Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Banot, Aleksandra" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-6 z 6
    Tytuł:
    Józefa Sawicka (Ostoja) – prekursorka ideału Nowej Kobiety w literaturze polskiej końca XIX wieku. Próba portretu zapomnianej nowelistki
    Józefa Sawicka (Ostoja) – Precursor of the Ideal ot the New Woman in Polish Literature of the End of the XIX Century. Attempt of a Portrait of a Forgotten Novelist
    Autorzy:
    Banot, Aleksandra
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/29520275.pdf
    Data publikacji:
    2022-12-20
    Wydawca:
    Uniwersytet Bielsko-Bialski
    Tematy:
    Józefa Sawicka-Ostoja
    pisarstwo kobiet końca XIX wieku
    Nowa Kobieta
    realizm
    naturalizm
    modernizm
    women’s writing at the ending of 19th century
    New Woman
    realism
    naturalism
    modernism
    Opis:
    Józefa Sawicka (Ostoja) is one of the many woman writers of the second half of the 19th century who were inspired by the works of Eliza Orzeszkowa. In correspondence with Sawicka, the author of Marta [Martha] expressed her talent with great serenity, as did the critics (including Piotr Chmielowski). What made the almost brilliant writer of 1881 a forgotten literary woman shortly after her death in 1920? Edmund Jankowski, commenting on Orzeszkowa’s correspondence with Ostoja, claims that Chmielowski simply overestimated the talent of the author of the debut Ulicznik. Is not such a declaration a simplification? Definitely yes. In my article I deal with Sawicka and her selected works – an author who deals with the problems of women’s emancipation and uses the feminocentric literary tradition, a naturalist (or perhaps a realist?), a woman forced by her circumstances to earn a living. I wonder if the figures of the heroines created by Ostoja can be regarded as one of the first realisations of the pattern of the New Woman in Polish literature. In addition, I am interested in the question of why the person and the work of Sawicka have been forgotten so quickly and permanently.
    Źródło:
    Świat i Słowo; 2022, 38, 1; 217-232
    1731-3317
    Pojawia się w:
    Świat i Słowo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Trylogia Eugenii Żmijewskiej jako przykład powieści psychologicznej
    Eugenia Żmijewska’s trilogy as an example of a psychological novel
    Autorzy:
    Banot, Aleksandra
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1828619.pdf
    Data publikacji:
    2020-07-14
    Wydawca:
    Akademia Techniczno-Humanistyczna w Bielsku-Białej
    Tematy:
    Eugenia Żmijewska
    pisarstwo kobiet początku XX wieku
    powieść psychologiczna
    Bildungsroman
    women’s writing at the beginning of the 20th century
    psychological novel Bildungsroman
    Opis:
    Eugenii Żmijewskiej, żyjącej na przełomie XIX i XX wieku pisarki i publicystki, próżno szukać w wielotomowych słownikach biograficznych. Polski Słownik Biograficzny nie zawiera tomu z ostatnią literą polskiego alfabetu, hasła „Eugenia Żmijewska” nie ma także w żadnym z tomów Bibliografii Literatury Polskiej (tzw. Nowym Korbucie) ani w serii Obraz literatury polskiej XIX i XX wieku. Niewielkie wpisy znajduję jednak w Starym Korbucie1 z 1931 roku oraz w drugim tomie encyklopedycznej Literatury Polskiej2 i w przewodniku Pisarski współczesne3 – publikacjach wydanych pod koniec XX wieku. Dwa pierwsze hasła informują o datach i miejscach urodzenia i śmierci pisarki (ur. ok. 1865, Ukraina – zm. 1923, Warszawa), wymieniają jej najważniejsze utwory (m.in. trylogię: Płomyk, Dola, Serduszko) i zaznaczają główny obszar zainteresowań (problemy emancypacji kobiet), a także opisują jej działalność dziennikarską, związaną z pracą redakcyjną i publicystyczną m. in. w „Słowie”, „Kurierze Polskim”, „Bluszczu”. Spełniając swoją funkcję informacyjną, nie przedstawiają szczegółowo tematyki poruszanej przez Żmijewską ani nie dokonują oceny jej twórczości. Taką próbę podejmuje Grażyna Borkowska w krótkim omówieniu wymienionej trylogii. Badaczka zauważyła, że proza Żmijewskiej wpisuje się w popularny na początku XX wieku nurt powieści o dojrzewaniu kobiety, a autorka Młodych akcentuje także wątki dotyczące dojrzewania psychoseksualnego. Wyeksponowanie tego aspektu dojrzewania stanowi o oryginalności Żmijewskiej i jej wyczuciu modernistycznych konwencji, choć pisarka nie używa takich określeń, jak erotyczne, seksualne, cielesne, intymne4. Nie zmienia to faktu, że jej talent literacki postrzegany był w niejednoznaczny sposób. W ocenie wartości artystycznej trylogii Żmijewskiej Borkowska posługuje się wypowiedzią Elizy Orzeszkowej, która w liście do Tadeusza Bochwica przyznała, że na autorkę Płomyka szkoda „czasu i atłasu”5. Co ciekawe, Orzeszkowa w Przedmowie do drugiego wydania Doli z 1910 roku zaprzecza swojej wypowiedzi, pisząc o Żmijewskiej jako o „utalentowanej autorce”6. Podobną opinię wyraziła kilka lat wcześniej, oceniając Płomyka. W liście do Żmijewskiej z 25 maja 1904 roku pisała o rzadkim wyrazie artystycznym, który został nadany historii Doli7. Być może te rozbieżności w postrzeganiu talentu młodszej koleżanki po piórze wynikały z ostrożności doświadczonej pisarki, jej kultury i taktu – nie chciała urazić Żmijewskiej ani zrazić jej do dalszych prób literackich. Być może jednak Orzeszkowa uznała, że Dola jest słabszą powieścią niż pierwsza część trylogii.
    Źródło:
    Świat i Słowo; 2020, 34, 1; 269-286
    1731-3317
    Pojawia się w:
    Świat i Słowo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Emancypacje Heleny Rumiszewskiej w powieści Kazimiery Alberti Ci, którzy przyjdą a fenomen Nowej Kobiety
    The emancipation of Helena Rumiszewska from Kazimiera Albertis novel Ci, którzy przyjdą ( Those Who Will Come) and the figure of the New Woman
    Autorzy:
    Banot, Aleksandra E.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2172228.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    the interwar period
    women's literature
    emancipation
    the bourgeois
    the New Woman
    Kazimiera Alberti (1898–1962)
    Polish literature of the 20 th century
    Kazimiera Alberti
    literatura polska dwudziestolecia międzywojennego
    mieszczaństwo
    emancypacja
    Nowa Kobieta
    Opis:
    Current research into the life and work of Kazimiera Alberti, a poet and writer popular in the interwar period, connected from 1930 with Biała Krakowska, owes a great deal to Jacek Proszyk, who in 2009 staged a spectacle based on her biography at the Teatr Polski in Bielsko Biała called The Literary Salon of Kazimiera Alberti. It was followed by a spate of publications which, at this point, form a body of work ready for reassessment. This article deals with one of them, written by Karolina Pospiszil, where it is claimed that the heroine of Ci, którzy przyjdą (Those Who Will Come, 1934), Helena Rumiszewska, is both a stereotyped, idealized female character. Focusing on the episodes which belie that description and show a character of considerable complexity driven by an emancipatory desire. She is not free from doubt when faced with various dilemmas, yet does she represent the ideal of the New Woman? This article addresses this question and discusses the issue of emancipation in the broader context of bourgeois culture and class, i.e. the social milieu o which Helena belongs.
    Źródło:
    Ruch Literacki; 2022, 1; 33-55
    0035-9602
    Pojawia się w:
    Ruch Literacki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    (Anti)romances of Waleria Marrené-Morzkowska
    (Anty)romanse Walerii Marrené-Morzkowskiej
    Autorzy:
    Banot, Aleksandra E.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2088451.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    Polish literature of the 19th century
    popular romances
    feminist fiction
    Waleria Marrené-Morzkowska (1832–1903)
    Waleria Marrené-Morzkowska
    literatura polska XIX wieku
    pisarstwo kobiet
    romans
    Opis:
    Twentieth-century historians of Polish literature (e.g. Henryk Markiewicz and Grażyna Borkowska) unanimously agree that Waleria Marrené-Morzkowska was at best a second-rank writer. It seems that such negative opinions are founded, fi rst of all, on the critics’ low view of her favourite genre, the popular romance; and secondly on a critical survey of her work written in 1966 by Irena Wyczańska for a multivolume Guide to Polish Literature of the 19th and 20th Century (Obraz literatury polskiej XIX i XX wieku). This article attempts to revise the established view of her fi ction by analyzing some of works, i.e. two novels, Leonora’s Husband (Mąż Leonory, 1883) and The Little Blue Book (Błękitna książeczka, 1876), and the short story A Duplex Woman (Dwoista, 1889). This reappraisal draws on the favourable assessments of her work of the fi rst generation of her readers, among them writer Teodor Jeske-Choiński, literary historian Henryk Galle and Piotr Chmielowski, a leading literary scholar of the late 19th century. In their view her work rose above the level of run-of-the-mill romances and didactic fi ction thanks to her skill in combining the conventions of the realist novel with plots of popular romance.
    Źródło:
    Ruch Literacki; 2019, 3; 301-314
    0035-9602
    Pojawia się w:
    Ruch Literacki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Relacje matki i córki w Jędzy Elizy Orzeszkowej
    The mother-daughter relationship in The Shrew [Jędza] by Eliza Orzeszkowa
    Autorzy:
    Banot, Aleksandra E.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1400604.pdf
    Data publikacji:
    2015-12-16
    Wydawca:
    Uniwersytet Zielonogórski. Wydział Humanistyczny
    Tematy:
    Eliza Orzeszkowa
    Jędza [The Shrew]
    19th century literature
    the myth of Antigone
    psychology of mother-daughter
    Jędza
    literatura XIX wieku
    mit o Antygonie
    psychologia relacji matka–córka
    Opis:
    Niewielu historyków literatury pisało o Jędzy (1891) Elizy Orzeszkowej. Poza kilkoma recenzjami trudno znaleźć opracowania czy nawet odwołania do tej powieści. A przecież ta narracja nie tylko obrazuje społeczeństwo końca XIX wieku – jest także wnikliwym studium relacji matki i córki. Przywołując figurę Antygony, skupiam się na analizie relacji matki i córki, aspektu pomijanego nie tylko przez nielicznych badaczy Jędzy (wyjątkiem są uwagi Grażyny Borkowskiej w Cudzoziemkach), ale i przez interpretatorów mitu o Edypie. Chcę ponadto pokazać te problemy z perspektywy psychologicznej, zwłaszcza że dotychczasowe lektury mitu antygonalno-edypalnego korzystają przede wszystkim z narzędzi antropologicznych i filozoficznych. Odwołanie do tego nośnego mitu legitymizuje zresztą studium Borkowskiej zatytułowane Orzeszkowa i sprawa Antygony, w którym badaczka wykazała powiązania twórczości prozatorskiej autorki Chama z różnorodnymi praktykami interpretacyjnymi dramatów Sofoklesa.
    A few historians of literature have written about The Shrew [Jędza] (1891) by Eliza Orzeszkowa. Apart from a few reviews, it is difficult to find studies or even references to the novel. Yet, this narrative does not only illustrate the end of the nineteenth century society – it is also a thorough study of the relation between the mother and a daughter. While recalling the figure of Antigone, I am interested in the analysis of the mother-daughter relationship, the aspect neglected not only by a few researchers of The Shrew [Jędza] (except the comments by Grażyna Borkowska in The Foreigners [Cudzoziemki]), but also by the interpreters of the myth of Oedipus. Furthermore, these problems are worth showing from a psychological perspective, especially because of the fact that the previous readings of the myth of Antigone and Oedipus, primarily used the anthropological and philosophical tools. The reference to the myth legitimizes the study by Borkowska entitled The Orzeszkowa and the Case of Antigone [Orzeszkowa i sprawa Antygony], in which the researcher has shown the links between Orzeszkowa’s novels and the various interpretive practices of the Sophocles’s dramas.
    Źródło:
    Filologia Polska. Roczniki Naukowe Uniwersytetu Zielonogórskiego; 2015, 1; 163-172
    2450-3584
    Pojawia się w:
    Filologia Polska. Roczniki Naukowe Uniwersytetu Zielonogórskiego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-6 z 6

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies