Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Świetlikowski, M." wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-13 z 13
Tytuł:
Wpływ subklinicznej inwazji Amidostomum anseris (Zeder, 1800) na wzrost i tucz gęsi
Vlijanie subklinicheskojj inwazii Amidostomum anseris (Zeder, 1800) na rost i otkorm gusejj
The influence of subclinical Amidostomum anseris (Zeder, 1800) invasion on the griwth and fattening of geese
Autorzy:
Czaplinski, B.
Malczewski, A.
Swietlikowski, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/840308.pdf
Data publikacji:
1956
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Parazytologiczne
Źródło:
Annals of Parasitology; 1956, 02, 5
0043-5163
Pojawia się w:
Annals of Parasitology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wpływ subklinicznej inwazji Amidostomum anseris (Zeder, 1800) na wzrost i tucz gęsi
Vlijanie subklinicheskojj inwazii Amidostomum anseris (Zeder, 1800) na rost i otkorm gusejj
The influence of subclinical Amidostomum anseris (Zeder, 1800) invasion on the griwth and fattening of geese
Autorzy:
Czapliński, B.
Malczewski, A.
Świetlikowski, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2180472.pdf
Data publikacji:
1956
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Parazytologiczne
Źródło:
Wiadomości Parazytologiczne; 1956, 02, 5; 187-188
0043-5163
Pojawia się w:
Wiadomości Parazytologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Biologia i ogniskowość występowania Dictyocaulus viviparus
Biology and local incidence of Dictyocaulus viviparus
Biologija i ochagovost pojavlenija Dictyocaulus viviparus
Autorzy:
Świetlikowski, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2176452.pdf
Data publikacji:
1973
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Parazytologiczne
Źródło:
Wiadomości Parazytologiczne; 1973, 19, 2; 201-206
0043-5163
Pojawia się w:
Wiadomości Parazytologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nippostrongylus brasiliensis (Travassos, 1914) - pożyteczny model do badań nad układem żywiciel-pasożyt
Nippostrongylus brasiliensis (Travassos, 1914) a useful model for studies of the system host-parasite
Nippostrongylus brasiliensis (Travassos, 1914) - poleznyjj obrazec dlja issledovanijj sistemy khozjain-parazit
Autorzy:
Świetlikowski, M.
Duk, I.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2165456.pdf
Data publikacji:
1975
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Parazytologiczne
Źródło:
Wiadomości Parazytologiczne; 1975, 21, 3; 369-376
0043-5163
Pojawia się w:
Wiadomości Parazytologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przypadki wyleczenia świerzbu bydła preparatem Neguvon firmy Bayer
Cases of scabies in cattle cured with Neguvon-Bayer
Sluchai iylechenija chesotki skota pri pomoshhi preparata Neguvon-Bayer
Autorzy:
Swietlikowski, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/838233.pdf
Data publikacji:
1964
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Parazytologiczne
Opis:
Severe cases of Scabies in cattle (calves) were treated with 0,5% aqueous solution of Neguvon-Bayer; the solution was rubbed into the affccted skin thrice on the 1st, 5th and 12th day of the therapeutic course. The result of the treatments was very good, a full cure being obtained without any side effects.
Źródło:
Annals of Parasitology; 1964, 10, 4-5
0043-5163
Pojawia się w:
Annals of Parasitology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przypadki wyleczenia świerzbu bydła preparatem Neguvon firmy Bayer
Cases of scabies in cattle cured with Neguvon-Bayer
Sluchai iylechenija chesotki skota pri pomoshhi preparata Neguvon-Bayer
Autorzy:
Świetlikowski, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2179338.pdf
Data publikacji:
1964
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Parazytologiczne
Opis:
Severe cases of Scabies in cattle (calves) were treated with 0,5% aqueous solution of Neguvon-Bayer; the solution was rubbed into the affccted skin thrice on the 1st, 5th and 12th day of the therapeutic course. The result of the treatments was very good, a full cure being obtained without any side effects.
Źródło:
Wiadomości Parazytologiczne; 1964, 10, 4-5; 493-494
0043-5163
Pojawia się w:
Wiadomości Parazytologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The epidemiology of dictyocaulosis of cattle and biology of the parasite Dictyocaulus viviparus (Bloch,1782)
Epidemiologia diktiokaulozy bydła i biologia pasożyta Dictyocaulus viviparus (Bloch,1782)
Ehpidemiologija diktiokaulleza skota i biologija parazita Dictyocaulus viviparus (Bloch,1782)
Autorzy:
Świetlikowski, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2179209.pdf
Data publikacji:
1965
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Parazytologiczne
Opis:
W związku z tworzeniem dużych specjalistycznych gospodarstw hodowli bydła diktiokauloza staje się problemem coraz ważniejszym. Choć obecnie wiemy już sporo na temat epizootiologii tej inwazji, to jednak wiele spraw wymaga jeszcze wyjaśnienia, szczególnie z zakresu biologii larwalnych stadiów pasożyta. Ważnym ogniwem w epizootiologii jest także mało poznane dotychczas oddziaływanie wzajemne pasożyta i żywiciela. Prześledźmy najważniejsze punkty epizootiologii diktiokaulozy. Okres prepatentny u Dictyocaulus viviparus trwa 21 do 30 dni, patentny od 15 do 13 miesięcy. Jedno cielę może wydalić na pastwisko około 30 milionów larw. Larwy mogą rozwijać się w ściśle określonych warunkach. Optymalne istnieją przy temperaturze 20°C i pełnej wilgotności. Larwy są zdolne do przetrwania zimy na pastwisku. Stare larwy nie posiadają zdolności migracyjnych, młode tylko minimalną. Larwy są roznoszone głównie przez wodę deszczową i biegunkowy kal chorych zwierząt. Zaobserwowano również, że rozprzestrzenieniu się larw pomagają pękające sporogonie grzybni z rodzaju Pilobolus oraz ptaki rozgrzebujące kał. Wodopoje pastwiskowe zawierając również larwy D. viviparus, które dostały się tam poprzez defekację cieląt w czasie pojenia. Ciśnienie wody o wysokości 0,5 m działa zabójczo dla larw - giną po trzech tygodniach. Susza, słońce i wiatr są także czynnikami zabójczymi. Larwy inwazyjne są odporniejsze na wysychanie od nieinwazyjnych - giną jednak bez wody po 5 minutach. Siano z pastwisk zarażonych larwami nie powoduje przenoszenia inwazji. W sprzyjających warunkach larwy mogą przeżyć na pastwisku do 13 miesięcy. W oborze nie następuje zarażenie się cieląt, bowiem mocz bydła posiada silne działanie larwobójcze. W oborze udaje się znaleźć w ściółce inwazyjne larwy, ale nie udaje się doświadczalnie wywołać zarażenia zwierząt zdrowych przez kontakt z chorymi. Doświadczenie na temat wywołania śródmacicznego zarażenia diktiokaulozą nie dało wyników pozytywnych. Bydło udaje się też zarazić pasożytami D. filaria i Metastrongylus elongatus. Są to jednak tylko sporadyczne wypadki. Nie wiemy, czy możliwa jest inwazja larw przez skórę zwierząt. Udało się jednak uzyskać inwazję przez podskórną iniekcję inwazyjnych larw. Diktiokauloza cechuje się w cyklu rocznym dwoma szczytami intensywności. Jesiennym od września do grudnia, wywołanym przez pasożyty u zwierząt młodych w pierwszym roku życia lub u tych, które pierwszy raz w życiu zetknęły się z inwazją, i wiosennym w maju, wywołanym przez te same nicienie w następnym roku. Jesienny szczyt wiąże się z chorobą oraz z objawami klinicznymi i dlatego jest łatwy do zauważenia. Wiosenny - to klinicznie bezobjawowe wydalanie larw przez zwierzęta wyzwalające się z robaków dzięki uodpornieniu. Diktiokaulozę należy rozpatrywać jako chorobę ogniskową, której prawidłowość występowania jest już dobrze poznana i nie stanowi większego niebezpieczeństwa. Największe niebezpieczeństwo występuje tam, gdzie diktiokauloza pojawia się jako nowa jednostka chorobowa. Powoduje wówczas zachorowanie całego pogłowia bydła bez względu na wiek, porę roku i położenie pastwisk. Większość danych o epizootiologii zostało opracowanych w klimacie umiarkowanym, nie wiemy nic o D. viviparus w klimacie tropikalnym, subtropikalnym i subarktycznym - choć wiadomo, że wszędzie, gdzie żyje bydło, spotyka się tego pasożyta. Obecnie w związku z intensyfikacją hodowli bydła pasożyt staje się niebezpieczny i pojawia się wszędzie tam, gdzie nie był dotąd notowany. Przenoszony jest głównie przez wymianę i handel bydłem - tak krajowy, jak i zagraniczny. Rezerwuarem pasożyta są w przyrodzie dziko żyjące przeżuwacze.
Źródło:
Wiadomości Parazytologiczne; 1965, 11, 3; 151-159
0043-5163
Pojawia się w:
Wiadomości Parazytologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The epidemiology of dictyocaulosis of cattle and biology of the parasite Dictyocaulus viviparus (Bloch,1782)
Epidemiologia diktiokaulozy bydła i biologia pasożyta Dictyocaulus viviparus (Bloch,1782)
Ehpidemiologija diktiokaulleza skota i biologija parazita Dictyocaulus viviparus (Bloch,1782)
Autorzy:
Swietlikowski, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/836905.pdf
Data publikacji:
1965
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Parazytologiczne
Opis:
W związku z tworzeniem dużych specjalistycznych gospodarstw hodowli bydła diktiokauloza staje się problemem coraz ważniejszym. Choć obecnie wiemy już sporo na temat epizootiologii tej inwazji, to jednak wiele spraw wymaga jeszcze wyjaśnienia, szczególnie z zakresu biologii larwalnych stadiów pasożyta. Ważnym ogniwem w epizootiologii jest także mało poznane dotychczas oddziaływanie wzajemne pasożyta i żywiciela. Prześledźmy najważniejsze punkty epizootiologii diktiokaulozy. Okres prepatentny u Dictyocaulus viviparus trwa 21 do 30 dni, patentny od 15 do 13 miesięcy. Jedno cielę może wydalić na pastwisko około 30 milionów larw. Larwy mogą rozwijać się w ściśle określonych warunkach. Optymalne istnieją przy temperaturze 20°C i pełnej wilgotności. Larwy są zdolne do przetrwania zimy na pastwisku. Stare larwy nie posiadają zdolności migracyjnych, młode tylko minimalną. Larwy są roznoszone głównie przez wodę deszczową i biegunkowy kal chorych zwierząt. Zaobserwowano również, że rozprzestrzenieniu się larw pomagają pękające sporogonie grzybni z rodzaju Pilobolus oraz ptaki rozgrzebujące kał. Wodopoje pastwiskowe zawierając również larwy D. viviparus, które dostały się tam poprzez defekację cieląt w czasie pojenia. Ciśnienie wody o wysokości 0,5 m działa zabójczo dla larw - giną po trzech tygodniach. Susza, słońce i wiatr są także czynnikami zabójczymi. Larwy inwazyjne są odporniejsze na wysychanie od nieinwazyjnych - giną jednak bez wody po 5 minutach. Siano z pastwisk zarażonych larwami nie powoduje przenoszenia inwazji. W sprzyjających warunkach larwy mogą przeżyć na pastwisku do 13 miesięcy. W oborze nie następuje zarażenie się cieląt, bowiem mocz bydła posiada silne działanie larwobójcze. W oborze udaje się znaleźć w ściółce inwazyjne larwy, ale nie udaje się doświadczalnie wywołać zarażenia zwierząt zdrowych przez kontakt z chorymi. Doświadczenie na temat wywołania śródmacicznego zarażenia diktiokaulozą nie dało wyników pozytywnych. Bydło udaje się też zarazić pasożytami D. filaria i Metastrongylus elongatus. Są to jednak tylko sporadyczne wypadki. Nie wiemy, czy możliwa jest inwazja larw przez skórę zwierząt. Udało się jednak uzyskać inwazję przez podskórną iniekcję inwazyjnych larw. Diktiokauloza cechuje się w cyklu rocznym dwoma szczytami intensywności. Jesiennym od września do grudnia, wywołanym przez pasożyty u zwierząt młodych w pierwszym roku życia lub u tych, które pierwszy raz w życiu zetknęły się z inwazją, i wiosennym w maju, wywołanym przez te same nicienie w następnym roku. Jesienny szczyt wiąże się z chorobą oraz z objawami klinicznymi i dlatego jest łatwy do zauważenia. Wiosenny - to klinicznie bezobjawowe wydalanie larw przez zwierzęta wyzwalające się z robaków dzięki uodpornieniu. Diktiokaulozę należy rozpatrywać jako chorobę ogniskową, której prawidłowość występowania jest już dobrze poznana i nie stanowi większego niebezpieczeństwa. Największe niebezpieczeństwo występuje tam, gdzie diktiokauloza pojawia się jako nowa jednostka chorobowa. Powoduje wówczas zachorowanie całego pogłowia bydła bez względu na wiek, porę roku i położenie pastwisk. Większość danych o epizootiologii zostało opracowanych w klimacie umiarkowanym, nie wiemy nic o D. viviparus w klimacie tropikalnym, subtropikalnym i subarktycznym - choć wiadomo, że wszędzie, gdzie żyje bydło, spotyka się tego pasożyta. Obecnie w związku z intensyfikacją hodowli bydła pasożyt staje się niebezpieczny i pojawia się wszędzie tam, gdzie nie był dotąd notowany. Przenoszony jest głównie przez wymianę i handel bydłem - tak krajowy, jak i zagraniczny. Rezerwuarem pasożyta są w przyrodzie dziko żyjące przeżuwacze.
Źródło:
Annals of Parasitology; 1965, 11, 3
0043-5163
Pojawia się w:
Annals of Parasitology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Uwagi o epizootiologii robaczycy płucnej budła na Żuławach
K voprosu ehpizootiologii diktiokauljoza u krupnogo rogatogo skota na Zhulavakh
Some remarks on the epizootiology of lung helminthiasis in cattle in the district of Zulawy
Autorzy:
Świetlikowski, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2180461.pdf
Data publikacji:
1956
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Parazytologiczne
Źródło:
Wiadomości Parazytologiczne; 1956, 02, 5; 181-183
0043-5163
Pojawia się w:
Wiadomości Parazytologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Uwagi o epizootiologii robaczycy płucnej budła na Żuławach
K voprosu ehpizootiologii diktiokauljoza u krupnogo rogatogo skota na Zhulavakh
Some remarks on the epizootiology of lung helminthiasis in cattle in the district of Zulawy
Autorzy:
Swietlikowski, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/836686.pdf
Data publikacji:
1956
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Parazytologiczne
Źródło:
Annals of Parasitology; 1956, 02, 5
0043-5163
Pojawia się w:
Annals of Parasitology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wyniki badań nad odpornością przy diktiokaulozie bydła
Results of studies on the immunity in dictiocaulosis of cattle
Rezultaty issledovanijj rezistentnosti pri diktiokaulleze skota
Autorzy:
Swietlikowski, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/839471.pdf
Data publikacji:
1964
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Parazytologiczne
Opis:
The author studied the immunizing effect of artificial infection of animals both with fully invasive and X-ray irradiated larvae (40,000 r) of Dictyocaulus viviparus. The results obtained suggest that: 1. single dosis of 200-500 larvae per animal (fully invasive and irradiated ones) does not protect calves from natural invasion on the pasture, but it does attenuate the course of the disease: 2. the larvae administered twice in the above given amounts, at 5-week intervals. were found to immunize the animals against natural invasion so that after pasture infection they do not show any symptoms of the disease; 3. in control animals remaining under the same experimental conditions the course of dictiocaulosis was very severe.
Źródło:
Annals of Parasitology; 1964, 10, 4-5
0043-5163
Pojawia się w:
Annals of Parasitology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wyniki badań nad odpornością przy diktiokaulozie bydła
Results of studies on the immunity in dictiocaulosis of cattle
Rezultaty issledovanijj rezistentnosti pri diktiokaulleze skota
Autorzy:
Świetlikowski, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2179319.pdf
Data publikacji:
1964
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Parazytologiczne
Opis:
The author studied the immunizing effect of artificial infection of animals both with fully invasive and X-ray irradiated larvae (40,000 r) of Dictyocaulus viviparus. The results obtained suggest that: 1. single dosis of 200-500 larvae per animal (fully invasive and irradiated ones) does not protect calves from natural invasion on the pasture, but it does attenuate the course of the disease: 2. the larvae administered twice in the above given amounts, at 5-week intervals. were found to immunize the animals against natural invasion so that after pasture infection they do not show any symptoms of the disease; 3. in control animals remaining under the same experimental conditions the course of dictiocaulosis was very severe.
Źródło:
Wiadomości Parazytologiczne; 1964, 10, 4-5; 488-489
0043-5163
Pojawia się w:
Wiadomości Parazytologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ocena szans realizacji głównych celów strategii Europa 2020 w krajach Grupy Wyszehradzkiej
Opportunities to achieve main goals of Europe 2020 strategy by V4 countries
Autorzy:
Zalewska, M. E.
Świetlikowski, P.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/326380.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Politechnika Śląska. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej
Tematy:
rozwój zrównoważony
wskaźniki
strategia Europa 2020
Grupa Wyszehradzka
sustainable development
indicators
Visegrad Group
strategy Europe 2020
Opis:
Strategia Europa 2020 przekroczyła połowę swojego horyzontu czasowego. Strategia została zbudowana na trzech filarach: rozwoju zrównoważonego, inteligentnego oraz sprzyjającego włączeniu społecznemu. Celem artykułu jest analiza postępów w realizacji głównych celów tej strategii dla krajów Grupy Wyszehradzkiej (V4) i UE28. Wykorzystano metody forecasting i backcasting do oceny realizacji wybranych celów strategii Europa 2020, zakładając, że kraje będą podążały dotychczasową ścieżką rozwoju.
The Europe 2020 strategy has exceeded half of their time horizon. The strategy is built on three pillars: sustainable development, smart growth and inclusive growth. The aim of the study was to analyze the progress of the main objectives of the strategy for the countries of the Visegrad Group (V4) and EU28. For this purpose forecasting and backcasting method were used. to evaluate the achievement of the selected targets strategy Europe 2020, assuming that countries will follow current development path.
Źródło:
Zeszyty Naukowe. Organizacja i Zarządzanie / Politechnika Śląska; 2017, 104; 367-378
1641-3466
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe. Organizacja i Zarządzanie / Politechnika Śląska
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-13 z 13

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies