Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "wyznawca" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 22
Tytuł:
Maksym Wyznawca o powstaniu duszy – Ambigua ad Iohannem 42
St. Maximus the Confessor on the Origin of Soul - Ambigua ad Iohannem 42
Autorzy:
Kochańczyk-Bonińska, Karolina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/496459.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Towarzystwo Naukowe Franciszka Salezego
Opis:
The origin and nature of human soul, as well as the time when it appears in the body, were and still are problems difficult to solve. Saint Maximus the Confessor in his Ambigua gives us answer for these questions. The author shows how Confessor rejects three main theories of ancient philosophy (platonic, aristotelian, stoic). Soul, according to Maximus, from its very beginning, which is simultaneous with the conception of body, is rational because it comes from God.
Źródło:
Seminare. Poszukiwania naukowe; 2009, 26; 279-284
1232-8766
Pojawia się w:
Seminare. Poszukiwania naukowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Śmierć i ostateczne przeznaczenie człowieka w ujęciu Maksyma Wyznawcy
The death and eschatological predestination of man according to saint Maximus the Confessor
Autorzy:
Kochańczyk-Bonińska, Karolina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/611942.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Maksym Wyznawca
śmierć
ostateczne przeznaczenie
Maximus the Confessor
death
eschatological predestination
Opis:
The article presents how Maximus as Christian and philosopher understands death and eternal life. First of all, Confessor connects death with original sin and separation from God. In another meaning death is for him separation of body and soul, so that our life becomes continues preparation for death. Another important problem presented is if and how different elements of human being (intellect, soul and body) would cooperate in eternal life. Author presents Maximus’ attitude towards the conception of apocatastasis and shows that there is no place for such conception in Maxim’s writings. The last important problem presented in the article is deification understood as union with God (not only human beings but whole creation united with Creator) and Sabbath, which is the end of all movement and rest in God.
Źródło:
Vox Patrum; 2010, 55; 293-305
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Miejsce refleksji krytycznej w instytucjonalnej wiedzy o prawie
Autorzy:
Jabłoński, Paweł
Pichlak, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/637617.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
refleksja krytyczna w prawie, refleksyjność prawa, refleksyjność instytucjonalna, prawnik filozof, prawnik artysta, prawnik uczestnik kultury, prawnik wyznawca
Opis:
The essay aims at analysis of the manner Polish jurisprudence perceives a role of critical perspective within legal thought. Only such critique might be plausibly called a reflection, since it is conducted from an internal point of view  the viewpoint of legal professionals who criticize their own conceptual schemes. This analysis of theoretical projects is made in the light of sociological processes of increasing reflexivity of social practices and institutions, law included (Giddens). The essay takes under examination four particular metaphors which are to be met in Polish jurisprudence: a lawyer as a philosopher, a lawyer as an artist, a lawyer as a participant of culture, and a lawyer as a believer. Each of them offers a slightly different answer to the question on the room for critical reflection in the law. The particular interest is paid to the way these four various theoretical proposals recognize, respectively: a significance of professional legal tradition, mutual relations between law and its social surroundings, as well as a role of individual agent in legal practice.
Źródło:
Principia; 2012, 57
2084-3887
Pojawia się w:
Principia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ontyczne konsekwencje grzechu Adama w ujęciu Maksyma Wyznawcy
Ontical consequences of Adam’s fall – Maximus the Confessor’s interpretation
Autorzy:
Kochańczyk-Bonińska, Karolina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/613086.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Maksym Wyznawca
grzech pierworodny
grzech Adama
natura ludzka
afekty
Maximus the Confessor
original sin
Adam’s sin
human nature
passibility
Opis:
Maximus the Confessor points out that Adam’s sin totally changed the mode of existence of human nature, which has since been proliferated via procreation involving sensual pleasure. The focus on sensual pleasure is the primary consequence of Adam’s sin. Sensual experiences are not sinful as such though they are particularly vulnerable to Satan’s temptations. It is particularly dangerous when our will is weakened and inclined to choose evil. That is why Maximus links pleasure with suffering and death which are consequences of Adam’s turning to pleasure – pleasure which at the same time caused his separation from God. Despite of passibility, corruption of will and death, which directly affect human nature, there are other consequences of Adam’s sin that involve the universe as a whole. These are five divisions which destroy harmony in the cosmos: the division between man and woman, created and uncreated, sensual and intelligible, earth and heaven, settled world and paradise.
Źródło:
Vox Patrum; 2013, 59; 295-302
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wzorce świętości w Fortecy duchownej Królestwa Polskiego Piotra Hiacynta Pruszcza
Models of sainthood in Piotr Hiacynt Pruszczs Forteca duchowna Królestwa Polskiego (The Spiritual Fortress of the Polish Kingdom)
Autorzy:
Binko, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1887501.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Pruszcz
hagiografia
wzór osobowy/model
męczennik
wyznawca
hagiography
personal model
martyr
confessor
Opis:
Od końca XVI wieku w Polsce i Europie zaczęto tworzyć liczne katalogi i zbiory żywotów świętych, które miały propagować kult rodzimych świętych. Piotr Hiacynt Pruszcz w Fortecy duchownej Królestwa Polskiego opisał życie, działalność i świętość 312 osób, które według niego cieszyły się fama sanctitatis i mogły być wzorem dla innych. Bohaterów Fortecy duchownej podzielić można na dwie podstawowe grupy: męczenników, którzy dowiedli swej świętości poprzez śmierć męczeńską, oraz wyznawców – ludzi, którzy na co dzień realizowali ideały ewangeliczne. Spośród licznego grona męczenników wyodrębnić można trzy zasadnicze podgrupy: tych, którzy ponieśli śmierć w wyniku prześladowań wiary katolickiej; misjonarzy ginących w czasie głoszenia słowa Bożego i męczenników, którzy popadli w konflikt z władzą świecką. Drugą, po męczennikach, grupę świętych tworzą wyznawcy. W dziele Pruszcza znaleźć można wzór biskupa, model mnicha – ascety, misjonarza, dobroczyńcy, księżnej i wreszcie wzór małżonków. Wszystkie modele osobowe zamieszczone w Fortecy duchownej Królestwa Polskiego wskazują, że świętość może i powinna być realizowana w codziennym życiu poprzez praktykowanie modlitwy, ascezy i miłosierdzia. Podkreślona została wartość czystości, cnota ubóstwa, pokory i posłuszeństwa. Wzory osobowe realizowane były poprzez różne praktyki religijne, takie jak nabożeństwa okołoliturgiczne, związane z kultem tajemnic Chrystusowych, nabożeństwa ku czci Najświętszego Sakramentu oraz kult maryjny, charakterystyczny zwłaszcza dla polskiej duchowości. Przedstawiony przez Pruszcza wybór portretów osobowych odzwierciedlał tendencje ideologiczne w kulturze religijnej polskiego baroku. Wzory te nie wyczerpywały istniejących i obowiązujących w XVII wieku modeli postaw i zachowań ludzkich, ale były propozycją dla czytelnika. Każdy mógł znaleźć świętego swego stanu i na jego wzór dążyć do zbawienia.
Starting from the end of the 16th century in Poland and in Europe numerous catalogues and collections of lives of saints were compiled that were supposed to promote the cult of native saints. Piotr Hiacynt Pruszcz in his The Spiritual Fortress of the Polish Kingdom described the lives and sainthood of 312 people who, in his opinion, enjoyed fama sanctitatis and could be models for others. The protagonists of The Spiritual Fortress may be divided into two fundamental groups: martyrs, who proved their sainthood by their martyr's death, and confessors – people who realized the evangelical ideals in their everyday life. Among the numerous martyrs three basic subgroups may be distinguished: those who died as result of prosecutions of the Catholic faith; missionaries killed when they preached God's Word, and martyrs who came into conflict with the lay authorities. The second group, next to martyrs, is constituted by confessors. In Pruszcz's work we can find the model of bishop, the model of monk-ascetic, of a missionary, a benefactor, a princess, and finally the model of a married couple. All the personal models contained in The Spiritual Fortress of the Polish Kingdom show that sainthood may and should be realized in one's everyday life by practicing prayer, asceticism and charity. The value of chastity is emphasized as well as of the virtue of poverty, of humility and obedience. Personal models were realized through various religious practices, like services connected with the cult of Christ's mysteries, services in honor of the Blessed Sacrament, and the Marian cult that is especially characteristic of the Polish spirituality. The selection of personal portraits presented by Pruszcz reflected the ideological tendencies in the religious culture of Polish Baroque. The models did not exhaust the existing and obligatory models of people's attitudes and behaviors of the 17th century, but they were a proposal presented to the reader. Anybody could find a saint belonging to his state and to strive after salvation according to his model.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2014, 62, 2; 29-50
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Człowiek jako dynamiczna jednostka duchowo-cielesna w nauczaniu św. Maksyma Wyznawcy
A human being as a dynamic spiritual and bodily individual in the teaching of st. Maximus the Confessor
Autorzy:
Kashchuk, Oleksandr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/612801.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Św. Maksym Wyznawca
człowiek
dynamizm
ruch
Bóg
dusza
umysł
rozum
duch
ciało
przebóstwienie
antropologia
namiętność
St. Maximus the Confessor
human being
dynamism
movement
God
soul
mind
reason
spirit
body
deification
anthropology
passion
Opis:
In St. Maximus the Confessor’s teaching human nature consists of the soul and the body, in which logos of power that unifies them together is inscribed. Human nature manifests itself in the individual human being. The human being as the body and the soul naturally longs for God. This longing is fulfilled by the movement, which is connected to dynamism of the entire human structure. The dynamism is inscribed in the mind, reason, spirit, will, sense, passionate powers and body. The dynamic aspiration for God does not imply getting rid of any of the human elements, even passionate and bodily, but on the contrary, it demands appreciation and proper use of all the natural powers of the human being. Maximus the Confessor treats the human being as a whole. The human is not only mind, reason and spirit, but also will, sense, passionate powers and body. The dynamism of mental and spiritual sphere should be extended in the senses, passionate powers and body, so that the body also becomes the source of virtues, and is deified together with the soul through unity with the Absolute. This unity as the goal of human longing will never be static, but dynamic, because the fulfillment of this longing is the state with eternal movement. So human being will constantly strive for even more perfect unity with God. Through this unity the human being becomes more human. The originality of the Author consists in the fact that using the anthropological views of the earlier tradition and interpreting them mystically and symbolically, he intertwined the entire dynamism of human being with the structure of the Platonic world. The human being through the longing for God and through the proper use of natural powers mystically unites with God not only himself/herself, but also the entire universe, because the structure of the human being is analogous to the structure of the universe.
Źródło:
Vox Patrum; 2015, 64; 205-230
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Patrystyczne ujęcie twórczości
The patristic notion of creativeness,
Autorzy:
Kosmulska, Bogna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/420390.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
twórczość
stworzenie
mimetyzm
nowość a nowinkarstwo (καινοτομία)
Augustyn
Ojcowie kapadoccy
Maksym Wyznawca
creativeness
creation
mimetism
novelty vs newness (καινοτομία)
Augustine
Cappadocians
Maximus the Confessor
Opis:
Artykuł niniejszy jest próbą odpowiedzi na pytanie o to, czy myśl patrystyczna porusza zagadnienie ludzkiej twórczości. Punkt wyjścia stanowi twierdzenie, że chrześcijańska refleksja (na przykładach myśli Augustyna, Kapadocczyków i Maksyma Wyznawcy) – nawet jeśli pozostaje konserwatywna i kontynuuje antyczne ujęcie sztuki jako sfery jedynie wytwórczej i mimetycznej – daje mimo to możliwość pośredniego, teologicznego przemyślenia problematyki człowieczej aktywności. Szczególnym wątkiem rozważań czynię dwuznaczność patrystycznego rozumienia terminu „nowości” (καινοτομία), który oznaczać może zarówno „heretyckie nowinkarstwo”, jak i cud Bożej stwórczości i wcielenia oraz ludzkiego twórczego chrześcijańskiego i chrystocentrycznego naśladownictwa.
The paper deals with the question whether the patristic thought has to say about human creativeness. The point is that the Christian reflection (exemplified by Augustine, the Cappadocians, and Maximus the Confessor) – even though it is very conservative and continues an ancient notion of art as the field of craft and plain mimetism – provides nonetheless the indirect, theological possibility to rethink the man’s activity. The special emphasis is put on the ambigiuity in the patristic term of ‘newness’ (καινοτομία) which designates a ‘heretic novelty’, as well as a miracle both of the God’s creation and incarnation, and human creative Christian and Christocentric mimetism.
Źródło:
ELPIS; 2015, 17; 107-111
1508-7719
Pojawia się w:
ELPIS
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Gli aspetti teologici della poesia di Giovanni Scoto Eriugena
The poetry of John Scotus Eriugena and its theological aspects
Teologiczne aspekty poezji Jana Szkota Eriugeny
Autorzy:
Colnago, Filippo
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/503203.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Wyższe Seminarium Duchowne w Łodzi
Tematy:
Giovanni Scoto Eriugena
poesia medievale
teologia medievale
filosofia medievale
Pseudo-Dionigi
Massimo il Confessore
John Scotus Eriugena
Medieval Poetry
Medieval Theology
Medieval Philosophy
Pseudo--Dionysius
Maximus the Confessor
Jan Szkot Eriugena
poezja średniowieczna
teologia średniowieczna
filozofia średniowieczna
Pseudo-Dionizy
Maksym Wyznawca
Opis:
The poetic works of John Scotus Eriugena, dating about from 855 to 877, is one of the lesser known works of the Irish philosopher and theologian, renowned for his treatises De divina praedestinatione and Periphyseon or De divisione naturae and for his Latin translations of Greek patristic works (Pseudo-Dionysius, Maximus the Confessor and Gregory of Nyssa). In this article, after the presentation of some synthetic elements on the figure of John Scotus and his poetic corpus, the major theological aspects of Eriugena’s poems are analysed. From the poetry, often not easy to interpret, the theological depth of John Scotus comes to light. In fact, beyond a concrete occasion, usually liturgical, which originates them, the carmina develop an articulated meditation on themes such as the relationship between the divine Persons in the Trinity, the creation of the world and of man, the incarnation, death on the cross, descent into hell and resurrection of Christ as the fulfillment of the Son’s inhumanatio for the resulting human théosis, the ascensus of the soul toward God and eschatology. The poetry is thus for John Scotus a special way of doing theology, versifying his rich and complex view about God and man.
La produzione poetica di Giovanni Scoto Eriugena, databile tra l’855 e l’877 circa, è uno dei lavori meno conosciuti del filosofo e teologo irlandese, noto soprattutto per i trattati De divina praedestinatione e Periphyseon o De divisione naturae e per le traduzioni in latino di opere della patristica greca (Pseudo-Dionigi, Massimo il Confessore e Gregorio di Nissa). Nel presente articolo, dopo la presentazione di alcuni elementi sintetici sulla figura di Giovanni Scoto e sul suo corpus poetico, si analizzano i principali aspetti teologici dei carmi eriugeniani. Dai componimenti, spesso di non facile interpretazione, emerge la profondità teologica di Giovanni Scoto. In effetti, al di là dell’occasione concreta, normalmente liturgica, che li origina, essi sviluppano un’articolata meditazione su tematiche quali la relazione intratrinitaria tra le Persone divine, la creazione del mondo e dell’uomo, l’incarnazione, morte in croce, discesa agli inferi e resurrezione di Cristo lette quali compimento dell’inhumanatio del Figlio per la conseguente théosis dell’uomo, l’ascensus dell’anima verso Dio e l’escatologia. La composizione poetica si rivela dunque per Giovanni Scoto un modo speciale di fare teologia, mettendo in versi la sua ricca e complessa visione su Dio e sull’uomo.
Poezja Jana Skota Eriugeny, pochodząca z lat około 855–877, jest najmniej znaną częścią twórczości irlandzkiego filozofa i teologa, który zasłynął głównie traktatami De divina praedestinatione i Periphyseon, czyli De divisione naturae, oraz tłumaczeniami na łacinę dzieł greckich Ojców Kościoła (Pseudo-Dionizego, Maksyma Wyznawcy i Grzegorza z Nyssy). W niniejszym artykule, po przedstawieniu niektórych syntetycznych informacji na temat osoby Jana Skota i jego poetyckiej twórczości, poddano analizie najważniejsze aspekty teologiczne jego pieśni. Z tychże utworów, nie zawsze łatwych do zinterpretowania, wyłania się głębia teologiczna Jana Skota. I rzeczywiście, pomijając konkretny kontekst, z reguły liturgiczny, który był inspiracją do ich napisania, poezje Eriugeny stanowią rozbudowaną medytację nad rozmaitymi tematami, jakimi były np.: związek międzytrynitarny między Boskimi Osobami, problem stworzenia świata i człowieka, Wcielenie Syna Bożego, Jego śmierć na krzyżu, wstąpienie do piekieł, Zmartwychwstanie, czyli te wszystkie wydarzenia, w których wypełniała się inhumanatio Syna Bożego i w konsekwencji théosis człowieka, ascenus duszy do Boga i eschatologia. Twórczość poetycka Jana Skota jawi się więc jako szczególny sposób uprawiania teologii, potrafił bowiem wpleść w poetyckie wersy swoją bogatą i złożoną wizję Boga i człowieka.
Źródło:
Łódzkie Studia Teologiczne; 2016, 25, 1; 143-170
1231-1634
Pojawia się w:
Łódzkie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wierność powołaniu – ksiądz Kazimierz Świątek (1914-2011)
Fidelity to the priestly vocation – priest Kazimierz Świątek (1914-2011)
Autorzy:
Królak, Stanisław M
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/950381.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
katolicyzm
łagry
komunizm
świadectwo
wyznawca
wierność Bogu
powołanie kapłańskie
duszpasterstwo
catholicism
gulag
communism
witness
confessor
faithfulness
to god
the priestly vocation
priesthood
Opis:
In the history of Catholic church the 20th century will be remembered as the age of martyrs. Many Christians bore witness of their fidelity to Christ by sacrificing their lives. In that terrifying time of test of fidelity however, there was a great number of people who did not suffered death because of their faith and yet they bore witness to Christ. Nowadays the combat against religion, faith and the Church still continues. The need to bear personal witness of fidelity to both Christ and personal vocation has been becoming much more imperious. Furthermore, testimonies that recently there are people who have proven that being faithful to Christ, even being faithful to the point of heroism, is possible are vital and needed. Kazimierz Świątek, archbishop, cardinal was one of these people. The article presents his family environment, path to priesthood and period of presbyterate.
Źródło:
Rocznik Teologii Katolickiej; 2016, 15, 1
1644-8855
Pojawia się w:
Rocznik Teologii Katolickiej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Holy Scripture in the monothelite controversy. The Standpoint of Maximus the Confessor
Pismo Święte w kontrowersji monoteleckiej. Stanowisko Maksyma Wyznawcy
Autorzy:
Kashchuk, Oleksandr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/613084.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Pismo Święte
monoteletyzm
Maksym Wyznawca
argumentacja skrypturystyczna
Holy Scripture
monotheletism
Maximus Confessor
scriptural argumentation
Opis:
Stanowisko Maksyma Wyznawcy wobec Pisma Świętego w sporze z monoteletyzmem polega na tym, że chociaż Maksym zachęca do wydobycia z Pisma treści duchowych i w kwestiach duchowych stosuje głęboką interpretację alegoryczną, to jednak w polemice z monoteletyzmem stosuje w przeważającej mierze literalną interpretację Nowego Testamentu. Ponieważ chodziło o kwestie chrystologiczne, to bardzo ważną rolę odgrywały teksty Nowego Testamentu. Zdarzają się jednak nieliczne przypadki alegorycznej i typologicznej interpretacji poszczególnych fragmentów. Oparcie się na dosłownej interpretacji może świadczyć o tym, że Maksym trzymając się litery tekstu unikał manipulowania tekstem natchnionym, gdyż alegoria proponuje różne wersje interpretacji. Argumentacja biblijna nie jest jednak wystarczająca w refleksji teologicznej, ponieważ wymaga dodatkowej refleksji i weryfikacji. Dlatego Pismo jest interpretowane w duchu nauczania Ojców i soborów z uwzględnieniem także spuścizny filozoficznej i nie może zostać izolowane jako jedyny autorytet wiary. Jeśli zaś Ojcowie i sobory nie mogą udzielić odpowiedzi w zaistniałej sytuacji, to interpretacja Pisma powinna być skonfrontowana z nauczaniem Stolicy Piotrowej.
The position of Maximus the Confessor concerning the biblical argumentation in the dispute with Monotheletism consists in applying predominantly the literal approach to the interpretation of the New Testament. Since it was a Christological question, the New Testament played a substantial role. However, there are several instances of where Maximus applies allegorical and typological mode of interpreting the particular passages. Preferring the literal mode of interpretation may signify that Maximus sticking to the letter of the text avoided manipulating the inspired text with many variations in interpretation. Biblical argument is not sufficient on its own to be persuasive in theological discussion, therefore it requires additional support and explanation. That is why Scripture is not thought of as the sole authority for Christian faith. It is interpreted by Maximus with taking into account not only the teaching of the Fathers and the Councils but also the philosophical heritage. If the Fathers and Councils can not answer to the current theological question, the interpretation of Scripture should be collated with the teaching of the Holy See.
Źródło:
Vox Patrum; 2017, 68; 465-477
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Metateoria historii woli. Rozważania o powstaniu i wczesnym rozwoju pojęcia woli od V w p.n.e. do Maksyma Wyznawcy
Metatheory of a History of Will: Reflections on the Origins and Early Development of the Notion of the Will from the 5th Century B.C. to Maximus the Confessor
Autorzy:
Bizoń, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/488160.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
wolna wola
etyka
psychologia moralna
wybór
przyzwoleni
wolność
Platon
Arystoteles
Stoicy
Epikur
Aleksander z Afrodyzji
Augustyn z Hippony
Maksym Wyznawca
free will
ethics
moral psychology
choice
consent
freedom
Plato
Aristotle
Stoics
Epicurus
Alexander of Aphrodisias
Augustine of Hippo
Maximus the Confessor
Opis:
W tekście omawiam metateoretyczne uwarunkowania dla historii powstania i rozwoju pojęcia wolnej woli. Punktem wyjścia jest zagadnienie pojęcia spekulatywnego. Ponieważ wola jest pojęciem spekulatywnym, nie ma jednoznacznej definicji tego pojęcia. Dlatego też utrudnione jest badanie jego historii, ponieważ autorzy starożytni operowali różnymi teoriami chcenia i wolności, które nie zawsze były ze sobą kompatybilne. Następnie omawiam teorie chcenia i działania wybranych autorów, które miały istotny wpływ na późniejszy rozwój pojęcia woli. Rozpatruję pojęcie wyboru Platona, pojęcia życzenia i wyboru Arystotelesa, pojęcie przyzwolenia stoików, teorię wolności Epikura, teorię wyboru Aleksandra z Afrodyzji, pojęcie woli Augustyna z Hippony i teorię woli Maksyma Wyznawcy.
In the text, I discuss the metatheoretical aspects of a history of the origins and development of the notion of free will. I begin with the notion of a speculative concept. Since the will is a speculative concept there is no unequivocal definition of this notion. For this reason the study of the history of this notion is particularly difficult, since ancient authors have operated on different theories of willing and freedom, which were not always mutually compatible. Next, I discuss the theories of willing and action of select authors, that had a significant influence on the later development of the theory of the will. I discuss the notion of choice in Plato, the notions of wish and choice in Aristotle, the notion of assent in the Stoics, the theory of freedom of Epicurus, the theory of choice of Alexander of Aphrodisias, the concept of will in Augustine of Hippo, and the theory of will in Maximus the Confessor.
Źródło:
Roczniki Filozoficzne; 2017, 65, 3; 71-51
0035-7685
Pojawia się w:
Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Odpowiedzialność człowieka za świat stworzony według Maksyma Wyznawcy
Mans Responsibility for the Created World according to Maximus the Confessor
Autorzy:
Kochańczyk-Bonińska, Karolina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1621338.pdf
Data publikacji:
2017-05-18
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Maksym Wyznawca
przebóstwienie
mikrokosmos
makrokosmos
Maximus the Confessor
deification
microcosm
macrocosm
Opis:
Maksym Wyznawca łączy szeroko rozumianą tradycję filozoficzną z dziedzictwem teologicznym, ale także zawiera własne, oryginalne tezy dotyczące roli człowieka we wszechświecie. Spójna wizja kosmologiczna i antropologiczna stają się podstawą najgłębszej, wpisanej w ekonomię zbawienia, odpowiedzialności człowieka za wszechświat. Maksym rozpoznaje w człowieku nie tylko mikrokosmos, ale także pośrednika między stworzeniem i Stwórcą. Analiza dział Wyznawcy pozwala nam stwierdzić, że skoro ostatecznym przeznaczeniem wszechświata jest przebóstwienia, to zadaniem powierzonym człowiekowi jest rozpoznanie tego najgłębszego celu istnienia wszechświata i współuczestnictwo w jego urzeczywistnieniu. 
Maximus the Confessor combined rich philosophical traditions with a theological heritage, but he also presented his own original vision of the role of man in the universe. A coherent cosmological and anthropological system becomes the basis for the fundamental  human responsibility for the universe within the divine economy. Maxim recognizes that man is not only the microcosm, but also the mediator, between creature and Creator. Analysis of the Confessor’s works allows us to conclude that since the ultimate aim of the universe is its deification, the mission entrusted to man is to recognize this purpose and to participate in its realization.  
Źródło:
Verbum Vitae; 2017, 31; 269-281
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pan Kubrat i jego pięciu synów. Teofanesa wizja przybycia Bułgarów na Półwysep Bałkański
Lord Kubrat and his five sons. Theophanes’ view of the Bulgarians’ arrival in the Balkan Peninsula
Autorzy:
Marinow, Kirił
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/909977.pdf
Data publikacji:
2017-01-26
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Kubrat
Asparuch
Kotrag
Teofanes Wyznawca
Onglos
średniowieczna Bułgaria
historiografia bizantyńska
mity i legendy o początkach
ideologia bizantyńska / Asparukh
Theophanes the Confessor
medieval Bulgaria
Byzantine historiography
myths and legends of origins
Byzantine ideology
Opis:
The Bulgarians’ settlement in the Lower Danube area constituted one of the most significant events in the history of the Balkan Peninsula in the Middle Ages. The Danube Bulgaria’s rise and its territorial expansion changed the political situation in this area. The Bulgarians became Byzantium’s chief opponents in the struggle for establishing ascendancy over the Balkan Peninsula. The analysis of Theophanes’ Chronography, which remains, in addition to the account by Patriarch Nikephoros, the main source of information about these events supports the conclusion that this Byzantine author took a very negative view of the effects of the arrival of these nomads in the former Byzantine territories. Although this account has been analysed in detail by a number of scholars, these authors have paid no attention to the key role of the tale of Khan Kubrat and the disobedience of his five sons who failed to remain faithful to his last wish. The significance of the personal experiences of Theophanes, who witnessed the Bulgarian expansion during the era of Khan Krum, is also omitted from today’s discussion of these issues. These experiences contributed to the way in which he viewed the migration of the ancestors of the distinguished Bulgarian ruler. The chronicler may thus be considered to have offered a very clear view of what the readers should think of the Bulgarians’ arrival in the Balkan territories.
Źródło:
Balcanica Posnaniensia Acta et studia; 2016, 23, 1; 15-34
0239-4278
2450-3177
Pojawia się w:
Balcanica Posnaniensia Acta et studia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Preserving the whole theological system: Maximus the Confessor’s dyothelitism as a bulwark for trinitarian theology, christology, and soteriology
Obrona systemu teologicznego. Dioteletyzm Maksyma Wyznawcy jako bastion teologii trynitarnej, chrystologii i soteriologii
Autorzy:
Clarke, Kevin M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/613064.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Sobór Chalcedoński
Sobór Konstantynopolitański III
Cyryl z Aleksandrii
Dionizy Pseudo-Areopagita
Grzegorz z Nazjanzu
Maksym Wyznawca
Pyrrus z Konstantynopola
monoenergizm
monoteletyzm
Council of Chalcedon
Council of Constantinople III
Cyril of Alexandria
Dionysius the Areopagite
Gregory Nazianzen
Maximus the Confessor
Pyrrhus of Constantinople
monenergism
monothelitism
Opis:
Niniejszy artykuł analizuje myśl Maksyma Wyznawcy dotyczącą palącego problemu jego czasów, a mianowicie zagrożenia stwarzanego przez monoteletyzm i monenergizm. Jakie było teologiczne ryzyko dla ortodoksji, i jak on je postrzegał, skoro stawił tak mocny opór wobec cesarskich prób doktrynalnego kompromisu? Autor w pierwszej części artykułu omawia zagadnienie sposobu zjednoczenia we wcieleniu i przybrania natury ludzkiej, w tym ludzkiej woli i ludzkiego działania. Maksym Wyznawca potrafi bronić prawowierności Ojców, zwłaszcza Grzegorza z Nazjanzu, Cyryla Aleksandryjskiego i Dionizego, także w kontekście interpretacji różnych ¢por…ai przez swoich przeciwników. W drugiej części artykułu przeanalizowano ujęcie heterodoksji w ogólności przez Maksyma i jego końcowy wniosek, a mianowicie, że postrzeganie zjednoczenia natur w Jezusie Chrystusie – pozbawiając Go natury Boskiej z jednej strony oraz prawdziwej natury ludzkiej z drugiej – ostatecznie zniszczy wszystko w teologii. Chrystus nie może zbawiać lub przebóstwiać człowieka, skoro sam nie jest już jak człowiek. Zamiast tego, Chrystus stał się swego rodzaju tertium quid, ani samym Bogiem, ani samym człowiekiem, jednym ruchem rozwikłując teologię trynitarną, chrystologię i soteriologię. W sekcji końcowej autor pokrótce rozważa bezpośrednie skutki wynikłe z męczeństwa Maksyma, w tym kwestię dziwnego braku wzmianek o nim w tekstach Soboru Konstantynopoliatńskiego III. Wreszcie, autor odnosi się do Maksyma w kontekście naszych czasów, podejmując zwłaszcza następujące zagadnienie: jak jego teologia, powstała w VII wieku, może być swego rodzaju odpowiedzią na niektóre trudności post-oświeceniowej nowoczesności.
This paper examines Maximus the Confessor’s thought concerning the pressing urgency of his day, namely, the threat posed by monothelitism and monenergism. What were the theological stakes, as he saw them, for orthodoxy that prompted such stark resistance to imperial attempts at a doctrinal compromise? The paper focuses first on the mode of union in the Incarnation and the manner of the assumption of the human nature, including a human will and a human operation. Maximus also manages to rescue orthodoxy’s fathers, especially Gregory Nazianzen, Cyril of Alexandria, and Dionysius and from his opponents’ interpretations of various ¢por…ai. The second section considers Maximus’s presentation of the synthetic heterodoxy and its inevitable result, namely that one composite will in Jesus Christ – in isolating Christ from the Godhead on the one hand and from true humanity on the other – ultimately destroys all of theology. How can Christ save or divinize man if he is no longer like man? He cannot, says Maximus. Instead, Christ would become a sort of tertium quid, neither God nor man, in one movement unraveling Trinitarian theology, Christology, and soteriology. The concluding section briefly considers the immediate impact of Maximus from his martyrdom, including the matter of Constantinople III’s strange failure to mention Maximus in the conciliar text. Finally, this section explores Maximus in our own time, especially how the theology that developed in the seventh century through Maximus is a sort of answer to some of the difficulties of post-Enlightenment modernity.
Źródło:
Vox Patrum; 2017, 68; 479-500
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Una sola «voluntad de la persona» en Cristo según J. Ratzinger
One single «will of the person» in Christus according to J. Ratzinger
Jedna «wola osoby» w Chrystusie według J. Ratzingera
Autorzy:
Ruano, Raúl Orozco
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2041037.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
J. Ratzinger
Maxim der Bekenner
Christologie
Neu-Chalzedonismus
Maximus the Confessor
christology
neochalcedonism
Maksym Wyznawca
chrystologia
neochalcedonizm
Opis:
W katolickiej chrystologii dokonał się począwszy od drugiej połowy ubiegłego wieku wyraźny zwrot antiocheński, który miał przezwyciężyć coś, co w swoim artykule z okazji 1500-lecia Chalcedonu Karl Rahner określił jako „monofizytyzm ortodoksyjny”. W tym celu proponowano powrót do “ścisłego chalcedonizmu” wobec neochalcedońskich interpretacji Soboru z 451 r. Zarówno u von Balthasara, jak i Ratzingera istotne miejsce zajmuje chrystologia Maksyma Wyznawcy. Ratzinger zamierza dzięki niej odpowiedzieć na to, co uważa za prawdziwe niebezpieczeństwo we współczesnej teologii. Wobec tez formułowanych przez J.A. Jungmanna, K. Adama, K. Rahnera i F. X. Arnolda, którzy stwierdzali faktyczny monofizytyzm wiernych, Ratzinger wskazywał na pojawienie we współczesnej chrystologii się nowego nestorianizmu (i arianizmu) jako na prawdziwe niebezpieczeństwo, któremu należy się przeciwstawić. Autor niniejszego artykułu przedstawia w sposób syntetyczny w pierwszej części post-chalcedońską dyskusję, koncentrując się na pojawieniu się prądu teologicznego neochalcedonizmu i chrystologicznym wkładzie Maksyma Wyznawcy. Obydwa aspekty J. Ratzinger omawia w szóstej tezie swojego dzieła Patrzeć na przebitego, a rozwinie je później w rozdziale poświęconym Getsemani w swojej trylogii Jezus z Nazaretu.
During the second half of the past century the Catholic Christology suffered an anthioquian twist in order to overcome what the German theologian K. Rahner called "orthodox monophysitism" in his article about Chalcedon on the occasion of its 1500 th anniversary. For this, he proposed the recovery of a "strict chalcedonism" that opposed to the neochalcedonian interpretations of the 451's Concillium. Maximus the Confessor has a decisive role in both Balthasar and Ratzinger's Christology. With this, Ratzinger pretends to answer what he believed is the true danger in today's theology. Contrary to J.A. Jungmann, K. Adam, K. Rahner, and F.X. Arnold's thesis that denounced a factical monphysitism amongst the faithful, Ratzinger upholds that the reapparition of a new Nestorianism (and arianism) in today's Christology is the true danger that must be fought against. In the first place, the article presents, synthetically, the post chalcedonian discussion, concentrating on the apparition of the theological trend of neochalcedonism and on Maximus the Confessor's Christological contribution. From there on it approaches the neochalcedonian and maximillian interpretations that J. Ratzinger formulates in his sixth thesis of "Behold the Pierced One" and that will be later developed in the Gethsemani chapter of "Jesus of Nazareth".
Angefangen bei der zweiten Hälfte des letzten Jahrhunderts erfuhr die katholische Christologie eine deutliche antiochenische Wende, deren Ziel es war eine Tendenz zu überwinden, die K. Rahner in seinem Artikel zum 1500. Jahrestag des Chalzedons als ein „orthodoxer Monophysitismus“ bezeichnete. Um das zu erreichen wurde angesichts der neuchalzedonischen Interpretationen des Konzils vom Jahr 451 die Rückkehr zum „strengen Chalzedonismus“ vorgeschlagen. Sowohl bei von Balthasar als auch bei Rahner nimmt die Christologie von Maxim dem Bekenner einen wesentlichen Platz ein. Dank dieser versucht Ratzinger auf etwas zu antworten, was er zur wahren Herausforderung in der gegenwärtigen Theologie hält. Angesichts der Thesen von J.A. Jungmann, K. Adam, K. Rahner i F. X. Arnold, die einen faktischen Monophysitismus der Gläubigen festgestellt haben, verwies Ratzinger auf das Erscheinen eines neuen Nestorianismus (und Arianismus) in der modernen Christologie als auf eine echte Gefahr, der man sich stellen muss. Im ersten Teil des folgenden Artikels gibt der Autor in eine synthetische Weise die post-chalzedonische Diskussion wieder, mit besonderer Aufmerksamkeit auf dem Erscheinen der Strömung des theologischen Neu-Chalzedonismus und dem christologischen Beitrag von Maximus dem Bekenner.  
Źródło:
Studia Nauk Teologicznych PAN; 2017, 12; 89-112
1896-3226
2719-3101
Pojawia się w:
Studia Nauk Teologicznych PAN
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 22

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies