Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Świetlikowski, M." wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-13 z 13
    Tytuł:
    Przypadki wyleczenia świerzbu bydła preparatem Neguvon firmy Bayer
    Cases of scabies in cattle cured with Neguvon-Bayer
    Sluchai iylechenija chesotki skota pri pomoshhi preparata Neguvon-Bayer
    Autorzy:
    Swietlikowski, M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/838233.pdf
    Data publikacji:
    1964
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Parazytologiczne
    Opis:
    Severe cases of Scabies in cattle (calves) were treated with 0,5% aqueous solution of Neguvon-Bayer; the solution was rubbed into the affccted skin thrice on the 1st, 5th and 12th day of the therapeutic course. The result of the treatments was very good, a full cure being obtained without any side effects.
    Źródło:
    Annals of Parasitology; 1964, 10, 4-5
    0043-5163
    Pojawia się w:
    Annals of Parasitology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Uwagi o epizootiologii robaczycy płucnej budła na Żuławach
    K voprosu ehpizootiologii diktiokauljoza u krupnogo rogatogo skota na Zhulavakh
    Some remarks on the epizootiology of lung helminthiasis in cattle in the district of Zulawy
    Autorzy:
    Świetlikowski, M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2180461.pdf
    Data publikacji:
    1956
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Parazytologiczne
    Źródło:
    Wiadomości Parazytologiczne; 1956, 02, 5; 181-183
    0043-5163
    Pojawia się w:
    Wiadomości Parazytologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The epidemiology of dictyocaulosis of cattle and biology of the parasite Dictyocaulus viviparus (Bloch,1782)
    Epidemiologia diktiokaulozy bydła i biologia pasożyta Dictyocaulus viviparus (Bloch,1782)
    Ehpidemiologija diktiokaulleza skota i biologija parazita Dictyocaulus viviparus (Bloch,1782)
    Autorzy:
    Świetlikowski, M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2179209.pdf
    Data publikacji:
    1965
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Parazytologiczne
    Opis:
    W związku z tworzeniem dużych specjalistycznych gospodarstw hodowli bydła diktiokauloza staje się problemem coraz ważniejszym. Choć obecnie wiemy już sporo na temat epizootiologii tej inwazji, to jednak wiele spraw wymaga jeszcze wyjaśnienia, szczególnie z zakresu biologii larwalnych stadiów pasożyta. Ważnym ogniwem w epizootiologii jest także mało poznane dotychczas oddziaływanie wzajemne pasożyta i żywiciela. Prześledźmy najważniejsze punkty epizootiologii diktiokaulozy. Okres prepatentny u Dictyocaulus viviparus trwa 21 do 30 dni, patentny od 15 do 13 miesięcy. Jedno cielę może wydalić na pastwisko około 30 milionów larw. Larwy mogą rozwijać się w ściśle określonych warunkach. Optymalne istnieją przy temperaturze 20°C i pełnej wilgotności. Larwy są zdolne do przetrwania zimy na pastwisku. Stare larwy nie posiadają zdolności migracyjnych, młode tylko minimalną. Larwy są roznoszone głównie przez wodę deszczową i biegunkowy kal chorych zwierząt. Zaobserwowano również, że rozprzestrzenieniu się larw pomagają pękające sporogonie grzybni z rodzaju Pilobolus oraz ptaki rozgrzebujące kał. Wodopoje pastwiskowe zawierając również larwy D. viviparus, które dostały się tam poprzez defekację cieląt w czasie pojenia. Ciśnienie wody o wysokości 0,5 m działa zabójczo dla larw - giną po trzech tygodniach. Susza, słońce i wiatr są także czynnikami zabójczymi. Larwy inwazyjne są odporniejsze na wysychanie od nieinwazyjnych - giną jednak bez wody po 5 minutach. Siano z pastwisk zarażonych larwami nie powoduje przenoszenia inwazji. W sprzyjających warunkach larwy mogą przeżyć na pastwisku do 13 miesięcy. W oborze nie następuje zarażenie się cieląt, bowiem mocz bydła posiada silne działanie larwobójcze. W oborze udaje się znaleźć w ściółce inwazyjne larwy, ale nie udaje się doświadczalnie wywołać zarażenia zwierząt zdrowych przez kontakt z chorymi. Doświadczenie na temat wywołania śródmacicznego zarażenia diktiokaulozą nie dało wyników pozytywnych. Bydło udaje się też zarazić pasożytami D. filaria i Metastrongylus elongatus. Są to jednak tylko sporadyczne wypadki. Nie wiemy, czy możliwa jest inwazja larw przez skórę zwierząt. Udało się jednak uzyskać inwazję przez podskórną iniekcję inwazyjnych larw. Diktiokauloza cechuje się w cyklu rocznym dwoma szczytami intensywności. Jesiennym od września do grudnia, wywołanym przez pasożyty u zwierząt młodych w pierwszym roku życia lub u tych, które pierwszy raz w życiu zetknęły się z inwazją, i wiosennym w maju, wywołanym przez te same nicienie w następnym roku. Jesienny szczyt wiąże się z chorobą oraz z objawami klinicznymi i dlatego jest łatwy do zauważenia. Wiosenny - to klinicznie bezobjawowe wydalanie larw przez zwierzęta wyzwalające się z robaków dzięki uodpornieniu. Diktiokaulozę należy rozpatrywać jako chorobę ogniskową, której prawidłowość występowania jest już dobrze poznana i nie stanowi większego niebezpieczeństwa. Największe niebezpieczeństwo występuje tam, gdzie diktiokauloza pojawia się jako nowa jednostka chorobowa. Powoduje wówczas zachorowanie całego pogłowia bydła bez względu na wiek, porę roku i położenie pastwisk. Większość danych o epizootiologii zostało opracowanych w klimacie umiarkowanym, nie wiemy nic o D. viviparus w klimacie tropikalnym, subtropikalnym i subarktycznym - choć wiadomo, że wszędzie, gdzie żyje bydło, spotyka się tego pasożyta. Obecnie w związku z intensyfikacją hodowli bydła pasożyt staje się niebezpieczny i pojawia się wszędzie tam, gdzie nie był dotąd notowany. Przenoszony jest głównie przez wymianę i handel bydłem - tak krajowy, jak i zagraniczny. Rezerwuarem pasożyta są w przyrodzie dziko żyjące przeżuwacze.
    Źródło:
    Wiadomości Parazytologiczne; 1965, 11, 3; 151-159
    0043-5163
    Pojawia się w:
    Wiadomości Parazytologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Uwagi o epizootiologii robaczycy płucnej budła na Żuławach
    K voprosu ehpizootiologii diktiokauljoza u krupnogo rogatogo skota na Zhulavakh
    Some remarks on the epizootiology of lung helminthiasis in cattle in the district of Zulawy
    Autorzy:
    Swietlikowski, M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/836686.pdf
    Data publikacji:
    1956
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Parazytologiczne
    Źródło:
    Annals of Parasitology; 1956, 02, 5
    0043-5163
    Pojawia się w:
    Annals of Parasitology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The epidemiology of dictyocaulosis of cattle and biology of the parasite Dictyocaulus viviparus (Bloch,1782)
    Epidemiologia diktiokaulozy bydła i biologia pasożyta Dictyocaulus viviparus (Bloch,1782)
    Ehpidemiologija diktiokaulleza skota i biologija parazita Dictyocaulus viviparus (Bloch,1782)
    Autorzy:
    Swietlikowski, M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/836905.pdf
    Data publikacji:
    1965
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Parazytologiczne
    Opis:
    W związku z tworzeniem dużych specjalistycznych gospodarstw hodowli bydła diktiokauloza staje się problemem coraz ważniejszym. Choć obecnie wiemy już sporo na temat epizootiologii tej inwazji, to jednak wiele spraw wymaga jeszcze wyjaśnienia, szczególnie z zakresu biologii larwalnych stadiów pasożyta. Ważnym ogniwem w epizootiologii jest także mało poznane dotychczas oddziaływanie wzajemne pasożyta i żywiciela. Prześledźmy najważniejsze punkty epizootiologii diktiokaulozy. Okres prepatentny u Dictyocaulus viviparus trwa 21 do 30 dni, patentny od 15 do 13 miesięcy. Jedno cielę może wydalić na pastwisko około 30 milionów larw. Larwy mogą rozwijać się w ściśle określonych warunkach. Optymalne istnieją przy temperaturze 20°C i pełnej wilgotności. Larwy są zdolne do przetrwania zimy na pastwisku. Stare larwy nie posiadają zdolności migracyjnych, młode tylko minimalną. Larwy są roznoszone głównie przez wodę deszczową i biegunkowy kal chorych zwierząt. Zaobserwowano również, że rozprzestrzenieniu się larw pomagają pękające sporogonie grzybni z rodzaju Pilobolus oraz ptaki rozgrzebujące kał. Wodopoje pastwiskowe zawierając również larwy D. viviparus, które dostały się tam poprzez defekację cieląt w czasie pojenia. Ciśnienie wody o wysokości 0,5 m działa zabójczo dla larw - giną po trzech tygodniach. Susza, słońce i wiatr są także czynnikami zabójczymi. Larwy inwazyjne są odporniejsze na wysychanie od nieinwazyjnych - giną jednak bez wody po 5 minutach. Siano z pastwisk zarażonych larwami nie powoduje przenoszenia inwazji. W sprzyjających warunkach larwy mogą przeżyć na pastwisku do 13 miesięcy. W oborze nie następuje zarażenie się cieląt, bowiem mocz bydła posiada silne działanie larwobójcze. W oborze udaje się znaleźć w ściółce inwazyjne larwy, ale nie udaje się doświadczalnie wywołać zarażenia zwierząt zdrowych przez kontakt z chorymi. Doświadczenie na temat wywołania śródmacicznego zarażenia diktiokaulozą nie dało wyników pozytywnych. Bydło udaje się też zarazić pasożytami D. filaria i Metastrongylus elongatus. Są to jednak tylko sporadyczne wypadki. Nie wiemy, czy możliwa jest inwazja larw przez skórę zwierząt. Udało się jednak uzyskać inwazję przez podskórną iniekcję inwazyjnych larw. Diktiokauloza cechuje się w cyklu rocznym dwoma szczytami intensywności. Jesiennym od września do grudnia, wywołanym przez pasożyty u zwierząt młodych w pierwszym roku życia lub u tych, które pierwszy raz w życiu zetknęły się z inwazją, i wiosennym w maju, wywołanym przez te same nicienie w następnym roku. Jesienny szczyt wiąże się z chorobą oraz z objawami klinicznymi i dlatego jest łatwy do zauważenia. Wiosenny - to klinicznie bezobjawowe wydalanie larw przez zwierzęta wyzwalające się z robaków dzięki uodpornieniu. Diktiokaulozę należy rozpatrywać jako chorobę ogniskową, której prawidłowość występowania jest już dobrze poznana i nie stanowi większego niebezpieczeństwa. Największe niebezpieczeństwo występuje tam, gdzie diktiokauloza pojawia się jako nowa jednostka chorobowa. Powoduje wówczas zachorowanie całego pogłowia bydła bez względu na wiek, porę roku i położenie pastwisk. Większość danych o epizootiologii zostało opracowanych w klimacie umiarkowanym, nie wiemy nic o D. viviparus w klimacie tropikalnym, subtropikalnym i subarktycznym - choć wiadomo, że wszędzie, gdzie żyje bydło, spotyka się tego pasożyta. Obecnie w związku z intensyfikacją hodowli bydła pasożyt staje się niebezpieczny i pojawia się wszędzie tam, gdzie nie był dotąd notowany. Przenoszony jest głównie przez wymianę i handel bydłem - tak krajowy, jak i zagraniczny. Rezerwuarem pasożyta są w przyrodzie dziko żyjące przeżuwacze.
    Źródło:
    Annals of Parasitology; 1965, 11, 3
    0043-5163
    Pojawia się w:
    Annals of Parasitology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wyniki badań nad odpornością przy diktiokaulozie bydła
    Results of studies on the immunity in dictiocaulosis of cattle
    Rezultaty issledovanijj rezistentnosti pri diktiokaulleze skota
    Autorzy:
    Swietlikowski, M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/839471.pdf
    Data publikacji:
    1964
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Parazytologiczne
    Opis:
    The author studied the immunizing effect of artificial infection of animals both with fully invasive and X-ray irradiated larvae (40,000 r) of Dictyocaulus viviparus. The results obtained suggest that: 1. single dosis of 200-500 larvae per animal (fully invasive and irradiated ones) does not protect calves from natural invasion on the pasture, but it does attenuate the course of the disease: 2. the larvae administered twice in the above given amounts, at 5-week intervals. were found to immunize the animals against natural invasion so that after pasture infection they do not show any symptoms of the disease; 3. in control animals remaining under the same experimental conditions the course of dictiocaulosis was very severe.
    Źródło:
    Annals of Parasitology; 1964, 10, 4-5
    0043-5163
    Pojawia się w:
    Annals of Parasitology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Biologia i ogniskowość występowania Dictyocaulus viviparus
    Biology and local incidence of Dictyocaulus viviparus
    Biologija i ochagovost pojavlenija Dictyocaulus viviparus
    Autorzy:
    Świetlikowski, M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2176452.pdf
    Data publikacji:
    1973
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Parazytologiczne
    Źródło:
    Wiadomości Parazytologiczne; 1973, 19, 2; 201-206
    0043-5163
    Pojawia się w:
    Wiadomości Parazytologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wyniki badań nad odpornością przy diktiokaulozie bydła
    Results of studies on the immunity in dictiocaulosis of cattle
    Rezultaty issledovanijj rezistentnosti pri diktiokaulleze skota
    Autorzy:
    Świetlikowski, M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2179319.pdf
    Data publikacji:
    1964
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Parazytologiczne
    Opis:
    The author studied the immunizing effect of artificial infection of animals both with fully invasive and X-ray irradiated larvae (40,000 r) of Dictyocaulus viviparus. The results obtained suggest that: 1. single dosis of 200-500 larvae per animal (fully invasive and irradiated ones) does not protect calves from natural invasion on the pasture, but it does attenuate the course of the disease: 2. the larvae administered twice in the above given amounts, at 5-week intervals. were found to immunize the animals against natural invasion so that after pasture infection they do not show any symptoms of the disease; 3. in control animals remaining under the same experimental conditions the course of dictiocaulosis was very severe.
    Źródło:
    Wiadomości Parazytologiczne; 1964, 10, 4-5; 488-489
    0043-5163
    Pojawia się w:
    Wiadomości Parazytologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Przypadki wyleczenia świerzbu bydła preparatem Neguvon firmy Bayer
    Cases of scabies in cattle cured with Neguvon-Bayer
    Sluchai iylechenija chesotki skota pri pomoshhi preparata Neguvon-Bayer
    Autorzy:
    Świetlikowski, M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2179338.pdf
    Data publikacji:
    1964
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Parazytologiczne
    Opis:
    Severe cases of Scabies in cattle (calves) were treated with 0,5% aqueous solution of Neguvon-Bayer; the solution was rubbed into the affccted skin thrice on the 1st, 5th and 12th day of the therapeutic course. The result of the treatments was very good, a full cure being obtained without any side effects.
    Źródło:
    Wiadomości Parazytologiczne; 1964, 10, 4-5; 493-494
    0043-5163
    Pojawia się w:
    Wiadomości Parazytologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Nippostrongylus brasiliensis (Travassos, 1914) - pożyteczny model do badań nad układem żywiciel-pasożyt
    Nippostrongylus brasiliensis (Travassos, 1914) a useful model for studies of the system host-parasite
    Nippostrongylus brasiliensis (Travassos, 1914) - poleznyjj obrazec dlja issledovanijj sistemy khozjain-parazit
    Autorzy:
    Świetlikowski, M.
    Duk, I.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2165456.pdf
    Data publikacji:
    1975
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Parazytologiczne
    Źródło:
    Wiadomości Parazytologiczne; 1975, 21, 3; 369-376
    0043-5163
    Pojawia się w:
    Wiadomości Parazytologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wpływ subklinicznej inwazji Amidostomum anseris (Zeder, 1800) na wzrost i tucz gęsi
    Vlijanie subklinicheskojj inwazii Amidostomum anseris (Zeder, 1800) na rost i otkorm gusejj
    The influence of subclinical Amidostomum anseris (Zeder, 1800) invasion on the griwth and fattening of geese
    Autorzy:
    Czaplinski, B.
    Malczewski, A.
    Swietlikowski, M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/840308.pdf
    Data publikacji:
    1956
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Parazytologiczne
    Źródło:
    Annals of Parasitology; 1956, 02, 5
    0043-5163
    Pojawia się w:
    Annals of Parasitology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wpływ subklinicznej inwazji Amidostomum anseris (Zeder, 1800) na wzrost i tucz gęsi
    Vlijanie subklinicheskojj inwazii Amidostomum anseris (Zeder, 1800) na rost i otkorm gusejj
    The influence of subclinical Amidostomum anseris (Zeder, 1800) invasion on the griwth and fattening of geese
    Autorzy:
    Czapliński, B.
    Malczewski, A.
    Świetlikowski, M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2180472.pdf
    Data publikacji:
    1956
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Parazytologiczne
    Źródło:
    Wiadomości Parazytologiczne; 1956, 02, 5; 187-188
    0043-5163
    Pojawia się w:
    Wiadomości Parazytologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ocena szans realizacji głównych celów strategii Europa 2020 w krajach Grupy Wyszehradzkiej
    Opportunities to achieve main goals of Europe 2020 strategy by V4 countries
    Autorzy:
    Zalewska, M. E.
    Świetlikowski, P.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/326380.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Politechnika Śląska. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej
    Tematy:
    rozwój zrównoważony
    wskaźniki
    strategia Europa 2020
    Grupa Wyszehradzka
    sustainable development
    indicators
    Visegrad Group
    strategy Europe 2020
    Opis:
    Strategia Europa 2020 przekroczyła połowę swojego horyzontu czasowego. Strategia została zbudowana na trzech filarach: rozwoju zrównoważonego, inteligentnego oraz sprzyjającego włączeniu społecznemu. Celem artykułu jest analiza postępów w realizacji głównych celów tej strategii dla krajów Grupy Wyszehradzkiej (V4) i UE28. Wykorzystano metody forecasting i backcasting do oceny realizacji wybranych celów strategii Europa 2020, zakładając, że kraje będą podążały dotychczasową ścieżką rozwoju.
    The Europe 2020 strategy has exceeded half of their time horizon. The strategy is built on three pillars: sustainable development, smart growth and inclusive growth. The aim of the study was to analyze the progress of the main objectives of the strategy for the countries of the Visegrad Group (V4) and EU28. For this purpose forecasting and backcasting method were used. to evaluate the achievement of the selected targets strategy Europe 2020, assuming that countries will follow current development path.
    Źródło:
    Zeszyty Naukowe. Organizacja i Zarządzanie / Politechnika Śląska; 2017, 104; 367-378
    1641-3466
    Pojawia się w:
    Zeszyty Naukowe. Organizacja i Zarządzanie / Politechnika Śląska
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-13 z 13

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies