Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "theater within theater" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-3 z 3
    Tytuł:
    Idea i praktyka. (Kilka uwag o dramacie Jewgienija Zamiatina "Pchła")
    The Idea and Practice. (Some Remarks on the "Flea", a drama by Yevgeny Zamyatin)
    Идея и практика. (Заметки на тему пьесы "Блоха" Евгения Замятина)
    Autorzy:
    Gracla, Jadwiga
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/50387513.pdf
    Data publikacji:
    2014-08-23
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    комедия
    народный театр
    театрализация
    театр в театре
    komedia
    teatr ludowy
    teatralizacja
    teatr w teatrze
    comedy
    folk theater
    theatralization
    theater within theater
    Opis:
    Zamyatin’s dramatic works cannot boast popularity. The Flea was staged twice in the 1920s, after which time it fell into oblivion for quite a long time. After 80 years the drama was staged again, it was not very successful though. The author makes an attempt to point to the reasons for its oblivion as well as its later unsuccessful stage production. Text analysis proves that the drama is a reflection of the postulates formulated by such reformers as Wachtangow and Jewreinow. Their production concepts, theatricality of performance is hidden in the construction of space. What brings it closer to a reform is its connection with the folk theater, or a use of stage acting which is characteristic of the reform. The author claims that all this might have been the reason for its unfavorable acclaim. In fact, the text makes use of particular postulates, and therefore it has to be staged in a particular theatrical convention.
    Źródło:
    Rusycystyczne Studia Literaturoznawcze; 2014, 24; 91-98
    0208-5038
    2353-9674
    Pojawia się w:
    Rusycystyczne Studia Literaturoznawcze
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Illusion and Truth in Theater from the Baroque to Romanticism
    Autorzy:
    Zatorska, Izabella
    Bednarek, Stefan
    Rabiej, Stanisław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/chapters/1012975.pdf
    Data publikacji:
    2020-04-10
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
    Tematy:
    truth
    illusion
    theater within the theater
    mise en abyme
    mimesis
    Opis:
    What does theater, as a metonymy for literature and art, represent in the centuries of transition? French classical theater was aware of difficulties in using the Aristotelian rule of mimesis. The problem of the impossibility of capturing the essence of things, when post-truths were not yet known, was acknowledged, in theory and in practice, by Baroque theater: From the perspective of theatrum mundi, with the use of “theater within the theater” (Shakespeare, Pierre Corneille, Molière), it showed the hidden, disturbing depth of “the norm of the day.” The problem of appearances (Lesage, Marivaux) resulted in the aesthetic and moral reform of Diderot, theoretician and practitioner of drama. Radical in their revolt, the protagonists of Schiller and Musset rejected both any compromise with illusion and the possibility of reforms. At the same time, they longed for the incarnation of the ideal of pure love, and were prepared to destroy others and even themselves if this ideal was to turn out to be a lie. Goodness and responsibility, as the basis for a play, are the values which – according to Father Józef Tischner – promise that Abel’s choice will prevail over Cain’s.
    Źródło:
    Truth and Falsehood in Science and the Arts; 69-89
    9788323542209
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Existing Within and Beyond Time: "Capri—the Island of Fugitives" by Krystian Lupa
    Istnieć w czasie i poza czasem: „Capri – wyspa uciekinierów” Krystiana Lupy
    Autorzy:
    Budzowska, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/47230399.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Krystian Lupa
    czasowość
    estetyka duratywna
    multimedia w teatrze
    temporality
    durational aesthetics
    multimedia in theater
    Opis:
    The proposed article ponders upon Krystian Lupa’s Capri—the Island of Fugitives (2019), an original production staged at the Powszechny Theatre in Warsaw that brings together two of Curzio Malaparte’s prose books: Kaputt (1944) and The Skin (1949). By focusing on the parts of the production that adapt Kaputt, the article scrutinizes scenes produced by the live performance and the virtual projections in order to describe and explain how theatrical expression is enriched by such a juxtaposition. This analysis uses the theoretical frameworks of unnatural narratology (Jan Alber et al.), postdramatic durational aesthetics (Hans-Thies Lehmann), and the idea of the virtual double (Matthew Causey). The primary argument relies on the specific temporality emerging from the Lupa’s performance that enables spectators to feel existence within and beyond time. Furthermore, the study investigates the overarching idea of the performance, recognized by the strategy of foregrounding the thematic that oscillates within the problematics of human cruelty.
    Artykuł poddaje analizie spektakl Krystiana Lupy Capri – wyspa uciekinierów (2019) z Teatru Powszechnego w Warszawie, inspirowany dwiema książkami Curzio Malaparte, Kaputt (1944) i Skóra (1949). Skupiając się na częściach spektaklu, które nawiązują do Kaputt, artykuł szczegółowo bada sceny, w których obok aktorów wykorzystano projekcje wideo, by wykazać, w jaki sposób takie zestawienia wzbogacają ekspresję teatralną. Na potrzeby tej analizy zastosowane zostały strategie interpretacyjne nienaturalnej narratologii (Jan Alber i in.), koncepcja postdramatycznej estetyki duratywnej (Hans-Thies Lehmann) oraz idea wirtualnego sobowtóra (Matthew Causey). Podstawowy argument dotyczy specyficznej czasowości generowanej w spektaklu Lupy, czasowości, która pozwala widzom czuć się tak, jakby znajdowali się w czasie i poza nim. Ponadto, artykuł wskazuje i omawia te elementy spektaklu, które w różnej formie i w różnych ujęciach wysuwają na pierwszy plan nadrzędną ideę spektaklu, oscylującą w obrębie problematyki ludzkiego okrucieństwa.
    Źródło:
    Pamiętnik Teatralny; 2021, 70, 2; 11-36
    0031-0522
    2658-2899
    Pojawia się w:
    Pamiętnik Teatralny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-3 z 3

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies