Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "vicar general" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    Urząd moderatora kurii diecezjalnej
    The Office of the Moderator of the Curia
    Autorzy:
    Adamczyk, Jerzy
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/29432373.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    urząd
    kuria diecezjalna
    moderator
    biskup diecezjalny
    wikariusz generalny
    office
    diocesan curia
    moderator of the curia
    diocesan bishop
    vicar general
    Opis:
    W celu usprawnienia pracy kurii biskup diecezjalny tam, gdzie to będzie wskazane, może mianować moderatora kurii diecezjalnej. Niniejszy artykuł podejmuje kwestię urzędu moderatora. Najpierw zwrócono uwagę na to, że moderator kurii diecezjalnej jest nowym organem w strukturze kurii diecezjalnej. Następnie przedstawiono zagadnienie osoby piastującej stanowisko moderatora kurii biskupiej. Na koniec omówiono zadania moderatora kurii diecezjalnej.
    In order to improve the curia’s work, a diocesan bishop can nominate the moderator of the curia if it is necessary. This article discusses the office of the moderator of the curia. First it focuses on the fact that the moderator of the curia is a new office in the structure of the diocesan curia. Then it describes the character of the person holding the office of the moderator of the curia. Finally it outlines the duties of the moderator of the diocesan curia.
    Źródło:
    Analecta Cracoviensia; 2020, 52; 215-236
    2391-6842
    0209-0864
    Pojawia się w:
    Analecta Cracoviensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Evolution of the Status of Auxiliary Bishop in the Event of Vacancy of Episcopal See
    Ewolucja statusu biskupa pomocniczego w przypadku wakansu stolicy biskupiej
    Autorzy:
    Dzierżon, Ginter
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/20678992.pdf
    Data publikacji:
    2023-06-30
    Wydawca:
    Stowarzyszenie Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
    Tematy:
    wakans stolicy biskupiej
    biskup pomocniczy
    władza
    wikariusz generalny
    wikariusz biskupi
    vacant episcopal see
    auxiliary bishop
    authority
    vicar general
    episcopal vicar
    Opis:
    Zasadniczy przedmiot uwagi w prezentowanym opracowaniu stanowi problematyka statusu biskupa pomocniczego w sytuacji wakansu stolicy biskupiej. Z dokonanej przez Autora analizy komparatystycznej regulacji Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 r. (kan. 355 § 2) oraz Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 r. (kan. 409 § 2) wynika, iż w obowiązującym porządku prawnym pozycja biskupa pomocniczego ulegała zmianie, gdyż posiada on władze i upoważnienia, które przed wakansem stolicy biskupiej posiadał jako wikariusz generalny lub wikariusz biskupi. Wykazał, iż na obecny stan prawny decydujący wpływ wywarła doktryna Soboru Watykańskiego II oraz kilku posoborowych aktów prawnych. Dowiódł, iż przyznanie biskupowi pomocniczemu uprawnień w sytuacji nadzwyczajnej wymagało od prawodawcy kościelnego poszukiwania nowych rozwiązań legislacyjnych wiążących się z umocowaniem jego władzy. Obecnie sprawuje ją na mocy samego prawa.
    The study explores the problem of the status of an auxiliary bishop after the bishopric has been vacated. The author performs an analysis of the regulations of the 1917 Code of Canon Law (Canon 355 § 2) and the 1983 Code of Canon Law (Canon 409 § 2). He demonstrates that in the current legal setting the position of the auxiliary bishop has changed, as he possesses the powers and faculties that he used to hold as vicar general or episcopal vicar before the vacancy occurred. The author shows that the current legal framework has been specifically influenced by the doctrine of the Second Vatican Council and the post-conciliar legislation. He makes a point that the granting of emergency powers to an auxiliary bishop required the ecclesiastical legislator to seek new legislative solutions to legitimise the bishop’s authority. He now exercises it by virtue of the law itself.
    Źródło:
    Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego; 2023, 18, 20 (1); 83-94
    2719-3128
    2719-7336
    Pojawia się w:
    Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wpływ ustroju prawnego Kościoła łacińskiego na kształtowanie się aktualnego porządku prawnego katolickich Kościołów wschodnich na przykładzie urzędów protosyncela i syncela
    Influence of the Legal System of the Latin Church on Formation of the Current Legal Order of the Eastern Catholic Churches as Illustrated by the Offices of protosyncellus and syncellus
    Autorzy:
    Bakalarz, Mariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1897177.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    syncel
    protosyncel
    wikariusz generalny
    wikariusz biskupi
    katolickie Kościoły wschodnie
    Kościół łaciński
    latynizacja
    syncellus
    protosyncellus
    general vicar
    episcopal vicar
    Catholic Eastern Churches
    Latin Church
    latinization
    Opis:
    Urząd wikariusza generalnego powstał w Kościele zachodnim w XII w. Stopniowo jego władza umacniała się, aż stał się urzędem obligatoryjnym i głównym współpracownikiem biskupa diecezjalnego w zarządzie Kościołem partykularnym. Podczas przygotowań Soboru Watykańskiego II dostrzeżono potrzebę utworzenia nowej instytucji w strukturze Kościoła partykularnego. Obok urzędu wikariusza generalnego, ustanowiono urząd wikariusza biskupiego – nową funkcję o zbieżnej naturze prawnej i kompetencjach, ale przeznaczoną do wspierania biskupa diecezjalnego w poszczególnych aspektach jego działalności. W Kościele wschodnim powstał zwyczaj wybierania biskupów spośród zakonników. Biskupi chcieli nadal prowadzić życie monastyczne. Dobierali sobie współtowarzyszy, którzy zamieszkiwali wspólnie z biskupem w jego mieszkaniu. Tego towarzysza życia biskupa określano mianem synkellios, co w wersji łacińskiej uzyskało formę syncellus. Syncel był nie tylko współtowarzyszem życia biskupa, ale także wspomagał go w jego funkcjach, a nawet reprezentował biskupa w wielu sprawach kościelnych, przez co uzyskał znaczący wpływ w Kościele lokalnym. Unie zawierane z Kościołami uznającymi zwierzchność Biskupa Rzymu, wiązały się także z przyjęciem przez nie łacińskiego systemu prawa kościelnego i form strukturalnych istniejących w Kościele zachodnim. Jednym z elementów tego dziedzictwa jurydycznego był urząd wikariusza generalnego. W motu proprio Piusa XII Cleri sanctitati i Kodeksie Kanonów Kościołów Wschodnich rozwiązania te zostały ugruntowane. Wprowadzono urzędy wikariusza generalnego i wikariusza biskupiego, nadając im starożytne nazwy syncela i protosyncela.
    The office of vicar general was created in the Western Church in the 12th century. Gradually, his authority was strengthened until the office became mandatory and he became the main collaborator of the diocesan bishop in the administrative body of the particular Church. During the preparation of the Second Vatican Council the need to establish a newinstitution within the structure of particular Churches was recognized. In addition to the office of vicar general, the office of episcopal vicar was created – a new function with a similar legal characteristics and competences, but intended to support the diocesan bishop in specific aspects of his activity. In the Eastern Church, it was customary to choose bishops from among religious. Bishops wanted to continue their monastic life. A bishop would choose a fellow man who lived with him in home. Such a life companion was known as synkellios, which in Latin was rendered as syncellus. A syncellus was not only a companion of the bishop’s life but also assisted him in his functions and even represented him in many ecclesiastical matters, which made the syncellus a significant figure in the local Church. The unions concluded with Churches that recognized the supremacy of the Bishop of Rome were also associated with their adoption of the Latin system of ecclesiastical law and structural forms existing in the Western Church. One of the elements of this juridical heritage was the office of vicar general. These solutions were laid down in Pius XII’s motu proprio Cleri sanctitati and the Code of Canons of the Eastern Churches . The offices of vicar general and episcopal vicar were introducted and assigned the ancient names of syncellus and protosyncellus.
    Źródło:
    Kościół i Prawo; 2018, 7, 2; 45-62
    0208-7928
    2544-5804
    Pojawia się w:
    Kościół i Prawo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Etymology of the Legal-Canonical, Medical and Theological Terms Used in the Edict of the General Vicar of the Catania Diocese Concerning the Caesarean Section and Bridal Blessing by Vincenzo Maria Paterno’
    Etymologia terminów kanoniczno-prawniczych, medycznych i teologicznych w Edict of the General Vicar of the Catania Diocese Concerning the Caesarean Section and Bridal Blessing autorstwa Vincenzo Maria Paterno’
    Autorzy:
    Katolo, Artur
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1896048.pdf
    Data publikacji:
    2019-10-04
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    linguistics
    source text
    particular law
    Sicily
    językoznawstwo
    tekst źródłowy
    prawo partykularne
    Sycylia
    Opis:
    Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie etymologii terminów kanoniczno-prawniczych, medycznych i teologicznych występujących w dekrecie Wikariusza Generalnego z 1742 r., zatytułowanego Editto del Vicario Generale della Diocesi di Catania Intorno al Parto Cesareo, e Benedizione Nuziale. Wyżej wspomniany edykt został napisany w XVIII-wiecznym języku włoskim. Tłumaczenia na język angielski dokonano na podstawie oryginalnej pisowni dokumentu.
    The purpose of this article is to present the etymology of the canonical, legal, medical and theological terms used in the 1742 decree of the Vicar General Editto del Vicario Generale della Diocesi di Catania Intorno al Parto Cesareo, e Benedizione Nuziale. The edict was written in the Italian language of the 18th century. The text was translated into English using the original spelling of the document.
    Źródło:
    Kościół i Prawo; 2019, 8 (21), 1; 219-230
    0208-7928
    2544-5804
    Pojawia się w:
    Kościół i Prawo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies