломатия стремилась к модификации британского плана, прежде всего, путём введения так называемого пробного периода, который представил бы истинные стремления Германии, касающиеся вопроса разоружения. Была также постулаты, касающиеся введения системы контроля над разоружением, а также применения санкций против государств, нарушающих постановления конвенции по разоружению. Французская дипломатия не выразила своего согласия вести дискуссию над „планом МакДональда" в составе „четырёх держав", опасаясь повторения прецелента, имеющего место 11 декабря 1932 г. когда она была вынуждена согласиться на равноправие Германии в области вооружения. В атмосфере возрастающих опасений, касающихся политики Гитлера, французская дипломатия одержала частичную победу, получив согласие Великобритании и Соединенных Штатов Америки на применение пробного периода. Выступление гитлеровской Германии 14 октября 1933 г. с Конференции по вопросам разоружения не оправдало надежд западных держав связать Германию клаузулами по разоружению.
Źródło:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica; 1981, 8; 73-92
0208-6050
2450-6990
Pojawia się w:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Francuska koncepcja Ligi Narodów w latach 1918—1919
La conception française de la Société des Nations dans les années 1918—1919
Autorzy:: Brzeziński, Andrzej Maciej
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/16648014.pdf
Data publikacji:: 1984
Wydawca:: Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Źródło:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica; 1984, 18; 119-138
0208-6050
2450-6990
Pojawia się w:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Stanowisko Francji wobec waszyngtońskiej konferencji rozbrojeniowej (12 XI 1921—6 II 1922)
Lattitude de la France envirs la Conférence du désarmement à Washington (12 XI 1921—6 II 1922)
Autorzy:: Brzeziński, Andrzej Maciej
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/16729025.pdf
Data publikacji:: 1986
Wydawca:: Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Źródło:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica; 1986, 28; 13-33
0208-6050
2450-6990
Pojawia się w:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Udział Oskara Haleckiego w obchodach 250 rocznicy odsieczy wiedeńskiej w 1933 roku
Oskar Halecki’s contribution to the commemoration of the 250th anniversary of the Rescue of Vienna in 1933
Autorzy:: Brzeziński, Andrzej Maciej
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/689569.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:: Oskar Halecki
prymas August Hlond
Polska
Austria
250 rocznica
odsiecz Wiednia 1683 roku
primate August Hlond
Polska
250th anniversary
rescue of Vienna 1683
Opis:: Oskar Halecki, a professor of the University of Warsaw and a renowned expert on world and Polish history, contributed to the commemoration of the 250th anniversary of the Rescue of Vienna as a Catholic intellectual. In a series of articles, published for the occasion, professor Halecki emphasized the significance of the participation of Poland in the victorious battle against the Turks, fought outside Vienna on 12 September 1683, which saved the Christian Europe and Western civilization. Halecki argued that the Polish troops under the command of King John III Sobieski played, not for the first time, a historical role of the bulwark of Christianity it had assumed since the 14th century. This view was further presented by Halecki in a lecture, given in German, entitled „Liberation of Vienna and Its Significance for Austria, Poland and Europe” during an official Polish celebration commemorating the Battle of Vienna anniversary held in the Austrian capital, on 13 September 1933. Oskar Halecki’s vision of Poland’s full awareness of its historical mission to defend the Christian faith complied with the official position of the Catholic Church expressed by Primate August Hlond in official writings and addresses delivered on the occasion of the 250th anniversary of the victorious Battle of Vienna. In an article „On the Anniversary of the Rescue of Vienna” opening a special issue of „Miesięcznik Heraldyczny”, a periodical edited by professor Halecki, the scholar compared the historical significance of the Battle of Vienna to the 1410 Battle of Grunwald. He claimed that in the thousand-year history of Poland these two victorious events could only be paralleled by the 1920 Battle of Warsaw that saved Poland and Europe from the advance of Bolshevism. According to Halecki, the Battle of Vienna, similarly to Grunwald, was „the act of anticipatory political thought.” In both cases, he argued, it was „a fight for a noble cause” to „protect the nation’s right to independence against the foreign invaders”. Halecki rejected the view, expressed by some journalists, that Polish participation in the Rescue of Vienna and the act of saving Austria was actually a political mistake, as, a century later, Austria took part in the Partitions of Poland. He claimed that such reasoning was indeed anachronistic, as it explicated the events from 1683 not in view of the then political situation, determined by the previous centuries, but by means of later events which bore no causal relation to the Battle of Vienna.
Oskar Halecki, profesor Uniwersytetu Warszawskiego, znakomity znawca dziejów powszechnych i Polski, włączył się do obchodów 250 rocznicy odsieczy wiedeńskiej jako katolicki intelektualista. W opublikowanych z tej okazji artykułach profesor podkreślał znaczenie udziału Polski w zwycięskiej nad Turkami bitwie pod Wiedniem 12 września 1683 r., która ocaliła chrześcijańską Europę i zachodnią cywilizację. Wskazywał, że Polska pod wodzą Jana III Sobieskiego wystąpiła po raz kolejny w dziejowej roli „przedmurza” chrześcijaństwa, którą odgrywała od XIV w. Pogląd ten przedstawił również w wygłoszonym po niemiecku referacie Oswobodzenie Wiednia i jego znaczenie dla Austrii, Polskii Europy podczas uroczystej akademii z okazji polskich obchodów rocznicy wiedeńskiej w stolicy Austrii 13 września 1933 r. Punkt widzenia Haleckiego o Polsce świadomej dziejowego posłannictwa obrońcy chrześcijaństwa był zgodny z oficjalnym stanowiskiem Kościoła, wyrażonym przez prymasa Augusta Hlonda w oficjalnych pismach i wystąpieniach z okazji obchodów 250 rocznicy zwycięstwa pod Wiedniem. W artykule zatytułowanym W rocznicę odsieczy Wiednia, otwierającym okolicznościowy numer redagowanego przez profesora „Miesięcznika Heraldycznego”, Halecki porównywał historyczne znaczenie bitwy pod Wiedniem z bitwą pod Grunwaldem. Uważał, że w tysiącletnich dziejach Polski te dwa zwycięstwa można by zestawiać jedynie z bitwą pod Warszawą z 1920 r. Wiedeń, tak samo jak Grunwald, był „czynem przewidującej myśli politycznej”. W jednym i drugim przypadku „słusznej broniono sprawy” oraz prawa narodów do samodzielnego bytu wbrew „zakusom obcych najeźdźców”. Halecki odrzucał występujący w publicystyce pogląd, że udział Rzeczypospolitej w odsieczy Wiednia i ocalenie Austrii było politycznym błędem, ponieważ w następnym stuleciu wzięła udział w rozbiorach polsko-litewskiego państwa. Pogląd taki uważał za anachroniczny, pragnący wytłumaczyć wydarzenia 1683 r. nie w świetle sytuacji ówczesnej, wytworzonej przez poprzednie wieki, lecz za pomocą wydarzeń wiele późniejszych, niepozostających z odsieczą Wiednia w żadnym związku przyczynowym.
Źródło:: Przegląd Nauk Historycznych; 2018, 17, 1
1644-857X
2450-7660
Pojawia się w:: Przegląd Nauk Historycznych
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Jan Piskurewicz, „Między nauką a polityką. Maria Skłodowska-Curie w laboratorium i w Lidze Narodów”, Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, Lublin 2007, ss. 248
Autorzy:: Brzeziński, Andrzej Maciej
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/689644.pdf
Data publikacji:: 2008
Wydawca:: Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Źródło:: Przegląd Nauk Historycznych; 2008, 7, 2
1644-857X
2450-7660
Pojawia się w:: Przegląd Nauk Historycznych
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: Kierunki badań nad historią oowszechną nowożytną i najnowszą
Autorzy:: Brzeziński, Andrzej Maciej
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/688105.pdf
Data publikacji:: 1988
Wydawca:: Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Źródło:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica; 1988, 31
0208-6050
2450-6990
Pojawia się w:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: Z działalności Polskiego Biura Prasowego w Sofii w latach 1915-1918
О деятельности Польского Пресс-Бюро в Софии в 1915—1918 гг.
Autorzy:: Brzeziński, Andrzej Maciej
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/16647555.pdf
Data publikacji:: 1980
Wydawca:: Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Opis:: Польское Пресс-Бюро в Софии было представительством Главного Национального Комитета (с апреля 1915 г. до сентября 1917 г.), а затем Регентского Совета. Основоположником и организатором Бюро был краковский славяновед др Тадеуш Станислав Грабовски. Бюро вело информационно-пропагандистскую деятельность, целью которой было снискать мнение болгарского общества для идеи создания польского государства под Австро-Венгерским патронатом. Политическая акция Бюро стремилась, прежде всего, к тому, чтобы заинтересовать польским вопросом болгарские правительственные круги. В течении 3-летней деятельности, которая велась с разной степенью напряжённости, Бюро многое совершило для популяризации Польши и польских проблем на территории Болгарии. Оно подготовило почву для официальных польско-болгарских отношений до 1918 г., а также создало организационные формы польско-болгарских культурных связей. Успех деятельности Бюро был в основном личной заслугой др Грабовского.
Źródło:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica; 1980, 1; 41-50
0208-6050
2450-6990
Pojawia się w:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: Taktyka dyplomacji francuskiej na Konferencji Rozbrojeniowej w Genewie (1532—1937)
La tactique de la diplomatie française pendant la Conférence de Désarmement à Généve (1932—1937)
Autorzy:: Brzeziński, Andrzej Maciej
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/16647598.pdf
Data publikacji:: 1983
Wydawca:: Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Opis:: Le maintien du principe „d'abord la sécurité, ensuite le désarmement", obligatoire dans la politique extérieure de la France depuis l'an 1919, était l’objectif de la diplomatie française pendant la Conférence du Désarmement à Genève. Sans obtention de nouvelles garanties de sécurité, la France n'acceptait pas la réduction de ses propres armements ni l'attribution de l'égalité des droits dans le domaine des armements à l'Allemagne et aux autres pays vaincus. La tactique du Quai d'Orsay ne s’est avérée efficace que dans la première phase de la Conférence de Genève (jusqu'à 23 juillet 1932). La délégation française a pris l’initiative des débats en présentant son propre plan de la sécurité et du désarmement (le 5 févier 1932), a réussi a obtenir le compromis avec les Anglo-Saxons dans la question du „désarmement qualitatif" et à ajourner la discussion sur l'attribution de 1 égalité des droits à l'Allemagne dans le domaine des armements. Plus tard le Ministère des Affaires Étrangères français n'a pas su faire face à la politique de l'Allemagne. Initiée par le gouvernement d’Êdouard Herriot, la politique de collaboration avec la Grande Bretagne et les Etats-Unis pour s’opposer décidément aux prétensions allemandes en matière d’armements s'est montrée illusoire. La retraite de l’Allemagne hitlérienne de la Conférence du Désarmement le 14 octobre 1933 désignait le fiasco de cette conférence et de la tactique française à Genève. Dans les années 1934—.1937, la diplomatie française essayait de maintenir artificiellement la Conférence de Genève, pour isoler de cette façon l'Allemagne et démontrer à l'opinion publique la mauvaise volonté de celle-ci, dans la question du désarmement. C’était une action apparente, masquant la défaite politique de la France à Genève.
Źródło:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica; 1983, 17; 159-181
0208-6050
2450-6990
Pojawia się w:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:: Rosja a sprawa ograniczenia zbrojeń na konferencji haskiej w 1907 r.
Россия и вопрос сокращения вооружений на гаагской конференции в 1907 г.
Autorzy:: Brzeziński, Andrzej Maciej
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/16647768.pdf
Data publikacji:: 1981
Wydawca:: Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Opis:: Вопрос сокращения вооружений появился на международной арене в связи с созывом второй гаагской конференции в 1907 г. Царское правительство возражало сокращению вооружений, имея в виду военную и политическую ситуацию страны. России нужно было восстановить военные и морские силы, после неудачной войны с Японией. Предложение Англин, обсудить вопрос сокращения морских вооружений, направлено против Германии, поставило царскую дипломатию в затруднительное положение. Царизм не желал сопротивляться ни Германии ни Англии, но не сумел разрешить этой дилеммы. Русскому МИД оказала помощь французская дипломатия. В Париже опасались ухудшения англо-русских дипломатических отношений. Французский, проект возобновлнть «пожелание» с 1899 г. об ограничении военных расходов па второй гаагской конференции, приняли все державы. Практически, это знаменовало крах идеи сокращения вооружений на второй мирной конференции.
Źródło:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica; 1981, 10; 65-87
0208-6050
2450-6990
Pojawia się w:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 16.

Tytuł:: Antymilitaryzm Jeana Jaurèsa (1859—1914)
Lantimilitarisme de Jean Jaurès (1859—1914)
Autorzy:: Brzeziński, Andrzej Maciej
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/16647938.pdf
Data publikacji:: 1984
Wydawca:: Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Opis:: Parmi les socialistes français, Jean Jaurès était le plus engagé militant dans la lutte contre le militarisme et la menace dd la guerre. Il se distinguait dans cette lutte aussi comme homme d'action de la II-ème Internationale. Jaurès a apporté dans la théorie do l'antimilitarisme de telles conceptions, que: la proposition de remplacer l'armée régulière par l'armement universel du peuple, la critique de la сourse aux armements du point de vue des classes, le postulat du „désarmement simultané" des puissances, la condamnation de la guerre comme moyen de solutionner les conflits internationaux. Ces propositions, intéressantes théoriquement, n'étaient pas un programme réel. Naïve était la foi de Jaurès en amour de la paix déclaré par la France républicaine, et on possibilité de fixer les relations entre les groupements antagonistes des puissances sans recourir à la guerre. Dans quelques points, l'antimilitarisme de Jaurès n'était pas conséquent. Jaurès prit une position critique envers l'antimilitarisme extrême des anarchistes et des syndicalistes, mais il accepta leur dev ise concernant la grève générale et l'insurrection année comme moyen de prévenir l'éclat de la guerre. II protestait contre les guerres coloniales, maiis ne combattait pas le co lon ia lisme lui-même. Dans la question de guerre, sa position était proche de celle des pacifistes, car il condamnait toute guerre sans égard au caractère de Celle-ci (excepté la guerre défensive). L'appel de Jaurès au désarmement volontaire des puissances était aussi caractéristique pour les pacifistes.
Źródło:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica; 1984, 19; 125-140
0208-6050
2450-6990
Pojawia się w:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 17.

Tytuł:: Rządy mocarstw zachodnioeuropejskich wobec rewolucji 1905—1907 roku w Rosji. Aspekt dyplomatyczny
Les gouvernements des puissances occidentales en face de la révolution de 1905—1907 en Russie. L’aspect diplomatique
Autorzy:: Brzeziński, Andrzej Maciej
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/16659736.pdf
Data publikacji:: 1987
Wydawca:: Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Opis:: La révolution en Russie commença à l'époque de la situation internationale complexe résultant de la guerre russo-japonaise à l’Extrême Orient. Quoique la Russie eût perdu son prestige d'une puissance, dans les conceptions politiques et stratégiques elle ne cessait d'être considérée comme une alliée désirable dans la future guerre envisagée comme possible. L'affaiblissement de la Russie, causé par la guerre contre le Japon et les événements révolutionnaires, était apprécié par les gouvernements de France, d'Angleterre et d'Allemagne comme la circonstance favorable à forcer le gouvernement tsariste à la soumission et à l’accès au bloc des états de "l'entente cordiale", ou à la triple alliance. Le résultat du jeu diplomatique mené par l'Allemagne, la France et l'Angleterre avec le gouvernement tsariste dans les années 1905—1907 fut victorieux pour les états de "l’entente cordiale". La révolution fut cette criconstance qui rendit la vctoire plus facile. Les gouvernements de France et d'Angleterre tirèrent profit de la situation financière catastrophique du gouvernement tsariste en jouant le rôle des créditeurs dictant les conditions politiques. De l'autre côté, les gouvernements das deux puissances, pour ne pas rebuter le gouvernement tsariste, durent observer strictement le principe de non-ingérence dans les événements révolutionnaires, malgré les protestations de l'opinion publique. Lancée par les gouvernements de France et d'Angleterre la conception de résoudre la situation intérieure en Russie en voie des reformes libérales était une manoeuvre tactique, il s'agissait de gagner l'opinion publique ainsi dans ses propres pays qu'en Russie et d'opposer cette conception à la tactique brutale de Guillaume II, qui se déclara pour l'étouffement de la révolution par force. En réalité les gouvernements d'Angleterre et de France approuvèrent cette manière d'agir appliquée par Pierre Stolypine.
Źródło:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica; 1987, 30; 49-59
0208-6050
2450-6990
Pojawia się w:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 18.

Tytuł:: Dyplomacja francuska a pierwsze „prace rozbrojeniowe" w Lidze Narodów (1920—1922)
La diplomatie française et les premiers „travaux de désarmement" dans la Société des Nations (1920—1922)
Autorzy:: Brzeziński, Andrzej Maciej
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/16729009.pdf
Data publikacji:: 1986
Wydawca:: Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Opis:: La diplomatie française prit une attitude pleine de retenue et même hostile à l'égard du problème de réduction et do limitation des armements. On subordonnait le processus du désarmement au progrès dans le domaine de sécurité. Les délégués français soulignaient ce principe dans les commissions de la Société des Nations examinant le problème do désarmement — la CPC, la CTM, les IIIème et IVème Commissions. Ils s'opposaient aux projets de bloquer les dépenses militaires et à la réduction directe des armements de terre (plan d'Esher). Ils liaient la question du „désarmement moral" au remboursement des réparations dues à la France de la part de l'Allemagne. Les diplomates français faisaient des démarches pour obtenir la reconnaissance des alliances militaires de la France pour un élément durable de „sécurité internationale", pour une condition de réduction graduelle des armements. Cette demande fut prise en considération par la résolution XIV, votée le 23 septembre 1922 pendant la IIIème session de l’Assemblée de la Société des Nations.
Źródło:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica; 1986, 24; 121-132
0208-6050
2450-6990
Pojawia się w:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 19.

Tytuł:: Liga Narodów wobec aktów agresji (1919–1939)
The League of Nations against acts of aggression (1919–1939)
Autorzy:: Brzeziński, Andrzej Maciej
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/46172801.pdf
Data publikacji:: 2022
Wydawca:: Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:: stosunki międzynarodowe
Liga Narodów
Pakt Ligi Narodów
bezpieczeństwo zbiorowe
akt agresji
international relations
League of Nations
Covenant of the League of Nations
collective security
act of aggression
Opis:: Artykuł charakteryzuje działania Ligi Narodów (LN) wobec państw-agresorów. System bezpieczeństwa zbiorowego określony w Pakcie LN, powołanej z inicjatywy prezydenta USA Thomasa Woodrowa Wilsona, okazał się nieskuteczny w zderzeniu z realiami międzynarodowymi. Indolencja LN (bez członkostwa USA) w rozwiązywaniu konfliktów międzypaństwowych i utrzymaniu międzynarodowego bezpieczeństwa, uwidoczniona w latach trzydziestych minionego stulecia, wynikała w znacznej mierze z ogólnikowości artykułów tworzącego ją paktu. Istotną słabością Paktu LN był brak definicji agresora i systemu automatycznej pomocy ofierze napaści, co istotnie utrudniało stosowne działania Rady LN. W pierwszej połowie lat trzydziestych Rada LN wysyłała międzynarodowe komisje do skonfliktowanych państw (agresja Japonii w Chinach, konflikty Boliwii z Paragwajem i Kolumbii z Peru), aby na miejscu zapoznawały się z sytuacją, stwierdzały zaistnienie aktu agresji i przygotowywały raport dający podstawę do dalszych akcji. W następnych latach takich misji nawet nie zamierzono wysyłać. O zażegnaniu sporu decydowało wąskie grono mocarstw, niekiedy poza LN i bez wnoszenia sprawy na forum instytucji genewskiej. Od początku lat trzydziestych LN systematycznie traciła znaczenie w stosunkach międzynarodowych, okazując bezradność wobec agresji Japonii w Chinach i podboju Etiopii przez Włochy. Nie była w stanie ani powstrzymać aktów agresji, ani spowodować powrotu do stanu przed napaścią. Francja i Wielka Brytania, które odgrywały decydującą rolę w LN, prowadziły politykę ustępstw i ugody wobec agresorów – Japonii, Włoch, Trzeciej Rzeszy i Związku Sowieckiego. W końcu lat trzydziestych LN stała się bardziej obserwatorem aniżeli uczestnikiem dramatycznych wydarzeń prowadzących do wybuchu II wojny światowej.
The article describes the activity of the League of Nations against the aggressor states. The collective security system identified in the League of Nations Covenant turned out to be ineffective in the face of the international realities. The indolence of the League of Nations (without US membership) in settling interstate conflicts, made visible in 1930s, was resulted largely from the general nature of the articles in the Covenant. A significant weakness of the Covenant was the lack of definition of an aggressor and undefining the system of automatic assistance to the victim of aggression. This significantly hampered the relevant activities of the League of Nations Council. In the first half of 1930s the League of Nations Council sent international missions to conflicting states (Japan aggression in China, conflict between Bolivia and Paraguay, war between Colombia and Peru). Their task was to get acquainted with the situation on the ground, establishing the act of aggression and preparation of a report for further action of the League of Nations. In next years, such missions were not even intended to be sent. It was a small group of Great Powers that decided to settle the dispute, sometimes outside the League and without bringing the matter to the forum of the Genevan institution. Since the early 1930s, the League of Nations was losing steadily its importance, by showing its helplessness in the face of Japan’s aggression in China and the conquest of Ethiopia by the fascist Italy. The Genevan institution was unable to stop the aggressors or bring the situation back to pre-attack condition. France and Great Britain, which played a decisive role in the League of Nations, advocated a policy of concessions and reconciliation towards the aggressors – Japan, Italy, Germany and Soviet Union. At the end of 1930s, the League became an observer rather than a participant in the dramatic events leading up to the outbreak of the World War II. The League of Nations had failed its primary purpose – the prevention of another World War.
Źródło:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica; 2022, 110; 347-373
0208-6050
2450-6990
Pojawia się w:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki