Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "zarządzanie muzeami" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Profession of a ‘museum curator’. On legal changes in the context of the erosion of the role played by museum curators
Zawód „muzealnik”. O zmianach prawnych w kontekście erozji roli muzealników
Autorzy:
Murawska, Agnieszka
Fraś, Jarosław M.
Frąckowiak, Ewa
Rybicki, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1933599.pdf
Data publikacji:
2020-07-24
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
museum curator
profession of public trust
museum objects
museum-related legislation
museum goals
museum management
muzealnik
zawód zaufania publicznego
muzealia
prawo muzeów
cele muzeów
zarządzanie muzeami
Opis:
Changes in the legislation related to museum curators and museology, introduced with small steps in harmony with the Overton Window concept, are discussed; they are leading away from the letter and spirit of the Act on Museums of 21 Nov 1996 and the traditions of Polish museology based on creating collections of museum objects and working on them in various manners. Regulations and legal opinions on the museum curator profession are presented, pointing to the fact that the initially cohesive definitions and provisions are becoming blurred, to the extent of losing their initial sense, and threatening the identity of this professional group, as well as the identity of museums as heritage-preserving organizations. Furthermore, attempts to extend the concept of museum curator to encompass also the institution’s executives or the entire museum staff undertaken in order to depreciate this professional group and deprive it of the impact on the institution’s management have been signalled. A tendency has been observed to deprive the employees fulfilling the museum’s basic activity, museum curators included, of the influence on shaping state policies with respect to museology, this clearly illustrated by the composition of the Council for Museums and National Memorial Sites. Provisions of the labour legislation as regards professions of public trust museum curators aspire to join have been quoted. Mention has also been made of certain activities they have undertaken to prevent the process of de-professionalising the profession of a museum curator in the museum-related legislation, and to subsequently reverse it. The 2016 Bill on Museum Collections and on Museums prepared by the National Section for Museums and Institutions for the Preservation of Historical Monuments of the Solidarity Trade Union has been presented. The main demands of the Bill have been pointed to: the consolidation of the status of museum collections as the main purpose of the museum’s raison d’être, the status of a museum curator as a profession of public trust, and the shift in museum management from technocratic (New Public Management) to modern, aiming to serve the national heritage and people in harmony with the principles of the New Public Service.
W artykule przedstawiono wprowadzane małymi krokami, metodą „okien Overtona”, zmiany w prawie dotyczącym muzealników i muzealnictwa, odchodzące od litery i ducha Ustawy o muzeach z dn. 21.11.1996 r. i tradycji muzealnictwa polskiego opartego na tworzeniu kolekcji muzealiów i wielorakiej pracy nad nimi. Omówiono przepisy i opinie prawne dotyczące zawodu muzealnika, wskazując, jak pierwotnie spójne definicje i unormowania stają się niejasne, aż do utraty początkowego sensu, tworząc zagrożenie dla tożsamości tej grupy zawodowej i tożsamości muzeów jako organizacji ochrony dziedzictwa. Zasygnalizowano próby rozszerzenia pojęcia „muzealnik” na kadrę zarządzającą lub wszystkich pracowników muzeum, podejmowane w celu obniżenia znaczenia tej grupy zawodowej i odebrania jej wpływu na funkcjonowanie instytucji. Zauważono tendencję do wypierania pracowników działalności podstawowej muzeów, w tym muzealników, z wpływu na kształtowanie polityki państwa w zakresie muzealnictwa, czego przykładem jest skład Rady do Spraw Muzeów i Miejsc Pamięci Narodowej. Przytoczono przepisy z zakresu prawa pracy, z uwzględnieniem kategorii zawodów zaufania publicznego, do której pretendują muzealnicy. Zasygnalizowano niektóre działania muzealników mające na celu zapobieżenie, a następnie odwrócenie procesu deprofesjonalizacji zawodu muzealnika w prawie muzeów. Przedstawiono projekt Ustawy o zbiorach muzealnych i o muzeach z 2016 r., przygotowany przez Krajową Sekcję Muzeów i Instytucji Ochrony Zabytków NSZZ „Solidarność”. Zasygnalizowano postulaty projektu: wzmocnienie statusu zbiorów muzealnych jako podstawowego celu istnienia muzeów, statusu zawodu muzealnika jako zawodu specjalisty obdarzonego zaufaniem publicznym oraz zmianę zarządzania muzeami z technokratycznego (New Public Management) na nowoczesne, skierowane ku służbie narodowemu dziedzictwu i ludziom, w zgodzie z zasadami New Public Service.
Źródło:
Muzealnictwo; 2020, 61; 145-153
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
High standard means what standard? The need of introducing an accreditation scheme for Polish museums
Wysoki poziom, czyli jaki? O potrzebie wprowadzenia schematu akredytacyjnego dla muzeów w Polsce
Autorzy:
de Rosset, Alicja
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1933039.pdf
Data publikacji:
2018-08-06
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
management of museums
high standard of performance
importance of collections
National Register of Museums
British accreditation scheme
Accreditation Scheme for Museums and Galleries in the United Kingdom
Arts Council England
zarządzanie muzeami
wysoki poziom działalności
znaczenie zbiorów
Państwowy Rejestr Muzeów
brytyjski schemat akredytacyjny
Opis:
In the Act on Museums, Chapter 3, the National Register of Museums is pointed out as an official list to be entered by those institutions which represent both a high standard of their cultural activity and a great importance of their collections. The relevant Ordinance – in accordance with the Act – is to specify the manner in which the Register should be run, the application form for candidates, the mode and conditions of entering it, and the control procedures. However, the Ordinance reveals neither the requirements museums should meet nor the criteria of their assessment; only the application form contains the range of issues which are to be analysed. It is a bit like taking part in a contest without the general terms. The categories used for the evaluation are known from the application form, but there is no reference to any goals, the museums should strive for, or criteria that serve for their either positive or negative final assessment. Even though the members of an evaluation committee are distinguished specialists, who undoubtedly are able to assess the standard of museum performance, an assessment without criteria will always be purely subjective and immeasurable. In countries like e.g. the United Kingdom there are accreditation systems which allow to have the high standard of museum performance certified. The accreditation schemes that are officially in use specify the requirements for museums in a clear manner, leaving no doubt which constituent is being assessed and what criterion is used for it. It also has a positive impact on unification of management in museums, and indicates the direction they should take for improving the quality of their performance. These standards refer both to the strategic issues in relation to the management of the museum as an organisation and its collection, and to the experience it offers to their visitors.
W Ustawie o muzeach w rozdz. 3. mowa jest o Państwowym Rejestrze Muzeów, do którego wpisywane są instytucje o wysokim poziomie merytorycznej działalności i dużym znaczeniu zbiorów. Rozporządzenie w sprawie Rejestru ma – zgodnie z Ustawą – określać sposób jego prowadzenia, wzór wniosku o wpis, warunki i tryb dokonywania wpisów oraz okoliczności kontroli. Rozporządzenie nie wskazuje jednak wymagań wobec muzeów ani kryteriów ich oceny, a jedynie we wzorze wniosku podaje zakres zagadnień, jakie poddawane są analizie. Sytuacja przypomina nieco udział w konkursie bez regulaminu – na podstawie rubryk z formularza zgłoszeniowego znane są oceniane kategorie, nie ma jednak żadnego odniesienia do celów, do jakich muzeum ma dążyć, ani kryteriów, według których instytucja zostanie oceniona pozytywnie bądź negatywnie. Choć w skład komisji kwalifikacyjnej wchodzą osoby będące wybitnymi specjalistami, które bez wątpienia są w stanie ocenić poziom muzeum, to jednak ocena pozbawiona kryteriów staje się czysto subiektywna i niemierzalna. W krajach takich, jak np. Wielka Brytania istnieją systemy akredytacji pozwalające na staranie się o uzyskanie poświadczenia wysokiego poziomu działania muzeum. Obowiązujące w nich schematy akredytacji w jasny sposób określają wymagania, jakie musi spełniać muzeum, nie pozostawiając wątpliwości co do tego, jaki element jest oceniany i według jakiego kryterium. Wpływa to również pozytywnie na ujednolicenie zarządzania w muzeach i wyznacza instytucjom kierunek, w którym mają dążyć w celu podwyższenia jakości. Tego typu standardy odnoszą się zarówno do zagadnień strategicznych, związanych z zarządzaniem muzeum jako organizacją i zbiorami muzealnymi, jak i do muzealnej oferty dla publiczności.
Źródło:
Muzealnictwo; 2018, 59; 157-162
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Establishment of ICOM National Committee Poland and the role it played in 1947–1958
Historia powołania i rola Polskiego Komitetu Narodowego ICOM w latach 1947–1958
Autorzy:
Folga-Januszewska, Dorota
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/433250.pdf
Data publikacji:
2019-02-25
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
International Council of Museums (ICOM)
ICOM International Committe Poland
team of professionals
international cooperation
museum management
heritage protection
active learning
Międzynarodowa Rada Muzeów ICOM
Polski Komitet Narodowy ICOM
zespół profesjonalistów
współpraca międzynarodowa
zarządzanie muzeami
ochrona dziedzictwa
czynna edukacja
Opis:
International Committee Poland (PKN) of the International Council of Museums (ICOM) was founded in 1947 as a result of Poland having joined the United Nations, and subsequently the International Council on Monuments and Sites (UNESCO). Throughout the 72 years of its activity, ICOM Poland (PKN ICOM) has transformed from a smallsized group of museum directors and experts (21 individuals in 1947) into a team of professionals amounting to over 300 individuals (either professionally active or retired). Their contribution to shaping Polish museology will likely become the topic of an extensive monograph. In 1947-2018, ICOM Poland was presided by 8 individuals (see Table 1.); their operation mode was specified by subsequent ICOM Statues, modified by the General Assembly, as well as the ICOM Code of Ethics for Museums. It is the first decade of the ICOM Poland operations that is discussed in the paper; the names of the illustrious museologists of that period are given; they were the ones who in 1947-58 worked out the principles of cooperation, and despite the challenging political situation, were able to gradually introduce the rules of creating museums and of managing them as institutions of heritage protection and active learning, open to a broad exchange of ideas and international cooperation; furthermore, they worked out the assumptions and models for museum exhibits’ conservation and documentation.
Polski Komitet Narodowy (PKN) Międzynarodowej Rady Muzeów (ICOM) utworzony został w 1947 r. w wyniku przystąpienia przez Polskę najpierw do Organizacji Narodów Zjednoczonych (ONZ), następnie zaś do Międzynarodowej Rady Ochrony Zabytków i Miejsc Historycznych (UNESCO). W czasie 72 lat istnienia PKN ICOM przeistoczył się z wąskiego grona dyrektorów i ekspertów muzealnych (w 1947 r. – 21 osób) w liczący w chwili obecnej ponad 300 osób zespół profesjonalistów (aktywnych zawodowo oraz emerytowanych). Ich wkład w kształtowanie polskiego muzealnictwa będzie zapewne przedmiotem obszernej monografii. W latach 1947–2018 Polskiemu Komitetowi Narodowemu ICOM przewodniczyło 8 osób (zob. Tabela 1.), ich działania określane były kolejnymi, modyfikowanymi przez Zgromadzenie Generalne, statutami ICOM oraz Kodeksem Etyki ICOM dla Muzeów. Artykuł przypomina pierwszą dekadę istnienia komitetu narodowego ICOM w Polsce, nazwiska wybitnych muzealników, którzy w latach 1947–1958 opracowali reguły współpracy i mimo trudnej sytuacji politycznej potrafili stopniowo wprowadzać zasady tworzenia i zarządzania muzeami jako instytucjami ochrony dziedzictwa i czynnej edukacji, otwartymi na szeroką wymianę idei oraz współpracę międzynarodową, a także zredagowali założenia i wzory konserwacji i dokumentacji muzealiów.
Źródło:
Muzealnictwo; 2019, 60; 2-15
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies