Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "wojny w Afryce" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-15 z 15
    Tytuł:
    Zama 202 r. przed Chr. : rozgromienie Hannibala przez Scypiona w Afryce Północnej
    Autorzy:
    Bahmanyar, Mir.
    Współwytwórcy:
    Mróz-Mazur, Katarzyna. Tłumaczenie
    Dennis, Peter (1950- ). Ilustracje
    Firma Handlowo Usługowa NAPOLEON V, Dariusz Marszałek. pbl
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    [Oświęcim] : Wydawnictwo Napoleon V
    Tematy:
    Hannibal (247-183 p.n.e.)
    Scypion Afrykański Starszy (236-183 p.n.e.)
    Bitwa pod Zamą (202 p.n.e.)
    Wojny punickie (264-146 p.n.e.)
    Opis:
    Na okł. także logo wydawcy oryg.: Osprey Publishing.
    Miejsce wyd. wg strony internetowej wydawcy.
    Bibliogr. s. 93-94. Indeks.
    Dostawca treści:
    Bibliografia CBW
    Książka
    Tytuł:
    Dokumentacja i renowacja polskich cmentarzy w Tanzanii i Ugandzie.
    Autorzy:
    Chudzio, Hubert
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/436559.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
    Tematy:
    polska emigracja z okresu II wojny światowej
    Tanzania
    Uganda
    Polonia w Afryce
    Źródło:
    Res Gestae. Czasopismo Historyczne; 2011, 10; 154-161
    2450-4475
    Pojawia się w:
    Res Gestae. Czasopismo Historyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Białorusini wśród uchodźców polskich na Środkowym Wschodzie i w Afryce Wschodniej w latach II wojny światowej
    The Belarussians among Polish refugees in the Middle East and in East Africa during the World War II
    Autorzy:
    Grzybowski, Jerzy
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/478488.pdf
    Data publikacji:
    2005
    Wydawca:
    Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
    Opis:
    Between March and August 1942 about 2,000 Belarussian civilians (Polish citizens, members of the Orthodox Church) were evacuated to Iran together with the Army of Anders. At the time, the Soviet authorities attempted to keep people who were not ethnic Poles in the USSR. For this reason the Belarussians had to declare themselves Polish catholic or even change their surname. The Polish citizens of the Belarussian nationality were well-disposed towards Poland. The fact that the Polish government helped them to leave the “inhuman land” inspired their gratitude. Their loyalty to the state was expressed by declarations of the Belarussian Committee, led by a priest Michal Bozerianow, addressing the Polish Government and the president of the USA. The committee was founded in 1942 in Iran. The aforesaid declarations proclaimed the will of the Belarussian nation to affiliate with Poland, not with the USSR. According to Bozerianow, the Belarussian question could have been used as an argument in the Polish-Soviet dispute over the Polish eastern borderland. Therefore, the commitee asked to introduce its representative to the National Council. However the Polish Government left the proposition out of consideration. In 1943 most of the Belarussian refugees were transferred to East Africa. Although not all the Belarussians supported the Soviet authorities, and those who were refugees had very positive attitude towards Poland, the whole Belarussian community was believed to be biased towards the Communists and against the Poles. It led to an open religious conflict which lasted until the closure of the camps. The conflict changed the mood of loyalty and caused unwillingness to cooperate with the Polish people. In 1948, after the liquidation of the Polish camps in Africa, most of the Polish citizens of Belarussian nationality forced their way to Europe and America. Some of the Belarussians joined the Belarussian Association in the Great Britain.
    Źródło:
    Pamięć i Sprawiedliwość; 2005, 2(8); 329-345
    1427-7476
    Pojawia się w:
    Pamięć i Sprawiedliwość
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Afrykańskie wojny Portugalczyków 1961–1975
    African Wars of the Portuguese 1961–1975
    Autorzy:
    Kubiak, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/477675.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
    Tematy:
    Portugalia
    kolonie
    dekolonizacja
    wojny w Afryce
    Angola
    Gwinea
    Mozambik
    Portugal
    colonies
    decolonisation
    wars in Africa
    Guinea
    Mozambique
    Opis:
    Portugalia, będąca krajem relatywnie ubogim, zapóźnionym pod względem rozwoju i słabym demograficznie, podjęła w latach 1961–1965 gigantyczny wysiłek utrzymania swego imperium zamorskiego. Był to zamysł anachroniczny, sprzeczny z powszechnie już akceptowaną ideą politycznej dekolonizacji. Można nawet postawić tezę, że broniąc terytoriów zamorskich, Portugalia, mimo że formalnie pozostawała częścią Zachodu (czego przejawem było członkostwo w Sojuszu Północnoatlantyckim), mentalnie wyszła z jego obrębu. Na równi z wojnami kolonialnymi przyczyniło się do tego utrzymywanie patriarchalnej, niedemokratycznej formy rządów, które to fenomeny były ze sobą ściśle powiązane. Stworzone przez Antonia de Oliveira Salazara „Nowe Państwo”nie mogło wszak istnieć bez obszarów zależnych, zwanych Zamorzem, gdyż sprawowanie władzy nad nimi było jednym z fundamentów ideologii legitymizującej władzę premiera dyktatora. W artykule naszkicowano relacje między salazarowskim państwem a obszarami zamorskimi w wymiarze polityczno-ideologiczno-emocjonalnym, upatrując w tym jednego z zasadniczych elementów, które doprowadziły do wybuchu wojen afrykańskich i długiego ich trwania. Nakreślono również przebieg działań wojskowych na wszystkich teatrach afrykańskich, wskazując, iż powszechny pobór i trwająca cztery lata służba wojskowa (z tego dwa lata w koloniach) były tym doświadczeniem emancypacyjnym, które przeobraziło społeczeństwo portugalskie w stopniu umożliwiającym obalenie dyktatury. Rozważania podsumowuje zestawienie portugalskich strat oraz kalendarium uzyskiwania niepodległości przez terytoria zależne.
    Portugal, a relatively poor, backward and demographically weak country, made an enormous effort in 1961–1965 to retain its overseas empire. It was an anachronistic idea, conflicting with the then commonly accepted idea of political decolonisation. An argument can be made that, by protecting its overseas territories, Portugal, while formally remaining part of the West (symbolised by its NATO membership), psychologically transcended its scope. Together with the colonial wars, its patriarchal, non-democratic form of government contributed to such a situation, and the phenomena were closely correlated. Antonio de Oliveira Salazar’s New State could not have existed without dependent territories, called the Overseas, because ruling them was one of the foundations of the ideology legitimising the power of the prime minister-dictator. The article discusses the relations among the Salazar state and its overseas territories in the political-ideological-emotional dimension, viewing them as one of the essential elements which led to the outbreak of the African wars and their long duration. The course of military campaigns in all African theatres is also presented, suggesting that the compulsory conscription and 4-year military service (including 2 years in the colonies) provided an emancipating experience which transformed Portuguese society to the extent that they were able to topple the dictatorship. The discussion is summed up by a summary of Portuguese losses and the timeline of gaining independence by the dependent territories.
    Źródło:
    Pamięć i Sprawiedliwość; 2019, 34; 316-339
    1427-7476
    Pojawia się w:
    Pamięć i Sprawiedliwość
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zmiany granic w Afryce w okresie postkolonialnym (do końca zimnej wojny)
    Border changes in Africa in the postcolonial period (until the end of the Cold War)
    Autorzy:
    Sobczyński, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/965416.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    granice
    konflikty
    stosunki międzynarodowe
    Afryka
    borders
    conflicts
    international relations
    Africa
    Opis:
    W artykule zaprezentowano zmiany granic w Afryce, począwszy od ostatnich lat panowania kolonialnego, przez okres wyzwalania się kolonii i kształtowania nowej mapy politycznej kontynentu, aż po okres stabilizowania się ukształtowanych po 1960 r. nowych państwowości afrykańskich. We wszystkich tych okresach w pewnym stopniu występowała zmienność granic państwowych, zdominowana jednak przez zmianę rangi granic politycznych, a w małym tylko stopniu przez rzeczywiste zmiany granic w przestrzeni. W tym czasie obowiązywała bowiem zasada, usankcjonowana w różnej rangi dokumentach międzynarodowych, głosząca nienaruszalność granic państwowych w Afryce. Jej kwestionowanie przez nielicznych przywódców, którzy dążyli na drodze siły do rewizji granic, spotykała się zawsze z powszechnym międzynarodowym potępieniem, a podejmowane próby, prowadzące niekiedy do krwawych wojen, kończyły się ostatecznie utrzymaniem przebiegu granic odziedziczonym po epoce kolonialnej.
    The paper presents the border changes in Africa, beginning with the last years of colonial rule, throughout the period of liberation of colonies and the formation of a new political map of the continent, until the period of stabilisation of new African states formed after 1960. In all of these periods, some degree of variability could be seen in state borders, though it was dominated by the shift in the significance of political borders, while actual spatial changes were slight. This was due to the principle, sanctioned by various international documents of different rank, of the inviolability of state borders in Africa. The violation of this rule by the few rulers that tried to use force to revise the borders was always met with universal international condemnation, and the attempts, sometimes leading to bloody wars, ultimately ended in the maintenance of borders inherited from the colonial period.
    Źródło:
    Studia z Geografii Politycznej i Historycznej; 2015, 4; 65-93
    2300-0562
    2450-0127
    Pojawia się w:
    Studia z Geografii Politycznej i Historycznej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-15 z 15

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies