Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "transgraniczne przekształcenie spółki kapitałowej" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Ewolucja modelu opodatkowania zdarzeń restrukturyzacyjnych w podatkach dochodowych
Evolution of the model of taxation of restructuring events in income taxes
Autorzy:
Dmowski, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28761655.pdf
Data publikacji:
2021-09-27
Wydawca:
Instytut Studiów Podatkowych Modzelewski i wspólnicy
Tematy:
restrukturyzacja
transgraniczna restrukturyzacja
podatek dochodowy od osób fizycznych
podatek dochodowy od osób prawnych
transgraniczny podział
transgraniczne przekształcenie spółki kapitałowej
dyrektywa 2017/1132
dyrektywa 2009/133/WE
dyrektywa 2019/2121
podatek od niezrealizowanych zysków
exit tax
model ewolucji podatków dochodowych
restructuring
cross-border restructuring
personal income tax
corporate income tax
cross-border division
cross-border conversion of a limited company
directive 2017/1132
directive 2009/133/EC
directive 2019/2121
tax on unrealized profits
Opis:
Regulacje dotyczące procesów i zdarzeń restrukturyzacyjnych stanowią istotną część przepisów o podatkach dochodowych. Ewolucja zmian w podatkach, w szczególności w podatku dochodowym od osób prawnych i w podatku dochodowym od osób fizycznych, jest konsekwencją nie tylko harmonizacji prawa europejskiego, ale również uszczelniania modelu opodatkowania zdarzeń restrukturyzacyjnych. Kluczowy wpływ na konsekwencje podatkowe transgranicznych zdarzeń restrukturyzacyjnych miały dwie dyrektywy tj.: 1) dyrektywa Rady 2009/133/WE z dnia 19 października 2009 r. w sprawie wspólnego systemu opodatkowania mającego zastosowanie w przypadku łączenia, podziałów, podziałów przez wydzielenie, wnoszenia aktywów i wymiany udziałów dotyczących spółek różnych państw członkowskich oraz przeniesienia statutowej siedziby SE lub SCE z jednego państwa członkowskiego do innego państwa członkowskiego1 oraz 2) dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1132 z dnia 14 czerwca 2017 r. w sprawie niektórych aspektów prawa spółek2. Błędy i niejednoznaczności w zakresie implementacji wskazanych dyrektyw spowodowały wiele sporów interpretacyjnych w sprawie domniemanej zasady neutralności podatkowej związanej z reorganizacją spółek kapitałowych. Jednakże kluczowym wyzwaniem, przed którym stoi polski ustawodawca, jest prawidłowy sposób wdrożenia zmian w zakresie dopuszczalności na wspólnym rynku państw członkowskich Unii Europejskiej (UE) dwóch nowych zdarzeń restrukturyzacyjnych – z założenia neutralnych podatkowo – tj. transgranicznego podziału spółki kapitałowej do nowo zawiązanej spółki w innym kraju UE oraz transgranicznego przekształcenia spółki kapitałowej skutkującego zmianą rezydencji podatkowej na inną w innym kraju UE, łącznie z dostosowaniem formy prawnej do najbardziej zbliżonej do funkcjonującej w kraju nowej rezydencji podatkowej. Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/2121 z dnia 27 listopada 2019 r. zmieniająca dyrektywę (UE) 2017/1132 w odniesieniu do transgranicznego przekształcania, łączenia i podziału spółek3 powinna być implementowana przez kraje członkowskie UE do lokalnych porządków prawnych najpóźniej do dnia 31 stycznia 2023 r. Nowe możliwości mogą być podstawą do realizacji swobód wspólnotowych (m.in. swobody przedsiębiorczości i przepływu kapitału w ramach wspólnego rynku UE) lub mogą stanowić podstawę do istotnych nadużyć podatkowych mających na celu unikanie lub uchylanie się od opodatkowania. Istotnym zagadnieniem będzie dostosowanie regulacji dotyczących podatku od niezrealizowanych zysków (tzw. exit tax) do nowych możliwości w zakresie transgranicznej realokacji aktywów i zobowiązań.
Restructuring processes and events constitute an important part of the regulation of income tax regulations. The evolution of changes in taxes, in particular in corporate income tax and personal income tax, is a consequence of not only the harmonization of European law, but also the tightening of the model of taxation of restructuring events. Two Directives had a key impact on the tax consequences of cross-border restructuring events, i.e.: 1. Council Directive 2009/133/EC of 19 October 2009 on the common taxation system applicable to mergers, divisions, divisions by separation, transfers of assets and exchanges of shares companies of different Member States and the transfer of the registered office of an SE or SCE from one Member State to another Member State and OGÓLNOPOLSKA KONFERENCJA NAUKOWA 8 Doradztwo Podatkowe – Biuletyn Instytutu Studiów Podatkowych Nr 9/2021 2. Directive (EU) 2017/1132 of the European Parliament and of the Council of 14 June 2017 on certain aspects of company law. Errors and ambiguities in the implementation of the aforementioned directives caused many interpretation disputes regarding the alleged principle of tax neutrality related to the reorganization of capital companies. However, the key challenge faced by the Polish legislator is the correct implementation of changes in the admissibility of two new restructuring events on the common market of the European Union Member States – tax-neutral by definition – i.e. the cross-border division of a capital company into a newly established company in another EU country, cross-border conversion of a capital company resulting in a change of tax residence to another in another EU country, including adaptation of the legal form to the most similar new tax residence functioning in the country. Directive (EU) 2019/2121 of the European Parliament and of the Council of November 27, 2019 amending Directive (EU) 2017/1132 with regard to cross-border conversions, mergers and divisions of companies should be implemented by EU Member States into local legal systems no later than 31 January 2023. New opportunities may be the basis for the implementation of Community freedoms (including the freedom of establishment and the movement of capital within the EU common market), or may constitute the basis for significant tax abuses aimed at tax avoidance or evasion. An important issue will be the adjustment of the regulations on the tax on unrealized profits (exit tax) to the new possibilities in the field of cross-border reallocation of assets and liabilities.
Źródło:
Doradztwo Podatkowe Biuletyn Instytutu Studiów Podatkowych; 2021, 9(301); 6-19
1427-2008
2449-7584
Pojawia się w:
Doradztwo Podatkowe Biuletyn Instytutu Studiów Podatkowych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przeniesienie siedziby polskiej spółki kapitałowej za granicę jako przyczyna jej rozwiązania w świetle Kodeksu spółek handlowych i swobody przedsiębiorczości
Cross-border transfer of the registered office of a Polish company abroad as a reason for the campany’s dissolution in light of the Code of Commercial Partnerships and Companies and freedom of entrepreneurship
Autorzy:
Napierała, Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/693820.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
transfer of a company’s registered office
a cross-border transformation
freedom of entrepreneurship
przeniesienia siedziby statutowej spółki
transgraniczne przekształcenie
swobody przedsiębiorczości
Opis:
In the absence of a EU (fourteenth) directive on the transfer of a company’s registered office, a number of questions arise including whether a Member State may prevent cross-border transfer of a company by enforcing a requirement that it be dissolved in a liquidation procedure. Article 270 point 2 and Article 459 point 2 of the Code of Commercial Partnerships and Companies provides for such a requirement stating that a shareholders’ resolution to move a company abroad shall constitute a reason for dissolving the company. Hence a decision of the Supreme Court to refer to the European Court of Justice regarding compliance of this regulation with the Treaty on the European Union (Article 49). It is generally expected that a fourteenth directive regulating the above matter will be issued. Sharing this expectation, the author attempted to provide rationale for the following de lege lata conclusions: (i) a situation in which the striking off a company’s name from the Polish register of entrepreneurs if its registered office is to be cross-border transferred to another Member State is contingent upon such company’s dissolution constitutes a limitation of the freedom of entrepreneurship and (ii) the interests of creditors and shareholders that are worthy of protectionwhen a Polish company is being transformed (also when per analogiam applied in the case of a cross-border transfer) are protected by relevant provisions of the Polish Code of Commercial Partnerships and Companies as well as, frequently, the EU regulations, and (iii) a cross-border transformation does not require a change (or transfer) of the company’s registered office. In light of the above, a de lege ferenda postulate must be made calling for adoption of a separate regulation or an explicit provision constituting grounds for relevant application of provisions on the transformation of Polish companies and provisions on mergers.
Brak unijnej (czternastej) dyrektywy w sprawie przeniesienia siedziby statutowej spółki prowokuje do postawiania pytania: Czy państwo członkowskie może uniemożliwić spółce transgraniczne przekształcenie przez wprowadzenie wymogu jej rozwiązania po przeprowadzeniu procedury likwidacyjnej? Na gruncie prawa polskiego taki wymóg przewidziany jest w art. 270 pkt 2 oraz art. 459 pkt 2 k.s.h., w myśl których uchwały wspólników (akcjonariuszy) o przeniesieniu spółki za granicę są przyczyną jej rozwiązania oraz prowadzą do otwarcia likwidacji (art. 274 § 1 oraz art. 461 § 1 k.s.h.). W sprawie dotyczącej przekształcenia spółki polskiej w spółkę prawa luksemburskiego wątpliwość co do zgodności wymienionych przepisów Kodeksu spółek handlowych z art. 49 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej powziął Sąd Najwyższy, zadając Trybunałowi Sprawiedliwości pytanie prejudycjalne. Powszechnie oczekuje się wydania czternastej dyrektywy w sprawie transgranicznego przeniesienia siedziby statutowej spółki. Podzielając to oczekiwanie, autor podjął próbę uzasadnienia następujących wniosków de lege lata: po pierwsze – uzależnienie wykreślenia z rejestru polskiej spółki kapitałowej przenoszącej swą siedzibę statutową do innego państwa członkowskiego od jej rozwiązania po przeprowadzeniu procedury likwidacyjnej stanowi ograniczenie swobody przedsiębiorczości; po drugie – godne ochrony interesy wierzycieli i wspólników krajowej spółki przekształcanej chronią (stosowane do transgranicznego przekształcenia per analogiam) przepisy k.s.h. o przekształceniu spółek krajowych oraz o transgranicznym łączeniu się spółek oraz, w wielu sytuacjach, przepisy prawa unijnego; po trzecie ‒ przeprowadzenie transgranicznego przekształcenia nie wymaga zmiany lokalizacji (przeniesienia) głównego przedsiębiorstwa spółki przekształcanej. Wobec braku czternastej dyrektywy uzasadniony jest postulat de lege ferenda unormowania przez polskiego ustawodawcę transgranicznego przekształcenia albo przez odrębną regulację, albo przez stworzenie wyraźnej podstawy do odpowiedniego stosowania przepisów o przekształceniu spółek krajowych oraz przepisów o transgranicznym łączeniu się spółek.
Źródło:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2016, 78, 2; 59-72
0035-9629
2543-9170
Pojawia się w:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies