Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "trawestacja" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
Erich Loests Exkurs in die Kriminalliteratur. Der DDR-Krimi zwischen Konvention und Travestie
Autorzy:
Brylla, Wolfgang
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2083500.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
Erich Loest
Raymond Chandler
crime fiction
GDR
narrative travesty
kryminał
NRD
trawestacja narracyjna
Opis:
After leaving a GDR prison, in the 60s, Erich Loest started to write crime stories under the pseudonym Hans Walldorf. His series of only a few novels finishes with the short story collection entitled Oakins macht Karriere. In his stories, presenting the investigations by a London detective Pat Oakins, Loest did a specific kind of travesty of a classic genre convention, going away from a socialistic-didactic character of crime stories in Eastern Germany.
Po wyjściu z enerdowskiego więzienia Erich Loest zaczął w latach 60. pisać pod pseudonimem Hans Walldorf kryminały. Jego serię zaledwie kilku powieści kończy zbiór opowiadań Oakins macht Karriere. Loest w poszczególnych historiach, opowiadających o toczących się śledztwach prowadzonych przez londyńskiego detektywa Pata Oakinsa, dokonał swoistego rodzaju trawestacji klasycznej konwencji gatunkowej, odchodząc od socjalistyczno-dydaktycznego charakteru kryminału we wschodniej części Niemiec.
Źródło:
Kwartalnik Neofilologiczny; 2019, 3; 504-517
0023-5911
Pojawia się w:
Kwartalnik Neofilologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Komizm a intertekstualia w późnej twórczości Tadeusza Różewicza
Comedy and intertextuality in the late works by Tadeusz Różewicz
Autorzy:
Kissin, Konrad
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/942507.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Tadeusz Różewicz
intertekstualność
parafrazy komiczne
parodia
trawestacja
postmodernizm
Opis:
U Różewicza intertekstualność stanowiła zawsze ważną kategorią, związaną z imperatywem dialogowości - wielogłosowość ta stopniowo narasta w dziełach „poety z Radomska”. W późnej jego twórczości, już w latach 90., następuje zwrócenie się ku wzorcom estetycznym postmodernizmu. Pisarz ponadto wraca do projektów komiczności z początków swojej twórczości — tak na przykład w tomie Kup kota w worku pojawia się żywioł satyryczny. Parafrazy komiczne Różewicza, w zależności od tego czy modelem dla nich staje się wzorzec literacki czy rzeczywistość pozajęzykowa, zaliczyć można do parodii lub trawestacji. Różny jest też stosunek autora do wykorzystywanego tekstu, przebiega on od „pogodnych uśmiechów” (Staff, Filipowicz) do ostrza krytyki (Derrida, Masłowska). Niezależnie jednak od tego główną metodą jaką osiągany jest żart jest metoda komizmu degradacyjnego. Intertekstualność u Różewicza jest zawsze aktywna znaczeniotwórczo. Jego teksty reinterpretują prototyp, a przez to twórczo ingerują w teraźniejszość.
Źródło:
Czytanie Literatury. Łódzkie Studia Literaturoznawcze; 2013, 02
2299-7458
2449-8386
Pojawia się w:
Czytanie Literatury. Łódzkie Studia Literaturoznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jaś i Małgosia w XXI wieku. O trawestacjach uwspółcześniających baśni w najnowszej literaturze polskiej
Autorzy:
Bednarek, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/694911.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Ludoznawcze
Tematy:
Jaś i Małgosia
baśnie
intertekstualność
trawestacja
retelling, polska literatura najnowsza
Hansel and Gretel
fairy tales
intertextuality
travesty
retelling
contemporary Polish literature
Opis:
Artykuł prezentuje zjawisko modernizacji wątków folklorystycznych w polskiej literaturze najnowszej. Genettowskie ujęcie trawestacji oraz powiązana z nią modernizacja diegetyczna stanowią teoretyczną podstawę refleksji. Analizie poddano trzy utwory uznanych autorów (Leszka K. Talki, Jacka Dukaja oraz Mariusza Sieniewicza), które choć odwołują się do tego samego intertekstualnego hipotekstu – bardzo dobrze znanego wątku ATU 327 a (Jaś i Małgosia), mają jednak różnych odbiorców. Pozwala to pokazać, jak szeroki zakres możliwości daje modernizacja baśni: od stylu, przez konstrukcję świata przedstawionego, przebieg fabuły aż po interpretację. Zabieg ten może służyć nie tylko przybliżeniu tradycyjnych wątków współczesnemu czytelnikowi, ale także kompensacji i terapii, a także podjęciu problematyki metaliterackiej oraz krytyki społecznej. Omawiany wątek, po uwspółcześnieniu, promuje różnorodne wartości: zarówno konserwatywne, jak i lewicowe. Należy podkreślić, że zniesienie dystansu między odbiorcą a światem przedstawionym jako konsekwencję modernizacji baśni równoważą fabularne i narracyjne sposoby odbudowywania go, co osłabia grozę folklorystycznego hipotekstu. 
The purpose of the article is to present the phenomenon of the modernization of the fairy tale in contemporary Polish fiction. The theoretical frame of the article is Gérard Genette’s theory of intertextuality, and in particular the following two categories: travesty and diegetic modernization. The author focuses on the works linked to the same folk hypotext – ATU 327a, such as Hansel and Gretel. The three texts analysed in the paper were written by esteemed authors: Leszek K. Talko, Jacek Dukaj and Mariusz Sieniewicz. They addressed their works to diverse audiences: children, adults, and both. These methodological assumptions give an opportunity to show a wide spectrum of possibilities enabled by modernization. The style, the represented world, the plot and the interpretation of the fairy tale are the elements which could change when modernization occurs. The described technique of retelling aims is make the fairy tale more familiar to contemporary audiences, as well as to allow for critique of politics, society and literature. Its therapeutic function is important, too. In spite of the fact that the texts analysed herein lack the sense wonder characteristic of the traditional fairy tale, thereby reducing the distance from the reader, one can see that they rely on various ways of distancing the audience, which reduces the horror of the traditional fairy tale.
Źródło:
Literatura Ludowa; 2018, 62, 6
2544-2872
0024-4708
Pojawia się w:
Literatura Ludowa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Этническая травестия в романе Давида Маркиша Белый круг
Trawestacja etniczna w powieści Dawida Markisza Biały krąg (Белый круг)
Ethnic travesty in David Markish’s novel The White Circle
Autorzy:
Shafranskaya, Eleonora
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2191554.pdf
Data publikacji:
2020-12-22
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
Kałmykow
Żyd
Markisz
Malewicz
Afryka
topos turkiestański
szaleństwo
Sawicki
Kalmykov
Jew
Markish
Malevich
Africa
Turkestan topos
insanity
Savitsky
Opis:
Autorka artykułu próbuje wyjaśnić zagadkę zawartą w powieści współczesnego pisarza Dawida Markisza Biały krąg, traktującej o tożsamości etnicznej Matwieja Katza, postaci wzorowanej na awangardowym artyście Siergieju Kałmykowie (1891–1967). Nazwisko i styl życia Kałmykowa spowodowały powstanie szczególnego rodzaju mitologii, na której opiera się na poły detektywistyczna fabuła powieści. O ile w dyskursie drugiej połowy XX wieku i w wieku obecnym (mitologia, kino, literatura) Kałmykow, Rosjanin z pochodzenia, jawi się jako osoba na wpół enigmatyczna, na wpół szalona, dziwak z Ałma-Aty, który występuje pod swoim prawdziwym nazwiskiem, to w powieści Markisza zamienia się on w rosyjskiego artystę „żydowskiego pochodzenia”, żyjącego w umownym toposie środkowoazjatyckiego Kyzyłgradu. Artykuł ma na celu wyjaśnienie trawestacji etnicznej, sprzecznej z realiami historycznymi, jak również „rozszyfrowanie” miejsca akcji, związanego z ostatnimi latami życia artysty.
The author tries to explain the riddle presented in the novel by the modern writer David Markish, The White Circle, about the ethnic identity of the character Matvey Katz, whose prototype is the avantgarde artist Sergey Kalmykov (1891–1967). The name and lifestyle of this artist became the reason for the birth of a personal myth, which formed the basis of the novel semi-detective plot. If in the discourse of the second half of the XX century and in the XXI century (mythology, cinema, a number of literary texts), Sergey Kalmykov, a Russian by origin, appears as a half-mysterious, half-mad person, an Alma-Ata freak, but under his real name, then, in Markish’s novel, he is a Russian artist of “Jewish origin”, living in the fictitious Central Asian topos named Kzylgrad. To explain the ethnic travesty that runs counter to historical reality, to “decipher” the location of the novel associated with the last years of the artist’s life are the tasks solved by the author of the article.
Źródło:
Iudaica Russica; 2020, 2(5); 28-44
2657-4861
2657-8352
Pojawia się w:
Iudaica Russica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies