Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "treatment; valproic acid" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
USE OF VALPROIC ACID FOR THE TREATMENT OF NEUROPSYCHIATRIC SYMPTOMS IN ACQUIRED BRAIN INJURIES
Autorzy:
Bidzan, Leszek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2137936.pdf
Data publikacji:
2020-09-09
Wydawca:
Fundacja Edukacji Medycznej, Promocji Zdrowia, Sztuki i Kultury Ars Medica
Tematy:
treatment; valproic acid
cognitive dysfunction
emotional disorders
aggression
Opis:
Acquired brain injuries are often accompanied by a series of neuropsychiatric disorders. A wide range of pharmacological agents are used to treat neuropsychiatric symptoms. However, a more indepth review of the agents used indicates that there are in fact relatively few procedures recommended for use. Anticonvulsants including valproic acid, are of particular interest. This research aimed to assess the efficacy and safety of valproic acid, as based on a naturalistic observation of patients with various forms of acquired brain injury and who had displayed neuropsychiatric symptoms. The study group consisted of individuals (N = 43) who were treated with valproic acid as the first choice of drug. Both the initial dose and its size during further treatment, as well as the treatment method, were determined based on medical indications. The mental state of the patients was assessed twice: at the time of enrolment for the study and after 12 months. The Cohen-Mansfield Agitation Inventory (CMAI) was used for the assessment. In addition, the degree of cognitive dysfunction was assessed during the baseline study using the MMSE scale. Eventually, 24 individuals were accepted for statistical analysis. They were re-examined after 12 months and took only valproic acid during that period. 24 out of 43 individuals qualified for the study completed the 12-month observation period. 11 respondents were excluded from the study due to their inappropriate tolerance. The reported side effects were of a temporary nature (except for hair loss) and of a mild or moderate intensity. It was observed that aggressive and impulsive behaviours were significantly reduced in the study group. The positive therapeutic effect concerned all categories in the CMAI scale, except for verbal aggression. The therapeutic effect of the valproic acid was varied depending on the degree of cognitive impairments. Statistical significance for higher MMSE scores was obtained only for the category of non-aggressive verbal disorders. On the other hand, in the case of lower MMSE scores a significant reduction was observed both in the categories of non-aggressive and aggressive physical behaviours, as well as for the overall CMAI scale result. The results obtained seem to indicate a satisfactory efficacy and acceptable tolerance of valproic acid in the treatment of the neuropsychiatric symptoms accompanying acquired brain injuries.
Źródło:
Acta Neuropsychologica; 2020, 18(3); 357-366
1730-7503
2084-4298
Pojawia się w:
Acta Neuropsychologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wybrane farmakokinetyczne interakcje leków w trakcie leczenia padaczki. Część II
Selected pharmacokinetic drug interactions during treatment of epilepsy. Part II
Autorzy:
Jastrzębski, Karol
Kacperska, Magdalena Justyna
Kozera-Kępiniak, Alicja
Klimek, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1053388.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
CYP2C19
CYP2C9
CYP2D6
CYP2E1
CYP3A4
UDP- glucuronosyltransferases
elimination
glucuronidation
metabolism of drugs
reaction of the second phase
the reaction of the first phase oxidation of drugs
valproic acid
metabolizm leków
reakcja pierwszej fazy
oksydacja leków
reakcja drugiej fazy
glukuronidacja
kwas walproinowy
eliminacja leku
UDP-glukuronylotransferazy
Opis:
Epilepsy is a disease of unknown cause to the end, mainly characterized by the occurrence of unprovoked seizures. A seizure is a temporary change, in turn, reactivity or physiological change in part or whole brain. Seizures are divided into partial, generalized and unclassified. The concept of drug-resistant epilepsy may seem somewhat obvious and intuitively understandable, but not yet developed a detailed definition of commonly accepted. As a result, doctors and researchers use very different criteria and, in some cases, even give up the precise criteria, which makes it difficult to compare the results of clinical trials and the development of practical guidelines. In the treatment of epilepsy, there is no one standard way to proceed. The aim of epilepsy treatment is complete seizure control and getting the least side effects during treatment with antiepileptic drugs. The drug should be tailored to the type of seizure or epilepsy syndrome, the frequency and severity of seizures. The choice depends on the type of drug seizures, for example, primary generalized seizures, valproic acid is used, and secondarily generalized seizures and partial carbamazepine. Older-generation drugs (phenytoin, phenobarbital, primidone) is slowly becoming obsolete. However, may be prescribed for specific indications. There is also a large group of new drugs (lamotrigine, vigabatrin, oxcarbazepine, gabapentin, levetiracetam, felbamat, topiramate, tiagabine), which are becoming increasingly popular. The emergence of a new generation of drugs gave them some advantage over older-generation drugs. They are characterized by greater specificity of action, improved pharmacokinetic properties, better evaluation of clinical trials and less side effects. These drugs are in clinical trials, and direct observation of lessons can be drawn that they are very useful in some types of epilepsy. There is no doubt that further research and observation. This article presents a brief overview of the pharmacokinetic properties of selected drugs as well as potential interactions between them. Properly processes of absorption, metabolism, distribution and elimination of drugs determine the appropriate therapeutic efficacy. The success of treatment can also significantly affect the pharmacokinetic and pharmacodynamic interactions.
Padaczka to choroba o nieznanej do końca etiologii, charakteryzująca się występowaniem nieprowokowanych napadów padaczkowych. Napad padaczkowy to z kolei przejściowa zmiana reaktywności lub zmiana stanu fizjologicznego części bądź całego mózgu. Napady dzielą się na: częściowe, uogólnione i niesklasyfikowane. Pojęcie padaczki lekoopornej może się wydawać oczywiste i zrozumiałe, niemniej jednak nie opracowano dotychczas powszechnie uznawanej szczegółowej definicji. W efekcie lekarze i badacze stosują bardzo różne kryteria, a w niektórych przypadkach nawet rezygnują z dokładnych kryteriów, co znacznie utrudnia porównywanie wyników badań klinicznych i tworzenie wytycznych. W leczeniu padaczki nie występuje jeden standardowy sposób postępowania. Celem terapii padaczki jest całkowita kontrola napadów i uzyskanie jak najmniejszych objawów niepożądanych podczas leczenia lekami przeciwpadaczkowymi. Lek powinien być dostosowany do typu napadu lub zespołu padaczkowego, częstości i ciężkości napadów. Wybór leków zależy od rodzaju napadów, przykładowo w napadach pierwotnych uogólnionych stosowany jest kwas walproinowy, natomiast we wtórnie uogólnionych i częściowych – karbamazepina. Leki starszej generacji (fenytoina, fenobarbital, prymidon) powoli wychodzą z użycia. Mogą być jednak przepisywane z powodu indywidualnych wskazań. Jest też bardzo duża grupa nowych leków (lamotrygina, wigabatryna, okskarbazepina, gabapentyna, lewetyracetam, felbamat, topiramat, tiagabina), które stają się coraz bardziej popularne. Pojawienie się leków nowej generacji dało im pewną przewagę w stosunku do starszych leków. Cechują je: większa swoistość działania, lepsze właściwości farmakokinetyczne, lepsza ocena klinicznych prób i słabsze objawy niepożądane. Z badań klinicznych i z bezpośrednich obserwacji wynika, iż są to leki bardzo przydatne w niektórych typach padaczek. Nie ulega wątpliwości, że potrzebne są dalsze badania i obserwacje. W niniejszym artykule przedstawiono krótki przegląd właściwości farmakokinetycznych wybranych leków, a także potencjalne interakcje między nimi. Prawidłowo przebiegające procesy wchłaniania, metabolizmu, dystrybucji i eliminacji leków warunkują odpowiednią skuteczność terapeutyczną. Na powodzenie leczenia mogą także znacząco wpłynąć interakcje farmakokinetyczne i farmakodynamiczne.
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2013, 13, 1; 50-55
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies