Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Borsuk, M." wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 29
Tytuł:
The scapulocoracoid of an Early Triassic stem-frog from Poland
Autorzy:
Borsuk-Bialynicka, M
Evans, S.E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20856.pdf
Data publikacji:
2002
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
scapulocoracoid
Triassic
Polska
pectoral girdle
Anura
Triadobatrachus
stem-frog
Salientia
Early Triassic
paleontology
Czatkowice
Opis:
The scapulocoracoid of Czatkobatrachus polonicus Evans and Borsuk−Białynicka, 1998, a stem−frog from the Early Triassic karst locality of Czatkowice (Southern Poland), is described. The overall type of scapulocoracoid is plesiomorphic, but the subcircular shape and laterally oriented glenoid is considered synapomorphic of Salientia. The supraglenoid foramen is considered homologous to the scapular cleft of the Anura. In Czatkobatrachus, the supraglenoid foramen occupies an intermediate position between that of the early tetrapod foramen and the scapular cleft of Anura. The cleft scapula is probably synapomorphic for the Anura. In early salientian phylogeny, the shift in position of the supraglenoid foramen may have been associated with an anterior rotation of the forelimb. This change in position of the forelimb may reflect an evolutionary shift from a mainly locomotory function to static functions (support, balance, eventually shock−absorption). Laterally extended limbs may have been more effective than posterolateral ones in absorbing landing stresses, until the specialised shock−absorption pectoral mechanism of crown−group Anura had developed. The glenoid shape and position, and the slender scapular blade, of Czatkobatrachus, in combination with the well−ossified joint surfaces on the humerus and ulna, all support a primarily terrestrial rather than aquatic mode of life. The new Polish material also permits clarification of the pectoral anatomy of the contemporaneous Madagascan genus Triadobatrachus.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 2002, 47, 1
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Late Cretaceous lizard Pleurodontagama and the origin of tooth permanency in Lepidosauria
Poznokredowa jaszczurka Pleurodontagama a powstanie uzebienia permanentnego u Lepidosauria
Autorzy:
Borsuk-Bialynicka, M
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20355.pdf
Data publikacji:
1996
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
fauna kopalna
uzebienie
zgryz
kreda
paleontologia
jaszczurki
paleozoologia
szczeki
Pleurodontagama aenigmatodes
Lepidosauria
morfologia zwierzat
Opis:
The sinuous double-row dentition of Pleurodontagama aenigmatodes, the Late Cretaceous Mongolian relative of the Acrodonta is a possible initial stage of evolution of tooth permanency in the Acrodonta. The reconstructed ontogenetic development of this dentition is considered as a model of evolutionary events that resulted in tooth permanency. The acceleration of the posteriad growth of jaws, that occurred at the origin of the Acrodonta, was probably followed by both peripheral and interstitial growth of the dental lamina. Created by the interstitial growth, the interdental spaces were not large enough to allow for the inclusion of the subsequently developed teeth into the main (labial) tooth row. Their blockage resulted in the eventual total blockage of tooth replacement. The requirements of the precise occlusion resulted in a reduction of the redundant lingual tooth row of the Pleurodontagama type. The dentition subsequently changed into a one-row permanent type increasing by a sequential addition of teeth. The patterns of dentition in the sphenodontidans and the varanoids may also result from evolutionary changes of skull proportions via the differential growth of jaws and consequent adjustment of the dental lamina.
Przedmiotem pracy jest interpretacja uzębienia najprymitywniejszego rodzaju i gatunku agamidów - Pleurodontagama aenigmatodes Borsuk-Białynicka & Moody, 1984 z późnej kredy Mongolii. Naprzemienny, dwuszeregowy układ tego uzębienia zinterpretowano jako przejaw braku koordynacji między procesem wzrostu i wymiany uzębienia w ontogenezie z jednej strony a procesem wzrostu samych szczęk, stanowiących miejsce osadzenia tego uzębienia, z drugiej strony. W oparciu o tę interpretację zaproponowano model powstawania uzębienia permanentnego w filogenezie Acrodonta, stosując go następnie do wyjaśnienia pochodzenia uzębienia permanentnego Sphenodontida oraz waranidowego typu wymiany zębów u Anguimorpha. Podstawowe założenia prezentowanego modelu to (1) związki między zróżnicowanym wzrostem kości a wymianą zębów proponowane przez Osborna (1971, 1973, 1974) i Westergaarda (1980, 1986) oraz (2) istotnosć zmiany kształtu szczęk dla powstania linii ewolucyjnej Acrodonta (Robinson 1973, 1976; Borsuk-Białynicka 1986). Zmiana ta polegała na podsuwaniu się szczęk pod oczodół, co miało związek ze wzmacnianiem zgryzu u Acrodonta w porównaniu z ich iguanidowymi przodkami. Przesunięcie takie zachodzić musiało drogą intensyfikacji wzrostu tylnej części szczęki, czemu siłą rzeczy towarzyszł podobnie ukierunkowany wzrost listewki zębowej. Międzyzębowe (zamiast bezpośrednio dojęzykowego względem zębów funkcjonujścych) położenie kolejnych pokoleń zębów świadczy o tym, że wzrost listewki zębowej zachodził nie tylko na peryferiach, lecz także wewnątrz jej tkanki (interstycjalnie). Zahamowanie wielu zębów na pozycjach dojęzykowych prezentowane przez pleurodontagamę świadczy o niewydolności tego wzrostu w stosunku do wielkości tworzonych zębów. Zgodnie z proponowaną hipotezą, takie właśnie niedopasowanie tempa wzrostu szczęki do tempa wymiany doprowadziło do zablokowania wymiany i powstania uzębienia permanentnego charakterystycznego dla agamidów, a także kameleonów. Podsunięcie szczęk pod oczodół charakterystyczne dla Sphenodontida wiąże się także ze swego rodzaju naprzemiennoscią uzębienia (dotyczącą przede wszystkiem rozmiarów zębów), a także z zablokowaniem wymiany. Zjawiska te dotyczyły pierwotnie (u Diphydontosaurus avonis Whiteside, 1986, późnotriasowego przedstawiciela Sphenodontida) tylnej , a więc najsilniej rosnącej części szczęk, później całego uzębienia. W oparciu o zaproponowany tu model można przypuszczać, że intensywny wzrost szczęk w kierunku ku przodowi od oczodołu, uważany za charakterystyczną cechę Platynota (McDowell & Bogert 1954) spowodował charakterystyczną, naprzemienną wymianę zębów, zwaną typem waranidowym (Edmund 1960). Kierunek tego wzrostu (na zewnątrz czaszki zamiast ku oczodołowi i stawowi szczękowemu) pozwolił na swobodne mieszczenie się zębów kolejnych pokoleń w jednym szeregu i na międzyzębowe położenie zawiązków.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1996, 41, 3; 231-252
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The effect of different varroacides on the acidity of winter stores and honey stores
Wpływ rożnych warroacydów na kwasowość zapasów zimowych oraz miodu
Autorzy:
Borsuk, G.
Olszewski, K.
Paleolog, J.
Strachecka, A.
Gryzińska, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2197007.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie. Wydawnictwo Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie
Źródło:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska. Sectio EE: Zootechnica; 2012, 30, 1; 11-16
0239-4243
2083-7399
Pojawia się w:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska. Sectio EE: Zootechnica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The early phylogeny of Anguimorpha as implicated by craniologlcal data
Autorzy:
Borsuk-Bialynicka, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22759.pdf
Data publikacji:
1983
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Opis:
The problem of homology versus analogy of different craniological character states shared by Anguimorpha and Scincomorpha is analyzed. Only two character states, if any, may be tentatively considered as synapomorphies in both taxa. These are: low, tubular skull shape and broad, flat frontals. Other craniological features displaying similar states in both infraorders are regarded as parallel structures. Morphoclinal sequences of states of different craniological characters are proposed. The derived pattern of tooth replacement is regarded as the earliest and the most important achievement of the anguimorphan lizards which is probably the only autapomorphy of this infraorder. A certain pattern of the brain case is regarded as synapomorphic in the Platynota and Diploglossa, the two superfamilies that probably do not cover the range of the infraorder.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1983, 28, 1-2
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Proteases on the body surface of honeybee Apis mellifera L. in cage and beehive
Proteazy powierzchni ciała pszczół Apis mellifera L. w środowisku klatki i ula
Autorzy:
Strachecka, A.
Paleolog, J.
Borsuk, G.
Gryzińska, M.
Olszewski, K.
Grzywnowicz, K.
Kasperek, K.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2197098.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie. Wydawnictwo Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie
Źródło:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska. Sectio EE: Zootechnica; 2011, 29, 4; 106-112
0239-4243
2083-7399
Pojawia się w:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska. Sectio EE: Zootechnica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Priscagaminae, a new subfamily of the Agamidae (Sauria) from the Late Cretaceous of the Gobi Desert
Priscagaminae, nowa podrodzina Agamidów (Sauria) z kredy górnej pustyni Gobi
Autorzy:
Borsuk-Bialynicka, M.
Moody, S.M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/19992.pdf
Data publikacji:
1984
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Opis:
Several new and well preserved lizard skulls from the Late Cretaceous of the Gobi Desert of Mongolia, referred to as Mlmeosaurus crassus Gilmore, 1943 in the literature, are assigned to two new genera and species, Priscagama gobiensis and Pleurodontagama aenigmatodes. They, together with Mimeosaurus crassus, comprise a newly described subfamily Priscagaminae of the family Agamidae. Assignement of Mimeosaurus to this subfamily is tentative since the new specimens of M. crassus are fragmentary. Comparative analysis of skull characters in different iguanian families and those of the lizards here described suggests existence of a monophyletic taxon including agamids, Uromastix-Leiolepis group and Priscagama group but not chamaelonids. Familial status and the name Agamidae are retained for this taxon. Agamids, uromasticids and priscagamids are consequently given subfamilial status until new evidence comes.
Materiał opisany w niniejszej pracy, zebrany przez Polsko-Mongolską Ekspedycję paleontologiczną na pustynię Gobi w latach 1963—71, obejmuje siedem czaszek, w tym kilka prawie kompletnych okazów z żuchwami, oraz kilka fragmentów czaszek i żuchw. Materiał ten był cytowany w literaturze pod nazwą Mimeosaurus crassus Gilmore 1943 (Moody 1980, Estes 1983). Jednak niniejsze opracowanie wykazało, że tylko dwa uzębione fragmenty szczęk, górnej i dolnej, można zaliczyć do Mimeosaurus. Pozostały materiał reprezentuje dwa nowe rodzaje i gatunki, Priscagama gobiensis i Pleurodontagama aenigmatodes, należące do nowej podrodziny jaszczurek agamidowych, Priscagaminae. Mimeosaurus crassus został zaliczony do tej samej podrodziny na podstawie niezredukowanego spleniale a więc cechy plezjomorficznej. Zaliczenie to, aczkolwiek nie całkiem pewne, jest jednak znacznie prawdopodobniejsze niż zaliczenie go do Chamaeleonidae przez Gilmore’a (1943), oparte na obecności uzębienia akrodontowego i guzowatego urzeźbienia powierzchni kości, które nie są cechami właściwymi wyłącznie kameleonom. Opisany tu materiał pochodzi z dwóch stanowisk należących do dwóch różnych formacji górnej kredy. Bajn Dzak należy do formacji Dżadochta (? d. santon lub g. koniak), a Chermin Caw do formacji stanowiącej biostratygraficzny odpowiednik późnosantońskiej formacji Barun Gojot (Karczewska i Ziembińska-Tworzydło 1983). Formacje te były uważane za młodsze przez wcześniejszych autorów (Gradziński et al. 1977). Nowa podrodzina Priscagaminae jest zdefiniowana przez zespół cech plezjomorficznych wyróżniający je zdecydowanie od reszty agamidów. W skład tego zespołu wchodzi: bardzo długie spleniale, w obrębie którego znajduje się tylny foramen mylohyoideum, znaczna zmienność sposobu osadzenia zębów, który waha się od subpleurodontowego do typowo akrodontowego; obecność uzębienia skrzydłowego; kość szczękowa nie sięgająca poziomu szwu czołowo-ciemieniowego; koronoid mający wargowy wyrostek nakładający się na kość zębową; brak foramen epioticum; brak ograniczenia dołu żuchwowego przez przyśrodkową, pionową ściankę kostną. Następujące cechy łączące priskagamy ze znanymi dotąd przedstawicielami agamidów uznane zostały za synapomorficzne dla rodziny Agamidae: (1) Uzębienie akrodontowe określone przez sposób osadzenia i wymiany zębów oraz ich charakterystyczne zróżnicowanie wzdłuż szeregu zębów (przednie zęby pleurodontowe często ulegają przerostowi, całkowicie zlana seria zębów młodocianych i dorastające do nich od tyłu zęby większe o zmiennym stopniu zrostu ze szczękami i z sobą nawzajem, malejącym ku tyłowi szczęki); (2) Przesunięcie szczęki wraz z uzębieniem pod oczodół, w kierunku szwu czołowo-ciemieniowego lub poza poziom tego szwu; (3) Połączenie wyrostków przedszczękowych w linii środkowej, między kośćmi przedszczękowymi a lemieszami; (4) Zaklęśnięcie ściany puszki mózgowej między kanałami półkolistymi w ten sposób, że prooticum tworzy szeroką półkę w płaszczyźnie poziomego kanału półkolistego i niewielki wyrostek skrzydłowy. Zagłębienie to wydaje się predysponować ścianę puszki mózgowej do perforacji (for. epioticum), która jest cechą bardzo powszechną u agamidów. Grupa Uromastix-Leiolepis wyodrębniona przez Moodiego (1980) w osobną rodzinę Uromasticidae dzieli z priskagamami i agamami wszystkie cztery wyżej wymienione synapomorfie, a ponadto dzieli z agamidami kilka cech pochodnych, których brak priskagamom. Są to: zredukowane spleniale, brak wargowego wyrostka koronoidu i ograniczenie dołu żuchwowego przez pionową blaszkę. Podtrzymanie rodzinowej rangi grupy Uromastix-Leiolepis pociągnęłoby za sobą konieczność nadania takiej samej rangi priskagamom i stworzenie wspólnej dla trzech rodzin jednostki o randze nadrodzinowej. Dwa argumenty przemawiają przeciwko temu posunięciu: niejasne stanowisko kameleonów, które dzielą co najwyżej trzy z wymienionych synapomorfii oraz niewielkie znaczenie taksonomiczne, przy dużej liczbie, cech wyróżniających grupę Uromastix-Leiolepis spośród agamidów. Obie te sprawy wymagają wyjaśnienia zanim dojdzie do rozbicia tej, skądinąd jednolitej grupy jaką są agamidy i stworzenia taksonu wyższej rangi obejmującego lub wykluczającego kameleony. Włączenie priskagam do agamidów oznaczające ich przynależność do Iguania pozwala na zweryfikowanie zespołu cech uznanego wcześniej (Borsuk-Białynicka 1983, 1984) za charakterystyczny dla Iguania i uzupełnienie go cechami nowymi. Są to: (1) Rozwartokątny kształt szwu klinowo-potylicznego; (2) Kości skrzydłowe i podniebienne tworzą szerokie i płaskie blaszki kostne w obrzeżeniu otworów podoczodołowych; (3) Lemiesze nie zwężają się w tylnej części; (4) Podniebienie załamane jest na poziomie otworów nosowych wewnętrznych w ten sposób, że lemiesze i przednia część kości podniebiennych tworzą kąt rozwarty z tylną częścią kości podniebiennych; (5) Zazwyczaj występuje długi, sterczący wyrostek stawowy wewnętrzny; (6) Puszka mózgowa jest krótka, przedni kanał półkolisty tworzy jej przednią krawędź, wyrostek skrzydłowy jest mały i skierowany ku górze; (7) Szeroki trójkątny recessus jugularis zwrócony jest dobrzusznie; (8) Kości ciemieniowe są stosunkowo krótkie, z czym przypuszczalnie związane jest położenie otworu ciemieniowego w obrębie szwu czołowo-potylicznego. Przyjęcie hipotezy o pokrewieństwie priskagam z agamidami pociąga za sobą wniosek o homoplastycznym charakterze redukcji spleniale u Iguanidae i Agamidae, który może być przedmiotem dalszego testowania. Praca była finansowana przez Polską Akademię Nauk w ramach problemu MR II. 6.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1984, 29, 1-2
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Porównanie parametrów DNA określanych metodą spektrometrii UV-Vis przy 2 mm i 10 mm drodze przechodzenia wiązki światła przez kuwetę
Comparison of DNA methods defined in UV-Vis spectrometry with a 2 mm and 10 mm light beam passing through the cuvette
Autorzy:
Gryzińska, M.
Strachecka, A.
Borsuk, G.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/270720.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Aparatury Badawczej i Dydaktycznej, COBRABiD
Tematy:
DNA
spektrometria
A260/A280
A260/A230
A320
spectrometry
Opis:
Większość danych pochodzących z piśmiennictwa prezentuje rutynowo dwa parametry dotyczące izolatów DNA, a mianowicie jego stężenie oraz zanieczyszczenie białkami. Bardzo ważnym parametrem często pomijanym w doniesieniach naukowych jest zanieczyszczenie próbek DNA odczynnikami do izolacji. Zanieczyszczenia te mogą hamować działanie polimerazy DNA i enzymów restrykcyjnych. W ocenie spektrofotometrycznej istotne znaczenie ma droga optyczna kuwety, ponieważ przy 10 mm nie zawsze możliwy jest pomiar badanych parametrów DNA. Celem pracy było określenie metodą spektroskopii UV-Vis parametrów DNA wyizolowanego za pomocą dwóch komercyjnych zestawów przy dwóch drogach przechodzenia wiązki światła przez kuwetę (2 mm i 10 mm) oraz względem dwóch różnych prób ślepych, tj. wody i buforu, w którym zostało zawieszone DNA.
Most of the data in this literature presents two parameters that routinely isolate DNA, namely its concentration and level of protein contamination. A very important factor that is often overlooked in scientific reports is contamination of DNA samples with isolation reagents. These impurities can inhibit the activity of a DNA polymerase and restriction enzymes. When assessed spectrophotometrically the optical path of the cuvette is of great importance, because at 10 mm, it is not always possible to measure the parameters of DNA. The aim of this study was to determine the method of UV-Vis spectroscopy parameters for the DNA isolate using two commercial kits on two paths passing a beam of light through a cuvette (2 mm and 10 mm) and the two different blind tests of water and a buffer in which the DNA was suspended.
Źródło:
Aparatura Badawcza i Dydaktyczna; 2013, 18, 1; 55-59
2392-1765
Pojawia się w:
Aparatura Badawcza i Dydaktyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
New data on the age of the bone breccia from the locality Czatkowice 1 [Cracow Upland, Poland]
Autorzy:
Borsuk-Bialynicka, M
Maryanska, T.
Shishkin, M.A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22671.pdf
Data publikacji:
2003
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
locality
Polska
bone breccia
Krakow Upland
deposit
paleontology
Czatkowice
Opis:
Fissure deposits are notoriously difficult to date. But, determination of the age of assemblages they contain is crucial for the evolutionary conclusions based on them. The early Mesozoic karst infillings within the Lower Carboniferous limestone of the locality Czatkowice 1 (Southern Poland) containing a diverse terrestrial microvertebrate assemblage (see Borsuk−Białynicka et al. 1999 for review) were originally thought to be most likely Late Permian to Early Triassic in age. Subsequent study of the assemblage containing procolophonids, prolacertiforms, basal lepidosauromorphs, a basal archosaur and small amphibians (including a pre−frog) showed that it is Early Triassic, most probably Late Olenekian, in age because of the advanced dentition pattern of the procolophonids. The discovery of tooth plates of the lungfish Gnathorhiza, known to range from the Induan into early Late Olenekian (Vetlugian Superhorizon to Fedorovskian Horizon of the regional scheme) in Eastern Europe, has further enhanced the dating. The combination of procolophonid and dipnoan evidence now appears to restrict the age of the Czatkowice 1 assemblage to the Early Olenekian.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 2003, 48, 1
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Metody zapobiegania utlenianiu wewnętrznemu przy zastosowaniu dostępnych atmosfer
Preventing internal oxidation using the available atmospheres
Autorzy:
Türling, M. G.
Kula-Borsuk, A.
Tomalska, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/109105.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
AXIS MEDIA
Tematy:
utlenianie wewnętrzne
zapobieganie
zmienna atmosfera gazowa N2/Metanol (CH3OH)
obróbka cieplna
Opis:
W artykule przedstawiono użycie zmiennej atmosfery gazowej N2/Metanol (CH3OH) jako zapobieganie utlenianiu wewnętrznemu w czasie obróbki cieplnej. Ten rodzaj niszczenia materiału jest często spotykany podczas obróbki elementów w bardzo wysokiej temperaturze i jest bardzo niebezpieczny ze względu na obniżenie własności zmęczeniowych oraz mechanicznych materiału. Doprowadza również do wzrostu kosztów ze względu na dodatkowe szlifowanie. Dodatkowo omówiono i porównano dwie podstawowe atmosfery generatorowe ochronne stosowane w piecach do obróbki: egzotermiczną i endotermiczną ze zmienną atmosferą gazową („in situ”), mając na uwadze takie czynniki jak: inwestycja, eksploatacja, jakość, elastyczność, bilans ekonomiczny oraz ekologia. Badania własne określające poziom utleniania wewnętrznego, twardość warstwy przypowierzchniowej zostały przeprowadzone na próbkach ze stali konstrukcyjnej stopowej do nawęglania 18CrNiMo7-6. Próbki poddano obróbce cieplnej polegającej na nawęglaniu w atmosferze ochronnej bez możliwości zmiany poszczególnych składników (tradycyjna) oraz w atmosferze ze zmiennymi stężeniami poszczególnych składników (zmodyfikowana). Wyniki symulacji zestawiono w postaci wykresów, a do oceny utleniania wewnętrznego posłużyła metoda mikroskopowa. Dodatkowo porównano czas przebiegu obu obróbek cieplnych, który istotnie wpływa na bilans ekonomiczny całego procesu. Jako rzeczywisty przykład zastosowania zmiennej atmosfery gazowej podano mikrostrukturę po wyżarzaniu jasnym z widoczną strefą nawęglania. Elementem pięciokrotnie poddanym obróbce cieplnej w temperaturze 870°C była wielkogabarytowa rura o długości 12 m ze stali 34MNB5.
The article describes the use of a manually regulated nitrogen/ methanol system (CH3OH) as a protection against internal oxidation during the heat treatment. This type of material damaging occurs frequently when components are treated at very high temperatures. As a reaction reducing fatigue and mechanical properties of materials, oxidation is a particularly dangerous process. Furthermore, due to the need for additional grinding, it involves higher costs. The articles discusses and compares the two basic atmospheres generated in heat-treatment furnaces: exothermic and endothermic with a manually regulated gas system (produced in-situ). The authors take into consideration such factors as the investment cost, maintenance, quality, flexibility, cost balance, and environment. Tests to establish the levels of internal oxidation and hardness of the superficial layers were conducted utilising samples of 18CrNiMo7-6 alloy structural steel for carburising. The samples were heat treated through carburisation in a protective atmosphere without altering its composition (traditional system) and in an atmosphere with varied concentrations of the individual components (modified system). Simulation results are presented in charts. The evaluation of internal oxidation was carried out using a microscope. In addition, the times required for both heat treatments were compared, as they exert significant influence on the cost balance of the process. An example of the manually regulated atmosphere application was provided, demonstrating the microstructure of a material used in bright annealing with visible carburised surfaces. A 12-metre long pipe made of 34MNB5 steel was heat treated five times at the temperature of 870°C.
Źródło:
Piece Przemysłowe & Kotły; 2012, 9-10; 27-31
2082-9833
Pojawia się w:
Piece Przemysłowe & Kotły
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Halszka Osmolska [1930-2008]
Autorzy:
Borsuk-Bialynicka, M.
Maryanska, T.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22026.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
Osmolska Halszka biography
paleobiology
dinosaur
paleontology
theropod
biography
Late Cretaceous
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 2008, 53, 2
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Gobekko cretacicus gen. et sp. n., a new gekkonid lizard from the Cretaceous of the Gobi Desert
Gobekko cretacicus gen. et sp. n., a nowy gekon z Kredy pustyni Gobi
Autorzy:
Borsuk-Bialynicka, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/23228.pdf
Data publikacji:
1990
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1990, 35, 1-2
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Globaura venusta gen et sp. n and Eoxanta lacertifrons gen. et sp. n. - non-teiid lacertoids from the Late Cretaceous of Mongolia
Globaura venusta gen. et sp.n. i Eoxanta lacertifrons gen. et sp. n.- nieteiidowe lacertoidy z póznej kredy Mongolii
Autorzy:
Borsuk-Bialynicka, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22924.pdf
Data publikacji:
1988
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Opis:
Two Late Cretaceous Mongolian lizards Eoxanta lacertifrons gen. et sp. n. (?middle Campanian) and Globaura venusta gen. et sp. n. (?late Santonian-?middle Campanian) are assigned to Lacertoidea (sensu Estes et al. 1988). Eoxanta is considered the sister group of the Xantusiidae, and, thus, the oldest known representative of the xantusiid line. Globaura is the sister group of the Lacertiformes (sensu Estes et al. 1988). The paper also considers the polarity of some scincomorphan characters. Formation of the anteroventral border of orbit by maxilla is considered synapomorphic for the Scincomorpha.
Opracowany materiał pochodzi z kolekcji Polsko-Mongolskich Wypraw na Pustynię Gobi z lat 1963—1971. W pracy opisano dwa nowe rodzaje i gatunki jaszczurek: Globaura venusta gen. et sp. n. (pl. 1: 1; 2: 1; 3; 4; 6: 2; 7: 6, oraz tabele 1 i 2) z ?gómego santonu—?środkowego kampanu oraz Eoxanta lacertifrons gen. et sp. n. (pl. 1: 2; 2: 2; 5: 1—3; 6: 3, 4; 7: 4, 5; 8: 2 oraz tabele 1 i 2) ze ?środkowego kampanu i zaliczono je do Lacertoidea (sensu Estes i in. 1988). Globaura jest siostrzaną grupą taksonu obejmującego Lacertidae, Gymnophtalmidae i Teiidae, nazwanego Lacertiformes przez Estesa i in. (l. c.), Eoxanta siostrzaną grupą Xantusiidae. Globaura i Eoxanta są to pierwsze nieteiidowe lacertoidy opisane z górnej kredy Mongolii, a Eoxanta jest najwcześniejszym przedstawicielem linii xantusiidowej jaszczurek i jedynym przedstawicielem tej linii znanym z Azji. Globaura dzieli z Lacertiformes swoisty szew czołowo-ciemieniowy lecz poza tym zachowuje cechy wspólnego przodka Scincomorpha, plezjomorficzne i synapomorficzne dla tego podrzędu, które ulegają unowocześnieniu u Lacertiformes. Są to cechy przedoczodołowej części czaszki i podniebienia. Cechy wspólnego przodka Scincomorpha zachowały się także u Eoxanta i Slavoia Sulimski, 1984, a także u rodzin Scincidae, Xantusiidae i Cordylidae żyjących i obecnie. Świadczą one o dużej stabilności morfotypu odziedziczonego po wspólnym przodku, który jedynie u Lacertiformes uległ zasadniczym zmianom (patrz tabela 3). Ten rys ewolucji Scincomorpha został podkreślony przez wprowadzenie nieformalnej jednostki — wczesnoscynkomorfowego gradu. Pod względem metodologicznym praca opiera się na kladystyce (Henning 1966, Eldredge i Cracraft 1980). Dla uściślenia języka przyjęto terminologię i skróty za Maddisonem i in. (1984) rozróżniając wśród stanów wyjściowych (ancestralnych) danego taksonu stany jego wyłącznego przodka, odpowiadającego węzłowi grupy wewnętrznej (ingroup node IN) oraz stany przodka wspólnego z grupą zewnętrzną (outgroup node ON). Unika się w ten sposób dwuznaczności terminu ancestralny który obejmuje wszystkie stany wyjściowe, zarówno synapomorfie jak i plezjomorfie danego etapu filogenezy. W pracy przedyskutowano rozmaite wersje sekwencji cech w filogenezie Squamata zawierające się w najbardziej aktualnym kladogramie tej grupy gadów zaczerpniętym z Estesa i in. (1988), posługując się zasadą globalnej oszczędności (Maddison’a i in. 1984) oraz prostymi hipotezami dotyczącymi sposobu transformacji cech. Te ostatnie hipotezy (patrz np. fig. 7), oparte na danych innych niż rozprzestrzenienie taksonomiczne i innych niż rozprzestrzenienie stratygraficzne, a głównie na bliskości morfologicznej stanów cech, odpowiadają najlepiej pierwotnej koncepcji morfokliny (Maslin 1952, Eldredge i Cracraft 1980: 54) jako sekwencje stanów cech nie osadzone w czasie geologicznym ani w filogenezie. W wyniku przedyskutowania następujących cech: obrzeżenia oczodołu (fig. 2), kontaktów kości w części przedoczodołowej czaszki (fig. 3, 4), kontaktu kości żuchwy (fig. 5, 6, 7) oraz pewnych cech podniebienia (fig. 1), uznano szczękowe (zamiast jarzmowego) brzuszne obrzeżenie oczodołu za cechę synapomorficzną Scincomorpha. Wniosek ten nie jest zgodny z wnioskiem Estesa i in. (1988). Praca została wykonana w ramach CPBP 04.03.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1988, 33, 3
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Genetic variability of Euglena agilis [Euglenophyceae]
Autorzy:
Zakrys, B
Empel, J.
Milanowski, R.
Gromadka, R.
Borsuk, P.
Kedzior, M.
Kwiatowski, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/58369.pdf
Data publikacji:
2004
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Tematy:
phylogenesis
Euglenida
Euglena
genetic variability
molecular systematics
botany
taxonomy
Euglenophyceae
Euglena agilis
Opis:
The results of the internal transcribed spacer (ITS2) of extrachromosomal rDNA and the chloroplast SSU rDNA sequence analysis presented here confirmed elevated genetic polymorphism revealed earlier by RFLP and RAPD for seven clones of the cosmopolitan species - Euglena agilis Carter. High diversity among these clonal strains was not reflected by morphological criteria, with the exception of the only one character - the ability of the cell in its non-motile dividing states (palmella) to produce mucus and form a slimy envelope. Evolutionary adaptation as formation of slimy envelope may be attributed to different survival strategy of the species by which it adapts to life in a highly variable environment.
Źródło:
Acta Societatis Botanicorum Poloniae; 2004, 73, 4
0001-6977
2083-9480
Pojawia się w:
Acta Societatis Botanicorum Poloniae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 29

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies