Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "znieczulenie" wg kryterium: Wszystkie pola


Tytuł:
Znieczulenie zewnątrzoponowe w porodzie drogami natury a urazy okołoporodowe narządu rodnego - charakterystyka porównawcza
Epidural anesthesia in vaginal birth and perinatal injuries – comparative characteristics
Autorzy:
Zawadzka, Zuzanna
Baranowska, Barbara
Duda, Tomasz
Romańska, Aleksandra
Węgrzyn, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2119912.pdf
Data publikacji:
2019-03-21
Wydawca:
Europejskie Centrum Kształcenia Podyplomowego
Tematy:
znieczulenie zewnątrzoponowe
urazy okołoporodowe
poród drogami natury
epidural anesthesia
vaginal birth
perinatal injuries
Opis:
Wstęp. W okresie ostatnich 9 lat wzrosła dostępność znieczulenia zewnątrzoponowego stosowanego podczas porodu drogami natury. Mimo iż jest to jedna z najskuteczniejszych metod łagodzenia bólu porodowego, wiąże się z możliwością wystąpienia powikłań. Cel pracy. Porównanie charakterystyki kobiet korzystających i nie korzystających ze znieczulenia zewnątrzoponowego w celu łagodzenia bólu porodowego oraz analiza wpływu zastosowania znieczulenia zewnątrzoponowego na częstość i charakter występowania okołoporodowych urazów narządu rodnego. Materiał i metody. Badanie retrospektywne obejmowało analizę dokumentacji medycznej kobiet rodzących w Szpitalu Specjalistycznym św. Zofii w Warszawie w latach 2015–2018. Kryterium włączenia do badania było urodzenie drogami natury żywego dziecka, w ciąży donoszonej (≥ 37+0 t.c.). Analizie poddano 802 losowo wybrane historie położnicze, grupy badana i kontrolna były równo liczne. Analizowano dane socjodemograficzne i dane pochodzące z wywiadu położniczego oraz urazy okołoporodowe. Dane analizowano za pomocą testów analizy regresji w programie statystycznym Statistica przy założeniu istotności statystycznej p < 0,05. Wyniki. Większość kobiet, która korzystała ze znieczulenia zewnątrzoponowego, mieszkała w mieście, wykonywała zawód niemedyczny oraz rodziła pierwsze dziecko. Analiza danych wykazała, iż średnia długość ciąży w grupie badanej wyniosła 39+5 t.c, a w grupie kontrolnej – 39+2 t.c. Zarówno w grupie badanej, jak i kontrolnej odnotowano utratę krwi w przedziale 250–1500 ml. Więcej kobiet korzystających ze znieczulenia zewnątrzoponowego utraciło powyżej 700 ml krwi. Nacięcia krocza w trakcie porodu dokonano istotnie częściej w grupie badanej. Większą liczbę pęknięć śluzówki pochwy odnotowano w grupie badanej. W grupie badanej zauważono częstsze zastosowanie indukcji prostaglandynami. Wnioski. 1. Ze znieczulenia zewnątrzoponowego jako metody łagodzenia bólu porodowego częściej korzystały kobiety młodsze, rodzące pierwszy raz, oraz te, u których została zastosowana indukcja porodu prostaglandynami. 2. Zastosowanie znieczulenia zewnątrzoponowego wiązało się z większym ryzykiem nacięcia krocza oraz wystąpieniem pęknięcia śluzówki pochwy.
Background. Over the last ten years, the availability of epidural anesthesia used during delivery has increased. Although it is one of the most effective methods of relieving delivery pain, it is associated with the possibility of complications. Objectives. The aim of the study was to compare the characteristics of women using and not using epidural anesthesia to relieve labor pain and to analyze the impact of the use of epidural anesthesia on the frequency and nature of perineal and cervical lacerations. Material and methods. The retrospective study included the analysis of medical records of women giving birth in the Specialist Hospital of St. Zofia in 2015–2018. The criterion for inclusion in study was vaginal birth (≥ 37+0 weeks of pregnancy). 802 randomly selected medical records were analyzed, the study and control group were parallel. Sociodemographic data and data from obstetric history as well as perinatal injuries were analyzed. Data were analyzed by means of regression analysis tests in Statistica statistical program assuming statistical significance of p < 0,05. Results. The majority of women who used epidural anesthesia lived in the city, performed a non-medical profession and gave birth to their first child. Data analysis showed that the average length of pregnancy in the study group was 39+5 weeks of pregnancy and in the control group 39+2 weeks of pregnancy. Both in the test and control groups, there was a loss of blood in the range of 250–1500 ml. More women using epidural have lost more than 700 ml of blood. Episiotomy during labor were significantly more frequent in the study group. A higher number of vaginal mucosal cracks was noted in the study group. In the study group, the use of prostaglandins was more frequently used. Conclusions. 1. Epidural anesthesia was used more often by younger primipara, and those who received prostaglandin induction. 2. The use of epidural anesthesia was associated with a higher risk of episiotomy and vaginal mucus rupture.
Źródło:
Współczesne Pielęgniarstwo i Ochrona Zdrowia; 2019, 8, 2; 60-63
2084-4212
Pojawia się w:
Współczesne Pielęgniarstwo i Ochrona Zdrowia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przemijające obustronne porażenie fałdów głosowych jako powikłanie tonsillektomii w znieczuleniu miejscowym – opis przypadku
Autorzy:
Wendt, Robert
Dalke, Krzysztof Jarosław
Glamowski, Piotr Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1400437.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
porażenie fałdów głosowych
powikłanie
tonsillektomia
lignokaina
znieczulenie miejscowe
Opis:
Porażenie fałdów głosowych na skutek znieczulenia miejscowego to bardzo rzadkie powikłanie tonsillektomii. W dostępnym piśmiennictwie istnieje niewiele doniesień na temat tego typu powikłania. Przedstawiono przypadek 26-letniego mężczyzny, u którego na skutek zastosowanego znieczulenia miejscowego roztworem 1% lignokainy z 1:100 000 epinefryny rozwinęła się ostra niewydolność oddechowa ze stridorem krtaniowym i obustronnym porażeniem fałdów głosowych. Autorzy podają możliwy patomechanizm opisanego zdarzenia.
Źródło:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2017, 6, 3; 25-28
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Uwagi praktyczne do śródoperacyjnej anestezji u pacjentów operowanych z zastosowaniem dootrzewnowej perfuzyjnej chemioterapii w warunkach hipertermii – seria 60 przypadków
Practical considerations for intraoperative anesthesia in patients undergoing surgery in combination with hyperthermic intraperitoneal perfusion chemotherapy – a series of 60 cases
Autorzy:
Symonides, Małgorzata
Marta, Łuniewska
Fortuna, Marta
Osuch, Beata
Kowalska, Magdalena
Kuśnierz, Jerzy
Śpiewankiewicz, Beata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1031535.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
chemioterapia perfuzyjna dootrzewnowa w warunkach hipertermii (hipec)
znieczulenie ogólne
postępowanie okołooperacyjne
rak jajnika
rozsiew śródotrzewnowy
hyperthermic intraperitoneal chemotherapy (hipec)
general anesthesia
perioperative management
ovarian cancer
intraperitoneal cancer dissemination
Opis:
The use of hyperthermic intraperitoneal perfusion chemotherapy has allowed to significantly improve treatment outcomes in patients with cancer dissemination within the peritoneal cavity. The hyperthermic intraoperative chemotherapy is based on a significantly enhanced efficacy of oncolytic drugs when acting at a temperature of 42–43°C. The paper presents an accurate description of intraoperative anesthetic management in patients undergoing hyperthermic intraperitoneal chemotherapy (HIPEC). The suggested management method was developed based on literature data as well as own clinical observations. Particular emphasis was placed on the maintenance of normovolemia as well as on the necessity of extended hemodynamic monitoring during procedures, with particular emphasis on the hyperthermic stage. A total of 60 (56 females, 4 males) anesthetic procedures for surgeries involving the use of hyperthermic intraoperative chemotherapy were performed between April 2012 and November 2013 in The Maria Skłodowska Curie Memorial Cancer Centre and Institute of Oncology in Warsaw. Standardized anesthetic management based on literature data and extended with certain modifications resulting from pharmacovigilance reports as well as own experience was used in all patients anesthetized for hyperthermic intraoperative chemotherapy. The authors believe that a series of 60 cases from a single center allows to propose a standard anesthetic management in these complex surgical procedures requiring close teamwork
Zastosowanie śródotrzewnowej chemioterapii hipertermicznej pozwoliło znamiennie poprawić wyniki leczenia chorych z rozsiewem choroby nowotworowej w obrębie jamy otrzewnej. Prawidłowość, na której opiera się zastosowanie hipertermicznej chemioterapii śródoperacyjnej, to znaczne zwiększenie skuteczności działania leków onkolitycznych w przypadku, gdy działają one w temperaturze 42–43°C. W pracy przedstawiono dokładny opis śródoperacyjnego postępowania anestezjologicznego u chorych poddawanych dootrzewnowej perfuzyjnej chemioterapii w warunkach hipertermii (hyperthermic intraperitoneal chemotherapy, HIPEC). Sugerowana metoda postępowania została opracowana w oparciu o dane z piśmiennictwa i własne obserwacje kliniczne. Szczególny nacisk położono na utrzymanie normowolemii oraz na konieczność prowadzenia rozszerzonego monitorowania hemodynamicznego w trakcie operacji, ze szczególnym uwzględnieniem etapu hipertermii. W okresie od kwietnia 2012 do listopada 2013 roku w Centrum Onkologii – Instytucie im. Marii Skłodowskiej-Curie w Warszawie wykonano 60 (56 kobiet, 4 mężczyzn) znieczuleń do operacji, obejmujących zastosowanie śródoperacyjnej chemioterapii hipertermicznej. U wszystkich chorych znieczulanych do śródoperacyjnej chemioterapii hipertermicznej stosowano ujednolicone postępowanie anestezjologiczne, stworzone w oparciu o dane z piśmiennictwa i rozszerzone o pewne modyfikacje, wynikające z doniesień dotyczących bezpieczeństwa farmakoterapii oraz z doświadczeń własnych. Autorzy uważają, że seria 60 przypadków z jednego ośrodka pozwala na zaproponowanie standardu postępowania anestezjologicznego w tych złożonych procedurach zabiegowych, wymagających ścisłej współpracy zespołowej.
Źródło:
Current Gynecologic Oncology; 2013, 11, 4; 255-263
2451-0750
Pojawia się w:
Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czy echokardiografia przezprzełykowa stanie się standardowym narzędziem anestezjologa do oceny stanu hemodynamicznego pacjenta podczas operacji niekardiochirurgicznych? Opis przypadku i przegląd piśmiennictwa
Will transoesophageal echocardiography become a standard tool for anesthetists to assess haemodynamic status during non-cardiac surgeries? Case report and literature review
Autorzy:
Starczewska, Małgorzata H.
Stach, Orest
Kański, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1057855.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
choroba zakrzepowo-zatorowa
echokardiografia przezprzełykowa
monitorowanie hemodynamiczne
zator powietrzny
znieczulenie
Opis:
A 53-year-old male, with no history of cardiovascular diseases, underwent elective extended right hemihepatectomy for large metastatic tumor. Approximately 2 hours after the start of procedure sudden onset of severe hypotension associated with profound desaturation and significant fall in end-tidal carbon dioxide pressure was noted. Transoesophageal echocardiography was performed and massive air embolism was confirmed. Patient was turned into Trendelenburg position, inspired oxygen was increased to 100% and positive end-expiratiory pressure turned up to 10 cm H 2 0. Patient was further resuscitated with iv fluids, blood products and vasopressors under surveillance of transoesophageal echocardiography. In this report we present a case in which intraoperative use of transoesophageal echocardiography by trained anaesthetist helped to immediately identify the cause of sudden hypotension and hypoxaemia. Transoesophageal echocardiographywas also a valuable tool for direct monitoring of efficacy of instituted treatment.
Pięćdziesięciotrzyletni mężczyzna bez chorób układu sercowo-naczyniowego w wywiadzie przeszedł planową operację rozszerzonej hemihepatektomii prawostronnej z powodu dużego guza przerzutowego. Mniej więcej dwie godziny po rozpoczęciu operacji wystąpił nagły epizod ciężkiej hipotensji z towarzyszącą głęboką desaturacją oraz istotnym spadkiem ciśnienia końcowo-wydechowego dwutlenku węgla. Wykonano echokardiografię przezprzełykową, która potwierdziła obecność dużego zatoru powietrznego. Pacjenta ułożono w pozycji Trendelenburga, zwiększono stężenie tlenu w mieszaninie oddechowej do 100% oraz dodatnie ciśnienie końcowo-wydechowe do 10 cm H2O. Następnie kontynuowano resuscytację pacjenta z zastosowaniem płynów dożylnych, preparatów krwiopochodnych oraz leków wazopresyjnych pod kontrolą echokardiografii przezprzełykowej. W niniejszej pracy przedstawiamy opis przypadku, w którym śródoperacyjne zastosowanie echokardiografii przezprzełykowej przez wyszkolonego anestezjologa pozwoliło na natychmiastowe zidentyfikowanie przyczyny nagłej hipotensji i hipoksemii. Metoda ta okazała się również przydatnym narzędziem umożliwiającym monitorowanie skuteczności zastosowanego leczenia.
Źródło:
Journal of Ultrasonography; 2014, 14, 59; 435-441
2451-070X
Pojawia się w:
Journal of Ultrasonography
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Praktyka stosowania prawa rodziców do udziału w wyborze rodzaju znieczulenia dziecka do zabiegu chirurgicznego
The practice of application of the right of parents to participate in the selection of the type of anaesthesia for the children for the surgical procedure
Autorzy:
Sochocka, Lucyna
Wojtyłko, Aleksander
Elsaftawy, Ahmed
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/526772.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Instytut Nauk o Zdrowiu
Tematy:
dziecko
prawa pacjenta
zabieg chirurgiczny
znieczulenie
children
patient`s rights
surgical procedure
anaesthesia
Opis:
Wstęp: Fundamentalnie zapisany w obowiązującym prawie etos lekarza: niesienie pomocy chorym oraz respektowanie woli pacjenta, jak również Karta Praw Pacjenta, obligują zespół operacyjny do proponowania rodzicom udziału w wyborze znieczu- lenia dziecka do zabiegu. Powstaje więc pytanie, czy obowiązek prawny nie wyprzedza praktyki, czy rodzice oczekują informacji odnośnie znieczulenia ich dziecka do operacji i czy są gotowi przyjąć współodpowiedzialność za wybór znieczulenia. Cel pracy: Określenie gotowości rodziców do czynnego udziału w wyborze rodzaju znieczulenia u swoich dzieci oraz zdefni- owanie ich obaw związanych ze znieczuleniem. Materiał i metody: Badania przeprowadzono na przełomie maja i czerwca 2012 roku. Grupę badawczą (215 osób) stanowili rodzice dzieci operowanych w województwach: opolskim i śląskim. Narzędzie badawcze – autorski kwestionariusz ankiety. Wyniki: 51,7% badanych rodziców odrzuciło możliwość współdecydowania o rodzaju znieczulenia u ich dziecka. Wolę współpracy zadeklarowało zaledwie 30,7%. Informacji na temat znieczulenia udzielał najczęściej lekarz anestezjolog (74,8%). 86,9% rodziców oceniło informacje te jako zrozumiałe i kompletne. Wystąpienia powikłań bała się ponad połowa rodziców (53,3%). Wnioski: Z przyznanego rodzicom prawa do uczestniczenia w wyborze rodzaju znieczulenia ich dziecka korzysta zaledwie co trzeci ankietowany. Większości rodzicom towarzyszy wiele obaw związanych ze znieczuleniem, często irracjonalnych.
Introduction: Doctors' ethos, fundamentally assured in the binding law: assissting patients and respecting their will, as well as the Patient Rights Charter, oblige the operating team to ofer the parents possibility of participation in the choice of the type of anesthesia for treatment of their children. Thus the question arises whether the legal obligation is not ahead of practice-whether parents expect information on their children's anesthesia and whether they are ready to bear co-responsibility for the choice of the type of anesthesia. Aim of research: To determine the readiness of parents to actively participate in the selection of the type of anaesthesia for their children and to defne their concerns about anaesthesia. Material and Methods: The research was conducted at the turn of May and June 2012. The research group (215 persons) con- sisted of the parents of children operated in Opole and Silesian voivodeships:. Research tool – authors' questionnaire survey. Results: 51.7% of surveyed parents rejected the possibility to co-determine the kind of anesthesia for their child. Will to cooperate was declared by solely 30.7% of them. Information on the anesthesia was provided mainly by physician anesthesiologist (74.8%). 86.9% of parents evaluated this information as clear and complete. More than half of parents (53,3%) feared the occurence of complications. Conclusions: The granted law of parents to participate in the choice of method of anesthesia for their children is used merely by one third of the surveyed. Most parents display many concerns about anesthesia which are often irrational.
Źródło:
Puls Uczelni; 2013, 2; 4-8
2080-2021
Pojawia się w:
Puls Uczelni
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Stan padaczkowy. Obraz kliniczny i postępowanie
Autorzy:
Mańka, Iwona
Pierzchała, Krystyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1029611.pdf
Data publikacji:
2005
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
EEG
benzodiazepines
benzodiazepiny
general anesthesia
oporny stan padaczkowy
refractory status epilepticus
stan padaczkowy
status epilepticus
znieczulenie ogólne
Opis:
Status epilepticus (SE) is a life-threatening emergency in which continuous or recurrent seizures, lasting more than 30 minutes without full recovery of consciousness between seizures occur. Seizures activity lasts more than 60 minutes and fails to respond to appropriate first-line drug treatment in refractory SE. SE is divided into convulsive and non-convulsive. It may occur in the patients with epilepsy (with low antiepileptic drug serum level), or it may be a symptom of acute (organic or metabolic) lesion of CNS. Management in SE should provide: regular functioning of the respiratory and cardiovascular systems, suppressing seizure activity, compensating metabolic disturbance and then diagnosis and casual treatment. The benzodiazepines followed by phenytoin are the first-line drug. Next, other drugs and finally general anesthesia with using barbiturate or unbarbiturate anesthetic agents. EEG performs an important part in diagnosis and monitoring of SE, especially in refractory SE, where medications are administered to achieve a burst suppression pattern on EEG. Every epileptic seizure, lasting more than 10 minutes, should be considered as a potential status epilepticus.
Stan padaczkowy (SP) jest stanem zagrożenia życia, w którym występują ciągłe lub powtarzające się napady padaczkowe trwające powyżej 30 minut, pomiędzy którymi pacjent nie odzyskuje w pełni świadomości. W opornym SP aktywność napadowa utrzymuje się powyżej 60 minut i nie odpowiada na leczenie lekami 1. rzutu. SP klinicznie dzielimy na drgawkowy i niedrgawkowy. Może wystąpić u pacjentów z padaczką (przyczyną często jest niski poziom leków przeciwpadaczkowych w surowicy) lub być objawem ostrego (organicznego lub metabolicznego) uszkodzenia OUN. Postępowanie w SP polega na zapewnieniu prawidłowej czynności układów oddechowego i krążenia, opanowaniu wyładowań napadowych, wyrównaniu zaburzeń metabolicznych oraz rozpoznaniu i leczeniu przyczyny. Lekami 1. rzutu są podawane dożylnie benzodiazepiny, a następnie fenytoina. W przypadku braku efektu zaleca się inne leki, a ostatecznie znieczulenie ogólne przy użyciu barbituranów lub niebarbituranowych środków anestetycznych. Badanie EEG odgrywa ważną rolę w rozpoznaniu i monitorowaniu SP – szczególnie opornego, gdzie leki podajemy do uzyskania burst suppression pattern. Każdy napad padaczkowy trwający powyżej 10 minut powinien być traktowany jako potencjalny stan padaczkowy.
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2005, 5, 3; 200-208
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Stan padaczkowy. Obraz kliniczny i postępowanie
Status epilepticus. Clinical characteristics and management
Autorzy:
Mańka, Iwona
Pierzchała, Krystyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1058184.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
EEG
benzodiazepines
general anesthesia
refractory status epilepticus
status epilepticus
stan padaczkowy
oporny stan padaczkowy
benzodiazepiny
znieczulenie ogólne
Opis:
Status epilepticus (SE) is a life-threatening emergency in which continuous or recurrent seizures, lasting more than 30 minutes without full recovery of consciousness between seizures occur. Seizures activity lasts more than 60 minutes and fails to respond to appropriate first-line drug treatment in refractory SE. SE is divided into convulsive and nonconvulsive. It may occur in the patients with epilepsy (with low antiepileptic drug serum level), or it may be a symptom of acute (organic or metabolic) lesion of CNS. Management in SE should provide: regular functioning of the respiratory and cardiovascular systems, suppressing seizure activity, compensating metabolic disturbance and then diagnosis and casual treatment. The benzodiazepines followed by phenytoin are the first-line drug. Next, other drugs and finally general anesthesia with using barbiturate or unbarbiturate anesthetic agents. EEG performs an important part in diagnosis and monitoring of SE, especially in refractory SE, where medications are administered to achieve a burst suppression pattern on EEG. Every epileptic seizure, lasting more than 10 minutes, should be considered as a potential status epilepticus.
Stan padaczkowy (SP) jest stanem zagrożenia życia, w którym występują ciągłe lub powtarzające się napady padaczkowe trwające powyżej 30 minut, pomiędzy którymi pacjent nie odzyskuje w pełni świadomości. W opornym SP aktywność napadowa utrzymuje się powyżej 60 minut i nie odpowiada na leczenie lekami 1. rzutu. SP klinicznie dzielimy na drgawkowy i niedrgawkowy. Może wystąpić u pacjentów z padaczką (przyczyną często jest niski poziom leków przeciwpadaczkowych w surowicy) lub być objawem ostrego (organicznego lub metabolicznego) uszkodzenia OUN. Postępowanie w SP polega na zapewnieniu prawidłowej czynności układów oddechowego i krążenia, opanowaniu wyładowań napadowych, wyrównaniu zaburzeń metabolicznych oraz rozpoznaniu i leczeniu przyczyny. Lekami 1. rzutu są podawane dożylnie benzodiazepiny, a następnie fenytoina. W przypadku braku efektu zaleca się inne leki, a ostatecznie znieczulenie ogólne przy użyciu barbituranów lub niebarbituranowych środków anestetycznych. Badanie EEG odgrywa ważną rolę w rozpoznaniu i monitorowaniu SP – szczególnie opornego, gdzie leki podajemy do uzyskania burst suppression pattern. Każdy napad padaczkowy trwający powyżej 10 minut powinien być traktowany jako potencjalny stan padaczkowy.
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2010, 10, 4; 194-201
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies