Wszystkie pola: the Revelation - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Baptism – the Revelation of the Filial Relationship of Christ and the Christian
Autorzy:: Kowalski, Marcin
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/43467367.pdf
Data publikacji:: 2021-07-16
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: the baptism of John
the baptism of Jesus
theophany
Jesus’ consciousness
Christian baptism
Spirit
filial relationship with God
chrzest Janowy
chrzest Jezusa
teofania
świadomość Jezusa
chrzest chrześcijanina
Duch
synostwo
Opis:: The author analyses Jesus’ baptism in Jordan, looking for its parallel in the Christian baptism. He begins by acknowledging the historicity of Jesus’ baptism and reflects on the meaning of the baptism of John by juxtaposing it with similar rites described in the Old Testament texts, in Second Temple Jewish literature, and in rabbinical sources. Then he analyses the meaning of Jesus’ baptism, criticizing the historical-critical interpretations that separate the scene of baptism from the theophany that follows it. According to the author, such an operation is unfounded due to the nature of ancient texts and the literary and thematic continuity between baptism and theophany in the synoptic Gospels. Further, the author presents arguments demonstrating that Jesus comes to Jordan already aware of his identity and mission, which the Father’s voice announces to others and objectivizes. In the last step, it is argued that Jesus’ baptism in Jordan together with the Lord’s death and resurrection could have been a point of reference for the early Christian understanding of baptism connected with the gift of the Spirit, with the filial dignity and the “Abba” prayer and with the inheritance of heaven. All these elements can be found in Rom 8:14-17,23 which describes the new life of those baptized in Christ.
Źródło:: The Biblical Annals; 2021, 11, 3; 459-495
2083-2222
2451-2168
Pojawia się w:: The Biblical Annals
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Objawienie w teologii patrystycznej
The divine revelation in the patristic theology
Autorzy:: Rusecki, Marian
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/612038.pdf
Data publikacji:: 2008
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: objawienie
teologia patrystyczna
revelation
patristic theology
Opis:: The issue of his article is the reflection of the Divine Revelation that had been started from the beginning of Patristic. The earliest Christians documents and the first Fathers of the Church both expressed the Revelation by words like: mystery, salvation, pedagogics. The Revelation comes from the Divine economy and ex- presses in history, what happens step by step. The Fathers of the Church started to expose the unity of the Divine economy. It showed the unity of the Divine Revelation and his constantly progress. The Fathers of the Church started to point to the arguments of credibility of Christianity like the argument from prophetic, but not only. Some of the factors had influenced to the meaning of Revelation. There were for example: Jewish and heretics.
Źródło:: Vox Patrum; 2008, 52, 2; 913-932
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:: Vox Patrum
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Michał Wojciechowski, Apokalipsa Świętego Jana. Objawienie, a nie tajemnica. Wstęp, przekład z oryginału, komentarz, Nowy Komentarz Biblijny Nowy Testament, t. XX, Edycja Świętego Pawła, Częstochowa 2012, ss. 502
Michał Wojciechowski, The Revelation of Saint John. A revelation, not a mystery. Introduction, translation from the original, commentary, New Testament Bible Commentary , vol. XX, Edycja Świętego Pawła, Częstochowa 2012, pp. 502
Autorzy:: Karczewski, Marek
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2168786.pdf
Data publikacji:: 2013-12
Wydawca:: Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Elbląskiej w Elblągu
Tematy:: Apokalipsa św. Jana
The Revelation of St John
Źródło:: Studia Elbląskie; 2013, 14; 507-508
1507-9058
Pojawia się w:: Studia Elbląskie
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Przepowiadanie apostolskie w tajemnicy objawienia Bożego
The apostolic proclamation in the mystery of the revelation of God
Autorzy:: Królikowski, Janusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/469676.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:: słowo Boże
objawienie
przepowiadanie
apostołowie
Kościół
word of God
revelation
proclamation
Apostles, Church
Opis:: Przepowiadanie, zarówno Chrystusa, jak i apostołów, stanowi kluczowy element objawienia Bożego. Sobór Watykański II w konstytucji Dei Verbum dokonał najpierw ścisłego połączenia wydarzeń i słów w tajemnicy objawienia Bożego, a potem dowartościował słowo wyjaśniające, którego szczególną formą jest przepowiadanie. Soborowa konstytucja skłania nas zatem do refleksji nad teologicznym znaczeniem „przepowiadania apostolskiego”, wychodząc przede wszystkim od jego specyfiki – „jedyności”, którą ukazuje i poniekąd kodyfikuje początek tego przepowiadania w czasach apostolskich, a następnie do określenia jego znaczenia w życiu Kościoła oraz wpływu „normatywnego” na wszelkie przepowiadanie w Kościele. Niniejszy artykuł proponuje kilka wstępnych uwag teologicznych odnośnie do przepowiadania apostolskiego, które w dalszej perspektywie pokazują także specyfikę i znaczenie wszelkiego przepowiadania w Kościele.
The teaching of Christ and the Apostles is the key element of the revelation of God. Vatican II clearly connected the events and the words in the mystery of the revelation of God in the Dogmatic Constitution Dei Verbum, and later enhanced the importance of the explanatory word of which a proclamation is the special form. Therefore, the dogmatic constitution inspires us to reflect on the theological meaning of “the apostolic proclamation”. It begins in its specific “singular” character which points out and somehow codifies the beginning of the proclamation in the times of the Apostles. Then, it defines its meaning in the life of the Church and its “normative” influence on every proclamation within the Church. This article presents several introductory theological remarks that refer to the apostolic proclamation which, in the longer perspective, show the specific character and the meaning of the entire proclamation within the Church.
Źródło:: Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie; 2018, 25; 27-35
1230-0780
2719-4337
Pojawia się w:: Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Metafory gniewu Bożego w Janowej Apokalipsie
The Metaphors of God’s Wrath in the Revelation of John
Autorzy:: Urbanek, Beata Sabina
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1044634.pdf
Data publikacji:: 2018-03-05
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: Apokalipsa
gniew Boży
metafora
wino
kielich
tłocznia
czasza
wrath of God
metaphor
wine
cup
wine press
bowl
Book of Revelation
Opis:: Gniew (thymos i orgē) Boży jest wątkiem wyraźnie obecnym w Janowej Apokalipsie. Został on ukazany przede wszystkim poprzez obecne w rozdziałach 14-19 metafory kielicha (potērion) z winem (oinos), tłoczni (lēnos) winogron i czar (phialē) z plagami. Autor księgi wykorzystał w sposób twórczy obrazy starotestamentalne i dodał własny, nowy. Zastosowanie przenośni pozwoliło na wieloaspektowe opisanie trudnego problemu Bożego oburzenia. Zwiększyło także siłę perswazji tekstu biblijnego. Czasze gniewu można rozumieć jako katastrofy dziejące się w historii i dające jeszcze szansę nawrócenia. Sąd końcowy, wyrażony w przenośniach kielicha i tłoczni wina, to definitywne zniszczenie nieprawości. Metafory gniewu ukazują z jednej strony odpowiedzialność człowieka za swoje decyzje, a z drugiej – Boga jako Pana historii. Gniew Boży okazuje się być adekwatną karą za grzechy, co podkreśla przenośne określenie grzechu jako wina pożądliwości nierządu. W końcu, wino, kielich, tłocznia i czasza gniewu są antytezami błogosławieństwa Bożego wyrażonego w Jego darach – owocach ziemi i łaskach płynących z kultu.
The wrath (thymos and orgē) of God is a very distinctive motif in the Revelation of John, especially in Chapters 14–19. There the motif is presented mainly through the metaphors of a cup (potērion) of wine (oinos), a wine-press (lēnos), and bowls (phialē) full of plagues. The book’s author creatively used Old Testament images and added a new one, the bowls. This figure of speech allowed the writer to explain the difficult question of God’s anger from different angles, and it made the biblical text more compelling. The bowls of wrath can be understood as disasters taking place in history but still allowing the opportunity to repent. The last judgment, depicted in metaphors of a cup of wine and a wine-press, is the definitive destruction of iniquity. On the one hand, the metaphors of God’s wrath show human responsibility for one’s decisions, and on the other hand they assert God as the Lord of history. The wrath of God turns out to be an adequate punishment for sins, which is underlined by the picture of the wine of the passion of her fornication. Lastly, wine, a cup, a wine-press and a bowl of wrath are all the antithesis of God’s blessing, present in his gifts: the fruit of the earth and grace issuing from the cult.
Źródło:: Verbum Vitae; 2018, 33; 251-276
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:: Verbum Vitae
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Co mówi Anioł? Na marginesie Listu Cypriana Norwida
What Does the Angel Speak? In the Margins of Cyprian Norwids Letter (transl. by Jan Kłos)
Autorzy:: Korpysz, Tomasz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2117094.pdf
Data publikacji:: 2010
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: Cyprian Norwid
List
Apokalipsa
interpretacja
Letter
the Revelation
interpretation
Opis:: The poem Letter is relatively early and rather little appreciated but it is a very interested poem that refers to the Revelation of St. John the Divine. This poem transcends the historical and political contexts and speaks much about Norwid's relationship to history, about his anthropology, Christianity and the vision of God. History appears here as a process with a definite direction and goal. It is the process in which man should leave room to God. The text introduces important sacred elements into Norwid's anthropology and stresses that it is necessary to take into consideration God's plans and possible Divine interventions in man's life; it is also necessary to be open to them. Christianity outlined in the Letter is above all the attitude of humility, patience, and endurance on the one hand, and faith, hope and trust on the other hand. God that can be elicited from the poem under study is a transcendent Being, unlimited and indescribable, mighty and just, but also patient, kind, and merciful, always open to man and waiting for his response. All these elements that have their source first of all in the Bible are only outlined in the Letter, and they will come back many times in Norwid's mature writing.
Źródło:: Studia Norwidiana; 2010, 27-28; 3-36
0860-0562
Pojawia się w:: Studia Norwidiana
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Znaczenie terminu ὥρα („godzina”) w Apokalipsie Janowej
The Meaning of the Term ὥρα (“Hour”) in the Revelation of John
Autorzy:: Karczewski, Marek
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1044499.pdf
Data publikacji:: 2019-06-30
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: Nowy Testament
Apokalipsa św. Jana
czas
godzina
pół godziny
paruzja
Pan historii
sąd
Book of Revelation
Apocalypse of John
time
hour
half-hour
second coming of Christ
God and history
judgment
Opis:: Sposób rozumienia terminu ὥρα w Ap jest zależny od kontekstu literackiego i teologicznego księgi. W pierwszym punkcie artykułu omówiono teksty z Listów do Kościołów. W kontekście przesłania Chrystusa do Kościołów „godzina” wiąże się z kondycją wspólnoty wierzących. W Liście do Kościoła w Sardach (3,3) brak czujności może spowodować, że nie będzie on zdolny rozpoznać czasu nadejścia swojego Pana. W Liście do Kościoła w Filadelfii (3,10) otrzymuje on od Chrystusa obietnicę zachowania w godzinie próby. W punkcie drugim omówiono pozostałe teksty znajdujące się w kontekście głównej części Ap 4,1-22,5. W Ap 17–18 odniesienia do „godziny” posiadają dwa różne znaczenia. W kontekście Ap 17,12 „jedna godzina” symbolizuje ograniczony okres władzy skierowanej przeciwko Bogu, Barankowi i Kościołowi. W pieśni żałobnej w Ap 18 „jedna godzina” stanowi stały element lamentu królów, kupców i właścicieli statków (18,10.17.19). Wyrażenie „jedna godzina” podkreśla nagły i szybki upadek Babilonu. W Ap 11,13 „godzina” to precyzyjny moment realizacji planu Boga (11,13). W Ap 9,15; 14,7.15 jest to dokładnie zaplanowany jest moment sądu Bożego. W punkcie trzecim omówiono znaczenie wyrażenia „pół godziny” W przypadku „półgodziny” w Ap 8,1 prawdopodobnie chodzi o bardzo krótki okres czasu. W kontekście Ap godzina może oznaczać zarówno konkretny moment historyczny, jak i bardzo krótki, ograniczony okres czasu. W jednym i drugim przypadku czas ten jest zaplanowany przez Boga.
Correct understanding of the term ὥρα in Rev depends on the literary and theological context. In the first section of the article the texts of the Letters to the Churches are discussed. There, in the context of the message of Christ, the “hour” is related to the situation of each Christian community. In the Letter to the Church in Sardis (3:3), a lack of vigilance can cause her not to recognize the time of the Lord’s coming. In the Letter to the Church in Philadelphia (3:10), the community receives a promise to be preserved in the hour of trial. In the second section of the article, the texts of the main part of Rev are discussed. In Rev 17–18 the “hour” has two different meanings. In the context of Rev 17:12 the “one hour” symbolizes the limited period of government directed against God, Christ and the Church. In a funeral song in Rev 18 the “one hour” is a recurring element of laments over the kings, the merchants, and of the owners of seagoing ships (18:10.17.19). The expression “one hour” indicates an impending and sudden fall of Babylon. In other texts the “hour” is a moment of fulfilling God’s intentions (11:13) and a precise, planned moment of judgment (9:15; 14:7.15). In the third section the expression “half-hour” (8:1) is discussed, which probably means a very short period of time. Thus, in the context of Rev the term “hour” may mean either a specific historical moment or a very limited period of time, but always an element of time planned, implemented or permitted by God.
Źródło:: Verbum Vitae; 2019, 35; 279-306
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:: Verbum Vitae
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Relacja Objawienia do Pisma Świętego według Josepha Ratzingera (Benedykta XVI)
Relation Between the Revelation and the Holy Scripture According to Joseph Ratzinger (Benedict XVI)
Autorzy:: Zatwardnicki, Sławomir
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1600900.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: Benedykt XVI
Joseph Ratzinger
Objawienie
Pismo Święte
litera
duch
interpretacja
egzegeza
Chrystus
Bóg
człowiek
Maryja
Kościół
Tradycja
Dei verbum
Sobór Watykański II
Verbum Domini
Benedict XVI
Joseph Ratiznger
Revelation
Holy Scripture
letter
spirit
interpretation
exegesis
Christ
God
man
Mary
Church
Tradition
the Second Vatican Council
Opis:: Joseph Ratzinger mocno podkreślał różnicę pomiędzy Objawieniem a Pismem Świętym. Boskiego Objawienia nie można zrównać z literą Biblii, skoro Objawieniem jest w gruncie rzeczy sam Chrystus. Rzeczywistość wydarzenia Objawienia jest uprzednia i głębsza wobec biblijnego świadectwa o tym wydarzeniu. Oznacza to, że Objawienie jest zawsze większe od samego Pisma. Utożsamienie Objawienia i Pisma uderza w istotę chrześcijańskiej wiary, która wtedy staje się „religią Księgi” zamiast religii żywego Słowa. Zrozumienie, czym jest Objawienie, a czym Pismo Święte, stanowi również dobry punkt wyjścia do uwzględnienia roli Tradycji.
Joseph Ratzinger strongly emphasized the difference between the Revelation and the Holy Scripture. The divine Revelation can not be made equal with the letter of the Bible for in fact it is Christ himself who is the Revelation. The reality of the Revelation considered as an event is previous to the biblical account of this event and deeper than the latter. It means that the Revelation is always greater than the Scriptures themselves. Considering the Revelation and the Scriptures equitable means undermining the essence of the Christian faith which therefore becomes “religion of the Book” instead of being religion of the living Word. Understanding, what the Revelation and what the Holy Scripture is, is also a good starting point for taking into account the role of Tradition.
Źródło:: Teologia w Polsce; 2014, 8, 1; 99-118
1732-4572
Pojawia się w:: Teologia w Polsce
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Krytyka imperialnego Rzymu w Apokalipsie św. Jana
Critique of imperial Rome in the Revelation of St. John in contemporary exegetical interpretations
Autorzy:: Karczewski, Marek
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1013571.pdf
Data publikacji:: 2020-08-09
Wydawca:: Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:: Apokalipsa św. Jana
Ap 13
1-18
Ap 17-18
wielka Babilonia
proroctwo w Ap
Revelation of St. John
Rev 13:1-18
Rev 17-18
great Babylonia
prophecy in Rev
Opis:: CEL NAUKOWY: Podstawowy cel naukowy stanowi wskazanie na główne perspektywy badawcze prezentowane przez egzegetów zajmujących się problemem krytyki imperialnego Rzymu w Ap. PROBLEM I METODY BADAWCZE: Imperium Rzymskie jest postrzegane w Ap jako rzeczywistość wroga wobec chrześcijaństwa. Teksty Ap związane z Rzymem mogą być odczytywane w różny sposób. Prowadzone są badania dotyczące Sitz im Leben Ap, jej złożonej symboliki i związków z literaturą starożytną. Ap jest jednak także księgą należącą do kanonu ksiąg natchnionych. Dostrzegalna w Ap krytyka Rzymu może być odczytywana także w relacji do eschatologii i profetycznego wymiaru księgi. Zwrócono zatem uwagę na główne sposoby interpretacji obecne we współczesnej dyskusji egzegetycznej. PROCES WYWODU: W pierwszej kolejności poruszono krótko problemy związane z ustaleniem historycznych realiów powstania Ap. Dalej zaprezentowano krótko teksty i symbole Ap, które są odczytywane jako aluzje do imperial‑ nego Rzymu. Następnie omówiono trzy podstawowe perspektywy badawcze dostrzegalne w literaturze naukowej. Należą do nich: opis zawartej w Ap kry‑ tyki Rzymu w szeroko pojętej perspektywie historycznej, zwrócenie uwagi na jej wymiar etyczny i teologiczno-moralny oraz odczytanie jej w perspektywie profetycznej i eschatologicznej. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Analiza współczesnej literatury egzegetycznej związanej z krytyką imperialnego Rzymu w Ap pozwala dostrzec zróżnicowanie perspektyw badawczych. Niektórzy egzegeci koncentrują się na badaniach nad szeroko pojętym kontekstem historyczno-literackim obecnego w Ap zjawiska. Inni dostrzegają w symbolach antyrzymskich ponadczasowe treści o charakterze etycznym lub teologiczno-moralnym. Ponadto szeroka grupa egzegetów bazując na badaniach o charakterze historycznym analizuje problem krytyki Rzymu w perspektywie profetycznej i eschatologicznej księgi. WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Egzegeci traktujący Ap jako pismo o szczególnym charakterze religijnym nie powinni tracić kontaktu ze środowiskiem naukowym zajmującym się aspektami historyczno-literackimi, historyczno-religijnymi czy filologicznymi. Z drugiej strony, prowadząc badania o charakterze teologicznym nie należy pomijać przesłania profetycznego zawartego w krytyce imperialnego Rzymu.
RESEARCH OBJECTIVE: The basic scientific aim of this article is to indicate the main research perspectives presented by exegetes who analyze the problem of criticism of imperial Rome in the Revelation of St. John. THE RESEARCH PROBLEM AND METHODS: In the Rev the Roman Empire is seen as hostile to Christianity. Texts related to Rome can be interpreted in different ways. The exegetes are analyzing the Sitz im Leben, complex symbolism, relationships with ancient literature. However Rev belongs to canon of the Holy Bible. The problem of polemics with imperial Rome can also considered in relation to the eschatology and propheticism of Rev. To define the main ways of exegetical interpretation were analyzed contemporary scientific publications. Then the main research stands were synthesized. THE PROCESS OF ARGUMENTATION: First, were briefly discussed problems related to historical circumstances of the book’s writing. At the second point were presented texts and symbols of Rev, which refer to imperial Rome. Third: are discussed three main research perspectives present in the scientific literature. These are: historical perspective; ethical, theological and moral dimension; an eschatological and prophetic perspective. RESEARCH RRESULTS: Analysis of contemporary exegetical literature allows for the following conclusions. Some exegetes focus their research on the historical context of criticism of Rome in Rev. They limit research to the historical aspect. Others go further. In anti-Roman symbols they see timeless ethical and moral-theological content. In addition, a large group of exegetes associate their historical research with the eschatological and prophetic dimensions of Rev. CONCLUSIONS, INNOVATIONS, RECOMMENDATIONS: It is important that researchers who see in Rev a book inspired by God, don’t lose contact with scientists studying historical-literary, historical-religious and philological aspects of this book. However, in research from a theological perspective exegetes should not ignore the prophetic message contained in the criticism of imperial Rome.
Źródło:: Horyzonty Polityki; 2020, 11, 34; 109-123
2082-5897
Pojawia się w:: Horyzonty Polityki
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Teologiczna funkcja terminów καιρός i χρόνος w Apokalipsie Janowej
The Theological Function of the Terms καιρός and χρόνος in the Revelation of John
Autorzy:: Siemieniec, Tomasz Marcin
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1044509.pdf
Data publikacji:: 2019-06-30
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: Apokalipsa św. Jana
czas
kairos
chronos
teologia historii
καιρός
χρόνος
Book of Revelation
time
theology of history
Opis:: Prezentowany artykuł zajmuje się teologiczną funkcją terminów καιρός i χρόνος w Apokalipsie Janowej. Rzeczownik kairos występuje pięć razy w księdze (1,3; 11,18; 12,12; 12,14; 22,10). Akcentuje on przede wszystkim interwencję Boga w dzieje świata i ludzi. Choć termin kairos nacechowany jest eschatologicznie, to jednak Bożej interwencji nie można jednak ograniczać jedynie do paruzji. Czasy eschatologiczne zostały bowiem zainaugurowane wraz z przyjściem Mesjasza na ziemię. Z tego powodu całe dzieje świata widziane z tej perspektywy stają się nieustannym kairos, kiedy to Bóg działa na rzecz ludu. Termin chronos, który w swoim podstawowym znaczeniu wskazuje na okres czasu, w Apokalipsie akcentuje czas widziany niejako z perspektywy człowieka (z ziemskiej perspektywy). Jest to zatem czas dany człowiekowi na nawrócenie (2,21), czas objawiania się Boga w historii (10,6). Jest to również czas działania Szatana, który widziany w świetle wydarzenia Mesjasza, jawi się jako „czas krótki” (6,11; 20,3), nawet jeśli dla wiernych jest to czas prześladowania.
The presented article deals with the theological function of the terms καιρός and χρόνος in the Book of Revelation. The noun καιρός occurs five times in this book (1:3; 11:18; 12:12; 12:14; 22:10) and stresses primarily the intervention of God in the history of the world and men. Although the term καιρός is marked eschatologically, the intervention of God cannot be reduced to the Parousia. The eschatological times have been inaugurated along with the coming of Messiah to the earth. For this reason the whole history of the world, seen from this perspective, becomes a continuous καιρός, when God acts for the benefit of His people. The term χρόνος, which in its basic meaning denotes a period of time, is used in the Book of Revelation to stress time as seen from the perspective of men (and the earth). It is therefore the time given to men to repent (2:21), and the time of the revelation of God in the course of human history (10:6). It is the time of Satan's activity as well, a period which, perceived in light of the Messiah-event, appears as “a short time” (6:11; 20:3), even if it means a time of persecution for believers.
Źródło:: Verbum Vitae; 2019, 35; 307-342
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:: Verbum Vitae
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Najświętsze Serce Jezusa objawieniem, źródłem i pośrednikiem miłosierdzia Bożego
The Sacred Heart of Jesus as the revelation, source and agent of the Divine Mercy
Autorzy:: Królikowski, Janusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/571348.pdf
Data publikacji:: 2019
Wydawca:: Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:: Najświętsze Serce Jezusa
miłosierdzie Boże
kult
miłość
duchowość
Sacred Heart of Jesus
Divine Mercy
cult
love
spirituality
Opis:: From the theological point of view today there is a need of focusing on the question of the mutual relation between the theology of the Sacred Heart of Jesus and the theology of the Divine Mercy. The Issue has to be considered mainly because of the growing veneration of the Divine Mercy, which in many aspects evidently adopts certain elements which traditionally belong to the worship of the Sacred Heart. The connection between these two cults can only be perceived after a profound theological analysis. Therefore, in this item I propose a theological perspective on the teachings of Saint Pope John Paul II, included in encyclicals Redemptor hominis (4th March 1979) and Dives in misericordia (30th November 1980), since these two significant and current documents contain valid and inspiring statements allowing the reader to grasp the relation between the theology of the Sacred Heart and the theology of the Divine Mercy. This authoritative and theologically profound background will indicate explicitly the close connection between the two cults and the respective theologies and how they complement each other. The proposed view deeply rooted in the teachings of Saint John Paul II may constitute a guideline for coherent combination of these two kinds of worship within Christian devotion. The growing cult of the Devine Mercy should be allowed to merge with other types of worship. The intention is to place the cult of the Divine Mercy within the tradition of the Church devotion, and at the same time to discover its hidden spiritual possibilities of the actualisation of the Church cult and adaptation of it to the new spiritual condition of the present times.
Z teologicznego punktu widzenia zasługuje dzisiaj na uwagę zagadnienie wzajemnych relacji zachodzących miedzy teologią Najświętszego Serca Jezusa i teologią miłosierdzia Bożego. Uwzględnienia tego zagadnienia domaga się rozwijający się kult miłosierdzia Bożego, który w niejednym przypadku wyraźnie przejmuje elementy tradycyjnie należące do kultu Serca Jezusa. Jakie relacje łączą te dwa rodzaje kultu, może ukazać tylko głębsze wejście w ich teologię. W niniejszym artykule proponuję więc teologiczne spojrzenie na nauczanie papieża św. Jana Pawła II zawarte w encyklikach Redemptor hominis (4 marca 1979) i Dives in misericordia (30 listopada 1980), gdyż w tych ważnych i ciągle aktualnych dokumentach zawarte są bardzo wyraźne i inspirujące wypowiedzi, pozwalające uchwycić relację zachodzącą między teologią Serca Jezusa i teologią miłosierdzia Bożego. Na tej autorytatywnej i głębokiej teologicznie podstawie będzie można ukazać ścisłe relacje zachodzące między odpowiadającymi tym teologiom dwoma rodzajami kultu i ich wzajemne dopełnianie się. Proponowane ujęcie, zakorzenione w nauczaniu św. Jana Pawła II, może stać się drogowskazem do spójnego połączenia tych dwóch rodzajów kultu w ramach pobożności chrześcijańskiej. Rozwijającemu się kultowi miłosierdzia Bożego należy zapewnić łączność z innymi formami kultu. Chodzi o to, by kult miłosierdzia Bożego usytuować w ramach tradycji kultu Kościoła, a tym samym odkryć w nim możliwości duchowe aktualizowania kultu kościelnego i przystosowania go do nowej sytuacji duchowej obecnych czasów.
Źródło:: Polonia Sacra; 2019, 23, 1(55); 169-187
1428-5673
Pojawia się w:: Polonia Sacra
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: Godzina uczniów Jezusa (J 16,32; 18–19) okazją do objawiania się Mistrza
The Hour of Jesus’ Disciples (Jn 16:32; 18–19) as an Opportunity for the Revelation of the Master
Autorzy:: Grochowski, Zbigniew Tadeusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1043870.pdf
Data publikacji:: 2020-12-21
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: Ewangelia wg świętego Jana
narracja o Męce Pańskiej
uczniowie Jezusa
„godzina” Jezusa
„godzina” uczniów Jezusa
objawienie Jezusa
Fourth Gospel
Passion Narrative
discipleship
the hour of Jesus
the hour of Jesus’s disciples
revelation of Jesus
Opis:: Pojęcie „godzina próby w Czwartej Ewangelii” najczęściej kojarzy się z męką Pańską. Okazuje się, że jest to moment trudnego doświadczenia, jaki będą przeżywać także uczniowie Jezusa, zarówno podczas pojmania Mistrza (por. J 16,32), jak i później, gdy przyjdą prześladowania chrześcijan (por. J 16,2.4.21). Niniejszy artykuł prezentuje sześć typów postaw uczniów Jezusa opisanych w „Męce Pańskiej” (J 18–19), ale także – aby nie zaniedbać chrystologii – pokazuje, w jaki sposób stają się oni przy tej okazji „lustrem” dla objawienia Jezusa. Chrystus objawia się bowiem nie tylko za pośrednictwem własnych verba et facta, lecz czyni to także dzięki interakcji ze swymi uczniami lub w zestawieniu (σύγκρισις) własnej postawy z ich zachowaniem. W ten sposób stają się oni locus theologicus objawienia Jezusa. Godzina uczniów staje się więc okazją, w której objawienie Mistrza wybrzmiewa jeszcze dobitniej i w sposób bardziej zrozumiały.
The term “the hour of trial” in the Fourth Gospel is most often associated with the Passion of the Lord. The present work reminds us that Jesus’ disciples lived through and reacted to this difficult and pivotal experience as well, both during the arrest of the Master (cf. Jn 16:32) and later, when the persecution of Christians comes (cf. Jn 16:2.4.21). This article presents six types of attitudes exhibited by Jesus’ disciples as described in the Passion Narrative (Jn 18–19). In addition, from a Christological perspective, it demonstrates how the disciples’ various responses become a “mirror” for Jesus’ own revelation on this occasion. Christ gives his revelation not only through his own verba et facta, but also through interaction with his disciples, or in the juxtaposition (σύγκρισις) of his own attitude with their behavior. In this way, they become the locus theologicus of Jesus’ revelation. Thus the hour of the disciples becomes an occasion in which the revelation of the Master resounds even more forcefully and in a more understandable way.
Źródło:: Verbum Vitae; 2020, 38, 1; 149-177
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:: Verbum Vitae
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: Aktualność terminu 'planao' na tle teologii Apokalipsy św. Jana
The use of the verb 'planao' on the background of the Theology of the Book of Revelation of St. John
Autorzy:: Garbacki, Łukasz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2154336.pdf
Data publikacji:: 2014-12
Wydawca:: Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Elbląskiej w Elblągu
Tematy:: The Revelation of St John
deceive
harm
tempt
prophetess Jezebel
Thyatira
Satan
Babylon
the false prophet
sect
magic
Opis:: This article portrays the use of the verb "planao" on the background of the theology of the Revelation of st. John. It shows how is the way Satan and his followers work in the world. Satan wants to deceive every man in the world and he is doing this unceasingly. He wants to enter all fields of man’s life and by this to pretend God. In this way we Christians have to unceasingly watch to protect pursewes his from actions. We also have gather to serve Jesus,who is the road, the truth and the life.
Źródło:: Studia Elbląskie; 2014, 15; 291-299
1507-9058
Pojawia się w:: Studia Elbląskie
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: Christological "Once for All" of the Revelation versus Marian Dogmas in Joseph Ratzinger’s Theology
Chrystologiczne "raz jeden" objawienia a dogmaty maryjne w teologii Josepha Ratzingera
Autorzy:: Zatwardnicki, Sławomir
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/31343717.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu
Tematy:: dogmaty maryjne
mariologia
"raz jeden" Objawienia
ciągłość Objawienia
dynamiczna koncepcja Tradycji
Pismo Święte a Tradycja
Objawienie a Pismo Święte
Niepokalane Poczęcie
Wniebowzięcie
chrystologia a mariologia
Marian dogmas
Mariology
"once for all" of revelation
continuity of revelation
dynamic concept of Tradition
Scripture versus Tradition
revelation versus Scripture
Immaculate Conception
Assumption
Christology versus Mariology
Opis:: Celem artykułu jest ukazanie dogmatów maryjnych w ich związku z Pismem Świętym jako świadectwem Objawienia oraz z Tradycją. Najpierw przedstawiono Ratzingera ujęcie relacji między jednorazowością Objawienia w Chrystusie a jego ciągłością oraz więzi między Pismem chroniącym „raz jeden” Objawienia a Tradycją, w której Objawienie pozostaje zawsze teraźniejsze. Następnie zaprezentowana została kwestia pamięci Kościoła, w której Duch Święty prowadzący do pełni prawdy odsłonił również maryjny wymiar Objawienia. Kolejno przedstawiono dynamiczną koncepcję Tradycji, jakiej domaga się ogłoszenie dogmatów maryjnych z 1854 i 1950 roku. W ostatniej i najważniejszej części artykułu wydobyto z twórczości bawarskiego teologa te treści mariologii, które wyrósłszy z ziarna tekstów natchnionych, rzucają światło na „raz jeden” Objawienia oraz jego świadectwo w Piśmie. Na przykładzie dogmatów maryjnych zarysowano twórczy i niewolny od napięć stosunek dwóch biegunów Objawienia, jednorazowości i ciągłości.
The purpose of this article is to show Marian dogmas in their relationship to Scripture as a testimony of revelation and to Tradition. In the first part, the author clarifies Ratzinger’s account of the relationship between the uniqueness of revelation in Christ and its continuity, as well as the links between Scripture preserving the “once for all” of revelation with Tradition, in which revelation is always present. The second part addresses the question of the Church’s memory, in which the Holy Spirit, guiding to all truth, also revealed the Marian aspect of revelation. Furthermore, the dynamic concept of Tradition demanded by the promulgation of the Marian dogmas of 1854 and 1950 is presented. In the last and most important part of the article, the author extracted from the work of the Bavarian theologian those contents of Mariology which, originating from the seeds of the inspired texts, shed light on the “once” of revelation and its testimony in Scripture. The example of Marian dogmas serves the purpose of outlining the creative though strained relationship between the two poles of revelation: uniqueness and continuity.
Źródło:: Wrocławski Przegląd Teologiczny; 2023, 31, 2; 85-136
2544-6460
Pojawia się w:: Wrocławski Przegląd Teologiczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:: Откровение св. Иоанна Богослова среди православных славян и в южнославянской письменности
The Revelation of St. John the Theologian among Orthodox Slavs and in South-Slavonic Literature
Autorzy:: Трифонова, Ива
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/682457.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:: Apocalypse St. John the Theologian
the history of the text in the Middle Ages
the version of the text
South Slavonic copies
Opis:: The article focuses on the history of the Book of Revelation of St. John the Theologian among Orthodox Slavs in the Middle Ages. The aim is to present its place among the other biblical books, related to Cyril and Methodius’ literary tradition and follow its origin, its way of life and spreading in the Slavia Orthodoxa. The two main versions of the distribution of the book are presented – without interpretations and with the interpretations of St. Andrew of Caesarea, while the specifics of the basic versions of the book are also presented (East Slavonic and South Slavic versions with commentaries, Bosnian Cyrillic version, the earliest Serbian transcript, Croatian Glagolitic fragments, Bulgarian calendar version). An opinion has been expressed that a common initial translation is at the root of all these versions of the book, which was accompanied by interpretations, and probably made in Bulgaria at the end of 9th–10th C. Subsequently, it has been edited at different Times and in different locations, placed in the composition of different collections, or as a separate book.
-
Źródło:: Studia Ceranea; 2016, 6; 177-204
2084-140X
2449-8378
Pojawia się w:: Studia Ceranea
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 16.

Tytuł:: Die Moraltheologie zwischen Offenbarung und zeitgenössischer Kultur. Ausgewählte methodologische Fragen
Between the Revelation and Contemporary Culture. Selected Methodological Issues
Między Objawieniem a współczesną kulturą. Wybrane zagadnienia metodologiczne
Autorzy:: Zadykowicz, Tadeusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/31339835.pdf
Data publikacji:: 2012
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: metodologia teologii moralnej
źródła teologii moralnej
współczesna kultura
methods of moral theology
sources in moral theology
contemporary culture
Opis:: Jednym z tzw. źródeł ogólnych teologii moralnej są poglądy i przekonania ludzi związane z uwarunkowaniami kulturowymi ich egzystencji. U podstaw decyzji moralnych, postaw oraz konkretnych czynów można bowiem odnaleźć przyczyny w swej istocie „kulturowe”, to znaczy związane z aktualnie akceptowanymi i promowanymi wizjami człowieka, społeczeństwa i świata. Istniejąc w ramach określonej kultury, człowiek w pewnym stopniu przyjmuje i wyraża w swoim działaniu świadomość moralną własnej epoki. Podejmując refleksję nad człowiekiem i jego działaniem, teologia moralna nie może nie uwzględnić tych uwarunkowań. To jednak przysparza jej ciągle wielu problemów. Niedocenienie tzw. źródeł kulturowych prowadzi ją zazwyczaj do antyracjonalnego biblicyzmu, z kolei przesadne akcentowanie – w skrajnych przypadkach – do podważenia tradycyjnego nauczania Kościoła w takich zagadnieniach, jak: źródła moralności, czyny z natury złe, istnienie obiektywnych norm. W praktyce wykorzystanie poszczególnych źródeł jest zawsze podporządkowane przyjętej wizji życia moralnego, jego źródeł i celu, oraz całościowej koncepcji teologii moralnej. Dlatego można powiedzieć, że miejsce, jakie przyzna się źródłom kulturowym, będzie zależało ostatecznie od ogólnych założeń metodologicznych. Ale też odwrotnie: sposób potraktowania źródeł kulturowych owocuje pewną całościową wizją prowadzonych refleksji. Ujęcie teologii moralnej w duchu biblicyzmu prowadzi więc do nieliczenia się z uwarunkowaniami społeczno-historyczno-kulturowymi. Wszelkie zaś próby sprowadzenia tej dziedziny do rzędu tzw. nauk o człowieku nadają źródłom ogólnym rangę najważniejszych, a niekiedy jedynych. Zjawiska kulturowe stają się też jedynym wyznacznikiem oceny moralnej we wszelkich ujęciach etyki wyłącznie na płaszczyźnie etosu, czyli zastanej moralności. Jeśli początek i cel życia moralnego będzie postrzegany na płaszczyźnie wyłącznie naturalnej, wówczas i źródła kulturowe refleksji zajmą istotne miejsce w argumentacji. Jeśli zaś uzna się nadprzyrodzony charakter początku i celu moralności, źródła te zyskają jedynie charakter względny, ograniczony. Miejsce, jakie teologia moralna przyzna źródłom kulturowym, zależy również od przyjętej metody. Tak zwana metoda pozytywna ogranicza się do interpretacji danych biblijnych. Źródła kulturowe traktowane są wówczas co najwyżej jako swoiste „prolegomena”. Ich analiza, prowadzona najczęściej w ramach wstępu, pozwala lepiej zrozumieć treści objawione, ale te są już analizowane bez odniesienia do źródeł ogólnych. Metoda systematyczna natomiast polega na wykorzystaniu różnych przesłanek. Źródła kulturowe stanowią wówczas dodatkowy materiał poznawczy, dodatkową przesłankę, ilustrację dla wywodów opartych na Objawieniu. Zachowanie tożsamości katolickiej teologii moralnej domaga się integralnego ujęcia oraz hierarchizacji wszystkich źródeł. Tak zwane źródła kulturowe mają dla niej charakter ograniczony; są niepełne i niedoskonałe. Nie są one ani pierwszym, ani tym bardziej jedynym wyznacznikiem dobra i zła moralnego. Nie dają też one pełnej odpowiedzi na pytanie o dobro. Taką odpowiedź daje tylko Objawienie. Dlatego zadaniem teologa moralisty jest wydobywanie spod wszelkich nawarstwień treści wymagań moralnych, jakie Bóg kieruje do człowieka tu i teraz, a więc także w skomplikowanych uwarunkowaniach kulturowych, które mogą przesłonić istotę wezwania Bożego zawartego w Objawieniu.
One of the so-called general sources in moral theology are the views and beliefs of people, which are in a close relation with the cultural conditions of their existence. Moral decisions, attitudes and factual acts always betray their underlying „cultural” roots, that is those related directly to the currently accepted and promoted visions of the human being, the society and the world. Living within the realm of their culture, humans accept it to some extent and through their acts, they express the moral awareness of the époque. When reflecting upon the human beings and their acts, moral theology cannot ignore these factors. However, moral theology seems to be troubled by these factors. Underestimating the so-called cultural determinants draws moral theology towards the position of anti-rationalist Biblicism. On the other hand, an excessive emphasis on the cultural factors leads - in extreme cases - towards the undermining of the traditional teaching of the Church on the following issues: the sources of morality, the acts which are immoral by nature and the existence of objective moral norms. In practice, the use of the particular sources is always subjected to the holistic vision of moral life, its sources and aims, and to the holistic conception of moral theology. Hence, the role that one is likely to define for the cultural sources will ultimately depend on the more general methodological assumptions adopted by the researcher. Also the opposite is true: the way in which the cultural sources are dealt with imposes a specific meta-perspective on one's research. Thus, the Biblicist approach to moral theology leads to a complete exclusion of the social, historical or cultural determinants. All attempts to classify this branch of knowledge within the so-called Human Sciences make the general sources supreme, and sometimes makes them the sources. Cultural phenomena become the only determinants of moral evaluation in all aspects of ethics, and only on the level of ethos, that is the current moral practice. If the sources and the aims of moral life are only seen on the natural plain, the cultural sources will naturally find its place in the argument. If the sources and the aims of moral life are believed to be supernatural, the cultural sources will only be of relative and limited use. Also, the position that moral theology defines for the cultural sources depends on the method it adopts. The so-called positive method confines itself to the interpretation of the Biblical data. The cultural sources only play the role of some kind of „prolegomena” to the real debate. Their analysis, usually presented in the introduction, helps better understand the Revelation, while the latter is analysed with no reference to the general sources. The systematic method, on the other hand, consists in relying on combined premises. Under this approach, the cultural sources constitute supplementary material – an auxiliary premise and an illustration for the argumentation based on the Revelation. Retaining the coherent identity of the Catholic moral theology calls for an integral approach to, and the hierarchical organization of all sources. The so-called cultural sources are of limited use to it: they are incomplete and imperfect. They are not the primary, nor the only determinant of moral good or evil. They also fail to give the complete answer to the question of good. This answer only comes through the Revelation. This is why a moral theologian is obliged to unveil textually embedded moral obligations, which God imposes on the human being, here and now – thus, also in all the complex cultural circumstances of the actual life of each of us. This textual embedding may make it difficult for the readers to discern the vital aspects of the God's moral message contained in the Revelation.
Źródło:: Roczniki Teologii Moralnej; 2012, 4; 79-103
2081-1810
Pojawia się w:: Roczniki Teologii Moralnej
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 17.

Tytuł:: I discepoli di Gesù nell’ora della prova (Gv 18–19) come luogo di rivelazione del Maestro
Jesus’ Disciples in the Hour of the Trial (John 18–19) as a Place of the Revelation of the Master
Autorzy:: Grochowski, Zbigniew
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1053272.pdf
Data publikacji:: 2015-11-07
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: Vangelo secondo Giovanni
Quarto Vangelo
racconto della Passione
discepolato
Ora di Gesù
ora dei discepoli
rivelazione di Gesù
Fourth Gospel
Passion Narrative
discipleship
the hour of Jesus
revelation of Jesus
Opis:: The Passion Narrative in the Fourth Gospel is usually analyzed from the purely christological point of view. The number of monographs and articles that would pay attention to the ecclesiastical and anthropological aspect of the Passion of Jesus revealed in the conduct of his disciples in John 18–19 is quite limited. It seems that the “Hour of Jesus” is also the “hour of the trial of his followers” (cf. John 16:2, 4, 21, 32). The present study discusses this issue in John 18:1-14, 15-27; 19:24h-27, (35), 38-42 and presents different characterizations of Jesus’ disciples who appear as the locus of the revelation of their Master.
Źródło:: The Biblical Annals; 2013, 3, 1; 67-92
2083-2222
2451-2168
Pojawia się w:: The Biblical Annals
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 18.

Tytuł:: Ustanie starotestamentowego kultu ofiarniczego w świetle terminologii Apokalipsy św. Jana
Cessation of the Old Testament Sacrificial Cult in the Light of Ter- minology Used in the Revelation of St. John
Autorzy:: Dogondke, Dariusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/607444.pdf
Data publikacji:: 2012
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: Revelation of St. John
sacrificial terminology
offering
cult
temple
priests
Lamb
blood
salvation
Opis:: A study of the terminology of the Revelation of St. John pertaining to sacrificial cult evidences an essential transformation that is brought about by the faith in Jesus Christ. His salvific death on the cross affected a cessation of the Old Testament cult officiated in the Jerusalem Temple and the multiplicity of Old Testament sacrifices came to be replaced by the one and unique sacrifice made by Jesus Christ on the cross for the salvation of the whole world. Thanks to his offering people are liberated from sins that separate them from God and gained direct access to Him, i.e. participation in Divine life – eternal salvation. Speaking of the salvific offering of Jesus Christ the Revelation shows Christ above all as the Lamb who makes an offering of himself and that is why the theological implications relevant to the theme of sacrificial cult in the last book of the Holy Scripture are to be sought in this image. It is noteworthy that the Old Testament sacrificial terminology is virtually absent in the Revelation of St. John because everything that is related to the sacrificial cult is taken over by Jesus Christ. The manifold sacrifices of the Old Testament were merely foretokens of the one and unique sacrifice that Jesus Christ – the Lamb – offered on the cross for the salvation of the whole world. Thus, in the Revelation St. John does not refer any more to the sacrifices of the Old Testament but to the sacrifice of Christ, who redeemed man giving him access to God and this means salvation.
Źródło:: Poznańskie Studia Teologiczne; 2012, 26; 29-43
0209-3472
Pojawia się w:: Poznańskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 19.

Tytuł:: Spektrum światła i barw w obrazie Boga w Apokalipsie św. Jana. Przesłanie teologiczne
Spectrum of light and colour in the image of God in the Revelation of Saint John. Theological message
Autorzy:: Nowińska, Joanna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/502506.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Wyższe Seminarium Duchowne w Łodzi
Tematy:: Bóg
obraz
światło
barwa
różnorodność
afirmacja
dynamika
God
description
light
colour
diversity
affirmation
dynamic
Opis:: Recent biblical research focuses on the elements which are important in the description of God in the Old and New Testament, such as sound and visual design. The last one is originally developed in the Book of Revelation. God is presented there as shining and as the source of light for New Jerusalem; he is compared to a jasper and a sardine stone. The structure of the text stresses the role of colour and brightness as most important in describing His identity. In this way God is presented as perceptible, but not attainable, transcendent and full of life and affirmation for the world and creatures. A mystery of such descriptions implies joy in their recipients, assures of God acceptance of diversity and also allows us to open to hope and to experience God in beauty of the world.
Źródło:: Łódzkie Studia Teologiczne; 2017, 26, 3; 77-94
1231-1634
Pojawia się w:: Łódzkie Studia Teologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 20.

Tytuł:: ποταμοφόρητος (Rev 12 : 15) – from Etymology to Theologoumenon
ποταμοφόρητος (Ap 12, 15) – od etymologii do teologumenu
Autorzy:: Alicki, Wiesław
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/671933.pdf
Data publikacji:: 2013
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Teologiczne
Tematy:: The Apocalypse
the Revelation
Vetus Latina
Vulgate
potamoforetos
hapax legomenon
etymology
composita
comparative literature
biblical parallels
the Nile
river
torrent
Church Fathers
papyrus
translation
theologoumenon
ecclesiology
biblical
Opis:: Grecki przymiotnik ποταμοφόρητος występuje w Piśmie Świętym tylko raz – w Ap 12, 15. Polski przekład Biblii Tysiąclecia zdanie celowe, w którym ποταμοφόρητος występuje, oddaje jako: „żeby ją rzeka poniosła”. G. Schneider, autor hasła ποταμοφόρητος w Exegetisches Wörterbuch zum Neuen Testament, proponuje korektę znaczenia tego słowa, koncentrując się na domniemanym celu porwania przez wodę, czyli spowodowaniu zatonięcia. Aby rozstrzygnąć zaistniały problem, podejmujemy w pierwszej kolejności studium etymologii terminu ποταμοφόρητος (pochodzi od rzeczownika ποταμός – „rzeka” i utworzonego od czasownika φορέω przymiotnika φορητός – „niesiony, dający się unieść”) oraz przegląd kompositów z przymiotnikiem φορητός (nie zawierały one idei śmiertelnego zagrożenia). Do przełomu XIX i XX wieku ποταμοφόρητος był poświadczony poza Biblią tylko w pochodzącym z przełomu V i VI wieku leksykonie Hezychiusza, który mógłby stanowić uzasadnienie propozycji G. Schneidera. Odkryte i opracowane na przełomie XIX i XX wieku papirusy egipskie, w których ποταμοφόρητος jest odnoszone do wylewów Nilu, pozwalają tę propozycję poddać w wątpliwość, lecz problemu nie rozstrzygają. Następne pole poszukiwań stanowią starożytne przekłady Apokalipsy (VL, Wg, syryjskie i koptyjskie), dostarczające poparcia to jednej, to drugiej możliwości, oraz łacińskie i greckie komentarze patrystyczne, w których uzasadnienie znajduje dotychczasowy polski przekład. Komentatorzy rzekę mającą porwać Niewiastę rozumieją jako obraz prześladowań Kościoła i chęć ich prowodyra, by Kościół sobie podporządkować. Jedna z wersji przekładu VL (typ I) zwraca poszukiwania w kierunku pierwowzoru, jakim była prawdopodobnie rzeka Nil. W świetle starożytnych opinii na temat przyczyn wylewów Nilu (wiatr od strony Morza Śródziemnego miał powodować, iż Nil zaczynał płynąć w górę swego biegu) oraz czytelnej wówczas paraleli Ez 29, 3. 6 można przypuszczać, że to właśnie ta rzeka była modelem dla autora Apokalipsy. Dane te na tle starożytnych przekładów i komentarzy pozwalają na potwierdzenie słuszności dotychczasowego polskiego tłumaczenia słowa ποταμοφόρητος.
The paper presents a study on translations of a Greek word ποταμοφόρητος occurring in Rev 12 : 15. The Greek hapax legomenon ποταμοφόρητος is used in Rev 12 : 15. The part of the sentence containing ποταμοφόρητος is translated as: to sweep her away with the current. G. Schneider suggests a correction of the meaning of the word, concentrating on the conjectural purpose of being taken by water (drowning). In order to analyse this issue we begin with the study of etymology of the ποταμοφόρητος. It comes from the noun ποταμός and the adjective φορητός, which is a derivative of φορέω. Composita (compounds) formed with φορητός did not refer to any idea of a mortal threat. Till the turn of 19th century ποταμοφόρητος, apart from the Bible, was only certified in the Hesychius’ Lexicon (5th or 6th century). The Egyptian papyri, uncovered and analysed on the turn of the 19th and the 20th century, in which the ποταμοφόρητος is related to the overflows of the Nile, let us doubt Schneider’s proposal, however, still do not solve the problem. The next stage of the research consisted of the analysis of the classical and antique translations of Rev (VL, Vg, Syriac and Coptic translations), as well as Latin and Greek patristic commentaries, which support one of the aforementioned interpretations. The commentators understood the river carrying the Woman as the image of Church persecution and a desire to place the Church under the command of evil forces. One of the versions of the translation of Vetus Latina (type I) suggests that the archetype of the water torrent in Rev was the Nile. In the light of classical explanations as to the reasons of the river’s floodings, as well as the parallel in Ezek 29 : 3. 6 we can assume that it was the Nile that served as the archetype of the spewing torrent for the author of the Revelation.
Źródło:: Ruch Biblijny i Liturgiczny; 2013, 66, 2
2391-8497
0209-0872
Pojawia się w:: Ruch Biblijny i Liturgiczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 21.

Tytuł:: Pisarze wczesnochrześcijańscy wobec filozofii starożytnej (cz. I)
Early Christian writers about ancient philosophy (part I)
Autorzy:: Leonkiewicz, Łukasz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/420431.pdf
Data publikacji:: 2013
Wydawca:: Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:: teologia
filozofia
kultura antyczna
apologeci
objawienie Boże
poznanie rozumowe
Biblia
umysł
theology
philosophy
ancient culture
apologists
the revelation of God
rational cognition
the Bible
the mind
Opis:: Christian theology often is called Christianized philosophy. However in the early centuries of Christianity Christianwriters don’t refer to the ancient philosophy positively. The philosophy was a relic of paganism, and treated it’s teachingsas vain and chattery philosophical views. The first Christian writers had to face up with philosophy, so many of them critically or positively wrote about it. The first time apostle Paul came into contact with philosophers during his stay in Athens. Apologists then went on to write about the philosophers just as later the Fathers of the Church drew inspiration from ancient philosophy as well. In their opinion theology and philosophy differed from each other like the truth from the belief. Revealed in Scripture the knowledge about God is truth, because it was proclaimed by the prophets and apostles,which was inspired of the Holy Spirit. They didn’t speak from himself, but God spoke through them. But philosophers trusted their own mind and were seeking knowledge about the beginning, about truth, about God etc. Since the first century, Christian theology and philosophy saw this bond of “mutual understanding” unite them to this day.
Źródło:: ELPIS; 2013, 15; 117-128
1508-7719
Pojawia się w:: ELPIS
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 22.

Tytuł:: One Source of Revelation and Two Currents of the Revelation Transmission and Cognition: the Apological Dimension of Joseph Ratzinger’s Theology
Jedno źródło Objawienia a dwa nurty przekazu i poznania Objawienia. Apologijny wymiar teologii Josepha Ratzingera
Autorzy:: Zatwardnicki, Sławomir
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1916511.pdf
Data publikacji:: 2020-12-04
Wydawca:: Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu
Tematy:: Revelation versus Scripture and Tradition
Joseph Ratzinger’s interpretation of Dei verbum
the theory of “two sources” (duplex fons)
criticism of sola
Scriptura
material sufficiency of Scripture
theology of Revelation
Catholic apology
fundamental theology
Catholic-Protestant polemics
ordo essendi and ordo cognoscendi
Objawienie a Pismo i Tradycja
Josepha Ratzingera interpretacja
Dei verbum
teoria „dwóch źródeł” (duplex fons)
krytyka sola Scriptura
teologia Objawienia
apologia katolicka
polemiki katolicko-protestanckie
ordo essendi a ordo cognoscendi
teologia fundamentalna
materialna wystarczalność Pisma Świętego
Opis:: The adoption of the personalistic model of Revelation and the rejection of the theory of “two sources” of Revelation at Vatican Council II has not been fully adopted yet. Fundamental theologians have assimilated the content of the Dogmatic Constitution on Revelation, but Catholic apologists refer rather to the misinterpretation of the Council of Trent. They keep reconciling Scripture and Tradition without explicitly referring to the living reality of Revelation as unus fons from which the two currents of Revelation flow. The article refers to the legacy of Joseph Ratzinger, whose theology has significantly influenced Dei verbum. The statements of the Bavarian theologian are a kind of an interpretative key to the descriptions contained in the documents Vaticanum Secundum and Tridentinum of the relationship between Revelation on the one hand and Scripture and Tradition on the other. Only an in-depth “theology of Revelation” enables the search for answers to the relationship of the sources for the message and the knowledge of Revelation. The first paragraph criticises the theory of duplex fons, the second assesses the possibility of adopting the Catholic variant of the principle of sola Scriptura, and the next points out the need to take into account the difference between ordo essendi and ordo cognoscendi. The conclusion presents meta-questions important to the Catholic apologist. It transpires that it is precisely the ecumenical orientation of Ratzinger’s theology that opens it up to the apology of the Catholic position because it allows us to see the real division between the views of Christians. Protestant-Catholic polemics often stems from the entanglement of modern categories, which must be transcended by reference to the history of theology seen in a longer perspective. It is worthwhile for fundamental theologians and apologists to realise that systematic theology itself has an apological dimension.
Przyjęcie personalistycznego modelu Objawienia oraz odrzucenie teorii „dwóch źródeł” Objawienia dokonane na Soborze Watykańskim II wciąż domagają się recepcji. Teologowie fundamentalni przyswoili sobie treści Konstytucji dogmatycznej o Objawieniu Bożym, ale apologeci katoliccy odwołują się raczej do źle zinterpretowanego Soboru Trydenckiego. Wciąż próbują uzgadniać Pismo i Tradycję bez wyraźnego odwołania się do żywej rzeczywistości Objawienia jako unus fons, z którego wypływają dwa nurty przekazu Objawienia. W artykule odwołano się do spuścizny Josepha Ratzingera, którego teologia znacząco wpłynęła na Dei verbum. Wypowiedzi bawarskiego teologa stanowią swego rodzaju klucz interpretacyjny do zaprezentowanego w dokumentach Vaticanum Secundum oraz Tridentinum opisu związków między Objawieniem zjednej strony a Pismem i Tradycją z drugiej. Dopiero pogłębiona „teologia Objawienia” pozwala na poszukiwanie odpowiedzi na temat związku źródeł przekazu i poznania Objawienia. W paragrafie pierwszym przedstawiono krytykę teorii duplex fons, w drugim dokonano oceny możliwości przyjęcia katolickiej odmiany zasady sola Scriptura, a w kolejnym wskazano na konieczność wzięcia pod uwagę różnicy między ordo essendi a ordo cognoscendi. W zakończeniu zostały wyprowadzone metawnioski ważne dla katolickiego apologety. Okazuje się, że właśnie ekumeniczne zorientowanie Ratzingerowskiej teologii otwiera ją na apologię katolickiego stanowiska, pozwala bowiem dotrzeć do rzeczywistych podziałów między poglądami chrześcijan. Polemiki protestancko-katolickie wynikają często z uwikłania w nowożytne kategorie, które trzeba przekroczyć przez odwołanie do historii teologii widzianej w dłuższej perspektywie. Warto, żeby teologowie fundamentalni i apologeci zdawali sobie też sprawę z tego, że teologia systematyczna sama w sobie posiada wymiar apologijny.
Źródło:: Wrocławski Przegląd Teologiczny; 2020, 28, 2; 63-93
2544-6460
Pojawia się w:: Wrocławski Przegląd Teologiczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 23.

Tytuł:: Wybrani Ojcowie Kościoła wobec filozofii starożytnej (cz. II)
Selected Fathers of Church about Ancient Philosophy (part II)
Autorzy:: Leonkiewicz, Łukasz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/420398.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:: teologia
filozofia
kultura antyczna
Ojcowie Kościoła
objawienie Boże
poznanie rozumowe
Biblia
umysł
theology
philosophy
ancient culture
father of church
the revelation of God
rational cognition
the Bible
the mind
Opis:: Często spotykamy się z określaniem teologii patrystycznej jako „schrystianizowanej filozofii”. Jednak sama filozofia nie była postrzegana jednoznacznie pozytywnie przez pisarzy chrześcijańskich. Jedni przestrzegali przed filozofią, drudzy z kolei zachęcali do jej studiowania. Od momentu wizyty apostoła Pawła na Aeropagu rozpoczął się dialog myśli chrześcijańskiej ze starożytną myślą grecką. Metodą filozoficzną posługiwali się niektórzy apologeci, Ojcowie Kościoła, którzy w filozofii starożytnej dostrzegali wspaniałą szkołę myślenia dla chrześcijan. W ich wykonaniu filozofia była jednak podporządkowana objawieniu i Pismu Świętemu, dzięki czemu uzyskiwała status absolutny. Samodzielność filozofii i filozofów, którzy dążą do poznania prawdy własną ścieżką, zawsze była postrzegana jako zbytnia ufność własnemu rozumowi, pycha. Niedająca się usunąć więź filozofii starożytnej i teologii wschodniej, przez negację bądź zachwyt, do dziś napędza twórczość teologiczną i ożywia myśl prawosławną.
Christian theology often is called Christianized philosophy. However, in the early centuries of Christianity, its writers did not refer to ancient philosophy positively. For them, philosophy was a relic of paganism and its teachings were treated as vain and empty views. The first Christian writers had to confront philosophy and so many of them wrote about it either critically or positively. The Apostle Paul first came into contact with philosophers during his stay in Athens. Apologists then went on to write about the ancient philosophers and the Fathers of the Church drew inspiration from their thought as well. In their opinion, theology and philosophy differed from each other like truth from belief. Revealed in Scripture, the knowledge of God is truth, because it was proclaimed by the Prophets and Apostles, who were inspired of the Holy Spirit. They did not speak from themselves, but it was God who spoke through them. Philosophers, however trusted their own reason when they were seeking knowledge about the beginning of time, about truth, about God etc. Since the first century, Christian theology and philosophy saw this bond of “mutual understanding” that has united them to this day.
Źródło:: ELPIS; 2014, 16; 75-86
1508-7719
Pojawia się w:: ELPIS
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 24.

Tytuł:: „Przypomnij sobie…” (Ap 2,5; 3,3) Duch Święty żywą pamięcią Kościoła w świetle Apokalipsy Janowej
“Remember …” (Rev 2:5; 3:3). The Holy Spirit as the Church’s Living Memory according to the Revelation of John
Autorzy:: Podeszwa, Paweł Adam
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1044083.pdf
Data publikacji:: 2020-06-26
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: Apokalips
List do Kościoła w Efezie
List do Kościoła w Sardach
Duch Święty
pamięć
nawrócenie
depozyt wiary
Revelation
Letter to the Church in Ephesus
Letter to the Church in Sardis
Holy Spirit
memory
conversion
deposit of faith
Opis:: Duch Święty przypomina Kościołowi wszystko, co powiedział i uczynił Jezusa. Dwa teksty z Apokalipsy Janowej wskazują wyraźnie na tę funkcję Parakleta, który mówi do wspólnoty, odwołując się jednocześnie do jej pamięci: w Liście do Kościoła w Efezie (2,5) oraz w Liście do Kościoła w Sardach (3,3). Oba pisma zawierają imperatyw „przypomnij sobie”. W ich świetle staramy się odpowiedzieć na podstawowe pytanie: o czym Duch Święty przypomina Kościołowi? Analizowane teksty, w których Duch Święty wzywa wspólnotę Kościoła do pobudzenia pamięci, wyraźnie wskazują, że chodzi przede wszystkim najpierw o przypomnienie fundamentów chrześcijańskiej wiary (wcielenie, misterium paschalne) oraz tożsamości chrześcijan, przez chrzest złączonych z ukrzyżowanym i zmartwychwstałym Jezusem i zrodzonych do nowego życia. Wezwanie do pamiętania jest równoznaczne z koniecznością gorliwego strzeżenia depozytu wiary oraz nawracania się, to znaczy przyjmowania mentalności i zamysłu samego Boga, co dalej ma owocować konkretnymi czynami wiary. Motywacją do takiej postawy chrześcijan jest pamięć o dobrodziejstwach i darach Boga. Duch Święty, nazywany przez Katechizm Kościoła Katolickiego „żywą pamięcią Kościoła” (1099), pobudzając i aktywując pamięć wspólnoty, mobilizuje do żywej i owocującej wiary, która wyraża się w prawdziwym chrześcijańskim świadectwie przynależności do Jezusa, braterskiej miłości oraz gorliwym głoszeniu Dobrej Nowiny.
The Holy Spirit reminds the Church about everything that Jesus said and did. Two texts from the Book of Revelation clearly point to this function of the Paraclete, who speaks to the community, at the same time referring to its memory, in the Letter to the Church in Ephesus (2:5) and in the Letter to the Church in Sardis (3:3). Both texts contain an imperative "remember". In their light, we attempt to answer the basic question: What does the Holy Spirit remind the Church about? The analyzed texts, in which the Holy Spirit calls upon the Church community to stimulate memory, clearly indicate that the main issue, first and foremost, is about remembering the foundations of the Christian faith (incarnation, paschal mystery) and the identity of Christians united, through baptism, with the crucified and risen Jesus and born into a new life. The call for remembering is tantamount to the need to eagerly guard the deposit of faith and conversion, that is to accept God’s intention and plan, which is supposed to lead to committing concrete acts of faith. The motivation for such an attitude of Christians is the memory of God's kindness and gifts. The Holy Spirit, called by the Catechism of the Catholic Church "the Church's living memory" (1099), stimulating and activating the memory of the community, mobilizes to a living and fruitful faith, which is expressed in a true Christian testimony of belonging to Jesus, brotherly love and zealous proclamation of Good News.
Źródło:: Verbum Vitae; 2020, 37, 1; 111-127
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:: Verbum Vitae
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 25.

Tytuł:: Monotrynitarne powitanie w Apokalipsie
Monotrinitarian Greeting in the Book of Revelation
Autorzy:: Rucki, Mirosław
Szymański, Karol
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/578794.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:: Apokalipsa
objawienie
Trójca
sąd ostateczny
Book of Revelation
God’s revelation
Trinity
the last judgement
Opis:: In the paper, the attention is paid to the greeting directed to the readers of the Revelation in the passage 1:4-7. Its structure suggests that its source is not John who wrote the Book, but the Gog who presents Himself as a unity of three persons: Father, Son and the Holy Spirit. The greeting focused most on Jesus Christ, his exceptional love towards humans and his mssion. Along with his appearance on the Earth, the process of bringing people back to God started. Monotrinitarian greeting introduces the reader to the reality of the eschatological future which would have been horrible if not the fact of limitless love and care expressed in the greeting.
W artykule zwrócono uwagę na pozdrowienie skierowane do czytelników Apokalipsy św. Jana w wersetach 1,4-7. Struktura pozdrowienia sugeruje, że nie jest do pozdrowienie wyartykułowane przez Jana, tylko pochodzące od Boga jawiącego się jako jedność trzech Osób: Ojca, Syna i Ducha Świętego. Najwięcej uwagi pozdrowienie poświęca osobie Jezusa Chrystusa, Jego wyjątkowej miłości do człowieka oraz Jego misji, albowiem wraz z Jego pojawieniem się na ziemi rozpoczęło się dzieło odzyskiwania człowieka dla Boga. Monotrynitarne pozdrowienie wprowadza czytelnika w rzeczywistość rzeczy ostatecznych, która byłaby przerażająca, gdyby nie fakt bezgranicznej miłości i życzliwości wyrażonej w tymże pozdrowieniu.
Źródło:: Scriptura Sacra; 2015, 19; 183-197
1428-7218
Pojawia się w:: Scriptura Sacra
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "the Revelation" wg kryterium: Wszystkie pola

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język