Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "uszkodzenia mózgu" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-17 z 17
    Tytuł:
    Częstość występowania naczyniowego uszkodzenia mózgu w populacji powiatu ostrowieckiego
    Prevalence of vascular brain damage among inhabitants of the Ostrowiec Swietokrzyski Province
    Autorzy:
    Cichonska, M.
    Borek, M.
    Krawczyk, W.
    Ilzecka, J.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/3858.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Instytut Medycyny Wsi
    Źródło:
    Medycyna Ogólna i Nauki o Zdrowiu; 2012, 18(47), 2
    2083-4543
    Pojawia się w:
    Medycyna Ogólna i Nauki o Zdrowiu
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Apathy syndrome as a consequence of brain injury – a difficult problem in neurorehabilitation
    Zespół apatii w konsekwencji uszkodzenia mózgu – trudny problem neurorehabilitacji
    Autorzy:
    Seniów, Joanna
    Komajda, Renata
    Zaborski, Jacek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1934230.pdf
    Data publikacji:
    2005
    Wydawca:
    Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
    Tematy:
    primary disorders of motivation
    apathy syndrome
    brain injury
    neurorehabilitation
    pierwotne zaburzenia motywacji
    zespół apatii
    uszkodzenie mózgu
    neurorehabilitacja
    Opis:
    Primary, biological dysfunction of motivational factor in a widely understood goal-oriented behaviour is in clinical practice a wellknown consequence of brain injury, and it causes serious difficulties in neurorehabilitation. The deficit of motivation, also known as apathy syndrome, is particularly frequently observed in patients with stroke and other type of brain injury. It results in limitation of emotional expression and reacting to the environment, loss of ability to care about oneself and others, and causes passive participation in rehabilitation. All these symptoms significantly decrease the chances of physical and social recovery. Hypothetically, it is claimed that the dysfunction of fronto-subcortical neural system, overlapping medial parts of prefrontal cortex, thalamus and basal ganglia, is a pathomechanism of apathy. Damage of these structures results in dysfunction of dopaminergic system which is called a “behavioural activating system” as it modulates the level of activation, attention and emotions. Apathy can co-exist with cognitive impairment, but these two deficits are treated relatively separately. This paper aims to make a detailed description of the apathy syndrome and to draw attention of professionals working in neurorehabilitation to biological foundation of some patients’ behaviour, who are wrongly described as not dedicated and motivated to participate actively in rehabilitation. The authors – on the grounds of literature review – describe problems of differential diagnosis and treatment. They draw attention to differentiating apathy from depression, dementia and consciousness disorder. There are still no systematic studies about efficient pharmacotherapy in the organic apathy syndrome. This paper presents preliminary results of clinical studies suggesting therapeutic efficacy of dopamine agonists and other stimulants.
    Pierwotne, biologiczne zaburzenie czynnika motywacyjnego w najszerzej rozumianym wymiarze celowego, świadomego zachowania człowieka jest w praktyce klinicznej znaną konsekwencją uszkodzenia mózgu i stanowi poważne utrudnienie w prowadzeniu procesu rehabilitacji. Deficyt motywacji, nazywany inaczej zespołem apatii, jest szczególnie często obserwowany u chorych po udarze i urazie mózgu. Powoduje ograniczenie emocjonalnego przeżywania i żywego reagowania na otoczenie, utratę troski o siebie i innych, bierne uczestnictwo w procesie rehabilitacji. Wszystko to drastycznie utrudnia fizyczny i społeczny powrót do zdrowia. Hipotetycznie przyjmuje się, że patomechanizmem apatii jest dysfunkcja czołowo-podkorowego systemu neuronalnego, obejmującego przyśrodkowe części kory przedczołowej oraz wzgórze i jądra podstawy. W wyniku uszkodzenia wymienionych struktur następuje dysfunkcja systemu dopaminergicznego, który jest nazywany „behawioralnym systemem aktywującym” bowiem moduluje m.in. stan wzbudzenia, uwagi i emocji. Apatia może współwystępować z zaburzeniami poznawczymi, ale te dwa elementy są traktowane jako względnie rozdzielne. Celem artykułu jest szczegółowy opis zespołu apatii oraz zwrócenie uwagi profesjonalistom praktycznie zajmującym się neurorehabilitacją na biologiczne podłoże zachowań niektórych chorych, którym niesłusznie przypisuje się brak zaangażowania i słabą motywację do aktywnego uczestnictwa w procesie rehabilitacji. Autorzy – na podstawie przeglądu piśmiennictwa omawiają problemy diagnostyki różnicowej oraz leczenia. Zwraca się uwagę na odróżnianie apatii od depresji, otępienia i zaburzeń świadomości. Ciągle brak systematycznych badań na temat skutecznej farmakoterapii w organicznym zespole apatii. W artykule prezentowane są wyniki wstępnych badań klinicznych, sugerujących m.in. skuteczność terapeutyczną agonistów dopaminy i innych stymulantów.
    Źródło:
    Medical Rehabilitation; 2005, 9(2); 3-7
    1427-9622
    1896-3250
    Pojawia się w:
    Medical Rehabilitation
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Skala inteligencji Wechslera--Bellevue w diagnostyce organicznego uszkodzenia mózgu. Analiza kazuistyczna
    The Wechsler-Bellevue Intelligence Scale. For Diagnosis in Brain Damage: An Individual Approach
    Autorzy:
    Steuden, Stanisława
    Tucholska, Stanisława
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1918970.pdf
    Data publikacji:
    2020-10-27
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Opis:
    The use of the Wechsler-Bellevue Scale in diagnosing organic brain damage raised many controversies. The interdependence between the results of the verbal and performance scales has proved to be more complex than Wechsler had formulated it. Lack of unambiguous results showing the diagnostic value of the organicity indices that he had suggested, as well as a continuous interest in the problem were the reasons for presenting an analysis of there cases on the basis of which not so much the value of differences between the scales was shown as the usefulness of analysis of the way the test tasks are performed when such analisis is confronted with the life history of the subjects. The obtained results allow one to extend and change the interpretation of the test results beyond the sollutions suggested by Wechsler.
    Źródło:
    Roczniki Filozoficzne; 1993, 41, 4; 107-126
    0035-7685
    Pojawia się w:
    Roczniki Filozoficzne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Neurogeneza w dorosłym mózgu
    Autorzy:
    Latacz, A.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/851039.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Przyrodników im. Kopernika
    Tematy:
    mozg
    neurogeneza
    neurony
    komorki macierzyste neuronalne
    aktywnosc proliferacyjna
    czynniki stymulujace
    czynniki hamujace
    hipokamp
    uczenie sie
    uszkodzenia mozgu
    regeneracja
    Źródło:
    Wszechświat; 2014, 115, 01-03
    0043-9592
    Pojawia się w:
    Wszechświat
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Interakcyjne zachowania osób z afazją
    Interactive Behaviors of Aphasic Persons
    Autorzy:
    Panasiuk, Jolanta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1937618.pdf
    Data publikacji:
    2021-06-02
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Logopedyczne
    Tematy:
    interakcja
    uszkodzenia mózgu
    zaburzenia mowy
    tekst
    metatekst
    kontekst
    strategie komunikacyjne
    interaction
    brain damages
    speech disorders
    communication strategies
    text
    metatext
    context
    Opis:
    Paradygmat objawów afatycznych jest z jednej strony warunkowany regułami rozpadu danego systemu językowego, z drugiej zaś strony – przyjętymi przez chorych strategiami komunikacyjnymi, przez co komunikacja w przypadkach afazji jest wypadkową dwu procesów: dezintegracji i kompensacji. Strategie kompensacyjne decydują o możliwościach interakcyjnych chorych z afazją i są podstawą do budowania procedur postępowania logopedycznego. Specyfika interakcji, w której uczestniczą osoby z afazją, wiąże się ze swoistym wykorzystaniem trzech elementów: 1) zwerbalizowanego (tekstu, tekstu patologicznego) lub niewerbalnego komunikatu; 2) wypowiedzi o komunikacie (metatekstu w funkcjach (a) organizacji komunikatu oraz (b) statusu semiotycznego użytych środków); 3) wiedzy nadawcy i odbiorcy wynikającej z uwarunkowań tekstowych oraz pozatekstowych (kontekstu tekstowego, językowego i sytuacyjnego). Podejście interakcyjne w badaniach nad afazją pozwala ujmować te trzy kategorie interakcyjne: TEKST, metaTEKST i konTEKST w sposób dynamiczny i przestrzenny. Badanie struktury interakcji polega na odkryciu reguł transformacji TEKSTU, metaTEKSTU i konTEKSTU decydujących o dynamice i skuteczności interakcji. Analiza zachowań interakcyjnych osób z afazją leży u podłoża procedur diagnozy i terapii zaburzeń afatycznych.
    The paradigm of aphasic symptoms is on the one hand determined by the rules of the breakdown of a language system, while on the other hand – by communication strategies adopted by patients, whereby communication in aphasia cases is the result of two processes: disintegration and compensation. Compensatory strategies determine the interactive capabilities of aphasic patients and are the basis for building up procedures of logopedic management. The specificity of interaction participated in by aphasic persons involves special use of three elements: 1) verbalized (text, pathological text) or non-verbal message; 2) utterances about the message (metatext in the functions of (a) message organization and (b) the semiotic status of the features used); 3) the sender’s and receiver’s knowledge resulting from textual and nontextual determinants (textual, linguistic and situational context). The interactive approach in studies on aphasia allows one to present the three interactive categories: text, metatext, and context in dynamic and spatial terms. The investigation of the structure of interaction consists in discovering the rules of transformation of text, metatext and context which decide the dynamics and efficacy of interaction. The analysis of empirical material results in the construction of a model of interactive behaviors in aphasic persons and procedures for diagnosis and treatment of aphasic disorders.
    Źródło:
    Logopedia; 2020, 49, 2; 121-151
    0459-6935
    Pojawia się w:
    Logopedia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Psychoterapia w swietle neuronauki
    Autorzy:
    Dudek, D.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/846515.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Przyrodników im. Kopernika
    Tematy:
    psychoterapia
    psychika czlowieka
    mozg
    platy czolowe
    uszkodzenia mozgu
    pamiec
    swiadomosc
    pamiec jawna
    pamiec utajniona
    psychoterapia poznawczo-behawioralna
    psychopatologia
    zaburzenia psychiczne
    czynniki genetyczne
    neurony
    plastycznosc neuronalna
    Źródło:
    Wszechświat; 2010, 111, 01-03; 17-22
    0043-9592
    Pojawia się w:
    Wszechświat
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Badanie rozumienia wypowiedzi w afazji – propozycja metodologiczna
    A Study of the Understanding of Aphasia Speech – Metodological Proposal
    Autorzy:
    Bigos, Kamila
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1929302.pdf
    Data publikacji:
    2021-04-27
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Logopedyczne
    Tematy:
    ogniskowe uszkodzenia mózgu
    zaburzenia mowy
    afazja
    czynności rozu-mienia wypowiedzi mówionych i pisanych
    focal brain damage
    speech disorders
    aphasia
    activities of understanding spoken and written language
    Opis:
    W artykule przedstawiono propozycję metodologii badania czynności rozumienia wypowiedzi mówionych i pisanych przez osoby, u których w wyniku ogniskowych uszkodzeń mózgu w obrę-bie obszaru mowy (zwykle środkowej części lewej półkuli u osób praworęcznych) wystąpiła afazja. Problem rozumienia w logopedii jest kategorią wciąż mało poznaną, pojawia się zatem potrzeba zbadania tej czynności przy użyciu ustrukturalizowanego narzędzia badawczego. Zaproponowana metodologia, odwołując się do doświadczeń glottodydaktyki, która wyodrębnia cztery poziomy ro-zumienia tekstu: globalny, selektywny, szczegółowy i interakcyjny, pozwala na określenie stopnia zaburzeń rozumienia tekstu na poszczególnych jego poziomach. Dopełnieniem wyników pozyska-nych na podstawie badania tekstów mówionych i pisanych (w kontekście i poza kontekstem) jest ocena rozumienia poszczególnych struktur językowych o różnym poziomie złożoności gramatycz-nej (strona bierna, inwersja składniowa, zdania z podwójnym przeczeniem, związki rządu, struktury porównawcze, wyrażenia przyimkowe) – zarówno w tekstach mówionych, jak i pisanych.
    The article presents a proposal for methodology to study of understanding spoken and writ-ten statements by people who have developed aphasia as a result of focal brain damage within the speech area (usually the middle part of the left hemisphere in right-handed people). The problem of understanding in speech therapy is a category that is still not well known, so there is a need to investigate this activity on the basis of a structured research tool. The proposed methodology, referring to the experience of glottodidactics, which distinguishes four levels of understanding of the text: global, selective, detailed and interactive, allows to determine the degree of dysfunction in the understanding of the text at its different levels. The results obtained from the study of oral and written texts (in and out of context) are complemented by the assessment of understanding of individual language structures of varying levels of grammatical complexity (passive side, syntactic inversion, sentences with double negation, government relations, comparative expressions, prepositional expressions) – both in oral and written texts.
    Źródło:
    Logopedia; 2020, 49, 1; 125-151
    0459-6935
    Pojawia się w:
    Logopedia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zaburzenia emocjonalne i behawioralne w wyniku uszkodzenia płatów czołowych mózgu
    Emotional and behavioural disorders resulting from frontal lobe damage
    Autorzy:
    Sabiniewicz, Magdalena
    Obrembska, Bogusława
    Głąbiński, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1030228.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    charakterystyka kliniczna
    clinical characteristics
    frontal lobes
    mental disorders
    płaty czołowe
    zaburzenia psychiczne
    Opis:
    Changes in human behaviour resulting from the brain injury are of great interest to neurology and neuropsychology. The frontal area of the brain is interesting in terms of neuropsychological assessment, as it is responsible for a proper function of multiple cognitive processes. The analysis of the frontal lobe dysfunction expands to other areas: emotional and behavioural. Oftentimes, it is important to take into account remarks made by the patient’s family as they immediately notice dramatic changes in his or her personality and behaviour. The diagnostic process is complex and includes all areas of o the patient’s activities. In the course of analysis of disorders resulting from an injury of the brain’s frontal region stages can be distinguished – these stages relate to the assessment of: the level of psychomotor activity and motivational sphere, cognitive functioning, changes in personality and emotional area. In addition, knowing the exact location of damage in the frontal lobe provides the basis for the diagnosis of specific frontal lobe syndrome. Data on the lateralization of damage facilitate the identification cognitive deficits. Prefrontal area – the youngest, in terms of phylogenetics, area of the frontal part of cerebral cortex – is particularly associated with emotional disorders. It is responsible for the control of the most complex acts of human behaviour. This paper discusses cognitive and emotional deficits as well as personality changes of the reported patient. Authors focus on the role of the frontal lobe in the control of executive functions. Moreover, they highlighted the role of the frontal region in the development of many mental disorders. Structural neuroimaging studies provide a number of data that show the relationship between changes in the activation of the frontal area and the development of emotional disorders.
    Zmiany w zachowaniu człowieka wynikające z uszkodzeń mózgu stanowią istotny przedmiot zainteresowania neurologii i neuropsychologii. Obszar czołowy jest interesujący pod względem oceny neuropsychologicznej, ponieważ odpowiada za poprawne funkcjonowanie wielu procesów poznawczych. Analiza dysfunkcji czołowych rozszerza się również na inne sfery: emocjonalną i behawioralną. Niejednokrotnie istotne jest uwzględnienie uwag rodziny chorego, dostrzegającej diametralne zmiany w jego osobowości i zachowaniu; złożony proces diagnostyczny obejmuje zatem wszystkie sfery funkcjonowania jednostki. W przebiegu analizy zaburzeń po uszkodzeniu obszaru czołowego można wyróżnić etapy, które dotyczą oceny poziomu aktywności psychoruchowej i sfery motywacyjnej, oceny funkcjonowania poznawczego, wreszcie oceny zmian w osobowości i obszarze emocjonalnym. Ponadto wiedza o dokładnej lokalizacji uszkodzenia w płacie czołowym daje podstawy do diagnostyki konkretnego zespołu czołowego. Dane na temat lateralizacji uszkodzenia ułatwiają określenie deficytów poznawczych. Szczególnie związany z zaburzeniami emocjonalnymi jest rejon przedczołowy – najmłodszy filogenetycznie obszar przedniej części kory mózgowej. Odpowiada on za kontrolę najbardziej złożonych ludzkich zachowań. W niniejszej pracy omówione zostały deficyty kognitywne i emocjonalne oraz zmiany w obrębie osobowości badanego. Skupiono się na roli płata czołowego w kontroli funkcji wykonawczych, a dodatkowo zwrócono uwagę na rolę obszaru czołowego w rozwoju chorób psychicznych. Strukturalne badania neuroobrazowe dostarczają wielu danych, które ukazują powiązania między zmianami w aktywacji obszaru czołowego a rozwojem zaburzeń emocjonalnych.
    Źródło:
    Aktualności Neurologiczne; 2016, 16, 2; 99-103
    1641-9227
    2451-0696
    Pojawia się w:
    Aktualności Neurologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dysfunkcje prawej półkuli mózgu a deficyty językowe i komunikacyjne
    Right Hemisphere Cerebral Dysfunctions in Relation to Language and Communication Deficits
    Autorzy:
    Syta, Aneta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/892685.pdf
    Data publikacji:
    2020-08-30
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Logopedyczne
    Tematy:
    deficyty językowe
    zaburzenia komunikacyjne
    pragnozja
    uszkodzenia prawej półkuli mózgu
    language deficits
    communication disorders
    pragnosia
    damage to the right hemisphere of the brain
    Opis:
    Wbrew dawnym koncepcjom o dominacji lewej półkuli w regulacji czynności językowych, prawa półkula pełni istotną rolę w przetwarzaniu informacji lingwistycznych. Jej uszkodzenie doprowadza do specyficznych zaburzeń mowy, które w literaturze przedmiotu określa się mianem pragnozji. Objawy pragnozji dotyczą m.in. trudności w rozumieniu dowcipów językowych, zakłóceń w rozpoznawania relacji semantycznych, zaburzeń w percepcji i realizacji prozodycznych aspektów mowy. Zaburzenia językowe i towarzyszące im inne deficyty poznawcze ograniczają komunikacyjne sprawności osób z uszkodzeniami prawej półkuli. W artykule zaprezentowano objawy pragnozji na przykładzie opisu pięciu pacjentów z uszkodzeniami prawej półkuli mózgu.
    Contrary to earlier conceptions of the dominance of the left hemisphere in the regulation of language functions, the right hemisphere performs a significant role in processing language information. Damage to this hemisphere results in specific speech disorders termed as pragnosia in literature. Pragnosia symptoms include inter alia difficulties in understanding language jokes, dysfunctions in the perception and realization of prosodic aspects of speech. Language disorders and other concurrent cognitive deficits limit the communication skills of persons with right hemisphere damage. The article presents the symptoms of pragnosia exemplified by five patients with right hemisphere damage.
    Źródło:
    Logopedia; 2019, 48, 1; 79-90
    0459-6935
    Pojawia się w:
    Logopedia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Terapie komórkowe a prekursory neuralne w mózgu dorosłych ssaków*
    Cellular therapies and neural precursors in the adult brain
    Autorzy:
    Czupryn, Artur
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1034653.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Przyrodników im. Kopernika
    Tematy:
    neurogeneza w dojrzałym mózgu
    neuralne komórki macierzyste
    progenitory
    przeszczepy
    uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego
    Opis:
    Współczesna medycyna w miarę dobrze radzi sobie z leczeniem wielu chorób nabytych i wrodzonych, jednak skuteczna i trwała naprawa większości zaburzeń ośrodkowego układu nerwowego wciąż pozostaje poza naszymi możliwościami. Dlatego prowadzi się intensywne badania podstawowe i przedkliniczne, które umożliwiłyby lepsze poznanie przyczyn takich ograniczeń oraz dawały możliwość opracowania nowych terapii zaburzeń neurodegeneracyjnych, udarów, urazowego uszkodzenia mózgu i rdzenia kręgowego oraz innych chorób.
    Jednym z bardziej obiecujących kierunków są terapie komórkowe z wykorzystaniem własnych, endogennych mechanizmów naprawczych, innym kierunkiem jest zastosowanie nowych, egzogennych komórek.
    W pracy przedstawiono ogólne przyczyny trudności naprawy uszkodzeń mózgu, a następnie zjawiska powstawania nowych neuronów w mózgu dorosłych zwierząt i ludzi w sytuacji fizjologicznej oraz w sytuacji uszkodzenia mózgu. Omówiono niektóre przykłady wykorzystania prekursorów w strategiach naprawczych. W ostatniej części pracy przedstawiono wybrane terapie z zastosowaniem przeszczepów innych, mniej typowych prekursorów neuronów i gleju obecnych w mózgu w naprawie uszkodzeń ośrodkowego układu nerwowego.
    Modern medicine can treat relatively well many acquired and congenital diseases but still an effective and durable repair of the most of central nervous system disorders is beyond our capabilities. Therefore, comprehensive basic and preclinical studies are being carried out which would allow a better understanding of the reasons of these limits. They can potentially provide new strategies for neurodegenerative disorders, stroke, traumatic brain and spinal cord injury, and other diseases.
    Some of the most promising approaches are cell therapies with the use of endogenous repair mechanisms, but also another direction might be provided with new exogenous cell therapies.
    The article outlines the general reasons for the difficulties in the brain repair and discusses the phenomenon of new neurons in the brain of adult animals and humans, in the context of physiology and the brain injury. Promising strategies with neural precursors in the Central Nervous System repair are presented. Finally, promising state-of-the-art approaches with not typical cell subtypes of neuronal and glial precursors from the brain transplantation therapies are presented.
    Źródło:
    Kosmos; 2016, 65, 2; 163-175
    0023-4249
    Pojawia się w:
    Kosmos
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dysfagia ustno-gardłowa w ostrej fazie udaru mózgu – czynniki prognostyczne zaburzeń połykania oraz korelacja lokalizacji uszkodzenia OUN z objawami dysfagii
    Oropharyngeal Dysphagia in Acute Stroke – Predictors of Swallowing Impairments and Correlation of CNS Lesion Location with Symptoms of Dysphagia
    Autorzy:
    Polit, Małgorzata
    Chmielewska-Walczak, Joanna
    Stopińska, Katarzyna
    Domitrz, Izabela
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1943735.pdf
    Data publikacji:
    2021-11-17
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Logopedyczne
    Tematy:
    dysfagia
    OD
    dysfagia ustno-gardłowa
    udar mózgu
    ostra faza udaru mózgu
    czynniki prognostyczne
    lokalizacja uszkodzenia
    objawy dysfagii
    dysphagia
    oropharyngeal dysphagia
    stroke
    acute stroke
    predictors
    localization
    dysphagia symptoms
    Opis:
    Dysfagia ustno-gardłowa (ang. oropharyngeal dysphagia – OD) dotyczy 80% pacjentów w ostrej fazie udaru mózgu. Najczęściej wymieniane czynniki predykcyjne zaburzeń połykania w tej grupie pacjentów to: wiek, obecność dyzartrii, wysoka punktacja w skali NIHSS z punktem odcięcia zależnym od lokalizacji uszkodzenia mózgu nad- lub podnamiotowym, rozległość ogniska udarowego. Dysfagia ustno-gardłowa jest objawem uszkodzeń korowych, podkorowych, a także zlokalizowanych w moście i rdzeniu przedłużonym. W artykule omówiono wyniki badań z ostatnich lat, dotyczące korelacji lokalizacji ogniska udaru mózgu z obecnością i objawami dysfagii. Na materiale własnym zaprezentowano przypadki kliniczne pacjentów w ostrej fazie udaru mózgu, które potwierdzają doniesienia z literatury światowej.
    Oropharyngeal dysphagia (OD) affects 80% of patients in the acute phase of stroke. The most frequently mentioned predictors of dysphagia in this group of patients are: age, presence of dysarthria, high score in the NIHSS scale with a cut-off point depending on the location of supra- or infratentorial brain damage, volume of the stroke lesion. OD is a symptom of cortical and subcortical lesions, as well as those located in the pons and medulla. The article discusses the results of last year’s studies on the correlation of the location of the stroke lesion with the presence and specific symptoms of OD. There were also described clinical cases of patients in the acute phase of stroke from our own speech therapy practice in the stroke department, confirming the reports from the world literature.
    Źródło:
    Logopedia; 2021, 50, 1; 49-65
    0459-6935
    Pojawia się w:
    Logopedia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Homocysteina jako czynnik ryzyka uszkodzenia naczyń
    Homocysteine as a risk factor of vascular damage
    Autorzy:
    Klimek, Andrzej
    Adamkiewicz, Bożena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1029604.pdf
    Data publikacji:
    2005
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    Doppler sonography of cerebral arteries
    MRI)
    USG naczyń domózgowych
    badania neuroobrazowe
    czynniki ryzyka
    hiperhomocysteinemia
    hyperhomocysteinemia
    ischemic stroke
    neuroimaging studies (CT
    risk factors
    udar mózgu
    Opis:
    Physiologic role of homocysteine, one of sulfur-containing amino acids, is fairly well understood. During the last few years we are witnessing a trend to correlate hyperhomocysteinemia with blood vessel damage and pathogenesis of atheromatosis. Its role as a risk factor in cerebrovascular accidents (CVA) has been highlighted. In 100 patients with ischemic brain stroke, confirmed by neuroimaging studies (CT and/or MRI) and Doppler sonography of cerebral arteries, we have determined serum levels of homocysteine, vitamin B12 and folic acid. The same tests were performed in 40 controls with no pyramidal signs. Our results show a significant elevation of homocysteine level in CVA patients. In 28% of patients, the difference as compared with the control group was significant, thus indicating that hyperhomocysteinemia may constitute an independent risk factor for stroke. Sonography revealed the presence of vascular lesions and the number of vessels involved, while CT and/or MRI studies visualized areas of brain ischemia. High level of homocysteine did not correlate directly with the number of vessels involved. Noteworthy is that elevated homocysteine level may be controlled by supplementation with group B vitamins and folic acid. The level of homocysteine may be elevated in such neurologic diseases as dementia and Parkinson’s disease. Another noteworthy issue is hyperhomocysteinemia associated with prolonged administration of antiepileptic drugs in persons with epilepsy.
    Rola homocysteiny – aminokwasu siarkowego jest w organizmie znana. W ostatnich latach próbowano łączyć hiperhomocysteinemię z uszkodzeniem naczyń krwionośnych i patogenezą miażdżycy. Zwrócono uwagę na jej rolę jako czynnika ryzyka w udarze mózgu. U 100 chorych z udarem niedokrwiennym mózgu – potwierdzonym w badaniu neuroobrazowym (CT i/lub NMR głowy) oraz w przeprowadzonym metodą Dopplera badaniu tętnic domózgowych (USG) – oznaczano w surowicy poziom homocysteiny oraz witaminy B12 i kwasu foliowego. U 40 osób z grupy kontrolnej (bez objawów piramidowych) dokonywano tych samych oznaczeń. Okazało się, że poziom homocysteiny w surowicy krwi był podwyższony w sposób istotny statystycznie. U 28% różnica ta była znaczna w porównaniu z grupą kontrolną, co wskazuje, że hiperhomocysteinemia stanowi niezależny czynnik ryzyka udaru mózgu. Badania USG pozwoliły na ustalenie zmian i ilości zajętych tętnic, z kolei badanie CT lub/i NMR ujawniało obszary niedokrwienia. Wysoki poziom homocysteiny nie korelował bezpośrednio z ilością zajętych naczyń. Interesujący jest fakt, że podwyższony poziom homocysteiny można regulować poprzez suplementację witaminami z grupy B i kwasem foliowym. Poziom homocysteiny bywa podwyższony w takich chorobach układu nerwowego, jak otępienie czy choroba Parkinsona. Zwraca uwagę hiperhomocysteina występująca w przebiegu długotrwałej terapii lekami przeciwpadaczkowymi u osób chorujących z powodu epilepsji.
    Źródło:
    Aktualności Neurologiczne; 2005, 5, 3; 194-199
    1641-9227
    2451-0696
    Pojawia się w:
    Aktualności Neurologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Emergent CT angiography and risk of contrast-induced acute kidney injury in acute ischaemic stroke
    Angiografia TK wykonywana w trybie pilnym a ryzyko ostrego uszkodzenia nerek wywołanego podaniem środka kontrastującego u pacjentów z ostrym udarem niedokrwiennym mózgu
    Autorzy:
    Yeo, Leonard Leong-Litt
    Teo, Boon-Wee
    Teoh, Hock-Luen
    Paliwal, Prakash
    Ting, Eric
    Gopinathan, Anil
    Koo, Ischelle Jing-Yuan
    Lim, Sabrina Jia-Hui
    Rathakrishnan, Rahul
    Sharma, Vijay Kumar
    Chua, Horng-Ruey
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1030236.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    acute kidney injury
    cerebral infarction
    computed tomography
    contrast media
    leki trombolityczne
    ostra niewydolność nerek
    stroke
    thrombolytic therapy
    tomografia komputerowa
    udar niedokrwienny mózgu
    środki kontrastujące
    Opis:
    Objectives: Emergent computed tomography angiography with contrast is commonly performed for acute ischaemic stroke, but potentially delayed pending admission renal function assessment due to purported risk of contrast-induced acute kidney injury. Such clinical dilemma warrants further evaluation. Methods: We retrospectively examined the incidence of contrastinduced acute kidney injury in acute ischaemic stroke patients who underwent a single initial contrasted computed tomography angiography or two serial contrasted computed tomography angiographies, versus acute kidney injury in patients with no contrast exposure. Acute kidney injury and extended renal dysfunction were defined as increase by >50% in serum creatinine from admission, within 5 days and after 30 days respectively. Results: Of 465 patients with acute ischaemic stroke, 372 underwent computed tomography angiography (203 with single initial contrasted computed tomography angiography, 169 with two serial contrasted computed tomography angiographies), and 93 patients had no contrast exposure. 33% of entire cohort had diabetes mellitus and 9.4% had chronic kidney disease, both comparable between subgroups. Acute kidney injury occurred in 2.5%, 2.4%, and 9.7% with single initial contrasted computed tomography angiography, two serial contrasted computed tomography angiographies, and no contrast exposure, respectively (p = 0.004). Corresponding rates of extended renal dysfunction were 1.5%, 0.6%, and 6.5% (p = 0.185). On multivariate analysis, diabetes mellitus and lower baseline estimated glomerular filtration rate were independently associated with acute kidney injury, while lower estimated glomerular filtration rate was associated with extended renal dysfunction (p < 0.05). Contrast-exposed patients did not have higher risk for acute kidney injury (odds ratio, OR = 0.25, 95% CI 0.096–0.647, p = 0.004) or extended renal dysfunction (OR = 0.083, 95% CI 0.008–0.810, p = 0.032) versus non-contrasted patients. Receiving two computed tomography angiographies within 24 hours did not confer added risk for contrast-induced acute kidney injury. Conclusions: Emergent or serial computed tomography angiographies in acute ischaemic stroke were associated with very low risk of acute kidney injury and extended renal dysfunction, and these risks were not significantly higher than in acute ischaemic stroke patients with no early contrast exposure.
    Cel pracy: Angiografię metodą tomografii komputerowej z podaniem kontrastu (angio-TK) powszechnie stosuje się w przypadku ostrego niedokrwiennego udaru mózgu, jednakże często wykonanie badania jest opóźniane w celu dokonania uprzedniej oceny funkcji nerek w związku z domniemanym ryzkiem wystąpienia ostrego uszkodzenia nerek indukowanego kontrastem radiologicznym. Ten istniejący w praktyce klinicznej dylemat zasługuje na bliższe zbadanie w celu rozwiania wątpliwości dotyczących należytego sposobu postępowania. Metoda: Przeprowadziliśmy retrospektywną analizę częstości występowania ostrego uszkodzenia nerek spowodowanego podaniem kontrastu wśród pacjentów z ostrym udarem niedokrwiennym mózgu, u których wykonano pojedyncze wstępne badanie angio-TK lub dwa następujące po sobie badania angio-TK, w porównaniu z częstością występowania ostrego uszkodzenia nerek u pacjentów bez ekspozycji na kontrast. Ostre uszkodzenie nerek i przedłużająca się niewydolność nerek zostały zdefiniowane jako wzrost stężenia kreatyniny w surowicy o ponad 50% w stosunku do stężenia obecnego w momencie przyjęcia pacjenta odpowiednio w okresie 5 i 30 dni od daty przyjęcia. Wyniki: Spośród 465 pacjentów z ostrym udarem niedokrwiennym mózgu u 372 wykonano angio-TK (u 203 pacjentów pojedyncze wstępne badanie angio-TK, a u 169 dwa następujące po sobie badania angio-TK), natomiast 93 pacjentom nie podawano kontrastu. U 33% pacjentów z całej kohorty występowała cukrzyca, a u 9,4% przewlekła choroba nerek, przy czym odsetki te kształtowały się podobnie w obu podgrupach. Ostre uszkodzenie nerek wystąpiło u 2,5% pacjentów, u których przeprowadzono pojedyncze badanie angio-TK, u 2,4% pacjentów, którzy przeszli dwa następujące po sobie badania angio-TK, oraz u 9,7% pacjentów bez ekspozycji na kontrast (p = 0,004). Odsetek pacjentów z przedłużającą się niewydolnością nerek wyniósł w tych samych grupach odpowiednio 1,5% (pojedyncze badanie angio-TK), 0,6% (dwa następujące po sobie badania angio-TK) oraz 6,5% (brak badania angio-TK) (p = 0,185). Analiza wielowariantowa wykazała, iż cukrzyca oraz niższy wyjściowy szacunkowy współczynnik przesączania kłębuszkowego były w sposób niezależny związane z przedłużającą się niewydolnością nerek (p < 0,05), natomiast niższy współczynnik przesączania kłębuszkowego wiązał się z przedłużającą się niewydolnością nerek. U pacjentów, którym podano środek kontrastujący, nie występowało zwiększone ryzyko ostrego uszkodzenia nerek (OR = 0,25, 95% CI 0,096–0,647, p = 0,004) ani też przedłużającej się niewydolności nerek (OR = 0,083, 95% CI 0,008–0,810, p = 0,032) w porównaniu z pacjentami, którym nie podawano środka kontrastującego. Przeprowadzenie u pacjenta dwóch następujących po sobie badań angio-TK w 24-godzinnym przedziale czasowym nie zwiększało ryzyka ostrego uszkodzenia nerek wywołanego ekspozycją na środek kontrastujący. Wnioski: Zarówno pojedyncze, jak i powtarzane badania angio-TK wykonywane u pacjentów z ostrym udarem niedokrwiennym mózgu związane były z bardzo niskim ryzykiem ostrego uszkodzenia nerek i przedłużającej się niewydolności nerek, a ryzyko to nie było istotnie statystycznie wyższe niż u pacjentów z ostrym udarem mózgu, u których nie przeprowadzano wczesnego badania z podaniem środka kontrastującego.
    Źródło:
    Aktualności Neurologiczne; 2016, 16, 2; 65-70
    1641-9227
    2451-0696
    Pojawia się w:
    Aktualności Neurologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-17 z 17

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies