Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "the Truth" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów

Dostawca treści

Podbaza

Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 699
Tytuł:
“. . .delivered from the lie of being truth”: The Affective Force of Disinformation, Stickiness and Dissensus in Randy Ribay’s Patron Saints of Nothing
Autorzy:
Pacheco, Vincent
De Chavez, Jeremy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2032757.pdf
Data publikacji:
2021-11-22
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
affective feedback loops
stickiness
dissensus
Randy Ribay
Patron Saints of Nothing
Opis:
Waged in 2016, Philippine President Rodrigo Duterte’s war on drugs has claimed over 20,000 lives according to human rights groups. The Duterte administration’s own count is significantly lower: around 6,000. The huge discrepancy between the government’s official count and that of arguably more impartial organizations about something as concretely material as body count is symptomatic of how disinformation is central to the Duterte administration and how it can sustain the approval of the majority of the Philippine electorate. We suggest that Duterte’s populist politics generates what Boler and Davis (2018) call “affective feedback loops,” which create emotional and informational ecosystems that facilitate smooth algorithmic governance. We turn to Patron Saints of Nothing, a recently published novel by Randy Ribay about a Filipino-American who goes back to the Philippines to uncover the truth behind the death of his cousin. Jay’s journey into the “heart of darkness” as a “hyphenated” individual (Filipino-American) allows him access to locally networked subjectivities but not its affective entanglements. Throughout the novel, he encounters numerous versions of the circumstances of Jun’s demise and the truth remains elusive at the end of the novel. We argue that despite the constant distortion of fact and fiction in the novel, what remains relatively stable or “sticky” throughout the novel are the letters from Jun Reguero that Jay carries with him back to the Philippines. We suggest that these letters can potentially serve as a form of “dissensus” that challenges the constant redistribution of the sensible in the novel.
Źródło:
Text Matters: A Journal of Literature, Theory and Culture; 2021, 11; 84-96
2083-2931
2084-574X
Pojawia się w:
Text Matters: A Journal of Literature, Theory and Culture
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„… prawda musi wybrać połowę paradoksu i połowę stereotypu”. O tajemnicach Żyda wiecznego tułacza Aleksandra Wata
“Truth must choose half of the paradox and half of stereotype”. About Aleksander Wat’s The Wandering Jew
Autorzy:
Tomassucci, Giovanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32061718.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Aleksander Wat
The Wandering Jew
Representation of Jews and Jewish Topics in Literature
Polish reception of G.K. Chesterton’s work
Żyd Wieczny Tułacz
reprezentacja Żydów i wątków żydowskich w literaturze
polska recepcja dzieła G.K. Chestertona
Opis:
Aleksander Wat’s novella The Wandering Jew, published in 1926, is his only prose text in which the Jewish motif is the very center of the narrative. Wat carefully avoids dramatic or frightening notes, staying away from the characters created by Potocki, Quinet, Schubart, and Meyrink. However, certain aspects of the old version of the ancient myth remain: the millennial peregrination through history, the absolute solitude of the hero, and his magical movement and appearance in different parts of the world. The fusion of Catholicism and communism in the shadow of Marranism, represented by the protagonist Nathan, reflects grotesquely either on the phenomenon of Jewish youth fleeing the shtetls observed by young Wat, or on his own ecumenical dreams and reflections on the metahistorical role of Jews and their conversion. The article analyzes this issue also with particular regard either to the reception of the old Christian legend, or to the Anti-semitic narrative on the conspiracy of Jewish converts, shared by Keith Gilbert Chesterton, a contemporary writer very important for Wat.
Źródło:
Przestrzenie Teorii; 2022, 38; 115-140
2450-5765
Pojawia się w:
Przestrzenie Teorii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Adaequatio intellectus et rei” w świetle dyskusji ze sceptycyzmem semantycznym
„Adaequatio intellectus et rei” in the Light of the Discussion with Semantic Skepticism
Autorzy:
Szymura, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2013904.pdf
Data publikacji:
2005
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
sceptycyzm epistemologiczny
sceptycyzm semantyczny
nominalizm
antyrealizm
realizm
uniwersalia
prawda
epistemological skepticism
semantic skepticism
nominalism
antirealism
realism
universals
truth
Opis:
The article juxtaposes modern skepticism stating lack of the criterion of true beliefs about transcendent reality with respect to their contents, but accepting the assumption about existence and cognoscibility of those contents on the one hand, and — after M. F. Burnyeat — ancient skepticism understood as one that questions this assumption on the other. The doubt as to existence of beliefs — resp. propositions as contents of beliefs — is a link joining ancient skeptics with Wittgenstein. Their skepticism is not – as modern skepticism – an epistemological position, but an ontological one — nominalism — questioning existence of universals that are the conditions of meaning and hence the conditions of truth of propositions. This is why the ancient dispute concerning the truth was in fact a dispute over the problem of universals, i.e. over existence of constant rules deciding which ways of connecting the subject and the predicate in a proposition are right and which are not. Realists referred to such rules, sophists denied their existence, and skeptics stated that without having such a rule at their disposal they do not have a basis for deciding the dispute between realists and sophists. This does not have much to do either with so-called correspondence concept of the truth or with the modern understanding of conceptual realism talking about “ideal paradigms” or “common properties” of things. Today’s typologies of philosophical positions do not fit antiquity. Ch. S. Peirce’s and D. Armstrong’s arguments lead to the conclusion that Plato was a… nominalist in the modern meaning of the world. P. T. Geach’s and N. Wolterstorff’s analyses allow stating the same about St Thomas Aquinas. This places under the question mark the statement that the latter could be an advocate of the generally ascribed to him correspondence theory of truth, which also cannot be derived from Aristotle’s philosophy without any doubts.
Źródło:
Roczniki Filozoficzne; 2005, 53, 2; 237-267
0035-7685
Pojawia się w:
Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Biała prawda myśli”. Elegia szpitalna
“The White Truth of Thought”: The Hospital Elegy
Autorzy:
Czaja, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31341611.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Mike Nichols
śmierć
choroba
death
disease
Opis:
Wit (2001) Mike’a Nicholsa jest filmem radykalnie nieprzystającym do współczesnej produkcji kinematograficznej. Jego oryginalność (w najlepszym sensie tego słowa) polega głównie na tym, że samym swoim istnieniem narusza kulturowe tabu – jego najbardziej rzucającym się w oczy „tematem” jest bowiem terminalna choroba, umieranie, a także nieodłącznie im towarzyszące długotrwałe cierpienie – fizyczne i psychiczne – prowadzące finalnie do śmierci. To śmierć szpitalna, „zwyczajna”, pozbawiona jakiegokolwiek elementu heroicznego. Film śledzi krok po kroku historię choroby, rejestruje zmienne trajektorie umierania. Portretuje kolejne etapy wyniszczenia organizmu aż po ostatnią granicę – śmierć. Wit to film tanatologiczny, acz niemający nic wspólnego z filmową nekrofilią. Łącząc zaskakująco życie i poezję (John Donne), film Nicholsa otwiera horyzont na to, co nieskończone. Pokazuje życie, śmiertelne życie (a innego nie znamy) jako perspektywę otwartą na nicość i światło. Życie jako wieczne rozdarcie, większe od swojej skończoności.
Mike Nichols’ Wit (2001) is a film that radically does not fit with the contemporary cinematographic production. Its originality (in the best meaning of the word) lies chiefly in its very existence as it violates a cultural taboo - its most conspicuous “theme” is a terminal illness, dying, and inevitably accompanying long-term pain - physical and mental - finally leading to death. It is a “common” hospital death, with no heroics involved. The film follows step-by-step history of the disease, and records variable trajectories of dying. It shows subsequent debilitating stages of the disease until the final frontier - death. Wit is a film on death, but it has nothing in common with a film necrophilia. Nichols combines in a surprising manner life and poetry (of John Donne), and opens up the horizon on to the infinite. He shows life, a mortal life (as we know no other), as a perspective open to nothingness and light. Life is an eternal tear, greater than its limits.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2016, 96; 64-83
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Chociaż to wariacja, nie jest jednakże bez metody”. Motyw udawanego szaleństwa w Hamlecie Williama Shakespeare’a i Henryku IV Luigiego Pirandella
“Though This Be Madness, Yet There Is Method In't”. The motif of feigned madness in William Shakespeare's Hamlet and Luigi Pirandello’s Henry IV
Autorzy:
Koman, Aleksandra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1828443.pdf
Data publikacji:
2020-11-26
Wydawca:
Uniwersytet Bielsko-Bialski
Tematy:
Hamlet
Henryk IV
szaleństwo
symulacja
maska
intelekt
teatralność
życie jako teatr
świadomość
prawda
Henry IV
madness
simulation
mask
intellect
theatricality
life as theatre
consciousness
truth
Opis:
Feigned madness is a motif that – with varying frequency – returns in literary texts. It is usually a carrier of important metaphors, such as: search for truth, escape from reality or conscious rejection of routine. Moreover, it seems to have an exceptional interpretative potential in dramas as it also symbolises a performative treatment of existence and an awareness of fiction which directs the poetics of the drama towards the meta-theatre. The author of this article considers these issues in relation to the titular characters of two dramatic masterpieces of world literature: Hamlet by William Shakespeare and Henry IV by Luigi Pirandello. Both characters, for various reasons, decide to hide their true psychological condition under the image of a madman, which, interestingly, confirms their sophistication and intellect. Putting on the mask of a madman guarantees the privilege of unpunished violation of conventions and established orders, hated by individuals such as Hamlet or Henry IV. This rebellion and emancipation lead to the final defeat of these characters, who, however, dominate over the others, since, unlike other actors who dispassionately play roles that have been imposed on them, they choose their roles, and – most importantly – they are aware that they are playing.
Źródło:
Świat i Słowo; 2020, 35, 2; 195-212
1731-3317
Pojawia się w:
Świat i Słowo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Die Wahrheit ist den Kindern zumutbar“ – Schuld und Bekenntnis in Gudrun Pausewangs geschichtserzählendem Kinderund Jugendbuch Ich war dabei Geschichten gegen das Vergessen
‘Children will cope with the truth’ – guilt and admission to guilt in the historical novel for children and teenagers Ich war dabei. Geschichten gegen das Vergessen by Gudrun Pausewang
„Dzieci poradzą sobie z prawdą“ – wina i przyznanie się do winy w powieści historycznej dla dzieci i młodzieży Ich war dabei. Geschichten gegen das Vergessen Gudrun Pausewang
Autorzy:
Jeleč, Marijana
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1627453.pdf
Data publikacji:
2019-12-29
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
Kinder- und Jugendliteratur
Nationalsozialismus
Indoktrination
Schuld
Bekenntnis
literatura dla dzieci i młodzieży
narodowy socjalizm
indoktrynacja
wina
przyznanie się do winy
literature for children and teenagers
national socialism
indoctrination
admission to guilt
Opis:
Der Beitrag widmet sich Gudrun Pausewangs geschichtserzählendem Kinder- und Jugendbuch Ich war dabei. Geschichten gegen das Vergessen (2004) und setzt sich mit der Inszenierung von Geschichte sowie mit der Erkenntnis und Bekenntnis von Schuld in der zeitgenössischen Kinder- und Jugendliteratur auseinander. Der Beitrag untersucht, auf welche Art und Weise und mit welcher Absicht die Themenkomplexe Nationalsozialismus und Holocaust in die deutschsprachige Kinder- und Jugendliteratur von Pausewang aufgenommen werden. Im Verlauf der Untersuchung wird deutlich, dass auch die Kinder- und Jugendliteratur einen geeigneten Ort für die Auseinandersetzung mit dem Nationalsozialismus bietet und einen Beitrag zur politischen Bildung der Kinder und Jugendlichen leistet. Die Geschichten führen vor, wie Kinder und Jugendliche mit der Durchsetzung der nationalsozialistischen Ideologie umgehen und zeigen traditionelle Muster der Verdrängung auf. Pausewang weist mit ihren Geschichten auf die individuelle und kollektive Bedeutung der Vergangenheitsaufarbeitung in Kinderbüchern hin.
Autorka artykułu analizuje książkę historyczną dla dzieci i młodzieży Ich war dabei. Geschichten gegen das Vergessen (2004) Gudrun Pausewang i koncentruje się na problemie przedstawiania historii, rozpoznawania winy i przyznawania się do niej w kontekście współczesnej literatury dla dzieci i młodzieży. Bada, w jaki sposób i w jakim celu wprowadzana jest do literatury dla dzieci i młodzieży tematyka narodowego socjalizmu i holocaustu. Wykazuje, że również literatura dla dzieci i młodzieży umożliwia rozliczenie z narodowym socjalizmem i przyczynia się do politycznego kształcenia dzieci i młodzieży. Analizowane opowiadania problematyzują tradycyjne wzorce wypierania winy i pokazują, jak dzieci i młodzież podchodzą do propagowania ideologii nazistowskiej. Pausewang wskazuje swoimi opowiadaniami na indywidualne i zbiorowe znaczenie rozliczania się z przeszłością w książkach dla dzieci.
The author of the article analyses the historical book for children and teenagers Ich war dabei. Geschichten gegen das Vergessen (2004) by Gudrun Pausewang and focuses on the problem of presenting history, recognizing and admitting guilt in the context of contemporary literature for children and teenagers. The author examines in what way and for what purpose the topic of national socialism and holocaust is introduced into the literature. She demonstrates that literature for children and teenagers can also be a genre that makes it possible to deal with national socialism and can contribute to the political education of children and youngsters. The stories subjected to analysis address traditional patterns of guilt suppression and show how children and teenagers approach the propagation of Nazi ideology. Pausewang points with her stories to the individual and collective importance of settling accounts with the past in books for children.
Źródło:
Wortfolge. Szyk Słów; 2019, 3; 25-44
2544-4093
Pojawia się w:
Wortfolge. Szyk Słów
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Gorzkie słowo prawdy”, czyli członkowie Rosyjskiej Cerkwi Prawosławnej naocznymi świadkami narodzin państwa komunistycznego
The „Bitter word of truth”, that is the members of Russian Orthodox Church as the witnesses eye of births of you communist
Autorzy:
Pawełczyk-Dura, Kamila
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1810805.pdf
Data publikacji:
2019-12-12
Wydawca:
Uniwersytet Przyrodniczo-Humanistyczny w Siedlcach
Tematy:
Rosyjska Cerkiew Prawosławna
państwo komunistyczne
ZSRR
teologia polityczna
krytyka komunizmu
The Russian Orthodox church
communist state
the Soviet
Union
the political theology
critic of communism
Opis:
W artykule przedstawiono stosunek członków Rosyjskiej Cerkwi Prawosławnej do rodzącego się państwa komunistycznego. Czasy, w których formowała się federacja sowiecka był jednocześnie okresem „odrodzenia” Rosyjskiej Cerkwi Prawosławnej. Te dwa nowopowstałe organizmy – świecki, ateistyczny i duchowy, religijny – w burzliwym roku 1917 stanęły w obliczu nowych zadań. Rewolucja dla bolszewików była początkiem nowej epoki – okresu władzy ludu, licznych przemian, odrzucenia „zgniłego kapitalizmu” i dekadencji związanej z systemem wolnorynkowym. Natomiast dla prawosławnych szczególnym wydarzeniem stał się Sobór Lokalny, upamiętniający zakończenie „epoki synodalnej”. Duchowni, uczestniczący w pracach soborowych, mimo własnej woli stali się świadkami początków państwa komunistycznego i jako tacy zabierali głos w szerokiej dyskusji na temat narodzin nowej władzy. Ich komentarze stanowią jasny obraz działań władzy ludowej u zarania państwowości sowieckiej. Obraz o tyle czytelny, że pozbawiony fałszywej propagandy „komunistycznego raju”. Jeszcze w roku 1917 i 1918 Cerkiew prawosławna mogła pozwolić sobie na „gorzkie słowo prawdy” o nowym reżimie i jego bohaterach. po pewnym czasie ów głos zostanie zagłuszony represjami i cenzurą. Tym cenniejsze wydają się być świadectwa tego okresu – autentyczne wspomnienia i relacje, ilustrujące narodziny państwa sowieckiego. Zostały one ukazane w niniejszym artykule.
The relation of members of Russian Orthodox Church to the communist borning state was introduced in this article. Times in which there was formed the Soviet Union Republic it was also the period of „rebirth” of Russian Orthodox church. These two new shaped organisms – secular, atheistic and spiritual, religious were – in stormy year 1917 stood up in face of new tasks. The revolution for Bolsheviks marked the beginning of new epoch – period of the power of nation, numerous changes, rejection of "rotten capitalism” and the connected with the free-market system decadence. However, for orthodox the Local Council stood for the special event, commemorating the end of „synodal epoch”. The clericals, participating in council works, unintentionally were the witnesses of beginnings of the communist state and they took the voice in wide discussion on the subject of the new power birth. Their comments make up the bright painting of the activities of the new power of the Soviet state. This picture was such readable and avoided the false propaganda of „communist paradise”. Yet in 1917 and 1918 the Orthodox church could permit on the „bitter word of truth” about new regime and its heroes. With time that voice was stifled by repressions and censorship. So these certificates of this period seems to be more valuable – the authentic remembrances and the reports, illustrating births of the Soviet Union . They were showed in present article.
Źródło:
DOCTRINA. Studia Społeczno-Polityczne; 2012, 9, 9; 239-248
1730-0274
Pojawia się w:
DOCTRINA. Studia Społeczno-Polityczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Ispisati istinu umjesto povijesti” (otpor ideološkom u izboru hrvatskih drama iz druge polovice XX. st.)
„Writing the Truth Instead of History”: Resistance to Ideology in some Croatian Plays in the Second Half of the 20th Century
Autorzy:
Peričić, Helena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/636102.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
playwriting
typology of texts
Croatia
Yugoslavia
second half of the 20th century
ideology
politics
existential harassment of authors
Opis:
In this paper the authoress refers to examples from the period between the 60s and the beginning of the 90s of the 20th century in Croatia which best illustrate not only the playwriting but also the lethalness of the act through mostly political drama typical of the period in question. At the time, the theatre was more often than not „the only space in which people were allowed to think and talk politically” (B. Senker). The paper discusses the following dramas: Perković’s Closed Afternoon (1966), Šoljan’s Diocletian’s Palace (1969), Kušan’s The End of Freedom (1971), Marović’s Antigona, the Queen of Thebes, and Themistocles (both from the early 1980s), and Brešan’s Julius Caesar (1994; publ. 1997). Dramatic literature and the theatre of these decades did not only reflect the happenings in Croatia within the former Yugoslav state; many of the above and other authors paid for their courage to write these texts with being passed over in silence, and with intellectual, political and existential harassment.
Źródło:
Poznańskie Studia Slawistyczne; 2014, 6
2084-3011
Pojawia się w:
Poznańskie Studia Slawistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
“It’s not the whole truth”. The notions of truth and falsehood as persuasive devices in Polish and Swedish parliamentary talk
Autorzy:
Domeradzka, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1154794.pdf
Data publikacji:
2018-12-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
truth
parliamentary discourse
political discourse
Riksdag
Sejm
sanning
parlamentarisk diskurs
politisk diskurs
Opis:
The article analyses references made to the notion of truth and falsehood in Swedish and Polish parliamentary talk. The results show that despite the mainstreaming of post-structuralism in contemporary society, the notion of truth – the central question of Western philosophy – is still present the parliamentary talk and in the ways in which MPs deliberate and engage in arguments. As the article argues, the MPs deploy discursive strategies exploiting mostly the classical or early modern objective theories of truth. Seeing truth as the ultimate value makes it expedient as a persuasive device and part of epideictic oratory. Apart from the similarities found in the Swedish and Polish parliamentary talk, the article shows differences mainly in how directly an accusation of lying can be voiced in the two parliaments.
Źródło:
Folia Scandinavica Posnaniensia; 2018, 25; 59-75
1230-4786
2299-6885
Pojawia się w:
Folia Scandinavica Posnaniensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Krótkie długie życie” ks. Twardowskiego. O strategiach biografa
Autorzy:
Pogonowska, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/607898.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
the course of human life
the biographical truth about a person
biographer’s position and strategy the author/narrator relation–a protagonist
reportage and biography
bieg życia ludzkiego
prawda o człowieku w biografii
pozycja i strategia biografa
relacja autor/narrator – bohater
reportaż a biografia
Opis:
The paper reviews two biographies devoted to the late priest and poet Jan Twardowski, who died in 2006. The authors of both books adopt different strategies: they use biographical sources in different way and vary in the construction of fate of their protagonist. Grzebałkowska concentrates on reporting activities, attempting to discover the answer to the question of human fate. Smaszcza is interested in the priest-poet and thus draws the clear shape of the fate of the reverend and artist, avoiding sensitive and controversial issues.
Artykuł traktuje o dwóch biografiach poświęconych zmarłemu w 2006 roku poecie księdzu Janowi Twardowskiemu. W obu książkach autorzy przyjmują inną strategię: inaczej wykorzystują materiał biograficzny i odmiennie konstruują los swego bohatera. Grzebałkowska skupia się na czynnościach reporterskich, próbując wyjaśnić zagadkę losu drugiego człowieka. Smaszcza interesuje kapłan-poeta, kreśli zatem klarowny kształt losu duchownego i twórcy zarazem, unikając spraw drażliwych i kontrowersyjnych.
Źródło:
Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio FF – Philologia; 2016, 34, 1
0239-426X
Pojawia się w:
Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio FF – Philologia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
"Liber de definicionibus" i scholastyczny problem "adaequatio"
"Liber de definicionibus" and Scholastic Problem adaequatio
Autorzy:
Pawlikowski, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/452397.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Naukowe Towarzystwo Tomistyczne
Tematy:
adaequatio
prawda
Izaak Izraeli
Albert Wielki
Tomasz z Akwinu
truth
Isaac Israeli
Albert the Great
Thomas Aquinas
Opis:
Thanks to historical and philosophical researches it is known for a long time that the definition “veritas est adequatio rei et intellectus” does not exist literally in any contemporary known lesson of Book of Definition. It is not eliminate the hypothesis that this definition of truth was in some manuscript which was known by scholastics in XIII century, e.g. as a gloss. It is not out of the question that it was wrongly diagnosis as a statement of Isaac Israeli. Analysis of quotes from this part in the Summa of Theology of Albert the Great about truth gives reasons to suppose that he used from manuscript which is similar in content to the manuscript which is in the Code of Munich 8001 but in contrast to text of Isaac Israeli it is not a shortened version. The basis of expression the definition “truth is a compatibility thing and intellect” probably was given by Isaac Israeli term: “the truth is corroborate thing about thing which [that thing] belongs truthfully or to reject thing from thing of which it is a truly rejected”. Supposedly on account of these things St. Thomas Aquinas refered on Isaac as an author of the definition of truth known today as “classic”, he kept in mind sense, not literal identity. Perhaps a gloss from unknowing manuscript suggested this sense or the established interpretation was the result of talks with the champion of Cologne. St. Albert evidently quoted the statement about the truth from Liber de definitionibus what we cannot say about Thomas. In a such situation an enigmatic character still has got an attribution of definition which is interesting for us. Aquinas could directly appeal to the works of Aristotle, in particular to the well-known a term of true appraise from Book IV of Metaphysics (1011b 27). The reason of connection the name of Isaac Israeli with adequatio idea could be that the Doctor Angelicus wanted introduce a definition which has got every kind of truth and at the same time he wanted to remain classical character understanding of it. Liber de definitionibus was good occasion because paraphrase of description true sentence in Aristotle’s think is really unclear. In addition Aristotle made revolutionary change ininterpretation the truth and he referred to an author whose views were not known very well.
Źródło:
Rocznik Tomistyczny; 2015, 4; 97-112
2300-1976
Pojawia się w:
Rocznik Tomistyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Nie będziesz brał imienia Pana Boga twego nadaremno”. Aktualność Dekalogu
“You Shall not Take the Name of the Lord your God in Vain.” The Relevance of the Decalogue
Autorzy:
Łużyński, Wiesław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/558967.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Gdańskie Seminarium Duchowne
Tematy:
imię
prawda
Bóg
chrześcijanin
Kościół
przysięga
name
truth
God
Christian
the Church
oath
Opis:
Imię Jahwe „Jestem, który Jestem” wyraża istotę Boga. W sensie biblijnym oznacza Boga, który „jest” ze swoim ludem. W sensie filozoficznym oznacza pełnię istnienia. W Starym Testamencie imię to zostało objawione Mojżeszowi. W Nowym Testamencie objawieniem imienia Bożego jest Jezus – Jehosua: Jahwe jest zbawieniem. Jezus używa formuły objawieniowej „Ja jestem”, identyfikując się ze swoim Ojcem i wskazując na swoje mesjańskie posłannictwo. Objawieniem imienia Bożego jest Modlitwa Pańska, w której Bóg jest określony jako Ojciec, wiąże się również z nim jedno z wezwań modlitwy będące prośbą o uświęcenie imienia Bożego. Przykazanie nakazuje szacunek dla imienia Bożego i całej rzeczywistości sakralnej. Zabrania ono używania go do błahych spraw, a tym bardziej do składania kłamliwych przysiąg lub wypowiadania przekleństw. Imię Boże powinno być wzywane z najwyższym szacunkiem, w czasie modlitwy z rozwagą i sprawiedliwością.
The name “I am who I am” expresses the essence of God. In a biblical sense, it signifies God who is with His people. In a philosophical sense, it denotes the fullness of existence. In the Old Testament the name is revealed to Moses, whereas in the New Testament, the revelation of the name of God is Jesus – Yeshua: “Yahweh is salvation”. Jesus uses the revelational formula “I am” identifying with His Father and indicating His messianic mission. God’s name is revealed in The Lord’s Prayer, in which God is described as the Father, and in which also one of the supplications is a request for the name of God to be revered. The second commandment commands respect for God’s name and for the whole sacred reality. It forbids using the name in vain, in particular by taking a false oath or by swearing. The name of God should be called on with the highest respect in prayer, with prudence and justice.
Źródło:
Studia Gdańskie; 2018, 42; 119-131
0137-4338
Pojawia się w:
Studia Gdańskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Odgadywanie” historii biblijnej w Mistrzu i Małgorzacie
“Guessing” the Biblical History in The Master and Margarita
Autorzy:
Przebinda, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29433443.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Karpacka Państwowa Uczelnia w Krośnie
Tematy:
Biblical and apocryphal sources in the “novel about Pilate” in The Master and Margarita
the essence of the “truth” of this “novel in the novel” about Pilate
Bulgakov’s personalistic understanding of Christianity
Bulgakov’s rejection of “medieval Christianity”, using sword and violence
Źródła biblijne i apokryficzne „powieści o Piłacie” w Mistrzu i Małgorzacie
istota „prawdziwości” owej „powieści w powieści” o Piłacie
personalistyczne rozumienie chrześcijaństwa przez Bułhakowa
odrzucenie przez Bułhakowa „chrześcijaństwa średniowiecznego”, posługującego się mieczem i przemocą
Opis:
Głównym celem powyższego artykułu było udowodnienie, że Bułhakow w swym Mistrzu i Małgorzacie – poprzez obrazy Jeszui Ha-Nocri, Piłata, Mateusza Lewiego i Kaify – bronił chrześcijaństwa personalistycznego i pełnego miłosierdzia, odrzucał zaś odżywające niestety i w naszych czasach, w latach 20. XXI wieku, „chrześcijaństwo średniowieczne”, posługujące się w swych argumentacjach i praktyce przemocą oraz mieczem. Taki był właśnie, zdaniem autora powyższego artykułu, ideowy cel Bułhakowa, a środki artystyczne mające temu służyć czerpał autor Mistrza i Małgorzaty z literatury religioznawczej i biblijnej. Wbrew szeroko rozpowszechnionym opiniom Bułhakow – inaczej aniżeli powieściowy Mistrz – korzystał podczas tworzenia wątku biblijnego głównie nie ze źródłowych prac w językach obcych, lecz z przetłumaczonych na rosyjski książek na ogół popularnonaukowych, często o zabarwieniu ideologicznym, autorstwa Ernesta Renana czy Frederica Farrara. Jednak to wcale nie dogłębna znajomość historii biblijnej, lecz przede wszystkim geniusz pisarski samego Bułhakowa – wzmocniony jeszcze jego lekturami w języku przede wszystkim ojczystym, ale także przecież tłumaczeń książek obcych – pozwoliły mu „odgadnąć”, tak jak to on sam dogłębnie pojmował, historię Jeszui Ha-Nocri, Piłata, Mateusza Lewiego czy arcykapłana Kaify. W ustaleniu albo przynajmniej zarysowaniu tego wszystkiego pomogła autorowi powyższego artykułu trzydziestopięcioletnia już praca badawcza nad Mistrzem i Małgorzatą, rozpoczęła jeszcze w połowie lat 80. we współpracy z Andrzejem Drawiczem i kontynuowana potem poszukiwaniami w archiwum Bułhakowa w Moskwie, a teraz zwieńczona – jak na razie – rodzinnym tłumaczeniem na polski Mistrza i Małgorzaty, które ukazało się wraz z nowym korpusem komentarzy w 2016 roku w krakowskim wydawnictwie Znak.
The main purpose of the above article is to show how Bulgakov shapes the characters of Yeshua, Pilate, Matthew Levi and the high priest Kaifa in The Master and Margarita to defend the personalistic and merciful vision of Christianity and thus rejects the model of “medieval Christianity,” which uses violence and the sword in its arguments and practice – regretfully, a model being revived in our times. This was, according to the author of the article, the ideological goal of Bulgakov, and the artistic means intended to serve this purpose were drawn by the author of The Master and Margarita from religious and biblical literature. Contrary to widely held opinions, to create the biblical plot, Bulgakov – unlike the Master of his novel – did not use sources in foreign or archaic languages, but popular science books translated into Russian, often with an ideological colouring like those by Ernest Renan or Frederic Farrar. However, it was not Bulgakov’s in-depth knowledge of biblical history, but, above all, his literary genius – reinforced by readings mostly in his native language – that allowed him to “guess” the history of Yeshua Ha-Nozri, Pilate, Matthew Levi or the high priest Kaifa in a unique way. Findings presented in this article are a result of its author’s thirty-five-year-long research work on The Master and Margarita, which began in cooperation with Andrzej Drawicz in the mid-1980s, continued for many years in the Bulgakov Archive in Moscow, and was concluded – at least for now – with a family translation into Polish of The Master and Margarita published with a new corpus of notes and comments by the Znak Publishing House in Kraków in 2016.
Źródło:
Studia Pigoniana; 2022, 5, 5; 9-30
2657-3261
Pojawia się w:
Studia Pigoniana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Polska jest matką szczególną”. Ojczyzna, naród, patriotyzm w nauczaniu Jana Pawła II
„Poland Is A Special Mother” Homeland, Nation, Patriotism In The Teachings Of John Paul II
Autorzy:
Zarębska, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1402268.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Wyższa Szkoła Ekonomiczno-Humanistyczna w Bielsku-Białej
Tematy:
Polska
nation
truth
patriotism
Opis:
John Paul II in his teaching about Poland and patriotism defines Poland as a “special mother”. It is due to the fact that the Pope places Polish patriotism within the broad perspective of pondering upon human being, his/her dignity and the freedom. Pope’s encyclicals are the starting point of this conceptualization. Here the encyclical Veritatis splendor (the Splendor of Truth) by John Paul II released in 1993 deserves the special attention. Its basic thesis is : a man should base his collective life upon permanent, objective values; upon “the truth”. Modern Europe is the ethical individualism; subjectivism and relativism. It is characterized by the “crisis of the sense”. The Polish culture is expressed by the assumption of the existence of permanent values, which should be the foundation of human community. Europe needs Poland. According to John Paul II Polish patriotism is the “love” towards something that constitutes the essence of its culture, its message. And this means that it is for each of us a “special mother”. However, this message has a universal value.
Źródło:
Polonia Journal; 2020, 11; 9-27
2083-3121
Pojawia się w:
Polonia Journal
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Prawdziwość“ w obszarze dzieła literackiego według kryteriów Romana Ingardena. Analiza problemu na przykładzie powieści Wiktora Pelewina „Mały palec Buddy“
Nature of “truth” in fictional literature according to R. Ingarden's criteria. An analysis of the problem using the novel “Budda's Little Finger” by V. Pelevin
Autorzy:
Iemelianova, Ganna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/431070.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
truth
work of art
representation
quasi-reality
intentionality
art
artist
ontology
metaphisycs
phenomenology
postmodernism
prawda
dzieło sztuki
reprezentacja
quasi-rzeczywistość
intencjonalność
sztuka
artysta
ontologia
metafizyka
fenomenologia
postmodernizm
Opis:
The article is an analysis of the eight criteria for truth in a work of art, as put forward by R. Ingarden in his phenomenological aesthetics. It is an attempt at a return to Polish philosophical theory on current postmodern literature. V. Pelevin's novel Buddha's little finger was chosen to demonstrate the return to rationalist and realist traditions in literary criticism, which is currently under the strong influence of postmodern discourse.
W artykule przedstawiona jest analiza ośmiu kryteriów prawdziwości dzieła sztuki, wyliczonych przez R. Ingardena w ramach jego estetyki fenomenologicznej. W taki sposób podjęta została próba przybliżenia teoretycznego programu polskiego filozofa na materiale współczesnej literatury postmodernistycznej. Jako ilustracja dla eksperymentu powrotu do racjonalistycznej i realistycznej tradycji w krytyce literaturoznawczej, znajdującej się obecnie pod mocnym wpływem prądów postmodernistycznych, została wybrana powieść W. Pelewina „Mały palec Buddy”.
Źródło:
Studia Philosophiae Christianae; 2013, 49, 1; 25-47
0585-5470
Pojawia się w:
Studia Philosophiae Christianae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 699

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies