Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "urinary tract abnormalities" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    Złożona wada układu moczowego u chłopca z agenezją nerki
    Complex abnormalities of urinary tract in boy with renal agenesis
    Autorzy:
    Krzemień, Grażyna J.
    Szmigielska, Agnieszka
    Dziedzic-Jankowska, Katarzyna
    Warchoł, Stanisław
    Dudek-Warchoł, Teresa
    Jakimów-Kostrzewa, Aleksandra
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1036014.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
    Tematy:
    przewlekła choroba nerek
    agenezja nerki
    wodonercze
    ektopia nerki
    moczowód olbrzymi
    chronic kidney disease
    hydronephrosis
    renal agenesis
    renal ectopia
    megaureter
    Opis:
    WSTĘP: Jednostronna agenezja nerki może występować jako wada izolowana lub współistnieć z innymi anomaliami rozwojowymi układu moczowego. Najczęściej rozpoznawany jest odpływ pęcherzowo-moczowodowy i wodonercze, rzadziej moczowód olbrzymi, zdwojenie moczowodu, ureterocele, ektopia nerki i spodziectwo. OPIS PRZYPADKU: W pracy opisano przypadek chłopca, u którego w wieku 2,5 roku rozpoznano złożoną wadę układu moczowego – agenezję nerki lewej i ektopię nerki prawej z wodonerczem i moczowodem olbrzymim. Badanie USG wykonano z powodu bólów brzucha. Wcześniej chłopiec nie demonstrował żadnych objawów klinicznych, które mogłyby wskazywać na istnienie wady układu moczowego. Na podstawie badania izotopowego, urografii i cystouretrografii mikcyjnej rozpoznano zwężenie przypęcherzowe moczowodu. W wieku 3 lat wykonano operację przeszczepienia moczowodu metodą Cohena. Pomimo usunięcia przeszkody w odpływie moczu, utrzymywało się znacznego stopnia wodonercze ze zwężeniem warstwy miąższowej nerki. W wieku 11,5 roku u chłopca rozpoznano nadciśnienie tętnicze, w wieku 14,5 roku stwierdzono niewielki wzrost stężenia kreatyniny w surowicy i izostenurię. W ciągu 12 lat obserwacji badania ogólne i posiewy moczu były prawidłowe. WNIOSKI: Dziecko z jednostronną agenezją nerki i uropatią zaporową w drugiej nerce wymaga regularnej kontroli w poradni nefrologicznej, monitorowania ciśnienia tętniczego krwi i czynności nerki. Obecność anomalii rozwojowej w jedynej nerce może prowadzić do rozwoju przewlekłej choroby nerek i schyłkowej niewydolności nerek.
    INTRODUCTION: Unilateral renal agenesis can occur as an isolated abnormality or can coexist with other anomalies of the urinary tract. Vesicoureteral reflux and hydronephrosis are the most common pathologies of the urinary tract. The less common pathologies are: megaureter, double kidney, ureterocele, ectopic kidney and hypospadiasis. CASE REPORT: We report a boy with a complex abnormality of the urinary tract: left renal agenesis and right ectopic kidney with megaureter and hydronephrosis, diagnosed at the age of 2.5 years. A routine ultrasonography of the abdomen was done because of the abdominal pain. There were no clinical symptoms associated with the urinary tract before this diagnosis. Based on dynamic scyntigraphy, urography and voiding cystourethrography a ureterovesical junction obstruction was found. At the age of 3 years, the transplantation of the ureter modo Cohen was performed. Despite the operation, hydronephrosis still persisted and the cortex of kidney was continuously getting narrower. At the age of 11.5 years arterial hypertension was diagnosed. At the age of 14.5 years, slightly elevated creatinine and isosthenuria were observed. During those twelve years of follow-up, urinalysis and culture of urine were normal. CONCLUSIONS: A child with unilateral renal agenesis and obstructive uropathy in the second kidney requires regular follow up with control visits and appropriate tests in outpatient nephrology clinic. Blood pressure monitoring and assesment of kidney function should be monitored. Urinary tract abnormalities in solitary kidney can progress to chronic renal disease and end-stage renal disease.
    Źródło:
    Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2017, 71; 134-138
    1734-025X
    Pojawia się w:
    Annales Academiae Medicae Silesiensis
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ocena stężenia ludzkiej obojętnochłonnej lipokaliny (NGAL) w surowicy i moczu dzieci z wadami układu moczowego, poddanych badaniu z użyciem dożylnego środka kontrastowego – doniesienie wstępne
    Estimation of neutrophil gelatinase-associated lipocalin (NGAL) in blood and urine of children with congenital urinary abnormalities, after intravenous radiocontrast media – pilot study
    Autorzy:
    Jobs, Katarzyna
    Rączka, Alicja
    Jung, Anna
    Lichosik, Marianna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1031533.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    NGAL
    children
    contrast-induced nephropathy
    dożylne środki kontrastowe
    dzieci
    nefropatia pokontrastowa
    radiocontrast media
    urinary tract abnormalities
    wady układu moczowego
    Opis:
    For diagnostic and treatment purpose it is often necessary to perform radiologic examinations with radiocontrast media. Once, in spite of making contrast media more and more safe, specific form of acute kidney injury (AKI), called contrast-induced nephropathy, is still common complication. Many incidences of acute renal injury can lead to chronic renal disease. Lately a promising biomarker for early diagnosis of AKI was found. It is neutrophil gelatinase-associated lipocalin (NGAL). Its level in blood and urine rises within few hours from the time of insult. The aim of the study was preliminary estimation of NGAL level in patients receiving intravenous contrast because of urography. Material: Seven patients with urinary tract abnormalities (5 girls, 2 boys, mean age 8.5 years). They had normal renal function and had not microalbuminuria. Results: Before administration of the contrast, mean NGAL blood level was 69.9 ng/ml and mean NGAL urine level was 15.8 ng/ml. Four hours after contrast administration mean urine NGAL level raised to 44.18 ng/ml. Forty-eight hours later mean NGAL blood level was 54.31 ng/ml and mean urine NGAL level – 31.18 ng/ml, still twofold higher than before contrast administration. Conclusions: It is of notice that urine NGAL was threefold higher 4 hours after contrast administration than before, and higher level persisted 48 hours later. It is possible that intravenous contrast administration has negative influence on renal function even in patients with initially good renal function.
    Badania z użyciem dożylnych środków kontrastowych są często niezbędne w diagnostyce różnych schorzeń. Jednocześnie, mimo stosowania coraz bezpieczniejszych preparatów, po ich podaniu nadal obserwuje się, przeważnie przejściowe, pogorszenie funkcji nerek nazywane nefropatią pokontrastową. Wielokrotne epizody ostrego uszkodzenia funkcji nerek (AKI) mogą z czasem doprowadzić do przewlekłej choroby nerek. W ostatnich latach odkryto nowy, czuły parametr, oceniający ostre uszkodzenie funkcji nerek bardzo wcześnie, bo już w ciągu kilku godzin po zadziałaniu czynnika szkodliwego. Jest nim stężenie we krwi i, przede wszystkim, w porcji moczu ludzkiej obojętnochłonnej lipokaliny (NGAL). Celem pracy jest wstępna ocena stężenia NGAL u pacjentów badanych z użyciem dożylnego środka cieniującego. Materiał stanowiło 7 pacjentów z wadami układu moczowego (5 dziewczynek, 2 chłopców w średnim wieku 8,5 roku), u których wykonano urografię. Wszyscy badani mieli prawidłową czynność nerek, nie stwierdzano u nich mikroalbuminurii. Wyniki: Przed podaniem kontrastu średnie stężenie NGAL w surowicy wynosiło 69,9 ng/ml, w porcji moczu – 15,8 ng/ml. Po 4 godzinach od podania kontrastu średnie stężenie NGAL w porcji moczu podniosło się do 44,18 ng/ml. Po 48 godzinach średnie stężenie NGAL w surowicy wynosiło 54,31 ng/ml, w porcji moczu średnie stężenie obniżyło się do 31,18 ng/ml. Wnioski: Zwraca uwagę fakt potrojenia stężenia NGAL w porcji moczu po 4 godzinach od podania dożylnego kontrastu i utrzymywania się wyższych stężeń po 48 godzinach od badania, co może świadczyć o negatywnym wpływie środka kontrastowego na czynność nerek nawet u pacjentów bez cech przewlekłej choroby nerek.
    Źródło:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2010, 6, 1; 44-47
    1734-1531
    2451-0742
    Pojawia się w:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zakażenia układu moczowego u noworodków
    Urinary tract infections in neonates
    Autorzy:
    Bochniewska, Violetta
    Jung, Anna
    Maślany, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1031694.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    neonate
    premature infant
    treatment
    urinary tract abnormalities
    urinary tract infection
    noworodek
    wcześniak
    zakażenie układu moczowego
    wady układu moczowego
    leczenie
    Opis:
    Urinary tract is a frequent location of infection among children, this also applies to neonatal period. The prevalence of urinary tract infections (UTI) ranges from 0.1% to 1% among newborns born on time with a normal weight, about 10% among patients with a low birth weight and 4 to 25% in premature newborns. There are several defence mechanisms protecting against the development of UTI. The most significant microorganisms responsible for developing UTI among neonates are: Escherichia coli, Klebsiella pneumoniae, Enterobacter cloacae, Staphylococcus aureus, Enterococcus spp., Proteus spp., Streptococcus agalactiae, Chlamydia trachomatis and Candida albicans. Chlamydia trachomatis is also playing an important role in these kind of infections. The most frequent is occurrence of E. coli. In the neonatal period UTI is usually hematogenous or developed by the continuity of the reproductive tract of the mother. Nosocomial infections are also play a significant role in spreading microorganisms in this age group. Diagnosis UTI among newborns is difficult because of the nonspecific clinical representation. The course of the disease can vary from asymptomatic and mild to very severe and fully-blown. The diagnostic process should include markers of inflammation (i.e. leukocytosis, C-reactive protein and OB), urinalysis, urine culture and abdominal sonography. Other advanced diagnostic methods such as voiding cystourethrography and renal scintigraphy are chosen individually. Popularity of prenatal ultrasound tests has resulted in earlier detection of urinary abnormalities that constitute 20% of all birth defects. Antibiotics are a treatment of choice in urinary tract infections among neonates. Intensity of treatment depends on general state of the newborn, clinical symptoms and laboratory findings. The following antibiotic prophylaxis is recommended until completion of all diagnostic tests. A history records of urinary tract infections in a neonatal period is an indication for a specialist nephrological care, and often an urological care in the future.
    Układ moczowy jest częstym miejscem lokalizacji zakażeń u dzieci, również u noworodków. Częstość występowania zakażeń układu moczowego (ZUM) wynosi 0,1‑1% u noworodków urodzonych o czasie z prawidłową masą ciała oraz około 10% wśród pacjentów z niską masą urodzeniową i 4‑25% u urodzonych przedwcześnie. Istnieje szereg mechanizmów obronnych przed rozwojem ZUM. Wśród drobnoustrojów wywołujących ZUM u noworodków istotną rolę odgrywają: Escherichia coli, Klebsiella pneumoniae, Enterobacter cloacae, Staphylococcus aureus, Enterococcus spp., Proteus spp., Streptococcus agalactiae, Chlamydia trachomatis oraz Candida albicans. Duże znaczenie w etiologii ZUM ma zakażenie Chlamydia trachomatis. Najczęstszym czynnikiem etiologicznym ZUM jest E. coli. W okresie noworodkowym do rozwoju ZUM może dochodzić drogą krwiopochodną lub przez ciągłość z dróg rodnych matki. Ważną rolę odgrywają zakażenia szpitalne. Rozpoznanie ZUM u noworodka jest trudne z uwagi na niecharakterystyczny obraz kliniczny. Przebieg choroby może być bardzo gwałtowny lub skryty oraz skąpo- lub bogatoobjawowy. W diagnostyce ZUM u noworodków należy uwzględnić: wykładniki stanu zapalnego we krwi (leukocytoza, ↑OB, ↑CRP), wynik badania ogólnego moczu i posiewu moczu oraz badanie ultrasonograficzne układu moczowego. Dalsza diagnostykę – cystografię mikcyjną, scyntygrafię nerek – wykonuje się według indywidualnych wskazań. Upowszechnienie prenatalnych badań USG przyczyniło się do jeszcze wcześniejszego wykrywania wad układu moczowego, które stanowią 20% wszystkich wad wrodzonych. Antybiotykoterapia jest postępowaniem z wyboru w leczeniu ZUM u noworodków. Intensywność leczenia zależy od stanu ogólnego noworodka, objawów klinicznych i wyników badań laboratoryjnych. Do czasu zakończenia diagnostyki układu moczowego zaleca się profilaktykę przeciwbakteryjną. Przebycie zakażenia układu moczowego w okresie noworodkowym jest w przyszłości wskazaniem do opieki nefrologicznej, a często również urologicznej.
    Źródło:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2011, 7, 2; 121-123
    1734-1531
    2451-0742
    Pojawia się w:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zakażenie układu moczowego u dzieci
    Urinary tract infections in children
    Autorzy:
    Bochniewska, Violetta
    Jung, Anna
    Żuber, Janusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1032315.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    children
    treatment
    urinary tract abnormalities
    urinary tract infection
    vesicoureteric reflux
    zakażenie układu moczowego
    wady układu moczowego
    dzieci
    leczenie
    odpływ pęcherzowo-moczowodowy
    Opis:
    Urinary tract infections are one of the most common bacterial diseases among children. In the adult population urinary tract infections represent 10‑20% of community‑acquired infections and approximately 40‑50% of nosocomial infections. In the neonatal period and in the first three months of live urinary tract infections are observed more frequently among boys whereas in the following years this is more common among girls. Urine found in the urinary tract of a healthy men is sterile. The presence of microorganisms (bacteria, viruses, fungi) in the urinary tract located above the sphincter of the bladder is considered to be the urinary tract infection. Increased uropathogenic colonization around the external urethral orifice, urinary retention and weakness of local defence mechanisms are playing crucial role in developing the urinary tract infections. Evolution of urinary tract infections among children usually takes place through the ascending path. Haematogenous urinary tract infections occur mainly during neonatal period and among infants. Recurrent urinary tract infections are usually observed among children during their first year of life. Escherichia coli is responsible for approximately 33‑90% cases of urinary tract infections among children, depending on age and sex. Clinical symptoms of urinary tract infections vary depending on the child’s age, anatomic location and severity of inflammatory changes. It is not possible to take one standardized approach in the treatment of urinary tract infections. Generally, the rule is that the younger the child and the more severe form of the disease, the therapy should be more intense. Method treatment is always chosen individually. Co‑trimoxazole prophylaxis treatment, for 12 months, reduces the risk of re‑infection.
    Zakażenia układu moczowego należą do najczęstszych chorób bakteryjnych wieku dziecięcego. W populacji dorosłych zakażenia układu moczowego stanowią około 10‑20% wszystkich zakażeń pozaszpitalnych i około 40‑50% zakażeń szpitalnych. W okresie noworodkowym i w pierwszym kwartale życia znacznie częściej chorują chłopcy, w późniejszym wieku dziewczynki. Mocz znajdujący się w układzie moczowym zdrowego człowieka jest jałowy. Obecność drobnoustrojów (bakterii, wirusów, grzybów) w drogach moczowych położonych powyżej zwieracza pęcherza moczowego uznaje się za zakażenie układu moczowego. W rozwoju zakażenia układu moczowego istotną rolę odgrywają: zwiększona kolonizacja uropatogennymi drobnoustrojami okolicy zewnętrznego ujścia cewki moczowej, zaleganie moczu oraz osłabienie miejscowych mechanizmów odpornościowych. Rozwój zakażenia układu moczowego u dzieci najczęściej odbywa się drogą wstępującą. Zakażenie drogą krwiopochodną występuje głównie w okresie noworodkowym i niemowlęcym. Najczęstsze nawroty zakażeń układu moczowego obserwuje się u dzieci w 1. roku życia. Za 33‑90% przypadków zakażeń u dzieci, w zależności od płci i wieku, odpowiada Escherichia coli. Objawy kliniczne zakażenia układu moczowego różnią się w zależności od wieku dziecka, lokalizacji i ciężkości zmian zapalnych. W leczeniu zakażenia układu moczowego generalnie obowiązuje zasada, że im młodsze dziecko i cięższa postać choroby, tym terapia powinna być bardziej intensywna. W uzasadnionych przypadkach stosowanie profilaktyki kotrimoksazolem przez 12 miesięcy zmniejsza ryzyko powtórnego zakażenia.
    Źródło:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2012, 8, 1; 12-22
    1734-1531
    2451-0742
    Pojawia się w:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies