Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Bałus, Wojciech" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-7 z 7
    Tytuł:
    Wielka inicjacja. O znaczeniu podróży do Francji w roku 1890 dla poglądów i postawy artystycznej Stanisława Wyspiańskiego
    Great initiation. On the importance of a journey to France in 1890 for Stanisław Wyspianskis views and his artistic attitude
    Autorzy:
    Bałus, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1393716.pdf
    Data publikacji:
    2007-12-15
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Opis:
    Stanisław Wyspianski's journey to France, which he made thanks to Tadeusz Stryjeński in 1890, influenced the artistic development of the young painter. In his letters, written during his journey and addressed to T. Stryjeński, and in his poetic notes to Lucjan Rydel, Wyspiański keeps a record of his impressions and conceptualises his own artistic views, which are confronted on the spot with art and architecture which he saw during his journey (among others, Puvis de Chavannes, Gothic cathedrals, the Louvre, Sainte-Chapelle).
    Źródło:
    Przestrzenie Teorii; 2007, 8; 71-88
    2450-5765
    Pojawia się w:
    Przestrzenie Teorii
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Turning Points, Crises, Evolutions
    Autorzy:
    Bałus, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/909538.pdf
    Data publikacji:
    2019-12-20
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    turning point
    crisis
    evolution
    kairos
    methodology of art history
    Opis:
    When Aristotle asked at what particular moment we can say that an army is fleeing, which is certainly not when individual soldiers start leaving the battlefield, he formulated a problem that is important also for today’s art history: are there any moments in the history of art that can be called turning points? In individual artistic careers, such points are related to crises, allowing the artist to overcome an impasse and find a way toward reaching a goal. Quite often, such a turn occurs suddenly, at some particular moment which ancient Greeks called the kairos. The changes in art approached en bloc also happen thanks to the background of values and some goal of artistic creation. A turning point may imply overcoming a crisis or a period of decline and decadence – always a state of affairs defined in negative terms. A separate case is definitely a political decree that triggers off a change, which implies violence committed on culture. Finally, in academic art history a turning point may be related not only with a crisis, but also with evolution. It’s perception is relative, but because of that the history of art can be rewritten.  
    Źródło:
    Artium Quaestiones; 2019, 30; 21-35
    0239-202X
    Pojawia się w:
    Artium Quaestiones
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Przełomy, kryzysy, ewolucje
    Autorzy:
    Bałus, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/909540.pdf
    Data publikacji:
    2019-12-20
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    turning point
    crisis
    evolution
    kairos
    methodology of art history
    Opis:
    When Aristotle asked at what particular moment we can say that an army is fleeing, which is certainly not when individual soldiers start leaving the battlefield, he formulated a problem that is important also for today’s art history: are there any moments in the history of art that can be called turning points? In individual artistic careers, such points are related to crises, allowing the artist to overcome an impasse and find a way toward reaching a goal. Quite often, such a turn occurs suddenly, at some particular moment which ancient Greeks called the kairos. The changes in art approached en bloc also happen thanks to the background of values and some goal of artistic creation. A turning point may imply overcoming a crisis or a period of decline and decadence – always a state of affairs defined in negative terms. A separate case is definitely a political decree that triggers off a change, which implies violence committed on culture. Finally, in academic art history a turning point may be related not only with a crisis, but also with evolution. It’s perception is relative, but because of that the history of art can be rewritten. 
    Źródło:
    Artium Quaestiones; 2019, 30; 323-337
    0239-202X
    Pojawia się w:
    Artium Quaestiones
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dlaczego Warburg?
    Autorzy:
    Bałus, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/636698.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
    Opis:
    For many years, Aby Warburg had been widely known and unread,  and it was only in the 1980s that the situation radically changed. The present paper addresses the issue of Aby Warburg’s present-day popularity. The scholar turned his attention  to tiny, heterogeneous   details  that  flawed the  purity  and  unity of works of art  (inanimate accessory forms, draperies  and  hair,  or  figures composed  all’antica).  An  interest  in margins is characteristic of the postmodern  way of thinking, one sensitive to otherness, to the deconstruction  of seemingly coherent narrations  and microhistories. Ernst Gombrich emphasised the fact that Warburg was a man of the nineteenth  century. The key evidence of that was to be his concept of culture, derived directly from the evolutionism. Yet,  the  Warburgian  vision of culture  cannot  be understood  merely as a dead, historical idea. The notions of Pathosformel and Nachleben der Antike embrace problems that are fundamental  for all aspects of cultural studies. Warburg investigated, how old values are  transformed  into  new ones.  Nowadays memory, as a social and cultural phenomenon,  is one of the most important  subjects of research, whereas before World War II this problem, with the exception of the research of Warburg and Halbwachs, was hardly explored. Therefore  the concepts of the Hamburg scholar are still interesting and inspiring also in that regard. Additionally, the expansion of the scope of scholarly interest  to embrace  all manifestations  of visuality is in keeping  with the  postmodern pictorial turn or iconic turn. German  Bildwissenschaft, too, grows out directly from the ideas of Warburg. The scholarly discipline pursued by the Hamburg intellectual may be called ‘cultural seismography’: while finding in old and contemporary paintings symptoms of shakes contained in the recurrent  Pathosformel filled with ever new contents, he discerned the imminent threats,  and from the height of his observatory tower – that is, the refuge of his vast library – he was able to pass the diagnosis on.
    Źródło:
    Przegląd Kulturoznawczy; 2010, 2(8)
    1895-975X
    2084-3860
    Pojawia się w:
    Przegląd Kulturoznawczy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Do granic tożsamości. O portretach zdwojonych Stanisława Wyspiańskiego
    Till the limits of identity. On the double portraits of Stanisław Wyspiański
    Autorzy:
    Bałus, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1392871.pdf
    Data publikacji:
    2008-06-15
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Opis:
    This text is devoted to double portraits of S. Wyspiański. Macierzyństwo [Motherhood], a portrait of Henryk Opieński and of Eliza Parmeńska becomes for the author an inspiration not only to speak about plastic quality of these works, but also refer to fundamental questions concerning the cognition of human psyche. They also direct the researcher's attention towards such problems as doubling, mirror reflection, or a motif of a lookalike.
    Źródło:
    Przestrzenie Teorii; 2008, 9; 19-28
    2450-5765
    Pojawia się w:
    Przestrzenie Teorii
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    An Artist, a Glass Painter, a Craftsman, and a Debate about their Role in the Design and Execution of Stained Glass
    Artysta, malarz na szkle, rzemieślnik i debata o ich roli w projektowaniu i wykonywaniu witraży
    Autorzy:
    Bałus, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/14516937.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    witraż
    artysta
    rzemieślnik
    projektowanie witraży
    stained glass
    artist
    craftsman
    stained-glass designing process
    Opis:
    According to a discussion which took place in Germany in 1912, the fundamental environment for stained-glass making were workshops. It was within various workshops that simple ornamental glazing was put together. Designs were either produced by artists employed at workshops, which allowed them to sign their work with their names, or the effort was done collectively, with no singling out of the individual designers of the cartoons; in this case, the latter were treated as common property intended for multiple use. Thus, it was only in this environment that the agents emerged as “compilers” of simple glazing patterns and someone else’s models, as “salaried designers”, as artists associated with the workshop, or else as independent artists, often acclaimed ones. The authorship of the stained glass windows has always been entangled in a sui generis discourse involving the organisation, selection, control and redistribution by a certain number of procedures resulting from the nature of “workshop work”.
    Artysta, malarz na szkle, rzemieślnik i debata o ich roli w projektowaniu i wykonywaniu witraży. W dyskusji toczącej się w Niemczech w 1912 r. uznano, że zasadniczym miejscem powstawania witraży jest warsztat. To właśnie w różnego rodzaju warsztatach tworzone były proste dekoracyjne przeszklenia. Projekty witraży były albo dziełem artystów zatrudnionych w warsztatach, co pozwalało im podpisywać prace własnym imieniem i nazwiskiem, albo efektem wysiłku grupowego, w którym nie wyróżniano któregokolwiek z autorów kartonu, co z kolei prowadziło do traktowania projektu jako dzieła wspólnego, przeznaczonego do wielokrotnego powielania. Dopiero w tym środowisku pojawiały się „podmioty sprawcze” – agenci, będący albo „kompilatorami” prostych witrażowych wzorów i cudzych modeli, albo „projektantami najemni”, albo artystami związani z warsztatem lub też artystami niezależnymi, często uznanymi. Autorstwo witraży było zawsze uwikłane w sui generis dyskurs organizowany, wybierany, kontrolowany i przekazywany poprzez określone procedury wynikające z charakteru „pracy warsztatowej”.
    Źródło:
    Biuletyn Historii Sztuki; 2023, 85, 2; 109-118
    0006-3967
    2719-4612
    Pojawia się w:
    Biuletyn Historii Sztuki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Forma, „przedmiot dzieła”, Gestalt. Max Imdahl i Erwin Panofsky
    The Form, the “Subject Matter”, the Gestalt. Max Imdahl and Erwin Panofsky
    Autorzy:
    Bałus, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/23340386.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Erwin Panofsky
    Max Imdahl
    Ernst Cassirer
    iconology
    Ikonik
    Gestalt psychology
    ikonologia
    ikonika
    psychologia Gestalt
    Opis:
    Max Imdahl uważał, że w metodzie ikonologicznej Erwin Panofsky nie poświęcił należytej uwagi problematyce formy artystycznej. Panofsky faktycznie nie dostrzegał „ikonicznego” poziomu dzieła sztuki, ale starał się uzasadnić nierozdzielność formy i subject matter, by udowodnić, że badania ikonograficzne są niezbywalnym elementem historii sztuki. Ta nierozdzielność charakteryzowała też typy ikonograficzne, określone terminem Gestalt. Ścisła odpowiedniość wszystkich elementów pozwalała na prawidłową percepcję dzieła, gdyż uruchamiała „symboliczną pregnancję”, sposób poznawania opisany przez psychologię Gestalt i Ernsta Cassirera.
    Max Imdahl was of the opinion that in the iconological method, Erwin Panofsky had not given due attention to the problem of artistic form. Panofsky indeed failed to recognise the “iconic” level of an artwork; but he sought to justify the inseparability of form and subject matter in order to prove that iconographic research was an inalienable part of art history. This inseparability also characterised iconographic types, defined by the term Gestalt. A strict correspondence of all elements made the correct perception of the work possible, since it triggered the “symbolic pregnancy”, a mode of cognition described by the Gestalt psychology and Ernst Cassirer.
    Źródło:
    Biuletyn Historii Sztuki; 2023, 85, 4; 51-68
    0006-3967
    2719-4612
    Pojawia się w:
    Biuletyn Historii Sztuki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-7 z 7

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies