Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Bereza, Arkadiusz" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-10 z 10
    Tytuł:
    Ścieżki kariery prawniczej sędziów okręgowych w Zamościu w niepodległym Państwie Polskim (do 31 grudnia 1928 r.)
    Legal career paths of district judges in Zamość in the independent State of Poland (until 31 December 1928)
    Autorzy:
    Bereza, Arkadiusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/927115.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    general judiciary
    regional court
    Zamość
    regional judges
    examining magistrates
    peace magistrates
    Second Republic of Poland
    Opis:
    The Regional Court in Zamość was established on 1 June 1918. When Poland regained its independence, it was staffed by the President, 4 regional judges, one of whom was a vice-president, 4 examining magistrates, a prosecutor and 3 subcurators. By the end of 1928, preceding the introduction of the judicial reform, there were 2 vice-presidents, additional posts for regional judges, a reserve examining magistrate and a sub-prosecutor. The President of the Regional Court in Zamość at that time was Romuald Jaśkiewicz. The first structure of the court was based on lawyers of Galician provenance, but most of them were soon transferred to the former Prussian Quarter in order to strengthen the Polish judiciary organised there, or left to serve in new central institutions of the Reborn Polish State. The vacant positions were filled by local sub-curators, examining judges and magistrates, as well as lawyers coming to the country from Russia, which was engulfed in civil war, who often had extensive judicial experience. The stories of their return to their homeland illustrate the complicated fate of Poles in the civil war-stricken Russia. It was very difficult to recruit local sworn attorneys or notaries for courts in Zamość. The reason was not only a small number of lawyers of Polish origin in the eastern part of the former Lublin province, but also the low salary of the regional judge. Already in that period, examining judges, and sometimes sub-curators and magistrates, were sent to substitute trainee judges, which became the norm over time. The personnel turnover in these positions was high, sometimes associated with promotion to the positions of regional judges. In the years 1918—1928, 6 examining judges, 2 sub-curators and 5 magistrates of the peace were promoted directly to the positions of regional judges in the Zamość region. Some distinguished judges, after being retired, received lucrative notarial positions. Among them was President Romuald Jaśkiewicz and 4 regional judges.
    Źródło:
    Z Dziejów Prawa; 2019, 12; 475-493
    1898-6986
    2353-9879
    Pojawia się w:
    Z Dziejów Prawa
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The public service of Polish landed gentry in gmina courts of the Lublin county in the years 1876–1915
    Autorzy:
    Bereza, Arkadiusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/619241.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Opis:
    In 1876 a new model of jurisdiction was introduced in the Kingdom of Poland, based on the Russian law of 1864 on the organisation of the judiciary. The justice was administered by gmina (‘rural district’) courts, justices of the peace, conferences of the justices of the peace and regional courts, the Warsaw Chamber of Justice and the Senate as the supreme court of cassation. The new model involved the division into two systems of courts, i.e. common courts and justice-of-the-peace courts, which were not related by the principle of the right of appeal.The bodies of peace jurisdiction were gmina courts in the rural areas, justices of the peace in towns and the appeal-cassation instance in the form of the conference of justices of the peace. New gmina courts adjudicated in the panel of one gmina the judge and two jurors elected by the local population for the period of three years. In the Lublin county there were established four gmina courts which would gradually become more and more dominated by representatives of landed gentry following successive elections. This stemmed not only from the property qualification adopted with the passive voting rights, but mostly from the education qualification. Landed gentry got involved in the electoral campaign, seeing municipal jurisdiction as a form of acting for the benefit of the local community. For 40 years, i.e. until the evacuation of Russians from the Kingdom of Poland, the position of the gmina judge in the Lublin county was held by a number of landowners, who were also known among the local population for their charity and cultural activities as well as those aiming at the economic development of the Lublin region. These were among others Kornel Ligowski, Władysław Graff, Stefan Kazimierz Kowerski and Henryk Sachs. Due to their activities, based on the sense of fulfilling the public mission as well as the fairsettlement of disputes, they contributed to the growing authority of the gmina court. Thus, it was seen by the local community as its ‘own court’ at the time of the Russification of all other spheresof public life.
    Brak abstraktu w języku polskim
    Źródło:
    Studia Iuridica Lublinensia; 2013, 19
    1731-6375
    Pojawia się w:
    Studia Iuridica Lublinensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Polityczne i prawne uwarunkowania uchwalenia ustawy o Sądzie Najwyższym w 1962 r.
    The Political and Legal Conditions of Enactment of the Act Concerning the Supreme Court in 1962
    Autorzy:
    Bereza, Arkadiusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/621632.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    Sąd Najwyższy, Polska Zjednoczona Partia Robotnicza (PZPR), wy- miar sprawiedliwości
    Supreme Court, Polish United Workers’ Party (PZPR), judiciary
    Opis:
    After WW II, the Supreme Court functioned pursuant to the Law on the Organiza- tion of General Jurisdiction Courts of 1928 as a court of cassation (kasacyjny) – and after the 1949–1950 reform of the court system – as an appellate (rewizyjny) court. As a consequence of the politically-motivated appointments prevailing from the mid-1940s to mid-50s, the justices of the interwar period were replaced by new judges at the disposition of political power and executive authorities during the Stalinist period. The thaw in relations of October 1956 led to a temporary alteration of the Supreme Court’s functioning and the approach developed in judicial decisions. By 1958, the di- rection adopted in the judicial decisions of criminal courts had already begun to raise serious doubts among the Polish United Workers’ Party (PZPR). This fact spurred legi- slative work, which was completed with the enactment of the Act of 16 February 1962 on the Supreme Court. The Act was the first separate piece of legislation concerning the Supreme Court in the history of the People’s Republic of Poland (PRL). It confor- med with the 1952 Constitution of the PRL in recognizing the position of the Supreme Court as the supreme judicial authority exercising supervision over all other courts of justice as far as judicial decisions are concerned, and in establishing the principle that Supreme Court justices be elected for a 5-year term. The systemic changes of the law necessitated the election of the entire bench of the Supreme Court, which allowed for a verification of the existing justices and the election of those who guaranteed a new approach to criminal law that accorded with the expectations of the party.
    Źródło:
    Miscellanea Historico-Iuridica; 2015, 14, 1; 33-56
    1732-9132
    2719-9991
    Pojawia się w:
    Miscellanea Historico-Iuridica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Incompatibility of Functions and Mandates in Governing Bodies of Legal Professional Self-Government Organisations
    Niepołączalność funkcji i mandatów w organach w prawniczych samorządach zawodowych
    Autorzy:
    Bereza, Arkadiusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31348271.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    incompatibilitas
    legal professional self-government
    self-government of attorneys-at-law
    self-government of advocates
    acts of internally binding law
    prawnicze samorządy zawodowe
    samorząd radców prawnych
    samorząd adwokacki
    akty prawa wewnętrznie obowiązującego
    Opis:
    The article discusses the organisational issues of self-government organisations of the professions of public trust in Poland, in the context of the implementation of the principle of incompatibilitas, as a sine qua non condition for their proper functioning and due performance of the public tasks entrusted to them. The analysis covers the self-government organisations of advocates, attorneys-at-law, notaries, bailiffs, patent attorneys and tax advisers, taking into account their different structures and the legal basis (statutory law or bye-laws) for the prohibition on the one-handed holding of multiple functions or mandates in the bodies of these professional associations. The study found that the phenomenon of holding multiple functions in the self-government of attorneys-at-law constitutes a problem. The study outlines the cause of this situation and draws conclusions for the law as it should stand, which concern the introduction of a prohibition of accumulating functions to the optimum extent, in line with the solutions applied by the self-government of advocates. The aim of the article is not only to substantiate the necessity of these changes, but also to show how they should be made. This proposal can be implemented by amending the internal rules governing the self-government of attorneys-of-law, which should be treated as intra-corporate normative acts and only ultimately through legislative intervention.
    Artykuł dotyczy zagadnień organizacyjnych samorządów prawniczych zawodów zaufania publicznego w kontekście realizacji zasady incompatibilitas jako warunku sine qua non właściwego ich funkcjonowania i rzetelnej realizacji powierzonych im zadań publicznych. Przeprowadzona analiza dotyczy samorządów: adwokatów, radców prawnych, notariuszy, komorników, rzeczników patentowych i doradców podatkowych, z uwzględnieniem ich zróżnicowanej struktury oraz podstaw obowiązywania (ustawa lub/i akty prawa wewnętrznego) zakazu łączenia funkcji lub mandatów w organach tych samorządów zawodowych. W wyniku przeprowadzonych badań ustalono, że zjawisko łączenia funkcji stanowi problem w samorządzie radców prawnych. W opracowaniu przedstawiono przyczynę tego stanu oraz sformułowano wnioski de lege ferenda, które dotyczą wprowadzenia zakazu łączenia funkcji w optymalnym zakresie na wzór rozwiązań obowiązujących w samorządzie adwokackim. Celem artykułu jest nie tylko udowodnienie tezy o konieczności tych zmian, lecz także wskazanie sposobu ich wprowadzenia. Postulat ten można zrealizować poprzez zmianę przepisów wewnętrznie obowiązujących samorządu radców prawnych, które należy traktować jako akty normatywne o charakterze wewnątrzzakładowym, a dopiero ostatecznie w drodze ingerencji ustawodawcy.
    Źródło:
    Studia Iuridica Lublinensia; 2022, 31, 2; 257-283
    1731-6375
    Pojawia się w:
    Studia Iuridica Lublinensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Absolwenci uczelni lubelskich na stanowiskach sędziów Sądu Najwyższego w okresie Polski Ludowej
    Graduates from Higher Education Institutions of Lublin Who Held the Positions of Supreme Court Judges in the Period of the Polish People’s Republic
    Autorzy:
    Bereza, Arkadiusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/33917087.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    judiciary
    Supreme Court
    Catholic University of Lublin
    Maria Curie-Skłodowska University
    Lublin
    Polish People's Republic
    sądownictwo
    Sąd Najwyższy
    Katolicki Uniwersytet Lubelski
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej
    Polska Ludowa
    Opis:
    Artykuł dotyczy absolwentów lubelskich uczelni, którzy w swojej karierze prawniczej osiągnęli stanowisko sędziego Sądu Najwyższego w okresie Polski Ludowej. Ramy chronologiczne opracowania obejmują okres od wznowienia działalności Sądu Najwyższego w 1945 r. do zakończenia ostatniej VI kadencji Sądu Najwyższego w 1990 r., chociaż powołania na stanowiska „rzeczywistych” sędziów Sądu Najwyższego absolwentów KUL i UMCS dotyczą wyłącznie czasów Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Rozszerzenie cezur czasowych skutkowało zaprezentowaniem sylwetek dwóch sędziów, przedwojennych absolwentów KUL, którzy w latach 1948–1949 pełnili obowiązki sędziów Sądu Najwyższego w ośrodku sesji wyjazdowej Izby Cywilnej Sądu Najwyższego w Lublinie. W trybie określonym w Prawie o ustroju sądów powszechnych na stanowiska sędziów Sądu Najwyższego powołano po raz pierwszy dwóch absolwentów KUL w 1959 r. Od 1962 r. obsada Sądu Najwyższego opierała się na wyborze (powołaniu) sędziów Sądu Najwyższego na pięcioletnie kadencje przez Radę Państwa zgodnie z ustawą o Sądzie Najwyższym. W ich gronie mamy pięciu powojennych absolwentów KUL, z których trzech rozpoczęło studia jeszcze przed wybuchem wojny. Zakończenie kształcenia prawników na KUL (ostatnia promocja w 1952 r.) i rozpoczęcie od 1949 r. studiów prawniczych na UMCS spowodowało, że w latach siedemdziesiątych, a zwłaszcza osiemdziesiątych, na stanowiskach sędziów Sądu Najwyższego pojawiło się aż siedmiu absolwentów UMCS. Pierwszy z nich został wybrany w 1972 r. do Sądu Najwyższego III kadencji. W chwili gdy Sąd Najwyższy kończył swoją działalność z dniem 30 czerwca 1990 r. (w wyniku skrócenia VI kadencji w następstwie wprowadzonych poważnych zmian ustrojowych), w jego składzie było dwóch absolwentów KUL i sześciu absolwentów UMCS.
    The article presents graduates from Lublin higher education institutions who, in the course of their legal professional careers, assumed Supreme Court judge positions in the period of the Polish People's Republic. The chronological framework of the study covers the period from the Supreme Court resuming operation in 1945 until the end of the last, sixth term of the Supreme Court in 1990, although nominations of KUL (Catholic University of Lublin) and UMCS (Maria Curie-Skłodowska University) graduates as "regular" judges of the Supreme Court concern the very period of the Polish People's Republic. The extension of temporal scope has resulted in presenting the profiles of two judges, pre-war KUL graduates, who were acting judges of the Supreme Court from 1948 to 1949 at the off-site adjudication centre of the Civil Chamber of the Supreme Court in Lublin. It was 1959 when two KUL graduates were appointed judges of the Supreme Court under the procedure set out in the Law on the System of Common Courts. From 1962 onwards, the Supreme Court used to be staffed through an appointment of Supreme Court judges for five-year terms by the Council of State according to the Act on the Supreme Court. These included five post-war KUL graduates, three of whom had started their studies before the outbreak of war. The end of provision of legal education at KUL (the last graduation ceremony took place in 1952) and the launch of legal studies at UMCS in 1949 resulted in as many as seven UMCS graduates holding the Supreme Court judge positions in the 1970s and especially in the 1980s. The first of them was elected in 1972 for the 3rd term of the Supreme Court. When the Supreme Court closed its operation on 30 June 1990 (as a result of shortening the 6th term due to serious changes made in the system of government) it was composed by two KUL graduates and six UMCS graduates.
    Źródło:
    Res Historica; 2023, 56; 799-821
    2082-6060
    Pojawia się w:
    Res Historica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wznowienie i organizacja sądownictwa polskiego w Zamościu w latach 1918–1919
    Autorzy:
    Bereza, Arkadiusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/609275.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    judiciary
    courts of the Kingdom of Poland
    magistrates’ courts
    Zamość
    judges
    prosecutors
    investigative judges
    Zamoyski Palace
    sądownictwo
    sądy królewsko-polskie
    sądy pokoju
    sędziowie
    prokuratorzy
    sędziowie śledczy
    pałac Zamoyskich
    Opis:
    During World War I, after the evacuation of the Russian authorities, a local grassroots judiciary system was established in July 1915 in Zamość and surroundings on the initiative of local lawyers. It operated for a short period and then was disbanded by the Austrian occupation authorities. However, the courts of the lowest instance remained, bound within the instance system with the occupation administration and military courts. In Zamość, the Magistrate’s Court and the Military Regional (District) Court were functioning. Following the proclamation of the Act of 5 November of 1916 by the German and Austro-Hungarian Emperors, according to the provisions contained therein, the work aimed at handing over the judiciary in the occupied territories of the Kingdom of Poland to Polish hands was commenced. On 1 September 1917, the courts of the Kingdom of Poland were opened, including the Magistrate’s Court in Zamość. As a result of the initiative of the municipal authorities of Zamość and local social organizations, the Regency Council of the Kingdom of Poland decided to establish the District Court of the Kingdom of Poland in Zamość. It was inaugurated on 1 June 1918 with Romuald Jaśkiewicz as its President, who had previously been the justice of peace of Zamość. The court was composed of four district judges, four investigating judges and one district prosecutor and three deputy prosecutors. These positions were assumed by attorneys in law, lawyers coming from Galicia, as well as Polish lawyers who had returned from Russia torn by the civil war. Lower positions such as investigative judges were also assumed by trainee judges. In the years 1918–1919, significant rotation of personnel in these positions could be observed. The Zamość District covered four counties (in Polish: powiaty): Zamość, Biłgoraj, Hrubieszów and Tomaszów, with 19 peace courts operating in their respective areas. They comprised two magistrates’ courts in Zamość, covering the so-called municipal district and rural district. These were presided by Zygmunt Kostkiewicz and Adam Sajkiewicz. In November 1918, the courts of Zamość began to issue judgements “on behalf of the Republic of Poland”, and soon afterwards these courts were seated in the Zamoyski Palace refurbished for that purpose.
    W czasie I wojny światowej, w lipcu 1915 r. po ewakuacji władz rosyjskich, w Zamościu i jego okolicach z inicjatywy miejscowych prawników powstało sądownictwo obywatelskie. Funkcjonowało krótko, zostało rozwiązane przez austriackie władze okupacyjne. Utrzymano jednak sądy najniższej instancji, wiążąc je instancyjnie z organami administracji okupacyjnej i sądami wojskowymi. W Zamościu funkcjonował sąd pokoju i wojskowy sąd obwodowy (powiatowy). Po wydaniu przez władców Niemiec i Austro-Węgier aktu 5 listopada z 1916 r. zgodnie z zawartą w nim zapowiedzią przystąpiono do prac mających na celu przekazanie w polskie ręce wymiaru sprawiedliwości na okupowanych terenach Królestwa Polskiego. W dniu 1 września 1917 r. otwarto sądy królewsko-polskie, a wśród nich sąd pokoju w Zamościu. W wyniku inicjatywy władz miejskich Zamościa i lokalnych organizacji społecznych Rada Regencyjna Królestwa Polskiego podjęła decyzję o utworzeniu królewsko-polskiego Sądu Okręgowego w Zamościu. Został on uroczyście otwarty w dniu 1 czerwca 1918 r., a jego prezesem mianowano dotychczasowego zamojskiego sędziego pokoju Romualda Jaśkiewicza. W skład sądu weszło czterech sędziów okręgowych, czterech sędziów śledczych, a także prokurator okręgowy i trzech podprokuratorów. Stanowiska te objęli adwokaci, prawnicy pochodzący z Galicji oraz polscy prawnicy powracający z ogarniętej wojną domową Rosji. Niższe stanowiska (np. sędziów śledczych) obsadzane były również przez pierwszych aplikantów sądowych. W latach 1918–1919 można zaobserwować spory ruch kadrowy na tych stanowiskach. Okręg zamojski obejmował cztery powiaty: zamojski, biłgorajski, hrubieszowski i tomaszowski, z działającymi na ich obszarze 19 sądami pokoju. Wśród nich były dwa sądy pokoju w Zamościu, obejmujące tzw. okręg miejski i okręg wiejski. Na ich czele stali Zygmunt Kostkiewicz i Adam Sajkiewicz. W listopadzie 1918 r. sądy zamojskie zaczęły wydawać wyroki „w imieniu Republiki Polskiej”, a niedługo potem ich siedzibą stał się wyremontowany dla tych celów pałac Zamoyskich.
    Źródło:
    Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio G (Ius); 2019, 66, 1
    0458-4317
    Pojawia się w:
    Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio G (Ius)
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zamojscy sędziowie pokoju w latach 1917 – 1928
    Autorzy:
    Bereza, Arkadiusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/632083.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Common courts
    magistrate's court
    magistrates
    regional court
    regional court judges
    Zamość
    Second Polish Republic
    sądownictwo powszechne
    sąd pokoju
    sędziowie pokoju
    sąd okręgowy
    sędziowie okręgowi
    II Rzeczpospolita
    Opis:
    The article presents the process of building Polish judiciary system of the lowest instance (magistrate courts in Zamość), but also the problems encountered in the staffing of magistrates in the first years of the reborn Polish State. The model of magistrate court, which appeared on 1 September 1917 with the launch of the royal-Polish judiciary system, survived until the court reform in 1929. During this period, the principle of appointing magistrates was maintained, although the March Constitution of 1921 indicated the principle of their election by the population. Initially, the positions of the magistrates of Zamość were held by people who had gained experience in the Russian magistrate judiciary in the Kingdom of Poland, as well as those who had returned from a civil war in Russia. Such staffing was a consequence of the existence of a small group of local lawyers, which, as a result of the Russian national policy pursued by the partitioner, lacked people prepared for judicial work. With time, when the staffing situation improved, inter alia, after the appearance of the first assessed court trainees, the position of magistrate became the first level for further legal career. In the analysed period, 6 Zamość magistrates became district judges in the courts of Lublin courts of appeal. Some of them remained for a short time as magistrates (especially deputies), waiting for a vacancy in the district court. The following presidents of the District Court in Zamość also began their careers as magistrates: Romuald Jaśkiewicz and Władysław Kozłowski. After leaving the service, two magistrates of Zamość were nominated for the positions of notaries, which was (in terms of income) an award of distinction from the Ministry of Justice.
    Artykuł przedstawia proces budowy sądownictwa polskiego najniższej instancji (sądów pokoju w Zamościu), ale także problemy z jakimi stykano się przy obsadzie stanowisk sędziów pokoju w pierwszych latach Odrodzonego Państwa Polskiego. Model sądu pokoju, jaki pojawił się od 1 września 1917 r., wraz z uruchomieniem sądownictwa królewsko-polskiego, przetrwał aż do reformy sądowej w 1929 r. W tym okresie utrzymano zasadę nominacji sędziów pokoju, mimo że Konstytucja marcowa z 1921 r. wskazywała na zasadę ich wyboru przez ludność. Na stanowiskach zamojskich sędziów początkowo orzekały osoby, które wyniosły swoje doświadczenie z rosyjskiego sądownictwa pokojowego w Królestwie Polskim, a także ci którzy powracali z ogarniętej wojną domową Rosji. Taka obsada była konsekwencją istnienia nielicznej grupy miejscowych prawników, w której – na skutek prowadzonej przez zaborcę rosyjskiego polityki narodowościowej – brakowało osób przygotowanych do pracy sędziowskiej. Z czasem, gdy sytuacja kadrowa ulegała poprawie m.in. po pojawieniu się pierwszych egzaminowanych aplikantów sądowych, stanowisko sędziego pokoju stawało się pierwszym szczeblem do dalszej kariery prawniczej. W analizowanym okresie 6 zamojskich sędziów pokoju zostało sędziami okręgowymi w sądach apelacji lubelskiej. Niektórzy z nich pozostawali krótko na stanowiskach sędziów pokoju (zwłaszcza zapasowych), oczekując na wakat w sądzie okręgowym. Jako sędziowie pokoju karierę swoją rozpoczęli także prezesi Sądu Okręgowego w Zamościu: Romuald Jaśkiewicz i Władysław Kozłowski. Po zakończeniu służby 2 zamojskich sędziów pokoju otrzymało nominację na stanowisko notariuszy, co stanowiło (z uwagi na osiągane dochody) wyraz wyróżnienia ze strony resortu sprawiedliwości.
    Źródło:
    Res Historica; 2019, 48
    2082-6060
    Pojawia się w:
    Res Historica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Gloss to the Judgement of the Court of Appeal in Wrocław of 29 October 2019 (I ACa 698/19, not published)
    Autorzy:
    Bereza, Arkadiusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/618345.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    acquisition of a real estate by foreigners
    exemption from obtaining the authorisation of the minister competent for interior affairs
    Accession Treaty
    European Economic Area
    nabywanie nieruchomości przez cudzoziemców
    zwolnienie z uzyskania zezwolenia ministra właściwego do spraw wewnętrznych
    Traktat Akcesyjny
    Europejski Obszar Gospodarczy
    Opis:
    The Court of Appeal in Wrocław, in its judgement of 29 October 2019 (I ACa 698/19) amending the judgement of the District Court of Wrocław of 28 February 2019 (I C733/18), declared invalid the acquisition of a real property by a South Korean citizen. In its judgement, the Court of Appeal in Wrocław interpreted Article 8 (2) of the Act of 24 March 1920 on the Acquisition of Real Property by Foreigners. This provision governs the subjective scope of the exemption from the obligation to obtain the authorisation from the minister competent for interior affairs for the acquisition of real property. The Court of Appeal has concluded that a natural person who is a foreign person within the meaning of the Act on the Acquisition of Real Property by Foreigners and who is not a citizen of the European Economic Area Member State or the Swiss Confederation, even though pursues individual economic activity in the territory of the Republic of Poland, shall not be entitled to the exemption provided for in Article 8 (2) of the Act on the Acquisition of Real Property by Foreigners concerning nationals and undertakings of the Member States of the European Economic Area agreement or the Swiss Confederation, as this would be contrary to the function of the Act on the Acquisition of Real Property by Foreigners and the systemic and teleological interpretation of Article 8 (2) of this Act.
    Sąd Apelacyjny we Wrocławiu w wyroku z dnia 29 października 2019 r. (I ACa 698/19), zmieniając wyrok Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 28 lutego 2019 r. (I C733/18), uznał za nieważne nabycie nieruchomości przez obywatela Korei Południowej. W glosowanym wyroku Sąd Apelacyjny we Wrocławiu dokonał wykładni art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 24 marca 1920 r. o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców. Przepis dotyczy zakresu podmiotowego zwolnienia z obowiązku uzyskania zezwolenia ministra właściwego dla spraw wewnętrznych na nabycie nieruchomości. Sąd Apelacyjny uznał, że osoba fizyczna będąca cudzoziemcem w rozumieniu ustawy o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców, nieposiadająca obywatelstwa państwa – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym albo Konfederacji Szwajcarskiej, mimo że prowadzi indywidualną działalność gospodarczą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, nie korzysta ze zwolnienia przewidzianego w art. 8 ust. 2 tej ustawy, dotyczącego obywateli i przedsiębiorców państw – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym albo Konfederacji Szwajcarskiej, gdyż jest to sprzeczne z funkcją ustawy o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców oraz z wykładnią systemową i celowościową art. 8 ust. 2 tej ustawy.
    Źródło:
    Studia Iuridica Lublinensia; 2020, 29, 1
    1731-6375
    Pojawia się w:
    Studia Iuridica Lublinensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Evolution of the Status of Legal Counsel in a Criminal Procedure
    Autorzy:
    Bereza, Arkadiusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/618617.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    legal counsel
    criminal procedure
    attorney
    plenipotentiary
    legal assistance from the office
    radca prawny
    postępowanie karne
    obrońca
    pełnomocnik
    pomoc prawna z urzędu
    Opis:
    The status of legal counsel in a criminal procedure has been gradually changing over time. It was caused by political factors, and was connected with  the necessity to overcome the reluctance of the Bar Association. Initially, a legal counsel could appear in a criminal trial as an attorney, although until 2009 this entitlement was limited to a defined group of represented bodies. The authority to defend was granted to legal counsels in misdemeanour cases in 2001, except for disciplinary proceedings. Greater governance in the powers of legal counsels and defence lawyers resulted in the Bill on the lawyer profession  of 22 October 2009, which aimed at creating the so-called new Bar Association. However, the Bill was not passed because of critical attitude of both professional bodies. The Bill would have allowed a legal counsel to appear before a court as a defence lawyer in a criminal procedure. An attempt to resolve this issue was made during work on comprehensive amendments to the criminal-procedure law. This work began in 2012 and resulted in the Act of 27 September 2013 on Amending the Act – the Code of Criminal Procedure and other acts. Finally, legal counsels were granted the power to appear before a court in the capacity of a defence lawyer in a criminal procedure, excluding legal counsels working under employment contracts, apart from the researchers and academics. Attempts to question the aforementioned amendment by the Bar Association in  the Constitutional Tribunal proved to be ineffective. The next amendment to the criminal-procedure law, passed in March 2016, restoring some of the provisions in force prior to the great reform of criminal trials, did not change the powers of legal counsels to appear before a court as defence lawyers  in a criminal procedure.
    Status radcy prawnego w postępowaniu karnym ulegał z biegiem czasu stopniowej zmianie. Były one uzależnione od czynników politycznych oraz wiązały się z koniecznością przełamania oporu adwokatury. Początkowo radca prawny mógł występować w procesie karnym jako pełnomocnik, choć to uprawnienie było do 2009 r. ograniczone do ściśle określonego kręgu reprezentowanych podmiotów. Uprawnienia obrończe po raz pierwszy, nie licząc postępowań dyscyplinarnych, zostały radcom prawnym przyznane w sprawach o wykroczenia w 2001 r. Zbliżenie uprawnień radców prawnych i adwokatów zaowocowało projektem ustawy o zawodzie adwokata z dnia 22 października 2009 r., zmierzającym do stworzenia tzw. nowej adwokatury. Projekt nie został uchwalony ze względu na krytyczne stanowiska obu samorządów. Przewidywał w swej treści możliwość występowania radcy prawnego w charakterze obrońcy w postępowaniu karnym. Realizacja tego postulatu została podjęta w pracach nad wielką nowelizacją postępowania karnego. Prace te rozpoczęły się w 2012 r. i znalazły finał w ustawie z dnia 27 września 2013 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego i niektórych innych ustaw. Ostatecznie przyznano radcom prawnym uprawnienie do występowania w charakterze obrońcy w postępowaniu karnym, z wyłączeniem radców prawnych pozostających w stosunku pracy, nie licząc pracowników naukowych i naukowo-dydaktycznych. Próby zakwestionowania wskazanej nowelizacji przez adwokaturę przed Trybunałem Konstytucyjnym okazały się nieskuteczne. Kolejna zmiana postępowania karnego, uchwalona w marcu 2016 r., przywracająca niektóre rozwiązania obowiązujące przed wielką reformą procesu karnego, nie zmieniła już wprowadzonych uprawnień radców prawnych do występowania w charakterze obrońcy w postępowaniu karnym.
    Źródło:
    Studia Iuridica Lublinensia; 2016, 25, 3
    1731-6375
    Pojawia się w:
    Studia Iuridica Lublinensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-10 z 10

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies