Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Araszczuk, Stanisław" wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-7 z 7
Tytuł:
Miejsce liturgii w obszarach nowej ewangelizacji na podstawie adhortacji Evangelii gaudium
The place of liturgy in the areas of new evangelization on the basis of the exhortation Evangelii gaudium
Autorzy:
Araszczuk, Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2056740.pdf
Data publikacji:
2015-12-07
Wydawca:
Wyższe Seminarium Duchowne im. św. Jana Pawła II Diecezji Siedleckiej
Tematy:
nowa ewangelizacja
adhortacja apostolska Evangelii gaudium
liturgia
new evangelization
apostolic exhortation Evangelii gaudium
liturgy
Opis:
Nowa ewangelizacja dotyczy całego Kościoła. Urzeczywistnia się ona zasadniczo w trzech obszarach. Pierwszym jest obszar duszpasterstwa zwyczajnego. Do niego należą wier-ni, którzy zachowują żywą i szczerą wiarę katolicką, dając jej wyraz na różny sposób, chociaż brak jest im systematyczności w uczestnictwie w celebracjach liturgicznych. Duszpasterstwo ma na celu pobudzenie tych wierzących do duchowego rozwoju w oparciu o słowo Boże i życie sakramentalne. Drugi obszar obejmuje osoby ochrzczone, które jednakże nie żyją zgodnie z wymo-gami chrztu św., nie przynależą całym sercem do Kościoła, nie doświadczają już pociechy płynącej z wiary. Trzeci obszar to ewangelizacja związana z głoszeniem orędzia zbawienia tym, którzy nie znają Jezusa Chrystusa lub dotychczas Go odrzucali. Wielu z nich, ogarnię-tych tęsknotą za obliczem Boga, szuka Go w skrytości, również w krajach o starej tradycji chrześcijańskiej. We wszystkich tych obszarach ważne miejsce stanowi liturgia. Ewangeliza-cja w Kościele potrzebuje liturgii, która jest sposobem i miejscem doświadczenia w wierze zbawczej obecności Chrystusa.
New evangelization concerns the whole life of the Church. It is carried out in three principal areas. The first of them is the area of ordinary pastoral ministry. It involves the faithful who preserve a deep and sincere faith, expressing it in different ways, but seldom taking part in worship. The main objective of this kind of pastoral ministry is the spiritual growth of the believers, which enables them to increasingly better respond to God’s love with their whole lives. The second area includes people who have been baptized but nevertheless do not live in accordance with the requirements of baptism, are not whole-hearted members of the Church, and no longer experience the consolation offered by faith. The third area revolves around the evangelization of these who do not know Jesus Christ or have always rejected him. Many of such people, yearning to see God’s face, secretly seek Him, even in countries with ancient Christian traditions. In all of the abovementioned areas liturgy is of significant importance. Evangelization in the Church needs liturgy, which is not only a human activity, but also a meeting with God leading to contemplation and deepening of our friendship with Him. Without liturgy, the profession of faith would be ineffective.
Źródło:
Teologiczne Studia Siedleckie; 2015, XII/12; 281-297
1733-7496
Pojawia się w:
Teologiczne Studia Siedleckie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Paradygmat liturgiczny w ujęciu ks. prof. Jerzego Józefa Kopcia CP
The Liturgical Paradigm According to Jerzy Józef Kopeć CP
Autorzy:
Araszczuk, Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32072775.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
paradygmat
liturgia
Jerzy Józef Kopeć
mistagogia
paradigm
liturgy
mystagogy
Opis:
Odwołując się do skarbca kościelnej tradycji, Sobór Watykański II podjął proces reformy liturgii i korektę tekstów kultowych, by nadać im charakter orędzia, wzywającego uczniów Chrystusa do ożywienia wiary oraz pobudzającego ich moc chrześcijańskiego ducha, która gwarantuje większą owocność uczestnictwa w sprawowaniu kapłańskiej posługi Kościoła. Teksty liturgiczne i święte obrzędy inspirują modlitwę i życie chrześcijańskie, stanowiąc jednocześnie przez przyświadczenie wiary formę obiektywnego uczestnictwa w Paschalnej Tajemnicy Chrystusa. Dzięki temu sam świadomy i pełny udział w liturgii prowadzi do syntezy wiary i życia. Powyższy cel jednak może być osiągnięty przez wydobycie i udostępnienie wiernym i samym liturgiom całego bogactwa treściowego liturgii. Dlatego, zdaniem ks. prof. Kopcia, w realizowanej obecnie odnowie posoborowej, po edycji zreformowanych ksiąg liturgicznych, konieczne staje się otwarcie skarbca ubogaconej liturgii zarówno przez poprawne i pobożne sprawowanie samych obrzędów przy użyciu języka ojczystego, jak i wszechstronne ukazanie wątków treściowych, mogących pobudzać wiarę uczniów Chrystusa do świadomego przyjęcia i przeżycia misterium obecnego i działającego Pana .
Relying on the treasury of ecclesiastical tradition, the Second Vatican Council ventured a liturgical reform and a revision of cult texts, so as to change them into an appeal that inspires the disciples of Christ to enliven their faith, to raise their Christian spirit and to guarantee their more fruitful participation in the ministerial service of the Church. Liturgical texts and sacred rites are inspiration for prayer and Christian life. They also are assent of faith through objective participation in the Paschal mystery of Christ. In this way, conscious  and complete participation in the liturgy leads to the synthesis of faith and life. However,  this objective can only be attained through the discovery and opening of the whole treasure of the liturgical legacy to the faithful, and through introducing it to liturgical texts. This is why Rev. Prof. Kopeć claimed that for the success of the ongoing post-Council reform and re-edition of liturgical texts it was necessary to enrich the liturgy by appropriate and devout service in native language, in order to highlight the ideas that could reinvigorate the faith of Christ’s disciples to consciously accept and experience the mystery of the present and acting God.
Źródło:
Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne; 2013, 4; 7-20
2082-8586
Pojawia się w:
Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nova et Vetera
Autorzy:
Araszczuk, Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/585236.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Źródło:
Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars; 2020, 55, 1; 87-106
1234-4214
Pojawia się w:
Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Obrzędy pogrzebu chrześcijańskiego w czasie pandemii
Christian Funeral Rites During the Pandemic
Autorzy:
Araszczuk, Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2131695.pdf
Data publikacji:
2022-09-16
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
pogrzeb chrześcijański
kremacja
liturgia w czasie pandemii
Christian funeral
cremation
liturgy during the pandemic
Opis:
Pandemia koronawirusa SARS-CoV-2 spowodowała, że zaczęto celebrować obrzędy pogrzebu chrześcijańskiego w oparciu o wprowadzane obostrzenia a nie według norm liturgicznych. Coraz częściej pojawiał się zwyczaj organizowania pogrzebu bez kapłana i Mszy św., a także często stosowano obrzędy pogrzebu związane z kremacją zwłok i obrzęd złożenia urny w grobie. Te zwyczaje mogą wpłynąć na kształtowanie się sposobu celebracji obrzędów pogrzebu także w czasie po pandemii. Dlatego też w praktyce duszpasterskiej należy zatroszczyć się o właściwą celebrację obrzędów związanych z chrześcijańskim pogrzebem. W tej formacji należy pamiętać, że dla chrześcijanina całe jego życie, zapoczątkowane w chrzcie świętym, powinno być stopniowym przygotowaniem do śmierci jako spotkania z Bogiem w wymiarze paschalnym.
As a result of the SARS-CoV-2 coronavirus pandemic, Christian funeral rites started to be celebrated based on the introduced restrictions rather than liturgical norms. More and more frequently, funerals were held without a priest or a Mass. Funeral rites connected with body cremation and interring the urn in a grave were often applied. Those customs may continue to affect the method of celebrating funeral rites also after the pandemic. Therefore, special care should be taken in pastoral practice to ensure the proper celebration of Christian funeral rites. In this formation, we should remember that for a Christian, his/her entire life started with Holy Baptism should be a gradual preparation for death viewed in the Paschal dimension as the meeting with God.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2022, 69, 8; 5-22
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Diecezjalne Komisje Liturgiczne jako postulat reformy liturgicznej. Perspektywa polska
Diocesan Liturgical Commissions as a Call for a Liturgical Reform. A Polish Perspective
Autorzy:
Araszczuk, Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29432210.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
odnowa liturgiczna
Diecezjalna Komisja Liturgiczna
formacja liturgiczna
Liturgical renewal
Diocesan Liturgical Commission
liturgical formation
Opis:
Pierwszy dokument odnowy soborowej - Konstytucja Sacrosanctum Concilium został uchwalony 4 grudnia 1963 r. W dokumencie tym są zamieszczone wskazania, które stanowią fundament reformy liturgii oraz służą pełnemu, świadomemu i czynnemu udziałowi wiernych w sprawowaniu tajemnic Kościoła. Jednym z postulatów Konstytucji liturgicznej było utworzenie w poszczególnych diecezjach Komisji Liturgicznych, by popierały działalność liturgiczną pod kierunkiem biskupa (por. KL 45). Artykuł stara się odpowiedzieć na pytanie: czy postulat ten został już zrealizowany? Dotychczasową działalność Komisji Liturgicznych w poszczególnych diecezjach i ich skuteczność można różnie oceniać. W większości diecezji Kościoła w Polsce odegrały one bardzo pozytywną rolę w recepcji liturgicznej odnowy soborowej. Wydaje się, że obecnie, wobec różnych przejawów kryzysu Kościoła, Diecezjalna Komisja Liturgiczna podejmować zdecydowane działania w sprawie liturgicznej formacji duchowieństwa i wiernych świeckich, szczególnie w ich przygotowaniu do liturgicznych posług.
Źródło:
Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars; 2023, 62, 2; 9-26
1234-4214
Pojawia się w:
Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Struktura i teologia modlitwy poświęcenia kościoła i ołtarza
Structure and Theology of the Prayer of Consecration of Church and Altar
Autorzy:
Araszczuk, Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32062602.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
liturgia
kościół
ołtarz
poświęcenie
the Liturgy
church
altar
consecration
Opis:
Kościół, zanim zostanie oddany do użytku liturgicznego, powinien być poświęcony przez biskupa. W starożytności chrześcijańskiej obrzęd ten polegał na procesyjnym wniesieniu relikwii świętego męczennika i odprawieniu pierwszej Mszy św. W późniejszych wiekach obrzędy dedykacji kościoła wzbogaciły się o wiele nowych elementów. Kościół, jako widzialna budowla, jest szczególnym znakiem Ludu Bożego pielgrzymującego na ziemi i obrazem społeczności przebywającej w niebie. Każdy kościół, który ma być poświęcony, powinien posiadać tytuł. Właściwym szafarzem obrzędu poświęcenia jest biskup, a dniem zwykle niedziela, ze względu na liczniejsze zgromadzenie wiernych. Teraz następuje uroczysta modlitwa poświęcenia. Wprowadzenie do ksiąg liturgicznych nadaje jej następujące znaczenie: „Najważniejszym i jedynie koniecznym obrzędem poświęcenia kościoła jest sprawowanie Eucharystii. Zgodnie jednak z powszechnym zwyczajem zarówno Wschodniego, jak i Zachodniego Kościoła, odmawia się również specjalną modlitwę, która wyraża zamiar poświęcenia kościoła Panu na stałe i uprasza Jego błogosławieństwo” (OPKiO II 15). Modlitwa jest więc deklaracją woli całego ludu, wygłoszoną przez biskupa i prośbą o błogosławieństwo i uświęcenie. Jest to nowa kompozycja, która zawiera dwie poprzednie modlitwy konsekracyjne, jedną dla kościoła i drugą dla ołtarza. W ten sposób podkreślono nierozerwalny związek między kościołem i ołtarzem. Redaktorzy ukazali w niej także klasyczna strukturę modlitwy, siłę poetycką, bogactwo doktrynalne, inspiracje biblijne i patrystyczne. Modlitwa poświęcenia wyraża w zdecydowany sposób wolę wspólnoty lokalnej, by to miejsce stało się miejscem celebrowania świętych misteriów, a także mobilizowało do skupienia i życia w sprawiedliwości ewangelicznej
Before a church is ready for liturgical purposes, it should be consecrated by a bishop. In Christian antiquity this rite consisted in bringing in the relics of a saint martyr and saying the first Holy Mass. In later centuries the rites of church’s dedication were enriched by many new elements. A church, as a visible building, is a special sign of the People of God that is on its pilgrimage on earth and is an image of the community in heaven. Each church that is supposed to be consecrated should have a title. A bishop is the proper steward of the rite of consecration, and the day of consecration is usually Sunday, as then the congregation is more numerous. First there is a solemn prayer of consecration. The introduction to liturgical books confers on it the following meaning: “The Eucharist is the most important and in the only necessary rite of consecration. In line, however, with the common custom of the Eastern and Western Church a special prayer is said that expresses the intention to consecrate the church to the Lord for good and to entreat His blessing” (Ordo dedicationis ecclesiae et altaris II 15). The prayer is therefore the declaration of the will of the whole people announced by the bishop, and it is a request of blessing and sanctification. It is a new composition that contains two previous consecration prayers, one for the church and one for altar. Thus the inalienable relationship between church and alter is stressed. The editors have shown in it also the classical structure of prayer, poetic power, doctrinal richness, biblical and patristic inspirations. The prayer of consecration expresses the will of the local community that this place become a place where to celebrate holy mysteries, and also mobilize people to contemplation and life in accord with evangelical justice.
Źródło:
Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne; 2009, 1; 51-68
2082-8586
Pojawia się w:
Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-7 z 7

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies