Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Boczkowska, Kornelia" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-3 z 3
    Tytuł:
    Seeing with a Filmmaker’s Eyes: Glimpses of Mobilized Landscapes in Stan Brakhage’s The Wonder Ring (1955) and Visions in Meditation #2: Mesa Verde (1989)
    Autorzy:
    Boczkowska, Kornelia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1807426.pdf
    Data publikacji:
    2019-10-23
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    amerykański film awangardowy i eksperymentalny; Stan Brakhage; amerykański krajobraz; phantom ride; symfonia miejska; film drogi
    American avant-garde and experimental film; Stan Brakhage; American landscape; phantom ride; city symphony; road movie
    Opis:
    Mignięcia ruchomych krajobrazów w The Wonder Ring (1955) i Visions in Meditation #2: Mesa Verde (1989) Stana Brakhage’a Przedmiotem artykułu jest próba analizy reprezentacji amerykańskiego krajobrazu w filmach eksperymentalnych Stana Brakhage’a The Wonder Ring (1955) i Visions in Meditation #2: Mesa Verde (1989), przedstawionego za pomocą wybranych konwencji gatunków filmowych obejmujących phantom ride, symfonię miejską i film drogi. Analiza materiału filmowego autorstwa Brakhage’a pod względem wspomnianych cech gatunkowych może prowadzić do wniosku, że stosowany przez reżysera niekonwencjonalny montaż, ruchy kamerą i długie ujęcia mają na celu przywołanie zniekształconego doświadczenia czuciowej i kontemplacyjnej podróży poprzez wyeksponowanie dynamiki między mobilnym spojrzeniem wirtualnym (“mobilized virtual gaze”; Friedberg 1993) ze strony widza a mijanymi obiektami obserwowanymi z perspektywy pojazdu. W szczególności, dzięki wykorzystaniu takich technik jak kamerowanie “z ręki”, supernałożenie, dynamiczny “fast cutting”, obiektyw anamorficzny czy też wielokrotna ekspozycja, oba filmy zdają się kwestionować panoramiczną percepcję i wyidealizowany obraz amerykańskiego krajobrazu, nierozłącznie związanego z koncepcją naturalnej i technologicznej wzniosłości (natural/ technological sublime).
    In this paper I present various ways in which Stan Brakhage’s The Wonder Ring (1955) and Visions in Meditation #2: Mesa Verde (1989) tend to challenge the concept of American landscape by means of cinematic conventions traditionally associated with phantom rides, city symphonies and contemporary road movies. It seems that Brakhage’s works do not only employ non-standard editing, camera movement and extended shot to reproduce a continuous flow of motion, but they also exploit the dynamics between the spectactor’s “mobilized virtual gaze” (Friedberg, Window 2) and passing views by evoking a distorted experience of sensational and meditative voyages, hence questioning panoramic perception and an idealized image of American (film) landscape intrinsically bound with the natural and technological sublime. Particularly, both films draw on rapid handheld camerawork, superimpositions, anamorphic lens, bright or dim exposures, fades, odd angles, softened focus and other techniques to defamiliarize and objectify the protagonist’s journey and thus document Brakhage’s perception and extra-objective reality.  
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2017, 65, 11; 75-89
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Speeding Slowness: Neo-Modern Contemplative and Sublime Cinema Aesthetics in Godfrey Reggio’s Qatsi Trilogy
    Pędząca powolność: neomodernistyczna estetyka kontemplacyjnego i wzniosłego kina w trylogii Qatsi Godfrey’a Reggio
    Autorzy:
    Boczkowska, Kornelia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/593756.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Łódzkie Towarzystwo Naukowe
    Tematy:
    American experimental documentary film neo-modern aesthetics
    slow and contemplative cinema
    sublime cinema
    Godfrey Reggio
    Qatsi Trilogy
    filmowy neomodermizm
    wolne kino
    wzniosłe kino
    amerykański eksperymentalny film dokumentalny
    trylogia Qatsi
    Opis:
    The article analyzes the various ways in which Godfrey Reggio’s experimental documentary films, Koyaanisqatsi (1982), Powaqqatsi (1988) and Naqoyqatsi (2002), tend to incorporate narrative and visual conventions traditionally associated with neo-modern aesthetics of slow and sublime cinema. The former concept, defined as a “varied strain of austere minimalist cinema” (Romney 2010) and characterized by the frequent use of “long takes, de-centred and understated modes of storytelling, and a pronounced emphasis on quietude and the everyday” (Flanagan 2008), is often seen as a creative evolution of Schrader’s transcendental style or, more generally, neo-modernist trends in contemporary cinematography. Although predominantly analyzed through the lens of some common stylistic tropes of the genre’s mainstream works, its scope and framework has been recently broadened to encompass post-1960 experimental and avant-garde as well as realistic documentary films, which often emphasize contemplative rather than slow aspects of the projected scenes (Tuttle 2012). Taking this as a point of departure, I argue that the Qatsi trilogy, despite being classified as largely atypical slow films, relies on a set of conventions which draw both on the stylistic excess of non-verbal sublime cinema (Thompson 1977; Bagatavicius 2015) and on some formal devices of contemplative cinema, including slowness, duration, anti-narrative or Bazinian Realism. In particular, the images’ evocative oscillation between nostalgic neo-modernist natural and technological sublime might stem from its employment of extended shot duration subjected to slow motion as well as panoramic, accelerated and long panning shots enhanced by the atmospheric scores of Philip Glass.
    Przedmiotem artykułu jest próba przedstawienia i analizy wybranych środków artystycznych wykorzystanych w eksperymentalnych filmach dokumentalnych Godfrey’a Reggio, Koyaanisqatsi (1982), Powaqqatsi (1988) i Naqoyqatsi (2002), tradycyjnie związanych z estetyką tzw. kina wolnego (slow cinema) oraz wzniosłego (sublime cinema). Nurt slow-kina, definiowany jako “różnorodny gatunek ascetycznego kina minimalistycznego” (Romney 2010) i charakteryzujący się częstym użyciem “długich ujęć, zredukowanych i powściągliwych modułów narracji, oraz ekspozycją ciszy i codzienności” (Flanagan 2008), jest często postrzegany jako kreatywna ewolucja stylu transcendentalnego Schradera lub, szerzej, tendencji neomodernistycznych we współczesnej kinematografii (Syska 2014). Chociaż atrybuty tejże stylistyki analizowane jest głównie w dziełach wiodących przedstawicieli gatunku, takich jak Tarkowski, Bergman, Bresson, Antonioni czy też Sokurow, ich obecność dostrzegana jest również w eksperymentalnym, awangardowym oraz realistycznym filmie dokumentalnym (Flanagan 2012), który w większym stopniu kładzie nacisk na kontemplacyjne aniżeli wolne aspekty ukazywanych scen i motywów (Tuttle 2012). Tymczasem analiza materiału filmowego autorstwa Reggio pod względem ww. cech gatunkowych może prowadzić do wniosku, iż trylogia Qatsi, będąca atypowym przykładem slow-kina, dosyć wyraźnie wykorzystuje konwencje oparte zarówno na stylistycznym nadmiarze wzniosłego kina niewerbalnego (Thompson 1977; Bagatavicius 2015), jak i walorach kina kontemplacyjnego, takich jak spowolnione tempo, trwanie, anty-narracja czy też realizm typu Bazinowskiego.
    Źródło:
    Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2016, 18; 219-253
    1641-9278
    Pojawia się w:
    Art Inquiry. Recherches sur les arts
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Outlaw Machine, the Monstrous Outsider and Motorcycle Fetishists: Challenging Rebellion, Mobility and Masculinity in Kenneth Anger’s "Scorpio Rising" and Steven Spielberg’s "Duel"
    Autorzy:
    Boczkowska, Kornelia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/641466.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    independent film
    avant-garde and experimental film
    road movie
    masculinity
    „Scorpio Rising”
    „Duel”
    Opis:
    The paper analyzes the ways in which Kenneth Anger’s Scorpio Rising (1963) and Steven Spielberg’s Duel (1971) draw on and challenge selected road movie conventions by adhering to the genre’s traditional reliance on cultural critique revolving around the themes of rebellion, transgression and roguery. In particular, the films seem to confront the classic road movie format through their adoption of nomadic narrative structure and engagement in a mockery of subversion where the focus on social critique is intertwined with a deep sense of alienation and existential loss “laden with psychological confusion and wayward angst” (Laderman 83). Following this trend, Spielberg’s film simultaneously depoliticizes the genre and maintains the tension between rebellion and tradition where the former shifts away from the conflict with conformist society to masculine anxiety, represented by middle class, bourgeois and capitalist values, the protagonist’s loss of innocence in the film’s finale, and the act of roguery itself. Meanwhile, Anger’s poetic take on the outlaw biker culture, burgeoning homosexuality, myth and ritual, and violence and death culture approaches the question of roguery by undermining the image of a dominant hypermasculinity with an ironic commentary on sacrilegious and sadomasochistic practices and initiation rites in the gay community. Moreover, both Duel’s demonization of the truck, seen as “an indictment of machines” or the mechanization of life (Spielberg qtd. in Crawley 26), and Scorpio Rising’s (homo)eroticization of a motorcycle posit elements of social critique, disobedience and nonconformity within a cynical and existential framework, hence merging the road movie’s traditional discourse with auteurism and modernism.
    Źródło:
    Text Matters: A Journal of Literature, Theory and Culture; 2019, 9; 81-99
    2083-2931
    2084-574X
    Pojawia się w:
    Text Matters: A Journal of Literature, Theory and Culture
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-3 z 3

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies