Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "uniwersalność praw człowieka" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-3 z 3
    Tytuł:
    The Problem of Recognition of Human Rights: Does Explicative-Existential Justification Really Work?
    Problem uznawania praw człowieka: Czy uzasadnienie eksplikatywno-egzystencjalne naprawdę działa?
    Autorzy:
    Hapla, Martin
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1202285.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Stowarzyszenie Filozofii Prawa i Filozofii Społecznej – Sekcja Polska IVR
    Tematy:
    human rights
    justification
    explicative-existential justification
    is-ought problem
    universality of human rights
    prawa człowieka
    uzasadnienie
    uzasadnienie eksplicytno-egzystencjalne
    uniwersalność praw człowieka
    Opis:
    This paper analyses Robert Alexy’s explicative-existential justification of human rights. The author identifies several problems that are associated with it. An analysis of Alexy’s explicative argument suggests that it cannot cope with the transition from facts to norms. Notably, this argument does not explain why its requirements cannot be overruled by some other moral reason (for example, the utility principle). The answer that Alexy offers in his existential argument is not considered sufficient by the author of this paper. Although this argument complements the necessary normative premises, the existential decision preferred by Alexy is not the only one necessary. It can be admitted that for many people such a decision is attractive. However, even if we accept that explicative-existential justification is credible in some context, it is correct to apply it only to the rights of persons and not to the rights of human beings. In the final part, the author shows that the claim that this theory can justify even the rights of human beings who are not persons is indefensible.
    Artykuł analizuje eksplicytno-egzystencjalne uzasadnienie praw człowieka zaproponowane przez Roberta Alexy’ego. Autor niniejszego artykułu identyfikuje kilka problemów, które się z nim wiążą. Analiza eksplicytnego argumentu Alexy’ego wskazuje, że argument ten nie radzi sobie z problemem przejścia od faktów do norm. W szczególności nie wyjaśnia, dlaczego jego wymagania nie mogą zostać unieważnione przez jakiś inny powód moralny (na przykład zasadę użyteczności). Odpowiedź, którą Alexy proponuje w swoim argumencie egzystencjalnym, nie jest uznawana przez autora niniejszego artykułu za wystarczającą. Chociaż argument ten uzupełnia konieczne przesłanki normatywne, decyzja egzystencjalna preferowana przez Alexy’ego nie jest jedyną, konieczną. Można przyjąć, że dla wielu osób taka decyzja jest atrakcyjna. Jednak nawet jeśli przyjmiemy, że uzasadnienie eksplicytno-egzystencjalne jest w pewnym kontekście wiarygodne, to słuszne jest stosowanie go tylko do praw osób, a nie do praw istot ludzkich. W ostatniej części autor artykułu pokazuje, że twierdzenie, iż teoria ta może uzasadniać nawet prawa istot ludzkich, które nie są osobami, jest nie do obrony. [tłumaczenie Redakcja]
    Źródło:
    Archiwum Filozofii Prawa i Filozofii Społecznej; 2021, 2(27); 5-15
    2082-3304
    Pojawia się w:
    Archiwum Filozofii Prawa i Filozofii Społecznej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Uniwersalność praw i obowiązków człowieka
    The Universal Character of Human Rights and Duties
    Autorzy:
    Mazurek, Franciszek Janusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1871097.pdf
    Data publikacji:
    1990
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Opis:
    The author points at the necessity to work out of universal conception of human rights and duties. In this paper he presents an outline of such a conception. The extant conceptions are partial and imbued with ideologies. They are based on false visions of man. The universal conception of human rights and duties can be worked out in tune with the interdisciplinary studies. The author removes everything that is irrelevant in this field under consideration to show the universal character of human rights and duties by way of dialogical, fundamental, prophetic, and situational criticism. In the dialogical criticism he revises, on the one hand, the current conceptions of freedom and freedom rights, and, on the other, the way in which human social rights are understood as state alms. Talking about the fundamental criticism he emphasizes the fact that the principle of human rights should be taken in its connection with other social principles such as: the principle of person’s dignity, of common good, of auxiliariness, of justice and others. The prophetic criticism is supposed to show not only the aspects of the infringement on human rights, but first of all the mechanisms of their infringement. The situational criticism permits the author to show that the so-called relative character of human rights concerns their hierarchy and modes of their carrying out, which modes are dependent on the history and culture of various nations; the basis of the universal character of human rights and duties is person’s dignity which is a universal value, independent of history, culture and other social-political systems. The author takes the standpoint according to which one cannot present the universal theory of human rights without showing beforehand an integral vision of man. He emphasizes that person’s dignity is an innate, universal and indispensable value. On the basis of this value he formulates a fundamental normative principle of human rights and duties: „persona est affirmanda propter se ipsam”. Secondly, while defining the contents of human rights he refers to the psychosomatic nature of man, which nature is the groundwork of various needs. The basic needs bear a universal character. Yet it is not needs that are human rights, their contents being values capable of fulfilling these needs. It is a human right to be entitled to a certain value (Rechtswert). Thirdly, man should be looked upon as a social being (ens sociale). This kind of approach to man allows to rationally explain the correlation between rights and duties. Fourthly, man cannot be taken as a „small god”, since he is able to do good, but also evil, to build concentration camps, to commit genocide, to steal, to lie and the like. The affairs being as such, we have to state that one cannot talk about absolute, boundless rights of freedom granted to man. They are bounded not so much by the freedom of other individuals as rather by truth and common good. The author is not satisfied with a mere presentation of the universal character of human rights, but also points at the necessity to work out a universal strategy of their defence. He says that it is necessary to establish an international authority and form democratic structures within the world society. The effective and universal defence of human rights may be guaranteed by a solidary cooperation of all nations for the sake of development. Nevertheless the very defence of these rights is already a crucial factor of the social, economic and cultural development of nations.
    Źródło:
    Roczniki Nauk Społecznych; 1990, 18, 1; 149-166
    0137-4176
    Pojawia się w:
    Roczniki Nauk Społecznych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    70 lat Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka – pomnik czy żywy dokument?
    The Universal Declaration of Human Rights 70 years on-monument or living document?
    Autorzy:
    Kędzia, Zdzisław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/693243.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    declaration
    human rights
    responsibility
    legitimacy
    universality
    holistic
    economic
    social and cultural rights
    civil and political rights
    binding force
    customary law
    jus cogens
    deklaracja
    prawa człowieka
    odpowiedzialność
    legitymizacja
    uniwersalność
    holistyczny
    prawa gospodarcze
    socjalne i kulturalne
    prawa osobiste i polityczne
    moc wiążąca
    prawo zwyczajowe
    ius cogens
    Opis:
    The article poses a question about the current meaning of the Universal Declaration of Human Rights. The starting point is the analysis of the legitimacy of the Declaration, which leads to the conclusion that the support for it has not been eroded by the passage of time, but has indeed gained strength. The Declaration's message on the universality of human rights is taken from the perspective of the controversy surrounding this principle during the drafting process and in the light of the subsequent debates related to the Second World Conference on Human Rights in Vienna in 1993. The Declaration and Programme of Action not only stressed that the universal nature of human rights is beyond question, but also pointed to the importance of national and regional specificities, and various historical, cultural and religious conditions that, however, do not relieve states, regardless of their political, economic and cultural systems, of the obligation to promote and protect all human rights. The InterAction Council's initiative to develop a Universal Declaration of Human Responsibility is presented as an attempt to reconcile different doctrinal and political positions with regard to the universality of human rights. The conclusion of these considerations is the expectation that the already visible tendency to absorb various philosophical, doctrinal and cultural traditions in order to enrich human rights justifications will prevail over attempts to question the universality of rights in the name of regional or other distinctions. The Universal Declaration was also a testimony to the holistic approach to human rights, encompassing economic, social, cultural, as well as personal and political rights. The subsequent winding road in attitudes to the two main categories of rights at the international arena ultimately led to the return of the spirit and letter of the Declaration and the recognition of equality of all rights in the legal and institutional-procedural dimensions. Various aspects of the Declaration's binding force and related controversies have been presented in the context of its status as a resolution of the UN General Assembly, as an interpretation of the UN Charter, as customary law and jus cogens, and the concept of so-called UN law. The last part attempts to justify why the Declaration should be seen as a living document.
    Artykuł stawia pytanie o obecne znaczenie Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka. Punktem wyjścia jest analiza legitymizacji Deklaracji, która prowadzi do wniosku, że poparcie dla niej nie tylko nie uległo erozji związanej z upływem czasu, a wręcz istotnie zyskało na sile. Przesłanie Deklaracji dotyczące uniwersalności praw człowieka jest ujęte z perspektywy kontrowersji wokół tej zasady podczas redagowania jej tekstu i w świetle późniejszych debat związanych z II Światową Konferencją Praw Człowieka w Wiedniu w 1993 r. Ta ostatnia nie tylko podkreśliła, że uniwersalny charakter praw człowieka jest poza dyskusją, ale również wskazała na znaczenie specyfiki narodowej i regionalnej oraz różnych uwarunkowań historycznych, kulturowych i religijnych, które jednak nie zwalniają państw – niezależnie od ich systemów politycznych, gospodarczych i kulturowych – z obowiązku promowania i ochrony wszystkich praw człowieka. Inicjatywa InterAction Council zmierzająca do opracowania Powszechnej Deklaracji Odpowiedzialności Człowieka jest przedstawiona jako próba pogodzenia różnych stanowisk doktrynalnych i politycznych w odniesieniu do uniwersalności praw człowieka. Konkluzją tych rozważań jest oczekiwanie, że już widoczna tendencja do absorbowania rozmaitych źródeł filozoficznych, doktrynalnych, a także tradycji kulturowych dla wzbogacania uzasadnień praw człowieka będzie przeważać nad próbami kwestionowania uniwersalności praw w imię regionalnych lub innych odrębności. Powszechna Deklaracja była również świadectwem holistycznego podejścia do praw człowieka, obejmującego prawa gospodarcze, socjalne i kulturalne oraz prawa osobiste i polityczne. Późniejsze meandry stosunku do obu głównych kategorii praw na arenie międzynarodowej doprowadziły ostatecznie do powrotu ducha i litery Deklaracji oraz do uznania równości wszystkich praw w wymiarze prawnym i instytucjonalno-proceduralnym. Rozmaite aspekty mocy wiążącej Deklaracji i odnoszące się do nich kontrowersje zostały przedstawione w kontekście jej statusu jako rezolucji Zgromadzenia Ogólnego ONZ, jako interpretacji Karty ONZ, jako prawa zwyczajowego i ius cogens oraz koncepcji tzw. prawa ONZ. W ostatniej części podjęto próbę uzasadnienia, dlaczego Deklaracja powinna być postrzegana jako dokument żywy.
    Źródło:
    Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2018, 80, 4; 5-23
    0035-9629
    2543-9170
    Pojawia się w:
    Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-3 z 3

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies