Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "wojna 1831 r." wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-13 z 13
Tytuł:
Starcie pod Tykocinem 21 maja 1831 roku. Epizod z dziejów wyprawy na Korpus Gwardii wielkiego księcia Michała w powstaniu listopadowym
Battle of Tykocin on May 21, 1831. An episode from the history of the expedition to the Guard Corps of Grand Duke Michael in the November Uprising
Autorzy:
Zdrojewski, Kamil
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2168311.pdf
Data publikacji:
2022-12-15
Wydawca:
Ostrołęckie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
armia polska
Jan Skrzynecki
Karl Bistrom
Korpus Gwardii
powstanie listopadowe
Tykocin
wojna 1831r.
Polish army
Guard Corps
November
Uprising
war of 1831.
Opis:
Artykuł omawia walki pod Tykocinem 21 maja 1831 roku. Było to jedno z wielu starć w trakcie całej operacji polskiej, która utrwaliła się w historiografii jako „wyprawa na gwardię”. Jej zasadniczym celem miało być rozbicie Korpusu Gwardii, dowodzonego przez wielkiego księcia Michała i tym samym podanie pomocnej dłoni walczącej Litwie. W wyniku nieporozumień i sporów w sztabie polskim, przede wszystkim między naczelnym wodzem, generałem Janem Skrzyneckim i jego kwatermistrzem, gen. Ignacym Prądzyńskim, nie doszło do walnej bitwy. Zaprzepaszczono tym samym szansę na rozbicie rosyjskich sił, które rozpoczęły odwrót w kierunku Białegostoku. Wciąż jednak kontynuowano ofensywę. Po forsownym marszu polskie oddziały 20 maja starły się z tylną strażą Korpusu Gwardii dowodzoną przez gen. Karla Bistroma pod Rutkami, a następnego dnia pod Tykocinem, gdzie początkowe walki w mieście przeniosły się na groblę i mosty na Narwi. Drobiazgowe opisy zawarte w polskich pamiętnikach i rosyjskich historiach pułkowych pozwoliły na analizę poszczególnych etapów zmagań i przeprowadzenie badań nad aspektem taktycznym starcia i jego znaczeniu operacyjnym.
The article discusses the fights at Tykocin on May 21, 1831. It was one of the many encounters during the entire Polish operation, which was recorded in historiography as "an expedition to the guard". Its main goal was to break up the Guard Corps, commanded by Grand Duke Michael, and give a helping hand to the fighting Lithuania. As a result of misunderstandings and disputes in the Polish General Headquarters, mainly between the commander-in-chief, General Jan Skrzynecki and his quartermaster, General Ignacy Prądzyński, no battle took place. The chance to break up the Russian forces, which had started the retreat towards Białystok, was lost. However, the offensive continued. After the forceful march, the Polish troops on May 20 fought with the rearguard of the Guard Corps, commanded by General Karl Bistrom near Rutki, and the next day near Tykocin, where the initial fighting in the city moved to the dike and bridges on the Narew River. Detailed descriptions in Polish diaries and Russian regimental histories allowed for research on the tactical aspect of the clash and its operational significance.
Źródło:
Zeszyty Naukowe Ostrołęckiego Towarzystwa Naukowego; 2022, zeszyt, XXXVI; 91-109
0860-9608
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe Ostrołęckiego Towarzystwa Naukowego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rosyjska Armia Czynna feldmarszałka Iwana Dybicza w wojnie z Polską (luty–czerwiec 1831 r.). Struktura i liczebność
The Strength and Structure of the Russian Active Army commanded by Field Marshal Hans von Diebitsch in the War with Poland (February–June 1831)
Действующая русская армия фельдмаршала Ивана Дибича в войне с Польшей (февраль–июнь 1831 г.). Структура и численность
Autorzy:
Strzeżek, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1925484.pdf
Data publikacji:
2021-12-23
Wydawca:
Wojskowe Biuro Historyczne
Tematy:
armia rosyjska
Iwan Dybicz
Armia Czynna
wojna 1831 r.
Russian army
Hans von Diebitsch
Active Army
war of 1831
русская армия
Иван Дибич
действующая армия
война 1831 года
Opis:
Artykuł omawia wybrane zagadnienia związane z Armią Czynną stanowiącą główną siłę rosyjską w wojnie z Polską w 1831 r. Powstała ona na bazie wojsk, które car Mikołaj I pierwotnie zamierzał skierować nad Ren w misji interwencyjnej, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się liberalnych idei rewolucyjnych w Europie po rewolucjach we Francji i Belgii. W oparciu o zachowane w Polsce materiały archiwalne przedstawiono liczebność Armii Czynnej i jej strukturę w okresie od grudnia 1830 r. do połowy czerwca 1831 r. tj. z tego, gdy dowodził nią feldmarszałek Iwan Dybicz. Omówiono problem uzupełniania strat poniesionych przez armię rosyjską w wojnie tureckiej (lata 1828–1829) w warunkach prowadzonej wojny z Polską i grasującej w Rosji epidemii cholery. Ukazano strukturę armii i głównych rodzajów wojsk (piechoty, kawalerii i artylerii). Wskazano na specyficzne cechy armii rosyjskiej na tym polu. Na koniec przedstawiono główne źródła sukcesów Rosjan w wojnach 1828–1829 i 1831.
The article discusses selected issues related to the Active Army, which was the main Russian force in the war with Poland in 1831. It was created from the troops that Tsar Nicholas I originally intended to send to the Rhine on an intervention mission, the aim of which was to prevent the spread of liberal revolutionary ideas in Europe after the revolutions in France and Belgium. Based on the archival materials preserved in Poland, the strength and structure of this army are presented for the period from December 1830 to mid-June 1831, i.e. when it was commanded by Field Marshal Hans von Diebitsch. The problem of replenishing the losses suffered by the Russian army in the Turkish war (1828–1829) and during the cholera epidemic in Russia are also discussed. Additionally, the structure of the army and the main types of troops (infantry, cavalry and artillery) it comprised of, as well as the specific features of the Russian army in this field, are identified. Finally, the main reasons for Russia’s successes in the wars of 1828–1829 and 1831 are presented.
В статье обсуждаются отдельные вопросы, связанные с действующей армией, которая была главной российской силой в войне с Польшей в 1831 г. Она была создана на основе войск, которые царь Николай I первоначально намеревался отправить на Рейн в ходе интервенции, чтобы предотвратить распространение либеральных революционных идей в Европе после революций во Франции и Бельгии. По архивным материалам, сохранившимся в Польше, восстановлена численность действующей армии и ее структура – за период с декабря 1830 г. до середины июня 1831 г., то есть за то время, когда ею командовал фельдмаршал Иван Дибич. Также в статье поднимается вопрос восполнения потерь, понесенных русской армией в турецкой войне (1828–1829) в условиях длящейся войны с Польшей и эпидемии холеры в России. Кроме того, в тексте статьи также представлен состав армии и основные роды войск (пехота, кавалерия, артиллерия), указаны особенности российской армии в этих областях и, наконец, представлены основные источники успехов России в войнах 1828–1829, 1831 гг.
Źródło:
Przegląd Historyczno-Wojskowy; 2021, XXII (LXXIII), 4 (278); 17-51
1640-6281
Pojawia się w:
Przegląd Historyczno-Wojskowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Legia Litewsko-Wołyńska w powstaniu listopadowym : Organizacja i formowanie (luty–kwiecień 1831)
The Lithuanian-Volyn Legion during the November Uprising. Organization and Formation (February–April 1831)
Die Litauisch-Wolynische Legion im Novemberaufstand. Organisation und Gründung (Februar–April 1831)
Autorzy:
Zdrojewski, Kamil
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2148654.pdf
Data publikacji:
2022-11-28
Wydawca:
Wojskowe Biuro Historyczne
Tematy:
Lithuanian-Volyn Legion
Lithuania
November Uprising
war of 1831
Grochów
Kingdom of Poland
Königreich Polen
Litauisch-Wolynische Legion
Litauen
Novemberaufstand
Krieg von 1831
Królestwo Polskie
Legia Litewsko-Wołyńska
Litwa
powstanie listopadowe
wojna 1831 r.
Opis:
W artykule omówiono proces formowania i organizacji Legii Litewsko-Wołyńskiej w powstaniu listopadowym do momentu jej przejścia na etat Komisji Rządowej Wojny w kwietniu 1831 r. Zachowane materiały źródłowe pozwoliły na szczegółową analizę problemów, które pojawiły się przy realizacji projektu. Dużą uwagę poświęcono kwestiom politycznym, które doprowadziły ostatecznie do powołania formacji oraz roli ofi cerów osobiście angażujących się we wszelkie działania na rzecz jednostki. Poruszono kwestię umundurowania i zaopatrzenia żołnierzy Legii Litewsko-Wołyńskiej. Na koniec przedstawiono faktyczny udział formacji w bitwie pod Grochowem 25 lutego 1831 r., analizując przy tym raporty dowódców polskich dywizji oraz pamiętniki i relacje uczestników walk.
The article discusses the process of forming and organizing the Lithuanian-Volyn Legion during the November Uprising until it became subordinated to Governmental War Commission in April 1831. The preserved source materials allowed for a detailed analysis of the problems that arose during the implementation of the project. Considerable attention is devoted to political issues that ultimately led to the establishment of the formation and the role of officers who were personally involved in all activities for the benefit of the unit. The issue of uniforms and supplies for the soldiers of the Lithuanian-Volyn Legion is also discussed. Finally, the actual participation of the formation during the Battle of Grochów on 25 February 1831, is presented, evidence for which was obtained through an analysis of reports from the Polish commanders and the diaries and accounts of the combatants.
Der Aufsatz erörtert den Prozess der Bildung und Organisation der Litauisch-Wolynischen Legion während des Novemberaufstandes bis zu ihrer Überführung in den Dienst der Regierungskriegskommission im April 1831. Das erhaltene Quellenmaterial ermöglichte eine detaillierte Analyse der Probleme, die während dieses Unternehmens auft raten. Große Aufmerksamkeit wurde den politischen Fragen gewidmet, die letztlich zur Gründung der Einheit führten, sowie der Rolle der Offi ziere, die persönlich an allen Aktivitäten der Einheit beteiligt waren. Besprochen wurde auch die Frage nach den Uniformen und der Ausstattung der Angehörigen der Litauisch-Wolynischen Legion. Schließlich wird die tatsächliche Teilnahme der Formation an der Schlacht von Grochów am 25. Februar 1831 dargestellt, wobei die Berichte der polnischen Divisionskommandeure sowie die Tagebücher und Berichte der Kombattanten analysiert werden.
Źródło:
Przegląd Historyczno-Wojskowy; 2022, XXIII (LXXIV), 3(281); 9-34
1640-6281
Pojawia się w:
Przegląd Historyczno-Wojskowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Remembering the Finnish Sharp-Shooter Battalion’s Involvement in the 1831 Polish-Russian War. The controversial Legacy of Finland’s first military Campaign in the Service of Russia
Wspomnienie o udziale fińskiego batalionu strzelców wyborowych w wojnie polsko-rosyjskiej 1831 roku. Kontrowersyjna spuścizna pierwszej kampanii wojskowej Finlandii w służbie Rosji
Вспоминая участие финского стрелкового батальона в польско-русской войне 1831 года. Спорное наследие первой военной кампании Финляндии на службе России
Autorzy:
Jalonen, Jussi
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1925430.pdf
Data publikacji:
2021-12-23
Wydawca:
Wojskowe Biuro Historyczne
Tematy:
Grand Duchy of Finland
Finnish Guard Sharp-Shooter Battalion
Polish-Russian War of 1831
historical memory
Wielkie Księstwo Finlandii
3 Strzelecki Fiński Batalion Gwardii
wojna polsko-rosyjska 1831 r.
pamięć historyczna
Великое княжество Финляндское
3-й стрелковый финский гвардейский батальон
польско-русская война 1831 года
историческая память
Opis:
As an autonomous borderland of the Russian Empire, the Grand-Duchy of Finland engaged in the suppression of the Polish November Uprising in 1831. Conscious of the vulnerable position of the Grand-Duchy, Finnish bureaucrats approved of the tough measures taken by Russia towards Poland. The Finnish Sharp-Shooter Battalion of the Imperial Guard was mobilized, and served with distinction in Poland. Their service was hailed by the elites of the Grand-Duchy as an example of militarized state-patriotism, in which there was no contradiction between loyalty to the Finnish Fatherland and loyalty to the Russian Empire. The war left behind a complicated legacy. With the liberalization of politics and society during the 19th century, the idea that the Grand-Duchy had preserved its autonomy by participating in the suppression of the Polish uprising was not an easy thing to remember. Sympathy for Poland was already visible among the Finnish intelligentsia in 1831, and by the 1860s a re-assessment of the Polish-Russian war was underway. Subsequently, when relations between Finland and Russia soured as a result of the latter’s reaction to Finnish autonomy in 1899, recollections of the war in Poland were signed into oblivion. By the early 20th century, features which had formed the old Finnish order such as aristocratic rule and loyalty to the Russian Empire had been replaced by an independent modernized society with new national ideals, and its involvement in the Polish-Russian war was considered to be best left forgotten.
Wielkie Księstwo Finlandii, stanowiące autonomiczne pogranicze Imperium Rosyjskiego, zaangażowało się w stłumienie polskiego powstania listopadowego w 1831 r. Fińscy biurokraci, świadomi słabej pozycji Wielkiego Księstwa, zaaprobowali twarde środki zastosowane wobec Polski. 3 Strzelecki Fiński Batalion Gwardii Cesarskiej został zmobilizowany i wyróżnił się w trakcie działań w Polsce. Jego służba została okrzyknięta przez elity Wielkiego Księstwa przykładem patriotyzmu państwowego, w którym nie było sprzeczności między lojalnością wobec fińskiej ojczyzny a lojalnością wobec Imperium Rosyjskiego. Wojna ta pozostawiła po sobie skomplikowaną spuściznę. Wraz z liberalizacją polityki w Imperium Rosyjskim i postępującą za tym liberalizacją społeczeństwa w XIX w. idea, że Wielkie Księstwo zachowało swoją autonomię poprzez udział w tłumieniu powstania polskiego, nie była rzeczą łatwą do pamiętania. Sympatie do Polski wśród inteligencji fińskiej były widoczne już w 1831 r., a w latach sześćdziesiątych XIX w. rewidowano poglądy dotyczące wojny polsko-rosyjskiej 1831 r. Gdy stosunki między Finlandią a Rosją pogorszyły się w wyniku imperialnej reakcji przeciwko fińskiej autonomii z 1899 r., pamięć o wojnie w Polsce została zatarta. Na początku XX w. wszystkie cechy, które uformowały stary porządek, zanikły; panowanie arystokratów, lojalność wobec Cesarstwa, a w konsekwencji także została zatarta pamięć o wojnie w Polsce. Wraz z modernizacją społeczeństwa i nowymi ideałami narodowymi tę ofiarę dla narodu najlepiej było pozostawić w większości zapomnianą.
Великое княжество Финляндское, будучи автономной пограничной территорией Российской империи, приняло участие в подавлении польского Ноябрьского восстания в 1831 году. Финские бюрократы, осознавая слабую позицию Великого княжества, одобрили жесткие меры против Польши. Был мобилизован 3-й стрелковый батальон финской имперской гвардии, который отличился во время своих операций в Польше. Его служба была воспринята элитой Великого княжества как образец государственного патриотизма, в котором нет противоречия между лояльностью в отношении как к финской родине, так и к Российской Империи. Война оставила после себя сложное наследие. Вместе с либерализацией политики в Российской Империи и последующей либерализацией общества в XIX веке идею о том, что Великое княжество сохранило свою автономию, участвуя в подавлении польского восстания, было идеей, которую было не так уж и легко помнить. Симпатия финской интеллигенции к Польше была заметна уже в 1831 году, а в 1860-х годах взгляды на польско-русскую войну 1831 года были пересмотрены. Когда отношения между Финляндией и Россией ухудшились в результате реакции Империи на финскую автономию в 1899 г., память о войне в Польше была утрачена. В начале ХХ века все черты, которые формировали старый порядок, исчезли; правление аристократов, верность Империи и, как следствие, утраченная память о войне в Польше. С модернизацией общества и появлением новых национальных идеалов об этой жертве для народа лучше всего было забыть.
Źródło:
Przegląd Historyczno-Wojskowy; 2021, XXII (LXXIII), 4 (278); 111-133
1640-6281
Pojawia się w:
Przegląd Historyczno-Wojskowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Walki o Twierdzę Modlin : (streszczenie)
Autorzy:
Bochenek, Ryszard Henryk (1931-2004).
Powiązania:
Fortyfikacja 1996, t. 4, s. 187-190
Data publikacji:
1996
Tematy:
Bitwa 1831 r. pod Modlinem materiały konferencyjne
Wojny 1803-1815 r. napoleońskie materiały konferencyjne
Kampania wrześniowa (1939)
I wojna światowa (1914-1918)
Powstanie listopadowe (1830-1831)
Bitwy
Materiały konferencyjne
Opis:
Materiały z konferencji naukowej "Fortyfikacja rosyjska na ziemiach polskich. Stan badań i problemy ochrony". Modlin, 1994; Rez., Sum.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Carl von Clausewitz’s Last Campaign: Clausewitz’s Role as Chief of Staff for the Prussian Army of Observation in the Polish-Russian War of 1831
Ostatnia kampania Carla von Clausewitza: Rola Clausewitza jako szefa Sztabu Pruskiej Armii Obserwacyjnej w trakcie wojny polsko-rosyjskiej 1831 r.
Последняя кампания Карла фон Клаузевица: роль Клаузевица в качестве начальника штаба прусской наблюдательной армии во время польско-русской войны 1831 года
Autorzy:
Bellinger, Vanya Eftimova
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1925406.pdf
Data publikacji:
2021-12-23
Wydawca:
Wojskowe Biuro Historyczne
Tematy:
Carl von Clausewitz
November Uprising
Polish-Russian War of 1830–1831
European Crisis of 1830–1831
August Neidhardt von Gneisenau
Grand Duchy of Posen
On War
Prussia
Napoleonic Warfare
Jan Skrzynecki
Hans von Diebitsch
Ivan Paskievich
powstanie listopadowe
wojna polsko-rosyjska 1830–31
kryzys europejski 1830–1831
Wielkie Księstwo Poznańskie
O wojnie
Prusy
napoleoński styl wojny
Iwan Dybicz
Iwan Paskiewicz
Карл фон Клаузевиц
Ноябрьское восстание
Польско-русская война 1830–1831 годов
Европейский кризис 1830–1831 годов
Август Нейдхардт фон Гнейзенау
Великое княжество Позенское
Война
Пруссия
Наполеоновские войны
Ян Скшинецкий
Ганс фон Дибич
Иван Паскевич
Opis:
Despite Carl von Clausewitz’s fame as one of the most influential military theorists in modern history, relatively little is known about his involvement in the November Uprising as the Chief of Staff for the Prussian Army of Observation. In 1831, Prussia opposed the Polish independence, but also wished to retain a veneer of no direct participation in the war. In this strategy, Clausewitz played an integral role as he oversaw the tightened control over Prussia’s eastern borders that prevented supplies and volunteers from reaching the Kingdom of Poland. Additionally, Clausewitz planned the interception and detainment of Polish troops crossing the border. Therefore, Clausewitz’s formidable skills as a military planner deprived the Polish army of critical manpower and resources and effectively shortened the war’s course, but without giving Great Powers sympathetic to the Polish independence like France a clear cause for intervention. This article argues that Clausewitz’s visceral opposition to the November Uprising stemmed from his fears due to Europe’s growing political polarization coupled with concerns about Prussia’s strategic vulnerabilities. This indirect approach diverged from Clausewitz’s modern perception as a strategic thinker always advocating massive actions. Nonetheless it remained in accord with his mature thought embracing limited forms of warfare as well. In addition to shedding light on Clausewitz’s legacy, this article explores the events of 1830–1831 from a Prussian point of view.
Pomimo sławy Carla von Clausewitza jako jednego z najbardziej wpływowych teoretyków wojskowości we współczesnej historii stosunkowo niewiele wiadomo o jego działalności w trakcie powstania listopadowego jako szefa Sztabu Pruskiej Armii Obserwacyjnej. W 1831 r. Prusy sprzeciwiały się niepodległości Polski, ale chciały też zachować pozory neutralności w stosunku do tego konfliktu. W strategii tej Clausewitz odegrał istotną rolę, nadzorując zaostrzenie kontroli na wschodniej granicy Prus, uniemożliwiając dotarcie do Królestwa Polskiego zaopatrzenia i ochotników. Dodatkowo Clausewitz planował przechwycenie i internowanie polskich wojsk przekraczających granicę. W związku z tym niezwykłe umiejętności Clausewitza jako planisty wojskowego pozbawiły polską armię nieocenionych zasobów materiałowych i ludzkich, a tym samym skutecznie skróciły przebieg wojny, nie dając jednak mocarstwom sympatyzującym z polską niepodległością, takim jak Francja, wyraźnego powodu do interwencji. Artykuł ten pokazuje, że zaciekła wrogość Clausewitza wobec powstania listopadowego wynikała z jego obaw związanych z rosnącą polaryzacją polityczną w Europie i była połączona z jego niepokojem o strategiczną słabość Prus. To pośrednie podejście odbiegało od nowoczesnego postrzegania Clausewitza jako myśliciela strategicznego, który zawsze opowiadał się za masowymi działaniami, niemniej jednak pozostawało w zgodzie z jego dojrzałą myślą, obejmującą również ograniczone formy wojny. Oprócz rzucenia światła na spuściznę Clausewitza artykuł ten bada wydarzenia z lat 1830–1831 z pruskiego punktu widzenia.
Несмотря на известность Карла фон Клаузевица в качестве одного из самых влиятельных военных теоретиков в современной истории, относительно мало известно о его деятельности во время Ноябрьского восстания, где он был начальником штаба Прусской наблюдательной армии. В 1831 г. Пруссия выступила против независимости Польши, а вместе с тем хотела сохранить видимость нейтралитета в отношении этой войны. Клаузевиц играл важную роль в этой стратегии, поскольку он выполнял надзор за ужесточением контроля над восточными границами Пруссии, не позволяя поставщикам и добровольцам добираться до Польского Королевства. Кроме того, Клаузевиц планировал перехват и интернирование польских войск, пересекающих границу. В связи с этим экстраординарные умения Клаузевица как военного планировщика лишили польскую армию бесценных материальных и человеческих ресурсов и, таким образом, фактически сократили ход войны, но не дали державам, симпатизирующим польской независимости (таким как Франция), явной причины для интервенции. В данной статье приводятся аргументы того, что яростная враждебность Клаузевица к Ноябрьскому восстанию проистекала из его опасений по поводу усиления политической поляризации в Европе и, кроме того, была связана с его опасениями по поводу стратегической слабости Пруссии. Этот подход расходился с современным взглядом на Клаузевица как на стратегического мыслителя, который всегда выступал за массовые действия, но, тем не менее, совпадал с его зрелой мыслью, охватывающей также ограниченные формы войны. Эта статья не только проливает свет на наследие Клаузевица, но и исследует события 1830–1831 гг. с прусской точки зрения.
Źródło:
Przegląd Historyczno-Wojskowy; 2021, XXII (LXXIII), 4 (278); 52-80
1640-6281
Pojawia się w:
Przegląd Historyczno-Wojskowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-13 z 13

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies