Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "zniszczenia" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów

Dostawca treści

Podbaza

Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 239
Tytuł:
Zniszczenie stanowiska archeologicznego w świetle obowiązującego prawa oraz działań prokuratury i sądu
The Destruction of an Archaeological Site in the Light of Binding Law and the Activity of the Prosecutors Office and Courts
Autorzy:
Wysocki, Jacek
Górny, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/538013.pdf
Data publikacji:
2002
Wydawca:
Narodowy Instytut Dziedzictwa
Tematy:
zniszczenie stanowiska archeologicznego
w świetle obowiązującego prawa
przestępstwo zniszczenia stanowiska archeologicznego
prawo o ochronie zabytków
przepisy prawa o ochronie dóbr kultury
ustawa o ochronie dóbr kultury
nawarstwienia kulturowe w świetle prawa
wpisanie nawarstwień kulturowych do rejestru zabytków
podstawa prawna ścigania sprawców zniszczeń stanowisk archeologicznych
Opis:
The destruction of an archaeological site is a crime defined in article 288 § 1 of the penal code in connection with article 294 § 2 of the penal code. Albeit both regulations do not make direct mention of an archaeological site or monument, the formulation about “property of particular significance for culture” is interpreted by the prosecutor’s office and courts as a registered historical monument. Experiences of the conservation services in the voivodeship of Varmia and Mazuria show that despite the conviction universally shared by conservators about the ineffectual persecution of felons guilty of incurring damage to archeological sites, successes in this field are possible. In the mentioned voivodeship eight such cases were tried in the years 2000-2002, and all ended with sentences. Nonetheless, the process of attaining success involves many factors which, as long as they are skillfully exploited, may comprise excellent weapons in the battle waged against dishonest investors or persons digging for the purpose of obtaining metal monuments. One of the fundamental premises is the active p a rticipation of conservation services, the provision of information about the committed felony and witnesses testimony or participation as an auxiliary prosecutor during the court trial; determination and consistency are also of great importance. It is insufficient to merely inform about a crime nor is it possible to resign from the possibility of filing a complaint or an appeal in a situation when the prosecutor’s office or court discontinue legal proceedings or adjudicate the slight social harm of the deed and the perpetrator remains unpunished. As a rule, such situations are linked with a misunderstanding of the specificity of archaeological heritage on the part of the administration of justice. Another prominent factor of decisive importance in cases of this kind involves registering historical monuments. Apparently, only registered archaeological sites can be recognised as property of particular importance for culture. The conclusions stemming from cases concerning the destruction of archaeological sites are as follows: 1. effective activity starts not in court or the prosecutor’s office but already at the stage of ordinary administrative work — decisions to register historical monuments, properly conducted coordination of investments, etc.; 2. the specificity of archaeological heritage is, as a rule, unknown to prosecutors and judges, and thus eventual success depends predominantly upon the active participation of the conservation services at all stages of procedure in the prosecutor’s office and court; 3. the more frequently are such cases reported to the organs of persecution, the more often will they have their finale in court and the easier will it be to penalise the perpetrators.
Źródło:
Ochrona Zabytków; 2002, 2; 217-223
0029-8247
Pojawia się w:
Ochrona Zabytków
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zniszczenie słupów elektroenergetycznych jako jedna z przyczyn blackoutu szczecińskiego 2008
Autorzy:
Paczkowska, T.
Paczkowski, W.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/162043.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Polski Związek Inżynierów i Techników Budownictwa
Tematy:
katastrofa energetyczna
słup elektroenergetyczny
awaria mechaniczna
mechanizm zniszczenia
energetic catastrophe
overhead transmission line support
mechanical failure
mode of failure
Źródło:
Przegląd Budowlany; 2010, R. 81, nr 5, 5; 23-26
0033-2038
Pojawia się w:
Przegląd Budowlany
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zniszczenie i odbudowa zabytków we Włoszech
DESTRUCTION ET RECONSTRUCTION DES MONUMENTS EN ITALIE
Autorzy:
Bulas, Kazimierz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/535712.pdf
Data publikacji:
1948
Wydawca:
Narodowy Instytut Dziedzictwa
Tematy:
zniszczenia wojenne we Włoszech
zabytki w Mediolanie
Zniszczenie zabytków Genui
zabytki Neapolu
odbudowa świątyni w Poli
odbudowa zabytków Turynu
Opis:
La dernière guerre a fortement appau vri l’avoir artistique de l’Italie. Par un heureux hasard, il se trouve que relativement peu d’oeuvres d’art uniques aient été totalement détruites. Milan se place au premier rang des villes endommagées: près de 200 énormes bâtiments ont été détruits, mais on en restaure déjà 139. San Gottardo in Corte et le théâtre de la Scala sont entièrement reconstruits; on répare les parties extérieures de la décoration du Duomo. Les travaux sont en train dans les autres monuments. Gênes vient en second lieu; les travaux les plus importants ici sont ceux de Santo Stefano et de SS. Annunziata del Vastato. Plusieurs palais génois sont déjà reconstruits. Naples a beaucoup souffert également; les églises les plus endommagées sont celles de SS. Annunziata et Santa Chiera. Les conservateurs ont ici de grandes difficultés à résoudre sur la manière d’agir. La guerre n’a point épargné les coins les plus reculés du pays. Notons la reconstruction du temple d’Auguste et de Rome, du Duomo de Pola, en principe à l’aide de parties originales en dépit d’un haut degré de destruction. On a entrepris la reconstruction de la Chiesa degli Eremitani à Padoue. Au bord de l’Adriatique, Ancone et Fano ont le plus souffert, mais là aussi on a déjà beaucoup fait. La guerre n’a laissé que peu de traces en Ombrie et dans les Abruzzes, par contre dans les trois provinces toscanes: Florence, Arezzo et Pistoia, 400 bâtiments historiques ont été détruits. Pour 250 d’entre eux les travaux de restauration sont terminés. C’est en Toscane d’ailleurs que l’on constate les plus grands dégâts dans le domaine des oeuvres d’art. La perte la plus importante de Sienne est celle de la Basilica Minore delP Osservanza, actuellement restaurée. Le Camposanto de Pise a été le plus atteint, les dégâts y sont en partie réparés. A Florence, on travaille surtout aux églises Santo Stefano al Ponte et Santa Trinita. A Rome, on a terminé la reconstruction de la basilique de Sail Lorenzo luori le mura. La reconstruction óes monuments de la Campagne présente bien des problèmes, notamment pour le Duomo de Benevento et pour Pompéi fortement endommagée. Les travaux de conservation consistaient tout d’abord à assurer provisoirement, après quoi on restaura progressivement. On fit tout le possible pour conserver les parties originales, soit en renforçant les murs à l’aide d’„injections“ de- ciment, soit en redressant les murs courbés par le souffle des explosions. Lorsque ces moyens s’avéraient insuffisants, on démolissait, maiis auparavant on prenait des cr quis, des photographies et des mesures, on numérotait. Puis, après avoir renforcé les fondations, on remettait le tout en place. Si le mur était entièrement éboulé, on opérait une sélection minutieuse des décombres et l’on reconstruisait le mur avec les matériaux ainsi obtenus. On tirait profit de toutes les parties d’architecture et de décoration retrouvées et l’on remplaçait celles qui manquaient — ce qui est aisé à distinguer.
Źródło:
Ochrona Zabytków; 1948, 2; 74-82, 95-96
0029-8247
Pojawia się w:
Ochrona Zabytków
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 239

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies