Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "(ga)." wg kryterium: Autor

  Lista filtrów

Dostawca treści

Podbaza

Wyrównaj
Wyświetlanie 1-10 z 85
Tytuł:
The Symbolic and Allegorical Parallel “Kiev – Jerusalem” in Taras Shevchenko’s Writing
Autorzy:
Bigun, Ol′ga
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/440942.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Fundacja Naukowa Katolików Eschaton
Tematy:
mythology
the Bible
Jerusalem
Kiev
Taras Shevchenko
Opis:
This article is a part of the bigger work entitled The Ambivalence of Byzantism in Taras Shevchenko’s Writings. The aim of the article is studying the problem of perception and interpretation of the mytheme of Jerusalem in the works by Taras Shevchenko. The crosscultural, semiotic, hermeneutic and comparative analyses allow for discovering deep semantic levels of the “Jerusalem” loci in the works by T. Shevchenko, for clearing out its subtexts and for defining its poetic structure and the levels of the artistic interpretation. In the result of the analyses it has been found that the association “Kiev–Jerusalem” in the works by Shevchenko has its loci of various meanings, which have been formed in the course of a long trajectory within the historic space. The mytheme “Jerusalem” is realized primarily in its Biblical and genetic aspect. The contents of the “Jerusalem idea” proves Shevchenko’s solid knowledge of the Old Testament dogmas in the field of the Judaic history and culture. The resemblance of/between Kiev and Jerusalem is formed on the basis of [the] allegories, the poetical means aiming at the context reading with regard to the urgent social and historic reality. Introducing the mytheme “Jerusalem” into a discourse of fiction, T. Shevchenko accounts for actualization/transposition of its Biblical semantic field/range unto the social, political, cultural and spiritual needs of the epoch. The image of Kiev in Shevchenko’s works has strong sacred characteristics/connotations which indirectly correlate with Christian viewpoints. The importance of Kiev as the spiritual habitable globe is underlined by frequent recollections about numeruous temples, monasteries, saints, monks, icons, pilgrimage traditions, etc. The results of the research can be used for courses in the Ukrainian History of Literature and Theory, for text-books and training aids, for further comparative studies of Shevchenko’s works. The results of the study are addressed to philologists and researchers of the Ukrainian literature. The academic novelty of this article lies in the fact that the mytheme “Jerusalem” in Shevchenko’s works has for the first time become the object of individual research and that theoretic aspects and comparative typological levels of this problem have been elaborated.
Źródło:
Religious and Sacred Poetry: An International Quarterly of Religion, Culture and Education; 2013, 2(2); 85-96
2299-9922
Pojawia się w:
Religious and Sacred Poetry: An International Quarterly of Religion, Culture and Education
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Об эпитафиях Амвросию Дубневичу в черниговской поэтике середины XVIII века
On Epitaphs to Ambrose Dubnevich in the Chernihiv Poetics of the Mid 18th Century
O nagrobkach Ambrożego Dubniewicza w poetyce czernichowskiej z połowy XVIII wieku
Autorzy:
Ciganok, Ol′ga
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/440959.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Fundacja Naukowa Katolików Eschaton
Tematy:
Chernihiv poetics
epitaph
funeral poems
18th century
Ukraine
poetyka czernichowska
epitafium
wiersze funeralne
XVIII wiek
Ukraina
Opis:
The purpose of this publication is to examine the epitaph’s theory and practice in the Chernihiv poetics of 1749–1750 against the background of Ukrainian literary theory as well to analyse from a philological point of view the epitaphs dedicated to a remarkable personality of his time – the Bishop of Chernihiv and Novgorod-Siverskyi Ambrose Dubnevich – in comparative context. The research paper is based on the study of the little known, even in academic circles, handwritten Ukrainian treatises. The chapter on the epitaph in the Chernihiv poetics 1749–1750 is large and substantial compared to other Ukrainian courses; epitaph’s samples are chosen very carefully. The paper analyzes the epitaph’s theory in the Chernihiv poetics: definition, methods of epitaph’s presentation – narrative and by prosopopeia, epitaph’s species – rhetorical and poetic epitaphs, genologic functions of the samples. The epitaph genre in the Chernihiv poetics of the mid 18th century is seen as a kind of curious poetry. This is a trend of old Ukrainian literary theory (along with under-standing of the epitaph as an epigram and as an inscription). In the Chernihiv poetics of 1749–1750 the epitaph’s samples supplement the theory of genre. The paper focuses attention on the variety of formal solutions and features of an epic epitaph-epicedium, of lyrical elogia – an abuse elogium and the poetical one, rhetorical (historical) epitaph, the epitaphs’ cycle and a Christian epitaph written in leonine verse. The epitaphs of the Chernihiv poetics of the mid 18th century have not only historical value; they are also important for the reconstruction of our theoretical knowledge of old Ukrainian literature, and present a certain aesthetic value to the modern reader. Epitaph’s theory and practice in the Chernihiv poetics of 1749–1750 show how important it is to take into account not only the poetics of the Kyiv-Mohyla Academy, but also courses of regional Ukrainian institutions. A future task is to consider student funeral poems dedicated to Ambrose Dubnevich which are attached to the Chernihiv poetics.
Celem artykułu jest badanie teorii i praktyki epitafiów w poetyce czernichowskiej z roku akademickiego 1749–1750 na tle ówczesnej ukraińskiej myśli teoretycznoliterackiej, a także analiza epitafiów wybitnej osobowości swojego czasu – biskupa czernichowskiego i nowogrodzko-siewierskiego – Ambrożego (Ambrosiusa, Ambrozjusza) Dubniewicza – w szerokim kontekście porównawczym. Artykuł naukowy oparto o wyniki badań mało znanych nawet w środowisku akademickim rękopiśmiennych skryptów ukraińskich. Rozdział o epitafium w poetyce czernichowskiej z roku akademickiego 1749/1750 jest obszerny i znaczący w porównaniu z innymi traktatami ukraińskimi, wybrano przykłady o większym znaczeniu. W artykule zanalizowano teorię epitafium w poetyce czernichowskiej: definicję, metody prezentacji epitafium – narracyjną i przez prosopopeję, rodzaje – epitafium retoryczne i epitafium poetyckie, genologiczne funkcje przykładów. W poetyce czernichowskiej z roku akademickiego 1749/1750 gatunek literacki epitafium postrzegano jako rodzaj poezji osobliwej. To jeden z trendów ukraińskiej myśli teoretycznoliterackiej (wraz z rozumieniem epitafiów jako fraszek i napisów). Podane przykłady uzupełniają teorię gatunku. W artykule zwraca się uwagę na bogactwo rozwiązań formalnych i na cechy epitafium-epicedium o charakterze epickim, liryczne elogia (potępiającego i poetyckiego), epitafium retoryczne (historyczne), cyklu epitafiów, na epitafium chrześcijańskie w formie wiersza leonińskiego. Twierdzi się, że epitafia w poetyce czernichowskiej z roku akademickiego 1749/1750 mają nie tylko wartość historyczną, ale są one również ważne dla rekonstrukcji naszej wiedzy o teorii dawnego piśmiennictwa ukraińskiego, posiadają także pewną wartość estetyczną dla współczesnego czytelnika. Przykłady omówionej teorii i praktyki epitafium w poetyce czernichowskiej z roku akademickiego 1749/1750 dowodzą, jak ważne jest wzięcie pod uwagę nie tylko poetyk Akademii Kijowsko-Mohylańskiej (Kijowsko-Mohylewskiej), ale także kursów ukraińskich uczelni regionalnych. Zadanie na przyszłość – analiza literacka studenckich wierszy funeralnych, poświęconych Ambrożemu (Ambrosiusowi, Ambrozjuszowi) Dubniewiczowi, które są dołączone do poetyki czernichowskiej.
Źródło:
Religious and Sacred Poetry: An International Quarterly of Religion, Culture and Education; 2013, 3(3); 19-34
2299-9922
Pojawia się w:
Religious and Sacred Poetry: An International Quarterly of Religion, Culture and Education
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Typology of Sanctity: the Kiev-Pechary Patericon and the Kobzar of Taras Shevchenko
Typologia świętości: kijowsko-pieczarski Paterikon i Kobziarz Tarasa Szewczenki
Autorzy:
Bigun, Ol′ga Al′bertivna (Ol′ga Bigun)
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/440865.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Fundacja Naukowa Katolików Eschaton
Tematy:
typology
reception
hagiographic literature
Kiev-Pechery Patericon
Kobzar (Piper)
Taras Shevchenko (1814-1861)
typologia
recepcja
literatura hagiograficzna
Kijowsko-Pieczerski Paterikon
Kobziarz
Taras Szewczenko (1814-1861)
Opis:
This article is a part of the thesis Ambivalency of the Byzantism in Taras Shevchenko’s Works. The aim of the article is to present the reception of one of the most important records of Orthodox-Christian literature – the Kiev-Pechery Patericon (The Patericon of the Kiev Caves Monastery (Lavra) reflected in the works of Taras Shevchenko. The cultural, historical and comparative analysis will describe the usage of the typology of the image of the sacred place in the Kiev- Pechery Patericon and the Kobzar of the Ukrainian poet. The examination of Shevchenko’s work in the context of the Byzantine spiritual tradition reveals the common and distinctive features (i.e. similarities and differences) in the reception of the concept of “sanctity”. First of all, the image of the sacred place or the shrine is particularly important in this context, as it corresponds to the Christian tradition and displays a number of important characteristics such as, for example, a personal intrusion of God, associated with a miracle, the connection of the place with other sacred centers, a special, beneficial influence of the sacred place on the people living in the vicinity, the ecclesiastical deeds of its inhabitants etc. It is noticeable that all the enumerated features are characteristic of the description of the cloisters in Shevchenko’s works. In addition of the conception “Kiev – Jerusalem”, the poet develops the idea “Kiev-Pechery Lavra – Athos”, which must have been borrowed from the hagiographies of the Kiev-Pechery Patericon. Moreover, the image of the Church is distinguished by its ambivalence. The results of the research can be used for courses in the History of Ukrainian Literature and in Literary Theory, in textbooks and training aids, in further comparative studies of Shevchenko’s works. The results are addressed to philologists and researchers of Ukrainian literature. The academic novelty of this article consists in presenting the typology of the image of the sacred place in the Kiev-Pechery Patericon and the Kobzar of Taras Shevchenko. For the first time it has become the object of individual research, in the course of which theoretical aspects and comparative levels of this problem have been delineated.
Artykuł jest częścią tezy (dysertacji) pt. Ambiwalencja bizantynizmu w dziełach Tarasa Szewczenki. Celem artykułu jest przedstawienie recepcji jednego z największych zapisów chrześcijańskiej literatury prawosławnej – Kijowsko111 Pieczarskiego Paterikonu (Paterikonu monasteru kijowskich pieczar, ławry) oświetlonego w dziełach Tarasa Szewczenki. Analiza kulturowa, historyczna oraz porównawcza opisze zastosowanie typologii do wizji świętego miejsca w Kijowsko- Pieczarskim Paterikonie i Kobziarzu ukraińskiego poety. Badanie dzieła Szewczenki w kontekście bizantyńskiej tradycji duchowej ujawnia wspólne i dystynktywne cechy (np. podobieństwa i różnice) w recepcji koncepcji „świętości”. Przede wszystkim, wizja świętego miejsca albo miejsca kultu jest szczególnie ważna w tym kontekście, tak jak to odpowiada chcześcijańskiej tradycji i obrazuje wiele ważnych właściwości, takich jak na przykład osobowe wtargnięcie (interwencja) Boga, skojarzone z cudem, złączenie (danego) miejsca z innymi ośrodkami świętymi, szczególny dobroczynny wpływ świętego miejsca na ludzi żyjących w okolicy, na duchowe uczynki jej mieszkańców itd. Godne uwagi jest to, że wszystkie wymienione cechy są charakterystyczne dla klasztorów w dziełach Szewczenki. Dodatkowo z koncepcji „Kijowa - Jerozolimy” poeta rozwija ideę „Kijowsko- Pieczarskiej Ławry – Atosu”, która musi mieć zapożyczenie z hagiografii Paterikonu Kijowsko-Pieczarskiego. Co więcej, wizję Kościoła rozpoznaje się (wyróżnia się) przez jego (tę) ambiwalencję. Wyniki badań mogą być zastosowane w kursach historii ukraińskiej literatury i teorii literatury, w podręcznikach i jako środek pomocniczy do ćwiczeń, w dalszych studiach porównawczych nad dziełami Szewczenki. Wyniki są adresowane do filologów i badaczy literatury ukraińskiej. Na nowość naukową artykułu składa się przedstawienie typologii wizji miejsca świętego w Paterikonie Kijowsko-Pieczarskim i Kobziarzu Tarasa Szewczenki. Po raz pierwszy stało się to obiektem indywidualnego badania, w toku którego zostały określone aspekty teoretyczne i porównawcze poziomy tego problemu. [polski przekład: Marek Mariusz Tytko]
Źródło:
Religious and Sacred Poetry: An International Quarterly of Religion, Culture and Education; 2013, 4(4); 97-116
2299-9922
Pojawia się w:
Religious and Sacred Poetry: An International Quarterly of Religion, Culture and Education
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Урачыстае красамоўства св. Кірылы Тураўскага ў даследаваннях Вацлава Грыневіча
St. Cyril Turowski’s homilies in the research of Waclaw Hryniewicz
Homilie św. Cyryla Turowskiego w badaniach Wacława Hryniewicza
Autorzy:
Krychko, Vol'ga
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1953550.pdf
Data publikacji:
2005
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
homilia
teologia
Biblia
Ruś Kijowska
homily
theology
Bible
Kiev Ruthenia
Opis:
Niniejszy artykuł poświęcony jest literackiej spuściźnie Cyryla Turowskiego, wybitnej postaci XII-wiecznej Rusi. Autorka zajmuje się nie tyle analizą jego twórczości kaznodziejskiej, ile przede wszystkim skupia się na badaniach Wacława Hryniewicza, autora dwu pionierskich prac z kręgu dziejów staroruskiej kultury religijnej. Szczególną uwagę koncentruje natomiast na Homiliach paschalnych św. Cyryla Turowskiego, które zostały przełożone z języka cerkiewnosłowiańskiego przez Wacława Hryniewicza w 1993 roku i opatrzone wnikliwymi komentarzami historycznymi, teologicznymi i filologicznymi.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2005, 53, 7; 63-70
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Gramatika dyadického textu
Autorzy:
Škvareninová, Ol'ga
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1921642.pdf
Data publikacji:
1995
Wydawca:
Uniwersytet Opolski
Opis:
In the text dyadic communication is defined as a specific type of dialogue which is realized interactionally in a concrete, maximal personal situation between two partners who use verbal and nonverbal elements of different semiotical levels. During dyadic communication dyadic text is being produced. Dyadic text has its own typical stylistics formed by verbal and nonverbal elements which represent grarnmar of dyadic text. Ali these elements are divided into the - following - groups: the opening of dyadic communication, the immediate activity, the request for activity, the repetiton of speaker's statement, the completion of speaker's statement, the request for clarification, the closing of dyadic communication. Our research shows that in dyadic communication such specific verbal and nonverbal elements are used that we can talk about grarnmar of dyadic text.
Źródło:
Stylistyka; 1995, 4; 204-209
1230-2287
2545-1669
Pojawia się w:
Stylistyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The fulturae ("compound synapticulae"), their structure and reconsideration of their systematic value
Autorzy:
Gill, G.A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/21927.pdf
Data publikacji:
1980
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Opis:
The study of the structure of fulturae in Recent Cycloseds cyclolites and various species of Fungia reveals an upward growth of fibers gradually diverging from the centre outwards. The distal end of each fultura Is rounded and rhythmic secretion leaves a succession of horseshoe figures on the outer surface. In their structure, the fulturae differ basically from "simple" synapticulae and from the design which had been ascribed to them in literature. The twofold notion of synapticulae ("simple" and "compound"), until now considered as fundamental distinctive character for the suborder Fungilda, should be abandoned. The suborder Fungilda, as delineated in recent classifications, seems to include at least two apparent, non-related groups: one common in Tertiary and Recent forms which bear fulturae and show a septal structure similar to the Montlivaltia type (e.g. Cycloseris) and the other including pennular corals (mainly Mesozoic) with or without "simple" synapticulae.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1980, 25, 3-4
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-10 z 85

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies