Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Bartnicka, Małgorzata" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-5 z 5
    Tytuł:
    Podwójne zanieczyszczenie
    Dual pollution
    Autorzy:
    Bartnicka, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1177460.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Przyrodników im. Kopernika
    Tematy:
    snopy światła
    pokazy świetlne
    reflektory
    zanieczyszczenie
    wystawy światowe
    Opis:
    Zanieczyszczenie światłem nocnego nieba spowodowane jest nadmierną ilością światła emitowaną w przestrzeń oraz złym jego rozsyłem i ukierunkowaniem. Za występowanie tego zjawiska największą odpowiedzialność ponoszą nieskoordynowane z resztą świateł: oświetlenie uliczne, reklamowe i iluminacyjne. Wszystkie te typy oświetlenia powinny podlegać planowaniu. Istnieje jednakże jeszcze jeden rodzaj światła wpływający na zanieczyszczenie, specyficzny, tworzony ze względów estetyczno-artystycznych. Są to struktury świetlne, trójwymiarowe rzeźby tworzone z samego światła. Historia takich struktur sięga końca XIX w. W artykule przytoczono i ukazano najbardziej znane dzieła świetlne autorstwa takich twórców jak: Nikola Tesla, Walter D'Arcy Ryan, Carles Buïgas, Leni Riefenstahl, Albert Speer, Gert Hof, John Bennett, Ryoji Ikeda i Rafael Lozano-Hemmer. Cechą łączącą wszystkie struktury świetlne jest fakt, że aby zaistniały w pełni, wymagają niskiego natężenia oświetlenia sąsiadujących przestrzeni, a jednocześnie, aby zaprezentować się w pełni potrzebują ośrodka, na którym zostaną wyświetlone: dymu, kurzu, pary wodnej. Stąd zjawiskowe fantomy powstają wyłącznie w wyniku podwójnego zanieczyszczenia.
    Light pollution at night is caused by excess light emitted in space, its intensity and wrong orientation. This phenomenon often occurs due to the lack of design coordination with other light sources such as: street lighting, advertising and floodlights. All these types of lighting should be planned to work in harmony. There is, however, yet another kind of light that may contribute to light pollution, that created for aesthetic and artistic reasons. These are light structures, three-dimensional sculptures created with the very light itself. The history of such structures dates back to the late nineteenth century. This paper lists some of the most famous light works by artists such as Nikola Tesla, Walter D'Arcy Ryan, Carles Buïgas, Leni Riefenstahl, Albert Speer, Gert Hof, John Bennett, Ryoji Ikeda and Rafael Lozano-Hemmer. An unifying and common feature of such light structures, in order to be fully appreciated, is requirement of low illuminance in immediate environment as well as of a medium onto which they are displayed, such as smoke, dust or mist. Hence the phenomenal phantoms often arise solely as a result of dual light pollution.
    Źródło:
    Kosmos; 2015, 64, 4; 525-536
    0023-4249
    Pojawia się w:
    Kosmos
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Lilly Reich. Cz. 2, Próba odtworzenia programu nauczania projektowania wnętrz w Bauhausie (1932–1933) na podstawie głównych cech twórczości Lilly Reich
    Lilly Reich. Part 2,: A short study of selected projects by Lilly Reich included in the study program of interior design course in Bauhaus (1932–1933)
    Autorzy:
    Bartnicka, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1403670.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Politechnika Białostocka. Oficyna Wydawnicza Politechniki Białostockiej
    Tematy:
    materiały naturalne
    przenikanie przestrzeni
    tkanina we wnętrzach
    projektowanie wystaw
    Bauhaus
    Reich Lilly
    natural materials
    space intersections
    fabrics in interiors
    exhibition design
    Lilly Reich
    Opis:
    Artykuł jest drugą częścią publikacji dotyczącej działalności projektowej designerki i projektantki wnętrz Lilly Reich. Była ona wszechstronnie uzdolniona, zajmowała się modą, wzornictwem, projektowaniem wystaw oraz wnętrz. W wieku 27 lat stała się członkinią Werkbundu, osiem lat później jako pierwsza kobieta w historii została członkiem jego zarządu. U szczytu sławy i możliwości twórczych od swojego wieloletniego współpracownika Ludwiga Miesa van der Rohego otrzymała propozycję nauczania wraz z nim w szkole Bauhaus. Powierzono jej kierowanie warsztatami tkackimi oraz pracownią projektowania wnętrz. Podjęta w artykule próba uchwycenia najbardziej charakterystycznych cech jej twórczości daje możliwość określenia kierunku, w jakim poprowadziła nauczanie w ostatnich kilkunastu miesiącach istnienia tej szkoły. W procesie analizy wyszczególniono następujące cechy jej działalności: ustanowienie nowej metodologii projektowania wystaw, wykorzystywanie szlachetnych materiałów naturalnych, eksponowanie ich atrakcyjnej powierzchni, prostota i ekonomika mebli oraz ich szlachetne wykończenie, stosowanie niestandardowych tkanin we wnętrzach, wykorzystywanie różnego stopnia przenikania światła i przejrzystości materiałów, a także wywoływanie wrażenia przestrzenności i przestronności wnętrz połączone z ideą integracji wnętrza i zewnętrza.
    The article is the second and the follow up part of the publication about Lilly Reich, a recognised interior and spatial designer. Lilly was a versatile and exceptionally gifted designer who worked across various design disciplines: fashion, product design, exhibition design and interior design. At the age of 27, she became a member of Werkbund and eight years later as the first woman in history, became a member of its board. At the height of her fame, she received an offer from Mies van der Rohe, her long-time collaborator, to teach with him at the Bauhaus school. Lilly became the head of weaving workshops and interior design studio. The article attempts to outline the most characteristic features of her work which also show the overall design direction of the school in the months preceding its closure. In the analysis the following changes and characteristics were found: introduction of new exhibition design methodology; emphasis on the use of precious and natural materials, especially with regards to displaying their surfaces; simplicity and economics of furniture; emphasis on the use of high-end finishes; non-standard use of fabrics in interiors; use of various transparent and translucent materials in order to enhance the perception of space; and the idea of integrating an interior and exterior to achieve a further effect of spaciousness.
    Źródło:
    Architecturae et Artibus; 2020, 12, 4; 5-17
    2080-9638
    Pojawia się w:
    Architecturae et Artibus
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Lilly Reich. Cz. 1, Pionierka współczesnego projektowania wystaw i wnętrz
    Lilly Reich. Part 1, The pioneer of contemporary interior and exhibition design
    Autorzy:
    Bartnicka, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1403662.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Politechnika Białostocka. Oficyna Wydawnicza Politechniki Białostockiej
    Tematy:
    Reich Lilly
    Mies van der Rohe Ludwig
    Velvet and Silk Cafe
    szklany pokój
    pawilon barceloński
    willa Tugendhatów
    Werkbund
    Glass Room
    Barcelona Pavilion
    Villa Tugendhat
    Opis:
    Lilly Reich była jedną z najbardziej znanych i wpływowych kobiet lat 20. i 30. XX wieku. Przez sobie współczesnych uznana została za prekursora nowoczesnego designu, a zwłaszcza za cenioną specjalistkę w zakresie wystawiennictwa. Celem artykułu jest skrótowe przedstawienie jej życiorysu oraz ukazanie najbardziej znanych realizacji, także tych współtworzonych z jej życiowym partnerem Ludwigiem Mies van der Rohe. Ich współpraca trwała od 1926 roku aż do czasu jego emigracji do Stanów Zjednoczonych w 1938 roku. Artystka ceniona w swoich czasach została po śmierci na kilkadziesiąt lat zapomniana, a jej dorobek oraz wkład twórczy w wiele realizacji, z których znany jest obecnie wyłącznie Mies van der Rohe, przez długi czas były zapomniane lub przemilczane. Artykuł został napisany na podstawie przeglądu literatury, w tym czasopism z przełomu lat 20. i 30.
    Lilly Reich was one of the most famous and influential women of the 1920s and 1930s. At that time she was already considered a precursor of modern design, especially in the field of exhibition design. The article briefly outlines her biography, lists her most known and recognized projects, including those she designed with her lifetime partner Ludwig Mies van der Rohe. They worked together from 1926 until 1938, when Mies van der Rohe emigrated to the United States. Lilly Reich, widely known and popular in her time, seems to have been forgotten over the next decades. Many of her works are known only because they were co-designed by Mies van der Rohe. The article has been written on the basis of a thorough literature review, including newspaper and magazine articles from the 20s and 30s.
    Źródło:
    Architecturae et Artibus; 2020, 12, 2; 5-15
    2080-9638
    Pojawia się w:
    Architecturae et Artibus
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Determining the optimal distance between buildings based on the solar altitude angle to facilitate appropriate illumination in residential interiors in accordance with current legislation
    Wyznaczanie optymalnej odległości między budynkami i dopuszczalnej wysokości projektowanego budynku na podstawie wysokości słońca
    Autorzy:
    Bartnicka, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2174412.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Politechnika Wrocławska. Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej
    Tematy:
    distance between buildings
    N-S orientation
    building
    solar altitude angle
    H/W ratio
    access of sunlight
    odległość między budynkami
    orientacja N-S
    budynek
    wysokość słońca
    proporcja H/W
    dostęp światła słonecznego
    Opis:
    The article touches upon the subject of the availability of sunlight in residential interiors. The distance between buildings is one of the crucial factors responsible for the penetration of sunlight into interiors. The optimal distance can be calculated algebraically and to determine the output data it is sufficient to know the location of the obscuring building in relation to the north. The aim of the article is to propose an alternative way to check the access of sunlight without the need to create a 3D model and computer simulation. Using the presented method, it is possible to determine the optimal distance between buildings, which will guarantee no shading to the existing building. The proposed solution derives from the graphic approach to this subject presented in Mieczysław Twarowski’s book Słońce w architekturze [The Sun in Architecture], i.e. to the so-called sun ruler. The author proposes to change the graphic plotting of the shadow into an algebraic conversion of the distance between buildings. For the calculations, known formulas for the height of the sun (α) and for the azimuth of the sun (γ) were used. As a result of the analysis of spatial layouts of buildings and the possibility of shading, original formulas for calculating the distance between buildings were derived. The obtained result reflects the proportion between the distance and height of the building (W = xH) at a specific time for the selected latitude. The publication proves that it is possible to determine the optimal distances between buildings in an algebraic way without the need for CAD programs. The presented formulas may be used as an instrument for checking the correctness of the non-shading charts presented by investors in multi-family housing projects. At the same time, these formulas can be used to calculate the approximate height of the proposed building depending on the expected distance between that building and existing buildings.
    W artykule poruszono tematykę dostępności światła słonecznego do wnętrz mieszkalnych. Jednym z niezwykle istotnych czynników odpowiadających za przenikanie światła słonecznego do wnętrz jest odpowiednia odległość pomiędzy budynkami. Optymalną odległość można wyliczyć algebraicznie, a do ustalenia danych wyjściowych wystarczy informacja, jakie jest usytuowanie budynku przesłaniającego względem kierunku północy. Celem artykułu jest zaproponowanie alternatywnego sposobu sprawdzania dostępu promieni słonecznych bez konieczności tworzenia modelu 3D oraz symulacji komputerowej. Za pomocą przedstawionej metody można określić optymalną odległość pomiędzy budynkami, przy której zachowaniu nie nastąpi zacienianie budynku istniejącego. Proponowane rozwiązanie wywodzi się z graficznego podejścia do tej tematyki prezentowanego w książce Mieczysława Twarowskiego Słońce w architekturze, czyli do tzw. linijki słońca. Autorka proponuje przemianę graficznego wykreślania cienia na algebraiczne przeliczanie odległości między budynkami. Do przeliczeń wykorzystane zostały znane wzory na wysokość słońca (α) i na azymut słońca (γ). W wyniku analiz układów przestrzennych budynków i możliwości zacieniania wywiedzione zostały autorskie wzory służące do przeliczania odległości między budynkami. Uzyskany wynik odzwierciedla proporcję między odległością a wysokością budynku (W = xH) w konkretnej godzinie dla wybranej szerokości geograficznej. W publikacji ukazano, że istnieje możliwość ustalenia optymalnych odległości pomiędzy budynkami w sposób algebraiczny, bez konieczności wykorzystywania programów CAD. Przedstawione wzory mogą stać się instrumentem sprawdzania poprawności wykresów braku zacieniania przedstawianych przez inwestorów w projektach zabudowy wielorodzinnej. Jednocześnie wzory te można wykorzystywać do wyliczania orientacyjnej wysokości budynku projektowanego w zależności od przewidywanej odległości pomiędzy nim a budynkami istniejącymi.
    Źródło:
    Architectus; 2022, 3 (71); 87--94
    1429-7507
    2084-5227
    Pojawia się w:
    Architectus
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Mrs. Schröder-Schräder, Gerrit Rietveld and their collaborative house in Utrecht. the origins of the creation and the transformation of form and function of the building over the years
    Pani Schröder-Schräder, Gerrit Rietveld i stworzony we współpracy dom w Utrechcie. Geneza powstania oraz przeobrażenia formy i funkcji budynku na przestrzeni lat
    Autorzy:
    Bartnicka, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/27313967.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Zachodniopomorski Uniwersytet Technologiczny w Szczecinie. Wydawnictwo Uczelniane ZUT w Szczecinie
    Tematy:
    Rietveld
    Schröder-Schräder
    Rietveld-Schröder House
    De Stijl
    collaborative design
    dom Rietvelda-Schroder
    partycypacja
    Opis:
    The aim of this article is show how Truus Schröder-Schräder contributed to the spatial layout of the Rietveld-Schröder House, as well as to outline a series of changes the house underwent during its use. This study is based on the analysis of available literature and photographs documenting the interiors of the house starting from 1925. Based on the bibliography, the biographies, the history of Rietveld's acquaintance and meetings with Schröder, and Truus's preference for living in open spaces with access to light and sun, are discussed. Subsequently, the history of the creation of the Rietveld-Schröder house, the design process and the contribution of Truus to the creation of the spatial layout are presented.
    Celem artykułu jest ukazanie wkładu Truus Schröder-Schräder w układ przestrzenny domu znane go jako Dom Rietvelda-Schröder, a także przedstawienie cyklu zmian jakim ulegał dom w trakcie użytkowania. Jako metodę przyjęto analizę dostępnej literatury oraz fotografii dokumentujących wnętrza domu począwszy od 1925 roku. Na podstawie dostępnej bibliografii przedstawiono życiorysy, historię znajomości i spotkań Rietvelda z Schröder oraz genezę upodobań Truus do mieszkania w otwartej przestrzeni, na piętrze z dostępem do światła i słońca. Następnie przedstawiona została historia powstania domu Rietvelda-Schröder, procesu projektowego a także wkładu Truus w powstanie jego układu przestrzennego.
    Źródło:
    Przestrzeń i Forma; 2023, 55; 305--346
    1895-3247
    2391-7725
    Pojawia się w:
    Przestrzeń i Forma
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-5 z 5

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies