Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "BUJAK, Janusz" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 33
Tytuł:
Sławomir Zatwardnicki, Biblia "po katolicku”, czyli dlaczego nie sola Scriptura, Poznań, Wydawnictwo W drodze 2023, ss. 144
Autorzy:
Bujak, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/36475157.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Opis:
Recenzja książki: Sławomir Zatwardnicki, Biblia „po katolicku”, czyli dlaczego nie sola Scriptura, Poznań, Wydawnictwo W drodze 2023, ss. 144
Źródło:
Teologia w Polsce; 2023, 17, 1; 175-176
1732-4572
Pojawia się w:
Teologia w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Synodalność w prawosławnej, protestanckiej i katolickiej refleksji teologicznej
Synodality in Orthodox, Protestant and Catholic theological reflection
Autorzy:
Bujak, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/30098241.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
Synode
Konzil
Synodalität
Katholizität
Orthodoxie
Luthertum
synod
council
synodality
Catholicism
Orthodoxy
Lutheranism
sobór
synodalność
katolicyzm
prawosławie
luteranizm
Opis:
Celem artykułu jest ukazanie wybranych kwestii z zakresu teologicznej refleksji nad znaczeniem synodów w teologii prawosławnej, luterańskiej i katolickiej. Teologowie prawosławni uzasadniają synodalny wymiar Kościoła nauczaniem Chrystusa, praktyką okresu apostolskiego i rozwojem synodalności w pierwszym tysiącleciu Kościoła. W Kościołach prawosławnych synodalność ma charakter episkopocentryczny i wyraża się na poziomie Kościoła lokalnego, z biskupem na czele oraz na poziomie regionalnym. Po zerwaniu jedności z Kościołem rzymskim w roku 1054 Kościoły prawosławne nie odbyły żadnego soboru o wymiarze ekumenicznym. To, co jest charakterystyczne dla wschodniej teologii synodów i soborów, to przekonanie, że ich decyzje nie są obowiązujące ex sese, ale uzyskują swoją ważność po recepcji przez wiernych. We Wspólnotach kościelnych wywodzących się z reformacji mamy różne formy organizacji synodalnej. W luteranizmie niemieckim do XX wieku obowiązywał model Kościoła państwowego, w którym sprawami Kościoła zarządzali władcy świeccy biskupów. Akceptacja takiej formy zarządzania Kościołem wynikała z wielu czynników, m.in. z teologii Marcina Lutra o powszechnym kapłaństwie i braku biskupów, których zastąpili właśnie książęta. W XIX, a zwłaszcza w XX wieku Kościoły luterańskie w Niemczech wypracowały struktury synodalne, w których główną rolę odgrywają świeccy. Decyzje podejmowane na synodach nie są uznawane za nieomylne, dlatego mogą podlegać zmianom. Również Wspólnoty luterańskie nie znają ekumenicznego wymiaru synodów. W Kościele rzymskokatolickim, podobnie jak w Kościołach prawosławnych, za źródło synodalności uznaje się praktykę Kościoła apostolskiego, zwłaszcza Sobór Apostolski opisany w Dziejach Apostolskich w rozdziale piętnastym, i okres pierwszego tysiąclecia Kościoła, w którym rozwinęły się struktury synodalne i soborowe. W Kościele rzymskokatolickim mamy dwa poziomy synodalności: pierwszy dotyczy prymatu papieża i kolegium biskupów będących z nim w jedności, drugi natomiast opiera się na udziale wszystkich ochrzczonych w życiu Kościoła, który polega na ich funkcji doradczej. Charakterystyczne dla Kościoła rzymskokatolickiego jest zachowanie wszystkich trzech poziomów synodalności: lokalnego, regionalnego i powszechnego, dzięki papieżowi, który zwołuje sobory. W Kościele rzymskokatolickim decyzje soborowe nie wymagają zatwierdzenia przez wiernych świeckich, ale uznawane są obowiązujące po przyjęciu ich przez zgromadzenie soborowe i papieża. Obecnie trwa dyskusja nad większym włączeniem w wiernych świeckich w podejmowanie decyzji dotyczących życia Kościoła.
The aim of this article is to show some issues of a theological reflection on the meaning of synods in Orthodox, Lutheran, and Catholic theology. Orthodox theologians justify the synodal dimension of the Church by the teaching of Christ, the practice of the apostolic period, and the development of synodality in the first millennium of the Church. In the Orthodox Churches, synodality is episcopocentric and is expressed both at the local church level with the bishop in the lead and at the regional one. After breaking up of the unity with the Roman Church in 1054 the Orthodox Churches did not hold any council of an ecumenical dimension. What is characteristic of the Eastern theology of synods and councils is the conviction that their decisions are not obligatory ex sese but acquire their validity after acceptance by the faithful. In the ecclesiastical communities dating back to the Reformation, we have various forms of synodal organization. German Lutheranism had a state church model until the 20th century in which the affairs of the Church were managed by the lay rulers of the bishops. This form of Church governance was due to a number of factors including Martin Luther’s theology of the universal priesthood and the lack of bishops who were replaced by princes. In the 19th and especially in the 20th century the Lutheran churches in Germany developed synodal structures in which lay people play a central role. Decisions made at synods are not considered infallible so they can be changed. The Lutheran communities are also unaware of the ecumenical dimension of synods. In the Roman Catholic Church, as in the Orthodox Churches, the source of synodality is considered to be the practice of the Apostolic Church especially the Apostolic Council described in Acts, chapter 15, and the period of the first millennium of the Church in which synodal and conciliar structures developed. In the Roman Catholic Church, we have two levels of synodality: the first concerns the primacy of the pope and the college of bishops who are in communion with him, while the second is based on the participation of all the baptized in the life of the Church, which consists of their advisory function. Thanks to the pope who convenes councils it is characteristic of the Roman Catholic Church to maintain all three levels of synodality: local, regional and universal. In the Roman Catholic Church conciliar decisions do not to be approved by the lay faithful, but they are considered binding once adopted by the conciliar assembly and the Pope. Currently, there is a discussion on the bigger inclusion of the lay faithful in making decisions regarding the life of the Church.
Ziel dieses Artikels ist es, ausgewählte Themen der theologischen Reflexion über die Bedeutung von Synoden in der orthodoxen, lutherischen und katholischen Theologie zu beleuchten. Orthodoxe Theologen begründen die synodale Dimension der Kirche mit der Lehre Christi, der Praxis der apostolischen Zeit und der Entwicklung der Synodalität im ersten Jahrtausend der Kirche. In den orthodoxen Kirchen ist die Synodalität bischöflich geprägt und kommt auf der Ebene der Ortskirche mit dem Bischof an der Spitze und auf regionaler Ebene zum Ausdruck. Nach dem Bruch der Einheit mit der römischen Kirche im Jahr 1054 haben die orthodoxen Kirchen kein Konzil mit ökumenischer Dimension abgehalten. Kennzeichnend für die östliche Theologie der Synoden und Konzilien ist die Überzeugung, dass ihre Beschlüsse nicht von vornherein verbindlich sind, sondern ihre Gültigkeit erst nach der Annahme durch die Gläubigen erlangen. In den kirchlichen Gemeinschaften, die aus der Reformation hervorgegangen sind, gibt es verschiedene Formen synodaler Organisation. Im deutschen Luthertum gab es bis zum zwanzigsten Jahrhundert ein staatskirchliches Modell, bei dem die Angelegenheiten der Kirche von den Laienvorständen der Bischöfe verwaltet wurden. Die Akzeptanz dieser Form der Kirchenleitung war auf eine Reihe von Faktoren zurückzuführen, unter anderem auf Martin Luthers Theologie des allgemeinen Priestertums und das Fehlen von Bischöfen, die lediglich durch Fürsten ersetzt wurden. Im neunzehnten und vor allem im zwanzigsten Jahrhundert entwickelten die lutherischen Kirchen in Deutschland synodale Strukturen, in denen die Laien eine zentrale Rolle spielen. Die auf den Synoden gefassten Beschlüsse gelten nicht als unfehlbar und können daher geändert werden. Auch die lutherischen Gemeinschaften sind sich der ökumenischen Dimension der Synoden nicht bewusst. In der römisch-katholischen Kirche wie auch in den orthodoxen Kirchen werden die Praxis der apostolischen Kirche, insbesondere das in der Apostelgeschichte, Kapitel 15, beschriebene Apostolische Konzil, und die Zeit des ersten Jahrtausends der Kirche, in der sich synodale und konziliare Strukturen entwickelten, als Quelle der Synodalität betrachtet. In der römisch-katholischen Kirche gibt es zwei Ebenen der Synodalität: Die erste betrifft den Primat des Papstes und des Bischofskollegiums, das mit ihm in Gemeinschaft steht, während die zweite auf der Beteiligung aller Getauften am Leben der Kirche beruht, die in ihrer beratenden Funktion besteht. Ein Merkmal der römisch-katholischen Kirche ist die Beibehaltung aller drei Ebenen der Synodalität: lokal, regional und universal, dank des Papstes, der Konzilien einberuft. In der römisch-katholischen Kirche bedürfen konziliare Beschlüsse nicht der Zustimmung der Laien, sondern werden als verbindlich anerkannt, sobald sie von der konziliaren Versammlung und dem Papst angenommen worden sind. Gegenwärtig gibt es eine Debatte über die stärkere Einbeziehung der Laien in die Entscheidungsfindung über das Leben der Kirche.
Źródło:
Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie; 2023, 30; 45-67
1230-0780
2719-4337
Pojawia się w:
Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jedność Kościoła w teologicznej twórczości Ks. Stanisława Nagiego SCJ
The Unity of the Church in the Theological Works of Rev. Stanisław Nagy SCJ
Autorzy:
Bujak, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2108771.pdf
Data publikacji:
2022-08-24
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
apologetyka
eklezjologia
jedność chrześcijan
jedność Kościoła
znamiona Kościoła
apologetics
ecclesiology
Christian unity
unity of the Church
Marks of the Church
Opis:
Temat jedności Kościoła należy do najważniejszych kwestii zarówno w eklezjologii, jak i teologii ekumenicznej. Celem artykułu jest ukazanie, przy zastosowaniu metody diachronicznej i porównawczej, w jaki sposób ewoluowało i rozwijało się pojęcie jedności Kościoła w twórczości teologicznej ks. Stanisława Nagiego SCJ, późniejszego kardynała. W pierwszym paragrafie zostały ukazane jego poglądy na jedność Kościoła z apologetycznego okresu jego twórczości, który trwał jeszcze kilka lat po zakończeniu Soboru Watykańskiego II. Paragraf drugi prezentuje nowe ujęcie jedności Kościoła w myśli ks. S. Nagiego, które pojawiło się w związku z eklezjologią Soboru Watykańskiego II i włączeniem się Kościoła katolickiego do ruchu ekumenicznego. Nowość ta wyrażała się w odnajdywaniu wspólnej płaszczyzny eklezjologii katolickiej i protestanckiej w postaci uznawania niewidzialnego i widzialnego wymiaru Kościoła oraz w wyjaśnieniu możliwości pozytywnej oceny ruchu ekumenicznego w dokumentach soborowych poprzez zastosowanie rozróżnienia na „jedność chrześcijan” i „jedność Kościoła” obecnego w dekrecie o ekumenizmie Unitatis redintegratio. Eklezjologia jedności Kościoła obecna w pismach ks. Stanisława Nagiego SCJ, późniejszego kardynała, wpisuje się w nurt „hermeneutyki ciągłości”, o której pisał Joseph Ratzinger/Benedykt XVI, wskazując na trwałość tożsamości Kościoła.
The topic of Church unity is one of the most important issues in both ecclesiology and ecumenical theology. The aim of the article is to show, using a diachronic and comparative method, how the concept of Church unity evolved and developed in the theological work of Stanisław Nagy, S.C.J., later a Cardinal. The first paragraph presents the Nagy’s views on Church unity from his apologetic period, which lasted some years after the end of the Vatican Council. The second paragraph presents a new approach to Church unity in Nagy’s thought, which emerged in connection with the ecclesiology of the Second Vatican Council and the inclusion of the Catholic Church into the ecumenical movement. This novelty was expressed in finding common ground between Catholic and Protestant ecclesiology in the recognition of the invisible and visible dimensions of the Church and in clarifying the possibility of a positive assessment of the ecumenical movement in the conciliar documents by applying the distinction between “Christian unity” and “Church unity” present in the decree on ecumenism Unitatis Redintegratio. The ecclesiology of the Church unity present in the writings of Stanisław Nagy, S.C.J., later a Cardinal, is a part of the current of the “hermeneutics of continuity” of which Joseph Ratzinger/Benedict XVI wrote, pointing to the permanence of the identity of the Church.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2022, 69, 7; 41-59
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Synodalność i prymat jako wyzwanie w ekumenicznym dialogu katolicko-prawosławnym
Synodality and primacy as a challenge in catholic-orthodox ecumenical dialogue
Autorzy:
Bujak, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2147655.pdf
Data publikacji:
2022-06-10
Wydawca:
Wyższe Seminarium Misyjne Księży Sercanów
Tematy:
synodalność
prymat
dialog katolicko-prawosławny
eklezjologia eucharystyczna
synodality
primacy
catholic-orthodox dialogue
eucharistic ecclesiology
Opis:
W ostatnich dziesięcioleciach w dialogach ekumenicznych coraz częściej pojawia się temat relacji pomiędzy prymatem a synodalnością. Dotyczy to przede wszystkim oficjalnego dialogu katolicko-prawosławnego, który od pierwszego dokumentu, przyjętego w Monachium w 1982 roku, aż po ostatnie dokumenty z Rawenny (2007 rok) i Chieti (2016 rok) podejmuje kwestie dotyczące prymatu i synodalności w kontekście eklezjologii eucharystycznej. Ważnym dokumentem dotyczącym tych samych treści jest studium Grupy Roboczej św. Ireneusza opublikowane w 2018 roku. Celem artykułu Synodalność i prymat jako wyzwanie w ekumenicznym dialogu katolicko-prawosławnym jest ukazanie rozwoju myśli synodalnej i prymacjalnej w pracach Międzynarodowej Komisji Mieszanej do Dialogu Teologicznego między Kościołem Rzymskokatolickim a Kościołem Prawosławnym oraz oceny stanu synodalności w Kościołach prawosławnych z punktu widzenia teologii wschodniej, jak również prezentacja dokumentu opracowanego przez Grupę Roboczą św. Ireneusza, który ma ambicję wnieść swój wkład w oficjalny dialog katolicko-prawosławny. Zauważalny impas w dialogu wynika – zdaniem autora artykułu – w dużej mierze z eklezjologii sprowadzającej Kościół do poziomu lokalnego, etnofiletyzmu prawosławnego, rywalizacji o pierwszeństwo w świecie prawosławnym pomiędzy patriarchatami moskiewskim i konstantynopolitańskim oraz negowania, również przez wielu teologów katolickich, prawomocności rozwoju prymatu biskupa Rzymu w pierwszym, a zwłaszcza w drugim tysiącleciu.
In recent decades the topic of the relationship between primacy and synodality has increasingly come up in ecumenical dialogues. It especially refers to the official catholic-orthodox dialogue, started from its first document adopted in Munich in 1982 to the recent documents of Ravenna (2007) and Chieti (2016), addresses the issues of primacy and synodality in the context of Eucharistic ecclesiology. The study of the St. Irenaeus’ Working Group published in 2018 is another important document on the same content. The aim of the article Synodality and Primacy as a Challenge in Catholic-Orthodox Ecumenical Dialogue is to show the development of a synodal and primacy thought in the work of the International Mixed Commission for Catholic-Orthodox Dialogue. It both estimates the state of synodality in the Orthodox Churches from the perspective of Eastern theology and presents a document produced by the St. Irenaeus Group who aspires to contribute to an official Catholic-Orthodox dialogue. The noticeable impasse in the dialogue is, largely due to ecclesiology that reduces the Church to the local level, Orthodox ethnophilicism, competition for primacy in the Orthodox world between the Moscow and Constantinopolitan patriarchates and the denial of the legitimacy of the development of the primacy of the Bishop of Rome in the first and especially the second millennium. The denial is shown also by many Catholic theologians.
Źródło:
Sympozjum; 2022, 1(42); 91-122
2543-5442
Pojawia się w:
Sympozjum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nauczanie papieża Franciszka o synodalności w kontekście współczesnej refleksji teologicznej i ekumenicznej
The Teaching of Pope Francis About Synodality in the Context of Contemporary Theological and Ecumenical Reflection
Autorzy:
Bujak, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2029762.pdf
Data publikacji:
2021-03-30
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
katolicko–prawosławny dialog ekumeniczny
eklezjologia
papież Franciszek
Kościół lokalny
Sobór Watykański II
synodalność
Catholic–Orthodox ecumenical dialogue
ecclesiology
Pope Francis
local Church
Second Vatican Council
synodality
Opis:
Artykuł podejmuje temat eklezjologii Kościoła lokalnego i synodalności. Oba tematy są obecne w teologii katolickiej od czasów Soboru Watykańskiego, który położył fundament pod eklezjologię Kościoła lokalnego/partykularnego, kolegialność biskupów i synodalność. Eklezjologia ta w okresie posoborowym została rozwinięta zarówno na płaszczyźnie teoretycznej jak i praktycznej, nie brakuje jednak teologów, którzy uważają, że w czasie pontyfikatu Jana Pawła II nastąpił powrót do eklezjologii uniwersalistycznej, o czym miałyby świadczyć dokumenty publikowane przez Kurię Rzymską, a zwłaszcza Communionis notio.Nauczanie papieża Franciszka na temat synodalności i konieczności wzmocnienia Kościoła na poziomie lokalnym i regionalnym wychodzi naprzeciw postulatom tych teologów, którzy uważają, że III rozdział Konstytucji Lumen gentium nie został dotąd we właściwy sposób wprowadzony w życie. Papież Franciszek podkreśla bowiem, że synodalność, to konstytutywny wymiar Kościoła, dlatego to, czego domaga się od nas Pan, w pewnym sensie jest już w całości zawarte w słowie „synod”.
The article deals with the ecclesiology of the local Church and synodality. Both topics have been present in Catholic theology since the time of the Second Vatican Council, which laid the foundation for the ecclesiology of the local/particular Church, collegiality of bishops and synodality. This ecclesiology was developed both theoretically and practically in the post-conciliar period, but there are some theologians who believe that during the pontificate of John Paul II there was a return to the universalist ecclesiology, as evidenced by the documents published by the Roman Curia, especially Communionis notio. Pope’s Francis teaching on synodality and strengthening the Church at local and regional levels addresses the demands of those theologians who believe that Chapter III of the Lumen Gentium Constitution has not yet been properly implemented. The Pope emphasizes, that synodality is a constitutive dimension of the Church and therefore what the Lord is asking of us is already in some sense fully present in the word “synod” itself.
Źródło:
Collectanea Theologica; 2021, 91, 1; 51-76
0137-6985
2720-1481
Pojawia się w:
Collectanea Theologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sprawozdanie z międzynarodowej konferencji naukowej Synodalność w życiu i nauczaniu Kościoła, 26 listopada 2019 roku (online)
Report on the international scientific conference Synodality in the Life and Teaching of the Church, November 26, 2019 (online)
Autorzy:
Bujak, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/30017440.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
Bericht
internationale wissenschaftliche Konferenz
Synodalität
Lehre der Kirche
report
international scientific conference
synodality
teaching of the Church
sprawozdanie
międzynarodowa konferencja naukowa
synodalność
nauczanie Kościoła
Źródło:
Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie; 2021, 28; 491-495
1230-0780
2719-4337
Pojawia się w:
Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Św. Józef – Patron Kościoła powszechnego w wybranych dokumentach Stolicy Apostolskiej
St. Joseph – Patron of the Universal Church in selected documents of the Holy See
NS. Joseph – Patron der Universalkirche in ausgewählten Dokumenten des Heiligen Stuhls
Autorzy:
Bujak, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2138310.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Biblioteka Wyższego Seminarium Duchownego Diecezji Koszalińsko-Kołobrzeskiej
Tematy:
Rok św. Józefa
nauczanie papieży
sanktuarium w Skrzatuszu
St Joseph
the teaching of the popes
the sanctuary in Skrzatusz
Opis:
8 grudnia 2020 r. z okazji 150. rocznicy ogłoszenia przez bł. Piusa IX św. Józefa Patronem Kościoła katolickiego Ojciec święty Franciszek opublikował list apostolski o św. Józefie pt. Patris Corde i ogłosił w całym Kościele Rok św. Józefa od 8 grudnia 2020 r. do 8 grudnia 2021 r. Artykuł przedstawia obecność świętego Józefa – Patrona Kościoła w nauczaniu papieży (oprócz Benedykta XVI), począwszy od Piusa IX, który 8 grudnia 1870 r. oddał Kościół pod opiekę Cieśli z Nazaretu, Oblubieńca Maryi Panny, Opiekuna Syna Bożego. Dekretem Qemadmodum Deus, korzystając z wielowiekowej tradycji pobożnościowej i teologicznej w Kościele katolickim, Pius IX położył podwaliny pod dalszy rozwój nauczania Magisterium o św. Józefie. Wszyscy papieże zgodnie potwierdzają, że argumentem za ogłoszeniem św. Józefa Patronem Kościoła było sprawowanie posługi opiekuna Świętej Rodziny, małżeństwo z Maryją i czuwanie nad bezpieczeństwem i wychowaniem Syna Bożego. Święta Rodzina z Nazaretu już zawierała w sobie zaczątki Kościoła, zatem patronat nad nim jest dla św. Józefa przedłużeniem misji otrzymanej od Boga wobec Jezusa Chrystusa, Głowy Kościoła i Maryi, Jego Matki. Misja św. Józefa nie kończy się na ziemi, ale trwa w niebie przez całe dzieje Kościoła.
On December 8, 2020, on the occasion of the 150th anniversary of the announcement by Bl. Pius IX, St. Joseph a Patron of the Catholic Church The Holy Father Francis published an apostolic letter about St. Joseph entitled Patris Corde and proclaimed the Year of St. Joseph from December 8, 2020 to December 8, 2021. The article presents the presence of Saint Joseph – the Patron of the Church in the teaching of the Popes (except Benedict XVI), starting with Pius IX, who on December 8, 1870, entrusted the Church to the care of the Carpenter of Nazareth, the Bridegroom Of the Virgin Mary, Guardian of the Son of God. By the decree of the Qemadmodum Deus, Pius IX laid the foundations for the further development of the teaching of the Magisterium on St. Joseph. All popes agree that the argument for declaring St. Joseph, the patron of the Church was the ministry of the guardian of the Holy Family, marriage with Mary, and watching over the safety and upbringing of the Son of God. The Holy Family of Nazareth already contained the beginnings of the Church, so the patronage over it is for St. Joseph, an extension of the mission received from God to Jesus Christ, Head of the Church and Mary, His Mother. St. Joseph does not end on earth, but continues in heaven throughout the history of the Church.
Źródło:
Rocznik Skrzatuski; 2021, 9; 47-60
2300-8296
Pojawia się w:
Rocznik Skrzatuski
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Teaching of Pope Francis About Synodality in the Context of Contemporary Theological and Ecumenical Reflection
Autorzy:
Bujak, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2029029.pdf
Data publikacji:
2021-12-31
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
Catholic–Orthodox ecumenical dialogue
ecclesiology
Pope Francis
local Church
Second Vatican Council
synodality
Opis:
The article deals with the ecclesiology of the local Church and synodality. Both topics have been present in Catholic theology since the time of the Second Vatican Council, which laid the foundation for the ecclesiology of the local/particular Church, collegiality of bishops and synodality. This ecclesiology was developed both theoretically and practically in the post-conciliar period, but there are some theologians who believe that during the pontificate of John Paul II there was a return to the universalist ecclesiology, as evidenced by the documents published by the Roman Curia, especially Communionis notio. Pope’s Francis teaching on synodality and strengthening the Church at local and regional levels addresses the demands of those theologians who believe that Chapter III of the Lumen Gentium Constitution has not yet been properly implemented. The Pope emphasizes, that synodality is a constitutive dimension of the Church and therefore what the Lord is asking of us is already in some sense fully present in the word “synod” itself.
Źródło:
Collectanea Theologica; 2021, 91, 5; 147-173
0137-6985
2720-1481
Pojawia się w:
Collectanea Theologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Paweł Beyga, Tradycja anglikańska w mszale dla ordynariatów personalnych byłych anglikanów, Opole 2018, ss. 203
Paweł Beyga, Anglican Tradition at a Missal Ordinariate of former Anglicans, Opole 2018, pp. 203
Autorzy:
Bujak, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2010819.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
review
Anglican tradition
Anglicans
Missal for personal ordinariates
recenzja
tradycja anglikańska
anglikanie
mszał dla ordynariatów personalnych
Źródło:
Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie; 2020, 27; 593-596
1230-0780
2719-4337
Pojawia się w:
Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pobożność ludowa jako kontekst mariologii J.M. Bergoglio /papieża Franciszka
Autorzy:
Bujak, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2040920.pdf
Data publikacji:
2020-09-15
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Pope Francis
Mariology
inculturation
people's theology
Document from Aperecida
Evangelii gaudium
Papież Franciszek
mariologia
inkulturacja
teologia ludu
Dokument z Aparecidy
Opis:
Celem artykułu jest ukazanie kontekstu, w jakim kształtowała się duchowość maryjna i mariologia papieża Franciszka. Artykuł w pierwszym paragrafie przyczyny maryjnego charakteru pobożności wiernych w Ameryce Łacińskiej, których należy szukać w samych początkach ewangelizacji Nowego Świata. Drugi paragraf ukazuje etapy kształtowania się teologii i duchowości maryjnej przyszłego papieża, począwszy od domu rodzinnego aż do momentu święceń biskupich w 1992 r. W kolejnym paragrafie zostały przedstawione główne tezy mariologiczne zawarte w dokumentach końcowych Konferencji CELAM. Czwarty paragraf koncentruje się na Dokumencie z Aparecidy i jego analizie, której dokonał kard. Bergoglio w rok po jego publikacji. Piąty i ostatni paragraf prezentuje obecność mariologii południowoamerykańskiej, zwłaszcza Dokumentu z Aparecidy, w adhortacji papieża Franciszka Evangelii gaudium. Z przeprowadzonych badań można wyciągnąć wniosek, że mariologia papieża Franciszka ma wymiar charakter przede wszystkim kerygmatyczny, eklezjotypiczny i funkcjonalny.
The aim of the article is to show the context in which Pope Francis’ Marian spirituality and Mariology has been shaped. The first paragraph shows the reasons for the Marian devotion of the faithful in Latin America. They are found in the very beginning of the evangelization of the New World. The second paragraph shows the stages of the theological and Marian spiritual formation of the Pope, starting with the formation in the family home until the Episcopal ordination in 1992. Furthermore, the main Mariological theses included in the final documents of the Conference CELAM are presented. The fourth paragraph focuses on the Document from Aparecida and its analysis done by Cardinal Bergoglio just a year after its publication. Finally, the fifth, which is the final point, shows the presence of South American Mariology, especially the Document from Aparecida, in Pope Francis’ exhortation Evangelii gaudium. To conclude, Pope Francis’ Mariology has a primarily kerygmatic, ecclesiotypic and functional character.
Źródło:
Studia Nauk Teologicznych PAN; 2020, 15; 119-138
1896-3226
2719-3101
Pojawia się w:
Studia Nauk Teologicznych PAN
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sympozjum naukowe, 17 listopada 2018 r., aula WSD Koszalin, organizator: ks. Janusz Bujak, Wydział Teologiczny US, tytuł: Dogmat o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny w świetle objawień prywatnych
Scientific Symposium, November 17, 2018, Koszalin Seminary auditorium, organizer: Fr. Janusz Bujak, Theological Department of Szczecin University, title: Dogma of the Immaculate Conception of the Blessed Virgin Mary in the Light of Private Revelations
Autorzy:
Bujak, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/469582.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
sprawozdanie
sympozjum naukowe
dogmat o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny
objawienia prywatne
report
scientific symposium
dogma of the Immaculate Conception of the Blessed Virgin Mary
private revelations
Źródło:
Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie; 2019, 26; 381-385
1230-0780
2719-4337
Pojawia się w:
Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zjawisko „spoczynku w Duchu Świętym” w polskiej literaturze teologicznej i w VI Dokumencie z Malines
The Phenomenon of “Resting in the Holy Spirit” in Polish Theological Literature and in the Sixth Document of Malines
Autorzy:
Bujak, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/558933.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Gdańskie Seminarium Duchowne
Tematy:
charyzmaty
spoczynek w Duchu Świętym
Dokumenty z Malines
uzdrowienie
mistyka
charisms
resting in the Holy Spirit
Documents from Malines
healing
mysticism
Opis:
Zjawisko „spoczynku w Duchu Świętym” obecne jest nie tylko w grupach zielonoświątkowych, ale również w wielu katolickich wspólnotach należących do nurtu charyzmatycznego. Refleksja teologiczna nad tym fenomenem jest jeszcze dość skromna. Również wśród polskich teologów niewielu dotychczas podjęło się teologicznej refleksji nad źródłem i znaczeniem zjawiska „spoczynku w Duchu”. W artykule zostały ukazane poglądy polskich teologów, którzy podjęli się teologicznej refleksji na temat „spoczynku w Duchu”. Autor artykułu dokonał analizy najważniejszych książek i artykułów polskich teologów poświęconych temu zagadnieniu. Wynika z nich, że „spoczynek” jest przejawem działania Ducha Świętego mającym oparcie w Piśmie Świętym i przynoszącym dobre owoce w życiu tych, którzy go doświadczyli. Refleksje polskich teologów zostały następnie skonfrontowane z poglądami kard. L.J. Suenensa wyrażonymi w książce „Spoczynek w duchu” kontrowersyjne zjawisko opublikowanej w roku 1986. Belgijski purpurat, mianowany przez papieża Pawła VI duchowym opiekunem ruchu Odnowy w Duchu Świętym w Kościele katolickim, jest autorem tzw. Dokumentów z Malines, w których poruszał aktualne kwestie dotyczące charyzmatów. Wspomniana książka jest szóstym i ostatnim dokumentem z Malines. Kardynał Suenens uzasadnia w niej, że zjawisko „spoczynku” obecne w grupach odnowy charyzmatycznej ma najprawdopodobniej przyczyny naturalne. Krytyczne i ostrożne podejście do zjawiska „upadku” reprezentowane przez kard. Suenensa jest uważane przez polskich teologów w dużej mierze za nieaktualne i przebrzmiałe.
The phenomenon of “resting in the Holy Spirit” exists not only in Pentecostal groups, but also in many Catholic communities that belong to the charismatic movement. Theological reflection on this phenomenon is These reflections were then confronted with the views of Cardinal LJ Suenens, expressed in the book Resting in the Spirit published in 1986. The Belgian Purpurate, appointed by Pope Paul VI as the spiritual assistant of the Catholic Charismatic Renewal, is the author of the so-called Documents from Malines in which he raised the current issues relating to charisms. The book is the sixth and final document from Malines. Cardinal Suenens argues in the book that the phenomenon of “the rest” which is present in charismatic renewal groups has most likely natural causes. His critical and cautious approach to the phenomenon of “the fall” is considered by Polish theologians to be outmoded and no longer applicable.still quite diffident. So far, only a few Polish theologians have undertaken any such reflection on the source and meaning of the phenomenon of “resting in the Spirit”. The article presents an analysis of the most important books and articles devoted to this issue and written by Polish theologians. They show that “the rest” is a manifestation of the Holy Spirit and it is based on the Holy Scriptures. It brings good fruit in the lives of those who experience it.
Źródło:
Studia Gdańskie; 2019, 44; 87-106
0137-4338
Pojawia się w:
Studia Gdańskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Relacje Maryi do osób Trójcy Święttej w świetle VIII rozdziału Konstytucji Dogmatycznej o Kościele "Lumen Gentium"
Marys relationship with the Person of the Holy Trinity in the light of chapter VIII of the Dogmatic Constitution on the Church "Lumen Gentium"
Autorzy:
Bujak, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1591978.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
John Paul II
Lumen gentium
Mary
Paul VI
relationships
Holy Trinity
Annunciation
Jan Paweł II
Maryja
Paweł VI
relacje
Trójca Święta
Zwiastowanie
Opis:
Celem niniejszego artykułu jest ukazanie relacji, które łączą Maryję z Osobami Trójcy Świętej – z Ojcem, Synem i Duchem Świętym – w kontekście nauczania zawartego w VIII rozdziale Lumen gentium, posoborowej wykładni Kościoła i opracowań teologów. Maryja jest tam ukazana jako Córka Ojca, Matka Syna Bożego i Oblubienica Ducha Świętego. Przesłanie Soboru Watykańskiego II stało się podstawą do analizy relacji między Maryją a Trójjedynym Bogiem, najistotniejszym odniesieniem jest Wcielenie Syna Bożego, stanowi bowiem moment, w którym po raz pierwszy w dziejach zbawienia dokonało się pełne objawienie misterium trynitarnego
The purposed of this paper is to show the relationships that connect Mary with the Persons of the Holy Trinity, i.e. with the Father, the Son and the Holy Spirit, based on the teaching of Chapter VIII of Lumen gentium, the post-conciliar teaching of the Church and the contribution of theologians. Mary is depicted there as the Daughter of God the Father, Mather of the Son of God and the Bride of the Holy Spirit. Following the teaching of the Council, the mystery of the Incarnation of the Son of God was chosen as a starting point to show Mary in relation to the Triune God because it is the moment in which the full revelation of the Trinitarian mystery happened for the first time in the history of Salvation.
Źródło:
Colloquia Theologica Ottoniana; 2018, 2; 23-42
1731-0555
2353-2998
Pojawia się w:
Colloquia Theologica Ottoniana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rozwój doktryny o sukcesji apostolskiej w pierwszych wiekach Kościoła
Autorzy:
Bujak, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1828620.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
bishop
ecclesiology
apostolic college
episcopal college
local church
apostolic succession
succession of faith
Opis:
The article refers to the development of theological reflection on the apostolic succession in the First Century Church. It starts with the New Testament teaching on the successors of the apostles, then the teaching of Saint Clement of Rome, Saint Ignatius of Antioch, Saint Irenaeus and Tertullian is presented. Finally, the teaching of the Apostolic Tradition attributed to Saint Hippolytus of Rome is shown. It might be said, therefore, that the beginning of the teaching on the apostolic succession refers to the apostolicity of the local Churches among which the most important were those founded by the Apostles themselves, and the Church of Rome. They were the source of the apostolic faith for another local churches. The ceaseless succession of bishops dated back to the Apostles was the important factor in retaining the apostolic faith in the local Churches.What confirmed the Church in being in the apostolic teaching was the communion with other Churches, retained due to the communion of their bishops who form a college similar to the College of Apostles.
Źródło:
Theological Research. A Journal of Systematic Theology; 2018, 6; 7-30
2300-3588
Pojawia się w:
Theological Research. A Journal of Systematic Theology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nauczanie Papieża Franciszka o małżeństwie i rodzinie w posynodalnej adhortacji Amoris Laetitia w świtle Magisterium Jana Pawła II
Teaching Pope Francis abotu marriage and faily in the post-synodal exhortation Amoris Letitia in the light of the magisterium of John Paul II
Autorzy:
Bujak, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1592076.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
Amoris laetitia
family
Francis
John Paul II
marriage
theology of the body
Franciszek
Jan Paweł II
małżeństwo
rodzina
teologia ciała
Opis:
Papież Franciszek 8 października 2013 roku ogłosił decyzję o zwołaniu Synodu o rodzinie. Nowością był fakt, że synod odbył się w dwóch etapach: w roku 2014 jako synod nadzwyczajny, a w roku 2015 – zwyczajny. 19 marca 2016 roku papież Franciszek podpisał posynodalną adhortację Amoris laetitia, która światło dzienne ujrzała 8 kwietnia. W adhortacji znajdziemy 50 cytatów z nauczania Jana Pawła II na temat małżeństwa i rodziny, przede wszystkim w rozdziałach IV i V adhortacji, w których mowa jest o teologii ciała Jana Pawła II. Celem artykułu jest odwołanie się do katechez i innych tekstów Jana Pawła II na temat miłości małżeńskiej obecnych w adhortacji, tak by można było umieścić Amoris laetitia w szerszym kontekście nauczania Jana Pawła II i zbadać, na ile ostatni dokument o miłości w rodzinie jest twórczą kontynuacją wcześniejszego nauczania Kościoła na ten temat.
Pope Francis on 8 October 2013 announced the decision to convene the Synod on the family. The novelty was that the Synod took place in two stages: in 2014 as extraordinary synod and in 2015 ordinary.On March 19, 2016, Pope Francis signed the post-synodal exhortation of Amoris laetitia which appeared on April 8th. In the exhortation we find 50 quotes from the teaching of John Paul II on marriage and the family, especially in chapters IV and V of the exhortation, which speaks of the theology of the body of John Paul II. The purpose of this article is to appeal to the catechesis and other texts of John Paul II on conjugal love present in the exhortation, so as to place Amoris laetitia in the broader context of the teaching of John Paul II and study how the last document of love in the family is a creative continuation of the earlier Church teaching on the subject.
Źródło:
Colloquia Theologica Ottoniana; 2017, 2; 33-56
1731-0555
2353-2998
Pojawia się w:
Colloquia Theologica Ottoniana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 33

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies